Religjioni dhe Spiritualiteti

Religjioni dhe Spiritualiteti




Feja është një rrugë për te Zoti. Spiritualiteti gjithashtu është një rrugë për te Zoti. Megjithatë ato kanë dallime në qasje.

"Esenca e fesë:
Frika nga Zoti dhe bindja ndaj Zotit.
Esenca e shpirtërores:
Dashuria ndaj Zotit dhe bërja e një tjetër Zoti " - Chinmoy Sri

1. E kaluara dhe e tashmja. Feja ka tendencë për të marrë frymëzim të madh nga e kaluara. Ajo iu referohet teksteve të lashta fetare, si mënyra për të arritur shpëtimin. Shpirtërorja nuk është e shqetësuar aq me të kaluarën. Shpirtërorja beson në të tashmen e përjetshme. Për të arritur çlirimin ne kemi nevojë të jetojmë në të tashmen. Kjo nuk është e kaluara ose e ardhmja që na jep çlirim. Ne arrijmë paqen e mendjes vetëm kur të përqëndrohemi të bëjmë gjënë e duhur Këtu dhe Tani.

2. Frika dhe Dashuria. Shumë shpesh feja i qaset Zotit nga frika. Feja është një këshillë për të bërë gjënë e duhur në mënyrë që të mos vuajmë në të ardhmen. Shpirtërorja i qaset Zotit me anë të rrugës së dashurisë. Shpirtërorja na mëson të mos të kemi frikë nga Zoti, por t'i qasemi përmes rrugës së dashurisë.

3. Ku është Zoti? Shpesh feja flet për Zotin si qenie e lartë që gjendet në qiej. Nga lart Zoti mund të shoh arritjet e njerzimit. Shpirtërorja na tregon se Zoti është i gjithëdijshëm dhe i përhapur kudo dhe mund të ndihet si një prani e jetesës në zemrën tonë. Për më tepër jo vetëm që është Zoti i arritshëm, por ne mund të arrijmë realizimin e brendshëm të Zotit.

4. Feja e vërtetë dhe Universaliteti. Shumë ndjekës të fesë mendojnë se vetëm rruga e tyre mund të çojë në shpëtim. Ata kanë besim të madh në fenë e tyre, por në të njëjtën kohë ata mendojnë se fetë e tjera janë të gabuara. Prandaj, ata mund të ndjejnë një domosdoshmëri për t'i kthyer të tjerët në besimin e tyre.

"I gjithë fanatizmi është i rreme, sepse ai është në kundërshtim ime natyrën e Zotit dhe të së Vërtetës. E vërteta nuk mund të mbyllet në një libër të vetëm, Bibla apo Kurani apo Veda, ose në një fe të vetme." - Sri Aurobindo

Shpirtërorja mendon se të gjitha fetë janë të vlefshme, si analogji e shumë shtigjeve që të çojnë në të njëjtin qëllim. Shpirtërorja përfshin të gjitha fetë e botës, por në të njëjtën kohë, nuk është e kufizuar nga ndonjë dogmë apo formë fetare.

" Ne nuk i besojmë vetëm një tolerance universale, por ne i pranojmë të gjitha fetë si të vërteta. Si rrjedhat e ndryshme që kanë burime të ndryshme, të gjitha ujërat e tyre përzihen në një det, kështu që tendencat e ndryshme, edhe pse ato duken të ndryshme, të shtrembëra ose të drejta, të gjitha të çojnë te Zoti." - Swami Vivekananda

5. Adhurimi i jashtëm dhe Adhurimi i brendshëm. Feja e vë theksin e madh në forma të jashtme dhe rituale të jashtme. Këto janë të dobishme për të dhënë një kuptim të formalitetit në adhurimin e Zotit. Por shpirtërorja nuk ka të bëjë me ritualet e jashtme. Shpirtërorja thotë se ajo që është e rëndësishme është qëndrimi i brendshëm i një kërkuesi. Nëpërmjet praktikës shpirtërore synojmë të zhvillojmë një vend të shenjtë në zemrën tonë.

Feja dhe spiritualiteti kanë dallimet e tyre, por në të njëjtën kohë feja mund ta përqafojë shpirtëroren. Shpirtërorja mund të jetë sinonim me fenë. Ato janë vetëm terma, por ndoshta të sillen në mendje si koncepte të ndryshme. Më tepër se një debat mes fesë dhe shpirtërores mund të mendojmë për dallimin në mes të Fesë Njerëzore dhe Fesë Hyjnore...

Nëse feja është e mirë apo e keqe, me të vërtetë varet se si ajo është praktikuar dhe jetuar.

Duke ndjekur fenë e tyre, shenjtorë të mëdhenj kanë arritur frytet dhe realizimet e një qasje mistike me Zotin. Në fakt, çdo fe ka prodhuar kërkues shpirtëror të rendit më të lartë.
...

Shkrim i shkelqyer...

Feja e Njeriut dhe Feja Hyjnore
Richard Pettinger


Feja mund të jetë një instrument Hyjnor. Feja gjithashtu mund të interpretohet si e mirë për besimtarët e vet. Kur feja përdoret për ta promovuar egoizmin e njeriut, më nuk është krijim Hyjnor, por krijim i njeriut. Në formën e saj të pastër feja është e pastër dhe mund të merret si bashkim i heshtur me Zotin, por në anën tjetër feja mund të përdoret për të justifikuar veprimet egoiste të njeriut dhe jep ndjenjën e rreme të superioritetit moral. Kur feja është shpirtërore dhe kur interpretim i njeriut?

Shtigjet janë të shumta, por qëllimi është Një

Feja e Njeriut e ndjen se është e vetmja rrugë për te Zoti. Feja e Njeriut ndjen se njeriu duke ndjekur vetëm parimet e saj arrin shpëtimin. Për më tepër sipas saj, të gjitha fetë e besimet tjera janë plotësisht të rreme dhe s'kanë asgjë për të ofruar. Shpirtërorja e di se vetëm dashuria ndaj Zotit është e vetmja fe e vërtetë, format e jashtme mund të jenë të ndryshme, por qëllimi i fundit i të gjitha feve është i njëjtë.

"Njeriu duhet ta mësojë atë të vërtetë që paraqitet në një qind a një mijë menyra të ndryshme, dhe secila nga këto mënyra
të jetë po aq e vërtetë sa tjetra. Ne duhet të mësojmë një gjë ta shohim nga një qind kënvështrime të ndryshme dhe ende të jetë po e njëjta gjë..." - Swami Vivekananda

Kujt t'i lutemi

Në fenë e Njeriut vihet theksi në anën e jashtme dhe në atë që mendojnë të tjerët. Respektimi fetar shpesh bëhet për arsye të qëndrimeve sociale, për ta kënaqur egon ose të tjerët. Në aspektin Hyjnor, paraqitja e jashtme dhe format e jashtme janë të parëndësishme. Feja Hyjnore është e lidhur me qëndrimet tona të brendshme. Këtu i vetmi që duhet kënaqur është Zoti. Jezusi kur tha "kur jep lëmoshë, nuk duhet ta dijë as dora e majtë", fjala ishte për veprimet fetare pa vlerësim dhe mirënjohje nga bota. Ai donte të na mësonte se e vetmja gjë e rëndësishme është qëndrimi i brendshëm, jo forma e jashtme.

Zemra dhe Mendja

Feja e Njeriut merret me fenë nga perspektiva mendore. Ajo e zvoglon fenë në debate filozofike, ku bëhet pika e interpretimit të drejtë të shkrime të lashta. Feja Hyjnore merr frymëzim nga shkrimet e shenjta, por në të njëjtën kohë ndjehet në zemër se feja është shumë përtej fushës së mendjes. Feja Hyjnore kërkon ta përjetojë Zotin me anë të heshtjes. Qasja hyjnore e fesë thotë që, përvoja shpirtërore nuk mund kuantifikohet nga mendja, përvoja e brendshme shpirtërore përfshin qetësinë dhe hapjen ndaj Fuqisë së Lartë.

“Feja e vërtetë është feja shpirtërore, ajo është kërkimi i Zotit, hapja e ekzistencës së thellë të shpirtit që jeton vazhdimisht, i Gjithpranishëm, i Përjetshëm” - Sri Aurobindo


Konvertimi i Brendshëm dhe Konvertimi i Jashtëm

Feja e Njeriut shumë shpesh e ndjen të nevojshme konvertimin e të tjerëve në besimin e vet. Në këtë dëshirë për t’i konvertuar të tjerët në fenë tonë, ka një sens egoizmi, ndjejmë se ne duhet t’I konvertojmë të tjerët në fenë tone superiore. Feja Hyjnore koncentrohet vetëm në kërkimin e praktikës shpirtërore. Feja Hyjnore nuk dëshiron të pushtojë të tjerët, ajo vetëm këshillon kërkuesit e saj për të pushtuar dobësitë dhe egon e tyre.


E Kaluara dhe e Tashmja

Feja Njerëzore e vë theksin mbi atë që ka ndodhur në të kaluarën. Feja Hyjnore theksin e vë në atë që ndodh tani.. Realizimi dhe shpëtimi nuk mund të arrihen vetëm duke u fokusuar në të kaluarën. Përvojat e vërteta fetare të bëjnë të jetosh në të tashmen e përjetshme.

“Ne kemi nevojë për fe sepse duam të shkojmë përtej limiteve në mënyrë që të lidhemi me Pafundësinë…Feja është një përvojë spontane dhe kurrë një njohuri teorike…”
Sri Chinmoy

Feja Hyjnore përfshin aspekte të shumta të jogës, spiritualitetit dhe aspiratat e vetëdijshme të njeriut për Lartësim. Brenda çdo feje ne numërojmë të Shenjtë dhe mësues shpirtëror, të cilët na tregojnë se feja e tyre është mjeti për ta udhëzuar njeriun te Zoti. Në të njëjten kohë eksperienca e të Shenjtëve tregon se realizimi shpirtëror nuk është monopol i ndonjë feje të veçantë, Frymëzimi i tyre na tregon atë që është me rëndësi, nuk është të kuptuarit tone intelektual, por nëse ne jemi të sinqetë, ndezim aspiratat ta knaqim Zotin në mënyrën e tij.

Mund te jesh me prezente me postime Elizza, por, megjithate, mjafton te sjellesh Perla, ketu, dhe le te jene edhe te pakta (si sasi). Kjo qe lexova ishte nje Perle...

Xhelaledin Rumiu i ndritur, ka patur shume jehone ne Perendim, perkatesisht ne SHBA.

Shkenca dhe Spiritualiteti
Richard Pettinger


Tradicionalisht shkenca dhe shpirtërorja kanë qenë në mosmarrëveshje. Shkenca ka të bëjë me suksesin material të njeriut, shpirtërorja nga ana tjetër, është e interesuar në realitetin e brendshëm të njeriut. A është ky konflikti i pashmangshëm, ose a mund degët e ndryshme të shkencës dhe shpirtërotja të jenë plotësuese të njëra-tjetrës?

"Shkenca ka kapacitet për t’i treguar njerëzimit zhvillimin e plotë të jetës mendore. Shpirtërorja ka kapacitet për t’i treguar njerëzimit mundësinë dhe pashmangshmërinë e jetës përtej mendjes, e jetës tejmentale." - Chinmoy Sri

Shkenca merret me botën materiale, ajo shqyrton funksionimin e çështjeve. Shpirtërorja e konsideron realitetin e brendshëm, një ndërgjegje që nuk mund të shpjegohet me arsyetim mendor. Kjo krijon një ndarje, të mendjes shkencore, e cila thotë se, "vetëm ajo që mund të provohet në një nivel të jashtëm është kuptimplotë." Në përgjigje të kësaj shpirtërorja sugjeron, "bota materiale që ne e shohim është në të vërtetë maya, një iluzion.", Realiteti themelor i universit, është ai që ne ndjejmë në meditimin tonë heshtur. Në një nivel, shkenca dhe shpirtërorja në dukje merren me metodologjitë reciprokisht ekskluzive.

Shkenca argumenton se progresi vjen nga përmirësimet e mirëqenies sonë materiale. Në këtë drejtim, shkenca dhe teknologjia kanë qenë një ndihmë e madhe në zhvillimin e standardeve më të mira të jetesës për njeriun. Megjithatë, edhe pse shkenca ka ndihmuar në rritjen e mirëqenies materiale në shoqëri, kjo mjaft shpesh, nuk çoi në rritjen e lumturisë. Në shpirtëroren, çfarë është e rëndësishme, nuk është akumulimi i rehatisë materiale; lumturia e vërtetë vjen përmes të jetuarit në harmoni me shpirtin tonë. Kështu shkenca dhe shpirtërorja të ofrojnë dy qasje shumë të ndryshme për kuptimin e jetës dhe lumturisë njerëzore.

Megjithatë, të presim të njëjtën gjë nga shkenca dhe shpirtërorja është ndoshta një gabim. Ato ofrojnë të vërteta të ndryshme dhe shpjegojnë aspektet e ndryshme të krijimit. Nuk ka asnjë arsye pse shkenca dhe shpirtërorja të mos mund të harmonizohen.

Shkenca krijon fuqinë materiale. Me teknologjinë e shkencën, ne mund të shkatërrojmë botën, ose ne mund të shfrytëzojmë fuqinë e saj për përmirësimin e njerëzimit. Në qoftë se shpirtërorja është forca udhëheqëse prapa shkencës, teknologjia mund të përdoret për të kapërcyer varfërinë dhe injorancën e njeriut. Në qoftë se shkenca përdoret vetëm si një instrument i pushtetit, rezultatet e saj mund të çojnë në shkatërrim dhe vuajtje.

Shpirtërorja beson në jetën e brendshme, por shpirtërorja nuk ka të bëjë vetëm me një tërheqje nga bota. Shpirtërorja e vërtetë përfshin manifestimin e idealeve shpirtërore. Të dyja, bota e brendshme dhe e jashtme, janë aspekte të krijimit të Zotit. Për manifestimin e shpirtërores kërkohet ndihma dhe njohja e shkencës. Në këtë aspekt, shkenca është një mekanizëm i çmuar për përhapjen e mesazhit shpirtëror.

"Le të dëgjojmë mesazhin e Materies përmes zërit të shkencës. Le të dëgjojmë mesazhin e Frymës me anë të zërit të shpirtërores. Fundi, le të mos harrojmë se shpirtërorja është shpirti dhe shkenca është trupi."
- Chinmoy Sri