Ndalimi i evolucionit njerëzor

Diktatet shkencore dhe teknologjike për të ndaluar evolucionin njerëzor



Këto vitet e fundit po asistojmë në një rifillim të pabesueshëm të vrapit drejt hapsirës: janë në fazë projektimi Shuttle-t e rinj, vektorët e rinj për misionet e ardhshme misionare hënore për më tepër dhe planifikimit të misionit në Mars. Por ajo që nuk del në dritë, është se ky vrap i furishëm u ndalua vite më parë.

Në edicionin special të TG1 në 15 korrikun e shkuar, "Shpagimi i Hënës", astronauti italian Paolo Nespoli, theksoi se pezullimi i eksplorimit kozmik ka ardhur si pasojë e shpenzimeve ushtarake që Shtetet e Bashkuara kanë përballuar, gjatë dhjetëvjeçarit të fundit të këtij shekulli, pikërisht siç është ajo e luftës së parë të gjirit.

Një tezë që sidoqoftë nuk ka baza, duke konsideruar se politika aktuale e Shteteve të Bashkuara arrin të mbajë një farë lufte të vazhdueshmë në Lindjen e Mesme, që deri tani ka kushtuar 450 miliard dollarë, dhe njëkohësisht përcakton po aq investime për kërkimet kozmike.

Në ndryshim nga komplotizmi i masës, i cili e mohon që njeriu ka mbërritur mbi hënë, mund të deklarojmë se teknologjia hapsinore është shumë më e avancuar nga ajo që tregohet, pikërisht siç ndodh me teknologjitë e caktuara për prodhimin energjitik, që kanë arritur tashmë të mbështesin free energy-n.

Gjithnjë sipas trasmetimit televiz te cituar me lart, "sugjerohet" nje zgjidhje që do mundësonte përshpejtimin e vrapit për në hapsirë, përmes shfrytëzimit ekonomik të truallit të hënës.

Në fakt mbi sipërfaqen hënore është i pranishëm një sasi e konsiderueshme Triciumi (izotop i hidrogjenit 3H), që formohet vazhdimisht falë veprimit të erës diellore mbi Hënë. Ky karburant bërthamor është në fakt që përdoret tek ITER ( International Thermonuclear Experimental Reactor ) - projekti i Reaktorit eksperimental termoberthamor ndërkombëtar, që synon të realizojë Shkrirjen bërthamore. Në realitet ky projekt largon akoma më shumë progreset e teknologjisë drejt shkrirjes së ftohtë, që në fakt mund të çonte në krijimin e sistemeve energjitike autonome për banimet në veçanti pa përdorur centrale bërthamore.

Megjithate ITER me ç'duket është bërë tashmë karta e fundit në lojë për të mbajtur sistemin ekonomik në fuqi, tani që rezervat e hidrokarbureve kanë mbërritur tashmë në zero.Kështu, nga çdo mision do mund të transportohet nga hëna një sasi triciumi të atillë sa të ushqejë për një vit sistemin energjitiko-ekonomik të Shteteve të Bashkuara, përballë një shpenzimi prej qindra miliarda dollarë.

Nëse shpenzimeve të misionit, u shtohen ato për kontrollin e sistemit dhe të stokut të mbeturinave radioaktive - që me Iter - sidoqoftë do prodhohen - kostoja për KWh, do barazohej me ato aktuale.

Kalimi nga "petrol-dollari" tek "tricium-dollari" duket një përpjekje e dëshpëruar, por që do ia arrijë të përsërisë një sistem ekonomik gjithnjë e më të centralizuar e të monopolizuar nga Shtetet e Bashkuara, si posedues të mundësinë së vetme për të mbërritur në Hënë.

Sipas kësaj optike është e thjeshtë të kuptohet se Shtetet e Bashkuara do ia ndalojnë në çdo mënyrë mundësinë Shteteve të tjera për t'i zhvilluar teknologjitë hapsinore, edhe sepse monopolizimi do i lejoje të vendosin çmime të atilla sa të mund t'i vetëfinancojnë misionet: sundimi mbi truallin e hënës do garantohej me kosto pothuajse të barabartë me zero.

Vetë fakti që kemi arritur në këtë pikë, tregon se, faktikisht njohuritë shkencore, të cilat kanë të çara e difekte që njihen mirë, shiten si të vërteta të pakundërshtueshme, pra të imponuara.

Nëpër shkolla e universitete mësohen marrëzira, dhe lihen pas dore zbulimet e reja, që vetëm pak shkencëtare i nxjerrin në dritë, në heshtjen e medias dhe të niveleve më të larta të komunitetit shkencorë.

Një shembull i madh është ai i Massimo Corbucci-it, i cili ka "rishpikur" - edhe nëse termi i drejtë do ishte " sistemuar me drejtësi " - tabelën periodike të elementeve, të bashkëshoqëruar me natyrën e vërtetë të gravitetit dhe të karakteristikave të tija, për të mos lënë pas origjinën e vërtetë të materies.

Kërkimi i tij vë në diskutim shumë nga parimet absolute të doktrinës shkencore, duke qënë se mbaron së ekzistuari gravitacioni, dmth thërrmija që "komunikon" prezencën e gravitetit, mbasi veprimi i saj bëhet në çast pa marrë parasysh largësinë.

Në realitet ajo e Corbucci-t është vetëm një nga rrugët që të çojnë në të njëjtin cak, duke qënë se gjen analogji në teoritë e tjera të vërtetuara nga eksperimentimet, si teoria e Lidhjeve jo Lokale, që i gjen rrënjosjet e saja në Mekanikën Kuantistike: teoria gjen tek materia aftësinë e grimcave të lidhen pikërisht në mënyrë jo lokale, kështu që një modifikim (duke iu referuar çdo dëshire karakteristike) mbi një thërrmijë ndikon në çast mbi një tjetër, më pas në kontaktin e parë, duke u barazuar me gravitetin.

Bukuria e kësaj karakteristike qëndron në universalitetin e shkallëzimin e saj, e në fakt eksperimentimet janë vërtetuar edhe në grimca gjithnjë e më të mëdhaja duke arritur deri tek molekulat, për të mbërritur tek eksperimentimi njerëzor. Sinkronizimi dallohet tek skema bioelektrike e trurit, të cilin njërëzit mund t'a ndjejnë ose jo.

Universi në këtë kontekst e gjen strukturimin e vet tek teoria "olografike", pra që ndjek ligje të ngjashme me ato që rregullojnë hologramet. Për të saktësuar më mirë duhen dalluar pikat më të rëndësishme: duke e nëndarë një njësi në dy pjesë, secila pjesë mban në vetvete informacionet për të rindërtuar 99.99% e pjesës që mungon, aq sa kompleksiteti i sistemit anullohet konceptuar veten si një entitet të vetëm.

Nga e gjitha kjo bazohet natyra e krijimit, në të cilën ligjet që vëjnë në lëvizje proçeset e free energy, e bëjnë mbizotëruese, pronare. Atomet ndërtohen nga grimca të humbura në një det boshllëku, e kështu me rradhë deri në pafundësi. Por konkuzionet eksperimentale te Corbucci-t, vëjnë në dukje zanafillën e atomeve, të grimcave dhe të nën-grimcave në boshllëk duke i modifikuar me vend në nivelin kuantik.

Gjendemi në një paradoks të vërtetë, në të cilin boshllëku është përqëndrimi i një sasie të pafund energjie, dhe grimcat janë të ndërtuara nga një sasi energjie të mirë përcaktuar (E=mC2), që e përmbajnë. Në fjalë të tjera sasia e përmbajtjes është më e madhe se mbajtësi, dhe mbajtësi është një kuti në të cilën kufinjtë janë të pacaktuar dhe pa spesor. Teoria olografike e sheh universin si të rremë, ku çdo pjesë e tija përmban çdo gjë, dhe në të kohë çdo entitet ka më shumë vlerë se shuma e thjeshtë e pjesëve.

Gjithësia, kështu, është e lidhur dhe e ndërtuar nga një sasi e pafund dimensionesh (tre kozmosat, njëra e përkohshme dhe më tej), secila nga këto e palimit. Kështu që mund të pohohet - me karakterin e përpiktë të logjikës - që në rast se universi është i pafund për nga shtrirja, është edhe në kohë.

Por nëse nuk është e mundur të dallohen, "çaste" specifike të kohës - si fillimi e kohës, që na lejon pastaj të dallojmë fundin - atëherë vetë koha nuk ekziston, kështu që jetojmë në një të tashmë të përjetshme.

Po ku qëndron lidhja e free energy-s me gjithë këtë?

Universi është i ndërtuar nga sasi e pafund energjie, sa në totalitetin e tij, aq edhe në çdo pikë të tijën. Dhe për këtë Tesla e ka përcaktuar boshin kozmik si një hyrje parësore në një burim të pashtershëm, pasi është më e thjeshtë të futesh në boshllëkun që përbën lëndën. Por madhështia shkon përtej.

Proçeset e free energy i përkasin universit në totalitetin e tij si dhe përbërësve të tij, e kështu edhe njërëzit si subjekte nën rregullat e universit. Nëse universi në totalitetin e tij ndodhet kudo, atëherë i gjithë universi ndodhet tek ne.

Nëse koha nuk ekziston, universi s'ka sesi të jetë krijuar nga Zoti pasi nuk ekziston fillimi i tij, ai Zot që të gjithë kërkojnë është Universi. Nëse është brenda nesh, Zoti është brenda nesh dhe përkon me secilin nga ne! Kështu ndodhemi në një shkencë që ngatërrohet gjithnjë e më shumë me filozofinë, pasi sa më shumë shtyhemi përtej aq dhe i afrohemi kuptimit të origjinës së ekzistencës.

Potenciali njerëzorë është pra i pafund, që çdo ditë jemi të pranishëm shkon përtej asgjësimit të pavarësisë energjitike. Free energy pak e nga pak mund të shtrojë gjithnjë e më shumë pyetje, deri sa t'a perceptojë atë çka është tek ne, arsyen e ekzistencës, evolucionin tonë, ajo çfarë na mohohet.

Pronarët e vërtetë të botës, burrat në krye të entitetit sovrakombëtar dhe të strukturave fetare - si Vatikani - që fshehin të vërtetën për të mbajtur pushtetin, duke e lënë njerëzimin në injorancë nëpërmjet frikës, e theksuar më shumë nga TV, gazetat e fetë.

Edhe këtu ndodhemi para një tjetër paradoksi të madh, nëse universi funksionon si një entitet unik në të cilin çdo gjë është e lidhur në çast, evolucioni i individit reflekton mbi grupin dhe ajo e grupit mbi individin. Kush mban pushtetin i mohon vetvehtes evolucionin duke ia mohuar edhe të tjerëve.

Në të tillë kontekst frymëzohet teknologjia e lidhur me kibernetikën, në të cilën kërkohet perfeksionimi i rendimentit përmes përbërsve elektronik e aparateve elektromekanike duke zëvendësuar arte e organe biologjike.

Evolucioni, ai i vërteti është i brendshëm dhe reflektohet ndaj atij të jashtëm, por duke bllokuar ndryshimin nga jashtë, frenohet ky evolucion, vendoset si një "tapë" ndaj fluksit të ndryshimit.


Nanoteknologji në Rusi 318.000 vite më parë

Çdo gjë na mohohet, si e kaluara jonë, pasi të njohësh origjinat tona, na mundëson të njohim arsyen e ekzistencës sonë e kështu të ardhmen sonë. Jetojmë të zhytur në gënjeshtra ashtu siç ka ngjarë dhe në të kaluarën: për të lejuar ndryshimin kemi luftuar, por më shumë se një herë ia kemi rifilluar nga e para.

Edhe kësaj here do të duhet të luftojmë për të lejuar evolucionin tonë, me shpresën që do jetë e fundit, pa asnjë vetë-shkatërrim.

Emilia Romagna