Thënie nga Paulo Coelho
+2
Zattoo
Elizza
6 posters
Faqja 1 e 1
Re: Thënie nga Paulo Coelho
"Të gjitha betejat e jetës na mësojnë diçka, madje edhe ato që i humbim"
Paulo Coelho
Paulo Coelho
Zattoo- 600
Re: Thënie nga Paulo Coelho
► Mbyllni disa dyer. Jo për shkak të krenarisë, por për shkak se nuk i përshtaten jetës suaj.
► Jeta është gëzim. Mos e bindni veten se vuajtja është pjesë e saj.
► Dhimbja është e frikshme, kur ajo tregon fytyrën e saj të vërtetë, por është joshëse kur vjen e kamufluar si sakrificë apo vetë-mohim.
Paulo Coelho
► Jeta është gëzim. Mos e bindni veten se vuajtja është pjesë e saj.
► Dhimbja është e frikshme, kur ajo tregon fytyrën e saj të vërtetë, por është joshëse kur vjen e kamufluar si sakrificë apo vetë-mohim.
Paulo Coelho
Elizza- 195
Re: Thënie nga Paulo Coelho
"Çfare eshte me e rendesishme ne kete jete?
Te jetosh apo te besh sikur ke jetuar?
Te perballosh nje rrezik tani, te thuash se ke kaluar pasditen me te bukur ne kete qytet?
Te te jem fale qe me keni degjuar pa kritika dhe pa komente?
Apo, thjesht te futesh ne koracen e gruas me force te madhe vullneti, me nje "drite speciale" dhe te ikesh pa thene nje fjale?"
"Dhe ne kete rast, edhe po ta kem humbur, kam fituar te pakten nje dite lumturie ne jeten time. Duke ditur si eshte bota, nje dite lumturie mund te quhet nje mrekulli."
Paulo Coelho
Te jetosh apo te besh sikur ke jetuar?
Te perballosh nje rrezik tani, te thuash se ke kaluar pasditen me te bukur ne kete qytet?
Te te jem fale qe me keni degjuar pa kritika dhe pa komente?
Apo, thjesht te futesh ne koracen e gruas me force te madhe vullneti, me nje "drite speciale" dhe te ikesh pa thene nje fjale?"
"Dhe ne kete rast, edhe po ta kem humbur, kam fituar te pakten nje dite lumturie ne jeten time. Duke ditur si eshte bota, nje dite lumturie mund te quhet nje mrekulli."
Paulo Coelho
Zattoo- 600
Re: Thënie nga Paulo Coelho
"Në jetë, çdo gjë është shenjë. "
"Asgjë në këtë botë nuk ndodh rastësisht."
"Sot, unë jam i bindur se askush nuk humbet askënd, sepse askush nuk e posedon askënd. Kjo është eksperienca e vërtetë e lirisë: të kesh gjënë më të rëndësishme në botë pa e poseduar."
"Është zemra ajo që vendos, dhe atë që ajo e vendos bëhet ligj."
"Nuk është drita ajo që ju doni të gjeni, është siguria se asgjë nuk ekziston përtej errësirës."
"Në përgjithësi, vdekja na bënë që të jemi më të vëmendshëm në jetë."
Paulo Coelho
"Asgjë në këtë botë nuk ndodh rastësisht."
"Sot, unë jam i bindur se askush nuk humbet askënd, sepse askush nuk e posedon askënd. Kjo është eksperienca e vërtetë e lirisë: të kesh gjënë më të rëndësishme në botë pa e poseduar."
"Është zemra ajo që vendos, dhe atë që ajo e vendos bëhet ligj."
"Nuk është drita ajo që ju doni të gjeni, është siguria se asgjë nuk ekziston përtej errësirës."
"Në përgjithësi, vdekja na bënë që të jemi më të vëmendshëm në jetë."
Paulo Coelho
Neo- "Njëshmëria - mund të njihet vetëm duke u bashkuar me të."
1402
Manual i Luftetarit
Disa njerëz ofrojnë më të miren e tyre në mënyren e vet dhe sipas natyrës që kanë dhe ato gjëra që munden, dhe në këto shpirtra që ofrojnë dijen, diku në thellësinë e shpirtit të tyre fle ai shpirti i Luftetarit, është ajo esenca jonë që nganjehër kur zgjohet na shkakton vibrime të thella dhe na çon gjer në shkaterrim dhe pastaj na ngre prap, dhe bie në atë qetësinë e saj. Kjo Elite njerezish mendoj se kemi edhe këtu ose vetë autori. Asgje s’ndodh Rastesisht gjithmonë ka një arsye
Disa shkrime nga Manuali i luftetari i Paulo Coelho
<>
Luftëtari i dritës nuk e harron kurrë mirnjohjen. Gjatë luftës, ëngjejt e kanë ndihmuar, forcat qiellore kanë vendosur cdo gjë në vendin e duhur dhe kanë lejuar luftëtarin të japë më te mirën nga vetja. Shokët e tij thonë <>. Ndërsa luftëtari fiton nganjëherë më shumë se ce lejojnë aftësitë. Dhe, kur perëndon dielli, bie në gjunjë dhe falenderon Qyrkun Mbrojtjes që e rrethon. Por mirnjohja e tij nuk kufizohet në botën shpirtërore, ai nuk harron kurrë miqtë, sepse gjaku i tyre është I përzier me të tijin në fushën e betejes. Luftëtari nuk ka aspak nevojë që ti përmendet ndihma që i kanë dhënë të tjerët, kujtohet vetë, dhe ndan me ta shpërblimin.
Të gjitha rrugët e botës të cojnë te zemra e luftëtarit, ai kridhet pa nguruar në lumin e pasioneve, që përshkojnë jetën e tij. Luftëtari e di se është I lirë të zgjedhë atë që deshiron, vendimet i mer me guxim, jashtë cdo interesi vetjak, dhe nganjëherë me një farë ngarkesë marrëzie. Ai i pranon pasionet e tij dhe i përjeton gjallërisht. Ai e di se nuk është e nevojshme të hiqet dorë nga etuziazmi i fitoreve, ato janë pjesë e jetës, dhe ngazëllojnë të gjithë ata që marin pjesë në to. Por ai nuk i humbet sysh gjërat që zgjasin dhe lidhjet e forta të krijuara në rrjedhën e kohës. Luftëtari di dallimin midis kalimtare dhe të përhershmes.
Luftëtari i dritës nuk i mban shpresat vetëm tek fuqitë e tij, por ai gjithashtu përdor gjithashtu energjitë e kundërshtarit. Kur nis luftimi, gjithcka që zotëron është entuziazmi dhe arti i goditjes, që e ka mësuar gjatë stërvitjes, sa më shumë zgjat lufta, ai zbulon se entuziazmi dhe stërvitja nuk mjaftojnë për të fituar, përvoja është e domosdoshme. Atehere, ia hap zemren Gjithësisë dhe i lutet Zotit ta frymëzojë me qëllim që cdo goditje e armikut të jetë gjithashtu, për të, një mësim mbrotje. Bashkluftëtarët e tij thonë <>. Luftëtari i dritës nuk u përgjigjet këtyre provokimeve.
Ai e di se pa frymëzim dhe pa përvojë, asnjë sërvitje nuk jep rezultat.
Disa shkrime nga Manuali i luftetari i Paulo Coelho
<
Luftëtari i dritës nuk e harron kurrë mirnjohjen. Gjatë luftës, ëngjejt e kanë ndihmuar, forcat qiellore kanë vendosur cdo gjë në vendin e duhur dhe kanë lejuar luftëtarin të japë më te mirën nga vetja. Shokët e tij thonë <
Të gjitha rrugët e botës të cojnë te zemra e luftëtarit, ai kridhet pa nguruar në lumin e pasioneve, që përshkojnë jetën e tij. Luftëtari e di se është I lirë të zgjedhë atë që deshiron, vendimet i mer me guxim, jashtë cdo interesi vetjak, dhe nganjëherë me një farë ngarkesë marrëzie. Ai i pranon pasionet e tij dhe i përjeton gjallërisht. Ai e di se nuk është e nevojshme të hiqet dorë nga etuziazmi i fitoreve, ato janë pjesë e jetës, dhe ngazëllojnë të gjithë ata që marin pjesë në to. Por ai nuk i humbet sysh gjërat që zgjasin dhe lidhjet e forta të krijuara në rrjedhën e kohës. Luftëtari di dallimin midis kalimtare dhe të përhershmes.
Luftëtari i dritës nuk i mban shpresat vetëm tek fuqitë e tij, por ai gjithashtu përdor gjithashtu energjitë e kundërshtarit. Kur nis luftimi, gjithcka që zotëron është entuziazmi dhe arti i goditjes, që e ka mësuar gjatë stërvitjes, sa më shumë zgjat lufta, ai zbulon se entuziazmi dhe stërvitja nuk mjaftojnë për të fituar, përvoja është e domosdoshme. Atehere, ia hap zemren Gjithësisë dhe i lutet Zotit ta frymëzojë me qëllim që cdo goditje e armikut të jetë gjithashtu, për të, një mësim mbrotje. Bashkluftëtarët e tij thonë <
Ai e di se pa frymëzim dhe pa përvojë, asnjë sërvitje nuk jep rezultat.
bardhi_tr- 26
Re: Thënie nga Paulo Coelho
Nëse e ndien nevojën; qaj! Është mirë që të qash deri në lotin e fundit sepse vetëm atëherë mund të rikthehesh e të buzëqeshësh.
Gjinkalla- 111
Re: Thënie nga Paulo Coelho
Kur u linde, ti qaje ndërkohë që të gjithë rreth teje qeshnin. Ndërtoje jetën në mënyrë të atillë që kur të vdesësh të jesh i vetmi që qesh ndërkohë që të gjithë të tjerët të jenë duke qarë.
Gjinkalla- 111
Re: Thënie nga Paulo Coelho
Manual i Luftëtarit të Dritës
Luftëtari i dritës nuk ka gjithnjë besim. Ka raste kur ai nuk beson hiç fare. Ai pyet zemrën e tij: "Sa vlen të bësh një përpjekje të tillë". Por zemra e tij rri e heshtur. Dhe luftëtari duhet të vendosë vetë.
Atëherë ai kërkon një shembull. I kujtohet që Jezuzi ka kaluar nëpërmjet një etape të ngjashme, për të mundur të jetojë fatin njerëzor në tërësinë e tij. "Largoje nga unë këtë helm", ka thënë Jezusi. Edhe ai e ka humbur forcën dhe guximin, por asnjëherë nuk është ndalur. Luftëtari i dritës vazhdon rrugën pa patur besim. Por ai nuk ndalet, dhe besimi më në fund rikthehet.
* * *
Luftëtari e di se aksh njeri nuk është një ishull. Ai e di se nuk mund të luftojë vetëm; kushdo qoftë projekti i tij, ai varet gjithmonë nga të tjerë njerëz. Ka nevojë të diskutojë për strategjinë e tij, të kërkojë ndihmë dhe në momente pushimi, të shkëmbejë me dikë historira lufte. Por ai nuk lejon që njerëzit të ngatërrojnë shoqërinë e tij me një mungesë sigurie. Eshtë transparent në veprimet e tij, por i fshehtë në projekte. Një luftëtar i dritës vallëzon me bashkëluftëtarët e tij, por nuk ia lë askujt përgjegjësinë për hapat e tij.
* * *
Për luftërarin nuk ka dashur të pamundur. Ai nuk lejon të trembet nga heshtja, nga indiferenca ose nga mospranimi. Ai di se pas maskës së akullt që përdorin njerëzit, ndodhet një zemër e prushtë. Prandaj luftëtari i rrezikon më shumë se të tjerët. Ai kërkon papushim dashurinë e dikujt - edhe nëse kjo kërkon të dëgjojë fjalën "jo", të kthehet në shtëpi I mundur, të ndihet i flakur trup e shpirt. Një luftëtar nuk ia lejon vetes të tmerrohet, kur kërkon atë për të cilën ka nevojë. Pa dashuri, ai është hiçgjë.
* * *
Luftëtari i dritës e njeh heshtjen që paraprin një betejë vendimtare. Dhe kjo qetësi duket se thotë: "Gjërat kanë ndaluar. Ia vlen më mirë ta lëmë luftën mënjantë dhe të argëtohemi pakëz". Luftëtarët pa përvojë i hedhin armët dhe ankohen nga mërzia. Luftëtari, ai është i vëmendshëm ndaj heshtjes; diku, diçka po ndodh. E di se tërmetet shkatërruese shfaqen pa lajmëruar. Për të kaluar pyjet natën, ai e di se, kur kafshët nuk bëjnë asnjë zhurmë, rreziku është afër. Ndërsa të tjerët bashkëbisedojnë, luftëtari përgatitet të përdori shpatën dhe shikon horizontin.
* * *
Luftëtari i dritës beson. Sepse ai beson në mrekullira, mrekullirat fillojnë të ndodhin. Sepse ka besim që mendimi i tij t'ia ndryshojë atij jetën, jeta e tij fillon të ndyshojë. Sepse është I sigurt që do të gjejë dashurinë, kjo dashuri shfaqet papritur. Kohë pas kohe, është i zhgënjyer. Ndonjëherë, ai plagoset. Atëherë ai dëgjon komentet: "Sa naiv që është!" Por luftëtari e di se ky është çmimi që duhet paguar. Për çdo disfatë ai ka dy fitore me të cilat mund të mburret. Të gjithë ata që besojnë e dine këtë.
* * *
Luftëtari i dritës ka mësuar se është më mirë të ndjekë dritën. Ai ka tradhtuar, gënjyer, është larguar nga rruga e tij, ka prishur armëpushimet. Dhe çdo gjë e tij ka vazhduar të ketë sukses - si të mos kish ndodhur gjë. Megjithatë një humnerë shfaqet befas. Mund të bëjmë mijëra hapa me vendosmëri - thjesht një hap më tepër mund të jetë fundi I gjithçkaje. Atëherë luftëtari ndalon në kohë. Ai ndalet sepse ka dëgjuar katër komente: "Ti gjithnjë ke bërë gabime. Je shumë i vjetër për të ndryshuar. Ti nuk je i mirë. Ti nuk e meriton këtë". Atëherë ai ngre sytë drejt qiellit. Dhe një zë thotë: "Çdokush bën gabime. Ti je i falur, por unë nuk mund të të fal, kundër dëshirës sate. Vendos ti". Luftëtari i vërtetë i dritës pranon faljen.
* * *
Luftëtari i dritës kërkon gjithmonë të përmirësohet. Çdo goditje e shpatës së tij mbart në vetvete shekuj të tërë urtësie dhe mendimi. Çdo goditje duhet të ketë forcën dhe shkathtësinë e të gjithë luftëtarëve të së kaluarës, që sot akoma vazhdojnë të bekojnë luftën. Çdo lëvizje në betejë u bën homazhe qëndrimeve që brezat e mëparshëm kanë dashur të transmetojnë nëpërmjet Traditës. Luftëtari zhvillon bukurinë e goditjeve të tij.
* * *
Një luftëtar i dritës është njeri që mund t'i besosh. Bën disa gabime dhe shpesh I duket vetja më i rëndësishëm sesa është realisht. Por nuk gënjen. Kur u afrohet shokëve rreth zjarrit bisedon me ta. E di se fjalët që dalin nga goja e tij ruhen në memorjen e Universit si një dëshmi e mendimit të tij. Dhe luftëtari mendon mirë: "Pse po flas kaq shumë, kur nuk jam në gjendje të bëj gjithçka që them unë? - Mendimet që ti mbron publikisht, do të duhet të përpiqesh të jetosh në harmoni me to", I përgjigjet zemra e tij. Pikërisht sepse mendon se është çka thotë vetë, luftëtari përfundon duke u bërë i tillë, ajo që pohon se është.
* * *
Një luftëtari e di se një engjëll dhe një djall zihen në dorën që mban shpatën. Djalli thotë: "Ti do të dobësohesh. Nuk do ta dish se cili është momenti më i përshtatshëm. Ti ke frikë". Engjëlli thotë: "Ti do dobësohesh. Nuk do ta dish se cili është momenti më I përshtatshëm. Ti ke frikë". Luftëtari habitet. Që të dy kanë thënë të njëjtën gjë. Djalli vazhdon: "Më ler mua të të ndihmoj'. Engjëlli thotë: "Unë të ndihmoj". Luftëtari kupton atëherë ndryshimin. Fjalët janë të njëjta, por aleatët të ndryshëm. Dhe zgjedh dorën e engjëllit të tij.
* * *
Ka raste kur e keqja e ndjek luftëtarin. Atëherë qetë - qetë, ky e fton atë të hyjë në tendën e vet. Luftëtari e pyet të keqen: "A do të më plagosësh mua, apo dëshiron të plagosësh dikë tjetër perms meje?" E keqja hiqet se nuk e dëgjon. Pretendon se i njeh dobësitë e shpirtit të luftëtarit. Sulmon në plagët e pashëruara dhe kërkon hakmarrje. Ia kujton se është i vetmi që njeh kurthe dhe helmet e duhura që do ta ndihmojnë luftëtarin t'I shkatërrojë tërë armiqtë e tij. Luftëtari i dritës dëgjon. Nëse e keqja hutohet për një moment, luftëtari kërkon që të vazhdojë bisedën e tij dhe i kërkon asaj detaje rreth projekteve të tij. Pastaj, ngrihet dhe ia mbath. E keqja ka folur aq shumë, ai është aq i lodhur dhe aq i zbrazët sa nuk arrin as ta ndjekë atë.
* * *
"Hitleri mund ta ketë humbur luftën në fushëbetejë, por në fund të fundit ka fituar diçka, thotë Marek Halter. Sepse njeriu I shekullit të XX ka krijuar kampin e përqendrimit dhe ringjallur torturën, dhe u ka mësuar njerëzve se është e mundur t'i mbyllësh sytë para fatkeqësive të të tjerëve". Ndoshta ka të drejtë: Ka fëmijë të braktisur, civilë të masakruar, të pafajshëm që janë burgosur, pleq të vetmuar, pijanecë buzë kanalit budallenj në pushtet. Por ndoshta nuk ka aspak të drejtë: ka edhe luftëtarë të dritës. E luftëtarët e dritës nuk e pranojnë kurrë të papranueshmen.
* * *
Një luftëtar i dritës është gjithmonë vigjilent. Ai nuk i pyet të tjerët për të vrigëlluar shpatën. As nuk e humb kohën duke shpjeguar gjestet e tij; besnik ndaj vendimeve të Zotit, ai përgjigjet për gjithçka bën. Ai vështron përbri tij dhe njeh miqtë. Vështron pas shpine dhe dallon armiqtë; është i pamëshirshëm ndaj tradhtisë, por nuk hakmerret; kënaqet tek largon armiqtë nga jeta e tij, pa luftuar me ta më gjatë se sa është nevoja. Një luftëtar nuk tenton të duket, ai është.
* * *
Luftëtari i dritës ka mësuar se Zoti e përdor vetminë për t'u mësuar njërëzve harmoninë. E përdor zemërimin për të treguar vlerën e pafund të paqes. Shqetësimin, për të vënë në dukje rëndësinë e aventurës dhe të braktisjes. Zoti e përdor heshtjen për të ngulitur në mendjen e njerëzve përgjegjësinë e fjalëve. Lodhjen që të njohim vlerën e pushimit. Sëmundjen, për të nxjerrë në pah bekimin që përfaqëson shëndeti. Zoti përdor zjarrin për të mësuar ne mbi ujin. Tokën, që ne të kuptojmë vlerën e ajrit. Ai e përdor vdekjen për të nxjerrë në pah rëndësinë e jetës.
Paulo Coelho
Luftëtari i dritës nuk ka gjithnjë besim. Ka raste kur ai nuk beson hiç fare. Ai pyet zemrën e tij: "Sa vlen të bësh një përpjekje të tillë". Por zemra e tij rri e heshtur. Dhe luftëtari duhet të vendosë vetë.
Atëherë ai kërkon një shembull. I kujtohet që Jezuzi ka kaluar nëpërmjet një etape të ngjashme, për të mundur të jetojë fatin njerëzor në tërësinë e tij. "Largoje nga unë këtë helm", ka thënë Jezusi. Edhe ai e ka humbur forcën dhe guximin, por asnjëherë nuk është ndalur. Luftëtari i dritës vazhdon rrugën pa patur besim. Por ai nuk ndalet, dhe besimi më në fund rikthehet.
* * *
Luftëtari e di se aksh njeri nuk është një ishull. Ai e di se nuk mund të luftojë vetëm; kushdo qoftë projekti i tij, ai varet gjithmonë nga të tjerë njerëz. Ka nevojë të diskutojë për strategjinë e tij, të kërkojë ndihmë dhe në momente pushimi, të shkëmbejë me dikë historira lufte. Por ai nuk lejon që njerëzit të ngatërrojnë shoqërinë e tij me një mungesë sigurie. Eshtë transparent në veprimet e tij, por i fshehtë në projekte. Një luftëtar i dritës vallëzon me bashkëluftëtarët e tij, por nuk ia lë askujt përgjegjësinë për hapat e tij.
* * *
Për luftërarin nuk ka dashur të pamundur. Ai nuk lejon të trembet nga heshtja, nga indiferenca ose nga mospranimi. Ai di se pas maskës së akullt që përdorin njerëzit, ndodhet një zemër e prushtë. Prandaj luftëtari i rrezikon më shumë se të tjerët. Ai kërkon papushim dashurinë e dikujt - edhe nëse kjo kërkon të dëgjojë fjalën "jo", të kthehet në shtëpi I mundur, të ndihet i flakur trup e shpirt. Një luftëtar nuk ia lejon vetes të tmerrohet, kur kërkon atë për të cilën ka nevojë. Pa dashuri, ai është hiçgjë.
* * *
Luftëtari i dritës e njeh heshtjen që paraprin një betejë vendimtare. Dhe kjo qetësi duket se thotë: "Gjërat kanë ndaluar. Ia vlen më mirë ta lëmë luftën mënjantë dhe të argëtohemi pakëz". Luftëtarët pa përvojë i hedhin armët dhe ankohen nga mërzia. Luftëtari, ai është i vëmendshëm ndaj heshtjes; diku, diçka po ndodh. E di se tërmetet shkatërruese shfaqen pa lajmëruar. Për të kaluar pyjet natën, ai e di se, kur kafshët nuk bëjnë asnjë zhurmë, rreziku është afër. Ndërsa të tjerët bashkëbisedojnë, luftëtari përgatitet të përdori shpatën dhe shikon horizontin.
* * *
Luftëtari i dritës beson. Sepse ai beson në mrekullira, mrekullirat fillojnë të ndodhin. Sepse ka besim që mendimi i tij t'ia ndryshojë atij jetën, jeta e tij fillon të ndyshojë. Sepse është I sigurt që do të gjejë dashurinë, kjo dashuri shfaqet papritur. Kohë pas kohe, është i zhgënjyer. Ndonjëherë, ai plagoset. Atëherë ai dëgjon komentet: "Sa naiv që është!" Por luftëtari e di se ky është çmimi që duhet paguar. Për çdo disfatë ai ka dy fitore me të cilat mund të mburret. Të gjithë ata që besojnë e dine këtë.
* * *
Luftëtari i dritës ka mësuar se është më mirë të ndjekë dritën. Ai ka tradhtuar, gënjyer, është larguar nga rruga e tij, ka prishur armëpushimet. Dhe çdo gjë e tij ka vazhduar të ketë sukses - si të mos kish ndodhur gjë. Megjithatë një humnerë shfaqet befas. Mund të bëjmë mijëra hapa me vendosmëri - thjesht një hap më tepër mund të jetë fundi I gjithçkaje. Atëherë luftëtari ndalon në kohë. Ai ndalet sepse ka dëgjuar katër komente: "Ti gjithnjë ke bërë gabime. Je shumë i vjetër për të ndryshuar. Ti nuk je i mirë. Ti nuk e meriton këtë". Atëherë ai ngre sytë drejt qiellit. Dhe një zë thotë: "Çdokush bën gabime. Ti je i falur, por unë nuk mund të të fal, kundër dëshirës sate. Vendos ti". Luftëtari i vërtetë i dritës pranon faljen.
* * *
Luftëtari i dritës kërkon gjithmonë të përmirësohet. Çdo goditje e shpatës së tij mbart në vetvete shekuj të tërë urtësie dhe mendimi. Çdo goditje duhet të ketë forcën dhe shkathtësinë e të gjithë luftëtarëve të së kaluarës, që sot akoma vazhdojnë të bekojnë luftën. Çdo lëvizje në betejë u bën homazhe qëndrimeve që brezat e mëparshëm kanë dashur të transmetojnë nëpërmjet Traditës. Luftëtari zhvillon bukurinë e goditjeve të tij.
* * *
Një luftëtar i dritës është njeri që mund t'i besosh. Bën disa gabime dhe shpesh I duket vetja më i rëndësishëm sesa është realisht. Por nuk gënjen. Kur u afrohet shokëve rreth zjarrit bisedon me ta. E di se fjalët që dalin nga goja e tij ruhen në memorjen e Universit si një dëshmi e mendimit të tij. Dhe luftëtari mendon mirë: "Pse po flas kaq shumë, kur nuk jam në gjendje të bëj gjithçka që them unë? - Mendimet që ti mbron publikisht, do të duhet të përpiqesh të jetosh në harmoni me to", I përgjigjet zemra e tij. Pikërisht sepse mendon se është çka thotë vetë, luftëtari përfundon duke u bërë i tillë, ajo që pohon se është.
* * *
Një luftëtari e di se një engjëll dhe një djall zihen në dorën që mban shpatën. Djalli thotë: "Ti do të dobësohesh. Nuk do ta dish se cili është momenti më i përshtatshëm. Ti ke frikë". Engjëlli thotë: "Ti do dobësohesh. Nuk do ta dish se cili është momenti më I përshtatshëm. Ti ke frikë". Luftëtari habitet. Që të dy kanë thënë të njëjtën gjë. Djalli vazhdon: "Më ler mua të të ndihmoj'. Engjëlli thotë: "Unë të ndihmoj". Luftëtari kupton atëherë ndryshimin. Fjalët janë të njëjta, por aleatët të ndryshëm. Dhe zgjedh dorën e engjëllit të tij.
* * *
Ka raste kur e keqja e ndjek luftëtarin. Atëherë qetë - qetë, ky e fton atë të hyjë në tendën e vet. Luftëtari e pyet të keqen: "A do të më plagosësh mua, apo dëshiron të plagosësh dikë tjetër perms meje?" E keqja hiqet se nuk e dëgjon. Pretendon se i njeh dobësitë e shpirtit të luftëtarit. Sulmon në plagët e pashëruara dhe kërkon hakmarrje. Ia kujton se është i vetmi që njeh kurthe dhe helmet e duhura që do ta ndihmojnë luftëtarin t'I shkatërrojë tërë armiqtë e tij. Luftëtari i dritës dëgjon. Nëse e keqja hutohet për një moment, luftëtari kërkon që të vazhdojë bisedën e tij dhe i kërkon asaj detaje rreth projekteve të tij. Pastaj, ngrihet dhe ia mbath. E keqja ka folur aq shumë, ai është aq i lodhur dhe aq i zbrazët sa nuk arrin as ta ndjekë atë.
* * *
"Hitleri mund ta ketë humbur luftën në fushëbetejë, por në fund të fundit ka fituar diçka, thotë Marek Halter. Sepse njeriu I shekullit të XX ka krijuar kampin e përqendrimit dhe ringjallur torturën, dhe u ka mësuar njerëzve se është e mundur t'i mbyllësh sytë para fatkeqësive të të tjerëve". Ndoshta ka të drejtë: Ka fëmijë të braktisur, civilë të masakruar, të pafajshëm që janë burgosur, pleq të vetmuar, pijanecë buzë kanalit budallenj në pushtet. Por ndoshta nuk ka aspak të drejtë: ka edhe luftëtarë të dritës. E luftëtarët e dritës nuk e pranojnë kurrë të papranueshmen.
* * *
Një luftëtar i dritës është gjithmonë vigjilent. Ai nuk i pyet të tjerët për të vrigëlluar shpatën. As nuk e humb kohën duke shpjeguar gjestet e tij; besnik ndaj vendimeve të Zotit, ai përgjigjet për gjithçka bën. Ai vështron përbri tij dhe njeh miqtë. Vështron pas shpine dhe dallon armiqtë; është i pamëshirshëm ndaj tradhtisë, por nuk hakmerret; kënaqet tek largon armiqtë nga jeta e tij, pa luftuar me ta më gjatë se sa është nevoja. Një luftëtar nuk tenton të duket, ai është.
* * *
Luftëtari i dritës ka mësuar se Zoti e përdor vetminë për t'u mësuar njërëzve harmoninë. E përdor zemërimin për të treguar vlerën e pafund të paqes. Shqetësimin, për të vënë në dukje rëndësinë e aventurës dhe të braktisjes. Zoti e përdor heshtjen për të ngulitur në mendjen e njerëzve përgjegjësinë e fjalëve. Lodhjen që të njohim vlerën e pushimit. Sëmundjen, për të nxjerrë në pah bekimin që përfaqëson shëndeti. Zoti përdor zjarrin për të mësuar ne mbi ujin. Tokën, që ne të kuptojmë vlerën e ajrit. Ai e përdor vdekjen për të nxjerrë në pah rëndësinë e jetës.
Paulo Coelho
Hidra- 33
Similar topics
» Aforizma - Thënie filozofike
» Thënie inspiruese
» Thenie mbi "Faljen"
» Thënie nga Seneka
» Thënie nga Bertrand Russell
» Thënie inspiruese
» Thenie mbi "Faljen"
» Thënie nga Seneka
» Thënie nga Bertrand Russell
Faqja 1 e 1
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi