Të vërtetat e pathëna per Bonapartin...

Te vertetat e pathena per Bonapartin..




Të vërtetat e pathëna botërisht i rezistojnë kohës, por  kur vjen dita të vërtetat e fshehta dalin nuk mund të qëndrojnë në fshehtësi. Strategët ushtarak të kohëve të ndryshme janë ashtuquajtur ”luanët e betejave”. Ata kanë bërë histori si Aleksandri i madh, Napoleon Bonaparti etj, etj. Napoleoni takoj për herën e parë shoqen e tij të jetës, gruan e tij të ardhshme,  Zhozefina Boarne para rulotës së kazinos ku po luante me para.  Si ndodhi, mendoj  se këto janë punët e Zotit… cili ishte engjëlli që i bashkoi?, ka një shkak që i bën këta njerëz të bëhen të mëdhenj e të hyjnë në historinë e njerëzimit.

Napoleoni ishte pokerxhi i tmerrshëm. Sapo prekte para në xhepin e tij me vrap shkonte në kazino të luante, që të provonte kësmetin. Ai e kishte kokën flakë –të nxehtë, më mirë të them të përvëluar, natyrë shumë emotive dhe jepej shumë pas pasjoneve. Por një ditë nuk i eci loja e fatit. Humbi gjithshka që kishte me vete. Dha peng unazën e floririt me diamant-edhe atë e humbi, por i luhej shumë ah sa shumë! Si mund t’i kthente ato që humbi fati nuk donte.

Napoleoni e mblodhi veten pa njerëzit rreth e rrotull që luanin plot pasjon dhe dëshirë ndërsa ai jo, atë ditë ai vetëm humbi. Ah cfarë ditë e keqe, cfarë fati i keq. Napoleoni vendosi të tërhiqej i dëshpëruar, por në atë kohë një dorë e vogël e mbuluar nga dorezë tantelle i futi në dorë tre monedha të arta.

-Djalosh –tha gruaja- provoni edhe njëherë. Cila jeni ju. Madonë e mrekullueshme? Zhozefina Boarne. – Unë jam e veja e gjeneralit boarne. -Por unë mund ti humb edhe këto…- jam e bindur se do të fitoni-Nga e dini ju këtë .-Unë e kam dorën me fat. Kush e prek fiton. Si dhe kujt i jap pra, bëhet i madh, më jep zemrën dhe prek vetëm flori. ..

- Unë nuk tallem kurrë. Unë kam lindur t’i sjell fat burrave dhe tu ndjell xhelozi  grave. Prandaj kërkoj miq të cilët do të kenë miqësinë time të sinqertë…të më dashurojë për jetë. Ndërsa unë do I sjell vetëm fat dhe dashuri. Me mua ai do të jetë i respektuar dhe i deshpëruar, jo vetëm nga shoqëria, por nga i gjithë populli dhe ushtria. . bëhuni zotëri miku im dhe do të bindeni për këtë…

Napoleoni u kthye tek ruloti dhe la 1 monedhë floriri. Fitoi. Vendosi 2 të tjera përsëri fitoi. Vendosi 3 …por më pas dyshoj për fitoren. Dora ju drodh. Ndërsa zhozefina që ndodhej pranë i mbylli surin krupjesë që ishte vëllai i saj, dhe u drejtua nga Napoleoni “jepi shansin të fitoi- u duk sikur i tha. Ja nguli sytë të vëllait- ky njeri do të  na sjell fat jo vetëm mua. I vëllai e kuptoj me sy. Napoleoni i mbushi xhepat me para. Napoleoni bleu përsëri shpatën e tij, e vendosi dhe u largua, por jo vetëm pranë kishte të venë e gjeneralit Boarne, Zhozefinën.

Nata ishte e mrekullueshme, e ndritshme, e ngrohtë, një natë mahnitëse. Napoleoni ra në dashuri, e përqafoi dhe e puthte pafundësisht, i murmuriste në vesh:”Të dua ë shtrenjta ime…ti je fati, shansi im, dashuria ime. Kështu në një natë të mrekullueshme të ngrohtë vere Napoleon Bonoparti ra në dashuri me Zhozefina Boarne, të cilën më 1804-ën Napoleoni e bëri perandoreshë të Francës.

Për çudinë e të gjithëve Napoleonit i eci fati pakufi, fitore dhe vetëm fitore. Cdo kush që i dilte përpara, jo vetëm e përballonte me sukses, por fitonte çdo lloj beteje kundër tij. I çonte Zhozefinës flori, bizhuteri të çmuara, unikale dhe dëshëronte pafund. Por nënës së tij Romalena Bonaparti në Ajaco në ishullin e Korsikës, i dërgonte topa me copa nga më të shtrenjtat si mëndafshe, piktura nga piktorë të mëdhenj, lëmsha me lesh, lëkura të shtrenjta etj. Ajo i shiste dhe mbi jetonte me paratë e fituara nga shitja e këtyre sendeve. Është një fakt i pamohueshëm se Napoleoni e urrente të atin –një ish polic në Ajaco. Ishte imoral dhe i degjeneruar por vepronte me klas…atij nuk i dërgonte asgjë. Aq shumë i indinjuar ishte Napoleoni nga sjellja e të atit sa nuk i krijoi mundësinë që të merrte një pensjon normal, dhe Bonoparti plak vuante për bukën e gojës. Ai ishte ndarë nga gruaja e tij Romalena – e cila lindi një imperator, dy mbretër dhe dy mb retëresha.

Por çdo e mirë e ka një dhembër akili. Cdo njeri i lumtur e ka ndonjë gjë që e mërzit shumë dhe e bën të vuajë. Helmi i Bonopartit ishte steriliteti i gruas së tij Zhozefinës. Për shkak të shumë aborteve të bëra në rininë e saj, në moshën 14-15 vjeç, ajo mbeti pafëmijë dhe kjo gjë i shkatërroi jetën asaj dhe Napoleonit. Një ditë një nga  këshilltarët e tij Zhan Pier Daglen i tha:

- O i mjerë, çfarë je duke bërë? Franca ka 800.000 vajza të reja dhe mbi 300.000 vajza të mrekullueshme, ku secila prej tyre eshte e gatshme të të ledhatojë, të dashurojë dhe e gatshme të lind djalin tënd. Pasardhësine fronit tënd mbretëror, çfarë pret, futi shkelmin Zhozefinës dhe martohu me princeshën austriake Maria Luiza Këorpe. Vajzë e mrekullueshme e lindur për dashuri. ..diell, engjëll, lule lindur për kopshtin e Bonopartit, nje gonxhe e sapoçelur. Është e sigurtë që ajo të do merre dhe bëje perandoreshë…

- Por unë nuk e njoh.

- Ndërsa ajo të njeh nga betejat e tua, nga bëmat e tua.

- Ajo ndoshta ka ndonjë shok, ndonjë baron që e dashuron. Lartë madhëri mos ju dukem gjë baron? Apo doni të më bëni të tillë.

- Po ju jap titullin baron.

- Baron? Po më jepni titullin Baron lartëmadhëria e juaj Imperator. Po ju jap jo vetëm titullin por edhe pasuri Longlen –barsk-Shamie. Ju më doni të mirën që është mirë edhe për dinastinë. Po ju dërgoj në Vjenë për të mirën e shpirtit tënd dhe të Princeshës Maria Luiza. Merrni 400 napoleona, ja dhe urdhëri I zotërisë që ka në dorë thesarin, për të tërhequr shumën e napoleonëve të tjera.

Pasi mbaroj punët baroni (I sapo bërë) u nis për Vjenë. Menjëherë agjenti secret I perandoorisë austriake Gustav fon Myler në oborrin e Napoleonit dërgoj informacionin e duhur, nëpërmjet letrës  imperatorit në Vjenë: ”Zotëria im i nderuar, sapo u nis për në Vjenë i dërguari i Napoleonit për të vëzhguar dhe zbuluar të shkuarën dhe karakterin e motrës tuaj, princeshën Maria Luiza. Mbylleni në kështjellë, mbusheni dhomën e saj me ikona dhe qirinj. Mundohuni të ndërprisni lidhjet e saj me kapiten Zhalbert si dhe me Zotërinë Hans fon Bjulov. Absolutisht asnjë marrëveshje me Esterhazi në Budapesht. Porosite të jetë e sjellshme, e  edukuar, e qetë dhe “shumë e dashuruar“ me Bonopartin. Gjurmoni agjenturën e fshehtë të Bonapartit në oborrin tuaj. Kavalierin Pizanti, Galenin, atasheun ushtarak…duhet ta shisni motrën tuaj me cmimin më të lartë që mund të egzistojë. Të arrihet në një marrëveshje martesore të kategorisë ekstra. ..”

Menjëherë sapo arriti në Vjenë letra e famshme vajzën e mbyllën në këshjtellë. Dhomën e princeshës Maria Luiza e mbushën me ikona, lule dhe shandane madhështore me qirinj. E veshën me një mantel të gjatë të zi që të ngjante me një ……..  dhe “gjurmimi” filloi. Baroni u mahnit nga regjimi spartan e princeshës. I mahnitur i shkruante Napoleonit: ”Zotëri, objekti është i mrekullueshëm, jeton e vetmuar dhe besoj se mendon për ju Lartëmdhëria im, imperator i Europës. Me finesë, kujdes dhe edukatë të  një klasi shumë të lartë. Ka dy vrima të mahnitshme në faqet e bukura rozë, beso j se ju do fort. Bekimin e keni me vete. Ju uroj suksese…”

Napoleoni sapo e mori këtë letër menjëherë mblodhi këshillin e lartë të mbrojtjes. U mblodhën marshall, kapten, dhe i lajmëroi se do të ndahet me gruan që nuk mund ti lind pasardhësin e shumë pritur, me Zhozefinën. Do të martohet me princeshën austriake maria Luiza. Ushtarakët e lartë e uruan dhe u betuan se për nderin e tij ato do ti dhuronin pushtime tokash të reja, shumë pasuri, ballo në oborrin e tij dhe festa pa mbarim…

Ja kështu u gënjye pushtuesi më i madh dhe më i famshëm i të gjitha kohërave. Bonaparti i dhuroi Zhozefinës kështjellën Malmezon, i siguroi shumën 800.000 franka ari, pension të majmë e më pas u ndanë. Papa e miratoi ndarjen sepse edhe ai doli i fituar, mori 1 878 000 napoleona. Napoleoni pagoi edhe 600.000 napoleona ari për zbukurimin dhe aredimin e kishave dhe për rrogat e piktorëve si dhe restauruesve të kishave. Ati i shenjtë pati guximin dhe i tha Bonopartit:” Përse o biri im më kërkon të aprovojë këtë akt, sic është ndarja me Jozefinën?, është shumë e vështirë të zgjidhet nëpërmjet rrugëve të shenjta kishtare, ndërsa nëpërmjet mënyrave të oborrit gjithshka mund të zgjidhet…ti je vërtetë pa fat…”

Imperatori Austriak Franc ja lidhi duart Napoleonit me një marrëveshje të turpshme, ai u tregua i pamëshirshëm përballë Napoleonit. Të falen të gjitha borxhet ushtarake dhe civile të austriakëve që kanë  për francën. Ti jepet motrës së tij Maria Luizës 654 000 napoleona në vit dhe të derdhen në numrin e saj të llogarisë bankare në Vjenë 22 miliona franka ari.

U bë fejesa si dhe martesa dhe ja nata e parë e marrtesës. Napoleoni priste të takonte një vajzë të re, të sjellshme, të edukuar, të sinqertë, të pastër 19 vjecare. Në vënd të saj ai takoj një famër të pëtrpunuar, dinake, një karieriste, një lule të shkundur nga pema dhe të hedhur në tokë, brilant i dashurisë. Virgjëresha e “shkathët” Maria Luiza kërceu dhe këndoj këngë qytetare vjeneze për nder të bashkëshortit të saj. I cili kishte dashuruar para saj mijëra gra më të bukura, më të mencura dhe më të zonjat se ato. ..por ishte vonë tashmë tëe prishej e të anullohej martesa. Napoleoni e gëlltit ofendimin me mendimin se pasi ajo të lindi djalin e ardhshëm që do të jetë pasrdhësi i fronit ai do i falte asaj gjithshka. Por Maria Luiza ishte lodhur së bëri dashuri në Vjenë, kishte bërë edhe dy tre aborte ( sekrete të forta), u lind një djalë shumë i dobët, i sëmurë, të cilit i dhanë emrin Napoleoni i II. Mbi të gjitha e ëma refuzoi ta ushqente me qumshtin e gjirit të saj.

Kështu oborrtarët shpallën konkurs për nënat e reja për të ushqyer djalin e Perandorit. U paraqitën më shumë se 200 nëna të reja, të freskëta, të mrekullueshme, të gatshme për të ushqyer beben e perandorit. Natyrisht zgjodhën vetëm një –Mari klod Venkafen nga Sen Zhermen…kuptohet asaj ja dhanë përgjgjësinë e plotë për djalin e Napoleonit, pra jo vetëm ta ushqente me gji por edhe përgjgjësi të tjera. Djali e mori veten nga qumshti i saj. U shëndosh dhe sytë filluan ti ndriconin si di xhixha të vogla të bukura. Ishte koha kur Napoleoni vendosi t’i shpallte luftë Rusisë, me mendimin që ta pushtonte edhe këtë vend. Ngriti një ushtri të stërmadhe me rreth 50.000 ushtarë dhe u turr drejt Rusisë. Ndërsa rusia mobilizoi rreth 300.000 ushtarë me në krye gjeneralin Kutuzof.