Bindjet dhe Besimi

Bindjet dhe Besimi

“Ti gjithmonë ke ekzistuar, dhe ti gjithmonë ke për të ekzistuar. Ky është kuptimi i ekzistimit. Zoti i cili është, gjendet brenda teje, sepse ti je pjesë e çdo gjëje që është”- Sethi

Në qoftë se veten e nënçmon, atëherë thua: “Unë jam organizëm fizik dhe jetoj brenda kufijve të hapësirës dhe kohës. Jam nën mëshirën e hapësirës që më rrethon”.

Në qoftë se veten e çmon, atëherë ti thua: “Unë jam individ, unë e formoi hapësirën fizike.
Unë e konstruktoi dhe e ndërroi botën time. Nuk varem as prej kohës as prej hapësirës. Unë jam pjesë e të tërës së asaj çka ekziston. Nuk ekziston vend brenda meje i cili nuk mbanë kreativitet”.

Idetë e juaja të vetëdijshme, prirjet dhe bindjet, e udhëheqin shëndetin dhe aktivitetet e qelizave .Efektet e trupit ndihen në mendje, dhe efektet e mendjes ndihen në trup.

Të bindurit në vetë sëmundjen varet prej besimit tënd se ti je pavlerë njerëzore, fajësi dhe papërsosshmëri.

Ekzistojnë mënyra të ndryshme të ndërrimit të besimit dhe kthimin në të kundërtën.
Një nga metodat e veçanta është metoda tri rremashe.

Ne prodhojmë emocione të kundërta prej asaj që rrjedh prej besimit tonë dhe që dëshirojmë t’i ndërrojmë dhe e kthejmë imagjinatën tonë në drejtim të kundërt prej atij besimit të caktuar, të mëparshmit, që e kemi pasur.
Duhet ta kuptojmë se idetë nuk janë të palëvizshme.
Emocionet dhe imagjinata i lëvizin ato në një orientim apo në tjetrin, i forcojnë ato apo i zhdukin ato.

Duhet ta shfrytëzojmë vetëdijen duke luajtur me te, duke formuar lojëra siç i bën fëmija, në të cilën për momentin plotësisht e injoroni atë që është shfaqje fizike dhe “shtireni” dhe ajo çfarë dëshironi është me të vërtet e vërtet dhe reale.

Nëse jeni të varfër, qëllimisht shtiruni se çdo keni çdo send që ju nevojitet financiarisht. Nëse jeni të sëmur, luajeni rrolin se jeni të shëruar. Shikojeni veten ashtu si keni pasur dëshirë të bëheni. Nëse nuk mund të komunikoni me të tjerë, paramendoni se këtë me lehtësi po e bëni. Nëse ditët e juaja i shihni të errtë dhe pa qëllime, atëherë paramendojeni si ato u janë me plot suksese dhe gëzueshmëri.

Imagjinata e juaj i aktivizon emocionet, njashtu dhe me besnikëri i ndjek bindjet tuaja. Ashtu si mendon ashtu dhe e ndjeni veten, e jo e kundërta.

Bindjet e juaja e formojnë realitetin e juaj, trupin dhe gjendjen e tij, miqësinë personale, rrethinën, dhe duke e marr ma gjerësisht, e formojnë civilizimin dhe botën e juaj.
Imagjinata dhe ndjenjat, i ndjekin bindjet e juaja, e jo e kundërta.
Bindjet e juaja e bëjnë realitetin tuaj, e formojnë jetën tuaj dhe gjendjen e saj.
Të gjitha fuqitë e Unit tuaj të brendshëm lëvizin në atë drejtim të bindjeve të juaja të vetëdijshme. E keni humbur ndjenjën ndaj mendimeve të vetëdijshme, sepse jeni të mësuar se kjo nuk është ajo që e formon jetën tuaj.

Deri sa të mbaheni në atë besim të vetëdijshëm, keni për ta përjetuar si realitet.
E vetmja dalje është që të bëheni të vetëdijshëm për bindjet e juaja, të te menduarit e vetëdijshëm dhe t’i ndërroni bindjet ashtu që t’i sillni në rend me realitetin që doni ta përjetoni. Imagjinata dhe emocionet do të aktivizohen automatikisht për t’i përforcojnë besimet e reja.
Që t’i kuptoni bindjet e juaja për realitetin (në të vërtet, kjo është bindjen për realitetin, dhe jo atributet e realitetit), atëherë duhet ta kuptoni që bindjet e juaja janë të materializuara fizikisht.

Për atë gjë që besoni se është e vërtetë në ngjarjet tuaja ajo edhe është e vërtet.
Që të ndërrohet fakti fizik duhet t’i ndërroni edhe bindjet e mëparshme - pra, deri sa jeni mjaft të vetëdijshëm se materializimi i bindjeve të vjetra qëndron ende aty.

Dijeni se të gjitha ngjarjet janë të karakterit mental dhe psikik dhe këto do të ndodhin në formë fizike, por mos shikoni gjithnjë se a u realizua ngjarja - vazhdoni të luani lojën për qëllimin që dëshironi ta arrini.

Ndërrimi i bindjes në pozitive.

Thuaj: “Për arsye se besoj që kam shumë kilogram mbi peshën time normale, dhe shkaku i këtij besimi dhe i kam kilogramët e tepër, për këtë shkak, unë për vete, prej tani do të mendoj për peshë ideale”.

Pa marr parasysh se a e kupton apo e pranon prapavijën e reinkarnimit tënd, apo nuk e kupton e as pranon, me rëndësi që ti në këtë jetë të jetosh i shëndosh dhe në drejtpeshim. Ne e formojmë realitetin tonë të përditshëm. Gjithashtu duke i zgjidhur problemet tona, ne arrijmë t’i lehtësojmë “personalitetet e kaluara” dhe të “ardhshme”.

Nëse ti donë të dish se çka mendon për veten, pyete vetveten tënde çka ti mendon për tjerët. Në këtë mënyrë e din çka mendon për vete.

Njerëzit reagojnë në sugjestionet negative vetëm atëherë kur rrethi personal i mendjes së tyre është negativ. Personaliteti është multidimensional. Individi, si qenie, është i liruar prej kohës dhe hapësirës. Fati i çdo njërit prej nesh është në duart tona personale. Me problemet që nuk arrijmë të ballafaqohemi në këtë jetë, me të njëjtat probleme (te ngjashme) do të ballafaqohemi edhe në jetën tjetër.

Nuk mundemi ta fajësojmë Zotin, shoqërinë apo prindërit tanë për fatkeqësitë tona, sepse, para kësaj jete fizike, ne i kemi zgjedhur vet kushtet të cilat, ne lindjen tjetër, do të na bëjnë fatlum, njashtu edhe thirrjet e jetës të cilat janë më të përshtatshme për zhvillimin ton. E kemi formuar materien fizike aq lehtë dhe pa vetëdije njëjtë sikur marrim frymë. Në mënyrë telepatike, të gjithë jemi të vetëdijshëm për idetë masive prej të cilave i formojmë konceptet tona të realitetit fizikë.

Ndërdija është prag i shfaqjeve të ideve në mendjen e vetëdijshme të individit. Ndërdija e lidhë qenien dhe individuen…Trupi fizik është konstruktim material i idesë së qenies së Unit, mbi sundimin e materies. Instinkti është aftësia minimale për idenë e konstruktimit dhe është i nevojshëm për ekzistim fizik…materie…koha e tashme – Tash-i (koha e tashme) është pikë e dukshme e çdo ideje të shfaqur në materien fizike.

Sëmundja është shpesh rezultat i emocioneve të disociacuara – jo harmonike dhe të inhibicionit. Është shikimi në nivel tjetër. “Çdo send në nivelin tënd është materializim i diçkahit që ekziston i pavarur prej nivelit tënd”. Për këtë arsye, brenda shqisave tua, ekzistojnë ndjenja tjera, shqisa tjera që shikojnë – vërejnë kah brendia. Shqisa brenda shqisave të njohura, vërejnë dhe e krijojnë një botë të brendshme…

Njëherë kur ti ekziston në nivelin e posaçëm, duhet pa kusht të përputhesh me te, deri sa shumë perceptime tjera duhet të jenë dhe mbeten të bllokuara. Bota e brendshme është një lloj fokusi psikik - koncentrim i vetëdijes në vija të caktuara (të gjata). Kur aftësia e jote rritet në harmoni me rrethin, ti je i aftë të vëresh, që ti shfrytëzosh shqisat e brendshme dhe ta zgjerosh rrethin e gjerë të aktivitetit. Kjo është normale.

Ekzistimi në nivelin special varet prej koncentrimit brenda nivelit. Vetëm atëherë kur ekzistenca është më pakë apo më shumë e kënaqshme, për shkak të koncentrimit, arrin ta vërej realitetit tjetër.

“Me studimin e kohës ke për ta njohur, njashtu, më shumë natyrën e dimensionit të pesëdhjetë. Telat tanë imagjinarë janë të formuar (ngjitur) prej vitalitetit të fortë që është fluid. Shpresoj saktë, jo e pakuptimit, edhe pse ata tela janë të fortë - sepse fortësia është iluzion”

“Manipulim me kohën, aksioni dhe reaksioni kuptohen si lëvizje kohore. Në disa nivele tjera, lëvizja është simulante dhe në mënyrë kohore e panjohur. Sipas mendimit tim, koha e juaj mund të manipulohet, ajo është një nga gjërat përmes së cilës mund të depërtohet në vetëdijen tuaj”- Sethi.


Shkruan: Salih BASHA

BINDJET DHE BESIMI

Njerëzit reagojnë në sugjestionet negative vetëm atëherë kur rrethi personal i mendjes së tyre është negativ. Personaliteti është multidimensional. Individi, si qenie, është i liruar prej kohës dhe hapësirës. Fati i çdo njërit prej nesh është në duart tona personale. Me problemet që nuk arrijmë të ballafaqohemi në këtë jetë, me të njëjtat probleme (te ngjashme) do të ballafaqohemi edhe në jetën tjetër.

Besimi, ndryshimi që sjell në jetën e besimtarëve



Çfarë ndryshimi sjell besimi në jetën e besimtarëve? Çfarë kanë besimtarët që jo-besimtarëve iu mungon?

Disa sondazhe tregojnë se besimtarët janë më të lumtur se jo-besimtarët, ndërsa të tjerë thonë të kundërtën. Megjithatë, përvoja na thotë që jo të gjithë besimtarët janë të lumtur (në kuptimin e mirëqenies së përgjithshme), madje mund të themi se disa nuk janë as të lezetshëm me ndej me to. Gjithashtu ka goxha jo-besimtarë, natyra gazmore e të cilëve i bën të këndshëm në shoqëri.

Besimi, pra, duhet të jetë i dobishëm për diçka që është përtej lumturisë individuale;në të njëjtën kohë, sigurisht besimi dhe lumturia nuk e përjashtojnë njëra-tjetrën. Nëse besimi është vërtetë me vlerë, ai duhet t’i kapërcejë kufijtë e personave që e zotërojnë atë.

Po çfarë i jep besimi besimtarëve? Një rregullim të plotë të karakterit mënyrës së jetesës. Një marrëdhënie personale dhe e pakufizuar me Zotin Krijues, i cili i flet brenda zemrave të tyre. Një anëtarësim në Kishë që i bashkon të gjithë, të gjallë dhe të vdekur, si vëllezër dhe motra në Shpirtin e Shenjtë. Një përkushtim të plotë për të bërë mirë i cili, kur jetohet siç duhet, ushqen marrëdhënien me Zotin dhe me njerëzit e tjerë. Një dijeni e brendshme që jeta e tyre dhe universi, të krijuara me vlerë dhe qëllim në vetvete janë në duart e dashura të Perëndisë. Një shpresë e vërtetë që bazohet në të vërtetën se jeta ekziston përtej kësaj lugine me lot.

Këto dhunti që jep besimi nuk marrin shumë pikë në sondazhet laike, por ata mbeten cilësi të pazëvendësueshme për atë që Sokrati e quan jetë që shqyrton misteret në kërkimin e së vërtetës – një jetë e mbushur me qëllim, kuptim, orientim të caktuar dhe shpresë. Megjithatë, jeta në besim nuk është thjeshtë një opinion intelektual apo një angazhim siç është optimizmi apo humanizmi. Besimi është realitet që jetohet, jo thjeshtë një ide që ke, sepse në thelb qëndron një përplasje dinamike me Zotin Krijues, të gjallë dhe të dashur.

Jo-besimtarët nuk arrijnë ta njohin këtë marrëdhënie thelbësore me Zotin, e cila vetvetiu, i jep formë të gjitha marrëdhënieve njerëzore. Pa Zotin, atyre iu mungon gjithashtu kuptimi apo domethënia që duhet ta shoqërojë jetën e tyre, si dhe shpresa e patundur. Në vend të kësaj, ata janë të detyruar të sajojnë kuptimin e jetës së tyre, parimet mbi të cilët ata ndërtojnë lidhjet me njeri-tjetrin, si dhe ato gjëra për të cilat ëndërrojnë. Është ironi e çuditshme fakti që ato sillen si drejtorë ekzekutiv të jetës së tyre, kur në fakt ato as nuk kërkuan që të lindin, as nuk i pyeti kush për mënyrën e ardhjes së tyre në jetë.

Çfarë kuptim jete mund të sajojnë qeniet njerëzore? Sipas Henri de Lubac, ata krijojnë “zota antropomorf,”të cilët mund të përbëjnë idealet dhe vlerat e tyre gjatë një periudhe të caktuar. Sot, mendimtarë të shquar laik si Steven Pinker evokojnë për një “humanizëm shkencor” që do thotë se qëllimi dhe morali njerëzor përcaktohen nga fjala e fundit e shkencës. Vetë Pinker e përcakton këtë botëkuptim si “morali de facto i demokracive moderne, organizatave ndërkombëtare, dhe feve liberale, dhe premtimet e pambajtura të këtij morali përcaktojnë imperativat morale me të cilat përballemi sot”.

Por çfarë ndodh në jetën e jo-besimtarëve nëse ata përqafojnë (po themi në baza shkencore) hipotezën filozofike të Darvinizmit: që jeta e njeriut nuk ka një qëllim të qenësishëm, dhe jeta është një rezultat aksidental i një rastësie? Çfarë ndodh nëse ata interpretojnë faktet shkencore në mënyrë të gabuar, në mënyrën p.sh. se si skllavopronarët, eugjenetikët (që u morën me projekte gjenetike për përmirësimin e rracës njerëzore), Nazistët dhe përkrahësit e abortit, kanë nxjerrë konkluzionet e tyre se kush kualifikohet si “specie njerëzore e përkryer”. Në fund të fundit, shkenca është ajo që bëri të mundur që Dr. Richard Dawkinstë na këshillojë për rastet e grave shtatzënë me fëmijë që vuajnë nga Sindroma Down: “Aborto dhe provo përsëri. Është amorale ta sjellësh atë në jetë nëse ke të drejtën e zgjedhjes.”

Shkenca, sa e mrekullueshme dhe aq e jashtëzakonshme,mbetet në fund të fundit një mjet i krijuar nga njeriu që mat realitetin, por nuk e kapërcen atë. Këtë kapërcim nga gjendja njerëzore e kufizuar tek realiteti shpirtëror, apo trashendencë, kërkojnë zemrat tona të dëshpëruara. Pikërisht për shkak të kufizimeve tona, thotë de Lubac, njeriu “është i paaftë të tejkalojë burimet e tij, ai mbetet i burgosuri i nocionit të ngushtë të individualizmit në bazë të cilit ai ka vetëkrijuar perënditë e tij.” “Prandaj, dëshira e tij për trashendence…mbetet gjithmonë e turbullt; një ëndërr, por që kërcënohet të humbasë dhe të fundoset sapo njeriut t’i hapen sytë.”

Nga ana tjetër, besimtarët e dinë me anë të besimit që Zoti është burimi dhe qëllimi i dëshirave në zemrat e tyre. Në të papriturat e jetës – në gëzim apo hidhërim, në kënaqësi dhe dhimbje, në sukses dhe zhgënjim – ata besojnë se çdo gjë e ka një arsye dhe qëllim, edhe nëse pyetjet e tyre nuk mund t’iu përgjigjen plotësisht. Duke e pranuar hapur dhuratën e besimit, ata janë të lirë të jetojnë jetën jo pa dhimbje dhe fatkeqësi, por pa dyshim dhe dëshpërim.

Atëherë, ndryshimi që sjell besimi, mund të shihet në mënyrë analoge duke përfytyruar dy burra të lënë vetëm në qendër të Amazonës. Besimtarit i është dhënë kompasi, harta, çanta e shpinës, ushqim, ujë dhe çizmet; jo-besimtari ka insistuar që ka nevojë veç për veten. Në përpjekjen e tyre për t’u kthyer në shtëpi, është më se e qartë se kush e ka më të lehtë.

Nga David G. Bonagura, Jr.
Përktheu: Nesti Gjeluci