Jeta dhe Vdekja

Kёshtu festojnё shfaqjen e njё qёnieje tё re nё tokё. Gjithçka duket pak pёr atё trup tё vockёl qё ka nevojё mbrojtjen absolute dhe pёrkujdesimin mё tё madh. Puthje, dhurata, lotё gёzimi dhe mallёngjimi shoqёrojnё kёtё fakt jetёsor.

- Çfarё dhimbjeje! Sa dhimbje mund tё nxejё shpirti im! Sapo humba njё nga njerёzit e mi mё tё dashur! Kёshtu qajnё njerёzit pёr humbjen e atyre qё na shoqёrojnё dhe zhytja e tyre nё atё mister tё errёt tё vdekjes. Lotё mёrzitjeje, morti dhe dёshpёrimi shёnjojnё kalimin e njё shpirti nga njёra botё nё tjetrёn.

Rrallё herё u ndalёm tё mendonim nga ku vijmё kur lindim. Nuk kemi tё bёjmё kёtu me temёn filozofike ose fetare tё prejardhjes tё shpirtave. Kemi tё bёjmё me diçka mё tё thjeshtё: nёse arrijmё nё jetё, ёshtё sepse vijmё nga diku tjetёr, cilido dhe çfarёdo lloj vendi tё jetё ai.

Nuk do tё lemё pra disa krijesa tё tjera tё hidhёruara dhe duke qarё, kur shpirti vendos ti braktisё ata e tё kthehet nё tokёn e tё gjallёve? Ajo qё prindёrit festojnё me gёzim, nuk ёshtё njё dhimbje pёr prindёrit e tjerё tё patrup qё shikojnё tё ikё njё shpirt qё I shoqёronte deri nё atё moment? Dhe kur vdesim dhe lemё tokёn , ku shkojmё? Nesё vijmё nga njё vend tjetёr, sigurisht qё do tё shkojmё nё njё vend tjetёr. Nё pafundёsi nuk kanё vend kufinjtё e pёrcaktuar.

Dhe kur ikim atje, nuk do tё na presin me buzёqeshje dhe gёzim pёr ribashkimin, ndёrsa tё afёrmit tokёsorё do tё jenё duke qarё?

Jeta dhe Vdekja janё dy anёt e sё njёjtёs monedhe: tё JETЁS. Ne qё ndodhemi nё kёtё botё, kemi ardhur nga njё vend dhe drejtohemi drejt njё tjetri, por pa rreshtur kurrё sё ekzistuari.

Atё qё njerёzit quajnё jetё ёshtё shfaqja nё botёn materiale tё njё shpirti nё kёtё botё. Dhe ajo qё njerёzit quajnё vdekje, ёshtё I njёjti shpirt qё , ndahet nga trupi I tij fizik, dhe meqёnёse nuk mund tё jetojё mё nё kёtё botё, I drejtohet njё bote tjetёr.

Jeta tokёsore ёshtё mbretёria e lёndёs materiale. Kёtu ёshtё ku Illuzioni bёhet I fortё dhe I sigurtё. Ai luan me jetёn luan me format jetёsore, I ndryshon dhe I pёrshtat, nё mёnyrё qё tё arrijё qёllimin e tij: mё tepёr jetё materiale, mё tepёr lёndё materiale, mё tepёr shumёllojshmёri.

Kur shfaqen format nё botёn e Illuzionit, marrin analogji tё vogla. Ёshtё mbrojtja e shqisave tё rreme, pёr tё mbrojtur trupat e rinj. Asnjeri nuk mund tё mos ndjejё njё simpati pёr dhe pёrkujdesi kundrejt njё jete tё vockёl dhe tё re. Njё bebe, njё kafshё e vogёl, njё bimё e vogёl qё ha


Kur format jetёsore kalojnё njё periudhё ekzistence brёnda botёs illuzioniste, mund tё mos kenё vlerё ato vetё, dhe kёshtu nuk zgjojnё dhёmbshurinё por konkurencёn. Ёshtё lufta pёr vetёmirёmbajtje, ku mё I forti ja arrin nё shpinё tё mё tё dobtit. Vetёm dashuria mund ta zhdukё kёtё luftё, pavarёsisht se nё tё vёrtetё gjithçka ёshtё temё e forcёs dizike , psikologjike mendore dhe shpirtёrore. Dhe gjithmonё fiton mё I forti, nё çdo nivel.

Konkurencat atletike, qё kaq shumё argёtojnё njerёzit , janё njё lojё, njё kopje e lojёs sё Illuzionit qё zbatohet nё ndeshjen e jetёs sё pёrditshme. Para se format tё treten dhe tё pёsojnё njё decadencё, kanё pёr detyrё tё plotёsojnё detyrat e tyre kryesore qё I detyron vetёm Illuzioni: tё vazhdojnё tё prodhojnё forma tё tjera.

Me mijra tyle mbuluese dhe arsyetime, Illuzioni do tё bёjё qё trupa tё rinj tё njohin jetёn materiale, dhe pёr kёtё qёllim duhet tё thjeshtёsohen trupat qё ekzistojnё deri tani. Egoizmi natyral I tё gjallёve do tё çonte nё mos riprodhimin e kurrshёm tё tyre nёse nё kёtё mes nuk ishte loja e Magias/illuzionit, ndjenja e rremё e kёnaqёsisё, iliuzioni qё kanё njerёzit se janё vetё ata qё marrin vendimin pёr tu riprodhuar.

Dhe pastaj vjen dekadenca e formave jetёsore. Ёshtё kapitulli I fundit, ai qё njerёzit quajnё pleqёri. Gjёrat e vjetra nuk inspirojnё me dashuri, por as edhe nuk krijojnё konkurrencё. Janё elementё tё thata e tё tretura, qё kanё nevojё tё ndёrrohen. Ёshtё njё mёnyrё e mirё pёr tё pёrshёndetur dikush jetёn, nё mёnyrё qё tё mos dashurohet sё tepёrmi me shkёlqimin e formave. Shpirti vetё kёrkon tё çlirohet nga maskat qё pёrdorte, nё mёnyrё qё tё fitojё pёrsёri njё botё ideale, me lehtёsinё dhe tёrheqjen e saj qё nuk mund tё pёrjetohen brёnda njё trupi tё tretshёm.

Vetё Maja, perёndesha e illuzionit, shpejtёson procedurёn me njё lloj mungese vullneti dhe njё gjumi pa ёndrra, por megjithatё duke mos humbur kurrё energji, pasi format e vjetra do tё rinovohen nё thellёsinё e tokёs ose nё prekjen e brishtё tё hirit. Asgjё nuk humbet, gjithçka ripёrtёrihet.

Jeta dhe Vdekja janё dy anёt e sё njёjtёs monedhё dhe dy momente tё njё loje tё pambaruar qё pёrsёrit momentet e saj, duke prodhuar ato qё njerёzit quajnё rrethe. E gjtihё natyra luan me rrethe: nata dhe dita, dielli dhe hёna, vera dhe dimri, gjumi dhe vigjilenca, fёmijria dhe pleqёria… Nёse gjithçka rikthehet, nёse pemёt qё dukeshin tё thara mbulohen nё vazhdim me gjethe tё jeshilta, I njёjti det qё ishte I qetё dhe me njё nivel stable, fryhet me ujra tё egёrsuara, atёherё pёrse ne njerёzitduhet ti mungojmё kёsaj loje?

Nuk ekziston rastёsia. Ekziston njё lojё e vazhdueshme e Majas, qё sipas ligjit tё shkaqeve, na tёrheq dhe na detyron tё plotёsojmё ecurinё e ekzistimit tonё. Tё jetojmё dhe te vdesim nё verbёri, duke luajtur me Maja-n … ose tё jetojmё e tё vdesim duke njohur rregullat e lojёs…

Kjo ёshtё temё zhvillimi.