Atlantida

Ai që i thotë këto fjalë është Kritia, njeri i afërt i filozofit Platon, i cili tregon që një shekull më parë, më 590 para Krishtit, ligjvënësi Solon kishte shkuar në kryeqytetin administrativ të Egjiptit, Sais . Këtu ai qe përpjekur t'i çudiste Priftërinjtë e Isidit duke u bërë një pasqyrë të traditave të lashta greke, por njëri prej tyre kishte buzëqeshur, duke pohuar se ai grek qe një popull fëmijnor në krahasim me një popull tjetër rreth të cilit Egjiptianët zotëronin shumë dokumente të shkruara.

Simbas priftit egjiptian, një qytetërim i zhvilluar kishte egzistuar për shekuj të tërë "mbi një ishull më të madh se Libia dhe Azia të marra së bashku".

Ishulli qe shkatërruar nëntë mijë vjet më par ë nga një përmbytje e tmerrshme bashkë me gjithë banorët e tij. Fjalët e Kritias janë ndërfutur tek "Dialogjet" e Platonit, shkruar rreth vitit 340 para. Krishtit. Ja sesi e përshkruan ishullin filozofi grek, gjithnjë duke i vënë fjalët në gojën e priftit egjiptian: "Nga bregdeti e deri në mes të ishullit, i shte një rrafshinë; më e bukura dhe më pjellorja e të gjitha rrafshinave, kurse në qendër një mal jo shumë i lartë (...)."

Përshkrimi vijon gjatë e në të ndërfuten komente mbi gjenezën e banorëve të A tlantidës: shfaqet identikiti i një territori katërkëndor 540 x 360 kilometra, i rrethuar nga tri anë prej malesh që e mbronin nga erërat dhe nga të ftohtët, hapur në jug nga deti. Rrafshina ujitej në mënyrë artificiale nëpërmjet një kompleksi sistemesh ka nalizuese perpendikulare mes tyre, që e ndanin token në gjashtëqind katrorë të quajtura klerossu, në të cilat lulëzonin hapësira të begata bujqësore.

Qyteti kryesor, Atlantida, gjendej në bregun jugor; ai qarkohej nga një rreth muresh, largësia e të cilëve me qendrën ishte shtatëdhjetë kilometra; qyteti i vërtetë, i mbrojtur nga rrathë të tjerë uji dhe toke, kishte një diametër prej pesë kilometrash.

Me fjalë të tjera Atlantida ishte pothuajse tetë herë më e madhe se Siçilia; Nëse jo tamam një kontinent, ajo mbetej gjithsesi një ishull me madhësi të konsiderueshme. Kritia përshkruante pjellorinë e tokave të saj, të populluara veç tjerash prej elefantësh, gjë që do të thotë se edhe për këtë kafshë, më e madhja dhe më llupësja e të gjithave, kishte ushqim të bollshëm.

Perandora e fuqishme e Atlantidës, që shtrihej në ishujt fqinje, ndahej në dhjetë shtete të konfederuara, çdonjeri prej të cilëve drejtohej nga një mbret; shteti Sovran, ai që përfshinte qytetin e Atlantidës ndahej nga ana e vet në gjashtëdhjetë mijë struktura qeverisëse; çdo pesë a gjashtë vjet zhvillohej njëfarë asambleje publike me pjesëmarrjen e popullit i cili gjykonte mbi veprimtarinë e administrative të ndryshme.

Atlantidasit, të cilët nuk mjaftoheshin me zotërimin e ishujve të tyre, themeluan koloni të tyre në kontinentin përballë (Amerikë?), në Egjipt, Libi e në Etruri. Por nuk arritën ta mposhtin perandorinë e Athinës, themeluar në vitin 9600 para Krishtit nga perëndesha Minerva dhe organizuar simbas e vetë kritereve që Platoni kishte paraqitur në veprën e tij "Republika". Mbas shumë vite luftimesh një tërmet i madh dhe një përmbytje shkretuan Athinën, përpinë ushtrinë e saj, por bënë që edhe Atlantida të zhytej në thellësinë e ujërave të oqeanit. Një ndëshkim i drejtë, duke pasë parasysh se me kalimin e shekujve Atlantidasit qenë korruptuar.:

"Kur elementi hyjnor, i përzier me natyrën njerëzore, u shua brënda tyre e mbizotëroi karakteri njerëzor, atëherë degjeneruan, e ndërsa atyre që ishin në gjendje të shihnin këto iu shfaqën si gjëra të turpshme, syve të atyre që ishin të plogësht për të dalluar se çfarë lloj jetë përkon me të vërtetë me lumturinë, iu dukën gjëra të mrekullueshme, të mbufatur siç ishin prej lakmisë dhe pushtetit.

Dhe Zeusi, zoti i zotave, duke vënë re se kjo rracë po degjeneronte në mënyrë të mjerueshme, vendosi t'u jepte një ndëshkim me qëllim që të bëheshin më të urtë.Kërkoi të mbidheshin të gjithë zotat, e, me t'u mbledhur tha..."

Se çfarë tha Jupiteri, mund vetëm ta marrim me mend: në të vërtetë me këto fjalë pë rfundon edhe Kritia. Por prifti plak e ka sqaruar tashmë më përpara:

"Më vonë, me t'ia behur ca tërmete dhe përmbytje të jashtëzakonshme, e gjithë rraca juaj luftëtare (Pra Athinasit) u zhduk nën tokë, e në të njejtën mënyrë edhe Atlantida u gremis në det e u zhduk".

Për sa rrëfehet, pohon Kritia, Egjipti është i vetmi vend që zotëron shumë dokumentacion të shkruar, sepse, ndryshe nga tokat fqinje, nuk qe përfshirë nga katastrofat; e në lidhje me këtë u kërkon ndjesë lexuesve për faktin se u ka vënë emr a grekë sovranëve të Atlantidës.

Në të vërtetë, në analet e veta, Egjiptianët i kishin përkthyer emrat në gjuhën e tyre, simbas zakonit të kohës; më vonë edhe Soloni nga ana e vet i pati ripërkthyer, e kështu i ka paraqitur. "Nëse pra do dëgjoni emra të ngjashëm me tanët, mos u çudisni, ngaqë e dini arsyen".

Nga Platoni tek Kolombi

Ka mundësi që filozofi grek të mos e ketë marrë me mend se rrëfimi i tij i shkurtër (pak a shumë nja dhjetë faqe të sotme) do të kishte bërë të rridhte më shumë bojë sesa tër ë korpusi i tij filozofik: rreth njëzet e pesë mijë vepra kushtuar një qytetërimi që ndoshta as nuk ka egzistuar fare.

Rast më shumë unik sesa i rrallë (tjera vende të lashta misterioze, si Trekëndëshi i Bermudeve, janë zbuluar dhe diskutuar në kohë shumë të vonshme), problemi i egzistencës apo mosegzistencës së Atlantidës bëri të shpërthejnë shumë shpejt polemikat.

Disa mëtonin se Atlantida gjendej përtej Kolonave të Herkulit (përshembull Cymmeria e cituar nga Homeri tek Odisea), dhe shënuan popullin e Ata lantëve "që nuk hanë asnjë lloj qënieje me shpirt" e "nuk ëndërrojnë kurrë". Në Histori -në e Herodotit, tema e Timeus dhe Kritias përbënte (së paku për aq sa dimë ne) një risi absolute.

Aristoteli, nxënës i Platonit, nuk i dha shumë rëndësi rrëfimit të Mësuesit të vet, dhe ky jo-opinion pati një peshë përcaktuese në Mesjetën kristiane. Në të vërtetë, autoriteti i Aristotelit...

... konsiderohej i padiskutueshëm, e ajo që ai pati thënë ("Ipse dixit"), që jo rastësisht përputhej me vizionin gjeocentrik të universit mbështetur nga Kisha, nuk mund të kundërshtohej. Për më tepër egzistenca e një kontinenti të mbytur nëntë mijë vjet më parë nuk përputhej me datën e krijimit të botës simbas Gjenezës, llogaritur rreth vitit 3760 p. Krishtit.

Por, më 1492, Kristofor Kolombi zbuloi që, përtej Atlantikut egzistonte me të vërtetë një tokë: filozofi anglez Francis Bacon dha mendimin se mund të jetë fjala pikërisht për kontinentin e përshkruar në Kritia. Shumë pikëpamje nisën të modifikohen, aq sa në shekujt XVI dhe XV II Guillaume Postel, John Dee, Sanson, Robert de Vangoudy dhe shumë kartografë të tjerë e quajtën Amerikën me emrin Atlantidë.

Mbas Pushtimit, u zbulua madje se një legjendë antike e indigjenëve të Meksikës, përshkruar në Kodin Aubin, fillonte me këto fjalë: " Uexotzincas-ët, i Xochimilacas-ët, Cuitlahuacas-ët, Matlatzincas-ët, Malincalas-ët braktisën Aztlan-in dhe u endën gjithandej.". Aztlan ishte një ishull i Atlantikut dhe tributë e lashta kishin qenë të detyruar ta braktisnin sepse po zhytej në oqean.

Prej ishullit, të mbijetuarit morën emrin dhe u quajtën actekë, ose "Banorë të Aztlan". Sa për dijeni, në Meksikë kjo teori nuk lidhet me vëllimet fantastike, por mësohet nëpër shkolla, pak a shumë siç mësojnë nxënësit italianë historinë e Romulit dhe Remos; në Muzeun Antropologjik të Qytetit Meksiko janë ekspozuar shumë vizatime të lashta që përshkruajnë migrimin.

Rikthimi i Atlantidës

Ka nga ata që bëjnë analogji mesqytetërimit të Egjiptit të lashtë dhatij të Amerikës qendrore: ndërtime piramidale, ballsamosje, vit i ndarë në 365 ditë, legjenda, afërsi gjuhësore. Atlantida duhet të ketë qenë pra njëfarë ure natyrale ndërmjet këtyre dy qytetërimeve, e shtrirë me gjasë ndërmjet Azoreve dhe Bahamasit.

Më 1815, Joseph Smith, fshatari pesëmbëdhjetëvjeçar nga Mançesteri, në Kontenë e Ontarios në Nju Jork, qe takuar me një engjëll me emrin Moroni , i cili i premtoi ca vizione të jashtëzakonshme.

Shumë vite më vonë engjëlli i tregoi vendfshehjen e ca pllakave të çmueshme e të shkruara në një gjuhë të panjohur , të cilat Smith, i përndritur nga fryma hyjnore iu fut punë për t'i përkthyer.

Më 1830 u botua Libri i Mormonëve, një bibël e vërtetë për sektin e Mormonëve, që përshkruan një përmbytje me ca karakteristika krejtësisht atlantidiane (dhe pse Atlantida s'përmendet fare), ndodhur menjëherë mbas kryqëzimit të Krishtit.

"Në vitin e tridhjetekatërt, në muajin e parë, në ditën e katërt, u çua një uragan i tillë siç nuk ishte parë kurrë përmbi tokë; e shpërtheu edhe një shtërngatë e madhe dhe e tmerrshme, e një bubullimë e tmerrshme që e shkundulloi tërë tokën si të donte ta çante më dysh (...).

Dhe shumë qytete të mëdhenj e të rëndësishëm u gremisën, qytete të tjerë ranë pre e zjarreve, kurse mjaft të tjerë u troshitën derisa ndërtesat e tyre u rrëzuan, e banorët vdiqën dhe vëndet u shndërruan në mjerim (...). Kështu sipërfaqja e krejt tokës u deformua, e një errësirë e dendur u derdh mbi tërë vendin, e nëpër terr nuk mundën të ndezin ndonjë dritë, as llambë, as vravashkë" etj, etj.

Të mbijetuarit, populli i Nefit, kishin mundur të largoheshin në kohë "në vendin e Bollëkut", ku ndërtuan tempuj e qytete, mes të cilëve atë të Palenque dhe një fortesë që më vonë u njoh me emrin Maçu Piçu.

Tridhjetë e dy vjet më vonë një studiues ekscentrik francez, abati Charles -Etienne Brasseur, zbuloi "provën përfundimtare" të lidhjes mes Mesdheut, Atlantidës dhe Amerikës Qendrore.

Teoritë e tij u konsideruan të pabesueshme, por frymëzuan veprën e parë me të vertetë popullore rreth kësaj teme: "Atlantis, the Antediluvian World" ("At lantida, Bota Antideluviane") të amerikanit Ignatius Donnelly (1882).

Sipas Donnelly, Atlantida ishte parajsa Tokësore biblike, dhe aty qenë zhvilluar qytetërimet e para. Banorët e saj qenë hapërdarë nëpër Amerikë, Europë e Azi; mbretërit dhe mbretëreshat e saj qenë bërë Zota të religjioneve antike.

Më vonë, rreth trembëdhjetë mijë vjet më parë, i tërë kontinenti qe përmbytur prej një kataklizme me origjinë vullkanike. Në mbështetje të tezës së tij, Donnelly parashtron afëritë kulturore të përshkruara më s ipër, dhe disa prova gjeologjike, me thënë të vërtetën jo fort bindëse .

Nga ana tjetër e oqeanit, Augustus Le Plongeon, mjek francez, bashkëkohor me Donnelly, që për herë të parë kishte bërë gërrmime në rrënojat Maya në Yucatan , e rimori në mënyrë të pavarur tematikën e "Mistere të shenjta të Majave e të Kuikëve 11.500 vjet më parë; marrëdhëniet e tyre me Misteret e shenjta të Egjiptianëve, Grekëve, Kaldeasve dhe Indianëve".

Pavarësisht gjatësisë së pafundme të titullit, libri i tij pati një sukses të madh dhe ndikoi gjerësisht në përhapjen e mitit.

Përktheu : Shpëtim Kelmendi

Atlantida



Atlantida në greqishten e vjetër, Ἀτλαντὶς νῆσος, " ishte një ishull i madh që ndodhej përballë kolonave të herkulit rreth 12,000 vjet më parë. Për herë të parë ky qytet u përmend nga Platoni në vitet 360 para erës sonë në dy vëllimet e tij Timaeus dhe Kritias.

Që atëherë Atlantida ka hyrë në imagjinatën e njerëzimit si një qytet i artë me një zhvillim të paparë. Ajo zbulohet dhe ri-zbulohet pothuajse çdo vit, por për fat të keq në pozicione të ndryshme të tokës.

Madje disa mendojnë se ajo mund të ekzistojë edhe në hapësirë. Këtu mund të përmendim edhe një teori e cila e vendos atë në qytetin e Durrësit.

Legjenda për Atlantidën sipas Platonit.

Timaeus nga Platoni

E shkruar nga Platoni ne vitin360 p.e.s. (fragment)

Në atë kohë ekzistonte në atë det, një ishull përpara se të mbërrije në ato që quheshin, duke ngrënë, nga ju (Grekët) Pillarët e Herkulit. një ishull sa Libia edhe Asia sëbashku.

Prej këtej mund të udhëtoje për në ishujt e tjerë, që në atë kohë ishin prezentë/të dukshëm, edhe prej këtyre ishujve drejt atij kontinentit të pafund, në ato ujëra të vërteta.

Tani, sa ishin brenda kësaj gojës që e kemi fjalën, duket një liman i ngushtë sa për të kaluar, por ai deti tjetër me të vërtet, dhe toka që e rrethon, mund të quhet kontinent. edhe në këtë ishullin e Atlantit, kjo mbretëri e madhe dhe e admirueshme, mbizotëronte gjithë ishullin, shumë ishuj të tjerë si edhe një pjesë të kontinentit.

Prej këtej zonën në brendësi deri në Libi, dhe prej këndej deri në afërsi të Egjiptit, Nga Evropa deri në Tyreni(Tuskania.)

E përkthyer nga Greqishtja e vjetër në Shqip nga Albert S Nika

ATLANTIDA

Aristoteli, nxenesi dhe studenti me i preferuar i Platonit ishte i bindur qe Atlantida ishte shpikur nga mesuesi i tij per finese filozofike por qe nuk kishte ekzituar ne realitet.

Shekujt e mevonshem markuan nje heshtje totale per Atlantiden.

Plinio I Vjetri, filozof roman, ndoqi teorine e Aristotelit duke e akuzuar Platonin e vdekur si " shpiksi i fabules se Atlantides".

Por filozofe , historiane te tjere kishin te dhena te mbartuar nga gjeneratat por qe akoma nuk ishin te forta.

Mbas nje intervali prej 1500 vjetesh nje numer i madh shkencetaresh, historianesh dhe arkeologesh filluan te manifestonin interes per kontinektin e supozuar te zhdukur ne krahun tjeter te Oqeanit.

Historiani spanjoll Francisco Lopes (1510-1560) ishte i pari qe tha se Atlantida mund te ishte quajtur Amerika.

Nje tjeter historian Francisco Bacon (1561-1626) tha te njejten gje si dhe gjermani Janua Joannes Bicherod (1663) tha qe "bota e re e zbuluar nga spanjollet (Amerika) nuk kishte asgje te re.

Prifti jeusit Athanasius Kircher(1601-1680) ishte i pari qe pranoi legjenden si nje ide historike positive dhe reale.

Ky prift ishte nje hetues i vertete per tema te ndryshme.Ai siguroi qe "kishte deshifruar heroglife te referuara Atlantides".

Sipas versionit te tij Atlantida ishte nje kontinent i vogel ne oqeanin Atlantik.Ishte me mire te thuhet nje ishull se sa nje kontinet. Dimensionet e saj gjeografike e vendosnin midis Amerikes dhe Afrikes.

Nje ishull i madh ku nje varg malesh qendore vinin duke u zbutur neper ane dhe neper ujrat e shume lumenjve qe pershkonin gjithe ishullin si rrjeta e nje merimange.

Sipas teorive te Platonit ishulli kishte nje pamje te tille ; ne qender te ishullit ishte mali ku qendronte Poseidoni ne pallatin e tij.Ky mal ishte i ndare nga pjesa tjeter nga nje canal rrethor.

Me pas vinte nje zone po prape rrethore qe njihej me emrin "Ultesira e brendshme" e cila ishte e ndare nga Ultesira e jashtme nga nje tjetr rreth me ujra te embla.Nje kanal qendror bashkonte te gjitha zonat tokesore me detin.Pjesa e jashtme ishte e rrethuar nga nje mur rrethor qe mbronte nga shikimet dhe kuriozet qe mund te harrinin aty rastesisht.

Siperfaqja totale (sipas Platonit) ishte rreth 800.000 milje katror.E gjitha eshte nje skeme perfekte ku kanali qendror bente rregullim e uljeve dhe ngritjeve te ujit .

Po nga e nxorri Platoni keto ide duke qene kaq larg prej vendit qe pershkruante? Arkitekete qe kane lexuar pershkrimet e Platonit kane ngelur te habitur per saktesine arkitektonike te tij.

Sigurisht nje ishull me siperfaqe te tille nuk mund te zhdukej komplet pa lene asnje lloj gjurme. Shume ishin vendet qe mendohej se rrethohej Atlantida , midis Skocise , Amerikes se Jugut, dhe nje pjese e Afrikes.

Por ne asnje nga keto vende nuk u gjet as prova me e vogel e nje ekzitence njerezore inteligjente qe datonte 10.000 vjet.Mund te ishte gabuar ne shifra Platoni? Me shume se nje studiues kane dashur te takojne diferencat ne relacion qe ekziston midis viteve diellore dhe henore.

Egjiptianet termin henor e kishin 30 dite, qe do te thote se periudha e then nga Platoni nga 9000 vjet do te reduktohej ne 742 vjet te sotmet .. gje e cila eshte me e besueshme.Keshtu qe mendohet se perkthimi eshte bere gabim ajo qe ka dashur te thote 100 eshte perkthyer 1000 (nga arabisht ne greqisht).Keshtu qe ngjarja duhet te kete ndodhur rreth 1500 vjet para Krishtit.

Nje teori interesante mbi kete gje vjen nga profesoir Anghelos Galanapnulos me origjine greke dhe qe besonte ne versionin e Platonit. Ne 36º ne veri dhe 25º ne lindje te detit Egje gjendeshin nje grup ishujsh qe kishin marre emrin Santorini , qe perbeheshin ne ishujt e medhenj Thera dhe Therasia dhe ishuj te tjere te vegjel qe quheshin Aprosini, Palaia Kameni, Nea Dameni dhe Mika Kameni.

Te gjithe jane me origjine vullkanike. Ne 1886 pati nje shperthim te madhe vullkanik qe u studiua nga nje shkencetar francez me emrin Fouque dhe qe sherbeu si baze per Universitetin e Vjenes per te krijuar nje skeme te shperthimeve te ndodhura ne kete zone neper shekuj.

Pati nje shperthim ne vitin 198 para Krishtit ne te cilin ishulli Palaia Kameni mbiu nga ujrat e terbuar.tjeter shperthimne vitin 726 para Krishtit e zgjati kete ishull.Ne 1573 Mikra Kameni mori formen e plote.

Ne 1650 nje shperthim tjeter qe çoi ne ndryshime ne ishujt e tjere.Por ne 1707 ndodhi nje shperthim Ciklop qe zgjati jo me pak se 5 vjet dhe u krijua Nea Kimena. Ne 1666 u krijua nje shtese e Nea Kimenes.

Atlantida, misteri i kontinentit të zhdukur

Eshte folur shume per Atlantiden, kontinenti i supozuar i zhdukur para disa mijera vjeteve.

Shume studiues dhe shkencetare te fushave te ndryshe i kane kushtuar jeten dhe pasionin e tyre kerkimit te ketij kontinenti qe per momentin mbetet imagjinar por pa rezultat.

Ka shume teori qe kundershtojne njera tjetren dhe qe lidhen kryesisht jo me faktin se cfare perfaqesonte ne vetvehte Atlantida dhe cfare shkalle zhvillimi kishte, por me vendndodhjen.

Deshmia e pare qe mund te quhet serioze vjen nga Platoni ne njeren prej dialogeve te dy personazheve ne tragjedine Kritias dhe Timaios. Platonit (viti 350 para eres sone) i referohet ligjevenesit te famshem te Greqise se lashte Solonit i cili udhetonte shpesh, ne njerin prej udhetimeve te ketij te fundit ne Egjyp, gjate takimit me nje prift ai degjoi per historine e nje toke te begate me nje madhesi sa Libia dhe Azia te marra sebashku.

Kjo toke shtrihej diku ne afersi te Shtyllave te Herkulit (ngushtica e Gjibraltarit) dhe rreth 9 mije vjet me pare (11500 vjet para eres sone) u zhduk brenda nje nate dhe dite. Kjo toke qe ishte e permasave te medha pershkruhej nga prifti si nje vend i madh ne perendim te detit Mesdhe i rrethuar nga oqeani Atlantik.

Cdo gje ne kete toke qe po e quajme kontinet ishte shume e zhvilluar dhe e perparuar per kohen qe behet fjale.

Atlantet pershkruhen si shume paqesore, punetore dhe te afte per tregeti dhe arte zejtarie. Kryeqendra e tyre (Oqeania) ishte dhe kryeqendra e tregetise me vendet e tjera, ishuj dhe kontinente ku mendohet qe atlantet ishin shume te fuqishem ne mardheniet me vendasit.

Cdo gje neper qytet e tyre pershkruhet si shume e vecante, pasuri te tera qe dukeshin ne ndertimet dhe ne veshjet e godinave me metale te cmuara dhe te statujave. Anijet e tyre ishin te persosura dhe te perparuara per kohen. Por cdo gje u zhduk brenda nje nate dhe dite.

ndonje ndryshim shume i madh gjeologjik ne ate kohe do kete ndikuar ne permbytjen dhe me pas zhdukjen e plote te Atlantides.

Nga pershkrimet per ngjarjen, permbytjet, termetet dhe valet gjigande te oqeanit eshet arritur ne nje konkluzion qe te pakten deri tani eshte nga me te qendrueshmit qe Atlantida eshte zhdukur si pasoje e ndonje shperthimi vullkanin sepse vetem gjate shperthimit vullkanin ndodhin te gjitha ato qe u permenden me siper si faktore te fundosjes se kontinentit.

Persa i perket vendndodhjes se Atlantides ka shume teori por numrin me te madh te mbeshtetesve e ka teoria qe Atlantida mund te kete qene pjese e ishullit te sotem grek Santorini. nga studimet gjeologjike eshte arritur ne perfundim qe perafersisht ne kohen qe pretendohet se ka ndodhur permbytja e Atlantides, ishulli Santorini ne pjesen perendimore te tij ka patur nje zgjatim toke qe vazhdonte per milje te tera.

Si rrezultat i shperthimit vullkanik u fundos nje pjese e mire dhe sot kane mbetur vetem dy ishuj te vegjel me origjine vullkanike nga llava e ftohur. Ky detaj perkon edhe me pershkrimin e Platonit.

Misteri i Atlantides eshte bere pikenisje per shume studime dhe eksplorime qe ne kohet e vjetra. Madje dhe shtysa fillestare per Kolombin per te zbuluar kontinentin amerikan, ka qene fillimisht legjenda per Atlantiden.

Teori te cfaredolloji e vendosin Atlantiden ne zona te ndryshme te globit, nga pjesa juglindore e Azise, pjesa perendimore e detit Mesdhe, ishujt Azorre, Ishulli Bimini (Bahamas) dhe ne vende te tjera.

Por te gjitha kane si pike te perbashket pranine e oqeanit Atlantik. Me pas do shkruaj edhe dicka tjeter per teori te ndryshme qe lidhen me emertimin e Atlantides dhe shperndarjen gjeografike qe ka ne vende te ndryshme te globit.

Shume shkencetare kane pretenduar qe kane gjetur vendndodhjen e Atlantides por deri me sot askush nuk ka mundur ta provoje. Rasti i vetem qe mund te merret ne konsiderate eshte ai i zbulimit te nje zgjatimi nenujor ne ishullin e Biminit dhe qe ka terhequr shume vemendjen e studiuesve.

Aty duken qarte gjurme ndertimesh nga dora e njeriut dhe e nje teknike qe nuk perqaset me ate qe njihet ne zonat perreth apo te ndonje kulture te lashte qe studiohet.

Zbulimi i Atlantides ne Bimini eshte parashikuar edhe nga Edgar Cayce, nje Nostradamus i shekullit te 19-20 qe eshte shprehur se ne fund te viteve 60, Atlantida do dali nga uji ne Bimini. natyrisht ajo gje nuk ndodhi dhe as viti nuk perkoi me ate qe tha Cayce por sidoqofte gjurmet qe jane gjetur jane me interes per studim.

Ndonese shkenca ka avancuar dhe shkencetaret arrijne ne perfundime duke u bazuar ne studime dhe llogjike shkencore, parashikimi dhe sidomos personi i Edgar Cayce shpesh lidhet me Atlantiden dhe zbulimin e saj.

Darius

Mundesi per ekzistencen e Atlantides ne 10 vende

Kur vjen fjala per te pyetur ne lidhje me vendndodhjen fizike te mbeturinave te civilizimit te lashte te Atlantasve, pergjigja eshte ne varesi te faktit qe me ke je duke folur.

Cdokush duket se ka nje kandidat te preferuar per te cilin mund te jepen argumenta bindese.

Nese eshte ne Antarktike apo detin Egje, Bahamas apo Atlantikun Verior, gjurmet domethenese mund te gjendjen gjithandej dhe renditja e tyre mund ta beje ceshtjen shume te ngaterruar.

Ne listen e meposhtme Childress jep disa detaje dhe mundesi per ekzistencen e Atlantides ne 10 vende te ndryshme:

Azoret

Platoni duke cituar Prifterinjte Egjyptiane nepermjet xhaxhait te tij Solonit, thote se Atlantida ka qene pertej shtyllave te Herkulit dhe qe kryen luftra me mesdhetaret e lashte dhe u perpine nga deti ne vitin 9400 P.e.s.

Atlantida ka qene nje toke lundertaresh te famshem, shume elefante dhe nje pallaje me nje qytet buze nje gjiri gjigand i ndertuar ne rrathe te shumte qe nderthureshin me njeri tjetrin.

Mbasi thuhet se Atlantida ka qene nje ishull i madh ne oqeanin e vertete qe rrethonte kontinentet, u mendua se behej fjale per mesin e Atlantikut. Per atlantasit thuhet se kishin kolonizuar shumicen e botes dhe kishin luftuar me Greqine dhe Mesdheun Lindor.

Fundosja e Atlantides la mbrapa vetem disa ishuj te shperndare ku disa prej tyre mendohet se jane dhe Ishujt Azore.

Sahara

Shkretetira e Saharase, Malet Tassili dhe Ahaggar ne Algjerine e Jugut dhe Tunisi jane propozuar qe mund te jene vendi aktual i Altantasve.

Kur francezet kolonizuan Afriken e Veriut, shume shpejt zbuluan qe nje bote e humbur ekzistonte dikur ne Algjerine e Jugut dhe se gjiri i lashte i Kartagjenes ishte nje miniature e sakte e kryeqytetit te Atlantides sic pershkruhej nga prifterinjte Egjyptiane.

Sidoqofte Saharaja nuk u zhduk nen oqean por u shkretua dhe u shnderrua ne nje shtrat te thate deti. A shtrihet Atlantida nen masivet e reres dhe formacionet e cuditshme te Shkretetires se Saharase?

Malta

Malta ka struktura gjigande te lashta te cilat tani jane datuar si mbi 9000 vjecare ose edhe me te vjetra dhe qe nga arkeologet ortodokse mendohet se jane si rrenojat me te vjetra ne bote.

Tani Malta eshte nje ishull i vogel shkembor qe njehere e nje kohe ka patur elefante dhe tregon shenja qe dikur eshte shkaterruar nga nje vale gjigande kataklizmike. Joseph Ellul dhe te tjere kane propozuar qe Malta ka qene pjese e nje civilizimi madheshtor ne te kaluaren, ka mundesi Atlantet.

Mendohet se Malta ka qene e lidhur me pjese te tjera te Mesdheut kur nje vale gjigande nga Atlantiku permbyti Mesdheun duke shkaktuar Flodin Biblik. A ka qene Malta Atlantida?

Ishulli eshte shume i vogel qe te kete qene Atlantida por tregon qarte qe Mesdheu ka qene nje vend shume ndryshe 12 mije vjet me pare.

Bimini

Me zbulimin ne vitini 1968 te asaj qe duket si nje rruge gjigande e gurte ne forme poligonale ne ujerat e ceketa te Biminit, u mendua se Atlantida u gjet ne Karaibet. Nje shkalle, pjese e nje piramide te humbur, kollona te rrezuara, te gjitha duken si rrenoja te permbytura.

Ka mundesi qe Atlantasit te jene shperndare ne nje pjese te madhe te Atlantikut nga Azoret ne Bahamas dhe mbase edhe deri ne Florida. Kohet e fundit arkeologu nga shteti Indiana, Jackson Judge ka sugjeruar se Portsmouth, Ohio ka qene vendndodhja e Atlantides.

Amerika e Jugut

Per shkak te mbeturinave gjigande ne Peru dhe Bolivi dhe evidencat qe Tiahuanaco eshte shkaterruar nga nje kataklizem, Amerika e Jugut eshte propozuar si vendndodhja e Atlantides nga nje nuumer i madh autoresh te hershem, perfshi ketu dhe kolonelin britanik Percy Fawcett i cili u zhduk ne xhunglen Braziliane ne vitin 1952 gjate kerkimit per qytetin e humbur te Atlantides.

Amerika e Jugut ka rrenoja gjigande dhe eshte pertej Atlantikut por evidencat tregojne qe kjo toke eshte ngritur nga niveli i deti dhe jo zhytur ne te.

Antarktika

Kur Charles Hagood rizbuloi Harten e Piri Reis, (per me shume lexoni kryetemen e hapur ne kete nenforum me titull Gjurmet E Civilizimeve Te Lashta) nje harte e kopjuar nga harta te vjetra prej admiralit Turk dhe ku dukej Antarktika si nje kontinent pa akull, lindi koncepti i ekzistences se Atlantides ne token e ngrire polare.

Duke qene se Altantida mund te ishte shkaterruar si rezultat i spostimit te poleve, Antarktika ka shume mundesi qe te kete patur nje klime shume here me te pranueshme 10 mije vjet me pare dhe qe ne te mund te gjenden rrenoja megalitike te njejta me ato te Amerikes se Jugut.

Antarktika duket shume larg nga Mesdheu nese kujtojme faktin e luftrave te kryera aty midis Atlantasve dhe Mesdhetareve. Po ashtu supozohet qe Atlantida u fundos brenda nje dite dhe nate, ndersa Antarktika ka akumuluar akull per mijera vjet. A shtrihet Atlantida ne Antarktike?

Kanariet

Ndonese nuk jane gjetur rrenoje te lashta ne Azoret, majat malore te kreshtes se Atlantikut Qendror, jane zbuluar rrenoja antike ne Ishujt Kanarie, afer brigjeve marokene.

Popullsia vendase Guanche e ishujve Kanarie nuk ka patur asnje njohuri udhetimi me anije kur u zbuluan per here te pare nga eksploratoret spanjolle por ne vete ishujt jane zbuluar rrenoja te gureve rrethore te cilet kane cuar ne propozimin qe Kanariet jane mbeturinat e Atlantides se Lashte.

Deti i Veriut

Zonat e ceketa te Detit te Veriut ne Hollande, Gjermani dhe Angli si dhe Skandinavi jane propozuar si zona te mundshme te egzistences se Atlantides.

Libri Oera Linda i zbuluar ne Hollande ne vitin 1700 flet per nje toke te zhutyr afer Ishujve Frisian ne Hollande. Jugen Spanuth, nje prift gjerman,kreu disa foto rrenojash te nenujshme ne Gjermanine Veriore ne fillim te viteve 50-te.

Kohet e fundit studiuesi Paul Dunbavin ka hedhur propozimin qe qyteza e Atlantides eshte lokalizuar nenuje midis Uellsit dhe Irlandes.

Qytete te medhaja hollandeze si Amsterdami dhe Rotterdami ndodhen 40 kembe nen nivelin e detit ne keto momente qe po shkruaj. Ka shume mundesi qe keto qytete ne te ardhmen do jene qytete te fundosura.

Lindja e Mesme

Lindja e Mesme dhe Arabia kane disa nga rrenojat e gurta me te medhaja dhe mahnitese ne bote. Blloqet me te medhenj te gurit sot ne bote gjenden ne Baalbek, Liban.

Ato peshojne 2000 ton sejcili dhe jae te denja per arkitekturen Atlantase. I ngjashem eshte dhe Muri Tempull ne Jeruzalem i cili ka themele prej guresh gjigande, te ngjashme me ato te Baalbek.

Autore te koheve te fundit si Stan Deyo ka sugjeruar qe Arabia Saudite, me rrenojet e saj te cuditshme ne shkretetiren qendrore, eshte vendndodhja e Atlantides.

Qytete port mund te gjehen ne brendesi te Arabise dhe ndonese eshte e qarte qe Arabia dhe Lindja e Mesme kane shume civilizime te humbura per te zbuluar, kjo zone nuk eshte aspak e zhytur ne det njehere e nje kohe.

Flodi Biblik vershoi mbi Lindjen e Mesme ne nje kohe parahistorike. A shkaktoi kjo gje shkaterrimin e Atlantides apo ishin vete atlantasit ata qe shkaktuan katastrofen?

Tera dhe Kreta

Sipas literatures turistike te Greqise, shperthimi i ishullit te Egjeut, Tera, shkaterroi Kreten dhe ne te njejten kohe Atlantiden.

Ndersa Platoni eshte shume eksplicit ne datimin dhe vendnodhjen e Atlantides (9400 p.e.s. dhe ne Atlantik), arkeologet greke duken te sigurt qe Atlantida mund te gjehet vetem disa qindra milje nga Athina.

Me mijera turiste vizitojne Teren cdo vit dhe pijne veren lokale te atlantasve ndersa bisedojne per Atlantiden. Per ta Atlantida nuk mund te gjindet ne asnje vend tjeter pervec se ketu.

Darius

Legjenda për Atlantidën sipas Platonit

"Timeu", shkruar në vitin 360 përpara K.
(fragment)

Do t'iu rrëfej një histori të botës së lashtë, të cilën e kam dëgjuar nga një plak i moçë m, ngase Kritia, në kohën që na e rrëfeu, ishte, siç tha, ndaj të nëntë dhjetave, kurse unë për pakëz dhjetë (...)

Dhe për çfarë bënte fjalë rrëfenja, Kritia? - e pyeti Aminandri. Për veprimin më madhështor që kanë bërë ndonjëherë athinasit, dhe që duhet të ketë qenë më i njohuri, por që, për shkak se kanë rrjedhur q'atëher ë shumë kohë dhe meqë protagonistët gjetën shkatërrimin, nuk ka mbërritur gjer tek ne.

Thuana,- tha tjetri,- gjithë historinë dhe ku e prej kujt e dëgjoi Soloni këtë gojëdhënë të vërtetë.

Ai u përgjigj ­ Në deltën egjiptiane, në krye të së cilës ndahet lumi Nil, gjendet një rajon që quhet rajoni i Saisit. Edhe qyteti më i madh i rajonit quhet, gjithashtu, Sais, dhe është qyteti prej nga rrjedh mbreti Amasis. Qytetarët njohin për themeluese të qytetit një hyjneshë. Në egjiptiançe ajo quhet Neit dhe, siç pohojnë ata, është po ajo hyjneshë që helenët nderojnë me emrin Athina.

Ata i duan shumë athinasit dhe thonë se, në një farë mënyre, janë të lidhur me ta. Në këtë qytet vajti Soloni, ku e pritën me shumë nderime.

Ai pyeti priftërinjtë më të arsyer në çështje kësodore për lashtësinë dhe zbuloi se as ai dhe as ndonjë helen tjetër nuk dinte njoftime më të vlefshme për kohët e lashta.

Në një rast, duke dashur t'i cyste të flisnin për lashtësinë, ai nisi të rrëfejë për gjërat më të lashta që dihen në anët tona - për Foroneun, që njihet si "njeriu i parë" dhe për Niobën dhe, pas Përmbytjes, për mbijetesën e Deukalionit dhe të Pirrës.

Gjurmoi gjenealogjinë e pinjollëve të tyre dhe, duke llogaritur datat, u orvat të gjejë se sa vjetë më parë kishin ndodhur ngjarjet, që ai thoshte se kishin ngjarë.

Mbi këtë e sipër, një prej priftërinjve, ai që ishte shumë i shkuar nga vërsa, iu drejtua e i tha: O Solon, Solon, ju helenët s'jeni veç se fëmijë; nuk ka asnjë njeri të moçëm ndër ju. Soloni e pyeti se ç'kuptim kishin këto fjalë.

Dua të them, gjegji ai, se nga mendtë të gjithë ju jeni të rinj. Juve nuk ju është lënë trashëgim asnjë mendim nga tradita e lashtë e as ndonjë shkencë që të jetë thinjur nga vitet.

Dhe do të ta them përse. Kanë ndodhur, dhe do të ndodhin sërish, shumë shkatërrime të njerëzimit prej shkaqesh të ndryshme.

Shkatërrimet më të mëdha janë vepër e zjarrit dhe ujit, ato më të voglat prej një numri të pafund shkaqesh.

Ekziston një rrëfenjë, që edhe ju e keni ruajtur: se një herë e një kohë, Fetoni, biri i H eliosit, që kishte mbrehur kuajt në koçinë e të atit, ngase nuk ishte në gjendje t'i ngiste në rrugën e përditshme, shkrumboi gjithçka mbi tokë, duke u vrarë dhe vetë nga rrufeja.

Tani kjo rrëfenjë është veshur me petkun e mitit, por në të vërtetë tregon rënien e trupave që lëviznin në qiejt qark tokës dhe shkrumbimin e madh të gjërave mbi tokë, që përsëdytet pas intervalësh të gjatë.

Në kohë të tilla ata që jetojnë ndër male dhe vende të thata dhe të larta janë më të ekspozuar ndaj shkatërrimit se sa ata që banojnë bri lumejve apo bregut të detit.

Nga kjo mënxyrë ne na shpëton dhe na mbron Nili, shpëtimtari jonë i amshueshëm. Kur, nga ana tjetër, zotat spastrojnë tokën me përmbytje, ata që i mbijetojnë përmbytjes, në rastin e atdheut tënd, janë lopçarët dhe barinjtë, që jetojnë ndër male, kurse të tjerët që, si ty, rrojnë në qytete, përlahen nga lumejt e barten në det. Ndërsa në këtë tokë, as në atë kohë e as në ndonjë kohë tjetër, uji nuk zbret nga lartë poshtë në fusha, por priret gjithnjë të ngjitet nga p oshtë lartë; për këtë arsye legjendat e ruajtura këtu janë më të lashtat. (...)

Kështu, në ishullin e Atlantidës ekzistonte një perandori e madhe dhe e mrekullueshme, që qeveriste ishullin e shumë ishuj të tjerë, si dhe shumë pjesë të kontinentit.

Për më t epër, banorët e Atlantidës patën nënshtruar territoret e Libisë nga Shtyllat e Herakliut deri në Egjipt, dhe të Evropës deri në Tiren.

Kjo fuqi e madhe, e bashkuar në një, orvatej të
nënshtronte me një goditje atdheun tonë dhe tuajin, si dhe tërë rajonin m idis ngushticave.

Atëherë, Solon, atdheu yt shkëlqeu ndër gjithë njerëzimin, me gjithë madhështinë e virtyteve dhe fuqisë së tij.

Ajo (Athinaja e grekëve, Neiti i egjiptianëve - A. Q.), udhëheqësja e helenëve, shquhej për guximin dhe aftësitë luftarake... Aj o i mposhti dhe ngadhnjeu mbi pushtuesit dhe i shpëtoi nga skllavëria ata që s'ishin nënshtruar akoma dhe me bujari na çliroi ne të gjithëve që banonim midis shtyllave.

Por më vonë ndodhën tërmete e përmbytje të
mënxyrshme dhe në një ditë e natë të vetme f atkobi gjithë njerëzit tuaj luftëdashës u përpinë në tokë. Në të njëjtën mënyrë edhe ishulli i Atlantidës u zhduk në thellësitë e detit. Për këtë arsye, deti në ato anë është i pakalueshëm dhe i padepërtueshëm, ngase ka një cektinë balte në udhë, që është shkaktuar nga batisja e ishullit.

Të rrëfeva shkurtimisht, Sokrat, ç'dëgjoi plaku Kritia nga Soloni dhe ç'na tregoi neve.

Peritoni

nga "Libri i qenieve imagjinare"

Thuhet se Sibila e Eritresë paratha se qyteti i Romës do të rrënohej për fundimisht nga Peritonët. Në vitin 642 të Tënëzot arkivi i profecive të Sibilës u dogj në zjarrin e madh të Aleksandrisë; gramatikanët që i hynë punës për përtëritjen e disa fragmenteve të shkrumbosura prej nëntë vëllimeve, me sa duket nuk hasën asgjëkundi profecinë e veçantë, që parathoshte fatin e Romës.

Me kohë u gjykua e nevojshme të gjendej një burim që do të hidhte më tepër dritë përmbi këtë gojëdhënë.

Pas shumë kuturisjesh, u zbulua se një rabin nga Fesi (sipas të gjitha gjasave Jakob Ben Chaim-i) kishte lënë një traktat historik, në të cilin citonte veprën, tani të humbur, të një skolasti grek, e cila ngërthente fakte të caktuara historike për Peritonët, marrë, me sa duket, nga orakujt, përpara se Biblioteka e Aleksandrisë të digjej nga Omari. Emri i grekut t ë arsyer nuk ka mbërritur gjer tek ne, por fragmentet e tij rrojnë:

Vendbanimin fillestar Peritonët e kishin në Atlantidë. Ata janë gjysmë drerë dhe gjysmë shpendë. Prej dreri kanë kokën dhe këmbët. Për sa i përket trupi të tyre, atë e kanë krejtësisht si të shpendve, me flatrat dhe pendët përkatëse...

Veçoria e tyre më e çuditshme është se kur dielli shkrep mbi ta, në vend që të lëshojnë hijen e trupit të vet, lëshojnë hije njeriu. Për këtë arsye, disa mendojnë se Peritonët janë shpirtërat e rrugëtarëve që kanë vdekur larg shtëpisë dhe perëndive të tyre...

...dhe janë pikasur duke ngrënë dhé... duke flatruar në krina në një lartësi marramendëse mbi Shtyllat e Herkulit.

...ata [Peritonët] janë armiq për vdekje të racës njerëzore; kur arrijnë të vrasin një njer i, hija që lëshojnë përdhe është e trupit të tyre; kështu ata fitojnë dhe favorin e perëndive.

...dhe ata që kaptuan detrat me Skipionin për të përgjunjur Kartagjenën, për pak sa s'dështuan, ngase gjatë lundrimit një formacion Peritonësh u sul si shigjetë në anije, duke vrarë e gjymtuar shumë vetë... Sado që armët tona nuk bëjnë dobi ballë tyre, kafshët - pa qenë kafshë - nuk mund të vrasin më shumë se një njeri.

...zhgërryhet në gjakun e viktimave të tij dhe pastaj flatron mbi flatrat e veta të fuqishme.

...në Ravenë, ku janë parë së fundi, rrëfejnë për pendët e tyre, të cilat i përshkruajnë me ngjyrë të bruztë të çelur, gjë që më çuditi pa masë, ngase është thënë se pendët e tyre janë në një të gjelbër të mbyllur.

Sodo që këto fragmente janë të qartë, është për të ardhur keq që s'ka mundur të mbërrijë në kohën tonë asnjë njoftim tjetër për Peritonët.

Traktati i rabinit që ruajti këtë përshkrim për ne, ishte i depozituar, gjer përpara Luftës së fundit Botërore, në Bibliotekën e Dresdenit.

Është e dhimbshme të pohohet se edhe ky dokument është zhdukur, dhe nëse si pasojë e bombardimeve, apo djegieve të mëparshme të librave prej nazistëve, nuk dihet. Le të shpresojmë se ndonjë ditë do të zbulohet një tjetër kopje e kësaj vepre, për të stolisur sërish raftet e ndonjë biblioteke.

Përktheu: Azem Qazimi

Orët e fundit të Atlantidës

Më 8 korrik të vitit 8498 para Krishtit, në Tokë me një shpejtësi marramendëse, nën temperaturën prej 20 000 *C, u përplas një asteroid. Katastrofa zgjati vetëm 2 minuta, dhe për ata 2 minuta vdiqën me miliona njerëz, u shkatër rua bota bimore dhe shtazore në shumë regjione të planetit tonë, ndërsa pamja dhe klima sa saj ndryshuan përgjithmonë.

Kjo ishte dita kur u fundos Atlantida legjendare dhe me të u zhduk edhe qytetërimi i parë të cilin e ndërtoi njeriu. "Shkak i kësaj katas trofe apokaliptike ishte asteroidi nga grupi Adonis, i cili nga trajektorja e tij përreth diellit u fut në fushën gravitale të Tokës" pohon fizicienti gjerman Otto Muck në librin e tij "Gjithçka për Atlantidën ".

Kataklizma filloi në horizontin veri -perendimor; nga thellësia e kosmosit befas u paraqit një trup i panjohur qiellor, i cili fillimisht ngjante në një yll të vockël, pas 30 sekondave i ngjante kometës, ndërsa pas një minuti në një 'bolidi", shkëlqimi i të cilit ishte më i madh se 100 diej. Gati se me një trajektore vertikale, trupi u përplas në tokë.

Stuhia e tërbuar

Nga drejtimi i veri -perëndimit, asteroidi pa u hetuar arriti deri te brigjet e kontinentit Amerikano -Verior, në regjionin 330 të gjerësisë gjeografike, ku sot gjendet qyteti liman Ça rlston në Karolinën Jugore.

Kur trupi qiellor me një shpejtësi marramendëse hyri në shtresat e dendura të atmosferës, temperatura përnjëherë u ngrit në 20.000 *C dhe të gjithë ata që panë këtë "shkëlqim të tmerrshëm" përgjithmonë humbën të pamurit.Nxehtësia shkatërroi gjithçka që iu gjend në rrugë.

Nën ndikimin e nxehtësisë trupi qiellor shpërtheu, në një distancë rreth 200 km nga sipërfaqja e tokës dhe u thërmua në qindra pjesë të zjarrta që upërplasën në tokë, në formë shiu gjigant të zjarrtë, duke mbje llur vdekje dhe shkatërrim.

Dy copëzat më të mëdha ranë në regjionin e Atlantikut, në veri -perëndim të Portorikos. Më një fuqi të madhe shkatërruese ekuivalente me 30.000 bomba hidrogjenike, e shpërthyen fundin e oqeanit. Biliona tonë të magmës së zjarrtë dolën nga gjiri i tokës dhe u përzien me ujin e detit, duke u shndërruar në sasi të mëdha avujsh të cilët u ngritën deri në 30 km.lartësi.

Gjëmimi i shpërthimit u dëgjua në tërë botën. Shkëlqimi i përplasjes e shndërroi natën në ditë në një perimetër prej 2000 km. Valët gjigante, të larta deri në 1000 m u vërsulën drejt brigjeve për të shkatërruar gjithçka para vetës...
Në këtë orgji çmendurake të stihisë, plotësisht u shkatërrua Ishulli legjendar Atlantida.

Platoni për Atlantidën

Obsesioni kryesor i Ott o Muck është zbulimi i fshehtësisë së Atlantidës, me të cilën njerëzimi merret ka 2400 vjet, që nga ato ditë kur filozofi i famshëm grek Platoni, e vendosi në rend dite, të historisë.

Pak para se të vdiste i shkroi dy vepra: "Timaios" dhe "Kricias", në të cilat për herë të parë përmendet ky ishull dhe përfundimi tragjk i tij.

Sipas Platonit, Atlantida gjendej në afërsi të "Shtyllave të Heraklitit" - siç quhej më herët ngushtica e Gjibraltarit. Ishte më e madhe se Azia e vogël dhe Afrika jugore së bashku, sh quhej për pjellori dhe jepte dy "prodhime" vjetore.

Platoni i përmend palmat e kokosit, elefantët, krokodilët, tempuj dhe pallate të praruara, kryeqytetin me një rreze prëj 23 km dhe bashkësinë njerëzore të bazuar në normat ligjvënëse dhe kulturë të lartë. Ushtria e Atlantidës i kishte 480.000 këmbësorë, 120.000 kalorës, 160.000 karroca luftë, 240.000 marinarë.

Platoni i pari shkroi për Atlantidën. të gjitha veprat e mëvonshme u bazuan në informacionet e tij. Mirëpo, Platoni të dhënat për Atlantidën i kish te dëgjuar nga Kriciusi, të cilit i kishte rrëfyr gjyshi i tij, ndërsa gjyshi kishte mësuar prej Soloni. ligjvënësit më të njohur të Greqisë antike. Deri te këto të dhëna, Soloni kishte ardhur nga shkrimtarët egjiptas të cilët i kishte takuar gjatë udhëtim eve të tij.

Në bazë të 20 faqeve të shkrimeve të Platonit për Atlantidën, deri më tani janë botuar 25 000 punime për katastrofën më të madhe që e ka goditur planetin tonë. Për Atlantidën shkruan shkencëtarët, shkrimtarët, detarët dhe hulumtuesit, ëndërrimt arët ...

Gjurmëve të qyteteve të fundosura

A ka prova shkencore, përveç Atlantidës së Platonit, për shkatërrimin e ndonjë pjese të madhe të tokës apo ndonjë ishulli, në historinë e njerëzimit. "Në vitin 1969, hulumtues detarë amerikan në afërsi të Ishull it Bahamas, Andros, gjetën mbeturinat e një muri dhe shtyllave gjigante".

Gjurmët e anijeve të fundosura ekzistojnë në të gjitha pjesët e botës dhe kjo e ka shpjegimin e vet: nga epoka e fundit e akullit (rreth 7000 vjet p.e.s.) shtresa e shkrirë e akullit që e mbulonte një pjesë të madhe të Evropës, e rriti nivelin e detit për plotë 200 metra.

Kështu, deti në pjesët më të ulta bregdetare vërshoi dhe fundosi qytetërimet dhe banorët e tyre. Britania e Madhe atëbotë, akoma nuk ishte ishull, në vend të detit B altik ishte tokë, ndërsa lumi Temza ishte degë e Rajnës, gadishulli Apenin ishte lidhur me rrip toke me Afrikën veriore.

Të gjitha këto regjione të vërshuara kanë diçka të përbashkët. Mirëpo, Atlantida sipas Platonit, gjendej larg në oqean. "Prej aty, shkr uante ai, mund të lundrohej në ishuj të tjerë, si dhe bregun e shtrirë të përtejm".

Ata ishuj "të tjerë" besohet të jenë Karaibet dhe Bahamet, ndërsa "bregu i shtrirë i përtejm" Amerika veriore.Sipas kësaj, Atlantida gjendej mes Amerikës dhe Evropës, ku sot gjenden IshujtAzore.

Dëshmitë e Otto Muck -ut

Kur u bënë fotografimet e para ajrore, në vitin 1921 të Karolinës jugore, u zbuluan më se 3000 kratere me origjinë misterioze.

Qindra kratere kishin rrezen prej 1,5 km, ndërsa i gjithë rajoni përreth qytet it Çarlston shtrihej në njësipërfaqe prej 156.000 km2. Si rrjedhim i kësaj, del se kemi të bëjmë më gjurmë të ndonjë trupi të madh qiellor që ka shpërthyer mbi tokë.

Dy gropa gjigante në fund të detit në regjionin e Portorikos tregojnë për goditjen e dy p jesëve gjigante të asteroidëve. Sipas llogarive të Muck -ut, të dy pjesët kishin një rreze prej më se 10 km. Ato copa krijuan një çarje të madhe e cila së shpejti u shtri deri në Atlantidë.

Magma e shkrirë që shpërtheu nga zemra e tokës u hodh me një erupcion të fuqishëm në atmosferë, ndërsa në vendin e saj mbeti një boshllëk i madh me një thellësi prej gati 3000 metrash, gjë që ndikoi të fundosej edhe një pjesë e kores së tokës. Ky ishte edhe fundi i Atlantidës, shkatërrimin e së cilës e përcollën edhe shum ë katastrofa periferike.

Hiri i lavës dhe uji i detit e krijuan një shtresë reje të zezë me trashësi prej 30 km, e cili me ndihmën e erërave pasate u zhvendos drejt lindjes, në Evropë, Afrikë, Azi. Në ato regjione u krijuan tornado dhe uragane. Hiri dhe kr ipa e detit paraqitnin pika kristalore për shira apokaliptike dhe rrebeshe që i suleshin tokës.

Varrezat e Mamuthëve në Siberi

Njëkohësisht me këto zhvillime, mbi planetën tonë u përhapën re të mëdha me gazra helmues të cilët dolën nga thellësia e Tokës . Muck konsideron që me këtë paraqitje, e ka ndriçuar edhe enigmën më të vjetër: varrezat e
Mamuthëve në Siberi.

Atje, kryesisht në tokën e ngrirë janë gjetur mbeturinat e mijëra Mamuthëve, edhe atë në gjendje sikur të kishin ngordhur dje, e jo para mijëra vjetëve.Këto mbeturina shkencëtarët i kanë studiuar me kujdes.

Diagnoza është; "Vdekje e shpejtë, pa lëndime, si pasojë e ngulfatjes". Në stomakët e mamuthëve janë gjetur edhe ushqimet e tyre të fundit, gjethe të halorëve.

Mirëpo, ky lloj bimësh nuk jeto n në vendin ku janë gjetur mamuthët. Këto bimë rriten në vende me klimë shumë më të butë, në regjione që gjenden hiç më pak se 3500 km më në jug. E tërë kjo e nxitë hipotezën se "ndryshimin e shpejtë të klimës" mund ta ketë shkaktuar ndonjë "fuqi kosmike".

Muck thekson se përplasja e asteroidit dhe Tokës e kishte zhvendosur Boshtin e planetit tonë për 3500 km, gjë që kishte ndikuar në ndryshimin momental të klimës. Mamuthët e ngulfatur në "tymin helmues" tashmë janë të "konservuar" në një frigorifer natyror .

Përndryshe, përpara katastrofës në ato pjesë rriteshin haloret dhe drunjtë të tjerë.Rryma detare e Golfit, si dëshmi.Fakti që Evropa perëndimore ka klimë të butë duhet falënderuar "lumit oqeanik të ujit të nxehtë".

Si ishte e mundur që me gjithë ekzisti min e kësaj rryme të nxehtë, para 7000 vjetësh (kur përfundoi epoka e akullit),Skandinavia dhe shumë rajone të Gjermanisë, Britanisë së madhe gjendeshin nën shtresën e borës dhe akullit?

Muck jep përgjigje të thjeshtë. Atëbotë as që kishte ekzistuar "rrym a e nxehtë Golfit" dhe as që arrinte deri në Evropë.

Duke u nisur nga gjiri i Meksikos, ajo në mes të rrugës haste në një pengesë të pakalueshme, ishullin Atlantida, të gjatë 1000 dhe të gjerë 500 km.

Rryma e nxehtë qarkullimin e kthente në detin Karaibik, prej nga sërish kthehej drejt Atlantidës. Vetëm pas shkatërrimit të Atlantidës, rruga drejt Evropës i ishte hapur.

Nën ndikimin e rrymës së nxehtë detare, shtresa e akullt në Britani filloi të shkrihej. Ky proces zgjatë me mijëra vjet dhe akoma nuk ka për funduar.

Krijimi i racës "fytyrë -zbehtë"

Sasitë gjigante të lavës dhe hirit që u ngritën në atmosferë, e mbuluan qiellin mbi Evropë, për rreth 200 vjet me radhë. Bimët, të cilave u mungoi sasia e mjaftueshme e dritës, humbën pigmentet.

Kjo ndodh edhe me njerëz të cilët më gjatë i nënshtrohen Dritës së diellit. Muck konsideron se pikërisht në këto kushte u krijuan njerëzit fytyrë -zbehur, nga deri atëherë, raca njerëzore "e bakërt e kuqe". Këtë e dëshmojnë edhe vizatimet e gjetura në shpellat e Francës jugore.

Data e kastrofës

Muck e përcakton këtë datë duke u nisur nga e dhëna e Platonit, sipas së cilës Atlantida është fundosur para 8500 vjetësh. Muck ka krahasuar këtë kalendar me kalendarin e Indianve Maya, i cili fillon me datën zero absolute, dhe përmes tij mund të fiksohet data e saktë, 6 qershor 8498 p.e.s.

A ishte kjo dita e shkatërrimit të Atlantidës? Ngjashmëria në data nuk mund të jetë e rastit. Me këtë datë mund të ndërlidhet një konstalacion interesant astronomik, i ashtuquajtur Konjukcioni i Tok ës, Venerës dhe Hënës.

Këta tre trupa qiellor atë ditë gjendeshin në një trajektore. Mirëpo, atë ditë në afërsi të Tokës gjendej edhe një grup asteroidësh Adonis.

A mund të mjaftonte që konjukcioni i këtyre tre trupave qiellor të ndikonte që një nga astero idët të "ndërroj" kahjen dhe të tërhiqej nga gravitacioni i Tokës?

Muck konsideron që kjo nuk është fare e pamundur. Ka dëshmi të shumta për "aksidente" më të vogla kosmike që e kishin goditur planetin tonë.

Më 30 qershor 1908 një meteorit kishte rënë në territorin e Siberisë dhe kishte shkaktuar paraqitjen e shtyllës së zjarrtë 20 km, që kishte mundësi të shihej në një largësi për 500 km.

Nën ndikimin e goditjes ajrore, njerëzit dhe kuajt binin përtokë edhe në largësi prej 650 km, nga vendi i goditjes. Me këtë rast, nuk duhet harruar që ky meteorit, ishte një "xhuxh" i njëmendët në krahasim me asteroidin që e goditi Atlantidën.

Atlantida - urë ndërmjet kulturave të lashta

Zbulimet e fundit u lejojnë hulumtuesve të së kaluarës parahistorike që të shkojnë edhe më larg në lashtësi.

Dëshmitë e kulturave të lashta, gërmimet, motivet, legjendat, mjetet e ndryshme, hulumtimet në tokë dhe det, dëshmojnë që ato kultura ishin krijuar përpara ndonjë katastrofe të madhe.

Por, ka edhe shumë indicione të tjera që ndërm jet vete kishin lidhje, edhepse gjendeshin të ndara me mijra kilometra njëra prej tjetërs.

Për gjithë këtë rrëfimi i Platonit për Atlantidën, sot paraqitet në dritë të re. Hulumtuesit janë të gatshëm të besojnë që dikur ishulli i zhvilluar në oqeanin Atlantik, paraqiste jo vetëm urë mes kulturave parahistorike të Mesdheut, Lindjes së afërt dhe të mesme nga njëra anë, dhe Amerikës së lashtë nga ana tjetër, por ishte edhe Baza e tyre.

Disqet artificale në fund të Atlantikut

Revista "Sputnjik" shkruan se në mes të viteve '50 një anije amerikane për hulumtime oqeanografike ka nxjerrë nga fundi i Atlantikut, në jug të ishujve Azore, rreth 1000 kg të "suvenirëve" të çuditshëm.

Ishin këto disqe, në formë pjatash me një rreze prej 15 cm dhe trashësi prej 4 cm. Pj esa e jashtme ishte relativisht e lëmuar, ndërsa e brendshmja e thelluar dhe paksa e vrazhdët.

Hulumtimet kishin treguar se ishin bërë para 12000 vjetësh, dhe çka është më e rëndësishme ishin punuar në kushte atmosferike, mbi tokë. Kush i bëri? Pse? Pse në një numër kaq i madh u gjend në një vend të caktuar?

Më tej revista thekson se edhe degë të tjera të shkencës interesohen për zgjidhjen e misterit të Atlantidës, sepse ka shumë çështje që ndërlidhen.

Etimologjia krahasuese (komparative) bën pyetje; Si ka mundësi që shumë rrënjë të fjalëve nga greqishtja e vjetër kishin hyrë në gjuhën e Indianëve Maya? Apo, si ka mundësi që në shumë shpella të Perusë të ketë vizatime dhe skulptura luanësh dhe të shtazëve të tjera, të cilat kurrë nuk kishin jetuar në ato regjione?

Edhe detajet që i përmend Platoni përputhen me provat e zbuluara. Muret dhe kullat e bëra nga guri i bardhë, i zi dhe i kuq mbështeten me atë se objektet bashkëkohore në Ishujt Azore janë të bëra pikërisht nga këta lloj gurësh. Ndërsa këta ishuj jan ë në të vërtetë majat më të larta të Bjeshkëve.

Hidrologët rus me hulumtimin e tokës në fund të detrave verior kanë ardhur në përfundim se valët e para të "rrymës së nxehtë të Golfit" të ato regjioni
kishin arritur para rreth 12 000 vjetësh.

Deri te rezultat e ngjashme kanë ardhur edhe studiusit amerikan. Ata kishin studiuar hirin vullkanik të shtresuar në fund të Atlantikut, dhe theksojnë se ai ishte krijuar aty përpara 12 000 vjetësh.

ATLANTIDA

Civilizim apo identitet i humbur?

Një civilizim apo një botë e humbur? Legjendë apo realitet, rrëfimi për kontinentin e humbur vazhdon të jetë njëra nga enigmat më të mëdha të civilizimit modern. E përshkruar si tokë ideale, me civilizim kulminant – Atlantida mbetet ende inspirim për shumë shkencëtarë, të cilët jetën e tyre ia përkushtuan parajsës së humbur. Mijëra libra, filma artistik, zbulime dhe kuazi zbulime shkencore; por enigma mbetet ende: A ka ekzistuar Atlantida ndonjëherë, ku dhe kur?

Zanafilla

Kur Poseidoni, perëndia e lashtë greke e detit, për të parën herë takohet me Cleiton, lind dashuria, që në jetë do të sjellë 5 palë binjakë. Si vend për jetesë të lumtur perëndia e detit zgjodhi një ishull në Oqeanin Atlantik, i cili më pas do të marrë emrin e birit më të vjetër të Poseidonit – Atlasit. Në ishull mbetëronte një klimë e mesme dhe gjatë vitit kishte dy pranvera. Pjesën qëndrore e qeveriste biri më i vjetër me mjaft sukses. Paqja dhe toleranca ishin moto të banuesve të ishullit. Atlantida konsiderohej e shenjtë, sepse ishte e mbrojtur nga dielli, prej momentit kur ai shtriu krahët dhe i dhuroj ishullit kushtet optimale për jetë.

Civilizimi dhe teknologjia

Atlantidasit ishin autodidaktë dhe progresivë. Ata ndërtuan një civilizim madhështor, që u shpërnda në të gjitha viset ku dominonin. Ishin Titan – superior, Gjigant – për nga shpirti dhe trupi dhe Ciklop – për punë të rënda fizike.

Vendi ishte i pasur dhe produktiv, me një florë dhe vegjetacion të bujshëm. Banorët e ishullit ndërtuan miniera dhe shkritore, industri të vogla dhe punëtori, ku përpunonin metalet për nevojat e përditshme. Të gjitha veglat dhe mjetet e nevojshme për jetë u punuan nga metalet e fisnikëruara. Amblemat, monumentet sakrale dhe stolitë personale, të gjitha ishin të punuara nga ari i pastër.

Pallatet dhe falltoret kishin formë trapezoide me hyrje në formë harku. Në qendër të ishullit dominonte statuja madhështore e perëndisë Atlas. Sistemi i përpunuar i ujitjes, me shumë liqejë dhe diga të ndërtuara, mundësonte zhvillimin e bujqësisë dhe siguronte sasi të mjaftueshme të ushqimit. Porti detar i Atlantidës, në çdo kohë mund të pranonte 1200 anije, të cilat vinin nga të katër anët e botës për të tregtuar me banorët e ishullit.

Klima e përshtatshme mundësonte dhe zhvillimin shpirtëror të atlantidasve. Virtytet e larta morale, dëshira për paqe dhe progres, arsimi i lartë janë vetëm disa tipare të banorëve të ishullit. Në mes ishte i vendosur pylli i shenjtë i Poseidonit. Burime të ndryshme me ujë të ngrohtë dhe të ftohtë, linin përshtypjen e një parajse të vertetë. Shkollat dhe hipodromi i ndërtuar në ishull, mundësonin argëtim dhe edukim për banorët.

Katastrofa

I tërë ky civilizim madhështor u shkatërrua brenda një dite të vetme. Në momentin e kataklizmës, ishulli ishte në luftë me Athinën, e cila me çdo kusht dëshironte të pushtonte vendin më progresiv të asaj kohe. Ka disa hipoteza për shkaqet e zhdukjes së ishullit:

- Valët gjigante të shkaktuara nga cikloni Tsunami, kanë mundur të fundosin ishullin dhe banorët e tij. Ky spjegim është tradicional dhe është i bazuar në disa fenomene natyrore karakteristike për Oqeanin Atlantik.

- Spjegimi i dytë duket më kompleks dhe ka të bëjë me rritjen e nivelit të ujit, që mund të ketë përmbytur ishullin. Ky fenomen koincidon me fundin e epokës së akulltë dhe të shkrirjes së sasive të mëdha, që rrjedhimisht rrisin nivelin e oqeanit.

Spjegimet e tjera kanë të bëjnë me tërmete të ndryshme, vullkane apo dridhje tektonike të tokës. Sidoqoftë, ende nuk ka shpjegim të bazuar për zhdukjen e Atlantidës.

Shkencëtarët, në bazë të gërmimeve arkeologjike, supozojnë se Atlantida ndodhej në mes të ishujve Kurile dhe Gjibraltarit, dhe duket të ketë ekzistuar njëmbëdhjetë shekuj para erës sonë.
Imagjinatë e Platonit apo ndjenjë e fajit kolektiv të njerëzimit, dëshirë për rikthim në parajsën e humbur, Atlantida mbetet enigmë për ne të gjithë.

Enigmë për një ishull, një shtet, një botë ideale. Në kohën anomike në të cilën jetojmë Atlantida mbetet ideal i paarritshëm për qenien njerëzore, e cila është më afër vetëshkatërrimit se kurdoherë më parë…

--

A është kjo Atlantida ?



Imazhet e Google Earth kanë ngjallur debate të mëdha për disa orë rresht, pasi gazeta "The Sun" publikoi një shkrim për një zbulim të rëndësishëm të bërë në Oqeanin Atlantik.

Sipas gazetës "The Sun", nëpërmjet Google Earth, në oqean janë vënë re pjesë të zhytura të kontinentit Atlantida, të zhdukur mijëra vjet më parë. Por menjëherë pas publikimit të lajmit, Google ka përgënjeshtruar gjithçka, duke thënë se bëhet fjalë për një anije të specializuar për të studiuar dyshemenë e oqeanit.

Kompania Google ka sqaruar se një lidhje paralele rrjetesh që ka shkaktuar këtë turbullirë, por tashme gjithçka është sqaruar.

Historia për Atlantidën, utopia legjendare e shkatërruar në kohët e lashta, e ka kapluar imagjinatën e shkencëtarëve, që kur u përshkrua për herë të parë nga filozofi Platon, më shumë se 2,000 vjet më parë.

Ai kishte shkruar për një pasuri përrallore, për një civilizim të avancuar dhe për bukuri natyrore. Debatet zhvillohen rreth asaj se ku ka mundur të ndodhej Atlantida, nëse ka ekzistuar me të vërtetë: disa thonë se ajo gjendet afër Kubës, pranë bregdetit të Cornwallit, afër Gjibraltarit ose në mes të Atlantikut.

Sipas gazetës "The Sun", nëpërmjet Google Earth, në oqean janë vënë re pjesë të zhytura të kontinentit Atlantida, të zhdukur mijëra vjet më parë. Por menjëherë pas publikimit të lajmit, Google ka përgënjeshtruar gjithçka, duke thënë se bëhet fjalë për një anije të specializuar për të studiuar dyshemenë e oqeanit.

Kompania Google ka sqaruar se një lidhje paralele rrjetesh që ka shkaktuar këtë turbullirë, por tashme gjithçka është sqaruar.

Historia për Atlantidën, utopia legjendare e shkatërruar në kohët e lashta, e ka kapluar imagjinatën e shkencëtarëve, që kur u përshkrua për herë të parë nga filozofi Platon, më shumë se 2,000 vjet më parë.

Ai kishte shkruar për një pasuri përrallore, për një civilizim të avancuar dhe për bukuri natyrore. Debatet zhvillohen rreth asaj se ku ka mundur të ndodhej Atlantida, nëse ka ekzistuar me të vërtetë: disa thonë se ajo gjendet afër Kubës, pranë bregdetit të Cornwallit, afër Gjibraltarit ose në mes të Atlantikut.

Atlantida (civilizimi më i vjeter i globit) dhe Ne!

Mundësia e prejardhjes së shqiptrëve nga Atlantida antike

Në historiografinë botërore, kohën e fundit, ekzistojnë tendenca serioze të dëshmimit të një hipoteze tejet të guximshme se shqiptarët dhe baskët, janë popuj të Evropës me një prejardhje të lashtë historike, ku zanafillat e tyre mund të kërkohen aq larg, deri tek civilizimi i lashtë misterioz botëror, i njohur si Atlantida.

Mundësia e prejardhjes së shqiptarëve nga Atlantida e lashtë legjendare, kuptohet, është totalisht në suazat e një hipoteze të mundshme, me tendenca serioze akademike edhe të dëshmimit të saj të afërt materialo-shkencor.

Ashtu siç do të shohim në vazhdim, prejardhja e lashtë e shqiptarëve, ka mundësi të mos fillon me civilizimin e hershëm pellazg-ilir, por i ka rrënjët shumë thellë e më thellë se sa realisht mendojmë ne vetë.

Në dritën e kërkimeve dhe zbulimeve të reja, hasa në një hipotezë tejet të guximshme se pasardhësit e popullit të Atlantidës legjendare në Evropë, mund të janë baskët dhe shqiptarët. Kuptohet nuk u befasova, por as nuk e pranova atë menjëherë si megalomani nacionale e cila sigurisht më konvenonte si shqiptar.

Përkundrazi, kërshëria ime mu ngacmua seriozisht dhe unë fillova të hulumtoj edhe më tej duke gjurmuar dhe mbledhur materiale të ndryshme që sado pak do të mundësojnë më racionalist t'i besoj kësaj hipoteze.

Se ilirët e kanë një prejardhje të lashtë në këto troje dhe se ne jemi pasardhës të denjë të këtij civilizimi, flasin shumë studime jo vetëm të studiuesve shqiptarë, por numri më i madh i tyre është nga ata të huajt. Në suazat e shkencës së mirëfilltë, teoria tanimë e dëshmuar e prejardhjes së shqiptarëve të sotëm nga ilirët e lashtë, askund nuk kontestohet.

Gjurmët e para materiale dhe më të vjetra të ekzistimit të jetës në këto troje, janë zbuluar në fshatin XARRË ( afër Sarandës) . Këto janë: vegla pune, armë, stoli, enë nga dheu etj. Prejardhja e tyre daton që nga koha e paleolitit të lartë, që vazhdon afërsisht 40.000 - 6.000 vjet para e.s.

Poashtu është interesante zbulimi në shpellën e SHËN MARINËS ( në Bogaz të Konispolit) të eshtrave të një dhie të egër e cila i takon llojit "CAPRA IBEX", lloj ky i cili është zhdukur dhe nuk ekziston më, gjë që dëshmojnë mbi ekzistimin e lashtë të jetës në këto troje, me një gjueti të zhvilluar.

Por, hipoteza mbi mundësinë e prejardhjes së shqiptarëve dhe baskëve nga Atlantida legjendare, është diçka krejtësisht tjetër. Diçka më e guximshme dhe më sfiduese. Në fillim të gjetjes së një mbështetje logjike të kësaj hipoteze, kishte për qëllim, që së pari, ta bindi veten time në një mundësi të tillë, e tek pastaj, nëse do të ketë arsye të mjaftueshme, edhe ta argumentoj para të tjerëve.

Baskët janë një popull që jetojnë në pjesën veriore të Spanjës dhe kufizohen me Francën. Sikur shqiptarët, edhe baskët janë një popull që kanë ngjashmëri të ndërsjellët me virtyte të përbashkëta nacionale, sikurse bie fjala: gjuha specifike në krahasim me gjuhët e popujve tjerë të Evropës, pastaj, instinkti i fortë kolektiv i ruajtjes së identitetit etnik, trimëria dhe luftërat e shpeshta për ekzistencë dhe pavarësi.

Jo vetëm kaq!

Por, këta popuj i karakterizon deri vonë tendenca e kultivimit të marrëdhënieve fisnore dhe instinkti i fortë i ndjenjës për bashkësi që ishte mjeti i fuqishëm dhe vendimtar të mbrojtjes së tyre nga kthetrat e pashmangshme të asimilimit gjatë historisë. Pse pra të mos ketë mundësi dhe bazë logjike, të argumentohet hipoteza se shqiptarët dhe baskët mund të kenë një prejardhje nga Atlantida e lashtë?

Kuptohet, dëshmi të forta materiale ende nuk ka. Gjurmët e Atlantidës edhe sot e kësaj dite nuk dihen, përveç atyre njohurive të përcipta se: Atlantida ishte një civilizim tejet i përsosur.

Ishull i rrethuar nga të katër anët me ujë dhe shtrihej në mes të Oqeanit të sotëm Atlantik, midis pjesës perëndimore të kontinentit të Evropës dhe Afrikës, si dhe pjesës lindore të kontinentit të Amerikës Jugore. Si karakteristikë e popullit të Atlantidës ka qenë inteligjenca e lartë kolektive si dhe sundimi tejet i përsosur i të urtëve që ka zgjatur 13.900 vjet.

Pas lëvizjeve të mëdha tektonike që kanë ndodhur në rruzullin tokësor, janë bërë shumë rivendosje të sipërfaqeve të shumta kontinentale, ku një pjesë e madhe e sipërfaqes së tokës është zhytur në ujë, kure pjesët tjera janë paraqitur mbi sipërfaqen e ujit, duke krijuar kështu, ujdhesa dhe hapësira tjera të reja tokësore.

Shkenca e jonë bashkëkohore, disponon me shumë fakte se para disa mileniumeve toka nuk e ka pasur këtë sipërfaqe sikur e kemi ne tani. Andaj, ka gjasa se një gjë e njëjtë ka ndodhur edhe me Atlantidën e cila mbulohet me ujë, kurse një pjesë e popullatës së saj të mbetur gjallë, për t'i ikur përmbytjes, është shpërndarë në katër anët e botës.

Duhet të jetë logjike se atdheu iu tyre i ardhshëm të zgjidhet bregdeti i rrethuar me vise të larta malore, sepse përherë ka ekzistuar frika nga ndonjë përmbytje tjetër eventuale.

Nisur nga njohuria se populli i Atlantidës ka disponuar me një inteligjencë të lartë kolektive( duke mos dyshuar në lëvizjet e mëdha tektonike të sipërfaqes së atëhershme tokësore dhe ujore) atëherë, atlantidasit duhet të dispononim me pajisje të përsosura të lundrimit, andaj, edhe mundësia e tyre e arritjes në brigjet e gadishullit ballkanik ka qenë e realizueshme.

Për Atlantidën si pracivilizim i të gjitha civilizimeve, për herë të parë në veprat e veta flet filozofi i madh i Greqisë Antike, Platoni ( 427 - 347 para e.s.) si një vend më të madh dhe më të fuqishëm, i cili, 9000 vite para kohës së tij, ishte përmbytur në Oqeanin Atlantik.

Ndër popujt e botës të cilët me krenari e kanë pranuar dhe kultivuar bindjen se janë pasardhësit e atlantidasve, kanë qenë egjiptasit e lashtë. Nga një papirus i vjetër të zbuluar në muzeun e Petrogradit (Rusi), e cila datonte që nga koha e sundimit të faraonit SENTA, nga dinastia e II-të, përafërsisht para 457 vite para e.s.

Ky papirus i ruajtur mirë, qartë dëshmonte se si faraoni Senta ka dërguar ekspeditën detare kah perëndimi, të pajisur me marinarë të aftë, që ta zbulojnë vendin Atlantida., prej kah, para 3550 viteve pas lindjes së tij, kanë ardhur të parët e egjiptasve, duke sjell me vete urtësinë dhe shkathtësinë fantastike të atdheut të vjetër.

Ekspedita detare, pas 6 viteve bredhjeje nëpër det të hapur, është kthyer pa gjetur as këtë popull, dhe as ndonjë të gjallë që do të dëshmonte ekzistimin e asaj toke të zhdukur. Në dorëshkrimin tjetër të gjetur në të njëjtin muze, të shkruar nga historiani i vjetër egjiptas, MANATHON, thuhet: "sundimi i të urtëve në Atlantidë ka zgjatur 13.900 vjet..."

Egjiptasit e vjetër, pra, veten e kanë konsideruar si pasardhësit e atlantidasve, e që kjo për ne do të ketë rëndësi të veçantë gjatë shtjellimit të mëtejshëm të kësaj lënde.

Në një botim kërkimor-shkencor të Institutit Albanologjik në Prishtinë, titulluar "Gjurmime albanologjike"- viti 1984, hasa në një RECENZURË-KRITIKË të studiuesit dhe historianit tonë të madh, Dr.Skender Riza, bërë një vepre tejet interesante dhe me një titull tejet bombastik : THOT-TAT PARLAVA ALBANEZE (Thoti-Toti fliste shqip) si një rezultat i punës 40 vjeçare në fushën e filologjisë, të filologut të shquar nga Roma. CIUSEPPE CATAPANO.

Kush ishte THOTI apo TOTI?

Thoti, tek egjiptasit e vjetër ishte perëndi e mësimit, e shkathtësisë të të shkruarit, e shkencës dhe magjisë; pastaj ishte matës i kohës dhe zbulues i numrave dhe përpilues i hieroglifëve (alfabetit të egjiptasve të vjetër) Pamja e tij përshkruhet si qenie me trup njeriu dhe me kokë të ibis-it ( shqipes-shqiponjës).

Sipas Katapanos, edhe emri i Thotit ishte fjalë shqipe sepse ka domethënie të qartë shqipe: me thanë, thua, lajmëtarë, besim, mësues, ose me domethënie më komplete: "lajmëtari i Zotit", "Mësues nga Zoti" etj. Sipas tij, nga Atlantida, buron edhe emri i sotëm i Oqeanit Atlantik dhe ATLLASIT ( libri hartave të tokës), e që janë fjalë shqipe, sepse Atlantida, gjegjësisht Atllasi, burojnë nga rrënjët e dy fjalëve shqipe: AT-LASH, që do të thoshte: AT-baba dhe LASH-i lashtë, pra stërgjyshi i lashtë. Përveç këtij fakti, Atlantida në shumicën e rasteve emërtohet si "BOREA", e që edhe ky nocion, rrënjën e vetë e ka në shqipen. Bore do të thotë e bardhë, nga fjala "borë" e shqipes.

Nga ana tjetër, BOREA në Egjipt, identifikohet me sfingën. Sfinga ishte në emblemë guri, adhurues i dritës që e personifikonte Zotin. Prandaj, THOTI, sipas gjykimit të Katapanos, nuk i takonte erës së egjiptasve, por asaj të "BOERO-s", d.m.th. të erës së Atlantidës. Sepse, THOTI konsiderohej krijues i doktrinës VRBALO-DRITËS, që u manifestua në tokë. Poashtu, Dielli, ishte simbol i një PERËNDIE, "ATUM ISE TEM", terme këto që kanë shpjegimin ilir-shqip:

1. AT=at=at (baba); U=unë;

M=më=mëmë

2. T=tatë=baba;

E=e

M=me=mem.

Edhe prejardhja e nocionit Ilir, Katapano e konsideron se buron nga shqipja: "me qenë i lirë", sikurse edhe emri shqiptar, burimin e sheh nga termi shqip: SHQIPONJA, e cila e simbolizon dritën, Thotoin, Zotin.

Vepra e Katapanos, nuk mbetet me kaq, por ajo shkon me dëshmime edhe më larg. Në të, më tej ai konstaton dhe argumentohet gjerësisht, se i tërë alfabeti i egjiptasve të vjetër (hieroglifët)j si alfabet i parë i përpiluar për shkrim dhe lexim, e ka bazën dhe domethënien e shqipes, nga e cila u formuan edhe bazat e alfabeteve që dihen sot si shkronja latine, shkronja hebraishte, samaritano-palestineze, sirianishtes, arabishtes dhe greqishtes.

Të gjitha të theksuarat, Katapano, në studimin e vetë, dëshmon gjerësisht dhe të argumentuar me fakte bindëse, prezantimi i të cilëve, në këtë shkrim revyal, do të ishte tejet i gjatë.

Fakte historiografike që dëshmojnë lashtësinë e madhe të popullit tonë

Të gjithëve na është e njohur vepra e Homerit "ILIADA", ku përshkruhet lufta 10-vjeçare e ahejëve kundër trojanëve, udhëhequr nga komandanti legjendar i fiseve të bashkuara të POLISAVE (shteteve ) të Greqisë Antike-Agamemnoni.

Kjo vepër epike, e shtjelluar shumë mirë dhe me mjaft elemente mitologjike, shkaktoi bujë të madhe jo vetëm në qarqet e historisë letrare botërore si një krijimtari e vlefshme artistike që dëshmonte shkallën e lartë të kulturës antike, por nisur nga përshkrimi tejet i qartë i hapësirës gjeografike të vendndodhjes, ngacmoi historianët dhe arkeologët që të mbështeten në një hipotezë tejet të guximshme se Lufta e Trojës vërtetë ka ndodhur në një kohë dhe hapësirë të caktuar.

Më i zëshmi dhe më këmbëngulësi në këtë hipotezë ishte arkeologu dhe helenisti i madh gjerman Hajnri Shliman (1822-1890), i cili, pas gjurmimeve të bëra arkeologjike arriti të dëshmoj shumë fakte se Troja ekzistonte dhe se e tërë ngjarja nga Epi i Homerit "ILIADA" ka ndodhur me të vërtetë në histori.

Duke i bërë gjurmimet arkeologjike, të udhëhequra drejtpërdrejt nga vetë ai, në pjesën perëndimore të Azisë së sotme, ku tani shtrihet shteti i Turqisë, konkretisht, në rrafshnaltën e vendit HISARLIK, arriti të zbuloj gërmadhat e këtij qyteti, dhe kështu, një herë e përgjithmonë e largoi dyshimin se Lufta e Trojës ka ndodhur vërtetë dhe se Epi i famshëm i Homerit "Iliada" e përshkruante pikërisht këtë ngjarje historike.

Pas këtij zbulimi arkeologjik sensacional, me gjurmime të mëvonshme është vërtetuar se Lufta e Trojës është zhvilluar ndërmjet viteve 1194-1184 p.e.s

E tërë ngjarja rreth Luftës së Trojës për ne fare nuk do të ishte e rëndësishme sikur në vitet e 70-ta, nga ana e studiuesit dhe arkeologut brazilian S. PRAJS, nuk u paraqit vepra e tij e famshme "PUBLIKU I VERBËR I HOMERIT".

Në këtë vepër, Prajsi kundërshtonte si me fakte logjike ashtu edhe materiale-shkencore teorinë e gjertanishme dhe zbulimin arkeologjik të pranuar të Shlimanit se, Troja e vërtetë gjendet në rrafshnaltën e sotme të Turqisë Perëndimore HISALIK, por ajo shtrihet 180 shkallë në anën e kundërt të rruzullit, saktësisht në gjirin e Bokës së Kotorit, vendosur në mes të trekëndëshit të megjeve të kufirit, Mali i Zi, Kroaci e Bosnje e Hercegovinë.

Pra, Troja e vjetër shtrihej në territorin e ish Jugosllavisë. Kjo hipotezë në qarqet e atëhershme shkencore dhe publicistike të Jugosllavisë, bëri një bujë të madhe dhe arriti popullaritet fantastik në opinionin e atëhershëm, për tu zbehur dhe heshtur më vonë në tërësi.

Çka mendoni pse?

Ndërkohë, dikujt të mençur nga shkenca sllave iu kujtua se vërtetimi i kësaj hipoteze, se Troja e Homerit, mund të jetë në regjionin e Gabellës, do të përfundonte me realitetin e papranueshëm për ta, se shqiptarët e sotëm janë popull që do të konsiderohen si trashëgimtar të trojanëve të lashtë, sepse vendi ku shtrihej Gabella ishte historikisht vend i banuar nga ilirët?!

Pas dëshmive të prezantuara mbi lashtësinë e madhe të popullit shqiptarë në këto troje, për ta bërë më të besueshme hipotezën mbi mundësinë e prejardhjes tonë nga civilizimi i lashtë i Atlantidës legjendare, fillimisht duhet dëshmuar se sa mund të merret si e vërtetë vet hipoteza mbi ekzistimin e ndonjë civilizimi shumë të përparuar të quajtur ATLANTIDA, me popullin e saj tejet inteligjent atlantidas.

Përshkrimi i parë i këtij civilizimi të lashtë, që nga Platoni dhe papirusi i zbuluar i faraonit SENTA, në muzeun e Petrogradit ku dëshmohet besimi se egjiptasit e vjetër e kanë prejardhjen nga civilizimi i Atlantidës, mund të jenë si gjurma të para paralajmëruese, por jo edhe fakte materiale, që do ta përmbushin vërtetësinë edhe më të madhe vetëm me zbulimin e elementeve në formë gërmadhash ose sendesh nga ndonjë gërmim arkeologjik nënoqeanik. Në këto të fundit, duhet pritur edhe ca, por, me sa duket, jo edhe aq gjatë!

Deri më tani më së afërmi të këtij lloji të dëshmimit material të ekzistimit të pracivlizimit të lashtë të Atlantidës, nuk ka qenë askush tjetër, veçse arkeologu i famshëm gjerman HENRIH SHLIMAN, zbuluesi i Trojës mitologjike të Homerit nga vepra "ILIADA DHE ODISEA"

Çka ka ditur ai në të vërtetë për Atlantidën?

Më 20 tetor 1912, në revistën shkencore "NJU YORK AMERIKEN" u botua artikulli sensacional me titull: " SI E KAM ZBULUAR ATLANTIDËN-PRACIVILIZIMIN E TË GJITHA CIVILIZIMEVE?". Autori i këtij dorëshkrimi ishte PAUL SHLIMAN. Dr. Paul Shliman është nipi i Henri Shlimanit të famshëm.

Teksti i artikullit në fjalë ishte: "Disa ditë para vdekjes, në Napoli, më 1890, gjyshi im, Henri Shliman, i ka dorëzuar një mikut të tij të ngushtë zarfin e mbudhur, ku me dorëshkrimin e vet personal ka shkruar : - Le ta hapi këtë letër vetëm ai anëtar i familjes sime i cili do të betohet se tërë jetën e vet do t'ia kushtojë hulumtimeve që janë të përcaktuara në të.

Një orë para vdekjes gjyshi im kishte kërkuar lapsin dhe letër, dhe në të, me një dorëshkrim të lodhur, kishte shtuar edhe një porosi: - Shtesa e fshehtë asaj që gjendet në zarfin e mbudhur: Thyeje vazon me kokën e sorrës dhe hulumtoje përmbajtjen e saj. Ka të bëj me Atlantidën. Varri, në lindje të gërmadhave të tempullit në Saisu dhe në varrin që gjendet në rrafshnaltën ÇAKUNA. Me rrëndësi! Do të gjesh dëshmitë mbi vërtetësinë e hipotezës sime. Nata vjen. Lamtumirë!...

Këtë porosi në besim, gjyshi im ia jep një mikut të besueshëm të cilës ia bashkëngjit edhe zarfin e mbudhur, dhe ky të gjitha këto i deponon në një bankë franceze .

Kur i mbarova studimet në Rusi, Gjermani dhe në Lindje, kisha vendosur që t'i vazhdoj gjurmët e gjyshit tim të lavdishëm. Në vitin 1906 veprova ashtu sikurse kishte kërkuar gjyshi, dhe e hapa zarfin.

Në te kam hasur në dokumente të ndryshme dhe fotografi, por edhe porosinë:- Ai i cili do ta hap këtë zarf, së pari duhej zotohet se do ta vazhdoj rrugën e veprës sime të pakryer... kam ardhur në përfundim se Atlantida e hershme nuk ka qenë vetëm një gërmadhë e qytetit të vjetër që shtrihej ndërmjet kontinentit të Amerikës së sotme dhe brigjeve perëndimore të Evropës de Afrikës, por ajo ishte një pracivilizim mbi të gjitha civilizimet ekzistuese që dihen gjer më tani.

Në materialet që kam grumbulluar, do të gjenden skica, shënime dhe dëshmi tjera që shpijnë në zbulimin definitiv të Atlantidës.

Ai që do ta vazhdon veprën time të pakryer, së pari duhet t'i shfrytëzoj të gjitha aftësitë e veta që disponon dhe, së dyti, do ta ketë si obligim që ta publikoj të vërtetën se unë kam qenë iniciator i vërtetë i këtij aksioni.

Banka franceze disponon në trezorin e vet mjete të konsiderueshme financiare që do t'i vihen në dispozicion atij që vendos ta përfundoj këtë iniciativë, e ato mjete simbas mendimit tim duhet të jenë të mjaftueshme për mbulimin e të gjitha shpenzimeve të këtij aksioni.
Zoti i madh dhe i gjithëfuqishëm le ta bekoj këtë mision të lavdishëm!...
Henri Shliman,d.v.

Po ashtu një dorëshkrim tjetër iu gjyshit tim ka qenë i formuluar kështu: - Në vitin 1873, gjatë gjurmimeve të mia në gërmadhat e Trojës që shtrihej në rrafshnaltën e Hisarlikut (Turqi) , kur arrita tek shtresa e dytë e tokës dhe zbulova visarin e njohur të PRIJAMIT, nga sendet e shumta të vlefshme, gjeta edhe një vazo bronzi me një formë specifike.

Në brendinë e kësaj vazoje gjeta do copa nga argjila, të holla nga metali, copa të ndryshme eshtrash dhe një mbishkrim tejet të rëndësishëm: PREJ MBRETIT TË ATLANTIDËS - KRONOSIT.

Kjo Nuk ishte e tëra. Në zarfin e njëjtë gjeta edhe një dorëshkrim të shifruar me shkronja "B.E". E hapa dhe e lexova: Në vitin 1883, në Muzeun e Luvrit (Paris) kam hasur në ekzemplar të shumtë të sendeve të zbuluara nga gërmadhat e qytetit të vjetër TIAKUNAKA (Amerika Qendrore) . nga shumë sende aty më ranë në sy disa grimca të vazove të argjilat, para nga metali, si dhe eshtra të ngurosura, plotësisht të njëjta si ato të zbuluara nga rrafshnalta e Hisarlikut (Trojës).

Ngjashmëria e sendeve të njëjta më shtyn që të gjitha këto grimca t'ia nënshtroj analizave mikroskopike dhe laboratorike, kështu që arrita në përfundim se ato sende e kanë kohën dhe burimin e njëjtë dhe se materiali i ndërtimit të tyre nuk mund të gjendet as në Hisarlik dhe as në Amerikën Qendrore.

Analizat edhe më detale të disa sendeve të metalta tregojnë se ato ishin të bëra prej një legure të përzierjes së platinës, bakrit dhe aluminit, legurë e cila edhe sot e kësaj dite mbete e panjohur. Prandaj, kam ardhur në përfundim se të gjitha këto sende që janë të zbuluara në të dy anët e kundërta të botës janë bërë nga materiali i njëjtë dhe se me siguri kanë edhe prejardhje të njëjtë. Poashtu ishte e rëndësishme edhe fakti se, sendet e cekura nuk kishin prejardhje fenikase, mikene dhe as amerikane... Të kujt kanë qenë pra? Çka duhej menduar në këtë moment?

Shkrimi që zbulova nga sendet e Hisalikut, në gërmadhat e Trojës, bindshëm orientojnë kah burimi i tyre i vërtetë - ATLANTIDA".

Herri Shlimani, ky arkeolog legjendar gjerman, edhe para zbulimit të Trojës, dispononte me fakte bindëse për ekzistimin e saj dhe për këto teza të veta ka qenë i përqeshur nga kolegët e atëhershëm. Por, Troja legjendare nga epi i Homerit, është zbuluar pikërisht nga ai vetë. Së paku kjo është ende e pranuar botërisht, që mu në at vend shtrihet Troja e epit të Homerit. (edhe përpos hipotezave të reja që shfaqen kohën e fundit, sikur ajo e Prajsit)

Edhe disa dëshmi logjike mbi prejardhjen e shqiptarëve nga Atlantida legjendare.

Nëse atlantidasit si popull i ka karakterizuar inteligjenca e lartë kolektive dhe shkalla shumë e zhvilluar e përparimit kulturor dhe teknik, atëherë edhe shqiptarët në shumë etapa të zhvillimit të tyre, si individ dhe kolektiv etnik, i ka karakterizuar mu ky virtyt. Të marrim civilizimin e ilirëve të lashtë, të cilët, përveç një sistemi të organizimit shtetëror dhe teknikë, kanë qenë artist të suksesshëm, arkitektë, dhe ndërtues të mëdhenj. Fortifikatat e tyre të hershme befasojnë për shkallën e lartë teknike dhe arkitektonike të ndërtimit.

Pas shtetit të fortë dhe të zhvilluar ilir, shqiptarët përherë kanë qenë të robëruar dhe nën sundimin shekullor të tjerëve, andaj potenciali i madh i aftësive të tyre kulturor-teknik, nuk ka pasur mundësi të vjen aq në shprehje si kolektiv etnik i organizuar.

Nuk ka dyshim se shqiptarët janë popull që kanë prirje të shprehur kolektive kulturo-artistike. Nëse do ta krahasonim me numrin e banorëve, numri i krijuesve të suksesshëm artistik, e tejkalon mesataren e shumë popujt tjerë të botës. Mjaftë artist shqiptar, posaçërisht ata të shpërngulur jashtë kufijve etnik.

Përherë kur u është dhënë mundësia e lirë e krijimit, energjia e tyre latente diku në ndërvetëdijen kolektive si stereotip i të parëve tanë të lashtë (ndoshta edhe nga atlantidasit), gjithnjë ka ardhur në shprehje. Shumë emra shqiptar (ose me prejardhje shqiptare), janë të njohur në të gjithë botën për sukseset e tyre në lëmenjtë e ndryshëm të jetës shoqërore-politike dhe kulturo-artistike. Kontributi i tyre në zhvillimin e gjithmbarshëm material dhe shpirtëror të civilizimit gjithëpërfshirës bashkëkohor është i madh.

Të gjitha që i theksuam më lartë, marrë realisht, nuk janë një gjë e re. Çdo popull në botë ka gjenialitetin e shprehur kolektiv dhe individual, por tek shqiptarët duhet të jetë diçka e veçantë: Deri më tani në histori nuk na është e njohur asimilimi i ndonjë populli tjetër në shqiptarë. Përkundrazi, ne kemi qenë si popull viktimë e asimilimeve të ndryshme gjatë pushtimeve të pandërprera shekullore.

Dihet se asimilimi është i imponuar ( i dhunshëm) e shqiptarët kurrë nuk kanë pasur një mundësi të tillë, sepse kurrë nuk kanë sunduar askënd. Andaj, të gjithë ata që janë shqiptarë, e mbajnë vulën gjenetike të pastër racore, pa ndonjë kryqëzim të ndonjë shkrirje tjetër masovike. Përkundrazi, shqiptarët ishin ata që nga pushtuesit e ndryshëm u asimiluan duke u përzier edhe me popuj tjerë që tani ekziston me ndonjë emër tjetër në Evropë. ( shembull: dalmatinët e Kroacisë, kanë prejardhje nga fisi ilir DALMAT; malazezët e Malit të Zi, kanë prejardhjen nga fisi ilir DOKLEATËT, etj.)

Civilizimi bashkëkohor i sotëm në Perëndim, për zhvillimin e vetë material de kulturor, gjithmonë ka qenë mirënjohës bazave të trashëguara nga kultura e lashtë helene e Greqisë Antike. Ky "shabllon" është pranuar si realitet i pacenueshëm.

Ajo, jo rastësisht, ka qenë edhe tendencë e fortë që të ruhet me çdo kusht, nga frika e lëkundjes së themeleve bazë e një vetëdije kolektive mbi të cilën do të ndërtohet rendi i ri botëror. Projektuesit e këtij "rendi të ri botëror", edhe përpos dëshmive të reja që mund të paraqiten, nuk kanë qenë të interesuar që të shkaktojnë rrëmujë për një çështje të kaluar dhe jo aq me rëndësi nga synimet e veta përfundimtare.

Botën, realisht, e sundon MASONERIA e sekteve të ndryshme, dhe ata, vetën e konsiderojnë si "ELITA SHOQËRORE" që dikton kahet e orientimit të vetëdijes kolektive botërore.
Masonët sot kanë depërtuar kudo, veçanërisht në koncerne të mëdha financiere-bankiere, dhe përmes imponimit të kredive dhe ndihmave tjera financiare, ndikojnë në vullnetin e popujve të vegjël, duke trysur të gjitha idetë e reja që nuk i konvenon qëllimeve të tyre të fundit. Qofshin ato edhe zbulime të mirëfillta shkencore.

Nuk është fare e rastit që në shumë biblioteka të mëdha dhe të pasura botërore, ruhen me xhelozi dhe me një vello të fshehtësisë së madhe, shumë të vërteta që do ta dëshmonin të kundërtën historike nga ajo që është pranuar. Andaj, fare nuk mund të merret si e rastësi, që në mes të popujve që konsiderohen si një civilizim i lashtë, janë gjithmonë luftëra, tendenca të asimilimit ose imponimi i një mënyre të re dhe të përhapur të të jetuarit dhe të menduarit, me arsyetimin, se ajo bëhet në emër të modernizmit bashkëkohor.

Poashtu, nëse e vrojtojmë me një vëmendje të përqendruar zhvillimin e shumë përleshjeve të armatosura me përmasa lokale dhe regjionale në botë, do të vërejmë se, këta popuj gjithnjë janë në luftëra dhe mbahen në ankth të përhershëm, duke ju mohuar e drejta për vetëvendosje dhe shtetësi të pavarur. Si shembuj mund t'i marrim: baskët, shqiptarët, palestinezët, kurdët...etj.

Do të ishte naive të mendojmë se dikush frikohet nga ekzistenca e tyre fizike, por frika e vërtetë qëndron gjetiu: në inteligjencën e lartë të trysur si ndërvetëdije kolektive të këtyre popujve të lashtë. Pra, ata frikohen nga shpirti i këtyre popujve.

Nëse marrim luftën e fundit në Kosovë dhe ngjarjet rreth saj, dhe në kontest të temës tonë në shtjellim, e parashtrojmë pyetjen: Çka ishte ajo që i shtyri pikërisht këta hartues të "rendit të ri botëror" të bëjnë diç të tillë?!

Në këtë pyetje do të ketë shumë përgjigje të natyrës: humanitare, ekonomike, politike, ushtarako-strategjike etj. Normalisht, që edhe disa prej tyre mund të merren si të sakta, por, në këtë ngjarje të madhe me përmasa botërore, ka edhe diçka irracionale, ose si latente shpirtërore. Ajo nuk mund të lexohet në gazeta dhe as të ndihet nga goja e politikanëve, poashtu, as të kuptohet nga qendrat e ndryshme të vendosjes politike globale.

E përgjigjja do të ishte: magnetizmi i fortë i ndërvetëdijes tonë kolektive që rrezaton pa masë dhe tërheq. Është intuita e popujve tjerë që shpaloset një realitet të pamohueshëm se ne jemi pjesë e atij civilizimi të lashtë, nga i cili kanë buruar shumë njohuri gjatë tërë ekzistencës njerëzore, dhe se është momenti i fundit, që sipas të gjitha ligjeve natyrore, t'i kthehet ky borxh u kahershëm këtij populli.

Dhe si përfundim: DUHET TË KRENOHEMI ME PLOTË BESIM INDIVIDUAL DHE KOLEKTIV SE JEMI SHQIPTARË, DHE SI KOMB I TAKOJMË NJË CIVILIZIMI TË LASHTË DHE SHUMË TË PËRPARUAR. Pse të mos themi, edhe nga Atlantida legjendare.

Me zbulimet e afërta edhe arkeologjik të ekzistimit të Atlantidës, jam i bindur se patjetër do të vërtetohet hipoteza e pamohueshme e Katapanos se, THOTI-TOTI me të vërtetë fliste shqip, dhe se stërgjyshërit tanë pellazge-ilire, janë më të vjetër se sa eshte e vërtetuar.
Koha punon për ne shqiptarët...

A T L A N T I D A - Një sajim i Platonit?

Në shekullin e katërt para Krishtit, Platoni shkruante se plaku i urtë grek Solon, rreth dyqind vjet më parë, kish udhëtuar për në qytetin egjiptian të Saisit.

Atje, një prift i kish rrëfyer atij historinë e një ishulli të madh që shtrihej në Oqeanin Atlantik, nëntë mijë vjet më parë.

Ky ishte, i tha prifti Solonit, "një ishull në anën tjetër të gjirit që ju e quani. . . Kolonat e Herkulit, një ishull i madh sa Libia dhe Azia bashkë; prej aty, në ato kohë udhëtarët mund të shkonin drejt ishujve të tjerë, dhe prej tyre në të gjithë kontinentin përballë, i cili rrethon atë që mund të quhet me të vërtetë një oqean".

"Në këtë ishull të Atlantidës", vazhdon Platoni, "ishte ngritur një dinasti e fuqishme dhe e jashtëzakonshme mbretërish, që sundonin ishullin, bashkë me shumë ishuj të tjerë si dhe një pjesë të kontinentit: përveç kësaj, ajo kontrollonte ngushticën, Libinë, mandej kufijtë e Egjiptit dhe Evropës deri Tyrrhenia [Itali]".

Platoni shkruante se, sipas Solonit, fundi i hidhur i ishullit erdhi kur ai u përpoq të pushtonte Athinën. Athinasit rezistuan dhe vazhduan duke çliruar të tjerë, që ishin skllavëruar. "Më vonë", vazhdonte Soloni, "pati tërmete dhe përmbytje jashtëzakonisht shumë të dhunshëm, dhe në një ditënatë të tmerrshme, të gjithë burrat luftëtarë u përpinë nga Toka, dhe ishulli i Atlantidës u përpi po ashtu nga deti dhe u zhduk".

Pak kohë pas këtij rrëfimi, Platoni shkroi një dialog të quajtur Critias. Këtu ai jep shumë më tepër detaje në lidhje me "bukurinë e mrekullueshme dhe bollëkun e pashtershëm" të Atlantidës.

Ka patur tempuj, gjimnaze, kopshte, kanale dhe ura; kantierë të mbushur me anije lufte, ndërtesa prej guri të bardhë, të zi, dhe të verdhë, muret prej bronzi, një pallat "madhësia dhe bukuria mahnitëse e të cilit të linin pa mend" dhe madje edhe një pistë për gara kuajsh. Critias e ka momentin kulminant kur Zeusi, i zemëruar me arrogancën e Atlantidasve, mbledh të gjithë Perënditë.

E teksa Zeusi bëhet gati të flasë, Platoni befas pushon së shkruari, duke i lënë filozofët të vrasin mendjen, në 2500 vitet e ardhshëm, se çfarë ka ndodhur më pas. Edhe të tjerë, përfshirë historianë, arkeologë, oqeanografë dhe gjeologë, janë përpjekur ta kuptojnë se çfarë ka ndodhur me Atlantidën, dhe nëse ajo ka ekzistuar me të vërtetë.

Ka pasur shumë teori, që e vendosin Atlantidën diku në Amerikën e Veriut (kjo u pohua së pari, nga Francis Bacon në vitin 1626, jo shumë kohë pasi anglezët u vendosën atje) në Marok (kjo sipas arkeologut francez Felix Berlioux, i cili pohoi se kishte gjetur Atlantidën atje në vitin 1874).

Vendi më i qartë për Atlantidën, natyrisht, ishte aty ku Platoni tha se ishte: në Oqeanin Atlantik.

Pikërisht këtu e vendoste edhe Ignatius Donnelly në vitin 1882. Ishte i njëjti Donnelly që argumentonte se Francis Bacon ka shkruajtur veprat e Shekspirit (dhe të Marlowe), por në temën e Atlantidës, Donnelly dukej se kishte edhe logjikën në anën e tij. Për grekët e kohës së Platonit, Kolonat e Herkulit janë Ngushtica e Gjibraltarit. Përtej saj ishte Atlantiku.

Për Donnelly, Atlantida nuk ishte thjeshtë një ishull. Ky ishte një kontinent i madh që lidhte popujt parahistorike të Evropës dhe Azisë me ato të Amerikës.

Kjo ishte "bota e vërtetë para përmbytjes së madhe, Kopshti i Edenit, Kopshtet e Hesperides; Fushat Eliziane, Kopshtet e Alcinout; Mesomphal-ët, Olympos-ët, Asgard-ët e legjendave të kombeve të lashtë, që përfaqësojnë një kujtim universal të një vendi madhështor, ku njerëzimi i hershëm jetonte në paqe dhe lumturi".

"Perënditë dhe perëndeshat e grekëve të lashtë, Fenikasve, Hinduve, dhe Scandinavëve", thoshte Donnelly "ishin thjeshtë mbretërit, mbretëreshat dhe heronjtë e Atlantidës dhe aktet që u atribuohen atyre në mitologji janë thjeshtë një kujtim i ngatërruar i ngjarjeve reale historike".

Pasi Atlantida u fundos, të mbijetuarit u nisën në rrugën e tyre në të dy anët e oqeanit. Kjo shpjegonte, ka argumentuar Donnelly, se pse, si egjiptianët, ashtu edhe vendasit para-kolumbianë të Amerikës ndërtuan piramida, pse bimë dhe kafshë të ngjashme jetonin në Evropë dhe Amerikë, dhe pse njerëzit nga të dyja anët e Atlantikut rrëfenin histori për një përmbytje të madhe.

Ishujt e Atlantikut kanë qenë dikur malet e Atlantidës; brazdat në fundin e oqeanit kanë qenë dikur shtretërit e lumenjve të Atlantidës.

Shkencëtarë më të matur, madje edhe në shekullin e nëntëmbëdhjetë, kanë pohuar gjithfarësoj problemesh me teorinë e Donnelly.

Gjeologët thanë se, kanionet në fundin e oqeanit ishin për shkak të rrymave nënujore, dhe jo lumenjve të përmbytur. Gjithnjë e më shumë shkencëtarët mbështesnin një shpjegim evolucionist më tepër se sa difuzionist për zhvillimet e krahasueshme natyrore dhe kulturore në Evropë dhe Amerikë: ngjashmëritë i shpjegojnë forcat e krahasueshme në të dy anët e Atlantikut, e jo një paraardhës i përbashkët.

Për aq sa njerëzit dhe kafshët prehistorike kanë emigruar në Amerikë, gjasat më të mëdha janë që të kenë ardhur nga Azia se sa nga Europa. Së fundi, ishte problemi i kohës. Donnelly (dhe Platoni) flasin për ekzistencën e Atlantidës nëntë mijë vjet para Solonit, një periudhë kur - duke gjykuar nga të gjitha dëshmitë arkeologjike - njerëzit ishin shumë më tepër si shpellarë se sa si perëndi të Olimpit.

Me sa dukej, Atlantida ishte një fantazi, dhe ajo tërhoqi pjesën e saj të fantazistëve. Paul Schliemann, i cili identifikoi veten si nip i Heinrich Schliemann, arkeologu që zbuloi Trojën, pretendoi se gjyshi i tij i kishte lënë një vazo me mbishkrimin "Nga Mbreti Kronos i Atlantidës". Kur ai e theu vazon, gjeti në të objekte nga Atlantida, megjithëse nuk i shfaqi asnjëherë për publikun.

Më vonë u zbulua se Heinrich Schliemann nuk kish patur asnjë nip të quajtur Paul. Pastaj ka patur psikikë si madamë Helena Blavatsky, e cila mësoi për Atlantidën nga një tibetian i vdekur kohë më parë me emrin Koot Hoomi, dhe (në vitet njëzetë) Edgar Cayce, që pa Atlantidën në ekstazën e tij. Në Atlantidën e Cayce paraqiteshin energji bërthamore dhe makina fluturuese.

Çarls Berlitz, libri i të cilit në vitin 1974 rrëmonte në Trekëndëshin e Bermudës, e pasoi atë me një libër në 1984 ku përshkruante forca jo vetëm të afta për të tërhequr aeroplanët dhe anijet në Atlantik, por edhe një ishull bashkë me qytetërimin e tij. Gjithë kjo ishte marrëzi. Përveç Timaeus dhe Critias, nuk ka dëshmi se Atlantida ka ekzistuar.

Asnjë nga historianët grekë nuk e kanë përmendur Atlantidën, përveçse kanë cituar Platonin.

Edhe Herodoti, i cili nuk mund t'i rezistonte një historie të mirë, nuk ka thënë asgjë. Aristoteli, i cili ishte nxënës i Platonit, dhe e njihte mirë atë, tha troç se, "ai që e kishte sajuar Atlantidën e la të zhytet përsëri nën sipërfaqen e detit".

Nga mesi i shekullit XX, mes sajesave dhe fantazive, historianët seriozë kishin konkluduar se Aristoteli kishte të drejtë, dhe se Atlantida ishte trillim i pastër.

Në vitin 1967, arkeologu spiridon Marinatos zbuloi një qytet të varrosur në ishullin e Egjeut, Thera. Këtu kishte afreske elegantë dhe sende qeramike nga qytetërimi Minoan që lulëzoi në zonë pas vitit 2000 pes. Këtu kishte gjithashtu shumë shkëmbinj të kuq, të bardhë, të zinj, tamam si ata që Platoni tha se kishte në Atlantidë.

Thera mendohet të jetë shkatërruar nga shpërthime vullkanikë, dhe sizmologët si Angelos Galanopoulos thonë se midis 1600 p.e.s. dhe 1400 p.e.s. një vullkan hapi një gropë të madhe në oqean, duke çuar në thellësitë e detit pjesën më të madhe të Theras.

Vullkani shkaktoi gjithashtu tsunamë që do të përmbytnin Kretën, qendra e qytetërimit Minoan. Qytetërimi mund të mos jetë zhdukur në një "ditë të vetme e të tmerrshme", si tha Platoni, por tsunami mund të ketë shkatërruar kaq shumë Kretën saqë nuk është rigjetur asnjëherë.

Ishulli i mrekullive

Provat arkeologjike dhe gjeologjike nuk ishin përfundimtare, por kjo ishte një teori në lidhje me Atlantidën që duhej të merrej seriozisht.

"Atlantida ka ekzistuar në të vërtetë fizikisht, në Oqeanin Atlantik, jo në përmasat e mëdha të legjendës. . . por në një dimension më të vogël, më të njohur, në një det plotësisht të njohur prej Platonit", ka shkruajtur inxhinieri oqeanograf, James Mavor.

"Atlantida ndodhet në vetë Egjeun, dhe në një pozicion e rrethana që do të kishin garantuar që shkatërrimi i saj, i cili në fakt ka ndodhur, do të mund të mbahej mend deri në epokën greke, dhe përmes Platonit deri tek ne". Si përfundoi Atlantida në Egje, në vend të fundit të Atlantikut?

Galanopoulos dhe të tjerët argumentuan se, edhe pse në kohën e Platonit, Shtyllat e Herkulit nënkuptonin Ngushticën e Gjibraltarit, ato mund të kenë pasur një kuptim të ndryshëm për Solonin apo për priftërinjtë egjiptianë të Sais.

Disa spekuluan se në përshkrimin e Solonit për Atlantidën, si një tokë më e madhe se Libia dhe Azia mund të ketë patur një përkthim të gabuar për "mes Libisë dhe Azisë"; domethënë, në Egje. Kolonat e Herkulit, atëherë, mund të jenë dy kepat më jugorë të Peloponezit - jo larg nga Thera ose Kreta.

Gjithsesi mbetej ende problemi i datave. Galanopoulos pranoi se datimi i Atlantidës në 9.600 p.e.s. ishte "sa i pabesueshme, aq edhe i pamundur."

Pra, shpjegoi ai, Soloni duhet të ketë keqinterpretuar hieroglifët egjiptianë. "Kur dimensionet dhe datat janë dhënë me mijëra, ata janë të gjithë dhjetë herë më të mëdhenj", argumentoi Galanopoulos.

"Kjo duket se tregon që kur Soloni deshifronte shkrimet egjiptiane, fjalët ose simbolet që përfaqësonin 100 ishte ngatërruar me ata që përfaqësonin 1.000-ën".

Në vend të nëntë mijë vjet, kanë qenë thjesht e nëntëqind vjet midis Solonit dhe Atlantidës. Kjo e vendos rënien e Atlantidës në të njëjtën periudhë kohe të përgjithshme si të Kretës. Teoria e Kretës - Atlantidë nuk ishte aspak e pranuar universalisht.

Një shumicë e historianëve vazhduan të argumentojnë se Thera ishte shumë e vogël për t'iu përshtatur përshkrimit të Platonit, që Kolonat ishin Gjibraltari, që shpërthimi vullkanik në Thera erdhi tepër vonë për të shpjeguar rënien e Kretës (e jo më të Atlantidës), që Platoni nuk kish përmendur askund edhe një vullkan, dhe se një pjesë e Theras dhe e gjithë Kreta as nuk ishin fundosur, as nuk ishin humbur.

Megjithatë, tani Atlantida mund të diskutohej në qarqe të respektuar. "Ishulli i Kretës nuk u gllabërua nga deti", shkruante historiani Rodney Castleden në 1998, "por ndoshta legjenda ishte një kujtesë e gabuar e asaj që i ka ndodhur perandorisë tregtare Minoane. . . . Ishte sikur rrjeti i padukshëm i rrugëve tregtare dhe kontrolleve politikë qe zhytur në fund të Egjeut. . . thënë në mënyrë metaforike, qe "gllabëruar nga deti".

Castleden, si edhe shumë historianë të tjerë, besojnë se Kreta ishte vetëm një nga legjendat prej nga u frymëzua Platoni. Platoni ish mësuar me tërmete, një i tillë shkatërroi qytetin bregdetar Helices rreth vitit 373 pes, vetëm njëzet vite para se ai shkroi Timaeus dhe Critias.

Platoni gjithashtu mund të ketë pasur në mendje ekspeditën e dështuar të athinasve në Sirakuzë, e cila u zhvillua në vitin 413 para Krishtit. Disa studiues spekuluan se, Atlantida ishte një alegori për Athinën: në vend të kritikonte drejtpërdrejt athinasit për pushtimin e Sirakuzës, Platoni mund të ketë zgjedhur të shkruante për një qytetërim madhështor të mëparshëm, që u fundos për shkak të ambicieve të tij imperiale.

Brenda dialogëve ka edhe gjurmë të Luftës së Peloponezit, që ndodhi gjithashtu gjatë jetës së tij. Kjo luftë përfundoi me mposhtjen e Spartës nga Athina në vitin 404 para Krishtit. Ashtu si me aventurën e Sirakuzës, analogjia është e paplotë, por mesazhi ishte i qartë: ambicia e tepërt ishte e rrezikshme.

Për ta theksuar këtë, Platoni përfshiu tek Timaeus dhe Critias elementë të historisë së Sirakuzës, Spartës, Athinës, ndoshta edhe Kretës. Duke mos e kritikuar drejtpërdrejtë Athinën bashkëkohore, ai e mbrojti veten nga fati i mësuesit të tij, Sokrati, i cili u ekzekutua në 399 para Krishtit.

Por, Platoni gjithashtu e dinte se këto elemente do të kishin jehonë tek lexuesit e tij. Përzierja e historisë së vërtetë dhe të trilluar e bën të pamundur të dimë, nëse Platoni kish për qëllim që rrëfimet për Atlantidën të merreshin seriozisht, por ky nuk ishte shqetësimi i tij.

Ai ishte një filozof, jo një historian, dhe në veprat e tij si Republika, Timaeus, dhe Critias, Platoni foli për shtetet e mira dhe të këqia. Atlantida, edhe pse nuk ekzistoi asnjëherë, ofronte një shembull të mirë të të dyjave.

Orët e fundti të Atlantidës

Më 8 korrik të vitit 8498 para Krishtit, në Tokë me një shpejtësi marramendëse, nën temperaturën prej 20 000 *C, u përplas një asteroid.







Katastrofa zgjati vetëm 2 minuta, dhe për ata 2 minuta vdiqën me miliona njerëz, u shkatërrrua bota bimore dhe shtazore në shumë raione të planetit tonë, ndërsa pamja dhe klima e saj ndryshuan përgjithmonë.

Kjo ishte dita kur u fundos Atlantida legjendare dhe me të u zhduk edhe qytetërimi i parë të cilin e ndërtoi njeriu. "Shkak i kësaj katas trofe apokaliptike ishte asteroidi nga grupi Adonis, i cili nga trajektorja e tij përreth diellit u fut në fushën gravitale të Tokës" pohon fizicienti gjerman Otto Muck në librin e tij "Gjithçka për Atlantidën ".

Teoritë për qytetin e humbur të Atlantides

Variantet që ekzistojnë për qytetërimin e avancuar që nuk ekziston më



Të gjithë kanë dëgjuar për qytetin e humbur të Atlantisit. Legjenda filloi me filozofin grek, Platonin. Në vitin 360 para Krishtit, ai shkroi një libër personazhet e të cilit e përshkruanin Atlantidën si një ishull më të madh se Libia dhe Azia të marra bashkë, që kish ekzistuar 9000 vite më herët m'u përpara "Kolonave të Herkulit", që ndodheshin në hyrjen për në Detin Mesdhe.

Atlantidasit ishin një fuqi e madhe detare, por ata u bënë shumë makutër dhe pësuan një prishje morale sipas rrëfimit të Platonit. Pasi kryen një sulm të dështuar kundër Athinës, një fatkeqësi natyrore e fundosi ishullin brenda një dite dhe një nate dhe vendi aty u shndërrua në një cekëtin balte, duke e bërë të pakalueshme. Ka shumë teori për vendet që mund të kenë frymëzuar Platonin.

Për shembull, fizikani gjerman Rainer Kuhne mendon se ka qenë një rajon në bregun jugor të Spanjës i shkatërruar nga një përmbytje mes viteve 800 dhe 500 para Krishtit. Fotografi satelitore tregojnë struktura katërkëndore në baltë, që Kuhne mendon se mund të jenë rrënojat e tempujve të përshkruar nga Platoni.

Gjeografi suedez, Ulf Erlingson thotë se vetëm Irlanda i shkon për shtat përshkrimit të Platonit. Të tjerë mendojnë se, Atlantida është ishulli Spartel, një kënetë në Ngushticën e Gjibraltarit që u fundos nën det 11500 vite më parë.Megjithatë, studiues klasikë nxjerrin në dukje faktin, se shumë pak e merrnin për të drejtpërdrejtë rrëfimin e Platonit përpara kohërave moderne.

"Ideja ishte se ne duhej ta përdornim këtë histori për të ekzaminuar idetë tona të qeverisjes dhe pushtetit. Nuk e kemi kuptuar fare, nëse në vend që të mendojmë për këto gjëra, ne shkojmë dhe kërkojmë në shtratin e deteve", shkruan filozofja Julia Annas tek: "Platoni: një hyrje shumë e shkurtër".

Ideja se Platoni i referohej nj vendi në Atlantik nuk vdes kollaj, e thuajse çdo ishull apo masë toke që shtrihet diku mes bregut lindor dhe Amerikës e Evropës apo Afrikës është supozuar si vendi i kontinentit fantastik të Platonit.

Fatkeqësisht, snjë prej këtyre ishujve nuk janë aq mbresëlënës në masë apo qëllim dhe as nuk kanë ndonjë të dhënë për të treguar se aty ka banuar një qytetërim i avancuar. Në Azi tregohet një legjendë që të kujton kontinentin e përmbytur Atlantis mbi të cilin flet edhe Platoni. Në Azi qytetërimi i përmbytur njihej me emrin Mu.

Në fillim u tha se kontinenti ka qenë diku në oqeanin indian, pastaj u tha se ka qenë në Detin Paqësor që mund të shpjegohet me përhapjen e kulturës polineze.Sot, shkencëtarët e hedhin poshtë konceptin e Mu apo të Atlantisit dhe Lemurias, si fizikisht të pamundur sepse një qytetërim nuk mund të shkatërrohet në një kohë të shkurtër.

Një teori tjetër në lidhje me qytetërimin e humbur të Atlantisit është se ai është rikrijimi i një ngjarjeje historike që ndodhi mijëra vjet para se Platoni të vinte në jetë. Ndarja e Bosforit nga deti i Mesdheut dhe përmbytja e Detit të Zi. Thuhet se shumë qytetërime mund të kenë lulëzuar në bregun e Detit të Zi në atë kohë, për t’u përmbytur brenda pak kohësh, çka ka mund të ketë shkaktuar që njerëzit të ikin drejt rajoneve të tjera dhe të rrëfejnë variantet e tyre mitologjike të historisë.

Atlantida ishte në Bahamas, Bermude, ishujt Kanarie...

Ideja se Platoni i referohej nj vendi në Atlantik nuk vdes kollaj, e thuajse çdo ishull apo masë toke që shtrihet diku mes bregut lindor dhe Amerikës e Evropës apo Afrikës është supozuar si vendi i kontinentit fantastik të Platonit. Fatkeqësisht, snjë prej këtyre ishujve nuk janë aq mbresëlënës në masë apo qëllim dhe as nuk kanë ndonjë të dhënë për të treguar se aty ka banuar një qytetërim i avancuar.

Atlantida ishte në Azinë juglindore

Nëse shohim gjeografinë e planetit në kulmin e Epokës së Akullnajave, mund të vëmë re se niveli i oqeaneve ishte disa herë më i ulët atëherë, si rezultat ujit që mbulonte pjesën më të madhe të Amerikës së Veriut dhe Evropës. Kështu, mund të shihet se arkipelagu ishullor i njohur sot si Indonezia ishte atëherë një kontinent i plotë, i madh thuajse sa Evropa perëndimore. Klima do ishte perfekte për një qytetërim të ri e madje edhe një të avancuar teknologjikisht sa qytetërimi unë sot.

Atlantida ishte vendi mitologjik Mu

Në Azi tregohet një legjendë që të kujton kontinentin e përmbytur Atlantis mbi të cilin flet edhe Platoni. Në Azi qytetërimi i përmbytur njihej me emrin Mu. Në fillim u tha se kontinenti ka qenë diku në oqeanin indian, pastaj u tha se ka qenë në Detin Paqësor që mund të shpjegohet me përhapjen e kulturës polineze.Sot, shkencëtarët e hedhin poshtë konceptin e Mu apo të Atlantisit dhe Lemurias, si fizikisht të pamundur sepse një qytetërim nuk mund të shkatërrohet në një kohë të shkurtër.

Atlantida ishte referencë për kontinentin e lashtë Lemuria

Grekët nuk ishi ntë vetmit që besonin në një qytetërim të lashtë. India dhe kontinenti aziatik kanë traditën e tyre, sipas së cilës quajnë Lemurian, një qytetërim që ka ekzistuar në oqeanin Indian. Ideja se një vend i tillë ekzistonte u hodh në shekullin e 19-të nga Philip Sclater. Sipas tij, Madagaskari ose India mund të ketë qenë pjesë e kontinentit të madh që e quajti Lemuria, por nën oqeanin Indian nuk ka asnjë formacion gjeologjik që korrespondon me Lemurian hipotetike.

Atlantida i referohej Antarktidës

Sugjerimi se korja e tokës mund të jetë zhvendosur 12 mijë vjet më parë ka ngacmuar imaginatën e shumë besimtarëve të ekzistencës së Atlantisit. Sipas Charles Hapgood, për shkak të kësaj zhvendosjeje kontinenti i Antarktidës ka qenë më në veri se ç’është tani dhe i populluar nga një qytetërim i avancuar e ai ishte civilizimi, të cilit i referohej Platoni. Zhvendosja e menjëhershme shkatërroi qytetërimin dhe e ktheu në akullnajën që është sot Antarktida.

Atlantida i ishte një rikrijim mitik i përmbytjes së Detit të Zi

Një teori tjetër në lidhje me qytetërimin e humbur të Atlantisit është se ai është rikrijimi i një ngjarjeje historike që ndodhi mijëra vjet para se Platoni të vinte në jetë. Ndarja e Bosforit nga deti i Mesdheut dhe përmbytja e Detit të Zi. Thuhet se shumë qytetërime mund të kenë lulëzuar në bregun e Detit të Zi në atë kohë, për t’u përmbytur brenda pak kohësh, çka ka mund të ketë shkaktuar që njerëzit të ikin drejt rajoneve të tjera dhe të rrëfejnë variantet e tyre mitologjike të historisë.

Platoni i referohej ishullit vullkanik të Terës

Një tjetër teori, për sa i përket natyrës së vërtetë të Atlantisit mendohet se është se Platoni i referohej banorëve të ishullit modern grek të Kretës, të cilët u fshinë nga faqja e dheut kur ishulli vullkanik i Terës, i njohur sot si Santorini, shpërtheu duke prodhuar cuname aq të forta sa për të dëmtuar gjithë Mesdheun. Një katastrofë e tillë masive do të jetë mbajtur mend në analet e historisë egjiptiane deri sa ka gjetur rrugën drejt mitologjisë së Platonit mijëra vjet më pas.

Atlantida ishte një kontinent që ekzistonte në Atlantik

Kjo mbetet teoria më tradicionale deri më sot. Mendohet se Atlantisi ndodhej në oqeanin Atlantik dhe u krijua nga shkrimtari i shekullit të 19-të Ignatius Donnelly, në librin e tij të vitit 1882 “Atlantis”. Në këtë libër mendohej se oqeani Atlantik ishte disa qindra metra i thellë dhe shpeshherë zhvendosej vertikalisht. Duke qenë se dihej shumë pak për oqeanin në kohën e tij, ajo teori u konsiderua si shumë e gjetur dhe për shumë vetë e besueshme.

Atlantida është sajim, por përmbytja e vërtetë

Platoni i është referuar shumë herë një përmbytjeje të madhe që ka ndodhur mijëra vjet përpara kohës së tij dhe që ka shkatërruar pjesën më të madhe të njerëzimit, duke lënë vetëm një pjesë të vogël njerëzish në tokë, sa për të nisur jetën sërish nga fillimi. Historia e Atlantisit mund të jetë prodhim i imagjinatës së frytshme të Platonit, por ngjarjet nga e cila është bazuar mund të kenë qenë reale dhe një përmbytje masive mund të ketë shkatërruar jetën në tokë mijëra vjet para se ai të lindte.

Gjithë teoritë e Atlantidës janë të krijuara

Pozicioni tradicional i mbajtur nga shumë shkencëtarë dhe historianë është se rrëfimi i Platonit mbi një qytetërim të pasur dhe të avancuar ishte thjesht një histori e krijuar për të argëtuar dhe ndriçuar lexuesit e tij për rreziqet e kryelartësisë dhe kthimin e shpinës ndaj zotave. Sipas shkencëtarëve, këtë e vërteton fakti se Platoni tregon se ishulli iu dha zotit grek, Poseidonit, i cili ra në dashuri me vajzën e bukur të mbretit të parë të Atlantisit të quajtur Atlas.

Nje me cudit dhe me le ne dileme zhvillimi ---- i cili krahesohet dhe me i perparuar se ne kohen tone , dhe me i zhvilluar se per deri sa disa permendin dhe lidhjet jashte planetare , nje vend me kete zhvillim ne percaktimet qe behet fjale per ushterine permenden kaloresi - kembesori - qerre etj , dhe se kishte qene me beteje me athinasit .

Kjo tregon qe lufta eshte bere nga te dy palet dhe se armet e prdorura jane pothuaj se jane te njejta , se ne qofte se ata leiznin nder planete dhe armet do ti kishin jo shpata dhe shigjeta me hark po ta zeme me reze apo dicka tjeter por me te avancuar dhe se armet qe perdorim ne tani , pra panvarsisht faktit qe ai qyteterim u zhduk per rethana te caktuara ajo kuture qe ata kishin do te trasmetohej ne komshinjte apo ne armiqte e saj se nje zhvillim qfardo qofte nuk vjen brenda nje nate por do kohe dhe keshtu qe ai do te trasmetohet per reth , se nuk mund te kete nje zhillim pa nje shkembim pa marje dhenje , pse do te luftoje me vendet per reth nqs nuk ka interesa per to .

Dhe sot qe nuk kemi nje zhvillim planetar ( te pakten keshtu e dime deri tani ) nuk kemi lene cep te botes pa hy dhe pa lene gjurmet e ketij zhillimi qe jemi .

Por mendoj nqs ka ekzistuar ai zhillim nder planetar atehere :
Ata nuk kane qene tokesore , dm th te ardhur dhe Antlatiken e kishin bazen e tyre , dhe he per he nuk kishin ndonje interes apo mundesi qe te krijonin baza dhe ne viset e tjera , prandaj rinin te izoluar .

Ata ishin tokesore dhe kishin nje zhillim nder planetar , ne kete rast

Sic po shkruaja dhe me siper nqs ishin tokesore dhe me ate zhillim , atehere ata nuk do te ishin ne toke dhe kjo mua me duket e pranushme , gjithashtu mund te pranojme se dhe ky civilizim u shkatrua per te kalu ne gjendjen zero nga nje force natyrore ne nivel boteror apo dhe pse jo dhe nga vete njeriu

Por mendoj se mund te pranojme dhe si te pranushme qe ekzistonte nje vend me nje zhillim dhe mireqenje me te madhe se vendet e tjera , sic jane dhe sot disa vende ne bote per disa vende qe jane me pak te zhvilluar , dhe levizja e atyre njerezve qe mbeten ju dha impuls zhillimit te tyre ,dhe ne baze te tregime te tyre u krijuan tabllote e tyre .

por nuk eshte per te mos u mare ne konsiderate faktet e ekzistences te disa objekteve ne pikat e ndryshme te globit qe tregojne per nje aritje teknollogji shume te mire si dhe interpretimet astronomike apo veprat e artit ,si dhe zoterimi i energjise te mendjes etj , se kujt mund ta atribojme keto eshte nje problem qe ka diskutime dhe do te kete deri ne nje zhgjidhje .

Pra ka ekzistuar atlanta si vend ka pak rendesi , rendesi ka qe ka patur nje zhillim te madh dhe me e rendesishmja eshte se ky zhillim eshte krijuar apo eshte sjelle , se ne fund te fundit produkt i kujt zhillimi jemi ne , per mendimin tim kjo ka rendesi qe te dime se nga vime dhe te dime qe kete bote para 12000 vjetesh e cuam ne kuoten zero njerezit apo natyra , dhe nqse e ka cu njerezit a kane vene mend apo po e cojme prape atje ,me kete arsenal armesh berthamore , me kete shfrytezim barbar qe po i behet natyres , me mendesine qe eshte hedhur ne treg " te menduarit sot per sot " nga boset qe duan te ritin pasurine e tyre pa mare parasysh asgje .

Dhe pozicjonin qe mbajne njerezit e thjeshte per kete , se ne fund gjithe e keqja bije ne supet tyre sic na ka treguar historia , ne te gjithe lufrat qe jane bere boset kane dale pa lagur . Pra keto nuk jane per tu studjuar per kujozitet apo per te kalu kohe por per te mesuar nga e kaluara kjo eshte shume e rendesishme qe te mos perseritet historia e njejte .

Atlantida duhet te kete ekzistuar, por une nuk mendoj se ishin njerezit ata te cilet kane banuar ne te.

Materiali i marre nga Romani i shkrimtarit Abdylazis Islami nga vepra "Farsa e Katrahures" botuar 1997 ribotim 2000
http://sq.wikipedia.org/wiki/Abdylazis_Islami

Per Atlantidasit thone se kane arritur aq shume sa qe eshte dashur te ndertojne qytete te terra nenoqean dhe sherbehen me ajrin e Tokes, ose e ndajne nga uji oksigjenin me ane te makinave te posacnme. Ata mund te sherbehen edhe me ajrin e Tokes edhe me ozonin ne atmosfere per ceshtje te ndryshme teknologjike.

Se kane makina te persosura deri ne pamundesine tone per shfrytezimin e te mirave materiale. Kur duan t'i shetisin trupat qiellore, i perdorin mjetet e tyre te udhetimit qe sa cel e mbyll syte arrine ne cilen pike duan ne mbare gjithesine. Yjet ose planetet e tyre, i perdorin si stacionet e trenave tone mbase edhe me afer u duken...

... Po pse Atlandita u zhduk ? A thua e diten se do te zhduken, qe u pergatiten asisoj, apo mbase kete e bene me qellim ? Edhe per kete ka supozime. Dikush thote se nuk kane ditur asgje, se edhe ata kane qene ne stadin e te tjereve dikush thote se u zhvilluan aq shume saqe kane ikur me anije kozmike e kane vajtur ne ndonje trup tjeter qiellor.

Do te tjere thone se meqellim e kane zhdukur veten duke i bere trysni vendit te vet qe te futen nen siperfaqen e oqeanit, qe te mos e zbulonte kush pasurine e madhe qe kane pasur. Ata edhe rruget i kane pasur te shtruara me flori. Po ku e moren gjith ate flori, se ?! Per arritjen e tyre mbase kane qene lehte, mbase edhe gurin e thjeshte e kane shendruar ne arr e safir.

Une mendoj, duke u bazuar ne nje ep vjeter, se ata kane zhvilluar lufte berthamore me te ardhurit nga gjithesia. Ne ep thuhet se njerezit nga ajo arme digjeshin vraponin neper ujera por ato avulloheshin shume shpejte. Mandej vraponin te futeshin ne lumin Nil, ai fillonte te ecte nga prapa, pse nga nxehtesi marramendese qe zhvillonin ata arme, shterej lumi. Atehere ai lume kishte tjeter emer.

Ne ate kohe ky kontinent nuk kishte as nje shkretetire. Sahara ishte vendi me pjellore me bote prandaj njerezit e Atlantides, duke pasur friken e njerezve nga gjithesia, se mund te vinin e te banonin, thoshin se qe afer frika dhe mbeti emri Afrike, pse askush per kete, askush nuk ka ditur, pasi gjuhen e atlantidasve s'e kane njohur.

Meqe ata i qene bere gati kesaj, pse ne gjithesi e kishin verejtur kete levizje, kishin ndertuar qytete nenujore dhe i kishin bere trysni vendit te tyre qe te ardhur te mos e zbulojne pasurine e tyre qe e kishin krijuar me shume munde e shume dije, nga ana tjeter u fshehen vete qe te mos ua dorezojne celesin per kete pasuri se si behet.

Meqe ajo lufte ka qene aq e madhe dhe aq e tmerrshme thuhet se tere detet dhe oqeanet jane shendrruar ne avuj te dendur qe e kane rrethuar lemshin e Tokes. Po mandej kur ftoh koha, pse rrezet e diellit nuk arrinin ne siperfaqen e saj, filloi te bjere shi zgjati 6 muaj per kete, nga telepatia qe i qe deftuar mesazhi Neos nga Perendia, pati pergatitur me kohe nje barke dhe ne te i shpetoi disa njerez, kafshe, shpeze, insekte, peshq.

Prandaj ata pas Adamit e quajten babai i dyte. Por tronditjet qe i mori dheu, avullimi i madh dhe proceset tjera qe nuk i di njeriu, Toka 6 muaj nuk pa diell. Pas 6 muajve dielli lindi nga perendon e mandej prape pushoi disa dite qe dielli te linde nga perhere, nga Lindja pra nga e mbara.

Vazhdon....

Se Atlantidasit jetojne gjekundi nenoqean ose ne ndonje galaktike, sic thone se gjenden tek Yjet Pulsare, sepse atje paska kushte per jetese, vertetojne edhe mbeturinat e atij populli ne Evrope, Azi, Afrike e gjetiu. Sigurisht pasi eshte qetesuar toka dhe pasi ka filluar zhvillohet jeta ne te, i kane kthyer mjaft njerez per t'i populluar keto vise. Ai ka qene popull i madhe, sepse prej tij jane krijuar shume popuj, qe e dine e qe ende sot e sot nuk e dine prejardhjen e tyre.

Nje pjese e lene ne Afrike, fill pas ngjarjeve te medha. S'i kane lene mundesi te jene stadin e parshem, me qellim qe te niseshin qe nga zeroja per te arritur dalengadale ne shkalle te duhur, sic qene te paret e tyre ne Atlantide, te ciles vete i thoshin Boreo, domethene vend i bardhe si bora ose race e bardhe, ariane, e paster.

Ata qe vajten ne Afrike, ne Egjiptin e sotem, diten vetem fare pak te percillnin kulturen e vendit te vet te vjeter, qe tashme nuk e quanin Boreo, por Borea dhe ndertuan piramiden me te vjeter, piramiden e Keopsit.

Mbreterit e Egjiptit te lashte - Boreasit, mbretit te vet edhe pse kishte emrin e vecante ata i thoshin - FARAON, qe gjuhen e bareasve do te thote FARA (J) ONE, sipas zbulimit te Eruditit Katapano nga Kalabria. Ne piramiden e Keopsit, ne brendine e se ciles shkruan disa grafa te matura, qe llogariten ne vite. Pra deri ne vitin 2090 kane te ndodhin ngjarje te rendesishme.

Do te behen shume shpikje por do te kete edhe uri, edhe semundje te ndryshme deri te SIDA, por do te kete edhe luftera te ashpera sipas Nostradamusit. Pas atij vitit do te vije periudhe e arte, ku njerezit do te jetojne ne paqe e ne rehati.

Eshte interesante se fundi i ketij shekulli do te kureorezohet me nje fitore te boreasve te cilet do te sundojne pjesen e Vardarit, tere Ballkanit dhe pjesen me te madhe te Kontinetit te Vjeter.

Gjer para ndertimit te piramides se Keopsit Nili kishte tjeter emer i cili u harrua, pse njerezit vendas tashme qene shfarrosur. Atehere mbeturinat e njerzve te Boreos i dhane emrin e nje heroine te tyre ate e quanin Anile, Boreosit jane lane lumit ate emer, por avashu-avashu u harrua germa - A dhe mbeti Nil, duke i rene edhe germa e fundit - E.
Ata i besonin vetem drites se diellit se e kishin dhurate nga profeti dhe filozofi i tyre Thoti: ATUM ise TEM, qe do te thote: ATE-BABA, U-UNE, M-MEMA. Pra besonin ne Trini: Babai, Nena, Une.

Keshtu thote Thoti, sepse Zoti eshte krijuesi i cdo gjeje por edhe i njeriut. Fjala ise do te thote hise, kurse tem do te thote imja, pra hisja ime.

Sfinga ne maje te piramides se Keopsit simbolizon Perendine e drites mu ashtu si e ka paramenduar Thothi ne Boreo - Atlantide. Sfinga deshmon per shekujt e shkuar dhe te ardhem, me mijera vjet me pare dhe me mijera vjet prapa te evolucionit njerezor. Ajo eshte rruga qe njeriu duhet ta marre, qe nga gjusem kafsha te arrije te Zoti.

Kater e shenjat e Zodiakut: Demi, Luani, Akrepi, Ujori simbolizojne kater idhuj dhe tregojne pikenisjen dhe orientimin prej toke deri ne qiell; prej njohjes deri flatra; prej njeriut deri te Zoti.

Vazhdon...

Per Sfingen mund te thuhet ckamos dhe zbavitese. Ajo perbehet prej kokes se njeriut (perfytyrimi i Ujorit), ne gjoks Demi(shenja e Zodiakut Demi), flatrat e shqiponjes(shenja e Zodiakut Akrepi) dhe me fund pjesa e prapme e trupit me putra(shenja e Zodiakut Luani). Sfinga, domethene, ne shikim te vet permban kater shenja kyc te Zodiakut, dhe secila paraqet nje te katerten.

Ato shenja te Zodiakut ne vete permbajne kater elemente: Ajri, Uji, Zjarri, Token ! Ne te njejten kohe ato shenja permbajne ne vete edhe kater stine te viti dhe sisteme shoqerore. Demi ne Zodiak paraqet pranvere, femijeri(pranveren e jetes), komunitetin e pare. Ujori ne Zodiak paraqet Dimrit, pleqerine, sistemin komunist. Akrepi ne Zodiak paraqet vjeshten, kohen e pjekurise, luftera, kapitalizmin. Luani ne Zodiak paraqet Veren, rinine, fuqine, shkelqimin, kohen e shkelqyer te mbreterve. Kurse vete Sfinga, pa ato shenja e simbole, paraqet tmerr.

Kto te gjitha KUR'ANI i ka percaktuar. Ai thote nuk duhet te flitet keq per Sfingen se ajo kuptuaka dhe beka c'eshte me zi. Plutarku ka thene: Sfinga permban dije te sintetizuar dhe detyra e saj eshte te ruaj planetin; fshehtesine e jetes, vdekjes, ekzistimin e botes dhe fundi i njerezimit. Piramida e Keopsit eshte edhe bibel guri. Vete maja e Keopsit eshte e perkryer dhe kjo me qellim.

Me ardhjen e nje shoqerie te persosur, qe do te dije te lexoje cdo gje brenda e jashte, do te munde te plotesoje, te kryeje piramiden duke ia dhene gurin e fundit ne maje. Atehere vjen me shoqeria e persosur, ose epoka e arte. Se ekzistojne gjekundi Atlantidasit dhe se kane pasur perparim marramendes, tregon edhe nje liber i madh qe peshon me mijera kilograme dhe fletet e tij e kopertinat nuk jane prej letre, por prej nje lekure metalike, qe nuk ndryshket as tretet kurre, cdo njera flete eshte e magnetizuar dhe refen zanatet e artet qe nga starti e deri ne finale.

Posa ta hapesh faqen e librit menjehere zene e punojne, levizin fotografite. E sheh si punohet ajo pune fillim e mbarim. Edhe artizanati edhe artet po ashtu, edhe arsimi. Ne te shkruhen edhe popuj qe kane jetuar ne ate kohe. Ky liber meqellim eshte lene gjekundi ne xhungel e Afrikes, qe njerezit e pazhvilluar, pasi te shumezohen, te zhvillohen duke i shikuar punet ne ate liber.

Po libri u ka rene ne dore njerezve qe u pelqejne te kene rrokaqiej shume te larte, te larte, te larte... deri te rete. Mbase keshtu i kane pasur edhe Atlantidasit. Por ne fund te librit shkruaka me figure vizuele:"Cdo gje kemi shenuar, por celesin per asnjeren nuk e kemi dhene, ate duhet ta zbuloni vete".

Dhe njerezit e palenetit tone sidomos ata qe e kane librin dhe e mbajne fshehte mendojne se ai celes eshte alkimija, por nuk e dine kurrsesi ta gjejne. Sa here e lexojne kenaqen, po kur arrijne ne fund, sikur ofshajne dhe ofshama e tyre u del si duf zjarri nga zemra.

Katapanoja nje dinjitar kalabrez, thote se Atlantida ka qene banuar nga trojanet, domethene nga paraardhesit e pellazgeve, qe pasaardhesit e tyre jane Iliret e pasaardhesit e Ilireve jemi ne. A thua ne do te kemi qene aq te perparuar ?

Si mund te kemi qene te perparuar aq shume e gjendemi ne kete stade, qe jemi tash e Kontinenti i Vjeter na con aq larte e thote se prej nesh e ka marre kulturen, se ajo eshte bere tash ashtu nga ajo qe ka fituar prej nesh.

Po, mundet, si nuk mundet. Kane qene te perparuar atehere, kur te tjeret na e kane vjedhur ate qe e kemi arritur ne dikur. Mandej, qe te mos dihej se prej nga e kane marre ate qe e kane fituar duke na e vene ne shpine na e kane zhdukur cdo gjurme te gishterinjeve dhe te mendjes sone. Djegja e Biblotekes se Aleksandrise, thone se u be nga nje njeri i cmendur, nga nje piroman, gjoja per t'iu permendur emri per te keq, mbase nuk kishte arritur t'i permendet emri per te mire. Po e tere kjo ishte, me siguri nje kamuflazhe i paster.

Kete gje e beri inkuzicioni i nendheshem politik, qe s'dihej se prej kujt, ose nga pak edhe dihet fare mire, pse mjaft dikur i kane treguar briret, por mandej heshten me. Te tillet kane dashur te marrin vet rolin e historise dhe te kultures, pro edhe te disiplinave te tjera te rendesishme.

Fund

Një ekip i shkencëtarëve ndërkombëtarë pohon se në jug të Spanjës ka gjetur Atlantidën e lashtë të Platonit.

“E kemi të vështirë të kuptojmë se si cunami mund të fundosë një ishull prej 60 mile, por kjo ka ndodhur me Atlantidën e lashtë”, ka thënë kryesuesi i ekipit hulumtues Riçard Frond nga Universiteti Hartford në Konektikat.

Për të zgjedhur këtë mister, i cili me shekuj preokupon shkencëtarët, anëtarët e ekipit kanë përdorë radarë nëntokësorë dhe fotografi satelitore të qytetit të fundosur, i cili thuhet se është gjetur në moçalet e parkut nacional në afërsi të Kadizit. Pas një pune dyvjeçare, ata kanë ardhur në përfundim se kanë gjetur qytetin e lashtë të Atlantidës.

Sipas Frond, në Spanjën qendrore janë gjetur shumë “qytete memoriale”, të ndërtuara sipas modelit të Atlantidës. Konkludimi është se ato janë ndërtuar nga njerëzit që kanë arritur të mbijetojnë nga fundosja e Atlantidës.

“Është e pamundur, por natyrisht qind për qind është e sigurt se bëhet fjalë për Atlantidën. Kemi gjetur diçka të cilën ende askush nuk e ka parë dhe kjo i jep kuptim gjithë rrëfimit”, ka thënë Frond.

Atlantida ka ekzistuar, por vendndodhja e saj do te jete veshtire te gjendet. Shkaterrimi i saj ka mund te ndodhe nga ndonje katastrofe natyrore, termet, cunami, vullkan, por kjo do te jete veshtire te konfirmohet. Platoni legjenden e Atlantides e kishte degjuar nga te tjeret, kurse keta te tjeret e kishin degjuar nga disa te tjere, keshtu qe koha e ekzistences se ketij ishulli te madh sikurse thuhet mund te kete qene mjaft e lashte, ndoshta ne kohen kur perfundoi periudha e akullnajave. Fundja, Toka eshte nje vampir kozmik, qe vdes dhe zgjohet. Ky eshte ligj i natyres, deshem a po nuk deshem, duhet t'i nenshtrohemi.

Po ku e thashe une qe nuk ka ekzistuar Atlantida??? Ti mendon se nuk kam lexuar une me perpara mbi atlantiden:p?!
Thjesht te thashe, qe keto "te rejat" e fundit mbi fatin e saj qe paska pasur si na thuhet, lidhen edhe me dicka tjeter, qe ti po deshe merre si te duash!

Pershendetje!

Mund te jete e vertete qe kane gjetur gjurme se sic dihet oqeani atlantik eshte shume i thelle dhe ka qene e pamundur eksplorimi i tij .
Nje gje eshte e sigurt qe Platoni nuk ka shpikur edhe as nuk ka gabuar pasi cdo gje qe ka thene ai ka rezultuar e sakte.Edhe Atlantida ka qene perballe kolonave te Herkulit pra aty ku po supozojne se kane gjetur gjurme.
Eshte dicka shume e bukur te zbulosh nje legjende dhe ta besh nje realitet.

Historia e zhdukjes së Atlantidës

Historia e Atlantis-it është spikatur nga ngritja e tre perandorive të njëpasnjëshme. E para është Perandoria e Vjetër për shkak të bashkëekzistencës me Lemurian të cilës i sjell shkatërrimin gjatë kulmit të saj.

E dyta është quajtur Perandoria e mesme e cila ka qeverisur botën nga 25.000 deri në 15.000 para erës sonë. Ndërsa Perandoria e Fundit ose ajo e Re mbulon 3000 vitet e fundit të mbretërimit të Atlantis-it.

Pas shkatërrimit të Lemurias, elitat atlanteane u përballën me dy pyetje të rëndësishme. Së pari si mund të rindërtohen qeveritë e tokës në mënyrë që të ruhet epërsia e tyre? Atlanteanët parashikuan një sistem të aftë për të përjetësuar vetë autoritetin e tyre suprem. Së dyti si do të bashkëjetojnë perandoritë bija të mbetura nën këtë pushtet të ri Atlantean?

Fillimisht krijimi i një ekuilibri të ri të pushtetit ishte e vështirë nga atlantis për t’u arritur. Përpjekja e tyre e parë përfshinte një qeveri të përkohshme. Kjo qeveri ishte jo më shumë se një strukturë e modifikuar e klanit Lemurian e drejtuar nga një këshill i lartë mbretëror. Selia qëndrore për këtë qeveri globale ishte vendosur në kryeqytetin e atlantisit në Posedia.

Në fillim, shumë shtete bija paguan pak kujdes për Atlantidën dhe autoritetin e tyre të marrë rishtazi. Kjo rezultoi me shpërthimin e një serie luftrash civile të pabesa të vogla, në të gjithë planetin.Atlantikët e kuptuan se një shfaqje e forcës ishte e nevojshme për të fituar kontroll. Për këtë detyrë e vështirë, Atlantidët përdorën hënën artificiale nga shkatërrimi i Maldekut.

Fillimisht, ata kishin futur këtë imitim si një hënë e re të dytë në mënyrë që të balanconte Nënën Tokë. Tani, me brendësinë e saj holografike dhe koren boshe të mbushur me instrumente, ajo do të ishte përdorur për të fituar superioritetin e nevojshëm ushtarak. Dërguar nga bazat e tyre artificiale hënore, forcat e luftëtarëve Atlanteane kontrollonin me lehtësi kryengritje të ndryshme.

Kryengritjet sporadike u luftuan përgjatë gjithë periudhës 10.000-vjeçare të Perandorisë së Mesme. Këto konflikte të shkaktuan që krerët Atlanteanë të ishin në kërkim të ankthshëm të një marrëveshjeje spirituale. Këto ndjenja ishin përforcuar nga veprimet e Plejadeanëve dhe renegatëve Centurianë të cilët ishin duke filluar të merrnin kontrollin e shumë klaneve dhe këshillave të tjera udhëheqëse të elitës Atlanteane.

Jashtë-Planetarët ishin tepër të zhurmshëm në faktin se kërkonin që çdo anëtar i elites atlantide në kundërshtim me fraksionin anti-Lemurian të ndëshkohej ashpër. Këta diktatorë shkaktuan një periudhë të zgjatur të terrorizmit, torturës, dhe inkuizicionit demagogjik.

Kjo gjë i la sundimtarët e atlantis mjaft të mërzitur dhe gjithnjë e më shumë në mosmarrëveshje se çfarë duhet të bënin.

Një dilemë u zhvillua nga elitat Atlanteane që nuk ishin në gjendje të zgjidhnin lehtë . Ajo ishte e përqendruar rreth një pyetje të vetme. Si mundet një qeveri Atlanteane të jetë e qëndrueshme dhe e fuqishme aq sa mjafton për të qeverisur planetin Tokë?

Nga shumë përpjekje të tyre fatkeqe për të zgjidhur këtë mister, më e rëndësishme ishte koncepti për krijimin e një "force zot”ose sundimtar i të drejtave supreme". Kur përpjekjet e shumta të tjera ishin tëpasuksesshme, këshilli mbretëror drejtues i Atlantis vendosi që një formë drastike e re e qeverisjes ishte e nevojshme patjetër.

Gjatë Perandorisë së vjetër në kohën e Lemurias, Atlantis ishte ndarë në dhjetë rrethe të pushtetit. Secili prej tyre kishte mbretin e vet. Këta dhjetë mbretër rajonal u bashkuan dhe formuan këshillin qeverisës të Atlantis. Ndërsa mbetjet e fundit të Perandorisë së Mesme ishin venitur nëhistori, Atlantikët kishin ringjallur këtë koncept tl kaluar qeverisjeje dhe restauruar dhjetë mbretëritë.

Megjithatë, këtë herë ata shtuan pozicionin e një mbreti të madh të zgjedhur nga radhët e 10-ve. Ky mbret i madh kryetar mbretëron për njëperiudhë të caktuar kohe. Fillimisht, kjo ishte 25 vjet, por më vonë u reduktua në vetëm 10. Ndërkohë nëntë mbretërit e tjerë funksionuan si Këshilli privat i mbretit të zgjedhur. Jashtë-Tokësorët e miratuan këtë plan, dhe këshilli i ri "mbretëror" qeverisës u emërua menjëherë.

Nga fundi i Perandorisë së Mesme, ky sistem i qeverisjes ishte stabilizuar në mënyrë të vendosur në Atlantis. Me këtë, një periudhë e harmonisë dhe stabilitetit është vendosur në atlantis.Kur Perandoria e Mesme ra, brezi i ri i klikës në pushtet filloi të kuptojë se sistemi Atlantik i qeverisë kishte dështuar. Ata kërkuan që sistemi i mëparshëm Lemurian të rivendoset.

Për shkak të protestës së tyre, elitat e reja të pabindura ishin në mërgim në atë që atlantikët e quanin Jonia. Sot, kjo është pjesë eEvropës së sotme jugore (mbetjet e saj mund të gjendet në ishullin Santorini në brigjet e Greqisë). Atje ata mbetën të syrgjynosur nga ish atdheu i tyre. Vetëm nënshtrimi ndaj autoritetit të sundimtarit suprem dhe këshillit të tij mund t’i kthenin ata nga mërgimi.

Ky grup eklektik it ë shpërnglurve të rinj përbëhej kryesisht nga vëllezërit e motrat të elitës në pushtet. Ai ishte spërkatur gjithashtu me disa prej shkencëtarëve dhe administratorëve kryesorë të Atlantis. Ata u bashkuan shumë shpejt dhe së bashku të përgatitën një plan të tyrin.Ata vendosën të krijonin në Joni një qeveri sekrete të ngjashme me atë të Perandorisë lashtë Lemuriane.

Objektivi kryesor i kësaj lëvizje nëntokësore ishte për të mbështetur kultin Osirian të Lemurias të emëruar në nder të Sirianëve. Ishin Sirianët të parët të cilët e sollën civilizimin njerëzor në Lemuria. Ky kult Osirian shpejt u bë një fuqi e madhe e fshehtë shpirtërore dhe politike në Atlantis.

Rreth 2.000 vjet në Perandorinë e re, kulti Osirian ishte bërë mjaft ndikues dhe lulëzoi në mesin e familjeve të elitës në pushtet. Kjo i shqetësoi në masë të madhe jashtë planetarët. Përfundimisht, këshilli Atlantean në pushtet vendosi se qeveria ilegale e Jonit duhej ndëshkuar ashpër. Ata zgjodhën një metodë të ngjashme me atë që kishin përdorur më parë për të shkretuar Lemurian.

Përsëri, Atlanteanët iu afruan Plejadeanëve, Centaurianëve, dhe aleatëve të tjerë jashtë botës. Ata kërkuan ndihmë në shkatërrimin e Jonisë. Megjithatë, shkencëtarët Joni-së, të njohur me teknologjinë që kishteshkatërruar Lemurian, zhvilluan me mjeshtëri një sistem tëparalajmërimit të hershëm. Ky sistem ishte në gjendje të njoftimit për çdo ndryshim në orbitën e hënës së mbetur natyrore të Tokës. Në këtë mënyrë, Jonianët ishin në gjendje të sprapsin sulmet Atlantike. Ishte qëllimi i tyre për të shkatërruar përfundimisht Atlantisin dhe për të rivendosur plotësisht Perandorinë Lemuriane.

Rritja e vazhdueshme e forcave të Jonit dhe shokëve të tyre në atlantis i damkosën ato për shkatërrimin e menjëhershëm nga jashtë-tokësorët. Mbreti Atlas, i cili ishte sundimtari i fundit me rëndësi i Atlantisit mbeti në favor të çështjes Jonike. Ai kishte quajtur edhe birin e tij të madh Osiris në nder të kultit Lemurian.

Mbreti Atlas dallohoi se komploti i jashtë-tokësorëve ishte fatkeq. Përveç kësaj,ai e kuptoi se rebelët jashtë botës dhe përkrahësit e tyre Atlanteanë të këshillit qeverisës synonin për të vrarë atë dhe familjen e tij menjëherë. Këto ngjarje ndoshta do të ndodhnin para se forcat e errëta mund të shtypeshin dhe të dëboheshin përgjithmonë nga Toka.

Në prag të sulmit fatkeq, një pyetje e madhe shqetësonte krerët e Atlantis-it. Deri në çfarë mase do të përgjigjeshin Jonianët ndaj sulmt të papritur Atlantisit? Çështja se sa fort do tëkundërshtohet sulmi i Atlantikëve nga Jonikët gjithashtu shqetësoi thellësisht vëllain e vogël të Osirisit, perandorin Seth.

Ai ishte emëruar kryetar i Perandorisë Libiano- egjiptiane.

Në përgjigje të rrezikut në rritje, mbreti Atlas ndërmori veprime vendimtare. Vetëm para shkatërrimit të Jonias, ai urdhëroi mbretëreshën Mu dhe djalin e tij, Princin Osiris, për të marrë udhëtime të veçanta.

Këto ishin të nisur në mënyrë që të kryejnë ushtrime të caktuara të përcaktuara në pjesë të ndryshme të Perandorisë në mbarë botën Atlanteane.

Atlas urdhëroi Mbretëreshën e tij dhe vëllain e saj të madh, Princin Mayam (shef i përgjithshëm i forcave të armatosura Atlanteane),për të shkuar në Perandorinë e Mayam-it në Amerikën Qendrore.Gjatë kësaj vizite, ai është udhëzuar për të kryer një numër të caktuar të ushtrimeve ushtarake.

Në këtë mënyrë, Prince Mayam ishte në gjendje të marrë maksimumin e ushtrisë me vete në udhëtimin e tij për në Mayam në Meksikën jug-qendrore. Atje, një lëvizje e madhe nëntokësore në favor të restaurimit të Lemurias pritste për të përqafuar ushtrisë e Atlasit, si dhe Mbretëreshën e tij bashkë me vëllain e saj më të madh.

Në të njëjtën kohë, Atlas drejtoi të birin e tij Princin Osiris, dhe vajzën e tij Princeshën Isis (bashkëshorte e Osirisit), për të shoqëruar shumë priftërinj dhe ruajtës të dhënash të veçanta që ishin ende fshehurazi besnikë ndaj kultit Osirian. Destinacioni i tyre ishte Perandoria libiano- egjiptiane.

Në përputhje me traditën Atlanteane, Osirisi si trashëgimtar i dukshëm i atlantidës do të bëhej sunduesi i ri i Perandorisë libiano- egjiptiane në qoftë se ai do të vendoste të marrë një qëndrim të përhershëm atje.

Dhe kështu, në atë natë fatale (13.000 vjet më parë), Atlantikët dhe aleatët e tyre jashtë botës nisën sulmin ndaj Jonisë. Sistemi Jonik i zbulimit për paralajmërim të hershëm njoftoi për këtë rrezik të afërt dhe ata ndërmorën veprim të menjëhershëm, duke obliteruar hënën si ajo kaloi mbi Atlantis. Shkatërrimi që pasoi shkaktoi shkretimin e gjithë kontinentit të atlantisit brenda një nate të vetme.

http://dritaesevertetes.blogspot.com/

Disa studiues pranojne qe civilizimi i pare, ai qe i perket periudhes se ujit, ishte Atlantida, e cila u shkaterrua pikerisht nga uji. Ata mbeshtesin faktin qe Atlantida u permbyt nga uji si pasoje e spostimit te aksit tokesor.

Platoni, ne Krizia dhe ne Timeo flet pikerisht per Atlantiden, nje ishull qe gjendej pertej kollonave te Herkulit. Duke u nisur nga dialogjet e Platonit, disa studiues thone qe mund te mendojme qe Amerika aktuale ka qene kolonizuar ne antikitet nga populli atlantid i cili ishte nje popull me i zhvilluar se ne.

Eshte e çuditshme ne fakt se si nje popull si Maya, qe nuk kishte shume vite civilizim, te arrinte nje shkalle kaq te larte zhvillimi deri sa te ndertonte ndertesa madheshtore. E njejta vlen dhe per Inkasit dhe per popullsite e tjera prekolumbiane.

Mund te deshmojme pa frike qe veprat me te rendesishme dhe madheshtore, pertej misterit te tyre si Sfinksi, piramidat, statujat e ishullit te Pashkeve etj. kane te gjitha nje perafersi strukturale dhe pyesim nese jane krijuar te gjitha nga te mbijetuarit e Atlantides ose t’i kene ndertuar vete jashtetokesoret.

Dikush mendon se vete Atlantida mund te jete krijuar nga jashtetokesoret. Shume autore sugjerojne qe jashtetokesoret t’u kene dhene Egjiptasve dhe Maya-ve “sistemin” per te ndertuar piramidat.

Maya-t kishin dituri superiore, psh e dinin qe forma e gjerave influencon energjine, e dinin qe kishte gjatesi valesh qe udhetojne midis qenieve njerezore dhe ne kete menyre shohim realitetin material vetem sepse shohim me syte materialiste.

Kjo eshte thjesht nje pjese minimale e mistereve qe fshihen apo vertiten rreth qyteterimit Maya: nuk dime as nga kane ardhur dhe as ku u zhduken.

Ndoshta eshte e vertete qe jane transferuar ne nje dimension tjeter…!

Shkencëtarët konsiderojnë se në fund të Oqeanit Atlantik, në pjesën e tij veriore, kanë gjetur qytetin e humbur mitik Atlantida.


Hulumtuesit kanë gjetur një peizazh të vjetër 56 milionë vjet, për
të cilin mendojnë se është qyteti i humbur Atlantida, pasi që kanë
analizuar të dhënat e mbledhura për kompaninë e naftës me ndihmën e
ultrazërit që ka precizitet të lartë.


Peizazhi është gjetur në thellësi prej 1.5 kilometra, në afërsi të
ishujve Shetland dhe topografia e tij zbulon se aty dikur kanë
ekzistuar male dhe tetë lumenj të mëdhenj.


Para fundosjes, Atlantida gjendej rreth 400 metra mbi nivelin e
detit dhe me siguri se lidhej me Skocinë e sotme dhe ka qenë e shtrirë
deri te Norvegjia, konsiderojnë shkencëtarët.


“Xhirimet na tregojnë se peizazhi duket si pjesë normale e tokës në
cilindo hartë të botës. Duket sikur shohim një fosil të vjetër, i cili
është ruajtur në fund të detit”, ka thënë shkencëtarja Niki Uajt nga
Universiteti “Kembrixh”.


Shkencëtarët kanë përdorur teknologjinë e ultrazërit të gjeneratës
më të re, ku me ndihmën e ajrit shumë të ngjeshur lëshuan zërin deri në
fund të detit.


Çdo herë kur zëri gjendej në sipërfaqe jo të rrafshët kthente
mbrapshtë echo drejt mikrofonit, i cili ishte vendosur në ujë dhe në
këtë mënyrë është krijuar pamja e asaj që duket në fund të detit me
ndihmën e teknologjisë tredimensionale.


Shkencëtarët po ashtu kanë gjetur edhe fosile të vogla, të cilat tregojnë se ky peizazh dikur ishte në afërsi të detit.


Detajet e studimit janë publikuar në revistën “Nature Geoscience”.
http://kosovapress.com/ks/beta/?cid=1,44,131632

me pelqen mendimi yt nexus. sa per qyteterimin maya une do te thoja se eshte nje civilizim bije e atlantides. gjithashtu egjipti eshte mbeturine e renegateve te saj. kam takuar z.maksim zotaj i cili eshte mjeshter i madh mason dhe me ka konfirmuar se atlantisi ka ekzistuar vertet madje shkaterrimi i saj i befte ka qene i qellimshem. dhe i organizuar nga SHQIPTARET e lashte. PO besojini apo jo kjo eshte ceshtja juaj. une kam lexuar ne nje liber ku thuhej se nje popull nga greqia e sotme afroi henen e vjeter dhe solli zhdukjen e saj. sipas ketij masonit shqiptaret jane rraca e pare e bardhe e planetit. kjo tregon se ne jemi pasardhes te atlanteaneve te lashte. e cuditshme

cosmiclove shkruajti:me pelqen mendimi yt nexus. sa per qyteterimin maya une do te thoja se eshte nje civilizim bije e atlantides. gjithashtu egjipti eshte mbeturine e renegateve te saj. kam takuar z.maksim zotaj i cili eshte mjeshter i madh mason dhe me ka konfirmuar se atlantisi ka ekzistuar vertet madje shkaterrimi i saj i befte ka qene i qellimshem. dhe i organizuar nga SHQIPTARET e lashte. PO besojini apo jo kjo eshte ceshtja juaj. une kam lexuar ne nje liber ku thuhej se nje popull nga greqia e sotme afroi henen e vjeter dhe solli zhdukjen e saj. sipas ketij masonit shqiptaret jane rraca e pare e bardhe e planetit. kjo tregon se ne jemi pasardhes te atlanteaneve te lashte. e cuditshme

EJ ZOTI MAKSIM ESHTE I ZOTI POR ME DUKET SHUME QESHARAKE KJO HAHAHAAHHA NJER THUA QE SHQIPTARET E SHAKTERUAN EDHE NJEHER JEMI PASARDHES TE TYRE .TANI NDAJE O NJERA O TJETRA ESHTE ,DHE MA THUAJ CILI LIBER ESHTE AI QE SHKRUAN PER KTE AFRIMIN E HENES SE KAM DESHIR TA LEXOJ ???? NQS DI NDONJE INFORMACJON APO KURJOZITET NA E THUAJ ,UNE THEM SE E KEMI PREJARDHJEN NGA ATLANTIDA DHE SE GJUHA JONE ESHTE ATLANTASE POR KA NDRYSHUAR ME 50% NGA GJUHA E PASTER

me fal maqo se nuk e sqarova mire. nga populli i atlantides u krijua nje grup renegatesh qe nuk donin te jetonin me nen ndikimin e pushtetit te centralizuar te saj. ata u vendosen aty ku ndodhet santorini i sotem. me pas ndodhi nje gabim i tmerrshem i cili solli nje shkatrrim vetvrases te atlantides. e di qe mund te duket e veshtire per tu besuar.

por une kam gati dy vjet qe bej kerkime ne kete fushe dhe mendoj qe ka shume fakte te sinkronizuara per cudi. do te jap disa burime.

ne lidhje me shkaterrimin e atlantides te sugjeroj librin e sheldan nidle - 'your fist contact' kurse mbi prejardhjen atlanteane te shqiptareve vecanerisht lidhjen e gjuhes egjiptase te lashte me tonen flet z.skender hushi. ja ku i ke disa linqe: http://newagedawns.com/index.php?option=com_content&view=article&id=5&Itemid=5 dhe http://skenderhushi.net/librat/ATLANTIDA%20shqip.pdf
respekte dhe nderime

cosmiclove shkruajti:me fal maqo se nuk e sqarova mire. nga populli i atlantides u krijua nje grup renegatesh qe nuk donin te jetonin me nen ndikimin e pushtetit te centralizuar te saj. ata u vendosen aty ku ndodhet santorini i sotem. me pas ndodhi nje gabim i tmerrshem i cili solli nje shkatrrim vetvrases te atlantides. e di qe mund te duket e veshtire per tu besuar. por une kam gati dy vjet qe bej kerkime ne kete fushe dhe mendoj qe ka shume fakte te sinkronizuara per cudi. do te jap disa burime. ne lidhje me shkaterrimin e atlantides te sugjeroj librin e sheldan nidle - 'your fist contact' kurse mbi prejardhjen atlanteane te shqiptareve vecanerisht lidhjen e gjuhes egjiptase te lashte me tonen flet z.skender hushi. ja ku i ke disa linqe: http://newagedawns.com/index.php?option=com_content&view=article&id=5&Itemid=5 dhe http://skenderhushi.net/librat/ATLANTIDA%20shqip.pdf
respekte dhe nderime

Teori interesante me duket, kjo mund te shpjegoje dhe faktin qe gjuha shqipe eshte 1 nga 3 gjuhet e botes qe nuk eshte e ngjashme me asnje gjuhe tjeter (nuk po me kujtohen te tjerat.

A mund te na sjellesh me shume fakte per kete,

Vetem nje gje me ben shume pershtypje se ne skemi qene ndonjehere popull shume i zgjuar sic kane qene atlantet,

une skuptoj anglisht por mesa kam lexuar artikuj dhe materiale shqip sidomos ne ky forum i mrekullueshem ,thone qe kan bere lufte berthamore me fisin RAMA .

tashi ne cfare perjudhe kohere i perket kjo sepse sipas shkrimeve kan gjetur skelete ku pas analizave kan dale se kan vdekur nga mbirezatime radioaktive. me teknologjine e sotme del perafersisht se ne cfare perjudhe kohere behet fjal .

nqs e di me trego ketu te lutem se ne cvit ka dale .e dyta e kam lexuar qe bene lufte magjistaret e zinj me te bardhe dhe keshtu u shkaterua , e treta eshte meteori i cili e shkateroi perfundimisht ate ,dhe kjo eshte teoria me e pranueshme .

tani Poseidoni ishte mbret i Atlantides apo ne krye te saj ,me i madhi dmth ,ai nga mitologjia greke quhej zot i oqeaneve dhe vllai i zeusit .cthuhet per kete gje ?? na trego dicka me shume meqe je i apasjonuar i kesaj se edhe mua me terheq shume kjo legjende .

kush tha se shqiptaret sjane te zgjuar ??? pffffff po jemi shume te zgjuar sa mesojme te gjitha gjuhet e botes ne nje kohe jashtezakonisht te shkurter o burr ,si sqenka zgjuarsi kjo?? ne jemi popull dembel dhe shume i zgjuar

une kryesisht informacionet mbi atlantiden i kam degjuar nga studiues te huaj qe japin leksione dhe i kam pare videot e tyre ne youtube. por me i famshmi nga te gjithe per mua mbetet edgar cayce. i ka folur gjere e gjate per atlantisin por kryesisht ka prekur anen spirituale.

te tjere qe mund te permend te kohes sone jane drunvalo melchizedek, david wilcock, dolores cannon etj. para nja 30 vjetesh eshte bere nje zbulim i jashtezakonshem ne brigjet e biminit ne ishujt bahamas. sondat e ushtrise kane gjetur nje piramide te larte mbi 200 m dhe rreth 500 m nen uje shume te lashte.

jane zbuluar gjithashtu rruge dhe monumente te tjera te fundosura nen oqean. por padyshim zbulimi i piramides mbeshtet teorine e edgar kejsit. ai thonte se ne periudhen e fundit te atlantides ata po benim manipulime gjenetike duke prodhuar gjysme kafshe e gjysme njerez gjithashtu kerkonin te benin portale kozmike multidimnesionale.

por dicka funksionoi tmerresisht keq dhe piramida qendrore prej kristali u shkaterrua dule lene pasoja te shumta. ka shume studiues qe lidhin trekendeshin e bermudes me vendndodhjen e dikurshme te kesaj piramide qe ishte qendra energjitike e atlantisit. nje autor tjeter i quajtur doug yurchey arrin deri aty sa te hedhe idene se piramida e atlantisit punonte me parimin e shperndarjes wireless te elektricitetit sipas nikola tesles.

madje ai thote se ne toke ekzistojne 13 pika me potencial elektromagnetik te cilat po te bashkohen hapin nje portal te madhe. dhe kjo harte i eshte dhene dikujt nga jashte tokesore zeti retikuli ose alien gri.

kur i pyeten pse sherbente ata thane qe ishin pjese te nje super kompjuteri qq funksiononte ne distance. madje po te shikoni harten e facebookut do te vini re 13 fytyra 6 meshkuj e 7 femra te cilat perputhen edhe me cakrat e tokes. eshte e mahnitshme apo jo ?

Besohet se është gjetur qyteti i humbur i Atlantidës



Koncepti i një artisti tregon qytetin e Atlantides si ai ka qenë ndertuar në legjendë.


Te udhëhequr nga nje ekip studiuesish,mund të jetë percaktuar përfundimisht vendi i qytetit te humbur te Atlantides, metropoli legjendar,qe besohet si i mbytur nga një cunam mijëra vite më parë, në nje baltovine në jug të Spanjës.

"Kjo është fuqia e tsunamit," thote kreu studiues, Richard Freund,per Reuters.

"Eshtë kaq e vështirë për të kuptuar se si mund të fshihen nga faqja e dheut 60 milje territor në brendësi te ujit dhe kjo eshte pak per ate qe ka ndodhur ne fakt", tha Freund, profesori në Universitetin e Hartford i cili udhëhoqi një ekip ndërkombëtar për kërkimin e vendit te vërtetë të Atlantides.

Për të zgjidhur misterin e vjetër, ekipi analizoi imazhet satelitore të një qyteti të dyshuar te zhytur në veri të Cadiz,te Spanjë. Ata mendojne se aty ndodhet i varrosur në keneten e madhe te Parkut Ana Dona, sundimi i nje qyteti te lashte i njohur si Atlantida.

Ekipi i arkeologëve dhe gjeologëve në vitin 2009 dhe 2010 kane përdorur një kombinim te studimit te terrenit nepermjet radarit, hartes digjitale dhe teknologjise nënujore.

Freund thote se në Spanjën qendrore ndodhen një seri e çuditshme e "qyteteve te te humburve," keto te ndërtuara si një kopje te Atlantides 'ndoshta nga te shperngulurit e shpetuar,pas shkatërrimit të ngjarë të qytetit te Atlantides nga një cunami, kjo si nje prove per studimin e tyre- vazhdon ai.

Atlantidasit, banorët të cilët nuk vdiqen nga cunami, iken në brendësi të tokës dhe ndërtuan atje disa qytete të reja, shton Freund,kreu i i ekipit.

Përfundimet e ekipit janë të detajuara ne temen "Gjetja e Atlantides", në kanalin TV Channel Geographic Kombëtar spanjoll

Ndërsa është e vështirë të thuhet me siguri se vendi në Spanjë është Atlantida, Freund thote se "kthesa" eshtë gjetja e qyteteve te peraferta ne ngjashmeri,qe na bën të rrisimi besimin se baneasat e Atlantides u varrosen në baltë.

"Ne kemi gjetur diçka që askush tjetër nuk e ka parë kurrë më parë, e cila na jep një shtesë kredibiliteti, sidomos për arkeologjinë,që ka kuptim shumë më tepër," thote Freund.



Image: Unazat e Atlantides sipas grafikes kompjuterike

Ne një grafik kompjuterik tregohen unazat koncentrike që mund të kenë ekzistuar gjatë kulmit te lulezimit teAntlantides se lashtë ". Shkencëtarët kanë parë prova të strukturave të tilla zhytur nën baltovinen e madhe te Parkut Ana Dona të Spanjës jugore.

Platoni filozof grek shkroi rreth Atlantides 2.600 vjet më parë, duke e përshkruar atë si "një ishull qe ndodhet në frontin e ngushtices që nga ju quhet Shtyllat e Herkulit",ose Ngushtica e Gjibraltarit që njohihej qe në antikitet.

Duke përdorur shkrimet e detajuara te Platonit per Atlantiden, si një hartë, kërkimet janë përqendruar në Mesdhe dhe ne Atlantiku, si vendet më të mira të mundshme për qytetin. Hulumtuesit kanë propozuar më parë se Atlantida ndodhej o në ishullin grek të Santorinit ,o në ishullin italian të Sardenjës ose në Qipro .

Tsunamet në rajon janë të dokumentuara për shekuj, thotë Freund. Një nga më të medhejt ishte ai i raportuar që shkaterroi Lisbonën në nëntor 1755.

Debati nëse ka ekzistuar me të vërtetë Atlantida ne SHBA,ka zgjatur për qindra vjet por ato "dialogje" Platoni i shuan ne shkrimet e tij rreth 360 pes,ku jep burimet historike të njohura si informacioni për qytetin mistik. Platoni thote se ishulli që ai e quajti Atlantid "në një ditë dhe natë të vetme ... u zhduk në thellësitë e detit."

Ekspertët japin planin e gërmimeve të mëtejshme për të studiuar në vendin ku ata besojnë se Atlantida është vendosur si dhe krahasimi qe duhet te bejne me "qytete" misterioze në qendër të Spanjës 150 milje larg nga Atlantida e supozuar, ku gjenden sot keto objekte.

Ky raport u përfshi si informacion nga Reuters dhe msnbc.com. "Gjetja e Atlantides", një dokumentar në lidhje me kërkimin për rrënojat e qytetit,do te jepet sonte kete te marte on air në TV spanjoll National Geographic Channel...

http://www.msnbc.msn.com/id/42072469/ns/technology_and_science-science/t/lost-city-atlantis-believed-found-spain/%5DMSNBC%20Science%20Article%5B/url%5D

Nese Atlantidasit ishin kaq te perparuar dhe kishin fituar teknologji aq te avancuar, ne qofte se ata zoteronin mendimet e tyre, pse nuk do te mundnin te kalonin ata dhe materialet rreth tyre, duke rritur vibracionin e tyre ne nje nivel me te larte?

Gjahtarët e qytetit të humbur

Studimet pseudoshkencore pro dhe kundër Atlantidës filluan të pasonin me ritme marramendëse.

Pjesa më e madhe e studiuesve binte në një mendje kur e vendosnin Atlantidën në mes të Atlantikut, ashtu siç sugjeron dhe vetë emërimi i saj; por në Francë gjërat shkuan ndryshe.

Botanisti D.A. Godron themeloi "Shkollën e Atlantidës" në Afrikë në vitin 1868, duke bërë një lidhje të qytetit të humbur me Saharanë. Godron dhe idhtari i tij Berlioux, po ribënin Bibliotekën Historike të grekut Diodoro Siculo (90-20 p.K.), i cili kishte pohuar se "dikur, në pjesët perëndimore të Libisë, në kufijtë me vendet e banuara, jetonte një racë e qeverisur nga gratë (...) Mbretëresha e këtyre grave luftëtare të quajtura Amazona, Myrina, mblodhi një ushtri prej 30 mijë këmbësorësh e 3 mijë kalorësish, hyri në tokën e Atlantoiëve dhe pushtoi qytetin e Kerne-it".

Pra, asgjë që të ketë lidhje me traditën platonike; gjithsesi, francezët zotëronin shumë koloni në Afrikën e Veriut dhe një vendndodhje e mundshme e Atlantidës në atë territor, guduliste, me sa shihej, nacionalizmin e tyre. Në këtë mënyrë, shpjegohen ekspeditat e vazhdueshme, të ndjekura dhe nga kërkimi qytetit të humbur, në masivet e Ahaggarit.

Të tjera Atlantida janë vendosur në vende dhe më fantastike: në Angli përgjatë brigjeve të Cornovaglia-s ku ishte fundosur qyteti mitik i Lyonesse-s, në Brazil, Amerikën e Veriut, Ceylon, Mongoli, Afrikën Jugore, Maltë, Palestinë, Prussinë Lindore, Kretë, Santorini.

Kjo mundësia e fundit, e pretenduar nga arkeologu irlandez J.V. Luce, përshkruhet në vëllimin Fundi i Atlantidës: Dritë e re mbi një legjendë të vjetër, bind mjaft sudiues tradicionalë. Qytetërimi i Akrotirit, në ishullin grek të Santorinit, u shkatërrua në vitin 1400 p.K. nga një shpërthim vullkanik. Sipas një rrëfimi, Platoni e paskësh zhvendosur përtej kolonave të Herkulit, e kishte zmadhuar në madhësinë e një kontinenti dhe e kishte vendosur këtë episod në një epokë goxha të përparshme.

Sipas italianit Flavio Barbero, Atlantida ndodhej në Antarktidë. Në kohët e largëta, klima e këtij vendi ishte më e butë dhe një qytetërim aty mund të ishte zhvilluar qetësisht; pastaj akullzimi e kishte shkatërruar tërësisht (hipoteza është në vëllimin Një qytetërim nën akuj, 1974).

Një teori tjetër e kohëve të fundit e njehson Atlantidën me Tartesin, qytet-shteti i begatë me origjinë fenikase, i ndërtuar në një ishull afër grykëderdhjes së Guadalquivir. Në shekullin V p.K. qyteti shkatërrohet plotësisht, ndoshta nga një sulm i kartagjenasve, duke lënë pas sigurisht, legjendën e një qytetërimi të madh të zhdukur papritmas.

Aty rreth vitit 1920, arkeologu gjerman Adolf Schulten identifikoi vendin: duhej të kishte lindur në rrethinat e Kadikut, Gades-i i lashtë dhe, në të vërtetë, Platoni flet në rrëfimin e tij për një mbret të quajtur Gadiro. Tartessi paraqet disa ngjashmëri me qytetin e përshkruar nga filozofi grek: lagej nga disa kanale, ishte pjellor e plot me minerale, e mbi të gjitha u shkatërrua brenda një kohe shumë të shkurtër.

Në vitin 1973 Maxine Asher, një mediume, arriti të bindë rektoratin e universitetit të Pepperdine-s në Kaliforni, të paguante shpenzimet për një ekspeditë nënujore në Spanjë, ku vibracione të forta psiqike të saj i kishin treguar praninë e një qyteti të përmbytur.

Shumë studentë e profesorë dhanë nga 2000-2400 dollarë dhe Asher u nis për në Kadik, nga ku shpërndau një komunikatë për shtyp fallso që vërtetonte zbulimin. E kërkuar nga autoritetet spanjolle, ishte zhdukur me paratë e vjedhura, në fund u arrestua në Irlandë, ndërsa po organizonte një mizanskenë identike me këtë të fundit.

Atlantida ezoterike

Aty nga fundi i shekullit të kaluar, studiuesi anglez Philip L. Slater hodhi hipotezën e ekzistencës së një subkontinenti të fundosur (pagëzuar nga ai me emrin "Lemuria"), i cili mund të bashkonte Azinë dhe Afrikën, në një epokë shumë të hershme.

Nuk është për t‘u habitur nëse, në klimën romantike të Tetëqindës, hipoteza e ekzistencës së një kontinenti të zhdukur u përball me një sukses të madh.

Në vitin 1888, Elena Blavatskaja, themeluese e një grupi ezoterik me emrin "Shoqëria Teozofike", konfirmoi në mënyrë entuziaste teorinë që ajo e kishte lexuar qyshkur (bashkë me historinë "e vërtetë" të fundit të Atlantidës) në të mistershmet "Stancat e Dzyan"-it, një libër i lashtë shkruar në një gjuhë të panjohur që ngërthente historinë e harruar nga njerëzimi.

Sipas Blavatsky-t, në Atlantidë dhe Lemuri banonte e treta nga gjashtë racat që do të popullonin tokën në kohët e largëta; përfaqësuesit e kësaj race nuk ishin veçse Hyjni me dije të jashtëzakonshme ezoterike, të trashëguara më pas vetëm brenda një rrethi të ngushtë fillestarësh.

Teozofia pra, përhapi një ngjizje të re të Atlantidës: kontinenti befas u shndërrua në fillim të dijeve e të qytetërimit (Gerardo D‘Amato, 1924); madje burimi parak i qytetërimeve. Disa "nismëtarë të mëdhenj" që mbijetuan pas shkatërrimit të saj, - mes të cilëve Magjistari Merlin nga mitet e Mbretit Artur - u kanë trashëguar pasardhësve të tyre dije të fshehta ezoterike; ashtu si alienët për idhtarët e "hipotezës jashtëtokësore", ata kanë qenë përgjegjës për shumë ndërtime, objekte dhe fenomene të pashpjegueshme, me të cilat merret pikërisht kjo "Enciklopedi".

Në vitin 1935, mediumi amerikan Edgar Cayce, pohoi në gjendje transi se Atlantida ishte shkatërruar për shkak të keqpërdorimit të forcave të errëta nga priftërinj keqdashës dhe paratha se disa pjesë të kontinentit të zhdukur do të dilnin rishmi në sipërfaqe brenda pak vjetësh në Bimini, përgjatë bregut të Floridës.

Në të vërtetë, pikërisht në këtë vend dhe në datën e parashikuar, në vitin 1969, arkeologu nënujor, Manson Valentine zbuloi disa ndërtime të nënujshme (gjurmët e një rruge të gjerë dhe një tempull), origjina e të cilave edhe sot e kësaj dite nuk i ka ndalur diskutimet. Sipas "hipotezës jashtëtokësore", Atlantida dhe kontinenti Mu kanë qenë përndryshe bazat e alienëve, shkatërruar për shkak të një keqpërdorimi të energjisë bërthamore.

Kataklizma

Ta supozojmë ekzistencën e Atlantidës; kur mund të ketë ndodhur shkatërrimi i saj dhe nga se mund të jetë shkaktuar? Mbi çështjen e parë (kur), atlantidistët pak a shumë janë të një mendjeje: aty te 10 mijë vjet më parë, pak a shumë në periudhën e përshkruar nga Platoni.

Madje Otto Muck, autori i Sekretet e Atlantidës, ka rindërtuar me përllogaritje të ndërlikuara, bazuar në kalendarin Maya, edhe ditën e saktë të katatsrofës: 5 qershori i vitit 8498 p.K. sa për shkaqet, hipotezat janë nga më të ndryshmet: shpërthim vullkanik, luftë bërthamore, rënia e një asteroidi ose e një hëne të dytë që, në kohë të largëta, është përsjellë rreth planetit tonë.

Një kataklizmë e përmasave të tilla, mund të sillte pasoja në shkallë të ndryshme. Zhdukja e një kontinenti do të modifikonte në radhë të parë, rrymat oqeanike, duke deformuar në mënyrë rrënjësore gjendjen klimaterike, duke shkaktuar krijimin akullnajave dhe shkretëtirave të reja.

Vala e përplasjeve dhe baticat pasardhëse, do të kishin shkatërruar pjesën më të madhe të qyteteve-port dhe shumë qytete të brendshëm; presioni i dendur dhe tepër i shpejtë shkaktuar nga përplasja me një asteroid gjigand, do të provokonte një radioaktivitet të njëjtë me atë të disa bombave H. Pluhuri i ngritur nga një shpërthim i tillë do të kishte errësuar diellin për vite me radhë, duke shkaktuar terror atavik (dhe, mes të tjerash, pasoja të mëtejshme mbi klimën dhe të korrat).

Po të kishte qenë me të vërtetë Atlantida dominuese e qytetërimeve të tjerë, për më tepër, zhdukja e saj do të kishte ngjallur luftra e tronditje. Pra, po të ishte shkatërruar Atlantida brenda një dite e një nate, siç ngulmon Platoni, Toka do të ishte zhvilluar më parë se 5-6 mijë vjetë. Kohë e mjaftueshme për të fshirë e shndërruar legjendën e çdocilës gjurmë të një të kaluare të largët.

Prova dhe kundërprova

Përveç disa intuitave në rrëfimin e Platonit (për shembull, ajo e një kontinenti të vërtetë përtej oqeanit) që dolën të vërteta, cilat të dhëna konkrete e mbështesin ekzistencën historike të Atlantidës?

Provat e vetme pro, mbi të cilat mund të mbështetemi, janë tërësisht të një karakteri tregues. Ekzistojnë, për shembull, produkte manifakture që nuk përkojnë në mënyrë kanonike si prodhime të qytetërimeve të njohura.

Mbi të gjitha, ekziston një traditë e gjerë me shkak një katastrofë të madhe të ndodhur në kohëra të largëta; përmbytja e tmerrshme universale, nga e cila pak të zgjedhur do të shpëtojnë nga vullneti hyjnuer. Nëse provat pro-Atlantidës janë pak bindëse, po kështu janë dhe ato kundër.

Çdocilës hipoteze shkencore që shërben për të provuar vërtetësinë e mundshme të traditës platoniane i bashkangjitet një tjetër që tregon pikërisht të kundërtën; përderisa nuk mund të jesh ekspert në të gjitha fushat e dijes, është e pamundur për një profan të vendosë kush ka të drejtë.

Kronologji atlantidase

Duke krahasuar teoritë e ndryshme mbi origjinën dhe shkatërrimin e Atlantidës, është e mundur që të biemë në gjurmë të një kronologjie të mundshme. Para çdo paragrafi do të jetë e cituar në kllapa doktrina të cilës i referohet kronologjia; do të vëreni shumësinë e citimeve nga Teozofia, lëvizja e themeluar nga Madamë Blavatskaja; mbi ndërhyrjet e vizituesve alienë do të jenë shtesa të tjera në zërin "hipoteza jashtëtokësore".

Mes 4.500.000 dhe 900.000 vjetëve më parë: Homo Sapiensi lind në Atlantidë. (Teozofia). "7 gradë gjerësi veriore dhe 5 gradë gjatësi lindore, aty ku tani gjenden brigjet Ashanti, shfaqen atlantidasit, përfaqësuesit e parë të së Pestës Racë Mëmë " (W. Scott Eliott, The Story of Atlantis & Lost Lemuria, 1896). Evoluuan dalëngadalë, duke nisur që nga racat lemuriane; humbën ngjyrën e tyre të kaltër dhe së pari u bënë të kuq, pastaj ngjyrë vjollcë dhe në fund me ngjyrën tonë aktuale.

Atlantidasit e parë quhen Rmohal; janë të pajisur me fuqi ESP dhe një strukturë shoqërore pothuajse trashamane; i japin origjinë Njeriut të ashtuquajtur "prej Cro Magnon" që do të lindë racën Lappone dhe Australiane.

Përgjatë dy milionë vjetëve Rmohal-ët emigruan drejt një territori më të gjerë: Atlantida; nuk bëhet fjalë për "ishullin më të madh se Libia e Azia të marra së bashku", po për një superkontinent që përfshinte dy Amerikat, Irlandën, Skocinë, pjesë të Anglisë dhe, nga Brazili mbërrin në Bregun e Artë.

Pasi u mposhtën dhe të mbijetuarit e fundit të katastrofës lemuriane, atlantidasit u ndanë në degë të ndryshme, mes të cilave në popuj që antropologët modernë i kanë pagëzuar me emrin Tlavatli (kinezë dhe aztekë, "Të dhunshëm, të padisiplinuar, të pasjellshëm e mizorë" ), Toltekë e Turanikë (kaldejtë e ardhshëm, "nga disa këndvështrime, njerëz jo shumë të këndshëm" ).

900.000 vjet më parë: themelimi i Tiahuanakos (Doktrina e Akullit Kozmik) . E treta mes hënave të ndryshme që, sipas "Doktrinës së Akullit Kozmik" të vizionarit pseudoshkencëtar gjerman Hans Horbiger, ka orbituar rreth tokës për të rënë më pas në mënyrë shkatërrimtare në sipërfaqen e saj, i afrohet Tokës, duke bërë që të ngrihet niveli i ujrave.

Njerëzit dhe gjigandët, mbretërit e tyre, hipin pra në majat më të larta dhe themelojnë qytetërimin detar botëror të Atlantidës. Ndanë liqenit Titikaka, në Bolivinë e sotme, gjigandët ndërtuan kompleksin e Tiahuanakos; forca e tyre e pamatshme u lejonte të bënin një vepër të pamundur për qeniet e zakonshme njerëzore (Hans Horbiger, Glazial Kosmologie, 1913).

"Nga përvijimet e fytyrave të gjigandëve mbërrin në sytë dhe zemrat tona një shprehje e një mirësie të pavarur dhe e një urtësie të pavarur; një harmoni e gjithë qenies frymon nga kolosi, duart dhe trupi i të cilit, të stilizuar fisnikërisht, prehen në një drejtpeshim që ka një vlerë morale" (Anthony Bellamy, Moons, Myths and Man, 1931).

Toltekët, Nënraca e Dytë atlantidase, me lartësi shtati dy metra e gjysmë, nuk mbeten prapa Gjigandëve; në Atlantidë ndërtojnë një kompleks të madh - "Qyteti me porta të arta" - që ngrihet "ndanë bregut lindor, thuajse pesëmbëdhjetë gradë në veri të Ekuatorit, në pjerrinën e një kodre afro 150 metra të lartë mbi pllajë; në majën e kodrës ishin pallati dhe kopshtet e perandorit, mes të cilëve rridhte një çurgë uji që furnizonte pallatin dhe ujëvarat; kështu që, zbriste nga katër drejtime e pastaj vinte, që nga mesi i ujëvarës, në një kanal rrethor që qarkonte kopshtin" (Arthur E. Powell, The Solar System, 1923).

Sipas eksploruesit Percy Fawcett, Toltekët që zotëronin fuqinë për të shndërruar forcën tërheqëse të gravitetit në forcë shtytëse, kështu që ngritja e gurëve në lartësi të mëdha ishte gjë tepër e lehtë, kishin themeluar edhe Tiahuanaco (700.000 vjet më parë) dhe një qytet me emrin Zeta, i humbur në xhunglën amazonase.

Toltekishtja u bë gjuha zyrtare e perandorisë tepër të madhe atlantidase (rreth 60 milionë banorë në dy miliardë që popullonin tokën); teknologjia merr një zhvillim të lartë. "Për të lëvizur, përdornin anije ajrore me një kapacitet nga dy deri në tetë vende që në fillim bëheshin prej druri, e pastaj nga një lidhje metali të lehtë, që shkëndriste në errësirë si të qe lyer me bojë ndriçuese.

Gjatë betejave, anijet kozmike shpërhapnin gazra toksikë. Në fillim ishin lëvizje nga Vril, Forca vetjake; kështu që ai u zëvendësua nga një energji e prodhuar me një mekanizëm të panjohur që vepronte me anë të një makine. Për ta ngjitur anijen kozmike - që mund të arrinte 100 milje në orë - projektohej forca nga poshtë, nëpërmjet daljeve të tubave nga prapa këtij mekanizmi" (Arthur E. Powell, Vep.Cit.)

600.000 vjet më parë: shkatërrimi i Atlantidës (Teozofia e të tjerë). Pas njëqind mijë vjetësh nga themelimi, "Qyteti me porta të arta" shkatërrohet. Idhtarët e Magjisë së Zezë, mes të cilëve dhe Perandori, bëhen gjithë e më të shumtë në numër; "brutaliteti dhe egërsia rriten dhe natyra kafshërore i avitet shprehjes së saj më të degraduar" (W. Scott Eliott, Vep. Cit.).

Një kataklizmë e parë, e madhe, ndoshta e shkaktuar nga përdorimi i papërgjegjshëm i forcave të errëta, godet Atlantidën; "Qyteti me porta të arta" shkatërrohet, perandori Nero dhe dinastia e tij shfarosen. Kontinenti aktual ndahet nga pjesa tjetër e Atlantidës; Britania e Madhe bashkohet në një ishulll të vetëm me Skandinavinë dhe Francën Veriore. Paralajmërimi merret në konsideratë dhe për një kohë të gjatë shtrigania nuk përhapet në masë.

150.000 vjet më parë: shkatërrimi i dytë i Atlantidës (Doktrina e Akullit Kozmik). Edhe për "Doktrinën e Akullit Kozmik" ka ardhur koha e katastrofave të mëdha; Hëna e tretë përplaset me Tokën duke shkaktuar shkatërrimin e Atlantidës, "dhe njerëzit primitivë e njësonin me Djallin".

Niveli i ujrave "ulet befasisht për shkak të rritjes së forcës së rëndesës" (?) dhe qytetet e mëdha atlantidase mbeten të izoluar në maja malesh të pakapërcyeshëm. Gjigandët që qeverisnin prej miliona vjetësh, humbasin popullin e tyre: njerëzit kthehen në gjendjen etyre primitive (A. Bellamy, Vep. Cit.).

Mes 150.000 dhe 75.000 vjetëve më parë: qytetërim i korruptuar (Teozofia). Në ishullin e Rutës, në Atlantidë, rindërtohet "Qyteti me porta të arta"; aty lulëzon një qytetërim i fuqishëm, por jo fort madhështor. Perandorët i jepen praktikimit të magjisë së zezë dhe vetëm një pakicë e vogël Magjistarësh të bardhë përpiqet t‘u bëjnë ballë okultistëve të egër.

Shtrigani Oduarpa, që kishte lidhje me "Kultin e Panit", themelon "Shpellën e Zezë" përkundër ‘Shpellës së Bardhë" që ishte themeluar më parë. Eksperimente të tmerrshëm biogjenetikë krijojnë një ushtri përbindëshash, hibridë mes njeriut dhe kafshëve. Por në thellësi të Himalajave, të urtët Aghartë vigjiliojnë...

75.025 p.K.: shkatërrimi i tretë i Atlantidës (Teozofia). "Mbreti i Botës" Vaivaswata lëviz kundër atlantidasve të korruptuar me një ushtri të madhe, me anije kozmike të quajtura Vimana; përbindëshat e Pan-it dhe Oduarpës munden; armët tepër të fuqishme të "Mbretit të Botës" shkatërrojnë thuajse përfundimisht kontinentin e korruptuar.

Daitiya përmbytet e gjitha; nga Ruta shpëton vetëm një pjesë e vogël - Poseidonia, ose më saktë, Atlantida që përshkruan Platoni. Nuk përjashtohet mundësia që këto luftëra tepër të lashta qiellore të jenë të lidhura në njëfarë mënyre me atë që ndodhi (do të ndodhë?) rreth vitit 2000 p.K. në Mohenjo-Daro.

10.000 p.K.: shkatërrimii përfundimtar (Hipoteza Jashtëtokësore). Alienët që kanë ardhur nga planeti Suerta, në kohëra tepër të largëta në ndofarë cepi të Brazilit dhe që shiheshin si perëndi nga fisi i Ugha-Mongulala, vendosin në vitin 10.048 p.K.të braktisin Tokën.

"Qe duke filluar një epokë e tmerrshme, pasi anijet e shndritshme të zotave të parë u shuan në qiell, si yjet..." . Dhe, në fakt, diçka e tmerrshme ndodhi menjëmend: Çfarë ndodhi në Tokë? Kush bëri të trandej e gjitha? Kush i bëri yjet të vallzonin? Kush e bëri ujin të shpërthente nga shkëmbinjtë? I ftohti ishte i pamëshirshëm dhe një erë e akullt spastronte gjithë Tokën.

Shpërtheu një vapë e tmerrshme, ku nga afshi i saj njerëzit përcëlloheshin. Dhe njerëz e kafshë merrnin arratinë, të ngërthyer nga tmerri. Rrekeshin të kacavirreshin mbi pemë, dhe pemët i katapultonin larg. Ai që ishte në fund rrokullisej e gjendej në krye. Ai që ishte në krye, binte thellë në abise..." . (Karl Brugger, Akakor, 1976).

Sasia e pamatë e akullit që u grumbullua në Arktik gjatë glacalizimit të fundit, rrëshqet në Oqean, duke shkaktuar një tërmet të jashtëzakonshëm detar, që tradicionalisht njihet si Përmbytja Universale.

Teknologjia e Nefilim-ëve (një lloj tjetër alienësh që u vendos në Mesopotami), parashikoi katastrofën; urdhri ishte që Toka dhe banorët e saj të liheshin në mëshirë të fatit. Por, duke mos i zbatuar rregullat plotësisht, Nefilim-ët (me sa duket, më njerëzorë se kolegët e tyre alienë të ardhur nga Suerta) mikpresin disa ekzemplarë tokësorësh të racës së Ziusudra-s (Noè) në arkat e tyre; këta të fundit sot ripopullojnë planetin.

Pasi kryhet misioni, Nefilim-ët largohen nga Toka (Zakarias Setchin, Planeti i 12-të) Kurthi i ngritur nga një grup alienësh që ndiqeshin nga një ushtri armike, më në fund, nxori kryet: të këqinjtë shkatërrojnë "Planetin e pestë" (një trup qiellor në orbitë mes Marsit dhe Jupiterit) që shpërbëhet dhe formon zinxhirin e asteroidëve; pastaj kthehen në galaktikën e tyre.

Shkatërrimi i planetit të pestë shkakton boshllëqe të konsiderueshme gravitacionale në gjithë sistemin diellor. Boshti tokësor zhvendoset me disa gradë, duke sjellë shkrirjen e akujve polarë dhe përmbytjen e emëruar si Përmbytja Universale. Alienët që banonin në Tokë shpëtojnë në vendstrehimet e tyre; kur dalin, shihen si Zota nga grupet e të mbijetuarve.

Operacionet biogjenetike të ekspertimentuara mbi tokësorët përshpejtojnë zhvillimin e tyre (Gjeneza biblike); por "Zotat qenë inatçorë dhe të padurueshëm; ishin të shpejtë në ndëshkimin dhe spastrimin e rebelëve ose atyre që nuk u përshtateshin ligjeve të tyre biologjike", kështu që njerëzit filluan t‘u frigoheshin dhe ndërtuan, me stërmundime titanike, strehime për t‘i shpëtuar zemërimit të tyre (katedralet e ndryshme nëntokësore dhe veprat e fortifikuara, funksioni i të cilave ende nuk është identifikuar nga arkeologët) (Erich Von Daeniken, Vepra të ndryshme). (Platoni, Teozofia).

Poseidonia, Atlantida që përshkruan Platoni - relikti i fundit i perandorisë gjigande teozofike - tashmë është korruptuar plotësisht. Në një ditë e një natë, në vitin 9564 p.K. Zotat e përmbytin në Oqean me gjithë banorë. Katastrofa përçohet në shkallë botërore; veprat e ndërtuara nga grekët - dominues të Mesdheut falë një fitoreje të tyre të fundit - zhduken tërësisht pa gjurmë; Deti i Gobit çohet peshë dhe shndërrohet në shkretëtirën aktuale; të njëjtin fat pason edhe pllaja e Saharasë.

(Otto Muck). Një meteor gjigand që vjen nga Zona e Asteroidëve përplaset në Atlantik, duke shkaktuar një suvalë të tmerrshme detare që shkatërron qytetërimin e Atlantidës. Është 5 qershori i vitit 8498 p.K. (Otto Muck, Sekretet e Atlantidës, 1976).

(Doktrina e Akullit Kozmik). Pasi mbeti pa satelitë për 138.000 vjet, Toka tërheq Hënën e saj të katërt, atë aktualen. Fenomeni kozmik shkakton një stuhi të jashtëzakonshme detare që, në një natë të vetme, shkatërron tashmë-dihet-çfarë. Gjigandët zotërues zhduken; lind qytetërimi më modest judeo-i kërshtenë (Hans Horbiger, Vep. Cit.).

10.000 p.K.: Rikthimi i atlantidasve (The Cosmic Doctrine).

Disa Paraardhës të Lashtë Atlantidas, mes të cilëve dhe magjistari Merlin, i mbijetuar nga shkatërrimi i qytetit Lyonesse (një ngujim që është përmbytur vërtetë në brigjet e Cornovaglias dhe që prej shumë njerëzish pretendohet se është një nga qytetet e Atlantidës), themelojnë qendrën magjike të Avalonit, ku ripërtërijnë kultet e lashta ezoterike të Kontinentit të Humbur, e duke zgjedhur dishepuj të tillë si Mbreti Artur, të cilët do të çonin përpara Traditën.

Atlantidasit përzihen me Keltët dhe shpërhapen në të gjithë Evropën, ku ngrenë statuja të gurta që simbolozojnë kultin e Diellit (Dion Fortune, Avalon of the Heart, 1936).

Përktheu : Elvana Zaimi

Atlantida



Ekzistojnë shumë teori për qytetin e përkryer. Një prej më realeve është se para 12. 000 vjetësh në pjesën perëndimore të Ngushticës së Gjibraltarit, diku rreth 20 deri 30 km larg saj, ka ekzistuar një ishull i vogël - Atlantida.

Për herë të parë atë e ka përmendur Platoni në dialogët e tij "Timaj" dhe "Kritia". Disa shkencëtarë mendojnë se këto janë prej një tradite të mëparshme, kurse, disa, përsëri nisen prej asaj se Platoni ka përshkruar shumë ngjarje siç janë Lufta e Trojës dhe erupsioni i vullkanit Tera.

Rrëfimi i Platonit është i thjeshtë, kurse ai merr peshë për shkak të njerëzve të njohur që marrin pjesë në të. Soloni - një prej shtatë të urtëve në shekullin e vjetër, Kritia - kryetar dhe udhëheqës shteti, Straborni - kronisti kryesor në Perandorinë Romake, Krantori - pasardhës i Platonit dhe shkencëtar i shquar në bibliotekën e njohur të Aleksandrisë.

Sido që të jetë, e vërtetë apo jo, asnjëherë nuk do ta marrim vesh, por gjithsesi ajo nuk na lë indiferentë.

Atlantide, toka e humbur sipas Edgar Cayce

Pa dyshim qe leximet e Cayce mbi teknologjine e Atlantides jane shume terheqese per individet e apasionuar nga perparimet mahnitese te fizikes teorike moderne, te cilat e bejne me te veshtire dallimin midis shkences dhe fantastikes.

Gjate dekades se viteve ’20, Edgar Cayce dha shume lexime per biznesmenet dhe sipermarresit te cilet kishin interes per shkencen dhe teknologjine e re si dhe e vleresonin dukshem Atlantiden.

Seria speciale e leximeve mbi Atlantiden dhe leximet mbi te kaluaren e ketij qyteterimi te zhvilluar, na japin edhe me shume detaje per shkencen dhe teknologjine e perparuar qe na kujton kulturen tone materialiste.

Duket qarte se banoret e Atlantides perdornin shume metoda dhe energji te ndryshme, perfshire edhe teknologjine e kristaleve dhe makinat fluturuese qe funksionojne me ane te forcave “te fshehura” te natyres.

Edgar Cayce dhe harta e Atlantides e Athanasius Kircher



Ne vitin 1665 nje prift jezuit gjerman qe quhej Athanasius Kircher (1602-1680), publikoi nje liber prej 800 faqesh te titulluar Mundus Subterraneus (Bota e Nendheshme).Ky liber permbante shume te dhena te cuditshme e te bukura dhe teori te pazakonta mbi gjeofiziken, termetet dhe vullkanet. Duke lundruar drejt Italise, ne vitin 1637, Kircher shikoi shperthimin e Etnes dhe te Strombolit.

Ai vendosi qe te studioje fenomenet gjeologjike te vullkaneve. Si pjese te kerkimit te tij ai kishte edhe nje harte gjeografike egjiptiane te Atlantides, sepse ishte nje shtet-ishull qe mund te ishte shkaterruar nga shperthimet vullkanike. Kircher i vizatoi dhe gdhendi te gjitha ilustrimet ne librin e tij dhe keto vizatime shpesh bazoheshin ne materialet antike qe mbante ne duar. Ai punoi ne Rome si studiues me kuriozitet enciklopedik. Ai perdori burime te shumta ndihmese si shkencat natyrale okulte, arkeologjine, filozofine e antikitetit dhe studimet orientale.

Ai kontrolloi te gjitha materialet e fshehura ne shume biblioteka te mrekullueshme italiane te cilat ishin zhvilluar me kalimin e shekujve dhe shume prej tyre permbanin materiale te lashta egjiptiane. Kircher deshifroi shkrimet ne hieroglifet egjiptiane dhe gjeti operat e humbura te Hermes Trismegisto, i cili sipas leximeve te Cayce ishte nje misherim i shpirtit qe e njohim si Jezusi. Nje tjeter lidhje magjepsese me leximet e Cayce e qe fliste per polet magnetike qe u ndryshuan gjate periudhes egjiptiane, ilustrimi i Atlantides i realizuar nga Kircher i permbahej konceptit antik egjiptian qe jugu ishte ne pjesen e siperme. Per kete arsye trendafili i ererave ne kete harte antike tregon veriun nga drejtimi i poshtem.

Nje tjeter fakt mahnites eshte se ne harte bota eshte me koke poshte! Leximi i Cayce thote se ne kohet antike edhe polet e boshtit tokesor kane qene koke poshte dhe se lumi Nil perfundonte ne Atlantik, nje fakt qe u zbulua vetem fale imazheve satelitore qe tregonin gjurmet e shtratit antik te Nilit drejt oqeanit.

Ashtu sic shfaqet ne harte dhe thuhet ne leximet e Cayce, fillimisht Atlantide ishte nje kontinent ne Oqeanin Atlantik, por leximet thone se ky kontinent u nda ne pese ishuj te medhenj. Keto ishuj u shkaterruan nje nga nje dhe u fundosen ne det. I fundit qe u fundos ishte Poseidia, i cili sipas leximeve ndodhej ne detin Sargassi: “Deti Sargassi – ai ne te cilin kaldajat e tokes perplaseshin me force shkaterruese ne token Poseidia (Eden eshte nje nga pese rajonet e medha te Atlantides) ne aktivitetin e tij te fundit”. Deti Sargassi ben pjese ne Oqeanin Atlantik verior, afersisht midis ishujve karaibiane dhe Azoreve. Emri i tij vjen nga nje lloj alge detare e quajtur sargassum qe mbulon te gjithe siperfaqen. Perhapja e madhe e kesaj lloj alge gjithmone eshte zgjeruar. Vete Kristofor Kolombi mendonte se toka ishte shume afer dhe filloi te eksploronte detin por nuk ia gjeti fundin. Ne te vertete fundi gjendet rreth 3 milje ne thellesi ne Tabanin e Abisso Nares.

Kircher shkroi shume libra bazuar ne burime te ndryshme studimi, duke perdorur konceptet dhe njohurite erudite dhe mistike. Me rritjen e fames se Kircher, u rrit numri i vizitoreve te cilet shkonin te vizitonin Galerine e Kurioziteteve, ku benin pjese edhe objekte te tjera nga Europa dhe bota. Miqte e tij jezuite i derguan Kircherit te gjitha llojet e materialeve etnografike, historike dhe biologjike me vlere te madhe, nga Amerika, Afrika, India, Kina, Japonia dhe vende te tjera.
Veprat e tij ekzistojne akoma ne muzeun Kircherian ne Kolegjin Jezuit te Romes.

Atlantida eshte thjesht legjende edhe ende nuk disponohet ndonje prove konkrete apo fakt real se ka egzistuar

Une kam pas lexuar ne nje artikull ku fliste per shkrimet e Platonit ku ai thoshte :" pertej portes se Herkulit (ngushtices se gjiblartarit )ndodhet atlantida ". egsiston nje teori ku thuhet se Greket e lashte kane patur mjetet lundruese po aq te zhvilluara sa per te bere udhtime te gjata , po aq te gjata sa edhe per te arritur ne amerike ! pra mendohet se atlantida sic e quanin greket e asaj kohe eshte amerika e sotme ! sa e vertete eshte ??? askush se di edhe keto idete qe jane hedhur mesiper ngelen boshe dhe atlantida ngelet nje legjende !!

Elson Precaj shkruajti:Une kam pas lexuar ne nje artikull ku fliste per shkrimet e Platonit ku ai thoshte :" pertej portes se Herkulit (ngushtices se gjiblartarit )ndodhet atlantida ". egsiston nje teori ku thuhet se Greket e lashte kane patur mjetet lundruese po aq te zhvilluara sa per te bere udhtime te gjata , po aq te gjata sa edhe per te arritur ne amerike ! pra mendohet se atlantida sic e quanin greket e asaj kohe eshte amerika e sotme ! sa e vertete eshte ??? askush se di edhe keto idete qe jane hedhur mesiper ngelen boshe dhe atlantida ngelet nje legjende !!

atehere perderisa greket e lashte pretendonin se kishin mjetet e duhura per te shkuar ne atlantide perse nuk egziston nje harte e vertet ce ta ja mundesonte shkences ce atlantida ka egzistuar un personalisht nuk besoj te ket egzistuar thjesht eshte legjende ose me sakt perralle ce i eshte treguar shum brezave sepse greqia shquhet per perralla kalamjsh

iforti shkruajti: atehere perderisa greket e lashte pretendonin se kishin mjetet e duhura per te shkuar ne atlantide perse nuk egziston nje harte e vertet ce ta ja mundesonte shkences ce atlantida ka egzistuar un personalisht nuk besoj te ket egzistuar thjesht eshte legjende ose me sakt perralle ce i eshte treguar shum brezave sepse greqia shquhet per perralla kalamjsh

I NDERUAR "I FORTI " PYETJA JUAJ ESHTE ME VEND ! por kur nuk dihet egzaktesisht asnjegje rreth atlantindes , nuk mund te jepen as pergjigje rreth saj ! por egsistonte nje hipoteze se greket mund ta kene zbuluar AMERIKEN perpara kolombit . por e kane mbajtur te fshehur kete sekret ! cdo gje ngelet thjesht nje hamendesim ! Jam dakort me ty greket jane te zotet persa u perket krijimit te perrallave !

Elson Precaj shkruajti:
I NDERUAR "I FORTI " PYETJA JUAJ ESHTE ME VEND ! por kur nuk dihet egzaktesisht asnjegje rreth atlantindes , nuk mund te jepen as pergjigje rreth saj ! por egsistonte nje hipoteze se greket mund ta kene zbuluar AMERIKEN perpara kolombit . por e kane mbajtur te fshehur kete sekret ! cdo gje ngelet thjesht nje hamendesim ! Jam dakort me ty greket jane te zotet persa u perket krijimit te perrallave !

i nderuar atehere ne rast se greket do ta kishin zbuluar ameriken para kolombit greket do ta konolizonin ameriken ??? i nderuar elisjon mos u mashtro nga mitologjia greke sepse e kan huazuar nga etrusket sumeret edhe e kan permbledhur ne nje liber edhe ja ku lindi greqia nje civilizm i krijuar ne baze te perrallave

iforti shkruajti:
i nderuar atehere ne rast se greket do ta kishin zbuluar ameriken para kolombit greket do ta konolizonin ameriken ??? i nderuar elisjon mos u mashtro nga mitologjia greke sepse e kan huazuar nga etrusket sumeret edhe e kan permbledhur ne nje liber edhe ja ku lindi greqia nje civilizm i krijuar ne baze te perrallave

me ben te qesh kur thua mos u mashtro pasi te gjith si une, ju edhe ai qe e ka postuar dhe ata qe komentojne ne kete post jemi te mashtruar. pasi kerkojme te dijme rreth dickaje qe ska egzistuar dhe nuk eshte asgje tjeter vecse nje trillim i grekve ! un nuk besoj tek perrallat e grekeve , absolutisht jo !! un po citoja disa pjese nga nje dokumentar qe kam ndjekur rreth mitit te atlantides dhe disa artikuj rreth saj ! edhe per mua eshte nje legjende nje trillim atlantis !
respekte i nderuar !

un nuk u mashtrova per atlantiden sepse e kam ditur ce eshte fake perkundrazi ce diten kur kam lexuar rreth ktij fakti e kam len menjane edhe nuk i kam kushtuar shum kohe sepse nuk me interesojne historit me baba gjysha ce i krojojne greket gjithsesi te uroj cdo te mire tung

“Humbet” përsëri qyteti i zhdukur







Tre vite pas thashethemeve se Google Earth zbuloi qytetin e përmbytur të Antlantis, Google ka publikuar relievin poshtë oqeaneve. Zbulimi u bë nga një përdorues internet “sy shqiponjë” i cili vërejti shenjat poshtë oqeanit që dëshmonin fakte mbi mitin e qytetit të zhdukur.

Këtë jave Google bëri të ditur se ka lëshuar një update për Google Earth, ku përdoruesve u jepet një pamje më e qartë për terrenin e poshtëm të oqeaneve.

Përditësimi i ri i quajtur “bathymetry” është një prodhim i Google në bashkëpunim me Institutin e Oqeanografisë, agjencisën Oqeanike dhe Atmosferike, marinën amerikane etj. Në tregohet se nuk ka asnjë shenjë mbi qytetin e zhdukur.

Për shumë shekuj Atlantis ka prekur imagjinatën e shumë njerëzve, pasi miti fliste për një qytet me bukuri të madhe dhe të zhvilluar që u gëlltit nga oqeani.

Nuk dihet në të vërtet nëse ai gjendej në detin Mesdhetar, Detin e Zi apo Atlantik. Ka shumë pretendime për këtë gjë.

Misteri më i madh i njerëzimit, qyteti i humbur Atlantis



Qyteti i humbur Atlantis është një nga misteret më të vjetra dhe më të përhapur të botës. Që nga kohët e lashta, njerëzit janë përpjekur për të gjetur Atlantis, i cili besohet të jetë përmbytur pas një tërmeti apo cunami.

Filozofi grek Platoni e përshkruan Atlantis si një ishull të madh që gjendej në afërsi të ngushticës së Gjibraltarit.

Platoni e përshkruan Atlantis si një qytet të civilizuar me pallate të bukura që nuk krahasohet me asnjë qytet të antikitetit. Sipas Platonit, Atlantis ishte e mbushur me qytetarë të bukur, qyteti kishte një arkitekturë të mrekullueshme.

Deri më sot, askush nuk ka qenë në gjendje për të gjetur qytetin –nënujor. Në lidhje me vendodhjen e mundshme të tij eksploruesit, historianët dhe të gjithë ato që janë interesuar për të gjetur këtë qytet kane dhënë teori te shumta. Historianë të panumërt dhe hulumtues kanë marrë pjesë nëpër ekspedita të ndryshme për të gjetur qytetin nënujor, po deri tani pa asnjë rezultat.

Qyteti i Atlantis ka mbetur mister i pakapshëm dhe i pazgjidhur për njerëzimin .

zdi se qka mund te ju them ne lidhje me ter kte qe e keni postuar por met vertet me keni len nje peshtypje shum te fort por trurin e kom shum te trubulluar ne ter kte qe e keni then por sa esht e sakt kte smund ta them por i shtroj vetes pytje pse vall nuk e kon nje dokument apo nje hart te sigurt ne lidhje me ket qytet te humbur dhe qe ne iliret jemi Atlantist ju kisha lut qe me shkurt te me jepni nje sms ne lidhje me kte iliret jon Atlantist sepse jom shum kurreshtar ta lexoj dhe te mar vesh te jem kem me shum materjal per kete