Manipulimi i Përvojave Shpirtërore: Hipnoza joetike në Kultet shkatërrimtare.

Punimi në vijim i është paraqitur fillimisht “Shoqatës për etikë të lartë në hipnozë” në Konferecën e 29 të Bostonit, 26 tetor, 1984, ku u paraqiten raporte mbi hipnozën.

Procesi i kulteve dhe terapia e indoktrinimit në masë mund të përfshijë përsëritjen e induksioneve në stade të ndërgjegjes të ngjashme me hipnozën. (Mjedisi) kontrolli mjedisor, manipulimi social, izolimi dhe përdorimi i teknikave të përshkruara për ndryshimin e vetëdijes (p.sh përsëritja / ose këndimi i vazhdueshëm, meditimi, apo lutjet) janë disa nga metodat e përdorura nga kultet për të prodhuar këto faza të ndryshuara të vetëdijes. Studimet e fundit tregojnë se kujtimet, emocionet madje dhe përvojat shpirtërore mund të manipulohen gjatë kohës së hipnozës. Mungesa e informimit, pëlqimit, shqetësimit për nevojat e individit dhe dëshirat e tij, e bën përdorimin e këtyre teknikave të hipnozës joetik. Duke iu nënshtruar sugjestioneve të përsëritura dhe të zgjatura, hipnoza mund të dëmtojë aftësinë e të konvertuarit për të marrë vendime dhe për të vlerësuar informacionin e ri; për më tepër, vetëdija e ndryshuar, e kthyer mund të "bllokohet", dhe të bëhet një model i kushtëzuar përgjigjeje i personalitetit. Si rezultat mund të shfaqen episode periodike të përvojave të padëshiruara të gjëndjes hipnotike ("lundruese") që ndodhin për muaj apo edhe vite pas daljes së një anëtari prej grupit të tij / saj.

Rritja e diskutueshme e feve të reja dhe terapia masive (ndryshe e referuar si "kult") ka gjeneruar sasi të konsiderueshme shqetësimesh dhe debatesh. Këto grupe ngrenë disa pyetje të rëndësishme praktike dhe etike për hipnotistët profesionistë dhe psikologët. Kultet kanë prodhuar sjellje të pazakonta dhe ndryshime drastike të personalitetit tek njerëz të vendosur, inteligjente, të arsimuar dhe zakonisht të pasur të të konvertuarve. Antarët tipik janë të paditur, me vullnet të dobët ose të shqetësuar emocionalisht (Clark, Langone, Schecter & Daly, 1981) kjo dukuri e ndryshimit të papritur të personalitetit nën presion, e emërtuar si "thyerje" nga autorët Conway dhe Siegelman (1978), ka ngjallur një interes të ri në metodat e ndryshimit mjedisor, bindjes shtrënguese dhe maskimit të hipnozës. Një pjesë e madhe e debatit mbi kultet është shqetësimi nëse këto teknika përbëjnë një proces objektivisht të verifikueshëm të kontrollit të mendjes. Shkencëtarët Clark dhe Langone (1983) pretendojnë se kjo ndodh në realitet. Ata kanë deklaruar se "hulumtimi i psikologjisë sociale ... tregon përfundimisht ... se variablet e mjedisit mund të ndikojnë tek sjellja në mënyra të dukshme ... dhe se kontrolli i mendjes ndodh nganjëherë nëpër kulte. Sociologët Bromley dhe Shupe (1981) janë ndër akademikët që pretendojnë se kultet nuk janë edhe aq të rrezikshme.

Puna jonë klinike me terapinë e ri-hyrjes, Informacionet dhe rrjeti i referimeve (i Dubrow Eiçel, Dubrow Eiçel, dhe Eisenberg), si dhe intervistat tona me qindra ish-kultistë, na çojnë në pranimin e pretendimit se disa fe të reja dhe terapi masive janë shkatërruese për shumë (në mos shumicën) e individëve anëtarë të kultit.
Në vend të përpjekjeve për t’u marrë me kompleksitetin dhe tërësinë e kësaj çështje, ky shkrim përqëndrohet në njërin prej aspekteve të kultizmit shkatërrues, përdorimin joetik të komunikimit të fshehtë, bindjes dhe teknikave të sjelljes që ndikojnë tek individi (duke përfshirë edhe hipnozën) dhe roli i tyre në manipulim, i quajtur ndryshe dhe si procesi i indoktrinimit.

Kultet, hipnoza dhe përmirësimi i mendimeve.

Disa teori shpjegojnë konvertimet e papritura tek kultet të lidhura me ushtrimin e presioneve sociale, kur një rekrut i nënshtrohet kontrollit të plotë të mjedisit, ndërsa të tjerë veçojnë kontrollin e rrjedhës së informacionit si faktorin më të rëndësishëm. Psikiatri John Clark ka propozuar që “shpëlarja e trurit” tek kultet përfshin induksionet e përsëritur të fazave të ngjashme me transin hipnotik të ndërgjegjes dhe se këto gjëndje pastaj zgjaten edhe përtej asaj që njihet tek ne si gjatësia mesatare e kohës së transit. Clark (1979) thekson se të gjitha karakteristikat e tjera të jetës së kultit kontrolli i mjedisit, kërkesa e vazhdueshme për të qënë i përkryer, shpresa e vazhdueshme për faljen e mëkateve, besimi se e vërteta e kultit është absolute, përdorimi i fjalëve, lëvizjeve, gjuhës dhe të tjera teknika të ngarkimit, mashtrimit si dhe struktura autoritare, veprojnë së bashku dhe kontribuojnë për një "gjendje të vazhdueshme të shkëputjes." Kjo gjendje është quajtur "vëmendje e fokusuar", në të cilën "informacioni i ri kalon në një normë të përshpejtuar dhe me shpejtësi bëhet pjesë integrale e mendjes." I konvertuari pastaj bëhet i varur nga kulti në përkufizimet e realitetit.
Shpjegimi i Dr.Clark shtron disa pyetje interesante. Si i nxisin dhe i ruajnë kultet gjëndjet e transit hipnotik për një kohë aq të gjatë? Si munden kultet t’i bëjnë sugjestionet e tyre aq bindëse dhe relativisht të paprekura ndaj ndikimit të kohës dhe reagimeve kundërshtuese (ose testimit të realitetit)?

Proceset e induksionit te Kultet.

Shumë kulte duket se e shkaktojnë ekstazën (gjendjen e transit) duke përdorur maskime dhe metoda jo të drejtpërdrejta. Strategjitë e para-hipnozës në dispozicion të përdorura shpesh nga kultet shkatërruese përfshijnë veçimin e dikujt duke i dhënë atij / asaj një vëmendje të madhe pozitive, të veçantë e cila më pas rrit përputhshmërinë me autoritetin, përdorimi i presionit të grupit / ose dëshira e ndonjërit për "të zotëruar qëndrën" dhe për të kryer diçka para të tjerëve (të cilët presin një lloj të veçantë performance). Kjo teknikë, e quajtur " bombardim me dashuri", është përdorur pothuajse vazhdimisht nga kultet. Izolimi i një rekruti në një mjedis të ri dhe të panjohur e rrit ndjeshmërinë hipnotike, siç është konfirmuar eksperimentalisht në një studim nga Dr. Arreed Barabasz (1994). Ligjërata e vazhdueshme, këndimet dhe brohoritjet përdoren nga shumica e kulteve dhe shërbejë për të ndryshuar vetëdijen. Përdorimi i abstraktes, i gjuhës dhe logjikës së paqartë që është e vështirë për t’u ndjekur apo është edhe më e pakuptimtë, mund të përdoren gjithashtu për të përqendruar vëmendjen dhe për të shkaktuar shkëputjen nga realiteti (Bandler & Mulli, 1975). Mbingarkesa me informacion ndodh kur subjekti përballet me të dhëna më të reja se sa ato që mund të përpunojë në një kohë të caktuar, ose kur subjektit i kërkohet ta ndajë vëmendjen mes dy apo më shumë burimesh informacioni të dhëna apo dy ose më shumë kanalesh informacioni shqisor; kjo teknikë është pothuajse identike me hutimin, ose konfuzionin tek metodat e induksionit në hipnozë (Arons, 1981).
Disa kulte përdorin induksionin klasik, edhepse nën etiketat e paqarta të "meditimit", "vizualizimit udhëzues," "ushtrimeve të ndjeshmërisë", "procesimeve", etj. Për shembull, hulumtimet e hershme sugjerojnë se MT (meditimi transcendental) është i ndryshëm nga hipnoza dhe zakonisht më superior se auto-hipnoza dhe nuk ka dallim të dukshëm mes fazave medituese dhe atyre hipnotike (Royal College i Mjekëve, 1982).

Përzgjatja e fazave të transit.

Në zyrën e hipnotizuesit profesionist, hipnoza ndodh brenda një kohe dhe vendi të kufizuar. Në kulte, pikërisht e kundërta mund të jetë e vërtetë. Mjedisi është i kontrolluar dhe shpesh duket se është projektuar posaçërisht me qëllimin e ruajtjes dhe zgjatjes së gjëndjes hipnotike. Kultisti i nënshtrohet shpesh mungesës së gjumit dhe ndalesës së lëndëve ushqyese dhe ai ose ajo ka mësuar metodat e transit vetë-veprues. Këto metoda mund të përfshijnë lutjet dhe këndimet e vazhdueshme, të folurit me gjuhë të veçantë (glossolalia), meditimet e zgjatura, leximet e përsëritura të shkrimeve të shenjta ose recitimet monotone dhe aktivitetet e tjera të përsëritura. Manifestimet më të dukshme të jetës në kult tregojnë se kultistët këshillohen vazhdimisht të përqëndrohen tek fjalët, mësimet apo përvojat fizike aktuale të liderit të kultit. Mosmbajtja e qëndjes së transit ndiqet shpesh nga ndjenja e theksuar e fajit dhe prania e vetë-ndëshkimit ose gjykimit kultist. Kultistët mësohen zakonisht se ndyshimet apo devijimet nga doktrinat e ngurta të kultit janë djallëzore ose satanike, ose me fjalë të tjera mund të themi shkatërruese. Po kështu, çdo interesim i përzgjatur për njerëz, aktivitete apo subjekte (p.sh. .. muzikë, shkencë, art etj) që nuk ka të bëjë me një fokusim të fortë në përputhje me kultin është i nënçmuar dhe fuqimisht i dekurajuar; kështu vëmendja e kultistit është gjithmonë e ndarë dhe transi përforcohet dhe bëhet automatik, si një zakon.

Transi hipnotik karakterizohet para së gjithash nga rritja e pranueshmërisë, i ndjekur nga zvogëlimi i mendimit kritik ose testimit të realitetit. Orientimit tek realiteti i përgjithësuar të cilin Shor (l969) e quan si largim nga “orientimi i përgjithshëm i realitetit”. Përsëritjet e shpeshta rezultojnë me një shkallë akoma më të lartë sugestionimi dhe stade më të thella hipnotike (Arons, 1981). Duke zgjatur fazat e transit dhe me përdorimin e induksioneve të përsëritura, kultisti mund të bëhet gjithnjë e më tepër i përpunueshëm, më pak kritik, shumë më tepër i shkëputur nga vetja dhe më i prirur për të pranuar nocionet e rreme madje edhe absurditetet si "fakte". Për shembull, shtrembërimi i përpunimit të informacionit, si rezultat i ekstazës së zgjatur mund të jetë përgjegjës për besimin midis Hare Krishnas se dielli është më afër tokës se sa hëna dhe se truri i femrave peshon sa gjysma e meshkujve. Ky proces i shtrembërimit të realitetit mund të mos jetë shumë i ndryshëm nga ai i përdorimit të hipnozës tek pacientët e kirurgjisë, ku tek sa janë në gjendje hipnoze kanë mundësi të shmangin informacionin e ngutshëm që ata janë duke u prerë me një bisturi, pa anestezi dhe për këtë arsye duhet të ndjejnë dhimbje të konsiderueshme.
Me përzgjatjen në një periudhë mjaft të gjatë kohore, transi tenton të vazhdojë dhe të rikthehet padashur edhe pasi subjekti është larguar nga gjendja e hipnozës. Ka një tendencë të mirë-dokumentuar për ish-kultistë të cilët spontanisht ri-hyjnë në një gjendje të ngjashme hipnotike, sidomos kur përballen me një situatë që e kanë hasur gjatë këndimeve apo lutjeve, apo ndonjë forme tjetër të auto-hipnozës kur kanë qënë pjesë e kultit. Ky fenomen quhet "lundrim" mund të ndodhë në pothuajse çdo situatë ku kulti konsideron djallëzor apo kërcënues: Shembujt përfshijnë situatat që bëjnë thirrje për vendimmarrje të pavarur, arsyetimi kritik ose trajtimin e stresit të përditshëm dhe impulseve të tilla si zemërimi apo dëshira seksuale. Në praktikën klinike, ish kultistët janë parë të hyrë në hipnozë (notim), kur janë përballur me marrjen e vendimeve relativisht të pakomplikuar, ose kur janë përballur me nevojën për të mbrojtur veten në situata të përditshme. Clark është i bindur se fazat e zgjatura të ekstazës ndonjëherë mund të rezultojnë në dëmtime afatgjate apo edhe të përhershme të aftësive të të menduarit, gjykimi kritik reagimit dhe sferës emocionale. Psikologu Margaret Singer (1979) dhe terapistët William dhe Lorna Goldberg (1982) kanë dokumentuar edhe dëme afat-gjatë psikologjike të shkaktuar nga fazat e zgjatura të ekstazës. Të tjerë kanë raportuar ndryshime fiziologjike të tilla si ulje e aktivitetit të rritjes së qimeve të fytyrës tek meshkujt dhe ndërprerje të menstruacioneve te femrat. (Clark 1979).

Pëlqimi i informimit, manipulimi, dhe vlefshmëria e Përvojave Shpirtërore.

Kur një individ merr pjesë në një seminar shpirtëror apo tërhiqet prej udhëheqësve të Kishës Unitariane, për çfarë ka nevojë ai person, kërkon dhe pret? Deri në çfarë shkalle ai person e jep pëlqimin e informimit (d.m.th: lejen në kuptimin e arsyeshëm e të plotë të asaj që ai është duke marrë), kur bie dakord të marrë pjesë në një aktivitet kulti? Profesionet e mjekësisë dhe psikologjisë janë përballur seriozisht me çështjen e pëlqimit të informimit prej vitesh; rezultati ka qenë zhvillimi i një grupi udhëzimesh të shkruara që obligojnë profesionistët e shëndetësisë t’i sigurojnë konsumatorit informacione që detajojnë si avantazhet e pritshme dhe ndikimin e mundshëm negativ të një procedure të caktuar mjekësore.
Ajo që njerëzit "duan" ose "kanë nevojë" është gjithmonë e hapur për më tepër interpretim. Nevojat dhe dëshirat gjithashtu mund të ndikohen në një masë të konsiderueshme. Vetë-ndërgjegjësimi dhe spiritualiteti janë bërë mallëra konsumi në një treg të hapur transformimi personal të kompletuar me paketim dollari dhe fushata reklamash multi-millionerëshe. Nevojat relativisht themelore të tilla si nevoja për dashuri dhe intimitet mund të ri-interpretohen dhe intelektualizohen si nevoja abstrakte dhe metaforike; njerëzit "e vetmuar" bëhen "kërkues shpirtëror" në kërkim të "kuptimit të vërtetë të jetës", " vetë aktualizimit " apo “ndjenjave të bashkimit me kozmosin." Me kultet dhe terapinë masive, pyetja mbi pëlqimin e informimit bëhet edhe më e vështirë për t'iu përgjigjur se sa duket. Duhet treguar kujdes i madh prej këtyre grupeve që ofrojnë "ndriçimin".
Në një farë mase publiku amerikan është i dashuruar së tepërmi me shpejtësinë e gjetjes së "përgjigjeve" dhe arritjes së"qëllimit" dhe se kërkimi për kuptimin personal është zhvlerësuar. Kështu, duke kërkuar për një zgjim të menjëhershëm, ne në një farë mase kemi hequr dorë nga aftësitë tonë për të dhënë pëlqimin e inforacionit. Na duket e pamundur të fitojmë "zgjim të menjëhershëm" apo "përvojë të menjëhershme shpirtërore" pa u manipuluar. Për më tepër, duket se ka një lidhje të sigurtë midis sasisë së manipulimit dhe hipnozë së fshehtë si dhe shkallës së përjetimit të “kënaqësisë". Sa më të shtypur dhe të ndikuar janë disa njerëz dhe sa më të " thella" njohuria e tyre aq më "intensive" do të jenë përvojat e tyre shpirtërore.

Vlefshmëria e përvojës shpirtërore është edhe më e vështirë për t’u gjykuar se sa vlefshmërina e njohurive psikologjike. përvojat shpirtërore mund të prodhohen në mënyra jo-fetare në vend që të jenë rezultat i ndonjë frymëzimi hyjnor. sidomos me ndihmën e një subjekti të vullnetshëm dhe tepër të arsyeshëm ose "hipnotizuesi" të trajnuar. Ish-predikuesi karizmatik fundamentalist, Marjoe Gortner e ka treguar këtë fakt mjaft mirë; ai sipas llogarive ka “shpëtuar” me mijëra njerëz duke përdorur taktikat manipuluese të sigurta dhe laike (Kernochan & Smith, 1972). Ka disa raste të mirë-dokumentuara të "vizitave të UFO-ve", që janë provuar se jenë produkte të imagjinatës së zgjeruar hipnotike (Klass, 1981). Tani ekziston një debat i nxehtë në kuadër të hipnozë eksperimentale / mjeko-ligjore për të vërtetuar nëse hipnoza prodhon apo jo fantazi të zgjeruar dhe besim të vendosur apo kujtime ndoshta të shtrembëruara (Hilgard, 1981) Ndjesitë, vizionet, kujtimet, njohuritë dhe emocionet e përjetuara në hipnozë janë zakonisht më të gjalla dhe më të detajuar se kur përjetohen apo mendohen në gjendje zgjuar dhe kështu ata janë ndjerë shpesh nga subjekti të jenë tepër reale – pavarësisht faktit nëse janë apo jo përvoja vërtetë të pranueshme. Përvojat e vërteta shpirtërore mund të ndodhin. Megjithatë, meqë përvojat shpirtërore nuk kanë zakonisht vlefshmëri objektive (ne nuk mund t’i kërkojmë Zotit mendimin e tij mbi rastin). Ato janë veçanërisht të prirur për miratim "emocional" (d.m.th: "ato jpranohen si të vërteta nëse ndjehen të vërteta"). Eshtë tamam kjo ndjesi – ndjenja se një përvojë është "reale" – dhe se kjo ndjenjë mund të manipulohet shumë lehtë në fazat e sugjestionimit të rritur të njohura si hipnozë. Përvojat e manipuluara pseudo-shpirtërore mund të jenë rregulli kryesor i kulteve.

Diskutim

Vitet e hulumtimeve kanë dhënë besueshmëri në pretendimin se ka një teknologji sistematike dhe të shpejtë qëndrimi / sjelljeje / ndryshimi radikale të personalitetit dhe kontrolli (kontrolli i mendjes); këto teknika të ndryshimeve të mendimit duket se funksionojnë më mirë kur subjekti është i motivuar të bashkëpunojë ose është i manipuluar për të besuar se ai po vepron me zgjedhje të lirë. (Cunningham, l984) Hipnoza është një mjet i fuqishëm në ndryshimin e mendimit dhe duket si më efektivi kur përdoret në forma të maskuar ose jotradicionale.
Shumë kulte duket se në mënyrë sistematike dhe joetike përdorin teknikat e ndryshimit të ndërgjegjes dhe rituale të ndryshme në përpjekjet e tyre për prodhimin e përvojave shpirtërore, rritjen e sugjestimit, mbajtjen e fazave afatgjata të shkëputjes dhe përforcimit të të menduarit mistik. Në kulte "transi mund të bëhet një kushtëzim [sjelljeje / personaliteti] apo modeli ... një mënyrë për qetësimin e mendimeve shqetësuese dhe censurë e mëndjes ... transi i shkëput informacionet ndijore." (. Appel, 1983. p 133) Clark (1979) Për ta përmbledhur, fuqia e përdorimit të zgjatur të hipnozës së kulteve dhe auto-hipnozës: "Ajo bëhet një strukturë e pavarur ... kontrolli bazë i sistemit nervor qendror i cili duket i ndryshuar (fq. 210).

Përfundime

Çdo përpjekje e organizuar për të ndikuar në sjelljen dhe përvojën e njeriut duhet të ndiqet nga udhëzimet themelore të projektuara për të mbrojtur vlerën dhe dinjitetin e individit; dëshirat dhe interesat, nevojat e tij duhet të jenë gjithmonë fokusi kryesor i këtyre marrëdhënieve. Këto koncepte janë në qendër të kodeve të etikës në shërbimet sociale dhe shkencore. Hipnotistët janë të vetëdijshëm gjithashtu se "dëshirat e subjektit gjithmonë duhet të respektohen dhe se sugjestionet duhet të përdoren vetëm për të plotësuar nevojat e subjekteve dhe për të ruajtur të drejtën e tyre për të marrë vendime të lira (Shoqata për etike të avancuar në hipnozë, 1978). Pyetja kryesore natyrisht është se kush e përcakton se çfarë është në interes të individëve apo "mirëqenies së tij". Kur një person ka gjakderdhje me shumicë nga një prerje e thellë, është e lehtë të thuhet se çfarë është në interesin më të mirë të tij; por kjo bëhet shumë më e vështirë për t’u vendosur në çështje që kanë të bëjnë me diçka të mjegullt si "shpirti" ose "përvoja shpirtërore." Kur dikush tjetër përveç klient e bën këtë gjykim, ai person duhet të jetë shumë në mëdyshje për të vepruar me atë gjykim, veçanërisht pa marrë pëlqimin në lidhje me informacionin. Ky kujdes duhet të merret edhe më seriozisht kur njihet përdorimi i teknikave shumë të fuqishme për ndryshimin e vetëdijes. Ne duhet të kujtojmë se kush e paguan çmimin e gjykimeve të gabuara, pa marrë parasysh qëllimin e mirë i cili mund të kthehet në një gabim. Mjekët, psikoterapistët dhe hipnotistët duhet të mbajnë përgjegjësi, kur aplikojnë hipnozën. Për më tepër kultit dhe terapia në masë duhet të jenë edhe më e përgjegjshme.

(Linda Dubrow-Marshall dhe Steve K. Eichel)
Fund