Si ta kthejmë Karmën e Keqe ne rrugën shpirtërore

Ne, që përpiqemi për të arritur ngritjen shpirtërore, shpesh kemi ndjenjën se disa njerëz ose situata pengojnë atë zhvillim. Ka një numër të gjërave që mund të na pengojnë në përparimin tonë përgjatë rrugës tonë shpirtërore. Shpeshherë njerëzit gjejnë karmën e keqe si pengesën më të madhe në përparimin e tyre shpirtëror. Ne ishim lindur në vendin e gabuar, nën rrethana të gabuara; ne duhet të merremi me këto rrethana fillimisht dhe vetem me pas të fillojmë zhvillimin tonë shpirtëror. A është kjo vërtet kështu?

Nëse ne duam t'i përgjigjemi kësaj pyetjeje, ne duhet të shqyrtojmë një nga mekanizmat më efektive mbrojtëse të mendjes sonë, që është gjetja e një fajtori. Kjo do të thotë se sa herë që hasim në vështirësi në jetën tonë, ne priremi për të kërkuar për shkakun e problemit jashtë vetes. Ne ja hedhim përgjegjësinë faktorëve të jashtëm apo personave që mund të shkaktojnë vështirësitë tona.

Kur ne besojmë se karma jonë e keqe na pengon për përparimin dhe zhvillimin shpirtëror, ne ndihemi të lehtësuar, pasi ne nuk mund ta ndihmojmë atë, ky nuk është faji jonë, gjërat thjesht ndodhin në këtë mënyrë. Ne kemi të gjithë vullnetin e mirë, por, për fat të keq, rrethanat negative ndërhyjnë dhe na frenojnë në zbatimin e qëllimeve tona të mëdha. Prandaj, ne presim për një rast më të favorshëm, dhe kemi tendencën për ta vënë veten në pozitën e viktimës.

Ky qëndrim duket të jetë logjik, por nuk është. Mund çfarëdo të ndodhë me ne në jetë, mund të përballemi me çfarëdo vështirësish, që në shumicën e rasteve vijnë si pasojë e veprimeve tona të mëparshme dhe zgjedhjet qe kemi bërë. Pa marrë parasysh se çfarë po ndodh me ne në këtë moment të pranishëm, që është rezultat i veprimeve tona të mëparshme të pandërgjegjshme, ne kemi mbjellë farën nga e cila vështirësitë tona të pranishme dalin lart. Ne nuk jemi viktima të rrethanave, në të kundërtën. Ne krijojmë dhe shkaktojmë karmën e keqe duke u ankuar dhe për të cilen dëshirojmë të fajësojmë si përgjegjëse karmën tonë të keqe.

Ne duhet te jemi te afte t'a ndryshojmë këtë qëndrim në mënyrë që të jemi në gjendje për të thyer kete rreth vicioz. Qëndrimi ynë do të ndryshojë vetëm nëse ne pranojmë se nuk ka askush dhe asgjë qe duhet t'ia hedhim fajin që jemi në këtë gjendje, por vetja jonë. Ne duhet pra të heqim dorë nga kërkimi për justifikime dhe ne duhet të marrim mbi supe përgjegjësinë për veprimet tona dhe për zhvillimin tonë shpirtëror. Nuk ekziston askush, pervec vetes sonë në rrugën e përparimit tonë shpirtëror, ne vetë kemi bllokuar rrugën me qëndrimet tona të mëparshme.

E vërteta është se ne jemi të vendosur tani te lirë nga karma jonë e keqe. Liri do të thotë se tani, në këtë moment të pranishëm, ne veprojmë me vetëdije dhe bëjme atë që momentet e tanishme na kërkojne të bëjmë. Natyrisht, në mënyrë që të jemi në gjendje për ta bërë këtë, ne duhet t'i jepemi momentit të pranishëm plotësisht, rrethanave të tanishme. Se dorëzimi i vetëdijshëm do të thotë se ne nuk i rezistojmë momentit, nuk do të përpiqemi për të shkuar larg nga ai, por të përpiqemi për ta sjellur veten në një harmoni të brendshme me atë që ne kemi në këtë moment të pranishëm.

Harmonia jonë e brendshme me situatën specifike do të thotë se ne e pranojmë plotësisht këtë situatë. Pra, pasi e pranojmë situatën, është e nevojshme për ne që të jemi vigjilent, ne duhet të jemi te pranishëm në atë situatë të veçantë. Duke qenë me vetëdije të hapur, ne do të njohim dhe do të qartësojmë shikimin se çfarë situata kërkon nga ne.

Çfarëdo që bëjmë në këtë gjendje vigjilencë të plotë, nuk do të jetë shkak i asnjë karme te keqe, për aq sa veprimi ynë është në përputhje me mundësitë dhe kërkesat e situatës në fjalë.

Pastaj, në qoftë se në mungesë të vigjilencës ne kemi bërë vendime të gabuara, ne duhet të pranojmë përgjegjësine për pasojat. Pranimi i përgjegjësisë do të thotë se ne i pranojmë rrethanat dhe bëhemi vigjilent për situatat specifike, ne gjejmë rrugën që çon në vendime të drejta. Kjo është se si inteligjenca e vërtetë rrjedh në veprimet tona, dhe kjo është se si e tashmja bëhet një mësues në udhëtimin tonë shpirtëror.