Prapaskenat e hegjomonizmit grek

''C'do tubim qe organizohet per Autonomine e Vorioepirit,udhehiqet nga prifterinje greke qe mbajne 'grada'te larta si Metropolite.Sic duket keta Metropolite greke i kane zgjidhur punet shpirterore me Perendine dhe tashtme kerkojne te nxisin luftra midis popujve te Ballkanit''“

Në prag të diskutimit në BE për heqjen e vizave për Shqipërinë në fillim të muajt qershorit grekët e Greqisë do të mbështesin fuqishëm minoritarët grek për të destabilizuar Shqipërinë në emër të Autonomisë së Vorioepirit.

Këto protesta do të udhëhiqen nga Kisha greke me në krye Mitropolitin e Dropullit, Pogonisë dhe Konicës Andreas. Protestat do të organizohen me rastin e përkujtimit të nënshkrimit të Protokollit të Korfuzit të 17 Maj 1914.

Ky protokoll erdhi si pasojë e shpalljes nga grekët e Athinës më 14 shkurt 1914 Autonomin e Vorioepirit. Qeveria autonome e vetëshpallur dhe e njohur vetëm nga Athina në atë vit udhëhiqej nga grekë të Greqisë dhe jo grek të cilët jetonin në Shqipërisë.

Sipas trashëgimtarëve të propagandës antishqiptare të udhëhequr për shumë vite nga i ndjeri Mitropolit Sebastianos, tubimi do të mbahet me fillim në Delvinë më 16 Maj 2010. Fjalimin qendrorë të kësaj proteste do ta mbajë Mitropoliti i Dropulli, Pogonisë dhe Konicës Andreas.

Në këtë fjalë prifti i Republikës Greke i cili në mënyrë të dhunshme do të shkeli tokën e Republikës së Shqipërisë do të shfaqi trishtimin e tij nga politikanët grekë të cilët nuk po bëjnë asgjë për shpalljen e Autonomisë së Vorioepirit dhe frenimin e Shqipërisë për tu anëtarësuar në BE.

Programi i cili është botuar në faqen e internetit të organizatës ekstremiste greke www.sfeva.gr dhe të faqes së rinisë ekstremiste Vorioepiriote www.neb.gr, të pranishmëve në tubim do ti bëhet thirrje organizatave ndërkombëtare që të ndalin propagandën për zgjidhjen e çështjes çame.

Mbajtja e këtij tubimi ka për qëllim edhe përkujtimin për të gjithë ushtarët grek të rënë në tokën shqiptare për ta çliruar dhe bashkuar me Greqinë pjesën e jugut të Shqipërisë që grekët e njohin si Vorioepir.

Ky bashkim sipas organizatorëve është një borxh i madh që ua kanë grekët e sotëm të rënëve për realizimin e kësaj ëndrre. Më tej aktiviteti do të vazhdojë me një lutje hyjnore në kishën e Delvinës ku Mitropoliti Andreas do të bëj mallkimet e radhës ndaj shqiptarëve dhe Shqipërisë dhe bekimin e grekëve dhe Greqisë.

Pra, sipas programit të shpallur që para një muaj grekët dhe priftërinjtë e tyre ende vazhdojnë avazin e propagandës së luftës siç kanë bërë vite më parë prifti Kozmas, Mitropoliti Foti, i vrarë nga shqiptarët më 1906, Mitropoliti Sebastianos etj.

Në të vërtetë nuk është hera e parë që grekët e Athinës vijnë në Shqipërisë dhe përkujtojnë shpalljen e Autonomisë së Vorioepirit dhe nënshkrimin e Protokollit të Korfuzit. Ata për çdo vit shkelin tokën shqiptare duke provokuar dhe shkelur çdo ligj kombëtar dhe ndërkombëtar.

Në maj të vitit 2006 u mbajt një tubim i ngjashëm që është paraparë të mbahet të dielën më 16 qershor të këtij viti. Këto tubime janë përkrahur fuqishëm nga organizata e rinisë Voriepiriote dhe nga disa politikanë të Greqisë dhe Shqipërisë me origjinë greke.

Shteti grek edhe pse është nga prag të falimentimi ai financon dhe nxit organizata të ndryshme për destabilizimin e Shqipërisë në momente të caktuara kur Evropa jep nota pozitive për zhvillimet politike dhe ekonomike.

Më 24 shkurt të këtij viti në Athinë u mblodhën në qendër të kryeqytetit grekë dhe minoritar duke parakaluar me pankarta dhe flamuj të Autonomisë së Vorioepirit duke hedhur edhe parrulla antishqiptare.

Ky parakalim u bë nxitës që vetëm disa ditë më pas më 25 mars 2010 në paradën qendrore shtetërore me rastin festimit të pavarësisë së Greqisë një tog ushtarake të këndojë këngë urrejtje kundër kombit shqiptar.

Këto incidente zyrtare të Athinës nuk janë të rastësishme, ato burojnë nga brendia e shpirtit të urrejtjes kulturore greke kundër shqiptarëve dhe fqinjëve të tjerë. Ndjenjat e urrejtjes së grekëve janë probleme psikologjike të shoqërisë politike dhe fetare të tyre që drejtojnë këtë shtet, anëtarë i NATO-s dhe i BE-s.

Ato vijnë në çaste të caktuara për të dalë në sipërfaqe dhe për të treguar fytyrën e vërtetë të fqinjit jugor me Shqipërisë.

Ngjarje e provokimit të radhës që pritet të ndodhi në Delvinë e Sarandë më 16 Maj 2010, paraqet provokimin më të drejtpërdrejt, nga ana e elementeve greke, të integritetit dhe sovranitetit territorial të Shqipërisë.

Në të njëjtën kohë nga Tirana zyrtare dërgohen sinjale pozitive në Athinë si hapja e shkollës shtetërore në gjuhën greke në Himarë, lejimi i dy varrezave të ushtarëve grek të vrarë në luftën italo-greke 1940-1941, etj. (Varreza që në të ardhmen mund të përdoren si mjet për të kërkuar Autonominë e Vorioepirit sepse grekët thonë: “Atje ku është një varr grek ajo tok i përket Greqisë”).

Më 23 janar 2008 Mitropoliti Andreas i shkroi një letër Ministres së Jashtme së atëhershme të Greqisë znj.Dora Bakojanit ku i kërkonte që ti bënte presion Shqipërisë për pranimin e Autonomisë së Vorioeprit, pranimin e mbi 250 mijë minoritarëve grek që jetojnë në Shqipëri, mbylljen e çështjes çame, kërkesë SH.B.A, Britanisë dhe Rusisë për njohjen e Autonomisë së Vorioepirit.

Ndër të tjera Mitropoliti Andreas i kërkon që të jetë më këmbëngulëse për kërkimin e tokave të Pirros dhe të mos mjaftohet vetëm me gurët e varrit që do vendosen.

Zhvillimet që po ndodhin në Kosovë duhet të shfrytëzohen për në Vorioepir...Pra, shihet qartë se vizita e këtij njeriu nën petkat e Mitropolitit janë qëllimdashëse në dëm të Shqipërisë, por edhe në dëm të vetë politikave paqësore të Ballkanit.

Edhe pse për shumë vite politikanë përparimtar grek dhe shqiptar po punojnë për paqe dhe harmonin midis popujve në Ballkan ka njerëz të sëmurë të cilët punojnë për nxitjen e luftës midis Greqisë dhe Shqipërisë.

Lejimi i mbajtjes së këtij tubimi në Delvinë dhe Sarandë nga ana e organeve shtetërore do të jetë një gabim dhe shkelje të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë.
Te shohim fundin e kesaj aventure,per te dyja palet.

Eshte e natyrshme te rjedhin ngjarje te kesaj natyre ne Shqiperi perderisa ne udhehiqemi nga disa politikane te koruptuar qe mendojne veten per tu pasuruar ata dhe familjet e tyre ne breza.
Diplomacia greke ka ekzisuar ne shekuj si kali i trojes... skemi cfare te bejm ndaj tyre?????????? e vetmja gje duhet te shpresojm qe nje lider pro shqiptar te na i dhuroj zoti.
Se keta na i shiten Shqiperin pa na i mar greket me dokumenta zyrtare........ ne jemi ILIR & PELLAZG tradita jone ndryshon shume nga ajo e grekeve se ne token tone e mbrojme me Gjak.

Eshte fakt se Greqia kurre ska pushuar se menduari se si nje dite do te valoj flamuri i saj ne Shqiperine e jugut.
Fatkeqsisht eshte edhe e perkedhulura e Evropes, si pretendim qe kane se ajo eshte berthama e demokracise, gje qe mund tua them troq se greket antike nuk kane asnje lidhje me greket e sotem, shfletojini faqet e historise!
Por ne si popull jemi te denuar te vuajme, sepse nuk jemi te afte te solidarizohemi dhe te mendojme se per atdheun duhet bere qmos duke i lene anash veprimet personale, interesat individuale.
Por nuk kemi faj ne se e kemi te trasheguar gjenetikisht qysh nga te paret.
Duhet te jemi vigjilent sepse edhe kete pak toke qe e kemi mund ta humbim ngapak, te mos flejme, se armiqte e Shqiperise nuk pushojne dot te bejne plane per ndarje.
Ne duke pasur parasysh, se trojet tona gjeografikisht qendrojne si nje hamburger i gatshem te gelltitet nga fqinjet sllav e grek!
Respekt USHTARIDARDAN

Prapaskenat e fronezimit te Anastas Janullatosit si kryepeshkop i Shqiperise




Historikisht dihen tendencat dhe veprimet e kordinuara te qarqeve reaksionare greke per Vorio-Epirin dhe kohet e fundit vecanerisht per Himaren.Keto dite ka pasur nje replike te forte midis z.Kristo Frasherit dhe te vetquajturit kryepeshkop Janullatosit.Ja cfare shkruan Z.Kristo Frasheri....

Kush ishte Anastas Janullatosi?

Kur më 3 qershor 1991 u ngarkua me detyrën e ekzarkut nga Patriarkati Ekumenik i Kostandinopojës, A. Janullatosi, me titullin peshkop i Andrusës, në atë kohë ndodhej në Afrikën Lindore, i ngarkuar me detyrën e “Kryepeshkopit aktiv” për mëkëmbjen e Kishës Ortodokse të Kenias, Ugandës dhe Tanzanisë, me qendër në Nairobi. Caktimin e tij si ekzark në Shqipëri e miratoi edhe presidenti Ramiz Alia.

Lajmi i ardhjes së tij në Shqipëri u prit me interes nga qarqet ortodokse shqiptare, mbasi shpresohej se ai edhe pse qe grek, meqenëse vepronte jo në Greqi, por në Afrikë, do të ndihmonte rimëkëmbjen e KOASh-it. Dërgimi i një ekzarku ishte i drejtë, mbasi ai sapo të rimëkëmbte kishën e shkërmoqur ortodokse shqiptare dhe fill pasi të zgjidhej një kryepeshkop i rregullt kanonik duhej të largohej nga Shqipëria. Qarqet ortodokse shqiptare menduan se ekzarku Anastas Janullatos me kulturën kishtare që kishte përvetësuar do ta kryesonte ashtu siç e kërkonin interesat e KOASh-it detyrën e vet.

Janullatosi e vendosi me të shpejtë shtabin e vet në Korfuz. Me prapaskenat që u zhvilluan si me telekomandë prej tij, ekzarku thirri në Tiranë një “konfererencë” kombëtare me pjesëmarrjen e pesëmbëdhjetë klerikëve dhe tridhjetë laikëve të zgjedhur prej tij. Janullatosi emëroi një këshill të përgjithshëm të përbërë prej nëntë vetësh, të cilët morën përsipër jashtë rregullave kanonike detyrën e Sinodit të Shenjtë të KOASh-it.

Me detyrën e sekretarit të përgjithshëm të këshillit u caktua nga Janullatosi Aleko Dhima, një grekoman i vendosur për t’i shërbyer Kishës Ortodokse Greke. Ndërkohë, në shtypin grek filloi të flitej për A. Janullatosin jo si ekzark, por si kryepeshkop, madje jo si kryepeshkop i KOASh-it, por si kryepeshkop i Kishës Ortodokse Autoqefale Greke të Shqipërisë. Për më tepër, këtë aspiratë dinake e zbuloi edhe vetë A. Janullatosi.

Në përpjekjet e veta ai pati si ndihmës të fuqishëm dhespotin e Konicës, Sebastianos, i cili kishte zhvilluar një aktivitet të ashpër si një nga krerët e komitetit “vorio-epirot” me qendër në Janinë. Në një letër drejtuar kryeministrit grek Karamanlis, metropoliti Sebastianos shkruante se “edhe gurët thonë se Vorio-Epiri është Greqi dhe se mjedisi gjeografik i shqiptarëve ka qenë gjithmonë mbi dhe përtej lumit Shkumbin”. Në atë kohë emri i Sebastianos lakohej pothuajse çdo ditë në Shqipëri për urrejtjen e tij antishqiptare. Cilësohej si një djall i veshur me petkat e dhespotit.

Me ndihmën e Sebastianosit, militantët e tij të parë Janullatosi i rekrutoi në Himarë. Së bashku me të, ai në emër të kryepeshkopatës së Kishës Greke, nënshkroi me Aleko Dhimën, i vetëquajtur sekretar i përgjithshëm i KOASh, një marrëveshje orgurzezë.

Ja teksti:

“Të dashur bashkatdhetarë! Në qendrën e vëmendjes sonë ju keni qenë e do të jeni vazhdimisht. Mendojmë për ju, për të ardhmen e fëmijëve tuaj. Pikërisht për këtë kemi krijuar edhe një organziatë të veçantë, të cilës i kemi vënë emrin “Himara e lirë vorioepirote dhe minoritare greke”. Deri në mbarim të muajit shtator 1992, kemi programuar këto aktivitete:
1. Vizita të përbashkëta në Korfuz, Janinë, Artë, Pargë, Paramithi, Filat, Himarë, Dhërmi, Palasë, Qeparo, Kudhës, Vuno, Sarandë, Konispol, Dropull.

2. Organizimi i një mbledhjeje të madhe në sheshin “Spiles” të Himarës ose në Potam, ku do të marrin pjesë edhe Sebastianos, Janullatos dhe Aleko Dhima, sekretar i përgjithshëm i Kishës Ortodokse Shqiptare. Aty do të dorëzohen edhe katër priftërinj. Do të bëhet një meshë e madhe në Katedralen e Himarës dhe një në atë të Dhërmiut (Spiridhonis e Harallambis). Do të meshojnë dhespotët Sebastianos e Janullatos. Aty do të flasë edhe prifti dhërminjas Klearkos Savas, i dorëzuar në Athinë.

3. Do të nënshkruhet një marrëveshje midis Kishës Ortodokse Shqiptare dhe asaj greke për t’i pajisur kishat e Vorio-Epirit në përgjithësi dhe ato të krahinës së Himarës në veçanti me të gjitha sendet e nevojshme. Për palën greke do të firmoset nga hirësitë Sebastianos e Janullatos dhe për palën shqiptare Aleko Dhima, sekretar i përgjithshëm.

4. Meshat në Himarë, Dhërmi, Palasë, Vuno, Qeparo, Kudhës do të mbahen në greqisht, sipas marrëveshjes Sebastianos-Janullatos-Dhima. Do të përcaktohëen administrata e Krahinës Autonome Vorio-Epirote Minoritare të Himarës, ku do të marrin pjesë njerëzit më të devotshëm nga familjet më të shquara si Bollanot, Milot, Neranxët, Joshët, Ilot, Belerajt, Rondajt, Zotajt, Dhimojanajt, Dunajt, Agnanostajt, Protajt, Janilajt, Pjerot, Dafllajt, Bifshajt, Gorecajt, Janijat, Zhupajt, Fotiadhët, Gorajt (gjithsej 21 familje – K.F.).

Do të bëhen mesha përshpirtjesh për eposin grek 1940-1941 në Livadhet e Shengjergjit dhe në Skutara, pastaj në Jonomarinë e Shentheodhor, në Stavridh, në Shenjat, ku ndodhen eshtrat e ushtarëve e oficerëve grekë: Agathoklis, Konstantinis, Mihalis, Jorgor, Periklis, Athanasis, Anastasis, Elefteris, Stelianos, Dhimitris, Grigoria, Kamas etj, për të cilët do të ngrihet edhe një përmendore.

5. Do të zhvillohen veprimtari kultDefense Project Destinyurore-artistike si theatro, estrada, cirk, recitime, simpoziume me temën: Traditat nuk harrohen, por forcohen, ku do të flasin historianë, poetë, muzikantë, artistë etj. Po ashtu, do të shpërndahen libra të botuara në gjuhën greke në të cilat flitet për Vorio-Epirin, Minoritetin, për traditat dhe epopetë. Do të flitet për ndihmën e madhe që i jep Kisha greke asaj shqiptare dhe për përpjekjet që bën ajo greke për të mos u shkëputur prej saj ajo shqiptare, e cila kurdohertë ka qenë dhe do të jetë e lidhur me atë greke kundër myslimanëve e katolicizmit.

6. Do të shpërndahen libra shkollore greke për shkollën greke që do të fillojë në krahinën e Himarës dhe do të caktohet grupi i parë i mësuesve grekë vullnetarë që do të vijnë atje. Me këtë punë do të merren familjet Goro e Bollano, prej gjirit të të cilave do të caktohen pjesëtarë me detyra me rëndësi në qeverisjen e Himarës. Gorot e Bollanot kanë dhënë prova të mëdha për besnikërinë ndaj atdheut të tyre – Greqisë.

7. Në Himarë do të instalohet një radiostacion vorio-epirot minoritar që në bashkëpunim me “Omonian” do të japë programe të pasura (duke kaluar shumë shpejt dhe në televizive) të kulturës, muzikës e filozofisë greke për të rrënjosur thellë patriotizmin.

8. Do të përpilohet një komunikatë e parbashkët me anën e të cilës do të përcaktohet afati tranzit i krahinës autonome të Himarës deri në bashkimin me atdheun, Greqinë-mëmë.
9. Do të vendoset një linjë e rregullt detare Korfuz-Himarë, si dhe një tjetër me autobusë Janinë-Himarë. Autobusët do të jenë grekë dhe udhëtimi i himarjotëve vatje-ardhje do të jetë gratis.
Sekretarja Eftalias Papadhimitris, kryetari Rafailidhius Andrikas, Sekretari i Përgjithshëm Antonios Sollaros”.

Sikurse shihet, në pragun e fronëzimit të tij si kryepeshkop i KOASh-it, A. Janullatosi ka vënë nënshkrimin në një dokument ku pa asnjë mbështetje juridike dhe politike, deklarohet haptazi se Himara është krahinë minoritare greke; se jo vetëm fshatrat Himarë, Dhërmi, Palasë, të cilat dihen se kishin banorë greqishtfolës, por edhe fshatra të tjera të krahinës, si Vunoi, Kudhësi, Qeparoi, madje dhe Saranda e Konispoli, ku banorët e të cilave nuk e njihnin greqishten, konsideroheshin si vendbanime greqishtfolëse; se qenia e këtyre vendbanimeve në shtetin shqiptar ishte tranzitore (e përkohshme) dhe se së shpejti do të caktohej afati se kur ato do të bashkoheshin me atdheun mëmë, Greqinë.

Shënojmë me këtë rast se Janullatosi përveç shkeljeve arrogante që bënte mbi të drejtat kombëtare, urdhëroi që shërbesat në kishat e fshatrave të Himarës të zhvilloheshin jo shqip, siç thuhej në Aktet Juridike të Lidhjes së Kombeve, por në greqisht, madje edhe në ato fshatra ku nuk e njihnin fare greqishten. Meqenëse në bazë të akteve ndërkombëtare, krahina e Himarës nuk mund të cilësohej si krahinë minoritare etnike greke, mbasi nuk kishte vazhdimësi territoriale me Greqinë – për të kapërcyer këtë minus, Janullatosi dhe Sebastianosi përfshinë si vendbanime minoritare përveç Sarandës edhe Konispolin me banorë krejtësisht myslimanë. Komenti për përmbajtjen e marrëveshjes është i panevojshëm pasi qëllimi i aneksimit të “Vorio-Epirit”, përfshirë dhe Himarën, del qartë.

Pasi pranoi propozimin grek, kryepeshkopi Bartolomeu i parashtroi Presidentit të Shqipërisë, Ramiz Alia, kërkesën për ta pranuar Anastas Janullatosin si ekzark dhe në të njëjtën kohë kërkesën për të pranuar në krye të katër dioqezave shqiptare (Durrësit, Korçës, Beratit, Gjirokastrës) katër peshkopë grekë, njëri nga të cilët do të ishte vetë Janullatosi. Katër peshkopët i duheshin KOASh-it sepse me ta formohej sinodi kishtar.

Si rrjedhim, me formimin e sinodit Greqia e merrte kështu ipso facto drejtimin e kishës shqiptare. Ramiz Alia pranoi vetëm emërimin e Janullatosit si ekzark, kurse propozimin e katër prelatëve si peshkopë të katër dioqezave shqiptare e refuzoi.

A. Janullatosi pas emërimit të tij si ekzark përgatiti terrenin për t’u emëruar si kryepeshkop i KOASh-it. Përgatitjet e tij vazhduan për një vit. Në përpjekjet e tij ai pati ndihmën e Bartolomeut, patriarkut ekumenik të Kostandinopojës, prapa të cilit nënkuptohet se vepronte qeveria greke, e gatshme për të përballuar fondet e nevojshme financiare.

Kur në pranverën e vitit 1992 President i Republikës u shpall Prof. Dr. Sali Berisha, ekzarku A. Janullatos filloi përpjekjet për të siguruar miratimin e palës shqiptare për t’u emëruar kryepeshkop i KOASh-it. Meqenëse në Shqipëri ende nuk ekzistonin mundësitë e krijimit të një sinodi, problemin e mori në dorë vetë patriarku. Në mënyrë krejt arbitrare, pra të parregullt, Sinodi Ekumenik i Patriarkanës së Stambollit emëroi A. Janullatosin jo më ekzark, por kryepeshkop i KOASh-it. Me këtë rast ai nisi në Shqipëri një delegacion patriarkal në të cilin bënin pjesë ndër të tjerët, metropolitët Perjis Evangjellos dhe Meliton i Filadelfias.

Por, kërkesa e tyre për të krijuar Sinodin shqiptar kishtar me peshkopë grekë nuk gjeti gatishmërinë e Presidentit Sali Berisha. Megjithatë, presidenti dha pëlqimin vetëm për zgjedhjen e Janullatosit si kryepeshkop, ndonëse shfaqi rezervë se ai nuk kishte të drejtë t’i impononte krerët e saj. Presidenti ka për detyrë vetëm të japë pëlqimin për zgjedhjen e peshkopit nga sinodi. Por, A. Janullatosi këtë mbështetje të presidentit e trumbetoi si një vendim të shtetit shqiptar për emërimin e tij si kryepeshkop i Shqipërisë.

Por, me emërimin e Janullatosit si kryepeshkop i Shqipërisë, edhe Patriarkati shkelte tri dispozitat e shenjta që ai vetë kishte caktuar:
a) Shkeli vendimin e tij me të cilin kishte ngarkuar Janullatosin si ekzark për rimëkëmbjen e KOASh-it dhe të sinodit të saj, pa marrë pëlqimin e qeverisë shqiptare.
b) Në kundërshtim me kanonet e saj shekullore Patriarkati Ekumenik i Kostandinopojës duke emëruar A. Janullatosin si kryepeshkop mori vetë përsipër në mënyrë abuzive detyrën e sinodit të shenjtë të KOASh-it.
c) Në kundërshtim me “Tomin” e vitit 1937 dekretoi emërimin për kryepeshkop të Shqipërisë, A. Janullatosin, një prelat që nuk ishte shqiptar as për nga kombësia, as për nga shtetësia.

Me këtë rast duhet vënë në dukje se delegacioni i Kostandinopojës e argumentoi emërimin e metropolitit grek si kryepeshkop i Shqipërisë jo në statutin themeltar të kishës të miratuar nga Patriarkana me “Tomin” e saj më 1937, por me kushtetutën e miratuar gjatë regjimit komunist më 1950, i cili parashtronte si kusht vetëm shtetësinë shqiptare, në një kohë kur A. Janullatosi nuk kishte as nënshtetësinë shqiptare.

Kisha ortodokse shqiptare e Amerikës me seli në Boston nën kryesinë e At A. Liolinit, kur mori vesh përgatitjet për shpalljen e Janullatosit si kryepeshkop i KOASh-it, lëshoi më 30 korrik 1992 këtë deklaratë:

“Ne protestojmë vendimin e Patriarkut ekumenik në Stamboll që një prift me kombësi greke të bëhet kryepeshkop i Tiranës dhe i gjithë Shqipërisë. Në bazë të statuteve të Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare, në të kaluarën të gjithë klerikët permanent prej kryepeshkopit dhe deri te famullitarët, kanë qenë shqiptarë. Klerikët e huaj që janë tani në Shqipëri janë pritur me mirënjohje për ndihmën që po japin duke rindërtuar Kishën Ortodokse në përputhje me historinë tonë të veçantë, me traditat dhe identitetin tonë, të cilat diktojnë që kryetari i Kishës Ortodokse Shqiptare të jetë me kombësi shqiptare.

Letra kredenciale e peshkopit Anastas Janullatos më 3 qershor 1991, premton se puna e tij në Shqipëri si një i dërguar i veçantë ekleziastik do të ishte e kufizuar në kohë dhe në detyra deri sa të rimëkëmbej Kisha Autoqefale Ortodokse Shqiptare. Ne mendojmë se për të qenë Kisha Ortodokse Shqiptare vetëqeverisëse dhe e pavarur (autoqefale) është e domosdoshme që klerikët dhe sidomos kryepeshkopi të jenë me kombësi dhe nënshtetësi shqiptarë” (Botuar në Gazeta “RD”, Tiranë 25 gusht 1992).

Ceremonia e fronëzimit

Në gjithë këto parregullsi që shkelnin haptas sovranitetin e KOASh-it, Hirësia e tij vendosi të shpinte deri në fund detyrën me të cilën ishte ngarkuar nga kisha greke – të kryente celebrimin kanunor kishtar si kryepeshkop i Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare. Ky akt i guximshëm ndodhi më 2 gusht 1992. Atë ditë u zhvillua në kishën katedrale të Tiranës ceremonia solemne për fronëzimin e Janullatosit si kryepeshkop i KOASh-it.

Brenda në katedrale ndodheshin mitropolitët e ardhur nga Patriarkati i Kostandinopojës, disa mitropolitë grekë të ftuar nga Jnaullatosi, disa priftërinj shqiptarë, disa dhjetëra priftërinj minoritarë dhe disa qindra besnikë të krishterë ortodoksë. Sipas kanoneve kishtare, një prift apo një peshkop apo një kryepeshkop i kishës ortodokse quhet i fronëzuar kur në solemnitetin e Asamblesë Kishtare të gjithë besnikët që ndodhen në atë çast në kishë i përgjigjen pyetjes nëse kandidati i propozuar miratohet e termin tradicional bizantin “aksios” (pëlqehet).

Nëse një pjesë e besnikëve të pranishëm në kishë përgjigjet “anaksios” (jo i pëlqyer, pra i pamerituar, i padenjë), ai quhet i pamiratuar. Më 2 gusht në katedralen e Hyjlindëses së Tiranës kur besnikët u pyetën nëse e miratonin ose jo A. Janullatosin si kryepeshkop i Shqipërisë, krahas shumicës që thirri “aksios”, një pjesë e tyre u përgjigj me thirrjen “anaksios” (pra, i papëlqyer).

Veç kësaj, në atë solemnitet kishtar shfaqja më tronditëse ishte buçitja në katedrale e këngës rilindëse “Për mëmëdhenë, për mëmëdhenë”, në kuptimin se kryepeshkopi grek shkelte parimin thememlor të Rilindjes Kombëtare dhe se ai duhej të largohej nga kisha shqiptare. Megjithatë, Janullatosi nuk u dorëzua. Për ta realizuar me çdo kusht detyrën e ngarkuar ai u largua menjëherë nga katedralja dhe së bashku me pasuesit e vet shkoi në hotel “Tirana International”, ku celebroi fronëzimin e tij si kryepeshkop i Shqipërisë.

Duke kujtuar këtë ngjarje të turpshme për cilindo, që ndodhi më 2 gusht 1992 (‘Gazeta Shqiptare”, 14-15 shtator 2010), Hirësia e tij, A. Janullatos thotë se Krsito Frashëri në këtë pikë gënjen. Sigurisht që kjo është një fyerje e rëndë për një njeri dhe, ca më tepër, për një të moshuar, i cili ka bindje të plotë se deri sot nuk ka gënjyer asnjëherë. Si rrjedhim, kjo akuzë ka nevojë për t’iu përgjigjur pyetjes: kush gënjen në këtë rast, Kr. Frashëri apo A. Janullatosi?

Para së gjithash, që ditën e nesërme, më 3 gusht 1992, Agjencia Telegrafike Shqiptare njoftoi botërisht se më 2 gusht 1992 në ceremoninë kishtare A. Janullatosi nuk u pranua si kryepeshkop i Shqipërisë. Në emër të A. Janullatosit, KOASh-i u përgjigj se më 2 gusht ceremonia e fronëzimit u zhvillua në përputhje me kanonet kishtare në një ambient entuziasmi të madh, por shtonte se “këtë atmosferë u përpoq ta prishë një grup i vogël njerëzish, ku bënin pjesë edhe disa myslimanë, përfshirë këtu edhe një deputet të këtij besimi”. (Besoi se te gjithe keni pare nje vidio,sonte ne TV news 24,te 2 gushtit 1992,kur shumica e te pranishmeve kundershtonin fronezimin e Janullatosit si kryepeshkop)

Na kujtohen me këtë rast doktatorët fashistë dhe komunistë, të cilët kur dëgjonin zëra mosaprovimi për ta, i stigmatizonin këto zëra si vegla të armiqve të kombit dhe të atdheut. Nga ky pohim i përmendur i kishës gjithkush mund të nxjerrë konkluzionin se përveç kundërshtarëve myslimanë, midis protestuesve kishte dhe nje grup besnikësh të krishterë.

Në kanonet kishtare nuk thuhet se kryepeshkopi duhet të zgjidhet me shumicë votash, sepse kisha nuk pranon asnjëherë numërim votash. Kisha kërkon që krerët e saj të pëlqehen unanimisht nga besnikët e pranishëm në çastin e fronëzimit. Si rrjedhim, mjafton prania e një grupi sado të vogël kundërshtarësh që thërrasin “anaksios” për ta bërë të pavlefshëm zgjedhjen e prelatit, në rastin tonë të A. Janullatosit.

Nga Kristo Frasheri

Mitropoliti i Beratit nuk komenton deklaratën për Kosovën

Qytetarët e Beratit kanë dënuar ashpër deklaratën e Mitropolitit Ignat të bërë pak ditë më parë në Pejë, për gjendjen e krijuar në Kosovë për shkëputjen e saj nga Serbia. Deklarata e tij u zbardh fillimisht në mediat serbe e më pas u pasqyrua edhe në ato shqiptare.

Duke e konsideruar si një deklaratë absurde, qytetarët i referohen historisë duke thënë se Kosova është një territor tërësisht shqiptar dhe i banuar nga shqiptarët në shekuj dhe se një deklaratë e tillë është e pavend për një përfaqësues fetar si Ignati.

Pavarësisht përpjekjeve për të shkëputur një konfirmim ose jo të asaj që Mitropoliti ka thënë në ceremoninë e fronëzimit të Peshkopit Irinej si patriark i Kishës Ortodokse të Serbisë ai ka kundërshtuar të komunikojë me median, raporton BalkanWeb.

“Tani po e shoh këtë gjendje në Kosovë. Po ndihem i shqetësuar. Ne ortodoksët shqiptarë, kemi ushqyer ndjenja të përbashkëta me popullin dhe kishën serbe gjatë bombardimit, ja edhe tani këtu në Kosovë. Por në të njëjtën kohë ndiej një gëzim dhe kënaqësi të madhe këtu në Patrikanë dhe në Kosovë. Kjo e mirë është për serbët dhe Kishën e tyre, e di dhe po e ndiej Jerusalemin tuaj”, ka qenë përshëndetja e Mitropolitit të Beratit Ignati në ceremoninë e organizuar në Pejë, duke e quajtur Kosovën si Jeruzalemin e Serbisë.

Rregjistrimi i popullsise mbi baza etnike dhe fetare...!!!???




Ministri i Shtetit Genc Pollo ka lajmëruar ne muajin janar te 2010 per ngritjen e një Komisioni Kombëtar për regjistrimin e popullsisë.

Tashmë, me këtë vendim, Shqipëria do të rregjistrojë popullsinë e saj mbi baza etnike dhe fetare. Në përmbërje të komisionit në fjalë do të jenë 12 ministria.

Ministri Pollo ka theksuar se ky regjistrim do të përfundojë më 2011, pra pas më shumë se një viti. Me këtë vendim, në Shqipëri do të regjistrohet për herë të parë popullsia mbi baza fetare dhe entike, për të cilat është abuzuar jo pak gjatë dekadave të fundit, si për minoritetin ashtu për përkatësinë fetare.

“Kjo mënyrë regjistrimi do të bëhet për herë të parë në vendin tonë. Ky është një standard evropian, i cili i shërben respektimit të pakicave. Risia këtë vit është që përmban për herë të parë pas shumë dekadash regjistrimin mbi baza etnike dhe fetare.

Regjistirimi do të bëhet absolutisht në mënyrë profesionale nga
Instituti i Statistikave i mbështetur edhe nga ekspertë evropianë”,ka folur gjith ''kompetence'' Pollo.

Regjistrimi i popullsisë mbi baza etnike dhe fetar është kundërshtuar nga politikanë dhe akademikë, , pasi i druhen faktit se shumë shqiptarë mund të braktisin kombësinë, pasi marrin pension nga qeveria greke.

Ky rregjistrim u kundershtua dje,17/10/2010 dhe nga Partia e Cameve,e cila keto dite ka lobuar ne SHBA per njohjen e te drejtave te prones came ne territorin grek.

Greqia pretendon se në jug të Shqipërisë jetojnë rreth 150 mijë minoritarë grekë, ndërkohë që autoritetet shqiptare thonë se ky numër është rreth 30 mijë persona.

Nuk e dime se kujt do ti vleje ky rregjistrim,qe nuk eshte kerkuar nga asnje instance e institucioneve Europiane,pervec qarqeve reaksionare greke,dhe vencarisht Anastas Janullatosit,si kryemisionari i rreaksionit te zi grek,qe vepron lirshem ne territorin shqiptar.

Financimi dhe mbeshtetja e ketij rregjistrimi(sidomos mbi baza fetare) nga Qeveria shqiptare,na fut ne nje labirinth pa rrugdalje dhe besoi se ''tymi' dhe rezultatet e tij do arrijne me pare ne Athine se ne Tirane.

Fronëzimi i Kryepeshkopit të Shqipërisë, i grekut Anastas Janullatos është kundërshtuar qartë nga ortodoksët shqiptarë.

Konsulli grek: Korçarët, popull helen..

"Korça është Greqi, qytetarët e saj janë çliruar nga ushtarët grekë 70 vjet më parë". Kjo është deklarata e bërë dje nga konsulli grek në qytetin e Korçës, në prani të zyrtarëve të shtetit shqiptar, të cilët nuk kanë marrë asnjë masë ndaj tij. Ata kanë qëndruar të ulur në vendet e tyre duke miratuar në heshtje këto deklarata provokuese nga ana e zyrtarit grek.

Në fjalën e tij, konsulli, e ka cilësuar çlirimin e qytetit juglindor të Shqipërisë nga fashizmi si të kryer në vitin 1940 në të njëjtin vit, të cilin Greqia e mban si vitin e çlirimit nga fashistët italianë. Deklarimet u bënë gjatë një takimi në qytetin e Korçës ku përkujtohet 70- vjetori i krijimit të organizatës greke OMONIA dhe çlirimi i Greqisë nga fashizmi.

Në takimin e zhvilluar me këtë rast ishin pjesëmarrës edhe pushtetarë dhe drejtues të administratës lokale, si prefekti i Qarkut të Korçës, Andrea Mano, kreu i Këshillit të Qarkut, kryetari i bashkisë së Korçës, si dhe funksionarë të tjerë të administratës lokale. Këta të fundit ishin të pranishëm në sallë me ftesë të organizatës lokale OMONIA, e cila kishte organizuar edhe një takim dhe kokteil me rastin e 70- vjetorit të krijimit të saj.

Një deklaratë e tillë duket se është në përmasat e një incidenti diplomatik, por ajo nuk ka marrë asnjë përgjigje nga funksionarët lokalë dhe prefekti i qarkut si i dërguari i qeverisë shqiptare në Korçë. Madje ky i fundit ndodhej në podiumin e takimit, në momentin e deklarimit të konsullit grek. Thuajse asnjë nga pushtetarët e pranishëm nuk foli gjatë deklaratës së guximshme të konsullit grek, ndërsa shumë persona me shtetësi shqiptare që ndodheshin në sallë braktisën takimin.

Të pranishëm në takim pohuan se konsulli grek Teodoris Ikonomus tha mes të tjerash: Dua të përshëndes gjithë popullin helen në qytetin e Korçës me rastin e 70- vjetorit të çlirimit nga fashizmi dhe me rastin e përvjetorit të krijimit të organizatës OMONIA. Deklarimi shkaktoi jo pak reagim tek pjesëmarrësit. Më tej përfaqësuesi i shtetit grek në qytetin e Korçës, vijoi fjalimin e tij: Dua të uroj veç festës së krijimit të OMONIAS dhe çlirimit të Greqisë edhe çlirimin e Korçës në vitin 1940 nga pushtuesit fashistë.

Në këtë mënyrë konsulli grek Ikonomus, ka tentuar ta quajë çlirimin e qytetit të Korçës në të njëjtën kohë me Greqinë. Deklarimet e mësipërme, Ikonomus i dha ende pa përshëndetur as funksionarët e pushtetit lokal si përfaqësues të shtetit shqiptar, si dhe as përfaqësuesin e qeverisë në këtë qark.

Cameria,pse kane frike greket.?





Nje analize e koment nga Top-channel.

Historia e marrëdhënieve shqiptaro-greke është e tejmbushur me momente delikate, përplasje diplomatike e deri ushtarake.

E gjendur përballë një pozicioni historikisht tolerant nga ana e Tiranës zyrtare, politika greke dhe grupime të mbështetura prej saj kanë ushtruar presion të vazhdueshëm për realizimin e ëndrrave me Vorio Epirin.

Ndërkohë, Shqipëria është drojtur deri më sot të hedhë në tryezë problemin e vetëm real mes dy vendeve: Çamërinë.

Udhëtimi ynë shkel përmes të njëjtave gjurmë të lëna në 1944 nga mijëra e mijëra çame të masakruar e të përzënë me dhunë nga tokat e tyre, gjurmë të cilat nuk janë shuar plotësisht edhe sot, 67 vjet më pas.

Igumenicë, Filat e kështu me rradhë, ndër qytetet e zhurmshme është e vështirë të dallosh shenja të një periudhe të cilën vendasit e rinj janë kujdesur mirë që ta fshehin. Edhe ndonjë shqiptar i mbetur druhet të flasë e fshihet menjëherë sa sheh praninë e kamerës.

Pas rreth dy orësh mbërrijmë në Margëlliç, fshatin me rreth 1200 banorë, ngritur diku mes kodrave të buta e të gjelbëruara të Thesprotisë. Mjaftojnë vetëm pak metra të përshkuara në rrugicat e tij për të dalluar menjëherë ndoshta simbolin më të fortë e kuptimplotë të një historie tjetër, të një historie të shkuar të cilën në këtë tokë nuk kanë mundur ta çrrënjosin.

Minarja, e mbetur jetime pa xhaminë e saj në një fshat ku nuk ka qoftë edhe një musliman, është sot e rrethuar nga kishat ortodokse të cilat bëjnë hije në këtë vend që dikur ka folur ndryshe.

Në pjesën e sipërme të fshatit dallohen gërmadhat e dhjetra e dhjetra shtëpive që flasin më mirë se gjithçka për atë që ka ndodhur këtu me çamët 67 vjet më parë.

Pronarët e rinj shumicën e tyre i kanë kthyer në haure për bagëtinë, ndërsa rrënoja të tjera shtëpish mezi ngrenë krye nga toka.

Prania jonë në Margëlliç nuk mirëpritet, liria për të xhiruar zgjat vetëm pak minuta pasi menjëherë kamera e Top Channel bllokohet nga banorë të irrituar, mes të cilëve edhe kryeplaku i fshatit. Nën presion, kamera e fshehtë mbetet e vetmja zgjidhje.

Kryeplaku, i mbështetur nga punonjës të postës policore të fshatit, na detyron ta ndjekim në zyrën e tij. Telefonatat e shumta na bëjnë të kuptojmë se vizita jonë ka shkaktuar shqetësim edhe përtej Margëlliçit.

“Duhet të kishit bërë një letër tek bashkia dhe një tek policia. Nëqoftëse nuk do të kishit kamera në dorë nuk do të ndodhte asgjë, as me policine, as me asnjë”, thotë kryeplaku.

Drejtuesit e fshatit, pas direktivave të marra nga autoritetet në Igumenicë, na thonë se në Margëlliç jetojnë vetëm 6 familje shqiptare e me këtë rast, jo pa qëllim na ofrojnë intervistë me njërin prej tyre. Sigurisht, emigranti nga Karbunara e Lushnjes është i detyruar të pohojë atë që i kërkohet.

« Familjet shqiptare kanë ardhur këtu në vitin 2001, atëherë i solla dhe unë se më parë kam qenë vetëm. Të gjitha familjet shqiptare kanë ardhur pas viteve 90 », thotë një emigrant para kamerës.

Përmes emigrantit, tentohet të propagandohet dhe manipulohet një tjetër histori, që lidh shqiptarët me Margëlliçin vetëm pas viteve 90.

Pas intervistës lejohemi të filmojmë sërish. Por, edhe këtë herë gjithçka zgjat vetëm pak minuta, pasi grupi i Top Channel vihet nën vëzhgimin e rreptë e të paktën tre makinave të policisë greke.

Ndjekja vazhdon edhe pse makina e Top Channel del nga fshati Margëlliç. 2 nga autoveturat greke mbajnë distancë, ndërsa njëra prej tyre, me ngjyre blu, qëndron gjatë gjithë kohës më afër.

Shpesh herë gjatë rrugës automjetet e mbushura me civilë ndërrojnë vendet me njëra-tjetrën, por pa hequr dorë nga ndjekja e makinës së Top Channel.

Në kufi afrohet vetëm njëra prej tyre nga ku dalin dy persona të veshur civil, të cilët, siç duket edhe nga pamjet, i kërkojnë policisë kufitare të vonojë procedurat e lejim-kalimit të grupit të Top Channel për në Shqipëri.

Pas rreth 40 minutash largohemi drejt Shqipërisë duke lënë pas jo vetëm imazhet e një krimi masiv që kërkon drejtësi, por mbi të gjitha të një fqinji që nën ethet e nacionalizmit I trembet edhe një kamere televizive duke ekspozuar kështu anën më të shëmtuar.

Kjo ndodh në një kohë kur dërgatat greke të politikanëve, emigrantëve greko-amerikanë, nacionalistëve të të gjitha markave, jashtë apo nën kontrollin e Athinës zyrtare, gazetarë, diplomatë e deputetë, vijnë në Shqipëri e shtrojnë bash mu në mes të shqiptarëve e u mbajnë fjalime për tu kujtuar se tani së fundmi janë bërë grekë.

Këta njerëz lejohen t’i bëjnë këto, jo vetëm për shkak të përulësisë së politikës sonë, por mbi të gjitha sepse Shqipëria nuk ka çfarë t’i fshehë Greqisë, përveçse t’i kërkojë me zë të lartë të drejtat e çamëve.

Pikërisht këtu buron frika e grekëve, të cilët na ndjekin pas tërë panik sepse e dinë që ne jemi në vendin e krimit, i cili për fat të keq ende nuk është hetuar.

Ndërsa altoparlantët grekë të politikës e kishës janë angazhuar në thirrje që banorët e Korçës dhe zonave të tjera të jugut të deklarohen grekë, këtu në fshatrat e Çamërisë të gjithë i tremben një dokumentari që nuk synon të mbjellë nacionalizëm dhe urrejtje, por thjesht të risjellë në kujtesë krimet dhe genocidin grek.

Shtëpitë e rrënuara, minarja e mbetur e vetmuar që prej dëbimit të popullsisë vendase dhe mijëra dëshmi të njerëzve që janë ende gjallë janë fakte më të forta se pensionet e Athinës për fukarenjtë të cilëve u kërkohet të shesin edhe identitetin për ca para më shumë.

Kunder rregjistrimit etnike.




81 shoqata, me nismën e shoqatës “Labëria” kanë reaguar ashpër gjatë një tubimi duke u shprehur kundër regjistrimit të popullsisë, mbi baza etnike.

Ata i kanë bërë thirrje me anë të një peticioni qeverisë shqiptare për ta ndaluar këtë regjistrim si edhe e kanë akuzuar atë se po i bindet çdo kërkesë të qeverisë greke.

Në tubim Sabri Godo u shpreh me tone ironike ndaj përkrahësve të këtij regjistrimi, ndërsa historian Pëllumb Xhufi përdori tone akuzuese.

“Shkenca thotë që u dashkan 6 mijë vjet të ndërrohet kodi gjenetik i njeriut, ndërsa me formularin e qeverisë e ndron kombësinë në 2 minuta e gjysmë”, është shprehur Godo.

“Interesat tona varen nga një pensionist, Nikollaq Gaxojanis që është mik i gjithë pushtetarëve shqiptarë. Që është mik i Saliut, Ilirit dhe Fatosit. Kjo është për të vënë duart në kokë”, deklaroi Xhufi.

Ndërsa nënkryetari i KLD-së, Spahiu u shpreh se, çertifikata është e pamjaftueshme për të ndryshuar kombësinë dhe ftoi krerët e partive të minoritetit grek në debat publik.

“E ftoj në debat Dulen apo Karamelon që mendojnë se do të munden të keqinterpretojnë ligjet e Shqipërisë”, deklaroi Spahiu.