Bukuria është në sytë e atij që e shikon

Bukuria është në sytë e atij që e shikon







Bukuria është në sytë e atij që e shikon. Eshtë një frazë e perdorur qysh nga antikiteti, eshte perdorur edhe nga Goethe, nga Shakespeare, nga Molly Orshansky...

Bukuria për mua nuk është përsosmëri, sepse në këtë rast nuk do ekzistonte asnjë bukuri.

Bukuria është diçka që na prek drejt e në zemër, diçka që ne nuk mund të rrime dot pa të, diçka që na provokon një reagim të ndryshëm nga të gjitha ndjenjat e tjera, diçka që edhe pse e “fshehur” dhe jo e persosur, gjen menyrën që të të tërheqë vëmëndjen me çdo kusht, sidomos për atë që do ta kërkojë dhe shikojë.

Kur bini në dashuri me dikë, bini në dashuri me kete person edhe per mënyrën se si ai lëviz, mënyrën se si ai flet, se si sillet.

Ndoshta ajo që për ne të gjithë eshte e shëmtuar, një e metë e saj e vogel, ty te duket gjëja më e bukur në botë.
Megjithatë bukuria nuk është përsosmëri, nuk është as bukuria e vërtetë, ndoshta, edhe pse, siç thotë shprehja, qëndron në sytë e atij qe e shikon dhe dallon bukurine.