Tempullarët - Templarët

Sekretet e Urdherit Mistik te Tempullareve

Misteret e Tempullareve



Ishte 18 marsi i vitit 1314, ne Paris, kur ne nje ishull te vogel te lumit Sena eshte pare per here te fundit Mjeshtri I Madh i Kaloresve Tempullare, Jacques de Molay se bashku me disa kalores te tjere.

Keta ishin te famshmit Tempullare. Rreth tyre jane shkruar nje numer i jashtezakonshem librash. Te shumte jane misteret qe e rrethojne kete Urdher te fuqishem prifterinjsh-luftetare.

Po ku konsiston ky sekret i tmershem I tyre ? Ekziston valle thesari perrallor i
Urdherit ? Cfare dihet sot per keta kalores te famshem ?

Te pakten, per kete pyetje te fundit, ndoshta, mund te jepet ndonje pergjigje nepermjet atij qe quhet « Dokument Rubant » , pak i njohur per opinionin e gjere.

Ky material bazohet mbi nje tekst te datuar 11 prill 1308. Ky dokument afirmon, midis te tjerash, se Filipi i Bukur ( Mbreti I Frances ), siç quhet ne dokumentet tempullare, pa e kuptuar, ishte vene ne zotrim te riprodhimeve te shkelqyera, nxjerre ne drite shume kohe me pare, ne rast se organizohej nje sulm i pakontrollueshem dhe I paperballueshem kunder Urdherit.

Keshtu pra , nese i quajturi « Dukumenti Rubant » eshte i vertete, ashut siç duket se eshte, atehere eshte i kuptueshem dhe i panevojshem nga pjesa me e madhe e historianeve, sepse per Milicine e Tempullit dihet shume pak.

Fakt eshte se deri me sot jane studiuar edhe shume dokumenta false.

Cili eshte pra ky sekret i tmerrshem i mbrojtur me kaq zjarr, deri ne sakrifikimin e jetes se Jaques de Molay ?

Ai u briti keshtu inkuiziatoreve te tij, me 26 nentor 1308 : « Do me pelqente shume t’ju flisja per disa gjera, sikur te mos ishit keta qe jeni, e sikur te ishit te autorizuar per t’i degjuar « .

Mos ndoshta ishte Graal, simboli i dijes, ai qe mbrohej me kaq skrupulozitet nga Urdheri Shenjti Graal, shkruan Introvinji.

Nuk eshte vetem gjaku me fisnik, i destinuar per te mbreteruar te gjithe boten,por atij qe mundet te hyje ne kontakt me energjine nepermjet ritualeve te percaktuara do t’i garantoj deri pavdekesine » ( Miti i Graal-it ).

Robert Charoux tek Libri i sekreteve te tradhetuara Milano 1969 ) shkruan : « Tempullaret konsideroheshin si mbajtesit dhe vijuesit e nje misteri te nje rendesie thelbesore per te cilen asnje profan-qofte ky edhe vete Mbreti i Frances-duhej te ishte ne dijeni ».

Prej nje deklarate te bere gjate procesit te Jacque de Molay merret vesh edhe nje fakt tjeter i jashtezakonshem.

Me 11 prill 1309 u therrit si deshmitar Mjeshri Radulphe de Praellis, i cili deklaroi, nen betim, se eshte nje kalores tempullar, i quajtur Gervais i Komandes se Laon, i kishte treguar se Urdheri ruante nje sekret te nje rendesie te tille qe do te preferonte me mire t’I hiqnin koken sesa
ta tregonte ate , ishte diçka aq e fshehte sa nese Mbreti I Frances do ta kishte pare, do te denohej me vdekje prej Tempullareve qe e ruanin si gjene me te shenjte kete sekret.

Disa historiane jane te mendimit se ekzistonte nje shoqeri e fshehte midis drejtuesve te Urdherit dhe ata qe ishin deklaruar zyrtarisht si Mjeshtrit e Medhenj nuk ishin drejtues te vertete te Urdherit.

Ndryshe si mund te shpjegohet ajo qe thote ne proçes Mjeshtri i Madh Jacque de Molay: « Une jam vetem nje kalores i thjeshte »! Te njejten gje deklaroi gjate proçesit kunder Jacques de Molay edhe Mjeshtri tjeter i Madh Geoffroy de Gonoville, qe deklaroi: » Eh, por une jam krejt i pazoti per te mbrojtur apo per te demtuar Urdherin ».

Jean Marques-Riviere shkruan se: « Ekzistonte ne gjirin e Tempullareve nje grup qe kishte perqendruar ne duart e tij sekretet e fuqise, i cili mbeshtetej nga nje rreth ezoterik rigoroz ».

Robert Ambelain eshte i te njejtit mendim me ate te historianit Wilke, por ai shkon edhe me tej, duke i dhene edhe nje emer ketij grupi, duke e quajtur ate « Tempulli i Zi ».

Ekzistonte pra midis Tempullareve nje tjeter « Urdher sekret » ?

Disa studiues jane te bindur per kete gje duke thene se behet fjale per « Prioratin e Sionit « (Prieure de Sion), urdher i cili edhe sot e kesaj dite mendohet se eshte aktiv e, midis detyrave te tyre te fshehta, eshte dhe ajo e restaurimit te dinastive mbreterore jo vetem ne France por ne te gjithe Evropen.

Vlen per te theksuar se 1188 prej trungut fillestar te Urdherit te Tempullareve ka ndodhur gjate nje episodi legjendar, te njohur ne histori.

Mirpo çeshtja eshte shume me e nderlikuar se kaq. Nga vezhgimet duket edhe se ne brendi te Urdherit ngjizeshin kulte sekrete dhe se nje lloj ezoterizni
tempullor ka ekzistuar me siguri midis tyre.

Per fat te keq, siç shkruan Lavisse ne vepren e tij « Historia e Frances », fshehtesia e aktivitetit te tyre ishte absolute : « Te gjitha punet e Tempullit kryheshin ne fshehtesine me te madhe; rregullat e shkruara ekzistonin vetem per nje grusht Tempullaresh;leximi i tyre ishte i rezervuar vetem per me te paret ne rang; shume Tempullare nuk ishin vene kurre ne dijeni per kete gje??.

Kaloresi tempullar Gaucerand de Montpezant, nje fis i larget i mbreteroreve te Danimarkes, ka pohuar: « kemi tre ligje qe askush nuk do t’i njohe kurre, me perjashtim te Zotit, te Djallit dhe te Mjeshtrave ».

Gjithashtu fakt i sigurte eshte edhe se filozofet Arabe kane pas influencuar mjaft ne rradhet e Kaloresve te Tempullit. Me siguri Urdheri pati ndjekur elemente doktrinore dhe rituale te ndryshme te ezoterizmit oriental.

Ai u has me fluksin e mjaft bashkesive ezoterike Muslimane se bashku me pershkrimin prej tyre te nje bote ndryshe, te bashkuar dhe per nje urdher te ri social boteror.

Nuk eshte e tepert, per sa i perket kesaj ideje, te kujtohen ambiciet e Frederikut II te Hohenstauffen, te te ashtequajturit « Zot I Botes », perandor I Gjermanise, mbret I Rumuneve, Mbret I Siçilise, Mbret I Jeruzalemit qe, ne fund te shekullit XI ishte ende nje legjende.

Saba Malespini shkruan per te: « Ky Cesar I ri, qe ishte sovrani i vertete i botes dhe lavdia e te cilit ishte perhapur ne te gjithe universin, duke besuar pa asnje hezitim zerat se mund te behej i barabarte me zotat nepermjet studimit te
matematikes, filloi te rremonte deri ne rrenjet e mistereve te qiellit ».

Mos valle pikerisht ky projekt i tij ndiqej edhe prej Tempullareve ?

Frederico II, u vu ne zoterim te nje diçkaje te tmerrshme qe rastisi ta zbulonte nepermjet nje anagrame, ende edhe sot te padeshifruar.

Ne keshtjellen e tij Malore, ne Pulia, teresisht e ndertuar sipas stilit te arkitektures se Tempullit te Solomonit ( ja kater masat-kryesore [çelesi]: 60-30-20-12 kubit ), mbi nje skulpture femerore te pergjunjur prane nje kaloresi ai skaliti keto germa misterioze : D8 I D CA D BLO C L P S H A2.

Ne kete formule enigmatike, te risjelle ne drite nga Robert Charroux, eshte skalitur sekreti I Frederikut II dhe I keshtjelles Malore.

Frederiku II, me 1228, ne San Giovani d?Acri, megjithese i goditur prej mallkimit papal, kishte marre pjese gjithesesi ne Tavolinen e Rrumbullaket te Kalorserise me te mire boterore: Tempullareve,Spitalatoreve, Teutonikeve, saraçeneve Falas, Turqeve,Batinyah, Rabitet e Spanjes, etj., te gjithe te mbledhur per Paktin Sekret.

Kjo eshte pikenisja e Kaloresise se Urdherave te fshehte fillestare.

Pikerisht ketu, ne fund te fundit Tempullaret u zhveshen perfundimisht nga doktrina per te cilen ata ishin krijuar, prej ezotercizmit te tyre e prej « sekretit » te tyre te parrefyeshem I cili determinoi zhdukjen e tyre.

Eshte me shume se e mudshme qe milicia e Tempullit te kishte lidhje te fshehta me organizata te tjera ezoterike dhe praktikonte rituale teper te fshehte.

Midis detyrave te tyre, ishte dhe ajo e venies se botes nen nje autoritet suprem. « Efektivisht ngjan,- vazhdon Charroux - se endrra me e madhe e Urdherit, qellimi suprem I aktivitetit te tyre te kete qene ringjallja e konceptit te Perandorise? qe ne kete rast do te thote Lindja Islamike dhe Perendimi Kristian?

Nje lloj federate shtetesh autonome nen drejtimin e dy shefave, njerit shpirteror, Papa; tjetrit politik, Perandori, te dy te zgjedhur dhe te varur nga njeri-tjetri. Dhe mbi papatin e perandorin, nje autoritet suprem, misterioz. Kush ishte ky
autoritet suprem ?

Tempullaret ishin zhytur ne ezorcizem, dhe fale influeces se tyre sekti katar i Albigezeve, u shndrua esencialisht ne nje levizje « sufi », me koncept per njeriun e plazmuar ne çdo gje nen modelin ideal te « Pir », domethene te « te urtit te madh » te sekteve sufi.

Nderkohe qe fuqia magjike qe ato ia atribuonin Sacro Graal-it te shenjte (vazoja e perdorur nga Jezusi per darken e fundit e ne te cilen eshte grumbulluar i gjithe gjaku i tij ) ishte e njellojte me fuqine magjike te atribuar Khidr,domethene mantelit jeshil flakerues te parajses sufi.

Serish analoge me ato sufi ishin teorite katare rreth krijimit te nje shoqerie teokratik. Serish sekrete okulte te padeshifrueshme.

Enigma te pazgjidhura si ajo qe i perket thesarit te famshem te tempullareve. Ata kishin arritur nje pasurim te madh,peshperitej se ata praktikonin artin e alkimise.

Ne shekullin e kaluar nje zbulim i jashtezakonshem i dha me shume force kesaj hipoteze ; u gjeten, aty ku kane patur qendren dy komanda te Urdherit, ne Borgonje (Essarois), dhe ne Toskane (Volterra), dy kutiza te vogla antike, te ilustruara me figura dhe simbole alkimike.

Studiuesi Von Hammer deklaroi se kutizat ishin pa pike dyshimi me origjine tempullore. Nje zbulim tjeter i jashtezakonshem i dedikohet Theodor Mertzdorff, studiues skrupulo gjerman, i cili me 1877, i paraqiti shtypit nje dokument tempullor, te gjetur ne Hamburg, qe permbante nje numer rregullash.

Ja çfare thote artikulli 19 i ketij dokumenti: » Eshte e ndaluar, neper vendqendrimet ku vellezerit nuk jane te zgjedhur, te punohet me disa shkenca te ndermjetme filozofale, e ne kete menyre te perpunojme metale prej te cileve dalin ari dhe argjendi. Kjo gje behet vetem neper vende te fshehta ».

Thuhet se Mjeshtri i fundit i madh de Molay, zgjodhi fshatin frances Arginy per te fshehur « thesarin ».

Urdherit prej dy Kaloresve

Ne tunelet e erreta te keshtjelles se se Arginy, qe shtrihet mbi nje rrjet galerishe te fshehta, te cilat Daniel Reju i pershkruan: « fshat I izoluar midis Aone dhe Beaujolais », duhet te kete ndonje gje te paimagjinueshme.

« Kulla e Tete Bukurive « , e ashtequajtur edhe « Kulla e Alkimise » per shenjat magjike misterioze dhe simbolet alkimike te dizenjuara neper muret e saj, eshte konstruksioni me antik i keshtjelles dhe u be objekt i vizitave te pafundta te studiuesve dhe pelqyesve te ideve ezoterike, midis te cileve dy personazhe te jashtezakonshem Eugene Canseliet dhe Armand Barbult.

Ajo çfare gjeten apo deshifruan keta alkimiste ende nuk eshte bere e ditur. I famshmi « thesar » i Tempullareve mbetet akoma mister i pazgjidhur ndaj mund te kete te drejte Andre Douzet kur shkruan: « Ndoshta autori francez Robert Charroux e gjeti çelesin kur deshifroi kete pjese nga libri I Breyer: {Mendo me ngulm : arti i madh eshte dija}.

Njohja e misterve sublime eshte tejskajmerisht e rrezikshme, kur mendon se ende edhe sot e kesaj dite ende gjithçka mbeshtillet me nje vello te plote misteri.

Eshte nje mister I pa depertueshem qe duket se misheron fjalet e Ja’far Sadiq (ob. 148/765) : « Kauza jone eshte nje mister i madh, misteri i diçkaje qe eshte e tille, nje mister qe vetem nje mister tjeter mund ta zbuloje: eshte misteri i nje misteri qe mbeshtetet mbi nje mister ».

Arben Nelku

TEMPULLARËT II (KALORËSIT E TEMPULLIT) DHE PARËSIA E SIONIT

HYRJE I

Sipas fjalorit Shqip-shqip, TEMPULLARËT, janë kalorës a fisnikë të një urdhëri katolik në mesjetë. Ky rend, sipas shumë shkrimeve është themeluar më 1118 (1119) në Jerusalem, ndërsa emrin e morën sipas Tempullit (lat. templum) të Salomonit. (Sholomo-Solamon) &.

Quhen edhe Organizatë, Shoqatë, Vëllazëri, Rend, Urdhër, Sekt... dhe konsiderohen si stërgjyshit e Masonerisë. Harun Jahja shkruan: Sipas disa shënimeve ky Rend i kryqëzatave, i quajtur Tempullarët Kalorës (The Knights Templar)... i themeluar më 1118, u shpërnda në mes viteve 1307 e 1314…

Udhëheqësit e Rend të Tempullarëve - veten e quanin “grandmasters” (Mjeshtër i Madh) apo “kryetarë të urdhërit, duke filluar që nga eprori i tyre, Mjeshtri i Madh Zhak de Molaj (Jacques de Molay), i cili me urdhër të kishës dhe të mbretit, Filipi i Bukur (Philip Le Bel) u ekzekutua më 1314, që ishte edhe viktima e fundit.

Sipas shumicës së autorëve që janë marrë me ketë temë, emri i tyre rrjedh nga Tempulli i Salomonit, i pagëzuar si Templum Domini… Andaj edhe ne do të fillojmë me tempullin dhe ndërtimin e tij.

TEMPULLI DHE FILLET E TEMPULLIT

Ndërtimi i Tempullit të Salomonit

Masonët dëshironin që tërë botën t’a shëndërronin në një “Tempull”
Lidhur me ndërtimin e Tempullit më të bukur të të gjithë zotërave dhe të të gjitha kohërave, flitete edhe në Dhjatën e Vjetër: Në Librin e parë dhe të dytë Kronika; në librin I Mbretërve; te libri Samuelit I e II etj.

Ne do të fillojmë me Pjetër Bogdanin, i cili shkruan: Davidi profet, i pari dhe kryet e të gjithë profetëve, qe i biri i Izait apo Jeseut. Lindi 3.000 vjet mbasi u krijua bota, 1.000 vjet para Krishtit. Salomoni, që do të thotë Paqedashë, ishte i biri i Davidit e i Bersabesë, (Betsabeja, Betshevasë) 1.035 vjet para Krishtit.

U quajt edhe i urti Salomon, për shkak të dijes dhe urtisë së tij… Në të katërtin vjet të sundimit të tij, Salomoni, sipas urdhërit të Zotit, filloi për ta ndërtuar tempullin e Tinëzot, në mal të Morisë, (në afërsi të Jerusalemit). Ishte pikërisht vendi ku Jakobi e kishte parë shkallën e ku Davidi, me bahen e bariut e kishte mbytur Goliatin...

Ndërsa sipas Mihailo Popovskit, Salomoni hypi në fronin e mbretit hebre më 975, para Krishtit. Fronin e trashëgoi nga i ati, Davidi, që po ashtu ishte mbret dhe profet hebre. Salomoni ishte bir i Davidit dhe Betsabesë (Betshevasë), një gruaje e ushtari të tij, i cili u mbyt me urdhër të Davidit, për të fituar të drejtën të martohej me Batshevanë e bukur. Ndërtimi i Tempullit (që ishte edhe një lloj testamenti i Davidit) filloi të ndërtohet katër vite pas trashëgimit të fronit...

Në Librin e pare Kronika, lidhur me ndërtimin e Tempullit, ndër të tjera thuhet: çohuni dhe ndërtoni shenjtëroren e Zotit, Perëndisë tuaj, për të transferuar arkën e besëlidhjes të Zotit dhe sendet që ia keni shenjtëruar Perëndisë në tempullin që do të ndërtohet në emër të Zotit". Po sipas këtij libri, Salomoni kishte marrë udhëzime nga i ati, Davidi, për vendin, ku do të ndërtohet tempulli, projektin e tij e hollësira të tjera… Davidi i ishte lutur Zotit, Hyjit të vetëm, që t’i “jepë Salomonit, një zemër të ndershme, që ai të respektojë urdhërimet, porositë dhe statutet e tua, që të bëjë tërë këto gjëra dhe të ndërtojë tempullin për të cilin kam bërë përgatitjet".

Në libri i dytë, Kronika, shkruan se si mbreti Salomon kishte vendosur të ndërtojë tempullin dhe se si kishte kërkuar nga Hirami, mbreti i Tirit (Tiros), t’i dërgonte arkitektë dhe muratorë. Në hollësi përshkruhet gjatësia, gjërësia dhe lartësia e tempullit.

Në librin I Mbretërve, Salomoni, i shkruan mbretit të Tirit (Tiros): "Ti e di që ati im David nuk ka mundur të ndërtojë një tempull në emër të Zotit, Perëndisë (Hyjit) të tij, për shkak të luftrave të ndërmarra nga çdo anë kundër tij, deri sa Zoti i vuri armiqtë e tij nën shputën e këmbëve të tij. Prandaj tani kam ndërmend të ndërtoj një tempull në emër të Zotit, Perëndisë tim, sipas premtimit që i bëri Zoti atit tim David…

Në Tempull, sipas Simonit duhej të strehohej gjëja më e shenjtë që ekziston sipas traditës hebraike, ARKA legjendare e aleancës midis Zotit dhe Izraelitëve. Arka ishte një kuti e veshur me ar, në të cilën ishin vendosur Dhjetë (10) urdhërat e Zotit që i dedikoheshin Moisiut..
Për arkën, thotë Simon Cox, ... është shkruar për shekuj e shekuj dhe akoma vazhdon të shkruhet...

Në Bibël, libri i parë Mbretërit, rrëfehet historia e përgatitjes së vendit... përmasat dhe struktura arktektonike... Në vazhdim Bibla na tregon se ndërtimi i Tempullit, filloi në vitin katërqind e tetëdhjetë mbas daljes së bijve të Izraelit nga vendi i Egjiptit... Salomonit iu deshën trembëdhjetë vjet për të ndërtuar shtëpinë e tij… Ishte një tempull i tërë nga mermeri i bardhë nga Pari, na thotë Bogdani. Ndërtimin e ndihmoi Hirami, mbreti i Tirit, miku i atit të Davidit…

Mihailo Popovski shkruan se ndërtimi i tempullit më të bukur i të të gjithë zotërave dhe i të gjitha kohërave zgjati, sipas legjendes shtatë (7) vjet dhe gjashtë muaj. Tempulli mund t’i zinte 300.000 besimtarë. Muratorët, sipas Xhasper Ridlit, nuk flisnin për Hiramin, mbretin e Tirit, por për një Hiram tjetër – Hiram Abifin, (Nga edhe u krijua miti mbi Mjeshtër (Master) Hiramin...

Tempulli i Salomonit, thotë Ridli, ka zgjuar interesim të madh te dijetarët e sh.XVII. Teologët, filozofët dhe shkencëtarë të tjerë kanë hulumtuar dhe shkruar shumë në gjuhën latine. Tempulli ka zgjuar fantazinë edhe të shkencëtarit Isak Njutoni. Shumica e librave të tij, prej 470 sosh, merren me tema teologjike, por edhe disa janë shkruar për Tempullin. Njutoni mendont se Salomoni ka qenë filozofi më i madh i të gjitha kohërave…

Ndërsa masonët, sipas Popvskit, për Tempullin e Salomonit thonë: “Ky ndërtim i mrekullueshëm dhe i pakrahasueshëm ka tërhequr vëmendjen e mbarë botës. Të gjithë ata që e vizitonin habiteshin me mjeshtritë më të mrekullueshme dhe përsosshmërinë e këtij ndërtimi, meqë Salomoni i urtë ishte mjeshtër i madh i lozhës së Tirit, ndërsa mjeshtri kryesor, Hiram Abifi ishte i frymëzuar dhe i ruajtur nga vetë qielli, që fisnikët dhe dijetarët e konsideronin për nder që ishin ndihmës të këtij mjeshtri të jashtëzakonshëm dhe kolegë të esnafëve më mendjehollë.

Simoni në dy librat e tij të përmendur, ndër të tjera shkruan: Sipas traditës hebraike dhe kristiane, mbreti Salomon ishte biri i Davidit dhe Betsabeas dhe ndërtoi një tempull legjendar mbi majën e malit Moriah në Jerusalem... Ajo që dimë prej Salomonit na vjen kryesisht prej librit të dytë të Samuelit dhe libri i parë dhe i dytë i mbretërve, si dhe nga numër i kufizuar burimesh jobiblike, por është e veçantë sesi këto rrëfime nuk mbështeten nga asnjë zbulim arkeologjik i sotëm...

Në Kur’an Salomoni është shembëllyer me Sylejman (Sulayman) dhe është konsideruar si njeri nga profetët kryesor të Islamit. Përpara hyrjes së tempullit ngrihen dy kolona (shtylla), Jahin dhe Boaz, që kanë qenë burim i shumë spekulimeve dhe teorive. Këto kolona kanë një rol të rëndësishëm në traditën aktuale të masonëve, të cilët thonë se edhe korporata e tyre e ka fillesën tek ndërtimi i tempullit nëpërmjet figurës themelore të Hiram Abifit, që e identifikohet me Hiram I, mbreti i Tiros, i cil bëri një pakt strategjik me Salomonin dhe ndihmoi në ndërtimin e tempullit.

Provat e ekzistencës së mbretërisë së Salomonit, janë të pakta në Izrael, aq sa kanë shtyrë disa komentatorë modernë të dyshojnë për ekzistencën e vetë mbretit. Disa kërkuesë kanë vënë re se emri duket i përbërë prej “sol” (dielli), dhe “omo” (Amun, perëndia egjiptiane e diellit), dhe pra mund të mos jetë veçse një referim simbolik.... dhe për shkak të mungesës së provave që të mbështesin këtë teori, disa autorë modernë kanë arritur një përfundim krejtësisht të ndryshëm. Tempulli mund të jetë një simbol që të shtyn në diçka tjetër? Një hyrje metaforike në rrugën që të çon tek Zoti?, përfundon Simoni.

Komploti kundër Hiram Abifi

Lidhur me komplotin kundër Hiram Abifit ose Hiram Ndërtimtarit ka shumë shkrime
Hirami Abifi kishte ditur fshehtësit e tempullit, (por edhe të muratorëve), andaj e kishin rrëmbyer tre banditë, (tre ndihmës që punoni në punishte).

Ata dëshironin, para kohës së caktuar, të mësojnë fjalën-parullën e mjeshtrit e cila do t’u ndihmonte të përparojnë zejen e muratorit. Abifin e kërcënuan me mbytje nëse nuk ua zbulon fshetësinë. Meqë Abifi kishte rrefuzuar, ata e ekzekutuan. Kur, për këtë ishte njoftuar mbreti Salomon, kishte pyetur se cila është fshehtësia e Hiram Abifit, dhe se mos ka vdekur edhe ajo me gjithë Hiramin. Andaj ai urdhëroi, se nësë fshehtësia nuk zbulohet, le të merret gjymtyra që shihet së pari, kur të gjendet trupi Hiramit.

Muratorët e kishin gjetur mjeshtrin e vetë dhe kur kishin hapur arkën, së pari kishin parë dorën e tij. Meqë nuk kishin mundur të zbulojnë fshehtësinë, shtrëngimi i dorës dhe disa shenja tjera të njohjes, të cilat muratorët i miratuan, u caktuan fshehtësi të reja.

Për Tempullit e Salomonit dhe Mjeshtrin e madh Hiram Abifi, i njohur edhe si Hiram Ndërtimtari, të cilit Salomoni, ia besoi ndërtimin e Tempullit, si dhe udhëheqjen e të gjitha punimeve, duke i dhënë autorizime të pakufijshme... i cili muratorët i kishte ndarë në tri shkallë, gjë që, më vonë i kushtoi me jetë, shkruan edhe Mihailo Popovski. Secila shkallë kishte shenjat-simbolet dhe rregullat e veta. Me të cilat shërbehej Hirami. Ndërtuesit e shkallës së tretë – mjeshtrit, natyrisht dinin më shumë dhe mbanin përgjegjësi më të madhe, andaj edhe paguheshin më mire…

Nga libri Sektete fetare të Zoran Lukoviqit, ndër të tjera mësojmë: 9 mjeshtrit e mëdhenj pasë disa ditësh gjetën kufomën e kryepunëtorit të tyre, dhe, pas pamjes të skenës së parë, i pari tha: 'Mishi ndahet nga kockat” ndërsa një tjetër shtoi: 'Bagreni e di dhe ruan fshehtësinë”.

Këto fjalë mbetën si fjalë mistike simbolike të masonëve në përgjithësi, ndërsa këndëmbatësi, vizorja, kompasi dhe trekëndëshi mbetën si relike masone… Tempulli është ndërtuar nga gurët e përpunuar në Gurore... kryemjeshtër ishte Hiram Abifi, i cili edhe i udhëhiqte punimet. Muratorët ndaheshin në tri grupe: shegert, kallfë dhe mjeshtër. Ishte njëfar kierarkie.

Mjeshtrit merreshin vesh përmes parullave të cilat ua interpretonte-zbulonte Abifi. Tre ndihmësmjeshtrit tentuan pa rend të mësojnë parullat e mjeshtrit. Organizuan një komplot dhe meqë nuk arritën ta zbulonin sekretin e muratorit, e mbytën kryemjeshtrin…, përfundon Lukoviq. Lidhur me komplotin dhe mbytjen e Hiram Abifit ka shumë shkrime.

Kryqëzatat dhe tempullarët

Harun Jahja: Kryqëzatata, më 1095, i dhanë fund doktrinës së krishter pacifiste

Pa marrë parasysh se nëse dikush këmbëngul në atë se kryqëzatat/1 ishin në të vërtetë ekspedita ushtarake që bëheshin në emër të fesë së krishterë, në të vërtetë, kanë qenë të ndërmarra për përfitime materiale, idea për Kryqëzata ka lindur nga dëshira për përfitime të kësaj bote, dhe se themelues i luftërave të Kryqzatave ishte Papa Urbani II, ndërsa mbretërit europianë, princërit, aristokroatët dhe të tjerët përshëndetën thirrjen e Papës me kënaqësi, shkruan Harun dhe vazhdon: të citojë Donald Queller nga Universiteti në Illinois; kalorësit francezë dëshironin më shumë hapsirë të tokës.

Tregtarët italianë shpresonin t’a zgjeronin tregtinë edhe në portet e Lindjes së Mesme. Numër i madh i të varfërve iu bashkangjitën ekspeditave vetëm për shkak që të largohen nga jeta e vështirë e tyre.” …

Gjatë rrugës, kjo masë lakmitare heqte kokat e shumë muslimanëve, bile edhe të çifutëve, me shpresë se do të gjejnë ar dhe stoli. Luftëtarët e kryqëzatave bile bile u kanë çarë barkun atyre që i kanë vrarë që të gjenë arin dhe gurët e çmuar që viktimat kanë mundur t’i përpinin para se të vdisnin. Lakmia materiale ishte aq e madhe saqë fare nuk i brente ndërgjegja gjatë plaçkitjes së Konstantinopolit (Stambollit të sotëm) që atëherë ishte qytet i krishterë gjatë Kryqëzatës së Katërt, kur ata zhveshnin shtresën e arit nga freskat e krishtera në Aja Sofi.

Lidhur me krimet e kryqëzatave, Simoni Cox, në librin Sekretet e Kodit Da Vinçi, shkruan për masakrat që ishin bërë ndaj katarëv, një popull i vejtër, i njohur edhe si albigjez, që ishin një sekt i krishterë heretik... Kisha u përpoq t’i bindte katarët që të ktheheshin në Kishën e vërtetë por pa rezultat...

Në Kryqëzatën albigjeze, (Albi një qytet në Francë), gjatë viteve 1209-1255 u masakruan më shumë se 100.000 katarë, banorë të Lingadokës... I dërguari papnor, udhëzonte: “Mos kini mëshirë, nuk ka rëndësi shtresa shoqërorë, mosha as seksi. Katarë apo katolik, shfarosni të gjithë. Zoti do të dijë të njohë të vetët”. Në Beziers u zhdukën rreth 15.000 burra, gra dhe fëmijë, vetëm 222 prej tyre ishin katarë) Kjo kishte ndodhur më 21 qershor 1209, përfundon Simon.

Tempullarët dhe gjeneza e tyre

Për t’u bërë Tempullar së pari duhet të bëhesh Mjeshtër mason me besim të krishter dhe të ngritesh në Rrethin e shenjtë mbretëror… (disa rende lejojnë edhe pjestarë të feve të tjera por me kusht të betimit se do ta mbrojnë krishterimin). Si në të gjitha oreganizatat masone edhe në këtë Rend, nga kandidatët kërkohet që të jenë me moral të lart, karakter të dalluar dhe reputacion shembullor dhe të besojnë në Krijesën superiore… Por edhe të jenë kristianë shembullor. – nga një shkrim në internet.

Lidhur me gjenezën dhe zhvillimin historik të tempullarëve ka shumë rrëfime e shkrime, madje edhe legjenda, që shumë herë janë kontradiktore. Shumë historianë pajtohen se tempullarët janë themeluesit e Masonerisë, njëra ndër organizatat më të përfolura të fshehta e mistike… Sipas Harunit shumica e historianëve të Frankmasonerisë, pajtohen se origjina e Masonerisë rrjedh nga Kryqëzatat. Në fakt, edhe pse Masonizmi zyrtarisht ishte i themeluar dhe i pranuar vetëm në Angli në fillim të shek. 18-të, rrënjët e organizatës zejnë fill gjatë kryqëzatave nga shek.12-të.

Në qendër të këtij tregimi të njohur është një rend i kryqëzatave i quajtur Kalorësit e tempullit (The Knights Templar) apo vetëm Tempullarët… Rendi i Tempullarëve (emri i tyre i plotë Bashkëluftëtarët e varfër të Jezu Krishtit dhe Tempullit të Salomonit), ishte formuar në vitin 1118, apo, 20 vite pasi luftëtarët e Kryqëzatave pushtuan Jerusalemin. Sipas shumë autorëve, themeluesit e rendit ishin dy kalorës francezë, Hugo de Pajns (Hughes de Payens-Igy de Pajen)) dhe Godfrey de St. Omer. Në fillim ishin 9 anëtarë, por rendi vazhdimisht rritej.

Arsyeja që ata emëroheshin sipas Tempullit të Salomonit ishte vendi që ata zgjodhën për bazë, e ai ishte bazamenti i Tempullit ku gjindeshin mbeturinat e Tempullit. Ishte lokaliteti i njejtë ku gjindej edhe Kubeja (Koka) e Shkëmbit (Dome of the Rock) apo (Qubbet as-Sakhrah), shkruan Haruni. Simon Cox, duke folur mbi zanafillën e Masonerisë, në librin e përmendur, shkruan: Ka plot teori mbi transmetimin e një kulture të vjetër të fshehtë (për shembull dijet alkimike dhe gjeometria e shenjtë) tek masonët e parë nga ana e tempullarëve (një urdhër i diskutueshëm murgjish-luftëtarë të krishterë), të arratisur në vitin 1307 në Skoci, pasi ishin përndjekur nga Kisha.

Megjithatë, nuk ekzistojnë prova historike të asnjë farë lloji në mbështetje të kësaj teorie. Në Skoci nuk kishte as edhe një strehë të vetme të sigurtë për tëmpullarët: urdhëri u procedua në Edimburg në vitin 1309 dhe nuk pati “tempullarë të arratisur” të luftonin në krah të skocezëve... Përfundon Simoni. Ka mendime se Urdhëri është themeluar vetëm nga Hugo (Huges) de Pajns.Tempullarët e vetëquajtën “luftëtarë të varfër”, për një kohë shumë të shkurtër u bënë shumë të pasur. Pelegrinët e krishterë, që vinin nga Evropa në Palestinë, ishin nën kontroll të plotë të këtij rendi, e që me të hollat e tyre ata u bënë shumë të pasur.

Përpos kësaj, ata për herë të parë rregulluan sistemin e çeqeve dhe kredive, të ngajshëm me atë bankar. Sipas autorëve britanikë, Michael Baigent dhe Richard Leigh, ata themeluan një tip të kapitalizmit mesjetar; dhe bënë nismën e mënyrës moderne të veprimtarisë bankare përmes transakcioneve të tyre me bazë interesi... Tempullarët ishin ata që bartinin përgjegjësinë më të madhe për sulmet e luftëtarëve të kryqëzatave ndaj myslimanëve dhe vrasjen e tyre.

Për këtë shkak, komandanti më i madh islamik Saladini, që e mposhti armatën e kryqëzatave më 1187, në betejën e Hattinit e që pastaj e çliroi edhe Jerusalemin, ku më pastaj dënoi për vdekje Tempullarët për krimet e bëra, edhe pse përkundër kësaj ai fali edhe një numër të madh të krishterëve. Edhe pse humbën Jerusalemin dhe patën dëme të mëdha, Tempullarët vazhduan së ekzistuari. Dhe, përkundër zvoglimit të pranisë së krishterëve në Palestinë, ata shtuan fuqinë e tyre në Evropë, së pari në Francë e pastaj edhe në vendet tjera, duke u bërë shtet përbrenda shtetit… thekson Jahja.

M. Popvski, shton se tempullarët, përbënin rendin e një riti shpirtëror të quajtur - “Medalon” gjatë kryqëzatave të para më 1118, ndërsa emrin e kanë marrë sipas ndërtesës së tyre në Jerusalem, të ngritur në vendin e tempullit të rrënuar të Salomonit (Tempel). Qëllimi i tyre ishte që nën disiplinën kanonike të kallogjerëve, të vizitonin vendet e shenjta, duke u pergjëruar në pastërtinë morale, në përvujturi dhe varfëri…

Kishin sjellje vëllazërore, në luftëra dekoroheshin për trimëri dhe qëndrueshmëri të fortë. Anëtarët e këtij rendi mbi mburojën e hekurt mbanin pelerinën e bardhë me kryq të kuq dhe një tetëkëndësh në anën e majtë. I pari (kryetari) i tyre quhej Mjeshtër i madh, ndërsa pushtetin më të lartë e kishte Kapiteli gjeneral (Komandanti suprem).

Kjo ishte një ushtri e fortë gjer në Luftën (Kryqëzatën) e Dytë, kur të krishterët e humbën Jerusalemin. Në vazhdim Popovski, për tempullarët, thekson se dhe pse e humbën luftën, ata nuk u dorëzuan, tani në paqe vëllazëria e tyre, arriti një prestigj të madh në popull; arriti një pasuri të madhe nga dhurimet e fanatikëve… Shumë njerëz të njohur të asaj kohe e kishin për nder të hynin në këtë rend, qoftë edhe si anëtarë nderi.

Kështu ky rend, në fillim të shekullit XIV numëronte rreth 20.000 anëtarë. Fuqia e tyre u rrit aq shumë sa filloi t’i frikësoj mbretërinjtë dhe kishën. Dhe pas një marrëveshjeje të Papës Klementi V dhe mbretit të Francës Filipit IV, ata u ndoqën, u dënuan dhe u burgosën, ndërsa Mjeshtri i Madh Zhak Molaj, më 1313, u dogj në mes të Parisit. Megjithatë ky nuk ishte fundi i tyre. Sipas besimit të disa masonëve edhe sot ekziston ky rend. Anri Tor, thotë se Rend i Tempullarëve përbëhej nga njerëz të lirë. Anëtar i këtij rendi mund të bëhesh pas një ushtrimi të gjatë.

Edhe këta i nqënshtrohen pranimit të disa detyrave, sjelljeve të caktuara ndaj Zotit njerëzve por edhe ndaj vetvetes. Kalorësi betohet se shpirtin do t’i kushtojnë Zotit, jetën mbretit, nderin vetes…
Sipas, dy librave të përmendur të Simonit, Urdhëri i Tempullarëve, absolutisht i pari Urdhër i Murgjëve Ushtarak, u krijua në 1118, kur një kalorës i Shampanjës, një farë Huges de Pajns i Shampanjës dhe 8 shokë të tij vendosën mes tyre një lidhje me një betim të përjetshëm të shqiptuar në prani të patriarkut të Jerusalemit…

Ata vishnin tunika (zhguna an) të bardha, të ngjashme me ato të veshura nga murgjit çistercianë, duke ua shtuar një kryq të kuq... Misioni i tyre: për të mbrojtur pelegrinët e krishterë që shkonin për të vizituar Tokën e Shenjtë.. pas Kryqëzatës së Parë (1096-1099).. Kisha katolike e priti me mirëdashje mbrojtjen e tyre... ata mbronin edhe Malin e Tempullit të Jerusalemit.. pra ishin edhe luftëtar të Krishtit... Fillimisht, jetonin me lëmosha dhe ishin të njohur me emrin e Kalorësve të Varfër të Krishtit…

Kisha u tregua shumë e gatshme përkundrejt Tempullarëve… ishin të priveligjuar… nuk ishin subjekt i ndjekjes gjyqësore dhe nuk ishin asfare të detyruar të derdhnin tributet kishtare… por disa klerikë nuk u pajtuan me këtë…Urdhëri fitoi famën e sekretësisë, dhe të përngjitjes gati të sëmurë, pas ritualeve, dhe kjo famë, së bashku me fuqinë e madhe financiare dhe ushtarake ishte arësyeja pse u shkatërruan të premten e 13 tetorit 1307, nga Filipi IV, i cili urdhëroi të arrestohen. (Edhe sot e premtja 13 konsiderohet si një ditë tërsjellëse, thekson Dan Braun).

Shumë prej tyre u torturuan dhe u ekzekutuan, të tjerë u detyruan të pranionin se Urdhëri praktikonte akte heretike, përfshirë dhe adhurimine Bafomenit, një idhull me kokë dhie... dhe kështu nxitën edhe papa Klementi V – një francez tjetër, që vuante autoritetin e Filipit – ta shkrinte Urdhërin... ata nxitën ndjenja të xhelozisë midis ndjekësve (mbrojtësve an) tjerë të Krishtit, madje edhe nga qeveritarët e kombeve të ndryshme... megjithatë bërthamat e Urdhërit, mbijetuan, sidomos në Skoci, ku Robert Brusi, i shkishëruar prej kishës, i kishte mirëpritur...

Tempullarët ishin thjesht viktima të suksesit të tyre. Organizata e tyre qe një fenomen i shekujve XII e XIII, që akoma edhe sot ushtron magjinë e tijë... Studimet mbi historinë e tempullarëve kanë çuar në besimin se një grup i tyre, që u përcollën informacione te fshehte masonëve, të parë të Skocicë, kanë qenë pjesërisht përgjegjës për lindjen e Masonerisë... Andaj disa i quajnë stërgjyshë të masonëve. Megjithatë mungojnë provat historike...

Fuqia e pozicioni i tyre i bëri jashtëzakonisht të urryer edhe brenda Kishës, dhe kjo duke shtuar faktin që mbreti i Francës, Filipi i Bukur, donte të vinte duart mbi organizatën dhe rrejtin e tyre bankar, solli shkatërrimin e pashmangshëm…Tempullarët ruajtën ndoshta atë çka dinin për Graalin e shenjtë dhe atë që e përbënte, apo prej çfarë ishte bërë ai?

Nuk ka shumë gjasa, por nuk do ta dimë kurrë, të paktën nëse nuk gjendet thesari… Shkatërrrimi i Tempullarëv, thotë Simoni, ishte drejtëpërdrejtë pasojë e suksesit të tyre. Është, vështirë të thuhet nëse ritet e tyre të fshehta ishin blasfemi, sikurse mendonin armiqtë e tyre. Ka të ngjarë... megjithatë, që disa anëtarë të urdhërit ta kishin thyer betimin e tyre të varfërisë, dhe, me siguri, në harkun e dy shekujve të ekzistencës së tyre Kalorësit e Varfër të Krishtit ishin bërë jashtëzakonisht të pasur... andaj u bën objekt i zilisë...

Organizata e tyre qe një fenomen i shekujve XII e XIII, që akoma edhe sot ushtron magjinë e tijë... Tempullarët u akuzuan për herezi, imoralitet dhe lakmi, dhe papa Klementi mbështeti shtypjen e Urdhërit... Kjo kulmoi me arrestimin e të gjithë Tempullarëve të pranishëm në Francë, mes të cilëve dhe mjeshtrin e madh Zhak (Jasque) dë Molaj, të premten, më 13 tetor 1307... U përdor tortura për të nxjerrë rrëfime mbi herezinë, dhe më 1312 Klementi V, me bulën Voxin Excelso, ndaloi Urdhërin e Kalorësve tempullarë. Pronat e Urdhërit iu dhanë një tjetër urdhëri ushtarak, kalorësve Mikëpritës...

Në një moment të parë, Zhak dë Molaj e pranoj herezinë, por pastaj e hëngri fjalën dhe më 1314 u dogj në turrë të druve. Thuhej se ndërsa digjej kishte profetizuar se edhe Filipi IV, edhe Klementi V do të kishin të njëjtin fat si ai, vdekjen brenda viti, gjë që ndodhi me të vërtetë, përfundon Simon. Lidhur me ndjekjet, torturat dhe shkatërrimin e Tempullarëve, Haruni thotë: “Më në fund, më 1307, mbreti francez Philip Le Bel vendosi që t’i arrestojë antarët e rendit.

Disa nga ata arritën që të ikin por shumica e tyre u kapën. Papa Klementi V iu bashkangjit spastrimit. Pas gjykimit të gjatë, shumë Tempullarë pranuan se ishin heretikë, kishin refuzuar fenë e krishterë dhe kanë ofenduar Jezunë në meshat e tyre. Përfundimisht, udhëheqësit e Tamplierëve që veten e quanin “grandmasters” apo “kryetarë të urdhërit”, duke filluar që nga kryesori i tyre, Jacques de Molay (Zhak dë Molaj), ekzekutohen më 1314 me urdhërin e Kishës dhe mbretit. Por, edhe pse Rendi “zyrtarisht” pushoi së ekzistuari, në të vërtetë ai nuk u zhduk rrënjësisht… Gjatë arrestimit të papritur, vazhdon Harun, disa Tempullarë ikën dhe arritën që t’i fshehin gjurmët. (Diku Thuhet se papa me urdhër të veçantë i fali...

Ekzistimi i tyre vazhdoi edhe për një kohë, deri më 1512, por jashtë Francës, kur pasardhësit e tyre hodhën poshtë besnikërinë ndaj Romës dhe iu bashkuan Martin Luterit...) Sipas tezës së bazuar në dokumente të ndryshme historike, një numër i konsiderueshëm i tyre u shpërngulën në mbretërinë e vetme europiane që nuk e njihte autoritetin e Kishës Katolike në shek. e14-të, në Skoci. Atje, ata organizohen nën patronatin e mbretit të Skocisë, Robert the Bruce.

Pas një kohe, ata gjetën një metodë të përshtatshme për maskim me të cilën ata vazhduan ekzistencën e tyre klandestine: ata u infiltruan në gilderinën (shoqatën) më të rëndësishme në Britaninë e mesjetës- lozhën (degën) e muratorve dhe përfundimisht ata morën nën kontroll këto llozha. Disa historianë kanë tentuar që t’a paraqesin gjykimin e Tempullarëve si komplot nga ana e mbretit të Francës dhe përshkruanin kalorësit si të pafajshëm ndaj akuzave.

Por, ky lloj interpretimi dështon në disa aspekte. Nesta H. VVebster, historiane e famshme britanike me njohuri të mëdha për historinë okulte (dukurive të jashtënatyrshme), analizon këto aspekte në librin e saj “Shoqëritë sekrete dhe lëvizja subverzive (armiqësore)” (Secret Societies and Subversive Movement). Sipas z. VVebster tentativa për shfajsimin e Tempullarëve nga herezia që ata e kishin pranuar gjatë kohës së gjykimit është e pabazë.

Së pari, gjatë marrjes në pyetje, përkundër pohimeve standarde, nuk janë torturuar të gjithë Tempullarët. Sidoqoftë, pranimi i fajit nga ana kalorsëve del se është rezultat i imagjinatës së njeriut që mund të shpiket nën ndikimin e torturës? Është vështirë e besueshme se shpjegimet e ritualit të pranimit që janë të njohura në detale nga tregimet e njerëzëve nga vendet e ndryshme, ku tregojnë ngjajshmëri njëri me tjetrin, edhepse, në frazeologji të ndryshme, mund të jetë një trillim i pastër.

A kanë qenë viktimat të shtyera që të trillojnë, ata sigurisht se do të ishin në kundërshtim me njëri tjetrin, dhe se janë ankuar në agoni se të gjitha llojet e ritualeve të egra dhe të pabesueshme janë bërë me të njejtin qëllim që të plotësojnë dëshirat e akuzuesëve të tyre. Por jo, secila del me përshkrim të ceremonisë së njejtë pak a shumë kompakte, me hollësi karakteristike që tregon personalitetin e folësit dhe kryesisht të gjitha tregimet përputhen me njëra tjetrën.

Jahja lidhur me zhvillimin e masonerisë në përgjithësi dhe të Tempullarëve në veçanti, bazohet në një revistë të quajtur “Mimar Sinan” (botim për masonët turq…, nga e cila nxjerr këtë citat: Në vitin 1312, kur mbreti francez, nën presionin e Kishës mbylli Rendin e Tempullarëve dhe ia dha pasurinë e tyre kalorsëve të Shën Gjonit në Jerusalem, aktivitetet e Tempullarëve nuk pushuan. Shumica e Tempullarëve ikën në llozhat e frankmasonëve që ishin aktivë në Europë atë kohë.

Udhëheqësi i Tempullarëve, Mebeignac, me disa antarë tjerë, gjetën strehim në Skoci, nën maskën e muratorit me emrin Mac Benach. Mbreti skocez, Robert the Bruce, i mirëpriti ata dhe iu lejoi që të ushtrojnë ndikim të madh mbi llozhat e masonëve në Skoci… Sot masonët përdorin emrin Mac Benach me respekt të madh. Masonët skocezë, që vazhduan trashëgiminë e Tempullarëve, u kthyen në Francë shumë vjet më vonë dhe themeluan atje bazën e ritualit të njohur si Rituali Skocez.

“Rendi i Tempullarëve dhe organizatat e masonerisë kanë ndikuar në njëri tjetrin në një masë të konsiderueshme. Bile edhe ritualet e tyre janë aq të ngjajshme sikurse të ishin të kopjuara…” përfundon citati nga Mimar Sinan. Shkrimtarët spjegojnë, vazhdon Harun, se Tempullarët shtireshin dhe shfrytëzonin rolin e mbrojtësëve të pelegrinëve të krishterë që vizitonin Palestinën, por qëllimi i tyre i vërtetë ishte krejtësisht tjetër…

Nuk ka fakte që Tempullarët ndonjë herë kanë mbrojtur pelegrinët, por bile shumë shpejt janë gjetur dëshmitë përfundimtare kur ata gërmuan nën gërmadhat e Tempullit të Herodit... Autorët e “Çelësit të Hiramit” nuk ishin të vetmit që kishin gjetur dëshmi për këtë gjë. Historiani francez Geatan Delaforge pohon ngjajshëm: Detyra e vërtetë e nëntë kalorsëve ishte që të bëjnë hulumtimin e rajonit ashtuqë të fusin në dorë reliktet dhe dorëshkrimet origjinale që përmbajnë thelbin e traditave sekretet të judaizmit dhe Egjiptit të vjetër.

Kah fundi i shek. të 19-të, Inxhinierët Mbretërorë filluan hulumtimet arkeologjike në Jerusalem. Charles VVilson, arriti tek mendimi se Tempullarët kanë shkuar në Jerusalem që të studiojnë gërmadhat e tempullit. VVilsoni gjeti gjurmët e gërmimeve nën themelin e tempullit dhe erdhën në përfundim se këto gërmime janë bërë nga veglat që iu takonin Tempullarëve.

Këto gjësende ende janë në koleksionin e Robert Brydonit, që posedon një arkivë të madhe të informatave sa i përket Tempullarëve… Autorët e “Çelësit të Hiramit” , thotë Jahja, sjellin dëshmi se gërmimet e Tempullarëve nuk kanë qenë edhe pa rezultate; rendi zbuloi në Jerusalem relikte origjinale gjë që ndryshuan pikëpamjet e tyre të përgjithshme në botë. Përveç kësaj, shumë hulumtues kanë mendim të njejtë.

Ka qenë diçka që ka bërë që Tempullarët, pavarsisht nga fakti që ata më herët ishin të krishterë dhe të ardhur nga pjesa e krishterë botës, të adoptojnë një sistem krejtësisht tjetër nga ai i krishterë të besimit dhe filozofisë, të mbajnë mesha heretike dhe të kryejnë rituale të magjisë së zezë… Sipas mendimeve të shumë hulumtuesëve, kjo “diçka” ishte KABALA. Domethënia e fjalës Kabala (Kabbalah) është “traditë gojore”.

Enciklopeditë dhe fjalorët e definojnë si degë mistike dhe sekrete e fesë çifute. Sipas këtij definicioni, Kabala hulumton domethënien e fshehtë të Torës (Tevratit) dhe shkrimeve tjera fetare çifute. Por, kur shqyrtojmë çështjen edhe më për së afërmi, do të dalin në shesh faktet e që janë diçka tjetër. Këto fakte n’a shpiejnë në përfundim se Kabala është një sistem që i ka rrënjët në idhujtarinë pagane; dhe që ka ekzistuar edhe para Torës dhe është përhapur në Judaizëm pas shpalljes së Torës, përfundon Jahja.

Ullate Fabo, thekson se nuk ka asnjë dokument që e thotë se tempullarët kanë gërmuar poshtë faltorës së Salomonit, dhe se kanë gjetur aty katër kutitë për të cilat flet personazhi i Dan Braunit, (te Kodi Da Vinçi an). Për Tempullarët Umberto Eco thotë se mbreti i pat akuzuar (mendoj pa të drejtë) për krime shumë të turpshme, për t'u bërë zot i pronave të tyre në bashkëpunim me klerikun tradhtar… Në disa shkrime (Int.) thuhet se Rend i tempullarëve u ripërtri pas 600 vjetësh. Në sh. XIV u paraqit si një rend hermetik “Kryqtarët e trëndafilit”.

Pastaj, nën udhëheqjen e Zhan Adam Vajshopit, u paraqitën në Bavari, si rend i Iluminatëve. Ata janë masonët, Tempullarët dhe Kalorësit e Maltës, komunistëtët, nazistët dhe sunduesit e parasë.

Ata janë sunduesit e botës nën hije… siç janë shumë shoqata tjera sekrete si Kabalizmi, Parësia ose Vëllazëria e Sionit, Satanizmi, Sabateizmi, Iluministët, Karbonarët, Kafka & Kocka, Lozha e Madhe e Orientit, Lozha e Madhe Alpine, Urdhri (Riti) i Rrethit Mbretëror, Rozenkrojcët, Klubi i Romës, Klubi i Parisit, Kalorësit e Maltës, Komiteti 300, Opus Dei, Këshilli për Lidhje me Botën e Jashtme apo CFR, Komisioni Trilateral, Bilderbergët, etj.

FUNDI I TEMPULLARËVE - shih te ExplorerUnivers-i Andi

Vatikani dogji Templarët si heretike

Zbulohet dokumenti sekret nga arkivi i Vatikanit

Misteret e urdhrave te kavalerisë Templar, mund të zbulohen hapur pasi Vatikani ka theksuar se do të bejë publike një dokumentar të veçantë i cili nuk është bërë publik asnjëherë që prej 700 vjetësh.

Një libër i ri ‘Processus cuntra Templarios’ (Procesi Kunder Templareve) do te publikohet nga arkivi sekret i Vatikanit ne datën 25 tetor, duke kujtuar premtimin për publikimin dhe reputacionin e Templars, gjatë të cilit drejtuesit janë djegur si heretike, në momentin kur urdhri është dhënë ne vitin 1314.

Kavaleria Templar, ishte një grup i fuqishëm dhe i zgjedhur nga Monka gjatë luftës në Evropë në atë kohë. Sekreti i tyre u ka dhënë dritë edhe shumë legjendave të pafundme, duke përfshirë edhe shumë persona në Vatikan.

Në fakt një pjesë e tyre janë marrë edhe nga vete shumë i përfoluri ‘Kodi i Da Vincit’ dhe Indiana Jones.

Urdhri është firmosur nga vete Hugues de Payns një kalorës francez, pas revoltës së parë në vitin 1099 për të mbrojtur rrugën që të çon në Jeruzalem. Të gjithë ndodheshin të bllokuar ne xhaminë e Al-Aqsa me ndihmën edhe te liderëve rajonale.

Por ne momentin qe Jerusalemi ra nën sundimin mysliman në vitin 1244, shume zëra nisën të flasin se kalorësit ishin heretike dhe kishin adhuruar idhuj nga një ceremoni sekrete. Ne vitin 1307, mbreti Filip i IV-ërt, urdhëroi arrestimin dhe torturimin e te gjithë Templarëve.

Libri i ri është bazuar gati totalisht mbi disa dorëshkrime dhe pergamene të zbuluar në arkivat sekrete të Vatikanit në vitin 2001 nga profesoresha Barbara Frale. Dokumenti i quajtur i zhdukur për një kohë shumë të gjatë, është një dokument i rrallë.

Vetë profesoresha ka theksuar se nuk mund ta besoja kur e kisha në dorë se arrita të gjej një gjë kaq interesante dhe te çmuar. “Materiali ishte i vendosur në arkivin qëndror.

Ishte i njohur si pergameni i Chinon, e shtyrë nga një person që ka mundur te kryqëzojë Jezusin”, ka deklaruar vetë zbuluesja e dokumentit.

Sipas saj kjo “është një nga provat me të forta që Templars nuk ishin herezitë. Me anë të këtij dokumenti të çmuar, Papa është detyruar te kërkojë të falur ndaj tyre.

Për gati 700 vjet që kemi besuar se Templars kanë vdekur sit e gjithë ushtarët në luftë, tregohet hapur se Vatikani ka gisht në vrasjen dhe vdekjen e tyre”, thekson profesoresha Frale.

Nga Edison Myrteza

Tempullarët

Tempullarët (lat: Pauperes commilitones Christi Templique Solomonici), quheshin kalorësit e një Urdhëri Fetar (njësi) në mesjetë.

Për Tempullarët dihet që kanë ekzistuar dhe mbi veprimet dhe funksionet si dhe ekzistencen e urdhërit në botën latine dhe jo vetëm në të bëhen spekulime që në vitet 2000 Tempullarët i kanë shndrruar në një çështje mistike me shumë të panjohura.

Thuhet që ky urdhër kishte krijuar një rrjetë të fortë finaciarë të cilën rrjetë pushtetarët evropianë së bashku me klerikët e asaj kohe e kanë shkatërruar.

Nga kjo kohë deri më tani mbi ekzistencen e pas ardhësve dhe të thesait spekulohet më të madhe.

Kështu flitet që më 18 mars 1314, në Paris, në ishull të vogël të lumit Sena janë parë për herë të fundit i quajturi Mjeshtri i Madh i Kaloresve Tempullare, Zhak de Moli (Jacques de Molay) së bashku me disa kalorës të tjere.

Rreth tyre janë shkruar një numër i jashtezakonshëm librash. Të shumtë janë misterët që e rrethojnë këtë Urdhër të fuqishem priftërinjsh-luftëtarë.

Temat me të cilat merren librat mbi Tempullarët janë të ngjajshme me pyetjet: Ku konsiston ky sekret i tmershem i tyre ? Ekziston valle thesari perrallor i Urdherit ?

Çfarë dihet sot për këta kalorës të famshëm.

Një shkresë e quajtur Dokument Rubant i bazuar mbi një tekst të datuar 11 prill 1308, dëftonë, midis të tjerash, se Filipi i Bukur ( Mbreti i Francës ), siç quhet në dokumentet tempullare, pa e kuptuar, ishte vënë ne zotrim të riprodhimeve te shkelqyera, nxjerre në dritë shumë kohë më parë, në rast se organizohej një sulm i pakontrollueshëm dhe i papërballueshëm kundër Urdherit.

Sipas këtij dokumenti lë të kuptohet mangësia e dokumentimit të veprimeve të urdhërit.

Tempullaret

Tempullaret apo emri i tyre i plotë Bashkëluftëtarët e varfër të Jezu Krishtit dhe Tempulli i Solomonit (The Poor Fellow-Soldiers of Jesus Christ and the Temple of Solomon), ishte formuar në vitin 1118, apo, 20 vite pasi luftëtarët e Kryqëzatave pushtuan Jerusalemin. Themeluesit e rendit ishin dy kalorës francezë, Hugh de Payens dhe Godfrey de St. Omer.

Në fillim ishin 9 antarë, por rendi vazhdimisht rritej. Arsyeja që ata emëroheshin sipas Tempullit të Solomonit ishte vendi që ata zgjodhën për bazë, e ai ishte bazamenti i Tempullit ku gjindeshin mbeturinat e Tempullit. Ishte lokaliteti i njejtë ku gjindeshin edhe Kubeja (Koka) e Shkëmbit (Dome of the Rock) apo (Qubbet as-Sakhrah).

Tempullaret u vetëquajtën "luftëtarë të varfër", por për një kohë shumë të shkurtër u bënë shumë të pasur. Pelegrinët e krishterë, që vinin nga Europa në Palestinë, ishin nën kontroll të plotë të këtij rendi, e që me të hollat e tyre ata u bënë shumë të pasur.

Përpos kësaj, ata për herë të parë rregulluan sistemin e çeqeve dhe kredive, të ngajshëm me atë bankar. Sipas autorëve britanikë, Michael Baigent dhe Richard Leigh, ata themeluan një tip të kapitalizmit mesjetar; dhe bënë nismën e mënyrës moderne të veprimtarisë bankare përmes transakcioneve të tyre me bazë interesi. 5

Tempullaret ishin ata që bartinin përgjegjësinë më të madhe për sulmet e luftëtarëve të kryqëzatave ndaj muslimanëve dhe vrasjen e tyre.

Për këtë shkak, komandanti më i madh islamik Saladini, që e mposhti armatën e kryqëzatave më 1187, në betejën e Hattinit e që pastaj e çliroi edhe Jerusalemin, ku mëpastaj dënoi për vdekje Tempullaret për krimet e bëra, edhe pse pëkundër kësaj ai përndryshe fali edhe një numër të madh të krishterëve.

Edhe pse humbën Jerusalemin dhe patën dëme të mëdha, Tempullaret vazhduan së ekzistuari. Dhe, përkundër zvoglimit të pranisë së krishterëve në Palestinë, ata e shtuan fuqinë e tyre në Europë, së pari në Francë e pastaj edhe në vendet tjera, duke u bërë shtet përbrenda shtetit.

Nuk ka dyshim se fuqia e tyre politike bëri që të shqetësohen edhe monarkët e atëhershëm europianë.

Por ishte edhe një aspekt tjetër i Tempullareve, ata gjithashtu shqetësuan edhe klerin: rendi gradualisht heqte dorë nga feja e krishterë dhe derisa ishin në Jerusalem, adoptuan një varg doktrinash të çuditshme mistike. Flitej se organizonin edhe rituale të çuditshme në mënyrë që t'i japin formë këtyre doktrinave.

Më në fund, më 1307, mbreti francez Philip Le Bel vendosi që t'i arrestojë antarët e rendit. Disa nga ata arritën që të ikin por shumica e tyre u kapën. Papa Klementi V iu bashkangjit spastrimit. Pas gjykimit të gjatë, shumë Tempullaret pranuan se ishin heretikë, kishin refuzuar fenë e krishterë dhe kanë ofenduar Jezunë në meshat e tyre.

Përfundimisht, udhëheqësit e Tempullareve që veten e quanin "grandmasters" apo "kryetarë të urdhërit", duke filluar që nga kryesori i tyre, Jacques de Molay, ekzekutohen më 1314 me urdhërin e Kishës dhe mbretit. Shumica e tyre u futën në burg, ashtuqë rendi u shpërbë dhe zyrtarisht pushojnë së ekzistuari.

Disa historianë kanë tentuar që t'a paraqesin gjykimin e Tempullareve si komplot nga ana e mbretit të Francës dhe përshkruanin kalorësit si të pafajshëm ndaj akuzave. Por, ky lloj interpretimi dështon në disa aspekte.

Nesta H. Webster, historiane e famshme britanike me njohuri të mëdha për historinë okulte (dukurive të jashtënatyrshme), analizon këto aspekte në librin e saj "Shoqëritë sekrete dhe lëvizja subverzive (armiqësore)" (Secret Societies and Subversive Movement).

Sipas Webster tentativa për shfajsimin e Tempullareve nga herezia që ata e kishin pranuar gjatë kohës së gjykimit është e pabazë. Së pari, gjatë marrjes në pyetje, përkundër pohimeve standarde, nuk janë torturuar të gjithë Tempullaret.

Sidoqoftë, pranimi i fajit nga ana kalorsëve del se është rezultat i imagjinatës së njeriut që mund të shpiket nën ndikimin e torturës?

Është vështirë e besueshme se shpjegimet e ritualit të pranimit që janë të njohura në detale nga tregimet e njerëzëve nga vendet e ndryshme, ku tregojnë ngjajshmëri njëri me tjetrin, edhepse, në frazeologji të ndryshme, mund të jetë një trillim i pastër.

A kanë qenë viktimat të shtyera që të trillojnë, ata sigurisht se do të ishin në kundërshtim me njëri tjetrin, dhe se janë ankuar në agoni se të gjitha llojet e ritualeve të egra dhe të pabesueshme janë bërë me të njëjtin qëllim që të plotësojnë dëshirat e akuzuesëve të tyre.

Por jo, secila del me përshkrim të ceremonisë së njejtë pak a shumë kompakte, me hollësi karakteristike që tregon personalitetin e folësit dhe kryesisht të gjitha tregimet përputhen me njëra tjetrën. 6

Sidoqoftë, gjykimi i Tempullareve përfundoi me shkatërrimin e rendit. Porse, edhepse rendi "zyrtarisht" pushoi së ekzistuari, në të vërtetë ai nuk u zhduk rrënjësisht. Gjatë arrestimit të papritur më 1307, disa Tempullare ikën dhe arritën që t'i fshehin gjurmët.

Sipas tezës së bazuar në dokumente të ndryshme historike, një numër i konsiderueshëm i tyre u shpërngulën në mbretërinë e vetme europiane që nuk e njihte autoritetin e Kishës Katolike në shek. e14-të, në Skoci.

Atje, ata organizohen nën patronatin e mbretit të Skocisë, Robert the Bruce. Pas një kohe, ata gjetën një metodë të përshtatshme për maskim me të cilën ata vazhduan ekzistencën e tyre klandestine: ata u infiltruan në gilderinën (shoqatën) më të rëndësishme në Britaninë e mesjetës- lozhën (degën) e muratorve dhe përfundimisht ata morën nën kontroll këto llozha.7

Llozha e muratorëve ndërroi emrin dhe në fillim të periudhës bashkëkohore, e quajnë veten "lozha masonike".

Rituali skocez është dega më e vjetër e Masonerisë, ku i ka fillet në fillim të shek. të 14-të, nga Tempullaret që u arratisën në Skoci. Kështuqë, emrat e dhënë shkallëve më të larta në Ritualin Skocez janë titujt që u janë dhënë kalorsëve në rendin e Tempullareve. Këta tituj përdoren edhe sot.

Shkurtimisht, Tempullaret nuk janë zhdukur, por filozofia, besimi dhe ritualet e tyre ende vazhdojnë nën maskën e Frankmasonerisë.

Kjo tezë mbështetet në shumë fakte historike dhe është e pranueshme nga një numër i madh i historianëve përëndimorë, pa marrë parasysh a janë apo nuk janë frankmasonë.

TAMPLIERET

Templierët ishin ata që për herë të parë rregulluan sistemin e çeqeve dhe kredive, të ngajshëm me atë bankar. Sipas autorëve britanikë, Michael Baigent dhe Richard Leigh, ata themeluan një tip të kapitalizmit mesjetar; dhe bënë nismën e mënyrës moderne të veprimtarisë bankare përmes transakcioneve të tyre me bazë interesi.

Sipas mendimeve të shumë hulumtuesëve, kjo "diçka" ishte KABALA. Domethënia e fjalës Kabala (Kabbalah) është "traditë gojore". Enciklopeditë dhe fjalorët e definojnë si degë mistike dhe sekrete e fesë çifute.

Sipas këtij definicioni, Kabala hulumton domethënien e fshehtë të Torës (Tevratit) dhe shkrimeve tjera fetare çifute. Por, kur shqyrtojmë çështjen edhe më për së afërmi, do të dalin në shesh faktet e që janë diçka tjetër.

Këto fakte n'a shpiejnë në përfundim se Kabala është një sistem që i ka rrënjët në idhujtarinë pagane; dhe që ka ekzistuar edhe para Torës dhe është përhapur në Judaizëm pas shpalljes së Torës.

"Humanizmi" konsiderohet si një ide pozitive nga shumica e njerëzve. Kjo të sjell ndërmend shprehjet si dashuria ndaj njerëzimit, paqja dhe vëllazërimi. Por, domethënia filozofike e humanizmit është shumë më kuptimplote: humanizmi është mënyrë e të menduarit që parashtron konceptin e humanitetit si fokus i tij dhe si qëllim të vetëm. Me fjalë tjera, ajo thërret njerëzit që t'i largohen Zotit, Krijuesit të tyre, dhe të interesohet me ekzistencën dhe identitetin e vet.

Fjalori i zakonshëm definon humanizmin si: "sistem i mendimit që bazohet në vlerat, karakteristikat dhe sjelljen që besohen të jenë më të mirat për njerëzit, sesa ndonjë autoritet mbinatyral." 33

Psh. 6 pikat e para të Manifestit Humanist janë:

E para: Humanistët fetarë përshkruajnë gjithësinë si vetë-ekzistuese e jo të krijuar,

E dyta: Humanizmi beson se njeriu është pjesë e natyrës dhe se ai është shfaqur si rezultat i një procesi të vazhduar,

E treta: Duke mbajtur një pikëpamje organike mbi jetën, humanistët konstatojnë se duhet mohuar dualizmi tradicional i mendjes dhe trupit.

E katërta: Humanizmi pranon se kultura dhe civilizimi fetar i njeriut, siç është përshkruar qartë në antropologji dhe histori, janë produkte të zhvillimit gradual për shkak të bashkëveprimit me ambientin e tij natyror dhe me trashëgiminë e tij shoqërore. Personi i lindur në një kulturë të caktuar është formuar kryesisht nga ajo kulturë.

E pesta: Humanizmi pohon se natyra e universit e shpjeguar nga shkenca bashkëkohore e bën të papranueshme çdo garancë mbinatyrore apo kosmike të vlerave njerëzore...

E gjashta: Jemi të bindur se ka kaluar koha e teizmit, deizmit, modernizmit dhe variateteve të ndryshme të "mendimit të ri". 35

Ky është besimi i masonëve kur thonë: "Ne besojmë në Zot, ne absolutisht nuk pranojmë ateistë në radhët tona". Nuk është Zoti ai që masonët adhurojnë, por konceptet natyraliste dhe humaniste si natyra, evolucioni dhe humanizmi i hyjnizuar me filozofinë e tyre.

Fjala hermeticizëm rrjedh nga emri i Hermesit, zotit grek që ishte homolog i zotit të Egjiptit të vjetër me emrin "Thot". Me fjalë tjera, hermeticizmi është një verzion i filozofisë së Egjiptit të vjetër në Greqinë antike.

Simboli më i njohur masonik gjendet edhe në vulën e SHBA-ve, si dhe në banknotën një dollarëshe. Në këtë vulë gjendet një gjysëm-piramidë mbi të cilën qëndron një sy brenda në një trekëndësh. Ky sy brenda trekëndëshit është simbol që çdoherë gjendej në llozhat masonike dhe në të gjitha publikimet masonike.

Sot është i njohur si simbol i çifutëve dhe gjendet në flamurin e Izraelit. Por në të vërtetë, origjina e këtij simboli është në Egjiptin e vjetër... Kjo amblemë së pari është përdorur nga Kalorësit Tamplierë që filluan t'a përdorin si simbolizim mbi muret nëpër kishat e tyre, për shkak se ata ishin të parët që zbuluan në Jerusalem disa fakte të rëndësishme të krishterimit. Pasi Tamplierët heqin dorë nga kjo amblemë, filloi të përdorej në sinagoga.

Por në Masoneri, padyshim këtë simbol e përdorin në pikëpamje universale që kishte në Egjiptin e vjetër.

Autorët theksojnë se fjala "ma'at" dmth. Mjeshtria në ndërtimin e murit, dhe përkthimi më i afërt është "Masoneria" (Muratori).

Kjo dmth, se masonët modernë, mijëra vjet më vonë, ende ruajnë gjuhën e Egjiptit të vjetër në llozhat e tyre.

Obelisku është një shtyllë e gjatë, vertikale me majë në formëtë piramidës: në obelisk ishin gdhendur hieroglife të Egjiptit të vjetër dhe ishin nën tokë me shekuj derisa nuk u zbuluan në shek. e 19-të dhe u çvendosën në qytete perëndimore si New York, Londër dhe Paris. Obelisku më i madh u dërgua në SHBA.

Në botën islame, Masoneria kishte homolog të vetin i quajtur Ikhwan as-Safa' (Vëllezërit e dëlirësisë). Kjo shoqatë u formua në Basra në kohën e Abasidsit dhe botoi një enciklopedi me 54 vëllime të mëdha. 17 prej tyre kanë të bëjnë me shkencën natyrore dhe përmbajnë shpjegime shkencore që shumë gjasojnë në ato të Darwinit. Ata gjetën veten të plasohen deri në Spanjë dhe kishin ndikim në mendimin Perëndimor.

Dogmatizëm do të thotë që të përkrahet verbërisht dhe me këmbëngulje, për vlefshmërinë e të cilës nuk ka dëshmi, për shkak të një parakushti të veçantë psikologjik. Një dogmatist nuk hulumton apo rikonsideron atë në të cilën beson pa marrë parasysh se a ka apo jo dëshmi. Ai e pranon atë tërësisht dhe i përmbahet asaj me çdo kusht.

Hamdi Nuhiu

Sekretet e Templarëve



Para se të digjej në turrën e druve, mësuesi më i madh i Templarëve, Zhak de Molei, kërkoi që t'ia lironin litarët në kyçe. Nga vendi i ekzekutimit, një ishull në Senë në Paris, e drejtoi shikimin nga katedralja e Notre Dame-s. U gjunjëzua. Iu lut shën Marisë dhe deklaroi pafajësinë e tij. Turma po ziente. Thirri që të vinte, dilte para gjykatës hyjnore, mbretin e Francës, Filip il Bello dhe papa Klementin e V-të që e kishin katandisur deri në atë pikë.

Më pas e përfshinë flakët dhe me të krahu i tij i djathtë De Sharni. Templarët ishin murgjër të devotshëm ndaj Shën Marisë, me liçencë për të vrarë. Lindën pas kryqëzatës së parë me qëllim mbrojtjen e pelegrinëve në Tokën e shenjtë, ishin shndërruar në urdhërin më të fuqishëm kavalaresk të krishtërimit.

Por nga 18 marsi 1314, pas eleminimit të udhëheqësve të tyre, pasi Inkuizicioni kishte vrarë me qindra templarë, urdhëri mbaroi së ekzistuari, të paktën zyrtarisht. Dhe filloi të përhapej një mit : templarët, u bënë bankierët më të fuqishëm, ishin depozituar sekrete të mëdha dhe dije dhe pas dënimit, me dëshirën e mbretit francez për të trashëguar pasuritë e tyre, një pjesë të thesarit arritën që ta fshihnin.

Disa templarë thuhet se i vazhduan aktivitetet e tyre fshehurazi, aq sa sot deklarohen trashëgimtarë të tyre. Ky mit u ushqye edhe për faktin se gati një muaj pas vrasjes së Moleit, papa Klementi vdiq nga një sëmundje.

Mbreti Filip e ndoqi disa muaj më vonë, nga një aksident në gjueti. Inkuizitori De Nogaret që urdhëroi torturat, proçese të përbashkët dhe turrë drush, pësoi fatkeqësi dhe u vra pas pak kohësh. Të gjithë i zuri mallkimi i Moleit? Historianët herë pas here arrijnë të hedhin pak dritë në lëmshin e legjendave që rrethojnë historinë e templarëve.

Zbulimi i fundit në kronologji kohore, në arkivat sekrete të Vatikanit nga studiuesja Barbara Frale, është pergamena e Kinonit (emri i kështjellës ku u mbyllën udhëheqësit e templarëve) Ishte kataloguar gabimisht në arkivin e Vatikanit rreth vitit 1600, pergamena nuk ishte marrë në konsideratë në shekuj, edhe pse përmbante të vërtetën e qëndrimit të papës ndaj templarëve.

Sipas studiueses në vitin 2001 tek po lexonte inventarin e e dokumentave mbi procesin e templarëve, vuri re se një fetar i rangut të lartë, kardinali Fredoli, nipi i klementit të V, rezultonte se kishte drejtuar njërën prej shume seancave pyetëse të provincës ndaj templarëve, në dhioqezën e Tursit.

Por diçka nuk përputhej: a mund që një personazh i tillë të braktiste Kurien e Romës dhe të shkonte për të drejtuar një nga hetimet e shumta të dhioqezës? Një kontroll më i detajuar nxori në pah se ai ishte në qelitë e kështjellës në një udiencë të rëndësishme bashkë me dy kardinalë të tjerë me fuqi të plota të dhëna nga papa dhe jo në qytetin e tij. Në rend të ditës ishin pozicionet e udhëheqësve templarë, i pari Molei. Dokumenti zbulon se udienca çoi në lirimin e tyre nga të gjitha akuzat për herezi në sajë të papës.

Rregullat e tyre të hekurta

Templarët kishin dy rangje: kavalierët të cilët përzjgidheshin në bazë të prejardhjes së tyre dhe rangu i dytë më i zakonshëm i rreshterëve. Mësuesi i madh kishte një shtatmadhëri me kujdestarë dhe mareshallë. Pastaj komandantët e provincave.

Sipas rregullës së tyre solemne, me 70 nene, templarët ishin të detyruar t'i bënin ballë armikut edhe sikur të ishin një kundër shumë armiqve dhe rregulli i dytë të sprapseshin vetëm nëse ua kërkonte eprori i tyre. Duhej të ndihmonin shokun në vështirësi edhe sikur të jepnin jetën.

Si murgjër të përkryer quheshin vëllezër. Hanin gjithnjë dy vetë. Nene të tjerë u ndalonin gjahun me fajkua dhe gjuhetinë, të konsideruar veprimtari mondane.

Kavalierët duhet të vishnin mantelin e bardhë, simboli i dlirësisë, rreshterët rroba të zeza. Të gjitha duhet të ishin me materiale të thjeshtë, për t’u dalluar nga kavalierët laikë që përdornin veshje dhe takëme për kuajt që binin në sy.

Peliçet ishin të ndaluara, lejoheshin vetëm lëkurë qingji; flokë të shkurtër, pa mamuze. Neni XXV thotë: kush dëshiron gjërat më të mira, pastë më të këqiat. U ndalohej të rrihnin me kamxhik ushtarët, nuk u lejohej thashethemi. nëse merrnin një dhuratë nga të afërmit duhej t'ia ofronin komunitetit.

Në librin Templarët në fund studiuesja Frale i mbyll kërkimet e saj duke nënvizuar se Molei dhe De Sharni u vranë me sulm të befasishëm nga mbreti Filip dhe jo si të dënuar nga papa. Mbreti, pikërisht, si reagim ndaj lirimit dhe për të rrëzuar urdhërin, i hoqi nga kështjella e Kinonit dhe i çoi në turrë. Kjo nuk do të thotë që hetimi papnor nuk gjeti parregullsi mes templarëve.

Akuza, që gjatë fillimit të hyrjes në urdhër duhej të pështynin kryqin dhe mohonin Krishtin, duket se provohet në dokumentat e Vatikanit, por kjo vlerësohej si blasfemi dhe jo si herezi.

Papa e kuptoi synimin e gjestit: pas betimit për impenjim, të duronte të paduruarën, templari i nënshtrohej fillimit të betejave. Kërcënime, rrahje, presione psikologjike shërbenin që të tregonin se çfarë mund të ndodhte nëse kapej nga armiku dhe të vlerësonte kalitjen e anëtarit të ri: të mos pështynin kryqin ishte shenjë qëndrueshmërie.

Për udhëheqës të tjerë templarë ishte e rëndësishme bindja: nëse vepronin në emër të Zotit, sipas rregullit të urdhërit, të mohonin kryqin, ishte në mënyrë absurde një provë besnikërie e kavalierit ndaj zotit.

A e kishin zbuluar Amerikën?

Përse e ndërtuan në bregun atlantik francez, një port të madh edhe pse larg rrugëve për në Tokën e shenjtë? Sipas një hipoteze, ende e pakonfirmuar, ishin të interesuar për Amerikën qëndrore, vend që e njihnin. Sigurisht fshehtazi. A ka tregues?

Në atë epokë në Europë u panë sasi të mëdha argjendi. Metali ishte i bollshëm në Meksikë ku Montezuma priste njerzit e bardhë me helmetë dhe mburojë hipur mbi kafshë të çuditshme me katër këmbë. Axekët i kishin takuar templarët 150 vjet më parë sesa Kortesët, rikthimi i tyre ishte bërë profeci? Një ide tjetër, që dhe kjo duhet provuar, i konsideron templarët si ithtarë të stilit gotik, arkitekturë e komplikuar, me pesha dhe kundërpesha, që i projektonte katedralet drejt qiellit.

Por çuditë e Templarëve nuk mbarojnë këtu : në një studim tjetër mes dukumentave të Vatikanit, u zbulua se kryenin rite pa naforë, rit i krishterë shumë i vjetër, i mësuar në Jeruzalem. Celebrohej dita e enjte, duke përdorur vetëm verë, si gjaku i Krishtit, në kujtim të Natës së fundit.

Nga kjo lind besimi i Grealit, kupa që kishte në dorë Jezusi apo ajo ku Arimatea mblodhi gjakun e brinjës së shpuar. Është provuar se templarët betoheshin për pastërti, u betoheshin eprorëve të tyre kur hynin në urdhër që do ta refuzonin puthjen e gruas.

Por betoheshin se po t'u kërkohej do t'i afroheshin një shoku. 6 për mijë nga rëfimet kanë të bëjnë me homoseksualitetin, e cila është e tillë si mesatare në çdo shoqëri. Studiuesit po përpiqen të hedhin dritë në pika të tjera të errëta: cilët ishin templarët e parë? Si mundi që urdhëri fitoi gjithë atë pushtet? Çfarë sekrete zotëronte?

Armata e shën Bernardos

Sipas autorit të Tempalrëve, Partner, urdhëri lindi në një periudhë kur kavaleria e Europës po jepte provat e saj më të këqija. Të papunë, siç i përshkruajnë poetët trubadurë të epokës, merreshin me zhvatje, dhunë, duele pa kuptim, kërcënime ndaj të drejtës feudale.

Impenjimi në Tokën e shenjtë të këtyre "kokave të nxehta" do të thoshte të zgjidhej edhe një problem social. Kavalierët u nisën të shumtë për në kryqëzatë. Pas marrjes së Jeruzalemit, një grup udhëheqësish nën drejtimin e De Peinsit u vendos me dëshirën e mbretit Baldovino në xhaminë e Al-Aksasë, e ndërtuar mbi rrënojat e tempullit të Jeruzalemit për Salomonin (templarë-roje të tempullit).

Pas mbarimit të kryqëzatës së parë, me kthimin në atdhe të shumë kavalierëve shqetësimi ishte të mbahej urdhëri në Tokën e shenjtë për të mbrojtur pelegrinët. De Peinsi kontaktoi me San Bernardon, njëri prej klerikëve më të dëgjuar të kohës. Ideja ishte të themelohej një urdhër luftëtarësh të dedikuar për Tokën e shenjtë. Bernardo Kiaravale, pas disa mëdyshjeve, i pranoi sugjerimet e De Peinsit.

Deri atëherë, asnjë murg nuk ishte i autorizuar të derdhte gjak. Kisha i besonte fisnikëve dhe ushtrive të sovranëve miq. Bernardo Chiaravale u ngarkua të ekzaltonte konceptin e luftës së drejtë të formuluar, shekuj më parë, nga shën Agostini dhe studioi një rregull murgo-ushtarak që u miratua në 1129 nga papa Onorio i II-të. Templarët mund të vrisnin dhe të bënin plaçkë lufte.

Për t'i rekrutuar nuk menduan të armatosnin priftërinjtë, por përkundrazi, u kontaktuan kavalierë, në më të shumtën e rasteve të braktisur, duke u mbështetur në kredon e tyre të përgjithshme të krishterë, për t'i indoktrinuar siç duhej.

U arrit kështu të kanalizoheshin të gjitha karakteristikat agresive dhe të nderit individual të kavalierit, kur janë pjesëtarë të një grupi të zgjedhur. Nderi dhe interesi nuk ishin më të individit, por të komunitetit të krishterë. Rregulli i templarëve nuk fliste për bindje ndaj peshkopit, por ndaj mësuesit të madh të urdhërit : mbi të qëndronte vetëm papa.

Emiri: Ishin tolerantë

Templarët i përshtateshin jetës dhe zakoneve të Palestinës, duke ruajtur me myslimanët edhe marrëdhënie miqësie. Emiri Shaizar Usama, njeri i ditur dhe fetar e kishte zakon të falej para gurit të Abrahamit në xhaminë e Al-Aksasë ne Jeruzalem, ku templarët kishin shtabin e përgjithshëm. Kur hyja në xhami miqtë e mi tempalrë më vinin në dispozicion një foltore për të kryer lutjet.

Një ditë një franko, kështu quheshin të gjithë kryqëzorët dhe pelegrinët, më sulmoi, më kapi dhe më kthehu fytyrën nga lindja duke thënë : kështu bëhet lutja. Menjëherë ndërhynë disa templarë që e kapën dhe e larguan prej meje.

Por përfitoi nga çasti që nuk e survejonin më, m'u sul përsëri dhe duke më kthyer fytyrën nga lindja dukë më përsëritur : kështu bëhet lutja. Ndërhynë sërish tempalrët, e larguan dhe duke kërkuar ndjesë më thanë : Është i huaj që ka mbërritur këto ditë nga vendi i frankëve dhe nuk pa askënd që të lutej me fytyrën nga lindja.

Bankierë me kuaj

Templarët ndërtuan një rrjet shoqërish lundrimi, shtëpi të fortifikuara me kishë bashkëngjitur dhe struktura bujqësore për të kontrolluar rrugët që të çonin nga Europa në Tokën e shenjtë, Spanjë, Portugali, Francë dhe Gjermani që numëroheshin me mijëra.

Edhe në Itali ishin të pranishëm kudo. Një aktivitet tjetër i tyre ishte transporti detar drejt Tokës së shenjtë. Shpikën kartën e creditit : nëse një udhëtar derdhte paratë në shoqërinë e lundrimit të zonës së tij mund të tërhiqte ekiuvalentin edhe pas mijëra km distancë në një shoqëri tjetër pa rrezikuar grabitjen gjatë udhëtimit.

Për të mos folur për huatë. Këto punë me donacionet dhe taksën e dhjetë mbi prodhimin, i transformuan kavalierët në financierë, me qëllim investimin e tyre për kauzën e Tokës së shenjtë. Arritën të siguronin ruajtjen e arkave të shtetit. Por nuk e humbën rolin e luftëtarëve : morën pjesë në mbrojtjen e qyteteve kryqëzata që ranë gjatë pushtimeve myslimane. Përse templarët patën një fund të hidhur?

Franca u gjend para një krize ekonomike shumë të rëndë dhe mbreti Filip duke përfituar nga mosmarrëveshjet brenda kishës dhe nga humbja e kryqëzatës, vendosi të akuzojë templarët për herezi, që të konfiskonte pasuritë dhe të zgjidhte problemin e krizës. Papa nën presionin e mbretit në fillim mendoi ta reformonte urdhërin, pastaj e pezulloi në 1312, me vendim jo përfundimtar.

Nëse elita e templarëve ishte e ditur, nga karta e procesit del se kavalierët ishin shpesh analfabet : jo gjithmonë ia dilnin të mbroheshin. Midis akuzave të mbretit (poshtërim ndaj kryqit, homoseksualitet, kompromis me armiqtë) ishte dhe adhurimi i një idhulli, i përshkruar si një kafkë apo si fytyra e një njeriu me mjekër, i njohur si Bafometo.

Një hipotezë thotë se mund të ishte Sindoni, i mbajtur i palosur dhe në kornizë për të treguar vetëm fytyrën. Templarët ishin ruajtës të shumë relikave dhe Sindoni, me pamjen e vërtetë apo të gënjeshtër të Jezuit, mund të ketë qënë më e rëndësishmja në zotërimin e tyre. Një e dhënë është e qartë : Sindoni ishte në Kostandinopojë ( sot Stambolli), i palosur dhe në kornizë.

Templarët blenë relika nga qyteti si shpagim të një kontrate debitore nga organizatorët e kryqëzatës së katërt që përfundoi në thesin me kryq të Stambollit të krishterë dhe jo me marrjen e Jeruzalemit. De Sharni u bë pronar i sindonit para se t'ua jepte priftërinjve të Lireit që ia dhanë familjes së Savojës : adash, ndoshta një nip i Sharnit, mësues i Normandisë i djegur me Molein.

Pasuritë e templarëve u konfiskuan pjesërisht nga mbreti Filip dhe në vende të tjera iu dha Ospitalierëve (spitalorëve) nga kisha, urdhër fetar për të ndihmuar të sëmurët dhe të plagosurit dhe që u përdor edhe për luftë.

Një dorëshkrim i ruajtur në Biblotekën kombëtare të Parisit përmban një letër të ushtarëve mbretërorë për Filipin për ta informuar se një autoritet i lartë templar, arriti të ikte me një anije dhe 40 vëllezër fetarë. Letra nuk thotë nga ku dhe për ku u nisën, por nuk duhet përjashtuar se tempalrët në ikje të trasportonin ar dhe sende me vlerë.

Përgatiti Arjan Th. Kallço

Sekreti i madh templar



Sipas një tradite ezoterike, pasi kanë gërmuar nën Tempullin e Salomonit për 9 vjet me radhë, Kalorësit Tempullarë lanë Lindjen e Mesme me 5 arka plot me thesarë të grumbulluara në Tokën e Shenjtë

Përpara se të transportoheshin përfundimisht në Kështjellën e Rosslyn, seli e lashtë e baronëve të Rosslyn, këto arka u depozituan pranë Urdhërit të Kilwinning, Lozha Nënë e Masonerisë Skoceze.

Më vonë, për shkak të zjarrit të tmerrshëm që shkatërroi kështjellën, arkat u spostuan nga vendndodhja e tyre... dhe nga momenti që në mënyrë të vrullshme u fillua ndërtimi i Kapelës së Rosslyn, në mënyrë më të arsyeshme mund të mendohet se vetë ajo u ndërtua për të fshehur pikërisht këto 5 arka të çmueshme.

Kjo hipotezë intriguese u përpunua në vitet '90 nga Andrew Sinclair, që praktikoi një seri skanimesh nën Kapelën e Rosslyn dhe individualizoi 5 objekte katërkëndorë në kriptë.

Zbulimi i Sinclair ushqeu spekulimin lidhur me përmbajtjen e arkave: thesarë legjendarë, përfshi objekte hipotetikë të ardhur nga Tempulli i Solomonit dhe ndoshta edhe nga ai i Herodit.

Lidhur me këto objekte imagjinare u krijuan koniunktura të çdo lloji, duke hipotekuar deri se mund të gjendej ndonjë papirus i lashtë esen - rikuperuar nga tempullarët - në gjendje që të jepte indikacione deri mbi vetë Tempullarët. Indikacione të gjetur kohën e fundit nga zbulimi i "Papirusit prej bakri" (një prej papiruseve të Detit të Vdekur).

Në fakt, disa indikacione të gjetur në "Papirusin prej bakri" i kanë shtyrë arkeologët që të gërmojnë në afërsi të simboleve dhe armëve tempullare, prania e të cilave duket se tregon që Kalorësit kishin kryer apo mbikëqyrur gërmime sekrete (për t'u larguar më pas me thesaret e gjetura).

U avancua hipoteza që në papiruset e supozuara në brendësi të 5 arkave kishte informacione gjenealogjike të prejardhjes së Jezùsit dhe Maria Madalenës ose të paktën, siç kanë shkruajtur Christopher Knight dhe Robert Lomas në librin "The Hiram Key", informacione esene të mundshme lidhur me origjinën e masonerisë.

Megjithatë, për momentin, e dhëna e vetme lidhur me papirusët është se një prej tyre përmban një diagramë me simbole që çojnë në mënyrë specifike në herësinë misterioze gjonite, një korrent mendimi gnostik nëpërmjet të cilit Tempullarët mund të jenë shuguruar në Tokën e Shenjtë.

Sipas murgut benedikti francez Lambert de St. Omer, kur Kalorësit Tempullarë përshkuan Flandrën për t'u drejtuar nga veriu i Europës, kjo diagramë është harta e Jeruzalemit të Ri siç përshkruhet në "Librin e Zbulimeve".

Urtësia heretike gjonite është e dukshme në këtë vizatim, për sa Mesia - figura e profetizuar për të gjetur Qytetin e Shenjtë të së ardhmes - nuk identifikohet me Jezùsin, por me Gjon Pagëzorin.

Një përcaktim i tillë i korrespondon në fakt herezisë së lashtë gjonite, e cila përcaktonte se Gjoni ishte Mesia dhe, në të njëjtën kohë, themeluesi i korrentit gnostik gjonit, i përshkruar në vizionin e Jeruzalemit Qiellor. Sipas traditës heretike, kishte dy Mesia apo të Përzgjedhur: Gjoni, Mesia Prift, një shkallë nën Jezùsin, Mbreti Mesia i mishëruar.

Nëqoftëse herezia gjonite është e vërtetë, duhet pranuar se kalorësit qenë gjonitë dhe adhuronin Gjon Pagëzorin shumë më tepër se Jezùsin.

Veç kësaj, sikur të kishin qenë gjonitë, do të kishin frekuentuar një korrent gnostik që përfshinte rite heretike kulmuese me zbulime lidhur me natyrën e universit dhe qëllimet e ekzistencës njerëzore. Kjo do të shpjegonte se pse 5 arkat me papiruset gjonite kishin përfunduar në Kapelën e Rosslyn.

Sinclair konstruktori i kapelës e konsideronte vetveten një mbrojtës dhe gardian të urtësisë gnostike Tempullare. Konti William Sinclair ishte Mjeshtër i Madh Mason i Ritit Skocez, me cilësinë e trashëgimtarit të drejtpërdrejtë të Tempullarëve të arratisur nga Franca dhe që më pas bënë Skocinë atdheun e tyre.

Sipas Niven Sinclair, një patriark bashkëkohor i klanit Sinclair, në vend të rrezikut që të vdiste duke ekspozuar sekretet gnostike në posedim të tij, Konti William i murosi ato në brendësi të ndërtesës së tij të ngurtë. Ndoshta William Sinclair e dinte se duke i mbrojtur këto sekrete për përjetësinë - sekrete që provonin se Tempullarët qenë gnostikë dhe heretikë gjonit - mbronte sekretin më të madh tempullar.

Skepticizmi i Papës Klementi V

Sipas versionit zyrtar, nuhatja e parë që Vatikani pati mbi qëndrimin gnostik dhe gjonit të Tempullarëve, doli në dritë në vitin 1307 gjatë deponimeve të Kalorësve, të akuzuar për herezi.

Kështu, në vitin 1308, Papa Klementi V përhapi Inkuizionin e pamëshirshëm, në mënyrë që të mund t'i marrë vetë në pyetje Tempullarët. Ishte në rrezik vetë "Truproja" e Kalorësve, që qysh nga kohët e papës Onori II dhe të Koncilit të Truasë të vitit 1129 kishte qenë milicia e Selisë së Shenjtë.

Kalorësit u akuzuan me një liturgji shkeljesh heretike, çdonjëra prej të cilave mund të jetë e mjaftueshme për t'i hedhur në flakët e shenjta të Inkuizicionit, por nga kur shumë rrëfime të kalorësve u morën nën torturë ekstreme, besueshmëria e tyre ishte kompromentuar.

Për pasojë, dike mos u besuar asnjëherë plotësisht akuzave dërrmuese kundër Tempullarëve të tij të adhuruar, Klementi V dërgoi që të thirreshin në mënyrë të besueshme 72 Kalorës për t'u transportuar nga Parisi në vilën e tij të Puatjesë në jug të Francës, ku ishte e sigurtë se do t'i riformulonin dëshmitë e tyre të mëparshme.

Le të imagjinojmë befasinë e tij kur, pasi i ka siguruar Kalorësit se në shtëpinë e tij qenë të sigurtë, nuk ka rëndësi sesa dërrmuese dhe të besueshme kishin qenë rrëfimet e tyre, Tempullarët refuzuan që t'i diskreditojnë rrëfimet e lëshuara më parë në dhomat e errëta dhe të lagështa të torturave të Parisit.

Papa Klementi, që në thelb ishte një punonjës në shërbimin e Mbretit Filip i Bukuri, vetëm mund të tundte kokën dhe të ankohej se Kalorësit e tij kishin devijuar në njëfarë mënyre nga vija e drejtë. I alarmuar kishte zbuluar në fund se të gjitha deklaratat e turpshme kundër Tempullarëve qenë realisht të vërteta.

Më së fundmi, Papa u shtrëngua që ta pranojë faktin se i kish humbur Kalorësit e tij. Në brendësi të heshtjes së apartamenteve të tij, Papës së turbulluar i është dashur që të pyesë më vonë nëse Tempullarët vërtet kishin qenë ndonjëherë një ushtri kristiane e Kishës.

Ajo që Vatikani mësoi realisht

Qysh nga kohët e dëgjimit privat të Tempullarëve me Klementin V, ishte duke lindur bindja se anipse Papa kish qenë i verbër lidhur me aktivitetet e Kalorësve, ofiqarë të tjerë të Kishës patjetër duhet të kenë qenë informuar në brendësi të Vatikanit dhe t'i njihnin prirjet e tyre heretike.

Për shembull, sipas një dëshmie të dhënë gjatë proceseve tempullarë nga njëfarë At Antonio Sicci, disa prej aktiviteteve gnostike të Kalorësve kishin qenë dëshmuar nga spiunë vatikanas në Palestinë shumë kohë përpara vitit 1307.

U bë edhe e qartë gjatë proceseve tempullare se të dy, Vatikani dhe Mbreti Filip IV i Francës, kishin pasur spiunët e tyre që mbikëqyrnin aktivitetet e Kalorësve në Europë shumë kohë përpara vitit 1307 pasi disa prej tyre u zgjodhën më vonë si dëshmitarë të akuzës.

Ishte për shkak të dëshmisë së zbuluar nga këta spiunë parësorë që muaj përpara arrestimeve masive të Tempullarëve, Mbreti Filip mësoi me saktësi se mbi çfarë aktivitetesh heretike t'i udhëzonte 12 spiunët e tij të zgjedhur në mënyrë speciale për të kërkuar kur të infiltronin në komunitete të caktuara Tempullarë.

Monarku mund të ketë mësuar edhe çfarë herezishë të kërkonte, duke studiuar informacionet e ndodhura në brendësi të një dokumenti sekret Tempullar. Ky dokument, i titulluar "Pagëzimi i zjarrit" dhe shpesh i treguar nga historianët e Tempullarëve si "Rregulli sekret i Tempullarëve", u zbulua më vonë në vitin 1780 në Bibliotekën e Vatikanit nga një peshkop danez.

I shkruar në vitin 1240 A.D. nga një maestro tempullar francez i quajtur Roncelinus, duket se mund t'u ketë dhënë dritën jeshile të gjitha shkeljeve heretike për të cilat Kalorësit u akuzuan në shekullin XIV.

Leja për të braktisur në çfarëdo mënyre herezinë tempullare mund të gjendet në këtë dokument, përfshi përdhosjen e Kryqit, refuzimin e Krishtit si Shpëtimtari, marrëdhënia seksuale dhe adhurimi i kokës së një idhulli të njohur si Bafomet. Ka edhe një pasazh në brendësi të dokumentit që u jep leje Kalorësve që të anëtarësojnë gnostikë të tjerë në urdhrin e tyre, përfshi katarët, bogomilët dhe deri asasinët.

Sikur dokumenti në fjalë të kish qenë vërtet në qarkullim në fillimet e vitit 1240 A.D., atëherë do të kish qenë një detyrë e lehtë për kishën apo për një spiun mbretëror që të siguronte një kopje të tij për punëdhënësit e tij.

Kalorësit e Shën Gjonit

Një pjesë e konsiderueshme e dëshmisë së faktit që Vatikani ishte në dijeni të prirjeve heretike gjonite të Tempullarëve erdhi në mesin e Tetëqindës, kur Papa Piu IX mbajti të famshmi "Leksion i Piut të Nëntë kundër masonerisë së lirë".

Në fakt, ky diskutim tregon se Vatikani ishte në mënyrë të përsosur në dijeni të marrëdhënies heretiko - gjonite të Tempullarëve. Në epokën e diskutimit monumental të tij, Papa po pësonte presione të mëdha në mënyrë që të pozicionohej kundër lulëzimit të sekteve të shumta gnostiko - heretike që formoheshin në Francë, një prej të cilëve ishte Kisha Gjonite e Kristianëve Primitivë.

Ky sekt pohonte se zbriste drejtpërsëdrejti nga Kalorësit e parë Tempullarë dhe kreu i sektit, Bernard Fabre-Palaprat, deklaronte se ishte një Maestro i Madh Tempullar, trashëgimtar si i Hughes de Payen, ashtu dhe i Apostullit Gjon.

Denigrimi vijues i Papës Piu ndaj sektit gjatë diskutimit të tij provoi se kisha kish qenë dukshëm në dijeni për qindra vjet me radhë për një shoqërim të ngushtë tempullaro - gjonit: "Gjonitët ia atribuojnë Shën Gjonit [Pagëzorit] themelimin e kishës së tyre sekrete dhe etërit e shenjtë të mëdhenj të sektit morën titullin e Krishtit, të të Zgjedhurit apo të të Kosnakruarit, dhe afirmuan se e kishin pasuar njëri-tjetrin nga Shën Gjoni me një suksesion të pandërprerë pushtetesh papnore.

Ai që në periudhën e themelimit të Urdhërit të Tempullit i deklaroi këto prerogativa imagjinare quhej Teoklit; njohu Hugues de Payens, e anëtarësoi tek misteret dhe me shpresat e kishës së tij të pretenduar, e joshi me idetë e Klerikut Suprem dhe të mbretërorllëkut suprem dhe në fund e caktoi si pasuesin e tij". Diskutimi i Papës Piu shpejt u mbështet nga disa historianë ezoterike shumë të respektuar të shekullit XIX.

Tek "Isida e Zbuluar", Madam Blavatski ka treguar: "Ata [Kalorësit Tempullarë] në fillim qenë Kalorës të Gjon Pagëzorit të vërtetë, i cili qante në shkretëtirë dhe ushqehej me mjalt të egër dhe karkaleca", ndërsa bashkëkohësi i saj, pinjolli i vetëquajtur i Tempullarëve dhe kabalisti Elifas Levi, shprehet kështu tek "Historia e Magjisë": "Tempullarët kishin dy doktrina: njëra ishte e fshehtë dhe e rezervuar për liderët, duke qenë ajo e gjonizmit, kurse tjetra ishte publike, duke qenë doktrina katolike romake... Vetëm krerët e dinin qëllimin e Urdhërit që vartësit e ndiqnin pa dyshuar".

Kështu, Levi konfirmoi lidhjen e Tempullarëve me gjonitët gnostikë, por shkoi një hap tjetër përpara duke treguar se qenë kryesisht Maestrot e Mëdhenj dhe krerët e Urdhërit ata që qenë në dijeni për aktivitetet heretike të Kalorësve.

Ky nocion është konfirmuar nga transkriptimet e hartuara nga Koncili Papnor gjatë gjuetisë së tempullarëve që tregonin se kur Kalorësit qenë pyetur rreth njërit prej riteve më të rëndësishëm gjonitë, atë të adhurimit të kokës së një idhulli të quajtur Bafomet, vetëm krerët e Urdhërit dinin diçka.

Gardiani i kokës në atë kohë, Hughes de Peraud, i dyti i komandës nën Maestron e Madh Tempullar, Jacques de Molay, që e çoi në mënyrë sekrete kokën nga një komunitet tempullar tek tjetri çdo herë që kishte anëtarësim apo ceremoni për të cilat kërkohej prania e saj.

Çfarë ishte Bafometi?

Kush apo çfarë ishte Bafometi dhe në çfarë mënyre i lidhin Tempullarët me gjonitët? Gjonitët bashkëkohorë, të paktën në dukje, u ndanë nga korrenti kryesor i Tempullarizmit duke deklaruar se ishin në dijeni që kisha e tyre, Kisha Apostolike Gjonite, Bafometi i Tempullarëve, ishte në zotërim të urtësisë sekrete të trashëguar drejtpërsëdrejti nga krerët e Kalorësve Tempullarë.

Sipas James Foster, primat i Kishës Gjonite, Bafometi i Tempullarëve ishte koka e prerë e Gjon Pagëzorit, "Mesia" i traditës gjonite.

Kjo do të shpjegonte shenjtërinë ekstreme që Tempullarët i atribuonin kokës dhe pse i ishte në posedim ekskluzivisht i dyti i komandimit të Urdhërit. Sipas Tempullarëve, në ndjekje të tyre koka posedonte një pushtet special në gjendje që të "bënte tokën pjellore dhe të lulëzonte pemët".

Sipas legjendës, kur koka e Gjonit i gjet nga Tempullarët në Pallatin Bukelon në Kostandinopojë gjatë Kryqëzatës së IV-ët, kjo përdorej për të mbajtur në jetë një perandor të Perandorisë Bizantine të shekullit XI ("kalohej" çdo ditë mbi trupin e tij, për t'i transmetuar pushtet dhe energji).

Ky pushtet, i njohur si Shpirti i Shenjtë në Perëndim dhe në Lindje, është i njëjti pushtet me të cilin Gjoni është mbrujtur gjatë jetës së tij në Tokën e Shenjtë. Është kjo fuqi që mund të zgjohet si një energji evolutive dhe normalisht joaktive në bazën e shtyllës kurrizore dhe mund të përfundojë në vetëdije gnostike.

Përveç adhurimit të Bafometit, Tempullarët u akuzuan për shumë rite të tjera heretike, të cilët mund të shpjegohen në mënyrë unike në raport me formimin gnostik të tyre. Për shembull, u akuzuan se putheshin në kërthizë dhe në bazën e shtyllës kurrizore, për të aktivizuar fuqinë e Kundalinit... dhe pastaj në gojë për t'i përcjellë fuqinë e zgjuar.

Bëhej fjalë për një rit ezoterik krejtësisht të ngjashëm me atë të praktikuar prej mijëra vjetësh në disa sekte orientale... Edhe aktivitetet homoseksuale për të cilat u akuzuan, do të ishin në realitet praktika tantrike të zgjimit të Kundalinit, nga momenti që në disa sekte gnostiko - gjonite evropiane, (si për shembull O.T.O-t) këto rite seksuale janë ruajtur, duke qenë trashëgimi e Kalorësve Tempullarë...

Alegori të Ungjijve

Sipas gjonitëve, të cilët qenë dishepuj të Gjon Pagëzorit, rrëfimet e Ungjijve qenë vetë alegori, çelësi i të cilave gjendet në Ungjillin e Gjonit 21,25: "Ka akoma shumë gjëra të tjera të kryera nga Jezùsi, që sikur të qenë shkruara një për një, mendoj se vetë bota nuk do të mjaftonte për të mbajtur librat që do të duhej të shkruanin"; do të kishin qenë vetëm një ekzagjerim qesharak sikur të mos ishte bërë fjalë për një alegori.

Ata pretendonin që të njihnin faktet historike dhe reale të Jezùsit duke adoptuar pjesërisht traditat hebraike dhe pjesërisht historitë e Talmudit (në brendësi të Talmudit gjenden të përhapura elementë të urtësisë ezoterike ngushtësisht iniciative, në mënyrë të veçantë në traktatin Hagigah).

Gjonitët tregonin se në Nazareth një vogëlushe me emrin Miriam u befasua nga njëfarë Pandira apo Panther, i cili me veshjen dhe emrin e të fejuarit të saj Joachanan, u fut në dhomën e saj dhe e përdhunoi. Duke mësuar për ngjarjen e trishtuar, Joachanan e la pa e kompromentuar, vogëlushja lindi një djalë të cilit ju dha emnri Joshua apo Jezùs.

Një rabin me emrin Jozef e adoptoi fëmijën dhe e mori me vete në Egjipt, ku u anëtarësua në shkencat sekrete. Priftërinjtë e Osirisit e konsakruan sovran pontifik të fesë universale, duke njohur tek Ai mishërimin e Horusit prej kohësh të anonçuar ndjekësve.

Jozefi dhe Joshua i kthyen në Judea ku shkenca dhe virtytet e djaloshit ngjallën zemërimin dhe zilinë e priftërinjve, që një ditë i goditën lindjen ilegjitime të tij.

Joshua, që e donte dhe e nderonte nënën, diti që ta nxirrte nga mjeshtri të gjithë historinë e krimit të Pandira dhe të fatkeqësive të Miriam.

Instikti tij i parë në mes të një ceremonie martese qe ai i që ta mohojë: "Çfarë mua dhe çfarë ty?" që nuk duhet të kihet me të asnjë raport - (përkthyer në Ungjillin e Gjonit 2,4: "Çfarë kam të bëj me ty, o grua?"), por më pas duke menduar se gruaja nuk meritonte të ndëshkohej pse nuk kish faj për sa kish pësuar, tha: "Nëna ime nuk ka mëkat, nuk e ka humbur virgjërinë e saj dhe gjithsesi është nëna ime; le t'i bëhet nderim i dyfishtë! Për sa më përket mua, nuk kam baba mbi tokë.

Jam bir i Zotit dhe i njerëzimit!". Gjonitët e zbrisnin këtë traditë tek Gjon Pagëzori, duke i atribuuar themelimin e Kishës sekrete të tyre. Etërit e shenjtë të këtij grupi e merrnin titullin e Krishtit me suksesin nëpërmjet një transmetimi të pandërprerë pushtetesh nga Apostulli Gjon.

A.Tirana

Nuk kam shume vite mbi shpine,por per kaq sa kam gjithmone me ka bere pershtypje se,pse njerezit e lene kaq te lire imagjinaten per te sulmuar ate qe nuk iu pershtatet interesave te tyre,ne vend qe ta lene imagjinaten te lire ne menyre qe te afrohen tek e verteta,sepse sic thoshte Ajnshtajn :"mos harroni,imagjinata eshte me e rendesishme se dija"....por kur imagjinaten ta prek djalli,domosdo qe do kesh krijimtari djallezore!!!!

Mua keshtu me duket kjo perralla qe sapo lexova,perralle e krijuar nga mendje djallezore!!!

Yasmin; me duket se duhet te tregosh se cfare ti konsideron si imagjinate djallezore ne shkrimin me siper per Kaloresit Tepmlare apo Gjonitet. Nese jane djallezore: pse?
Cfare sheh si teorikisht te pamundur ne ato informacione?
Ne rastin e Templareve, perpara se te bejme analiza logjike, na duhet sa me shume informacion, se e tille eshte tema: eshte nje dukuri historike (nje histori) dhe jo nje ceshtje filozofike apo psikologjike; prandaj, me shume se logjika, ketu bejne pune faktet. Historia eshte fakt i kryer, qe perpara se te komentohet, duhet te ndricohet ne faktet e ngjarrjet qe e bejne te tille (histori).

Dhe faktet nuk duhet t'i seleksionojme sipas asaj qe besojme ne; jo t'i sjellim faktet tek ne, por te shkojme ne tek faktet. Ata jane ashtu si jane, pavaresisht se c'ndodh me mendjen e ndjenjat tona; gezohemi kur ka perputhje me ate qe besojme ne, apo zhgenjehemi e zemerohemi kur jane te kundert me imazhin qe kemi ne per gjerat.

E kisha fjalen per shkrimin mbi kaloresit templare...
Kam lexuar shume shkrime mbi to,dhe asnje prej tyre nuk perputhet me njera tjetren,dhe sa per fakte me duket se fakte konkrete nuk ka,perderisa vazhdojme edhe sot te manipulojme mbi to sipas interesave tona,sidomos te kishes.

Cfare duhet te marrim fakt historik te kryer,ato qe na thote kisha??!!
A nuk ishte kisha ajo qe digjte ne furre te druve dijetaret dhe shkencetaret qe donin t'i servirnin iluminim njerezimit me fakte konkrete?? A nuk ishte kisha qe shiste liturgjencat te varferve? Kete qe na jep kisha do te besojme??!!!

Kisha qe akuzoi Martin Luter ,i cili guxoi te demaskonte paturpesite e kishes,krimet e kishes,u shpall heretik nga kisha vetem sepse kerkonte te verteten per njerezimin. Keto fakte qe na jep kisha do besojme,e cila sa here perballet me te verteta te pakontestueshme gjen si zgjidhje ekzekutimin e njerezve dhe perbaltjen e personalitetit te tyre duke i paraqitur njerezit e medhenj qe ajo i vret si djallezore,qe besojne satanain...kisha qe shfaqet si Zot duke vendosur mbi jeten e njerezve dhe duke manipulura fakte sipas deshires!!!

Nisur nga kjo ,mua me lind nje ide se kaloresit templar zbuluan ate qe kisha nuk do donte ta merrte vesh njerezimi,dhe veproi me to njesoj si me Xhordano Brunon e te tjere, qe i dogji ne furren e druve sepse zbuluan te verteta qe kishes nuk i leverdisnin te merreshin vesh nga njerezimi.
Kaloresit templare u nisen drejt tempullit te Solomonit,por mos ndoshta atje zbuluan se Solomoni nuk ra ne idhujtari sic pretendohet ne bibel,por ai ishte nje profet i Zotit i cili me diturine qe i kishte dhene Zoti sundoi boten,a mos ndoshta kerkonin edhe templaret te liroheshin nga erresira mbi dijen qe vendoste kisha me diktature dhe templaret donin qe te kerkonin dijen dhe me dije te sundonin boten si Solomoni,me kete nuk dua te them sundim diktature por perhapje te dijes ndaj krejt njerezimit,pra qe dija te ishte ajo qe te triumfoje,te sundoje mendjet e njerezve dhe jo erresira e kishes....

Perderisa nuk ka fakte konkrete mbi kaloresit templare,por vetem shpifje te kishes,une do ta konsideroj si imagjinate djallezore te papatit!

Edhe me larte nis shkrimi "sipas nje tradite ezoterike..." dhe jo sipas fakteve konkrete historike....dhe keshtu une mund t'i referohem nje thenie te Hegel(ne mos gaboj) "historia eshte nje grumbull genjeshtrash per te cilat ne biem dakort"

Me sa thua, jam edhe une i nje mendjeje, or ne shkrimin per Templaret, qe eshte aty, nuk verejta gjera shqetesuese. Aty thuhej psh se Templaret kishin Gjonin si reference dhe jo Jezusin; adhuronin Bahometin, mohonin (a peshtynin) ikonene e Krishtit (ne shkrime te tjera spjegohet se Templaret e benin kete jo si nje peshtyrje ndaj Krishtit te vertete, por ndaj imazhit-Krisht te kishes, si per te treguar se Krishti nuk ishte me shume se profetet e tjere); miriami kishte pesuar marredhenie te dhunshme sexuale me nje tip, si rezultat i se cises marredheie kishte lindur Jezusi.

Gjer ketu nuk shoh ndonje gje shqetesuese. Edhe nese Jezusi ka qene fryt i atij dhunimi, kjo nuk e pavlereson ate se: ilegjitimiteti i lindjes eshte nje perkufizim njerezor, ndersa ne Syte e Zotit, a eshte ilegjitim nje femije i lindur pas nje ngjizjeje te tille?!

Teksa Zoti mund te denoje perdhunimin, a nuk mundet Ai te shenjteroje femijen? Edhe po te jete keshtu, une besoj se Zoti, duke u bazuar ne "Konceptin" e vet te legjitimitetit dhe jo ne ate te njerezve doemos, nuk i ul asnje pike vleres se njeriut.

Ne lidhje me Bahometin,shume gjera thuhen per te,disa thone se ishte hemafrodit,disa nje cjap qe perfaqeson satanain,tani thuhet se eshte koka e Gjonit,atehere cfare ishte dhe eshte bahomet,a di ta thote njeri me fakte konkrete qe te mund te tejkalojne dyshimet tona???!!!

Nese Iluminati,Masoneria e cila beson ne nje Zot te vetem,Arkitekt te universit i cili eshte krijuar ne formen me perfekte,atehere si qenka e mundur qe te jene pasardhes te Templareve te cilet adhuronin Bahometin,i cili qenka edhe koka e gjonit,edhe hemafrodit,edhe cjap satana edhe....kush e di se cfare tjeter...??!!

Une mendoj se bahometin e shpiku vete kisha,dmth ne thelb ,ishte kisha ajo qe besonte ne Bahomet,por kete ia projektoi Templareve,dhe kisha per vete sot shfaqet si shpetuese e njerezimit qe ka per Zot Jezusin...
Gjss,di te them qe Templaret nuk njiheshin per pedofili dhe homoseksualizem sic njihet boterisht sot kisha,dmth nese kisha sot po zhytet edhe me shume ne skandale homoseksuale dhe marredhenieve seksuale te prifterinjve me murgeshat,do te thote se frymezimin e paskan nga Bahomet qe ishte hemafrodit!

Te besosh ne Bapfomet, nuk eshte doemos mohim i Arkitektit tye Madh. Nese kemi te bejme me nje figure apo simbolike Hermafrodite, atehere ka mundesi qe Baphometi te jete vertet nje Simbol Templar, pasi ne Mistiken e Lindjes, Hermafrodizmi, apo Androgjinizmi, perfaqesojne shkallen me te larte te Spiritualitetit. Ne kete kuptim, Buda, Shiva, Krishna etj., jane figura hermafrodite ose androgjene (qe e kane tejkaluar dallimin gjinor). Cdo njeri, permban edhe mashkullin edhe femren (si gjini). Tek femrat, komponenti mashkullor eshte me pak i zhvilluar, dhe po e njejta gje edhe tek meshkujt per komp. femeror. Synimi i spiritualitetit lindor(hinduist, budist, taoist...), ishte qe njeriu te kete zhvillim te plote te te dy strukturave psikologjike (gjinive). Nje femer, duke qene seksualisht femer, mun te diferencoje edhe elementin mashkullor (forcen, veprimin...), dhe po ashtu nje mashkull zhvillon "femren" brenda tij (dashurine pa kushte, qe atribut amwnor; butesine, finesen). Ne keto raste, funsionet sexuale nuk devijohen, por njeriu behet me i plote. Zoti edhe femer dhe mashkull njekohesisht (sipas atyre doktrinave), Meme dhe At ( e me tej shoqe, shok, vete...); kinezet antike flasin per qenien Supreme (Zotin) si Jini i Madh dhe Jangu I madh (parimi femeror dhe parimi mashkullor) njeheresh.
Kisha i ka keqkuptuar e keqinterpretuar simbolet dhe ritualet templare, duke i interpretuar ato ne menyre literale, ose sipas dukjes, c'ka te pakten, eshte nje logjikim infantil e i percipte. Puna eshte te gjejme kuptimet e thella, te zbulojme alegorite dhe metaforat e ritualeve (puthja ne shtyllen kurrizore apo ne kerthize, qe eshte krejt larg te qenit puthje erotike, por perkundrazi ritual sic spjegohet ne temen e mesiperme).

Nje gje nuk po arrij te kuptoj:nese iluminati,masonet thuhet se kane si Zot bahometin,atehere ke quajne Arkitektin e Madh?!

Po keshtu edhe ceshtja e satanait-lucifer. Tempalret besonin (ose dinin) se satanai ishte krijese e kishes, dhe jo entitet real; pra ata besonin se ishte vetem arkitekti i Madh, pa rivale qesharake si satanai. Ata, me gjase, besonin se Luciferi nuk kishte rene kurre nga pozita, por ishte gjithmone Engjell i Drites (Luçifer), engjell ky i diskredituar prej kishes. Keshtu, edhe nese ata komuni8kojne me Luciferin, apo e adhurojne, adhurojne Driten dhe jo bishen, kete karikature mjerane te feve monoteiste. Ata besonin nje Qenie Supreme absolute, te plotfuqishme (vete Fuqia Kozmike), te parivalizueshem, dhe aq serioz, sa te mos bente lodra kalamajsh duke krijuar satanara per te provuar veten (njerezit si shembelltyra te Tij). Ne kete kontekst, nqs gjerat jane keshtu, atehere perse qenka shqetesim Luciferi? Templaret i kishin tejkaluar fete, qe jane shkolla per nivelet modeste; ne kendveshtrimet e tyre te larta, perceptimet dhe kuptimet jane te tjera, me te larta, me te fisme, me te thella.

Arkitekti i Madh iTemplareve eshte, me sa thuhet, Qenia Supreme, qe ne e quajme Zoti, por kuptimi i tyre per te, ishte me i larte se ai qe kemi ne per Zotin. Ata besonin tek miresia dhe dashuria dhe liria dhe dija-urtesi qe ofronte Supremi dhe jo tek supermarketi i ndeshkimeve dhe shperblimeve qe i vjen ndermend njerezve kur thone Zoti.
Cfaredo qe te jete Baphometi, nuk eshte ne kundershtim me Kuptimin teplar per Qenien Supreme.

Pastaj, ne traditen lindore, Fryma, Zoti, Brahma, eshte manifestuar kudo: ne njeriun, ne ujin, ajrin, shpendet kafshet. Asgje nuk eshte jashte tij, por gjithcka eshte shfaqie e Tij.

Zoti, ne kuptimet e lindjes, nuk eshte zoterues, roberues, sundues prej jashti etj, i botes, por eshte Brendesia e saj, esenca, forca e brendeshme, zemra dhe frymemarja e botes. Edhe ne librat fetare thuhet: ne fillim ishte (Vetem) Fjala (pa boten, pa krijimin)..., (Bibla), ose: all-llahu tha Kun (te behet), dhe (bota) u be. Kur s'kishte asgje, por vec Zoti, atehere nga erdhen bota gje elementet apo perberesit, apo banoret dhe sendet e saj? Gjithcka nga Zoti besoj se del, vetvetiu. Atehere perse na shqeteson kur dikush sheh Zotin tek Cjapi, nderkohe qe te tjeret shohin vetem cjapin? Eshte njesoj sikur tek zezaku te shohim zezakun dhe jo njeriun, nderkohe qe pertej te gjitha ngjyrave e racave mund te shohim njeriun dhe jo njerezit (ngjyrat racat). E njejta qenie, e manifestuar ne gjini e raca te ndryshme (ne shikimin tone).

Ajo qe nuk eshte ne fene tende dhe ne fete monoteiste, eshte raporti i Zotit me boten. Monoteistet eshohin boten si te zoteruar prej Zotit, ndersa ato qe thashe une, e shohi Zotin si esence dhe force brenda botes (edhe jashte sigurisht). Pra Cjapi nuk eshte nje krijatyre e Zotit, por manifestim i vetvetishem, i natyrshem i Tij. Sic e sheh: goxha dallim. Ne kete kuptim, cdo gje eshte Zot (cdo gje eshte energji dhe shpirt). Nje shishe uji ne oqean, thone ata, ne castin qe i hiqe tapa, eshte vete oqeani (ujerat bashkohen), dhe jo me nje shishe ne Oqean. Tapa eshte mendja, egoja. Po tani, a ka dallim?

Tani nese une kam nje besim timin individual,nuk do te thote se mbeshtetem ne nje dogme te vetme dhe shkel me kembe besimet e tjera...Nese une kam nje ide timen mbi dicka qe besoj,kjo vjen sepse e ndjej thelle brenda meje,edhe ate besim te cilin e konsideroj qe eshte pjese e imja,pra qe gjej veten aty,e konsideroj si nje produkt qe ka si faktore prodhimi cdo fe ,besim,filozofi qe e ngirt personalitetin e njeriut dhe e afron me Krijuesin.Eshte thjesht ceshtje kendvesehtrimesh,perceptimesh dhe ndjesish,pra kjo s'do te thote se ajo qe beson yasmin eshte vetem ajo e verteta dhe as ajo qe beson Idlir eshte vetem e verteta....

Qellimi nuk ka qene replikimi, por thjesht spjegimi i besimit te Templareve, ne nje sens krahasues.

Bafomet, eshte veshtire te japesh nje ide te sakte se cfare apo kush ishte...


Nga autoret e shume librave na del nje qenie me koke dhie....

Gjate marrjes ne pyetje te kalorseve templare, disa permenden dicka te quajtur "bafomet".!
Per shume dhe shume vende te ndryshme bafometi ishte sajimi i nje mesuesi te vetem.
Nderkohe nuk ka te dhena se cfare ishte bafometi dhe cfare perfaqesonte.
Bafometi dukej qe shikohej me nderim, nderim i barasvlefshem me idhujtarine.
Ne shume raste ky emer ishte lidhur me skulptura djallezore ne forme gryke ulluku,
te gjetura ne selite e templareve.

Sa per koken e Gjon pagzorit jane te gjitha sajesa dhe trillime best seller

Ndjej shume kenaqesi qe paska ardhur nje anetare shume i afte, edhe pse nuk te njoh, te pergezoj john abraham...

Faleminderit, por ndoshta eshte pak si heret per te vlersuar dike....megjithate te falenderoj dhe Zoti te udhezofte...

Besoj se kam aq nuhatje te dalloj kur nje anetar ben nje koment si rezultat i formimit te tij john, dhe kur e ndjej te vleresoj dike nuk besoj se elementi kohe ka ndonje rol, dmth nuk besoj se u nguta...
Gjss jam natyre entuziaste dhe nuk e fshehi dot, siodomos kur kam te bej me njerez qe me pelqen te lexoj shkrimet e tyre, shkrime keto qe me pasurojne botekuptimin...

Idlir shkruajti:Po keshtu edhe ceshtja e satanait-lucifer. Tempalret besonin (ose dinin) se satanai ishte krijese e kishes, dhe jo entitet real; pra ata besonin se ishte vetem arkitekti i Madh, pa rivale qesharake si satanai. Ata, me gjase, besonin se Luciferi nuk kishte rene kurre nga pozita, por ishte gjithmone Engjell i Drites (Luçifer), engjell ky i diskredituar prej kishes. Keshtu, edhe nese ata komuni8kojne me Luciferin, apo e adhurojne, adhurojne Driten dhe jo bishen, kete karikature mjerane te feve monoteiste. Ata besonin nje Qenie Supreme absolute, te plotfuqishme (vete Fuqia Kozmike), te parivalizueshem, dhe aq serioz, sa te mos bente lodra kalamajsh duke krijuar satanara per te provuar veten (njerezit si shembelltyra te Tij). Ne kete kontekst, nqs gjerat jane keshtu, atehere perse qenka shqetesim Luciferi? Templaret i kishin tejkaluar fete, qe jane shkolla per nivelet modeste; ne kendveshtrimet e tyre te larta, perceptimet dhe kuptimet jane te tjera, me te larta, me te fisme, me te thella.

Ncuq, nuk eshte ashtu ceshtja e satanait lucifer, vertete tempularet i kishin tejkaluar fete por nuk adhuronin satanain, kjo perralla se luciferi eshte engjell i Zotit dhe jo rival i tij, u tregohet masoneve ne gradat e uleta dhe grand master, por ne gradat e larta ndryshon puna, psh lexo se cfare thote Pike qe ishte 33 grade, mbi luciferin, tek libri i tij morali dhe dogma.

Sa i perket artikullit mbi templaret eshte nje disinformacion total, nuk besonin aspak ne bafomet, as nuk dihet se cfare gjeten nen rrenojat e T.Solomonit por thjesht hamendje dhe genjeshtra te vatikanit.

Tempularet ishin murgje shume te disiplinuar qe arriten te pajiseshin me dije mbreslenese dhe nuk kane asgje qe i lidh me iluminatet, eshte ceshtje tjeter nese ata pretendojne se kane lidhje me iluminatin, sepse po te vazhdojme ashtu i bie qe ne baze te asaj qe kane thene 13 familjet aristokrate qe perbejne ate eliten udheheqese, keta te fundit t'i kene rrenjet qe nga Egjipti i lashte.

Templaret, ishin dhe mund te merren shembuj te perkushtimit ndaj Zotit, Dijes Alikimise, prandaj ngjallen zili tek mbreti Filip i asaj kohe dhe, ky i fundit arriti te ngrinte kurth atyre duke e bindur papa klementin, qe gjoja keta ishin heretike dhe sot vatikani na i paraqet si te tille, madje vatikani edhe na del kundra gjoja iluminateve, kur nuk e di se si mund te kishte ato kisha marramendese nga ariktektura, sikur mos te kishin investimin e iluminateve.

E gjithe tema nuk ka lidhje aspak me ate qe ishin vertete kaloresit e tempullit dhe me ate qe besonin, sidomos kjo puna e gjon pagezorit nuk e marr vesh se cfare ka lidhje me Templaret :p...

enya shkruajti:

Templaret, ishin dhe mund te merren shembuj te perkushtimit ndaj Zotit, Dijes Alikimise, prandaj ngjallen zili tek mbreti Filip i asaj kohe dhe, ky i fundit arriti te ngrinte kurth atyre duke e bindur papa klementin, qe gjoja keta ishin heretike dhe sot vatikani na i paraqet si te tille, madje vatikani edhe na del kundra gjoja iluminateve, kur nuk e di se si mund te kishte ato kisha marramendese nga ariktektura, sikur mos te kishin investimin e iluminateve.

E gjithe tema nuk ka lidhje aspak me ate qe ishin vertete kaloresit e tempullit dhe me ate qe besonin, sidomos kjo puna e gjon pagezorit nuk e marr vesh se cfare ka lidhje me Templaret :p...

Une mendoj se Illuminati do qe te kurorezoje nje "mbret boteror" qe eshte pasuesi i pemes familjare te Jezusit.
Dhe kjo peme eshte ruajtur nga Templaret, te cilet besonin se Merovingjet ishin pasardhesit e mbretit David, Jezusit dhe femijeve te tij.
Dhe kjo ishte arsyeja kryesore pse mbreti Filip donte ti eliminonte Templaret.

nexus shkruajti:

Une mendoj se Illuminati do qe te kurorezoje nje "mbret boteror" qe eshte pasuesi i pemes familjare te Jezusit.
Dhe kjo peme eshte ruajtur nga Templaret, te cilet besonin se Merovingjet ishin pasardhesit e mbretit David, Jezusit dhe femijeve te tij.
Dhe kjo ishte arsyeja kryesore pse mbreti Filip donte ti eliminonte Templaret.

Mund te jete edhe ashtu si thua ti lol, por me shume kemi te bejme me nje peme familje prej 13 familjeve arsitokrate qe perbejne te ashtequajtur eliten qe udheheq boten , ajo elite qe krijon edhe luftra lol. Mos u influenco nga kodi i da vincit, sepse eshte me shume imagjinate qe i pershtatet interesave te iluminati, prandaj edhe librat e brown jane bere best seller dhe ai nuk eshte kercenuar kurre me jete, ndryshe sic ka ndodhur me te tjere si puna e william cooper (i vrare) e te tjere si ai qe kane guxuar t'i demaskojne, apo morgan (i vrare) etj etj....
Nuk ka lidhje me Jezusin, ata do sjellin nje Jezus te rreme sepse per ta nuk ka kuptim nje rend i ri, po nuk pati nje fe te re te udhehequr nga Mesia i rreme.
Templaret nuk kane lidhje aspak me ta, eshte spekullim sepse ashtu iu leverdis atyre qe te besojme ne.

enya shkruajti:
Mos u influenco nga kodi i da vincit, sepse eshte me shume imagjinate qe i pershtatet interesave te iluminati, prandaj edhe librat e brown jane bere best seller dhe ai nuk eshte kercenuar kurre me jete, ndryshe sic ka ndodhur me te tjere si puna e william cooper (i vrare) e te tjere si ai qe kane guxuar t'i demaskojne, apo morgan (i vrare) etj etj....
Nuk ka lidhje me Jezusin, ata do sjellin nje Jezus te rreme sepse per ta nuk ka kuptim nje rend i ri, po nuk pati nje fe te re te udhehequr nga Mesia i rreme.
Templaret nuk kane lidhje aspak me ta, eshte spekullim sepse ashtu iu leverdis atyre qe te besojme ne.

Te them te drejten nuk e kam lexuar Kodin e Da Vincit por jam nisur nga disa autore tjere.
Arsyeja kryesore e kesaj fushate ndaj Templareve eshte per te mbrojtur mashtrimin e madh te quajtur Krishterim.

Pershendetje!

Templaret nuk jane mbrojtes te asaj qe shume mendojne.
Kodi i Da Vincit eshte vetem nje liber i cili eshte shkruar per te qene best seller.
E verteta mbi templaret eshte se u krijuan nga ajo qe sot quhet paresia e sionit apo urdheri i sionit..
Ne te vertete nga ato pak dokumenta qe na jepen dhe jo te gjitha te besueshme shohim qe urdheri i sionit ruan disa gjeanologji.
Por cfare jane ne te vertete keto gjeanologji?
Te jeni me se te sigurte qe nuk kane te bejne me Jezusin, por me nje rrjedhe e cila shkon deri tek Davidi (i vajosuri i zotit mbret mbi Izrael; sipas bibles).
Jezusi eshte jashte ketyre gjeanologjive, sepse ai nuk u pranua nga vete populli Izraelit.
Ne 74 Jeruzalemi mori fund si nje qytet hebre, por pak para kesaj kryengritje kishte dalur dikush qe pretendonte per fronin si pasardhes i Davidit.
Ka shume mundesi qe personat qe shpetuan dhe emigruan ne europe te kene ruajtur gjeanologjite e ketij personi i cili pretendonte fronin.

Po mund te themi qe disa familje po ruajne dhe jane pjese e familjes se ketij "mbreti".
Mjeshtrit e Paresise se Sionit jane disa "koka te zgjuara" por midis tyre ka edhe deshtues, nga dossier secrets jane permendur disa persona qe nuk ishin me shume se 12 vjeq ne rolin e mjeshtrit te madh..
Eshte e sigurte qe keta nuk e dinin as vete se cfare posti po mbanin, por nje gje eshte e sigurte mjeshtrit e medhenj te Paresise se sionit kane lidhje familjare me njeri tjetrin.

Por lind pyetja: cfare kane kunder kishes?
Ne te vertete ka dokumenta te shumte qe tregojne qe kisha ne menyre indirekte u sulmua nga templaret dhe urdheri i sionit...
dhe kjo ndodhi per te vetmen arsye qe kisha te hiqte dore nga Jeruzalemi si toke e shejte, dhe te mos pretendonte me per qeverisjen e saj.
Mesa duket shume shpejt do te na dale "mbreti i premtuar" ne Jeruzalem.
Por nga ana tjeter eshte nje super pengese; myslimanet palestineze!

Templaret nuk jane mbrojtes te asaj qe shume mendojne.

Mbrojtes te kujt jane sipas jush?

Kodi i Da Vincit eshte vetem nje liber i cili eshte shkruar per te qene best seller.

Kodi i Da vincit nuk ka fare lidhje ne kete mes, dhe se ky liber eshte trill koke e kembe!

E verteta mbi templaret eshte se u krijuan nga ajo qe sot quhet paresia e sionit apo urdheri i sionit..Te jeni me se te sigurte qe nuk kane te bejne me Jezusin, por me nje rrjedhe e cila shkon deri tek Davidi

Po ju nga jeni te sigurte per kete qe flisni?

Ne te vertete ka dokumenta te shumte qe tregojne qe kisha ne menyre indirekte u sulmua nga templaret dhe urdheri i sionit...

po o zoteri po se ishin templaret qe torturuan kishen, a nuk ishte kisha ajo qe disa i torturoi e disa te tjere i dogji te gjalle, na qenka kisha e pafajshme!

dhe kjo ndodhi per te vetmen arsye qe kisha te hiqte dore nga Jeruzalemi si toke e shejte, dhe te mos pretendonte me per qeverisjen e saj.

Ashtu mund te mendoni ju, por siguri nuk ka ne kete rast, vetem manipulim sa te duash te dhenash.

Mesa duket shume shpejt do te na dale "mbreti i premtuar" ne Jeruzalem.

Aman edhe ju me keto profetesira!

Por nga ana tjeter eshte nje super pengese; myslimanet palestineze!

Meqe jemi tek pengesa, mire do ishte ta linim arsyen te paster, pa ngjyrime fetare sepse kjo po qe eshte pengese ne nje asryetim te llogjikshem!

I nderuar .....
Qe kur doli libri "gjaku i shejte-grali i shejte" autoret e te cilit e hudhen ne gjygj Dan Braun per plagjature; disa fanatikve ju eshte mbushur mendja se Jezusi paska pasardhes; edhe une prandaj e permenda, dhe jam dakort me ju qe nuk ka as nje lidhje ne kete mes.

Historia e pranuar na thote qe keta ishin nje milici e krishtit dhe na qenkan krijuar per te mbrojtur rruget e pelegrineve.
Por kjo nuk eshte aspak e vertete ata u krijuan per te mbrojtur ate qe sot quhet paresia e sionit.....
...eshte e habitshme, por urdherit te sionit ne ate kohe i nevojitej nje milici e forte dhe e pavarur per te realizuar planet e tyre ne Jeruzalem.
Shohim qe Shen Bernardi eshte nje udhe rrefyes dhe nje nder ata qe i qendruan afer urdherit te tempullit.
Shen Bernardi ishte nje studiues dhe transkriptues i zoti, dhe jo pa dashje kishte perfunduar duke perpiluar dokumente te cilat nuk kishin lidhje me kishen..rasti me absurd qe shoqeron Bernardin eshte kur deklaroi qe predikimet e katarve jane te krishtera, dhe jane pikerisht keta katare qe ishin te shumte ne urdherin e tempullit (disa antare te thjeshte dhe disa me poste me te larta).
Templaret nuk moren pjese ne kryqezaten kunder katarve, dhe deklaruan se ka vetem nje kryqezate te vertete ajo ne token e shejte, Jeruzalem.
Dhe meqe jemi tek Toka e shejte; per cfare ju interesonte Jeruzalemi templarve...?
...Pergjigja eshte teper e thjeshte; per ti sherbyer mbreterise se tyre dhe mjeshtrit te tyre te madh.


Ju pyesni nga jam i sigurte qe urdheri i tempullit u krijua nga paresia e sionit?
E thjeshte; une lexoj.
Gjate inkuzicionit shume kalores templare pranuan qe nje nder ritet e tyre ishte te peshtynin kryqin.
Pra nese do te ruanin gjeanologji qe kishin te benin me Jezusin nuk do te peshtynin mbretin e tyre, por keta besojne dhe ruajne gjeanologji qe e kane prejardhjen nga dera e Davidit, dhe pikerisht Boduin I mbreti i jeruzalemit ne kohen kur u krijua urdheri i tempullit ne vitin 1118 lidhet ngushte me keta gjeanologji.
Urdhi i kalorsve templare dhe urdheri i sionit ne fillim kishin te njejtin mjeshter te madh i cili ishte Yg de Pajen....

.....me te vertete kisha mori pjese ne shperndarjen dhe perndjekjen e templarve, por ishte Filip IV i cili u mundua te shkaterroje urdherin me themel deri kur ne vitin 1314 dogji te gjalle mjeshtrin e madh te templarve Zhak de Moleji.
Po ti besh lidhjet mire do te shohesh nje "koincidence" te bukur; Filip bukuroshi mbret i frances po shkaterron nje mbretri apo pretendues froni.
Realisht Paresia e ka goditur aq shume kishen sa qe kaloresit teutonike qe dolen pikerisht nga urdfheri i tempullit ju bashkuan Martin Luterit, ishte pikerisht papa Gjoni XXIII qe pranoi qe cdo mason mund te ishte pjese e kishes dhe ishte pikerisht ky pape qe beri nje revolucion ne kishen romane...
Nese deshiron te dish me shume per kete pape do te isha i nderuar te te informoja sepse ky njeri ka nje histori qe te loen pa fryme.

Une nuk profetizova, por thashe ate qe thote historia.
Sa per pengesen, me thuaj i nderuar: kush eshte plani aktual i qeverise sioniste?

E dini pse Templaret e peshtynin "Krishtin" ne kryq? Sepse ata nuk besonin se krishti ishte kryqezuar; sepse ata dinin se ai lloj "Krishti" ishte nje sajese e kishes romane (absolutizmi, vetemlindesia, unikalitetietj). Templaret dinin, se Krishti i vertete nuk ishte a me pak dhe as me shume se Moisiu e Muhamedi. Ata e nderonin Jezusin, por jo imazhin-Jezus qe kishte krujuar dhe emetuar kisha, i vetmi institucion antikrisht. Keshtu, kur peshtynin, nese peshtynin, ata peshtynin krishtin e rreme te kishes, teksa nderonin, ( si profet, jo si bir te Zotit), Jezusin real. Keto, ne mos gabohem, skjarohen te "Graali i Shenjte".

Tempalret kishin marrdhenie shume te mira me sufinjte muslimane; ata e nderonin figuren e Muhamedit, dhe ishin per nje fe te unifikuar dhe te vetme.

Pershendetje Edlir!
Templaret dhe myslimanet, eshte e vertete qe kishin marrdhenie te mira, por ama ne fushe beteje ishin armiq te betuar.
Ishin ata myslimane qe e moren Jeruzalemin dhe Templaret u larguan ne Europe.
Sipas jush Templaret besokan qe Jezusi na qenka mesia (mbreti), ohh sa e veshtire eshte kjo per tu besuar.....
Termplaret nuk e respektojne Jezusin si Mbret dhe profet te vdekshem, por si nje njeri qe u mundua te merrte fronin e Jeruzalemit pa te drejte...

Edlir, eshte e dokumentuar dhe e stervertetuar qe Judejte nuk pranonin qe Jezusi te ishte mbret mbi ta..dhe si kam thene mesiper judejte u ngriten ne revolte kunder pushtimit romak me nismen e nje pretendenti per fronin e Jeruzalemit, dhe templaret i shebejne pasardhesve te tij deri ne ditet e sotme.

john abraham shkruajti:...Termplaret nuk e respektojne Jezusin si Mbret dhe profet te vdekshem, por si nje njeri qe u mundua te merrte fronin e Jeruzalemit pa te drejte...

Ia ke keputur kot me Top! Jam i sigurte se mund te besh me mire se kaq, nuk ta them me te keq, mund te besh me mire, por je futur ne nje rruge te gabuar duke perzier emocionet dhe preferencat e tua, dhe predikime fetaresh, qe ta kane erresuar llogjiken, nje llogjike qe mund te te jape me shume se sa ke dhene deri tani...

Mos Enya, ja paskem keputur kot, vertetoje.
Ju as nuk ja keni idene se c'fare mund te jap une.

john abraham shkruajti:Ju as nuk ja keni idene se c'fare mund te jap une.

Pa he, dale te t'a degjojme njehere ate thesarin tend qe e mbani te fshehur, dhe ma ploteso kete idene time te manget!

Enya, fillo nje here me kete material dhe ngadale do te marresh te gjitha pergjigjet; mbi templaret, paresine e sionit, iluminati etj.
http://www.explorerunivers.com/t2689-toka-e-shenjte#15385

Çeshtja e Templareve, si edhe e shoqerive sekrete, eshte e ngjajshme me Simbolin. Simboi kurre nuk mund te ezaurohet ne te gjithe kuptimesine e tij, se perndryshe nuk do te ishte simbol, por shenje ose konvencion.

Keshtu, nuk mund te jemi kurre te sigurt e te qarte, per ceshtjet sekrete. Templareve, Masoneve etj, shpeshhere mund t'i jete dashur te bejne deklarata apo aksione te kunderta me ideologjine e tyre, dhe kete mund ta kene bere thjesht si taktike, maskim, konjukture, apo strategji.

Ne kur gjykojme, gjykojme per ate qe serviret ne tavoline dhe jo per guzhinen. Ne shohim se cbehet ne skene e jo prapa kulisave. Sa here na ndodh qe te fshehim mendimet apo ndjenjat tona, per shkak te nje konjukture?

Edhe ceshtja e Jezusit, nuk mund te thuhet se eshte e zgjidhur njehere e mire. Historia fillon qe me dy shkollat: shkolla kritike dhe ajo mitike. Njera e mohon krejt ekzistencen e Jezusit historik, tjetra mohon statusin e tij hyjnor.

Ende ka hamendje nese Jezusi ka egzistuar apo jo; nese ishte i martuar apo beqar; nese u kryqezua apo jo; etj. Nuk ka siguri per asgje. Ne varjantin Templar, Jezusi ishte edhe Profet, edhe pretendent i ligjshem i fronit (meqe vinte nga Davidi). Ka edhe nje varjant tjeter, qe Jezus Baraba eshte pikerisht Krishti.

Krishti popullor, ai i dishepujve peshkatare, qe u lind ne grazhdin e lopes, flitet se eshte nje sajese e peshkopit Ireneus, rreth vitit 140 p.e.s. Ne doktrinen e Ireneut u ndertua nje Imazh i cili i sherbente interesave dhe hegjemonise se kishes, por jo te vertetes.

Pas germimeve ne Temullin e Solomonit: cfare gjeten Tempullaret? Flitet se ishin disa "baule" me dokumenta... Ka zerra se eshte gjetur ungjilli i Jezusit... Ka zera se Jezusi jetoi ne Egjipt, gjer ne moshen 80. vjecare me emrin Ormus...

Ne fund: ato qe lexojme ne jane informime apo dizinformime?

Jemi te informuar apo te dezinformuar rreth Templareve, Masoneve Iluminatit etj? Tashme dihet se cfare makinerie e sterfuqishme ka qene kisha... Sot, jemi duke lexuar materiale te verteta rreth subjekteve te lartpermendur?, apo lexojme denigrimet kishtare pa e ditur?

john abraham shkruajti:Enya, fillo nje here me kete material dhe ngadale do te marresh te gjitha pergjigjet; mbi templaret, paresine e sionit, iluminati etj.
http://www.explorerunivers.com/t2689-toka-e-shenjte#15385

Ehhh c'na e mbushe mendjen tani! Argumente qe nuk kane kundershtim keto te tuat, tani na "iluminove" me shume se sa vete Iluminati!!!

Alfabeti templar qe si baze ka kryqin tete degesh:




A



B


C


D


E


F


G


H


I


K


L


M


N


O


P


Q


R


S


T


U


V


X


Y


W


Z

kjo eshte teme interesante dhe pashe qe kishte shume komente me siper .une as qe i besoj asaj qe ishte shkruar tek ai shkrim dhe me teper si besoj fare dan braunit .kam pare vetem filmat qe jane bazuar ne librat e tij dhe thjesht me jane dukur shume qesharake ,pa asnje prove fare qe edhe imagjinata e nje femije 5 vjecar mund ti kishte shkruar ato libra .pastaj masoneria e sotme si idhull ka gjonin .ata sjane gje tjeter vecse njerez te djallezuar qe duan vetem veten e tyre dhe asnje tjeter ,duan te sundojne mendjet dhe boten.kure skane per tja aritur qellimit sa te kete njerez qe besojne ne zot dhe te jezu krishti. une besoj ne te tilla shkrima ,aq sa besoj se kur te gdhihem neser do jete fundi i botes .mos ju besoni te gjithave se 80% jane genjeshtra ose imagjinate

Në mesjetë, ka ekzistuar një organizatë e fshehtë që ka orientuar historinë dhe ka qëndruar në prapaskenë të shumë ndodhive të asaj kohe. Në fillim kjo organizatë u paraqit me emrin “Kalorës të Tempullit”. Kalorësit e tempullit janë themeluar si një fraksion i Kryqëzatave dhe ishin përbetuar se do të luftojnë për hir të krishterimit. Por me kalimin e kohës iu nënshtruan një doktrine të mbrapshtë dhe të ligë dhe në tërësi u larguan prej mësimeve të krishterimit. Anëtarët e fraksionit u dhanë pas interesave të kësaj bote dhe pas pasioneve, dhe harruan Allahun dhe fenë e tyre. Duke përdorur forcën ushtarake dhe lidhjet politike fituan pasuri shumë të madhe. Në mesjetë, kishin më shumë forcë materiale dhe pasuri sesa kisha dhe shtetet tjera Evropiane. Falë kësaj fuqie të madhe kalorësit kishin nënshtruar njerëzit e pushtetit, madje edhe autoritetet kishtare. Përfituan shumë privilegje dhe paprekshmëri. Ishin organizatorë kryesorë të parregullsive dhe punëve të errëta. Përdornin rituale të mbrapshtë dhe të degjeneruar. Për arsye të gjithë këtyre punëve të liga që i përmendëm u burgosën, u gjykuan dhe u ndalua veprimtaria e tyre. Por megjithatë vazhduan të organizohen nëntokë. Dhe pas një kohe u paraqitën me një emër tjetër: Masonizëm. Në këtë film, studiohet baza e vërtetë e masonizmit e cila me shekuj të tërë e ka fshehur identitetin e saj të vërtetë, domethënë studiohen Kalorësit e Tempullit.

Me sa kam arritur te krijoj une idene time, nje miniteori te bazuar ne disa fakte, mendoj qe templaret nuk jane ato te cilet si shume percaktohen si paraardhes te masonerise apo te ndonje sekti te percaktuar i cili kontrollon boten apo ku di une se cfare.

Duke qene se mbroj dhe besoj qe Zoti gjithmone me ane te prejgamereve dhe te derguarve te tij ka synuar qe te dergoje ne toke fjalen e tij per krijimin dhe ekzistencen e vetem nje feje, dhe cdo gje tjeter e krijuar eshte pjelle e njeriut per te arritur synimet e tij dhe fuqizimin, templaret mund te kene lidhje me kete fakt.

Kaloresit templare ishin ushtare te thjeshte francez, irlandez spanjoll e roman te cilet ndryshe nga te tjeret qe morren pjese ne kryqzata, synim kishin perfitimin e tyre duke grabitur e plackitur. ishte ky momenti kur ato rane ndesh me nje nga sekretet me te medha dhe te kontestuara te historise, faktit qe jezu krishti ( isai a.s ) kishte patur pasardhes, dhe gjaku i tij ishte trasheguar.

Ishte ky momenti kur ato u betuan qe do te mbronin nje nga sekretet me te medha te historise, ate te realitetit te vazhdimsis se perhapjes se Fese se vetme te propoganduar nga ai, duke pare qe ishin apostujt e tij te cilet e shkruan biblen pas vdekjes se tij, shpesh edhe me perplasje midis tyre. Kisha ne ate periudhe funskiononte me teper si nje institucion qeverises me te gjitha efektet, dhe jo si nje intitucion fetar.

Kjo eshte arsyeja pse ato u luftuan dhe u shpallen heretik nga ana e kishes qe donte qe sekreti i madh te mos dilte kurr, qe ajo te mos e humbiste fuqine e vet. Kjo shihet edhe ne luften qe kisha ndermorri kunder dinastise merovinge ne France, qe thuhej si ishte pasardhese e gjakut te Krishtit, duke mbeshtetur Karolinget.

Lidhja e ngushte edhe me vllazerite islamike eshte nje tjeter faktor. Shum sekrete te kishes ruhen ne biblotekat e vatikanit edhe ditet e sotme. i tille eshte rasti i nje murgu francez nga nje qyteze e vogel, i cili rastesisht kishte rene ne kontakt me nje nga keto dokumenta, dhe qe ai te mos fliste, paguhej me shuma marramendese nga kisha, ne momentin qe ai po vdiste i foli ne vesh vetem ndihmesit te tij, dhe qe ate dite ai vdiq memec, pa folur asnje fjale.

Kjo eshte thjeshte nje ide e imja, ju lutem nqs nuk e ndani me mua kete mendim mos mu drejtoni me komente te ashpra. Faleminderit !

Pershendetje Dante!

E kam degjuar shpesh kete brockull se Templaret po ruajn sekretin se Jezusi na paska femije...!

Ne rradhe te pare ju si musliman qe jeni duhet ta dini shume mire se ne Kuran Jezusi quhet Mesihu (Mesia), ndersa templaret nuk e pranonin si te tille, pse e them kete?

Templaret gjate ceremonive te tyre kishin nje ritual qe perfshinte kryqin dhe statujen e Jezusit, dhe e merrnin e vinin pertoke dhe peshtynin mbi te.
Shume njerez naiv e interpretojne kete fakt duke thene se Templaret nuk e pranonin Jezusin si bir te Perendise por si nje profet dhe keshtu peshtynin kryqin...!

Ne fakt kjo eshte nje genjeshter:
Templaret duke qene se nuk e pranonin Jezusin si Mesine ashtu siq bejne muslimanet dhe te krishtert kryenin ate veprim si kujtim te ushtarve romake qe e peshtynin Jezusin..!

Mateu 27
29 Dhe i thurën një kurorë me ferra, ia vunë mbi krye dhe i dhanë një kallam në dorën e djathtë; dhe, duke u gjunjëzuar përpara tij, e përqeshnin duke thënë: ``Tungjatjeta, o mbret i Judenjve!``.
30 Pastaj e pështynë, ia morën kallamin dhe me të i binin në kokë.

Mesa duket Templaret nuk bene asgje tjeter perpos asaj qe bene ata qe deshen ta kryqezonin...!

Jezusi eshte Mesia i vertete, dhe nuk do te vije fundi pa ardhur ai.
Persa u perket templarve dhe paresise se sionit jeni mashtruar keq nga "Kodi i davincit" apo nga libri Grali i Shenjte", Paresia e sionit dhe templaret nuk ishin dhe nuk jane askush tjeter vetem se mohues te vertetes dhe "puntore" te Dexhallit (Antikrishtit)!!

JEZUSI ESHTE ZOTI YNE ,AI NUK KA FEMIJE DHE NQS DO KISHTE ZDO KISH ASGJE TE KEQE ,SEPSE PERENDITE E GREQISE SE LASHTE KISHIN AQ SHUME FEMIJE SA NUK I NUMERONIN DOT . PER TERE ATA QE MENDOJNE SE KA FEMIJE ,JEZUSI NUK KA PATUR ASNJE MAREDHENIE GJATE JETES SE TIJ .NQS DO KISH PATUR DO ISHTE E SHKRUAR NE LIBRAT E SHENJTE SEPSE SKA ASNJE GJE TE KEQE

un nuk i kam lexuar asnjerin nga dy librat miku im, biseda me nje mikun tim francez, qe per ironi te fatit kishte mbiemrin Mason hahaha me ben te mendoj nje gje te tille, fakti qe ato peshtyn mbi kryq eshte sepse ata nuk e besojne se krishti ka vdekur ne kryq, dhe ata nuk e besonin as qe krishti ka vdekur nga dora e njeriut, ata e besojne krishtin si profet, ndryshe nga Vatikani qe pastaj e shenjteroi dhe e quajti bir i zotit, ata nuk jane nisur me asnje qellim te caktuar drejt tempullit, pervec se bastisjes dhe gjetjes se arit. Me zbulimin e shkrimit sekret u betuan per mbrojtjen e atij sekreti, dhe mendohet se grali i shenjte nuk eshte kupa ku Isai piu gjate nates se fundit, por ajo pergamene e kuqrremte qe permbante te verteten. Nuk jane antikrisht, por mbrojtesit e tij me te zjarrte