Skenderbeu ishte një kalorës templar

Skenderbeu nje kalores templar

Mihallaq Xhavo:
Gjergj Kastrioti ishte një kalorës templar, me grada të larta e të fshehta

Pse historia e ka mohuar të vërtetën mbi heroin
Ju tregoj Skënderbeun ndryshe

E njohim si kalorës, trim të çartur dhe fisnik, por shumë pak njerëz, për të mos thënë gati aspak e kanë njohur si alkimist, si kalorës tempullar apo mason. Skënderbeu tani na shfaqet në një dimension krejt të ri, ashtu siç nuk e kishim menduar ndonjëherë, por që në fakt, është në sintoni me kohën kur ai jetoi.

Një përqasje me figura të tilla si: Leonardo Da Vinçi, Shekspiri, Njutoni apo Galileo Galilei është në qendër të vështrimit të ri të Skënderbeut. Për më tepër, ai vjen si alkimist i nivelit më të lartë, në dy piktura të Mihallaq Xhavos, ku ka një analogji mjaft të dukshme mes Heroit tonë Kombëtar dhe Kodit të Da Vinçit, librit të Dan Braun.

Po pse Mihallaq Xhavo paraqet figurën e Skënderbeut në këtë mënyrë dhe si e justifikon punën dhe studimin e tij për këtë figurë kombëtare? Çdo të thotë për Xhavon simboli i përkrenares së Skënderbeut dhe çfarë ka mohuar sipas tij, historia shqiptare, deri më sot?

Në një intervistë për Tirana Observer, Xhavo rrëfen për Skënderbeun mistik dhe antikishtar... Në pikturat e tua Skënderbeu shfaqet i rrethuar me elementë mitologjikë e historikë. Pse e keni sjellë figurën e tij në këtë mënyrë dhe çdomethënie ka kjo?

Skënderbeu vjen në një dimension të paparë deri tani. Evolucioni nuk është te piktura, por te mënyra sesi është parë Skënderbeu për të dhënë një ide tjetër. Kjo rinovon edhe pikturën, sjell edhe elementin mitologjik, jo pikturën reale që është e vështirë për tu parë dhe për tu kuptuar nga një publik i caktuar, por jam përpjekur të sjell esencën e Skënderbeut.

Skënderbeu i përkiste asaj që quhet dija arkane(dije sekrete të antikitetit). Ishte një kalorës tempullar me grada të larta e të fshehta i aristokracisë evropiane masone. Çfarë ju shtyu për ta parë dhe për ta sjellë figurën e Skënderbeut në këtë formë?

Ne dimë që Skënderbeu i përkiste një familjeje mbretërore, por figura e tij nuk ishte e plotësuar. Nuk ka asnjë figurë mesjetare që të mos jetë e lidhur me kultin, me mistiken. Ku e bazoni mendimin tuaj kur thoni që Skënderbeu ishte një tempullar mason?

I vetmi simbol autentik i Skënderbeut është përkrenarja, e bërë që atëherë që të mos humbasë në shekuj. Kjo përkrenare mishëron një simbol të fuqishëm. Kudo që shkonte një kalorës, mbret paraqiste simbolet e tij të caktuara, që njiheshin nga ata vetë, por jo nga masa e popullsisë.

Ai që dominonte shenjën e vështirë të Saturnit është kalorës i dijes në nivel shumë të lartë dhe mbante simbole në funksion të gradës, në rastin tonë bricjapin. Sot ne mund të themi me bindje, se Skënderbeu ishte një njeri me prirje dhe aftësi okulte: alkimist, ezoterik, mistik, cilësi këto të kalorësve mesjetarë ( tempullarët) mbrojtës të një historie të madhe dhe të shumë sulmuar.

Një gjë e tillë është shtjelluar gjerësisht edhe në librin Kodi i Da Vinçit të autorit David Braun. Ku i shihni këto ngjashmëri mes Kodit të Da Vinçit dhe te Skënderbeu? Kisha kristiane katolike e deformoi mesazhin e krishterë. Ndaj për të mos humbur besimin te Zoti dhe krishterimin e vërtetë, një pjesë e njerëzve vepronin dhe punonin në rrugë të dyfishtë.

Edhe Skënderbeu e bënte diçka të tillë. Ai ishte i krishterë dhe e donte krishterimin, por ishte kundër priftërinjve, apo kishës dhe madje, ( edhe pse ne e njohim ndryshe) i urrente ata.

Kjo është një praktikë e njohur botërore dhe në të njëjtën mënyrë kanë vepruar edhe Shekspiri, Leonardo Da Vinçi, Galileo Galilei, Njutoni etj.

Në pikturat e mia unë e kam bërë aktuale këtë ide nëpërmjet instrumenteve figurative. Ku e shihni këtë antikishërim ( me të cilin bëni paralelizëm me veprën e Braunit) të Skënderbeut besimtar? Një simbol që kam përdorur në pikturat e mia është një kupë, e cila qëndron vertikalisht me Teutën sipër, kupa e Gralit, e cila në Shqipëri e sollëm vetëm të pikturuar në ikona.

Në Evropë e shohim te Darka e fundit e Krishtit. Kjo kupë simbolizon feminilitetin, planetin Venera dhe dishepullin kryesor të Krishtit, që ishte Maria Madalena. Ajo transmetuesin e vërtetë të Krishtit nuk e pranoi, por zgjodhi Shën Pjetrin. Ky është devijimi i madh i kristianizmit.

Do të ishte Maria Madalena dhe Papa I vazhdues i kristianizmit, jo Shën Pjetri. Prandaj të gjithë këta mjeshtër të mëdhenj, të fshehtë, por dhe kalorës të kristianizmit ishin në dijeni të këtij mashtrimi të madh të asaj kohe. Mund të na tregoni diçka për simbolet tempullare dhe instrumentet figurativë që keni përdorur?

Simbole të tilla si trëndafili, shpata, ku trëndafili qëndron në qendër të shpatës atje ku formohet në qendër kryqi janë simbole të kristianizmit mesjetar dhe të rilindjes, të tempullarëve të asaj kohe dhe këtë simbole janë vendosur për të përçuar idenë se Skënderbeu ka qenë një tempullar, sepse ka elementin e dashurisë dhe rinor për jetën dhe për misteret.

Çfarë vendi zë, Skënderbeu në rrafshin historik? Duke marrë spunto nga përkrenarja e Skënderbeut ne mund t'i veshim shumë elementë të tjerë dhe na shpjegohet shumë qartë figura mistike e Skënderbeut; një figurë aq absurde sa nganjëherë na ka bërë të jemi edhe antishqiptarë ndaj asaj figure.

Në fakt, ne duhet të polemizojmë me të vërtetën, jo me injorancën, domethënë t'i shtojmë elementët esencialë Skënderbeut si kalorës. Cilësitë e tij ishin të veçanta dhe të rralla, prandaj është një figurë që rilindësit e kërkuan, e vlerësuan jo për motive thjesht patriotike, por, sepse ishte e vetmja figurë, që mund t'i referoheshin në histori, ashtu si Skënderbeu më përpara mund t'i referohej ilirëve dhe Teutës, e cila në pikturë qëndron sipër; një nudo e shtrirë në tempullin e vet të historisë, por edhe si figurë frymëzuese e kalorësve të asaj kohe.

Skënderbeu dhe historia mistike Duke marrë spunto nga përkrenarja, ne mund ti veshim Skënderbeut shumë elementë të tjerë. Kjo na shpjegohet shumë qartë te figura mistike e Skënderbeut; një figurë aq absurde sa nganjëherë na ka bërë të jemi edhe antishqiptarë ndaj asaj figure.

Në fakt, ne duhet të polemizojmë me të vërtetën, jo me injorancën domethënë ti shtojmë elementët esencialë Skënderbeut si kalorës, thotë prof. Mihallaq Xhavo, duke shtuar se cilësitë e Skënderbeut ishin të veçanta dhe të rralla.

Prandaj është një figurë që rilindësit e kërkuan, e vlerësuan jo për motive thjesht patriotike, por, sepse ishte e vetmja figurë, që mund ti referoheshin në histori. Jam përpjekur të sjell historinë e Shqipërisë në pikëpamjen jo thjesht dokumentare, zyrtare dhe materialiste.

Çdo gjë reale sipër tokës ka dy histori: historinë e fshehtë, mistike dhe historinë e dokumentuar për masat.

Në gjithë botën po rishikohen figurat historike, në gjithë botën historia zyrtare po pasurohet me historinë mistike, okulte dhe po shihen si të vërteta disa gjëra që deri dje ishin dënuar gabimisht. Historia jonë ka mohim të këtyre vlerave.

Ata nuk është se janë kritikuar, por tek ne nuk janë vënë re asnjëherë. Dhe ne po pretendojmë t'i vemë në dukje duke marrë spunto nga një kulturë universale iluministe.

Është një shekull i zhvillimeve të mëdha në këtë fushë.

Blerina Goce

Ne rradh te pare desha te pyes zoterine se kur eshte ndier ai antishqiptar prej Skenderbeut? Pasi aty permendet se ka patur raste qe "jemi ndier antishqiptar prej Skenderbeut".

Gjithsesi une jam ndier perhere krenar nga fakti se Skenderbeu ka qene shqiptar. Ky pohim duket aq i vaket, sa s'mund te merret kurresesi ne konsiderate si hipoteze, e jo me te pretendohet si nje e vertete e fshehur.

Kujtojme Dan Braun i ka paraqitur shkrimet e tij si hipoteza, megjithese jane teper bindese, e jo me te paraqitet ky shkrim si e vertete. Do te ishte mediokritet po te pretendohej nje gje e tille, po ashtu edhe po te besohej nga cilido.

P.S zoteri shiko me kujdes faktet dhe deshmite historike.

Giorgio Maria Castriota Scanderbeg ka shkelur për herë të parë pas 55 vjetësh tokën shqiptare. Është pasardhës i heroit kombëtar nga linja e Napolit. Jeton në Kazerta, afër Napolit së bashku me gruan, Stefania dhe dy djemtë.
Ka mbërritur dje në portin e Durrësit, aty ku 500 vjet të shkuara u largua familja e Skënderbeut e ka udhëtuar më pas drejt Krujës.
Emri e lidh pashmangshëm me Skënderbeun. Është pasardhës i heroit kombëtar nga linja e Napolit. Zyrtarisht njihet edhe linja e Leçes, ndërsa ka shumë të tjerë që abuzojnë me këtë emër.
Me ftesë të drejtorit të Institutit Kombëtar të Diasporës në Ministrinë e Jashtme, z. Roland Bimo, do të njohë nga afër vendin e të parëve. Ka mbërritur rreth orës 10.00 në Tiranë dhe pak më pas ka udhëtuar drejt Krujës. Nuk i përshkruante dot emocionet e kësaj vizite të parë.
Sot do të udhëtojë drejt Peshkopisë, ku me mbështetjen e kryetarit të bashkisë, Ilir Korsit dhe kryetarit të qarkut, Naim Gazidede, do të zhvillohen edhe festimet kryesore pranë shtatores së Skënderbeut në këtë qytet, realizuar dy vjet më parë nga artisti Sadik Spahiu me mbështetjen e Zaim Krosit.
Një udhëtim në fshatin e vendlindjes së paraardhësve në Sinë dhe pastaj udhëtimi drejt Dibrës së Madhe, ku do t’i presë kryetari i bashkisë, Argëtim Fida. Aktivitetet do të vazhdojnë me një pritje të ministrit të Jashtëm, z. Haxhinasto e më tej Giorgio (Xhorxho) do të shkojë në Arkivin e Shtetit për të dorëzuar dokumentin e pemës gjenealogjike të familjes marrë nga Arkivat e Këshillit të Konsultës Araldike.
Në një intervistë për gazetën “Shqip”, Giorgio Maria Castriota Scanderbeg tregon historinë e tij dhe të familjes.

Kjo është hera e parë që ju vizitoni Shqipërinë. Cilat janë ndjesitë apo mendimet që ju vijnë?
Hera e parë është një ndjesi shumë e veçantë. E pres këtë moment prej më shumë se 55 vjetësh. Emocionet janë të pafundme. Kam jetuar me to gati një muaj më parë, kur Ylli Polovina, me të cilin jam njohur më herët në Itali, më tha se mund të ishte mundësia të udhëtoja drejt Shqipërisë me një ftesë zyrtare. Kjo më nderoi shumë. Shpresoj të jem në lartësinë e duhur të përfaqësoj denjësisht familjen time Kastrioti Skënderbe në vendin nga i cili u nisëm 500 vjet më parë. Shqipëria do të ishte i vetmi vend ku nuk do të vija këmbë nëse nuk do të kisha pasur ftesë zyrtare, dhe kjo jo për të fituar një lavdi të kotë. Ne na dallon nga të tjerët fakti që kemi pasur fatin të lindim Kastrioti Skënderbe dhe duhet ta prezantojmë denjësisht figurën e tij. Mundësinë për të ardhur zyrtarisht në Shqipëri ne e kemi pasur. Familja është përfaqësuar nga xhaxhi im, i cili së bashku me kushërirën time, Maria Luisa kanë ardhur me Urdhrin e Maltës për të sjellë ndihma në ditët e vështirat të vitit 1997. Kjo i paraprinte një vizite zyrtare. Unë ecja me pasaportën në xhep në pritje që të dilte çasti i duhur për të ardhur e për të parë tokën tonë. Janë çështjet historike që na kanë detyruar të mos vijmë. Duhet ta pranoj se këtu Skënderbeu është një hero kombëtar, por në Itali është keqtrajtuar figura e tij. Unë mendoja se ishte e drejtë të fillonim të bënim një emigracion nga e kundërta. Kjo do të thotë se është Skënderbeu që rikthehet në shtëpi dhe kthehem së bashku me gruan time Stefania. Të vegjël mendonim se nuk do të mund ta vizitonim kurrë këtë vend. Na dukej se ishte i ndaluar për njerëz normalë, e jo më pastaj për ne që mbanim këtë mbiemër. Ndiheshim si në ekzil, por tani ndihem si në shtëpinë time. Unë vij nga një familje që nuk ka kërkuar asnjëherë të shpërfaqet. Ne nuk duam gjë tjetër, veçse të themi se ekzistojmë.

Për të gjithë lexuesit, a mund të na sqaroni degën familjare përmes së cilës ju jeni pasardhës i Skënderbeut?
Pas vdekjes së Skënderbeut në vitin 1468, familja (Gjoni me të ëmën Donikën) u transferua në Mbretërinë e Napolit. Falë marrëdhënieve të mira dhe ndihmës që Skënderbeu i kishte dhënë kësaj mbretërie, mbreti Ferdinand i Aragonës i ktheu respektin familjes. Si në çdo familje tjetër, në vitet që pasuan lindën shumë fëmijë, disa prej të cilëve zgjodhën rrugën e tyre për të mos qëndruar në Napoli. Ne jemi trashëgimtarë nga Achille Scanderbegh (Akilit). Ne jemi linja e Napolit. Ekziston edhe linja tjetër trashëgimtare e Leçes me Alessandro Scanderbegh (Aleksandër Skënderbe) nga Pardo. Ne nuk e mohojmë. Të dy jemi Kastrioti Skënderbe, të dy jemi krenarë që jemi përfaqësues të heroit të madh. Nuk kemi marrëdhënie të ngushta me ta, por s’ka vend as për aludime të tjera. Më duket e parëndësishme të thuash që unë jam trashëgimtar direkt e tjetri indirekt. Sipas dokumenteve që ne zotërojmë, të thuash që unë jam direkt apo indirekt më duket e parëndësishme. Por për të shpjeguar këtë rast, po marr një shembull të thjeshtë. Unë kam dy djem: Filipo Maria Kastrioti Skënderbe dhe Aleksandro Maria Skënderbe. Nëse djali i madh, Filipo nuk do të mundet të ketë fëmijë ose nuk do të ketë fëmijë meshkuj, të drejtën e pasardhësit do ta gëzojë Aleksandri. Ne rrjedhim nga një familje së cilës më 1945, me vdekjen e trashëgimtarit direkt Françesko, i kaloi nderi për të përfaqësuar Skënderbeun. Në këtë linjë, unë jam i fundit trashëgimtar deri sa kjo t’i kalojë djalit tim, Françeskos. Të gjitha këto që po them janë të dokumentuara në Arkivat e Romës, lehtësisht të verifikueshme.

Gjatë këtyre viteve ka pasur shumë persona që kanë pretenduar apo e kanë shpallur veten pasardhës të familjes së heroit kombëtar. Jeni në dijeni edhe ju?
Përmes internetit fillova të lexoja pasaktësi për sa i përket familjes Kastrioti Skënderbe dhe fillova të rebelohesha. Ne nuk kërkojmë asgjë, por historia duhet të respektohet. Unë përfaqësoj trashëgiminë aktuale direkte të heroit shqiptar. Shpresoj që vetëm në nivel emri të jemi të nderuar që i përkasim atij dhe të tregojmë se i përkasim. Ndaj kam sjellë me vete një broshurë që përmban tre dokumente: Janë pemët gjenealogjike të familjes, njëra prej tyre e njohur më 1910 edhe nga Arkivi i Këshillit të Konsultës Araldike (familjet fisnike), të cilat do t’i dorëzohen Arkivit Qendror Shtetëror.

Ju thatë se Skënderbeu është i keqtrajtuar në Itali. E thoni këtë krahasuar me kontributin e tij për këtë vend?
Kultura italiane ndaj figurës së Skënderbeut është indiferente. Ai është një hero që i ka dhënë shumë jo vetëm Shqipërisë, por gjithë Europës, por fatkeqësisht nuk është i vlerësuar ashtu si në vendin tuaj, madje më lejoni të them, në atdheun tonë. Në Itali, ne të familjes Kastrioti Skënderbe jemi njerëz normalë, ashtu siç është e drejtë të jemi: punëtorë dhe prindër. Roma ka sheshin “Albania” me monumentin e Skënderbeut, po aty është edhe pallati i famshëm me emrin e tij, i cili duhet të ishte një vend ku të tregoheshin marrëdhënien e shkëlqyera italo-shqiptare, por për fat të keq atje është muzeu i makaronave. Është i pashpjegueshëm për mua fakti pse nuk ka njohje për figurën, njeriun dhe historinë e Skënderbeut. Kjo ndoshta vjen edhe për faktin se politikani i vërtetë sot në Itali ndoshta nuk ekziston, sepse politikani historik kulturalisht ishte shumë i përgatitur. Unë vet ndjehem i papërgatitur përballë Skënderbeut nga i cili rrjedh, imagjinoje ai që nuk ka asnjë lidhje, çfarë mund të dijë për të. Historia e një heroi që ka punuar shumë për Europën sot nuk njihet, përveçse nga arbëreshët apo nga ata me origjinë arbëreshe. Sigurisht që nëse takoni djalin tim, ai do t’u përgjigjet.

E meqenëse flasim për arbëreshët, ata janë ende dëshmi e gjallë e asaj që ndodhi në vitet ‘500. Si janë raportet tuaja me ta?
Arbëreshët përfaqësojnë historinë dhe traditat që sipas meje, nuk gjenden më këtu, edhe pse nuk mund të flas me siguri për Shqipërinë. Ata flasin ende shqipen e vjetër, janë krenarë, të mrekullueshëm dhe kanë gjak shqiptar, që rrjedh në mënyrë të vrullshme. Kontaktin e parë që kam pasur me arbëreshët ka qenë vitin e shkuar. Patëm nderin të ftoheshim nga Portocannone (Porkanun) në një festë të përvitshme, ku na trajtuan shumë mirë. Do të ishim edhe këtë vit, po të mos kishim marrë ftesën për në Shqipëri, në të cilën nuk mund të mungoja. Doja të sillja edhe djemtë, por do të ishte e ekzagjeruar.

Do të udhëtoni në Krujë, në Peshkopi, në Dibër të Madhe. Çfarë prisni të gjeni në këto qytete?
Krujën e konsideroj si qytetin tim. Një vizatim i saj qëndron përballë tryezës sime të punës së bashku me një flamur shqiptar dhe shqiponjën. Do të më duhet t’i vizitoj më parë e pastaj të flas.

A trashëgoni objekte me vlerë historike nga familja, libra apo dokumente?
Ruaj ende një pikturë të shkëlqyer të Skënderbeut. Në fakt është e vendosur te shtëpia e Nënës në Napoli, por më përket mua. Ruaj po ashtu edhe një pikturë që motra e gjyshit tim Ferdinandos donte ta sillte si dhuratë në dasmën e Mbretit Zog. Më kanë treguar se Mbreti Zog kishte pasur mundësinë të martohej me një pasardhëse të Skënderbeut që ishte halla ime, Matilda. Kjo lidhje nuk u bë, nuk e di as se pse dhe nuk dua të ngatërrohem. Por Matilda, kur u martua Mbreti Zog, kishte ndërmend t’i dërgonte një pikturë që përfaqësonte Skënderbeun si luftëtar. Nuk pati guximin ta dërgonte, sepse kishte thënë se e kishte realizuar vetë, por në fakt ishte e një piktori tjetër. Janë gjëra të vogla të familjes. Janë edhe disa tekste të 1800-s që dëshmojnë për vazhdimësinë e dinastisë Skënderbe.

Çfarë angazhimi keni ju në jetën e përditshme?
Një ditë e zakonshme e jona, nëse nuk do të ishim në Tiranë, do të na gjente më Napoli ose Kazertë ku jetojmë. Në idenë e vjetër, princat jetonin në një botë ekstravagante, plot me luks. E jona është një jetë normale. Unë jam drejtor i një banke, ndoshta jam më mirë se të tjerët, por ka edhe më të mirë se unë. Bashkëshortja ime Stefania është e zonja e shtëpisë dhe administron familjen. Të premten, deri në orën 14:00, kam punuar në bankë duke paguar çeqe, mora skuterin (është kali im) dhe u ktheva në shtëpi. Psikologjikisht u përgatita të marr një tjetër pozicion dhe shpresoj të përfaqësoj denjësisht familjen time.

Çfarë do të merrni me vete kur të ktheheni?
Gjithçka, mendoj se nuk do më mjaftojnë lekët (Qesh). Do marr me vete kujtimin më të mirë. Sapo arrita, më njoftuam se do të kem takime të ndryshme dhe aktivitete që në njëfarë mënyre do të përcillen mediatikisht, duke e bërë më të njohur familjen time. Unë dua që të gjithë të kuptojnë që nuk kam ardhur të bëj asgjë, veçse të prek me këmbët e mia territorin shqiptar, qytetin tim Krujën, fshatin e origjinës Sinën dhe është lumturi e pashpjegueshme. Kush nuk quhet si unë, nuk mund ta kuptoje.

Burimi: Gazeta “Shqip” – Oliverta Lila

kete lajm rreth heroit tone kombetar GJERGJ KASTRIOTIT qe paska publikuar ky NEO . Na qenka nje teori origjinale greke e nderthurur me serbe , si te gjitha te dhenat historike qe kemi te trasheguara ne sot ! GJERGJ KASTRIOTI ka qene nje luftetar qe rradhe bota ka pare ,kot nuk e mori edhe titullin (iskandar ) aleksander . Ndersa armiqte e kombit tone flasin dhe duan te ulin figuren e heroit tone kombetar qe e gjith europa dhe ballkani na e kane zili per nje figure te tille ! cfar nuk po flasin per heroin tone kombetar njehere ai gjermani e quajti cub malesh dhe tani nga na mbine keto ide se na paska qene tempullar dhe antikrisht ai ka qene mbrojtes i krishterimit ne ballkan ! figura e tij ka frymzuar shume pasardhes te tij qe te mbrojne atdheun dhe te arrijme ne kete pike qe jemi sot ! per mua ai ka qene dhe vazdhon te jete nje figure e ndritur e kombit shqiptar dhe i ka sherbyer vetem kombit te vet dhe absolutisht nuk pajtohem me faktin se ai ka qene mason apo tempullar ! tani ai na paska qene mason vetem e vetem se disa simbole qe ai posedonte mund ti lidhim me simbolet masone pffffffff kthjellou kthjellohu djal me mire mos fol dhe mos mbush mendjet e njerzeve me idete antishqiptare te x personave ! msohuni te respektoni dhe te mbroni vetveten sepse gjergj kastrioti na perket neve ai eshte i joni ne nuk duhet te lejojme qe te shpifen per figuren e tij ai ka luftu per kete toke qe ne trashegojme sot e jo per interesat e te tjerve ( te masonve apo te papes ) ai ka luftuar per interesat e kombit tone .

i nderuar neo me gjith rrespektin ce kam per postet e tua tani ti ja ke fut kot mor mik pse ta them un nga e nxorre kte teori se skenderbeu ishte templar si i hidhni keto hipoteza si fallcifikoni luften e legjendarit me te madh ce ka patur ky komb perse e hidhni poshte luften e tij shum vjecare ce zhvilloi kunder turqve e ke gabim sepse skenderbeu eshte ac i madh si ne kohen kur jetoj edhe deri tani sa shtet e tjera jane shum xheloz per shkak te luftes se tij edhe trimerise se tij ce nuk kishte kufi por gjithsesi un po te them neo e ke shum gabim ce e krahason skenderbeun me kalores templar ahahahahhaahah

Gjergj Kastrioti Skënderbeu - Hero Kombëtar (6 maj 1405- 17 janar 1468) sintetizon një epokë të tërë historike që mori emrin e tij: luftën njëshekullore kundër pushtimit osman (fundi i shek. XIV - fundi i shek. XV). Nën udhëheqjen e tij, lufta e shqiptarëve u ngrit në një shkallë më të lartë e më të organizuar dhe shënoi një kthesë vendimtare në zhvillimin politik të Shqipërisë.

Gjergj Kastrioti - Skënderbeu ishte përfaqësuesi më konsekuent dhe më i shquar i elitës drejtuese shqiptarë që udhëhoqi më vendosmëri frontin e luftës së shqiptarëve kundër pushtuesve osmanë. Ai realizoi të parin bashkim të shqiptarëve, Lidhjen Shqiptare të Lezhës, e cila hapi rrugën e krijimit të shtetit të pavarur shqiptar, themeluesi i të cilit u bë ai vetë.

Kujdes të veçantë Skënderbeu i kushtoi ruajtjes së burimeve të brendshme ekonomike, tek të cilat u mbështet lufta. Duke fuqizuar mbrojtjen në brezin kufitar, në lindje e në jug, ai i dha mundësi banorëve të viseve të lira të zhvillonin një veprimtari ekonomike deri diku normale.

Krahas mbrojtjes së vendit, Skënderbeu i kushtoi vëmendje çlirimit të viseve të pushtuara që ndikoi në formimin e mëtejshëm të lidhjeve më banorët e këtyre viseve dhe në forcimin e bashkimin e të gjithë popullit shqiptar.

Aftësitë e Skënderbeut si burrë shteti spikatën edhe në marrëdhëniet me vendet e tjera. Duke pasur të qartë së rrezikut osman mund t’i bëhej ballë vetëm më sukses vetëm me forca të bashkuara, Skënderbeu kërkoi pareshtur pjesëmarrjen e vendeve evropiane në luftë kundër armikut të përbashkët.

Në kushtet e pabarazisë së theksuar ndërmjet forcave osmane dhe atyre shqiptare, Skënderbeu përpunoi strategjinë dhe taktikën e tij luftarake, në bazë të së cilës qëndronte mendimi se fitorja nuk mund të varej nga numri i ushtarëve. Ai mbante armikun në alarm të përhershëm, i priste rrugën e fuqizimet dhe, pasi e kishte futur në kurth, e godiste me sulme të fuqishme e të befasishme.

Skënderbeu u shndërrua në simbol të luftës për liri e pavarësi. Ai mbeti një figurë e dashur për shqiptarët edhe pas vdekjes së tij. Kujtimi i tij mbeti gjithnjë i gjallë nëpër këngët, gojëdhënat e tregimet e shumta popullore që i dhanë atij tiparet e një figure legjendare.

Vepra dhe figura e Skënderbeut kishte përmasa dhe rëndësi evropiane. Ai u vlerësua lart nga personalitetet e shquara evropiane të kohës. Këtë e dëshmon edhe fakti së për Skënderbeun është shkruar një literaturë e shumëllojshme, prej qindra vëllimesh, të botuara në shumë gjuhë, dhe në të katër anët e botës. Ndër autorët shqiptarë janë Marin Barleti, Fan Noli, Sabri Godo, Fatos Daci.

...Legjenda

-Në një rast Ballaban Pasha i dërgoi Skënderbeut një dhuratë: katër kuaj arab së bashku me një pajisje të shkëlqyer për të nderuar Skënderbeut si një komandant, ndërsa Skënderbeu si përgjigje ìa kthen me një dhuratë të e përbërë nga një shkop bariu dhe një gunë, duke i dhënë të kuptoj Ballaban pashës se do të kishte qenë më shumë i nderuar të ishte një bari i thjeshtë në fshatin e tij, sesa të tradhtonte vendin e tij.

-Për popullit shqiptare Skënderbeu bënte mrekulli me shpatën e tij. Ishte menduar se duheshin tre burra të ngrinin shpatën e tij dhe se ai mund të copëtonte shkëmbinj ose shpoj male me të. Në një ngjarje tjetër popullore është thënë gjatë negociatave për paqe Sulltan Mehmedin II, që kishte dëgjuar për shpatën e Skënderbeut i kërkoi atë si një nder Skënderbeut.

Skënderbeu pranoi dhe dërgoi shpatën e tij si një dhuratë për sulltanin. Njerëzit e Skënderbeut pas dëgjimit të lajmeve ishin të shqetësuar. Ata i dolën Skënderbeut në lidhje me frikën e tyre se ai i dorëzoi shpatën e tij legjendare, por Skënderbeu qeshi dhe u përgjigj se ai i dorëzoi shpatën e tij, por jo krahun e tij.

-Gjatë një betejë të furishme kundër turqve që zgjati përtej muzgut, Skënderbeu urdhëroi disa nga ushtarët e tij të gjenin një tufë me dhi, e u lidhën pishtarë të ndezur brirëve të tyre dhe dërgohen në drejtim të rreshtave të ushtarëve turq gjatë natës.

Turqit besuan se u sulmuan nga trupa të shumta shqiptare dhe u larguan me mendimin se u mundën që në numër. Për shërbimin e rëndësishëm të marrë nga ana e këtyre kafshëve, heroin ynë vendosi të përvetësojë imazhin e kafshës si emblemë të tijën, në përkrenaren e tij.

-Skënderbeu në shtrat të vdekjes së tij urdhëroi djalin e tij për t'i shpëtuar hakmarrjes turke të largoheshin për në Itali, tha se sa më shpejt të zbarkojë në ranishte të gjente një pemë ku të lidhë kalin e tij dhe shpatën e tij, dhe sa herë që të frynte era turqit të dëgjonin shpatën e tij në ajër dhe hingëllimën e kalit të tij dhe nga frika se nuk do t'a ndiqnin.

-Me të përhapur lajmin e vdekjes së Skënderbeut, Turqit vendosën të sulmonin forcat shqiptare sa më shpejt që të përfitonin nga morali i ulët që ngjarja kishte prodhuar. Komandantët shqiptar vendosën të përdornin një dredhi të pazakontë: morën nga shtrati i vdekjes trupin e pajetë të kreut të tyre dhe e hypën mbi kalin e tij, nxitur në luftë me të gjithë ushtrinë e tij prapa. Turqit, u ndien të mashtruar me lajmin e rremë rreth vdekjes së tij dhe u tërhoqën.

nese mendon epirin ta roberosh skenderbeun gjall ta zesh merr 50 mije ushtare sepse ti nuk e di cka jane shqiptaret njeri do tu u hidhet njeqindve a skenderbeu do tu hidhet njemijeve

Neo shkruajti:Skenderbeu nje kalores templar

Mihallaq Xhavo:
Gjergj Kastrioti ishte një kalorës templar, me grada të larta e të fshehta

Pse historia e ka mohuar të vërtetën mbi heroin
Ju tregoj Skënderbeun ndryshe

E njohim si kalorës, trim të çartur dhe fisnik, por shumë pak njerëz, për të mos thënë gati aspak e kanë njohur si alkimist, si kalorës tempullar apo mason. Skënderbeu tani na shfaqet në një dimension krejt të ri, ashtu siç nuk e kishim menduar ndonjëherë, por që në fakt, është në sintoni me kohën kur ai jetoi.

Një përqasje me figura të tilla si: Leonardo Da Vinçi, Shekspiri, Njutoni apo Galileo Galilei është në qendër të vështrimit të ri të Skënderbeut. Për më tepër, ai vjen si alkimist i nivelit më të lartë, në dy piktura të Mihallaq Xhavos, ku ka një analogji mjaft të dukshme mes Heroit tonë Kombëtar dhe Kodit të Da Vinçit, librit të Dan Braun.

Po pse Mihallaq Xhavo paraqet figurën e Skënderbeut në këtë mënyrë dhe si e justifikon punën dhe studimin e tij për këtë figurë kombëtare? Çdo të thotë për Xhavon simboli i përkrenares së Skënderbeut dhe çfarë ka mohuar sipas tij, historia shqiptare, deri më sot?

Në një intervistë për Tirana Observer, Xhavo rrëfen për Skënderbeun mistik dhe antikishtar... Në pikturat e tua Skënderbeu shfaqet i rrethuar me elementë mitologjikë e historikë. Pse e keni sjellë figurën e tij në këtë mënyrë dhe çdomethënie ka kjo?

Skënderbeu vjen në një dimension të paparë deri tani. Evolucioni nuk është te piktura, por te mënyra sesi është parë Skënderbeu për të dhënë një ide tjetër. Kjo rinovon edhe pikturën, sjell edhe elementin mitologjik, jo pikturën reale që është e vështirë për tu parë dhe për tu kuptuar nga një publik i caktuar, por jam përpjekur të sjell esencën e Skënderbeut.

Skënderbeu i përkiste asaj që quhet dija arkane(dije sekrete të antikitetit). Ishte një kalorës tempullar me grada të larta e të fshehta i aristokracisë evropiane masone. Çfarë ju shtyu për ta parë dhe për ta sjellë figurën e Skënderbeut në këtë formë?

Ne dimë që Skënderbeu i përkiste një familjeje mbretërore, por figura e tij nuk ishte e plotësuar. Nuk ka asnjë figurë mesjetare që të mos jetë e lidhur me kultin, me mistiken. Ku e bazoni mendimin tuaj kur thoni që Skënderbeu ishte një tempullar mason?

I vetmi simbol autentik i Skënderbeut është përkrenarja, e bërë që atëherë që të mos humbasë në shekuj. Kjo përkrenare mishëron një simbol të fuqishëm. Kudo që shkonte një kalorës, mbret paraqiste simbolet e tij të caktuara, që njiheshin nga ata vetë, por jo nga masa e popullsisë.

Ai që dominonte shenjën e vështirë të Saturnit është kalorës i dijes në nivel shumë të lartë dhe mbante simbole në funksion të gradës, në rastin tonë bricjapin. Sot ne mund të themi me bindje, se Skënderbeu ishte një njeri me prirje dhe aftësi okulte: alkimist, ezoterik, mistik, cilësi këto të kalorësve mesjetarë ( tempullarët) mbrojtës të një historie të madhe dhe të shumë sulmuar.

Një gjë e tillë është shtjelluar gjerësisht edhe në librin Kodi i Da Vinçit të autorit David Braun. Ku i shihni këto ngjashmëri mes Kodit të Da Vinçit dhe te Skënderbeu? Kisha kristiane katolike e deformoi mesazhin e krishterë. Ndaj për të mos humbur besimin te Zoti dhe krishterimin e vërtetë, një pjesë e njerëzve vepronin dhe punonin në rrugë të dyfishtë.

Edhe Skënderbeu e bënte diçka të tillë. Ai ishte i krishterë dhe e donte krishterimin, por ishte kundër priftërinjve, apo kishës dhe madje, ( edhe pse ne e njohim ndryshe) i urrente ata.

Kjo është një praktikë e njohur botërore dhe në të njëjtën mënyrë kanë vepruar edhe Shekspiri, Leonardo Da Vinçi, Galileo Galilei, Njutoni etj.

Në pikturat e mia unë e kam bërë aktuale këtë ide nëpërmjet instrumenteve figurative. Ku e shihni këtë antikishërim ( me të cilin bëni paralelizëm me veprën e Braunit) të Skënderbeut besimtar? Një simbol që kam përdorur në pikturat e mia është një kupë, e cila qëndron vertikalisht me Teutën sipër, kupa e Gralit, e cila në Shqipëri e sollëm vetëm të pikturuar në ikona.

Në Evropë e shohim te Darka e fundit e Krishtit. Kjo kupë simbolizon feminilitetin, planetin Venera dhe dishepullin kryesor të Krishtit, që ishte Maria Madalena. Ajo transmetuesin e vërtetë të Krishtit nuk e pranoi, por zgjodhi Shën Pjetrin. Ky është devijimi i madh i kristianizmit.

Do të ishte Maria Madalena dhe Papa I vazhdues i kristianizmit, jo Shën Pjetri. Prandaj të gjithë këta mjeshtër të mëdhenj, të fshehtë, por dhe kalorës të kristianizmit ishin në dijeni të këtij mashtrimi të madh të asaj kohe. Mund të na tregoni diçka për simbolet tempullare dhe instrumentet figurativë që keni përdorur?

Simbole të tilla si trëndafili, shpata, ku trëndafili qëndron në qendër të shpatës atje ku formohet në qendër kryqi janë simbole të kristianizmit mesjetar dhe të rilindjes, të tempullarëve të asaj kohe dhe këtë simbole janë vendosur për të përçuar idenë se Skënderbeu ka qenë një tempullar, sepse ka elementin e dashurisë dhe rinor për jetën dhe për misteret.

Çfarë vendi zë, Skënderbeu në rrafshin historik? Duke marrë spunto nga përkrenarja e Skënderbeut ne mund t'i veshim shumë elementë të tjerë dhe na shpjegohet shumë qartë figura mistike e Skënderbeut; një figurë aq absurde sa nganjëherë na ka bërë të jemi edhe antishqiptarë ndaj asaj figure.

Në fakt, ne duhet të polemizojmë me të vërtetën, jo me injorancën, domethënë t'i shtojmë elementët esencialë Skënderbeut si kalorës. Cilësitë e tij ishin të veçanta dhe të rralla, prandaj është një figurë që rilindësit e kërkuan, e vlerësuan jo për motive thjesht patriotike, por, sepse ishte e vetmja figurë, që mund t'i referoheshin në histori, ashtu si Skënderbeu më përpara mund t'i referohej ilirëve dhe Teutës, e cila në pikturë qëndron sipër; një nudo e shtrirë në tempullin e vet të historisë, por edhe si figurë frymëzuese e kalorësve të asaj kohe.

Skënderbeu dhe historia mistike Duke marrë spunto nga përkrenarja, ne mund ti veshim Skënderbeut shumë elementë të tjerë. Kjo na shpjegohet shumë qartë te figura mistike e Skënderbeut; një figurë aq absurde sa nganjëherë na ka bërë të jemi edhe antishqiptarë ndaj asaj figure.

Në fakt, ne duhet të polemizojmë me të vërtetën, jo me injorancën domethënë ti shtojmë elementët esencialë Skënderbeut si kalorës, thotë prof. Mihallaq Xhavo, duke shtuar se cilësitë e Skënderbeut ishin të veçanta dhe të rralla.

Prandaj është një figurë që rilindësit e kërkuan, e vlerësuan jo për motive thjesht patriotike, por, sepse ishte e vetmja figurë, që mund ti referoheshin në histori. Jam përpjekur të sjell historinë e Shqipërisë në pikëpamjen jo thjesht dokumentare, zyrtare dhe materialiste.

Çdo gjë reale sipër tokës ka dy histori: historinë e fshehtë, mistike dhe historinë e dokumentuar për masat.

Në gjithë botën po rishikohen figurat historike, në gjithë botën historia zyrtare po pasurohet me historinë mistike, okulte dhe po shihen si të vërteta disa gjëra që deri dje ishin dënuar gabimisht. Historia jonë ka mohim të këtyre vlerave.

Ata nuk është se janë kritikuar, por tek ne nuk janë vënë re asnjëherë. Dhe ne po pretendojmë t'i vemë në dukje duke marrë spunto nga një kulturë universale iluministe.

Është një shekull i zhvillimeve të mëdha në këtë fushë.

Blerina Goce

Ky eshte komercializem, Mihallaq Xharo dhe DAN BRAWN jane thjesht tregtare. Ttrillojne per te shitur. Njeri e beri me JEZUSIN ndersa Xharo me SKENDERBEUN. Dine te sillen mire me sensibilitetin e publikut marketing perfekt.

Okultizmi si vizion alternativ shpjegon gjuhën simbolike të pëkrenares



Kastriotët, midis lindjes dhe perëndimit, mbanin stemën e shqipes me dy kokë por e veçanta është se Skënderbeu mbajti veç saj, si personale, përkrenaren e famshme të tij.

Çfarë do të thotë ai me ato dy brirët e cjapit? Kujt i drejtohej ai me ato simbole surrealiste dhe përse fisnikë të tjerë shqiptarë pas tij ose njëkohësisht me të nuk e mbanin atë simbol? Mos ndoshta duheshin merita të caktuara për të mbajtur një përkrenare me të tilla simbole? Përse kjo përkrenare u transportua brez pas brezi dhe u ruajt në muzeun e Vienës?

Përkrenarja e Skënderbeut është bërë tani pjesë e pandashme e heroit, aq organike sa nuk ka figurë historike që mund të krahasohet. Ajo merrr vlera studimore edhe për shkak të varfërisë së relikeve që e shoqërojnë figurën e Gjergj Kastriotit.

Sot ne kemi mundësi të reflektijmë ndryshe për të gjithë kulturën zyrtare shqipëtare ku historizimi i vlerave esenciale të personaliteteve dhe të gjuhës sonë është shpesh një arritje antikombëtare e bërë nga mjerimi ideollogjik i profesorëve rrogtarë.

Rakitizmi kultural i historianëve zyrtarë sot në të gjithë botën është pengesë për zgjidhjen e shumë enigmave të së kaluarës. Antikja dhe e vjetra po bëhen më enigmatike se kurrë nga kultura alternative që po trondit dogmat e katedrave universitare me materiale të mbajtur sekret më parë.

Të mos mjaftohemi kurrë me aq sa dimë për të shkuarën e për më tepër për figurat mitike si Skënderbeu. Madhështia e tyre, përfshin plane të dukshme e të padukshme, nganjëherë misterioze sepse pemët madhështore i largojnë rrënjët dhe i fshehin aq larg sa mendësia e një lulelakre nuk mund t’i imagjinojë.

Nuk është meritë e jona asnjë zbulim i ri mbi Skënderbeun, por e dritës që ai ka rrezatuar e vazhdon të rrezatojë për të plotësuar madhështinë e tij të pa kuptuar plotësisht edhe shpesh të përfolur nga plebejt e historisë. Historianët që kanë kontribuar deri tani në njohjen dhe modelimin e figurës së Skënderbeut vijnë nga fusha të ndryshme por me bazë të njëjtë, që është rikrijimi nëpërmjet fakteve i një realiteti sa më konkret informativ mbi të.

Pra, ata mund ta rikrijojnë realitetin mbi Skënderbeut për aq sa kuptojnë për reale, për aq sa ne dimë për këtë botë ku jetojmë. Historiani profesionist kërkon të hetojë të shkuarën me mendjen e tij të përshpejtuar moderne, pa kuptuar se historinë e kanë krijuar njerëz mbi nivelin mendor të tij.

Historinë nuk e kanë bërë studiuesit e historisë, por ato që zotëronin mistere dhe të vërteta që nuk mund ti përballojë dot historiani. Këtu do të përmendim faktin që pikërisht për historinë ato nuk preokupoheshin fare duke e konsideruar si fushë ku nuk mund të transmetohen mesazhe të dobishme. Misteri ishte dija e tyre e përcjellur në kode pikërisht që kureshtarë si profesorët e sotëm të mos e profanizonin e ta deformonin.

Sekreti ishte mënyra e tyre për komunikim sepse për të kuptuar të vërtetën kozmike duhet një përgatitje gati mbi njerëzore. Mjafton të mendojmë se sot në erën e informacionit, opinioni publik di shumë pak për mekanizmat e vërtetë që lëvizin botën e sotme për mos thënë që ka mekanizma të krijuar me qëllim që ta devijojnë e ta gënjejnë atë.

Sa zhgënjyese është ideja se ajo që manifestohet, është e vërtetë aq më tepër kur flitet për të vërteta historike. Historisë i mbetet vetëm pluhuri i ngjarjeve, hiri i asaj që ishte dhe t’i besosh ose të mjaftohesh me historinë zyrtare, pozitiviste, do të thotë ta marrësh hirin për dru të padjegur.

Sa e mjeruar duket arroganca e historianit materialist shqiptar që transformon misterin e jetës në fakt historik të përshtatshëm për teoritë e tij ideologjike.

Sot ekziston një okultizëm teknologjik, okultizëm bankar dhe monopolizëm shkencor, ky është misteri i kohës sonë moderne. Në Mesjetë dhe në Rilindjen Europiane ekzistonte një mister tjetër, ai i mistikëve, tempullarëve, alkimistëve dhe i ndërtuesve të katedraleve.

Kjo botë u rrezikua nga dyndjet osmane dhe Gjergj Kastrioti, si fisnik i asaj kohe, rrjedhimisht i ndërgjegjshëm për vlerat e saj, e mbrojti me vetëdije këtë kulturë.

Po të përdorim një llogjikë tjetër ultra historike ai ishte nga të fundit tempullarë, ishte pjesë e atij organizimi gjigand evropian i mjeshtrave që nuk njohin kohën, i dijes mistike të alkimistëve ku edhe fisnikët shqiptarë të mesjetës mund të kenë pasur përvojat e tyre jo më pak inferiore se ato evropiane.

Familjet e princave të mesjetës njiheshin si të tillë për nivelin e kuptimit dhe ruajtjes së dijeve arkane. Princat shqiptarë të atyre kohërave bënin pjesë në zinxhirin e madh evropian. Ruajtja e sekreteve ishte një nga cilësitë e tyre prandaj gjenden pak materiale lehtësisht të kuptueshme për të gjithë.

Kjo fushë është një pjesë e historisë së Evropës mjaft e fshehtë me një llogjikë të veçantë kërkimi me vlera shumë specifike por edhe e denigruar shumë nga pozitivizmi dhe materializmi i shekujve të fundit, viktimë e të cilës janë edhe një pjesë e historianëve.

Në këtë fushë mund të hyet nëpërmjet simboleve dhe gjuhës së tyre, aq e dashur për mendimtarët e asaj kohe. Ata flisnin me gjuhën e analogjisë së kodeve, stemave, që i vendosnin në veshjet e tyre, në përkrenaret e tyre, që tregonin gradën e caktuar të evoluimit në dijen, artin e madh të asaj shkence mistike mbarëevropiane, që ishte edhe faktori i vërtetë i bashkimit të asaj Evrope.

Kudo që shkonte një kalorës, mbret, në rastin tonë Skënderbeu, paraqiste simbolet e tij të fisnikërisë që kishin një gjuhë universale, gjuhë e njohur nga fisnikët por jo nga masat e popullsisë. Përkrenarja ishte një objekt me funksion të tillë se praktikisht nuk mund të mbahet në kokë.

Njohësit, gnostikët ishin mjeshtra të dijes së asaj kohe, të dijes arkane (dije sekrete të antikitetit) të shkallëzuar sipas nivelit të njohjes në fusha si ajo e astronomisë, astrollogjisë, matematikës, alkimisë.

Për kulturën e shumë studiuesve tanë pro fesionistë, alkimia është karikatura e kimisë. Por le ta gëzojnë ata injorancën e tyre, alkimia e asaj kohe ishte shkenca e evoluimit total të njeriut nëpërmjet një disipline të caktuar, sekrete, privilegj i kastave fisnike.

Metalet që ata kthenin në ar dhe guri filozofik i tyre ishte realizimi i vetëdijes totale, rezatuese dhe hyjnore. Njohja e këtyre sekreteve atje është shumë e vështirë edhe për faktin se kjo dije përdor me qëllim një gjuhë të kodifikuar për të devijuar kuriozët e sipërfaqshëm. Atje ku mundi por edhe dëshira e ndryshimit të vetvehtes, transformimit të unit, është premisë e parë që ato sekrete të dorëzohen shkallëshkallë.

Kastriotët, midis lindjes dhe perëndimit, mbanin stemën e shqipes me dy kokë por e veçanta është se Skënderbeu mbajti veç saj, si personale, përkrenaren e famshme të tij. Çfarë do të thotë ai me ato dy brirët e cjapit?

Kujt i drejtohej ai me ato simbole surrealiste dhe përse fisnikë të tjerë shqiptarë pas tij ose njëkohësisht me të nuk e mbanin atë simbol?

Mos ndoshta duheshin merita të caktuara për të mbajtur një përkrenare me të tilla simbole? Përse kjo përkrenare u transportua brez pas brezi dhe u ruajt në muzeun e Vjenës? Në një moment të historisë sonë të diturit mund të kenë munguar në këto troje, por nëpër Europë kanë ditur të fshihen dhe të mbijetojnë.

Po t’i hedhim një sy Mesjetës me respekt për dijet dhe kulturat e saj, pa arrogancën e të diturit modern dhe po ta pranojmë si të mirëqenë filozofinë e asaj kohe do të zbulohen koiçidenca interesante. Duke përdorur edhe ne analogjinë si metode studimi (ndërkohë që antikët e përdornin si metodë njohëse) do të vëmë re se nga astrologët e asaj kohe shenjat astrologjike kishin të bënin me një domethënie të caktuar që lidhej me nivelin e dijes dhe llojit të planetit që e dominon atë.

Për ta, pra për mjeshtra në nivele të larta të alkimisë dhe astrologjisë, dihej se ai që dominonte shenjën e vështirë të Saturnit ishte kalorës i dijes në nivel shumë të lartë dhe për rrjedhojë mbante simbole në funksion të gradës, në rastin tonë bricjapin.

Dijetarë dhe alkimistë të asaj kohe e dinin midis tyre se kapuçi i tejzgjatur dhe i përkulur që ata mbanin, simbolizonte bricjapin dhe i lejohej ta mbanin vetëm ata që në rrugën e njohjes Arkane dhe Ermetiste të kohës e njihnin misterin e rimishërimit. Kjo dije shpesh e luftuar nga Kisha zyrtare, por edhe nga islamizmi zyrtar që kanë deformuar vlerat e Mesjetës dhe për qëllime dogme kanë errësuar vlerat e atyre që dija i grinte mbi lindjen dhe perëndimin, njohësit e të vërtetave kozmike.

Rëndësia e veçantë dhe njëkohësisht sekrete e kësaj shenje zodiakale, pra e bricjapit vjen nga lidhja e saj me Saturnin.

Nga ky planet sipas Ermetistëve evropianë edhe lindorë shpirti fillon rrugën e tij drejt rilindjes, rimishërimit dhe duke kaluar sferat planetare arrin Hënën ku ndalon për të parë kozmosin në pritje të momentit dhe horoskopit të përshtatshëm, nëse mund të shprehemi kështu, për të rilindur në botën e mishit e të kockës. Simboli i bricjapit ka qenë i përdorur me këtë kuptim edhe në Orient, por në Perëndim është reduktuar në figurën e cjapit.

Në Mesjetë zakonisht ishte edhe një kombinim cjap-peshk (Saturni- Hëna). Në kristianizmin e hershëm Krishti u prezantonte në imazhe fetare simbolikisht si peshk. Ai superoi e sfidoi vdekjen. Në imazhet më antike babiloneze prezantohet një cjap me bishtin e një peshku. Ky kombinim i dyfishtë kishte një domethënie të thellë Arkane.

Bricjapi mbretëron në të vërtetë si mbi njeriun e brendshëm ashtu edhe mbi atë të jashtëm, pra simbas mentalitetit të asaj kohe njeriu Bricjap simbolizon bashkimin e strukturës së brendshme me të jashtmen. Arritja e këtij uniteti ishte qëllimi i shkollave antike dhe mesjetare.

Bricjapi udhëhiqet nga Saturni, zoti i kohës, prandaj në Antikitet kjo lidhet edhe me shpatën, që mbron jetën e dominon vdekjen. Një gravurë veneciane e paraqet Gjergjin me shpatë në dorë dhe me përkrenaren të mbështetur në tokë. Ekziston një lidhje midis ndërtuesve të katedraleve dhe Bricjapit, strukturave të mëdha arkitektonike e të numerologjisë indiane, misteret Arkane të Bricjapit ato i quanin “makara”.

Kjo ishte zgjuarsia Arkane e Tempullarëve, mbrojtësve të Kristianizmit të vërtetë që nuk ka qenë as lindor as perëndimor ne esencën e tij. Mund të kujtojmë se Evropa e hershme dhe e sotme e njeh Gjergj Kastriotin si mbrojtës të Kristianizmit, i vetëdijshëm edhe për vlerat mistike -ezoterike të tij.

Në sistemet Kabalistike, në simbolet e letrave të tarokut, gjejmë përsëri cjapin dhe e gjithë kjo do të mbetej një lojë koiçidencash absurde po të mos përdorim teknologjinë e të menduarit të asaj kohe, analogjinë që na fton t’i shikojmë me shumë kuriozitet e vëmendje simbolet e përkrenares së Skënderbeut. Ne nuk na intereson se dikush i beson ose jo këto teori mesjetare, por jemi të sigurt se me këto mendësi lindnin edhe vdisnin njerëzit e asaj kohe.

Për përkrenaren e Skënderbeut ka shume fabula e histori përsa i takon dhisë së zgjedhur nga ai si simbol. Për na duken jo fort bindëse po të kemi parasysh përgjegjësinë e simboleve në atë kohë dhe kotësinë e tregimit të këtyre përrallëzave popullore në oborret fisnikërore të Evropës.

Siç e dimë ishte një Evropë kristiane me themele të dijes mistike ku respekti dhe njohja që Skënderbeu gjente në ato oborre vinte nga këto vlera të dijes që ai pa tjetër duhet t’i zotëronte.

Ai mbante simbolin e cjapit për ato motive të vlefshme okulte që përmendëm, në shenjë grade dhe respekti, ai përfaqësonte shkollën shqiptare okulte, njohëse dhe trasmetuese e traditës së mistereve po aq antike sa vetë shqiptarët. Pas tij kjo shkollë ezoterike shkrihet.

Që atëherë në nuk e gjejmë më të përdorur simbolin e cjapit ose dhisë dhe që atëhere u çorodit dhe humbi vula antike e shqiptarëve e kërkuar, dhe dëshiruar më vonë nga të gjithë patriotët.

A.Çupi

https://www.youtube.com/watch?v=InWJtBn_MLU

nese skenderbeu luftoi per shqiptaret, ateher pse masakroi shqiptaret musliman?!?!?! e para e di qe shum shqiptar e kan te veshtir ta pranojn qe skenderbeu ka qene nje templar, sepse jena rit me madheshtin e "heroit ton kombetar" ashtu sic jam rrit edhe unn.. por duhet ta pranojm.. gjat kohes se komunizmit tek shqiptaret eshte ngjallur nje nacionalizem i rem, prandaj e kemi te veshtir te dalim nga ajo kapsul iluministe qe jetojm.

Ka mundesi edhe te kete qene Skenderbeu nje kalores templar duke pasur parasysh fuqine qe kishte.