Shkolla e parë në Nansij - teoria sygjestologjisë

Shkolla e parë në Nansij - teoria sygjestologjisë

A.A.Liebeault, mjek prej Nansisë është themeluesi i parë të teorisë të sygjestologjisë.

Mjek shum i varfur fshatar, i ka ikur asaj që të jet i emruar si sharlatan, ju ka folur pacientave të vet: “Nëse doni të jeni të sheruar me barna mjeksore, ju duhet të më paguani me të holla: ndërkaq, nëse ma mundësoni që të ju sheroi me hipnozë, kët kam me ua bërë pa të holla”.

Gjendja e tij jo vetiake, i cili ju ka dhanë me shpirt punës së tij dhe suksesin e madhë të cilin e ka arritur me hipnozë ja ka tërhjekur vëmendjen H.M. Bernhajmit (1840-1919), neurologut të njofshëm të Nensisë, i cili në fillim ka qenë skeptik,e më vonë ka qenë idhëtar i hipnozës.

Së bashku me Lieboon e ka zhvilluar teorinë e sygjestologjisë të Braidit dhe ka sheruar mbi 12.000 pacienta.

Ai e ka konsideruar që baza e hipnozës është sygjestioni, dhe secili njeri që është ishëndoshë mundet të jet i hipnotizuar dhe hipnoza është gjendje e sjelljes normale.

Me këtë kan ra në konflikt me teorinë e Charcotovit, i cili verteton se hipnoza është gjendje patologjike dhe formë e histerisë dhe për këtë është e rrezikshme.

Shkolla në Salpetrijer - hipnoza si formë e histerisë

J.M.Charcot, neurolog i njohur në vitin 1882 ka treguar hipnozën e dresirimit në pacientat histerik gjat kohës së ligjeratave në Salpetrijer në Pariz. Konsideron që vetem të histruarit u jan të nenshtruar hipnotizimit dhe hipnoza është formë e histerisë e cila rrjedh prej ndikimit të magjepsisë mekanik.

Gjate kësaj ka refuzuar çdo mundësij të ndikimit psikologjik. Janeti në tekstin “Medikacioni psikologjik” për Charcotin thot: “E ka njohur psikologjinë, e vërejtur ekzistimin e fenomeneve psikologjike në hipnozë, por gjithnjë ka deklaruar që ato fenomene psikologjike jan shumë të komplikuara dhe të stërmadhuar është më shumë se delikate”.

Chaecot, si dhe shumë shkenctar të njofshëm sot, nuk e ka parë që disa shkallë të hipnotibilitetit mund të provokohen apo aktivizohen te secili njeri, gjithashtu nuk i ka njohur që përgjigjet hipnotike jan ngjarje subjektive të tëpërditshmës, asë që i ka vlersuar mundësitë e gjëra terapeutike të hipnozës të cilat Liebeulti dhe Bernhaimi i kan njohir me rastet e veta impresive.

I pari është Bernhaimi me argumentet e fuqishme shkencore ka arritur ta shtyp teorinë dominante fluidistike e cila në mënyrë të përsosur iu ka përshtatur epokës së romantizmit.

Edhe pse e pranuar ngadale, hipnoza fillon që të zhvillohet si shkencë prej vitit 1884, kur Bernhaimi e ka dhan librin “De la suggestion dans l`ètat hypnotique et dans l`ètat de veille” ( Për sygjestionin në gjendjen hipnotike dhe gjendjen e zgjutë), e cila atij i ka sjellur reputacion shkencor.

Më von shumë shkenctarë kan filluar që ta hulumtojnë hipnozën: Bramwelli,Tuckey dhe Wingfieldi në Angli; Janeti, Berilloni dhe Pitresi në Francë;
Foreli nër Zvicër; Van Renterghemi në Holandë. Broca, Pavlovi, Babinski, Krafft-Ebingu dhe Prince dhe Sidisi në SHBA.

Shkolla e Nensijës, e cila e ka konsideruar hipnozën si fenomen normal psikologjik, ka triumfuar.

Në fund të shekullit XIX në medicinë orvatet që të vihet deri te pika fotografitë klinike të themeluara në medicinen anatomike të Virchowljevit dhe për këtë psikologjija në atë kohë, me shpejtsi të madha humbë në vlersim, dhe këtë edhe hipnoza, sidomos në praktiken mjeksore.

Hipnoza dhe psikoanaliza - teorija e regresionit

Sigmund Freudi dhe Joseph Breueri gjithashtu jan interesuar për hipnozë. Freudi e ka mësuar hipnozën te Charcota dhe Bernhaimi. Shum sot të cilen e ignoroj-hedhin hipnozën sjellin si argument që këtë Freudi në fillim të karierës së vet hipnozën e ka larguar prej përdorimit. Për këtë ekzistojnë shum shkaqe:

1. Freudi është munduar shum që me sukses ti hipnotizoi pacientat e vet, qka kursesi nuk i ka shkuar për dore sikur Brauerit. Ai ka konsideruar që nevoitet vetem transi i thell që ta zbatoi me sukses hipnoterapijën, qka ka qenë plotsisht gabim.

2. Nuk i ka njohur teknikat moderne të hipnoterapisë të cilat nuk janë direktive të cilat i largonjnë simptomet nëpërmesë: supstitucionit, transformimit, amelioracionit, dhe utilizimit, të ngjashme me metodat bihejviorale dhe psihoterapis së shkurtë.

Ai e ka konsideruar hipnozën “tiranim të sygjestioneve”. I ka mohuar përdoroimin e sygjestioneve në punen e tij terapeutike.

Përgjat mospranimit të hipnozës ka lajmruar: “Në psikoanalizë ne punojmë vetem në transfer, i largojmë qdo send qka i qendron në rrugë dhe manipulojmë me instrumentin me te cilin duhet ta krymë punën.

Ashtu është bërë e mundshme që prej fuqijës së sygjestioneve nxjerrim plotsisht dobij të reja: jemi në gjendje që ta kontrollojmë: vet pacienti ma nuk udhëheqë me sugestibilitetin e vet simbas dëshirës së vet, vetem aqë sa u është nënshtruar ndikimt të saj, ne e shofim sugjestibilitetin e saj”.

Ka qen shkenctar i madh, por prap ka qenë i hutuar me hipnozë dhe pa ndërpre ka tentuar që ta mbyllë “enigmen e hipnozës” në formulimin e vet teorik. Kline ka thanë që Freudi perpara i ka ikur hipnozës sesa që e ka larguar atë.

3. Freudi raportin hipnotik e ka quajtur transfer; e ka dalluar që “ka diqka interesante dhe të knaqshme në punë me hipnozë”, duke treguar në mundësinë që paratheksim të elementeve erotike në mardhanjet terapeutike në lidhje me inhibicionin e tij seksual (kontratransfer).

Një nga shkaqet që ai është tërhjekur prej hipnozës ka qenë që një paciente e tij e ka hedhur dorën mbi te kur dikush ka hyrë në dhomë, me të cilin moment ai ka qen shumë i shqetsuar.

Francezet, Shidleri dhe të tjerët e kan formulisuar teorinë spektakulare dhe provokative e cila është bazuar në idenë që hipnozë në thelb është tentim i ringjalljes mazohistike infantike erotike.

Anna Freudi, duke i përcjellur idetë e atit të vet, ka tentuar që të tregon që hipnoza në teori është që ta eliminon egon me të gjitha mekanizmat mbrojtës të saj dhe ashtu që ti mbuloi qendresen e pacientëve.

4. Efektin të cilën hipnoza e ka sjellur kanë qenë të përkohshëm, pasi që sygjestioni posthipnotik nuk ka mundër ta mbanë gjatë.

Freudi ka konsideruar që qendresa e pacientëve mbulohet me hipnozë dhe që është e pa mundur që të vij deri te ngjarjet treumatike.

Duke tentuar që të zbuloi një mënyrë ma të thjesht që tër arrij deri te konflikti, e ka zhvilluar teknikën e asociacioneve të lira dhe psikoanalizën, ashtu që psikoanaliza me zhvillimin e vet duhet ti faliminderoi hipnozës dhe mossuksesit të Freudit në zbatimin e saj: “Psikoanaliza... ka filluar me largimin tim të teknikave hipnotike”.

Hulumtimet bashkohore të hipnozës nuk kanë vërtetuar asnjë arsye të Freudit për ikjes së hepnozës. Në kohen e Freudit teorija shkencore për hipnozën ka qenë në (povoj) dhe mund ta gjykojmë vetëm për qëndrimin e saj dhe hedhjen apriore të hipnozës e cila në atë hohë e ka damtuar reputacionin e saj.

Messermani e ka njohur që hipnoza është qerdhe e të gjitha formave të psikoterapive: “Hipnoza njashtu gabimishte ashtuquajtur është burim i të gjitha terapive interpersonale”.

Freudi është dashur ta pranoi kur ka shruar në mënyrë parashikuese: “Njashtu është shumë e besueshme që neve zbatimi i terapive tona në një numer ma të madh të njerzve jen detyruar ta përzinë arin e pastër me bakër me sygjestione direkte, deri edhe ndikimi hipnotik ka mundur këtu përseri ta gjenë vendin e vet siq e ka pasur në sherimin të neurozave luftarake”.

Kundrejt Freudit, Sidisi, Prinsi dhe Janeti kan demostruar se si hipnoza mund të shfrytzohet për eksploatim intenziv të personalitetit. Ata nuk besojnë që emocioni i thell i shtypur bëhen të mjegulluara me sygjestine hipnotike.

Salih Basha