Ç’është Masoneria I

Ç’ËSHTË MASONERIA I

HYRJE

Kush e përbën këtë Shoqatë misterioze, të qujatur: edhe Rrymë e Lëvizje, edhe Organizatë, edhe Rend e Urdhër, Institucion, edhe Shoqëri edhe Vëllazëri, Klub etj. por gjithnjë i-e fshehtë?

Anri Tur, Mjeshtër i Madh i Lozhës së Madhe Franceze, në hyrje të librit të përmendur, shkruan: Në të vërtetë njerëzit që nga moti kanë shprehur interesimin për këtë institucion të quajtur “i fshehtë” por edhe “mistik”, dhe, edhe sot pyesin: Ç’është masoneria? Pse masoneria? Cila është natyre e saj? Cili është qëllimi ? Cilat janë planet e masonerisë”...

Pra, pse masonët? Pse njerëzit bëhen masonë? Pse ajo fshehtësi? Çfarë duan ata? Cilat janë qëllimet e tyre? Vërtet duan ta sundojnë botën apo kjo është vetëm një shpifje”?!

A janë të gjithë masonët të rrezikshëm? A është e vërtetë se ata organizuan të gjitha luftërat, të gjitha revolucionet, me karakter botëror por edhe lokal? A është e vërtetë se asnjë kryetar shtetesh, as kryeministër nuk mund të zgjidhet pa “izën” – pëlqimin e tyre?!

Këto janë pyetje që shtrohen më së shumti për masonët dhe veprimtarinë e tyre, që gjithnjë quhet ekzotike, e fshehtë e mistike por edhe shumë e rrezikshme.

Përgjigjet janë të ndryshme, dhe shumë kundërthënëse, varësisht nga ata që merren me këtë çështje.

Është vështirë të jipet një përgjigje e saktë, kur për këtë Lëvizje, ka mendime tejet të skajshme e kontradiktore. Ka mendime se përgjigjja e saktë nuk mundtë të jipet fare. Disa studiuesë mendojnë se përgjigjen e saktë këtë mund ta jepë vetëm ndonjë mason apo iluminat!.

Natyrisht, ATA që i takojnë kësaj organizate, si dhe miqtë e simpatizuesit e tyre, flasin dhe shkruajnë vetëm për anët pozitive, ndërsa kundërshtarët e tyre vetëm për anët negative, deri në skajshmëri të thellë, duke fajsuar për të gjitha të këqijat që i kanë ndodhur, madje edhe që janë duke i ndodhur njerëzimit, madje, madje edhe për sëmundjet epidemike, si për sidën, katastrofat, termetet, etj.

Për disa, përgjigjja është farë e thjeshtë: Masoni (muratori i lirë) është pjesëtar i vëllazërisë më të vjetër, që quhet edhe Masoneri, dhe se “Gjithçka ka filluar me formimim e shoqatatve të muratorëve të lirë”…

Masoneria është një vëllazëri që paraqet një grup meshkujsh (mu ashtu siç paraqesin motrat një grup femrash) që bashkohen meqë: Ekziston diç që ata duan të bëjën në këtë botë, në rend të parë për vetveten, por edhe për të tjerët – ATA janë për progresin, dhe që duan ta ndryshojnë botën, natyrisht për të mirë, siç theksojnë vetë por edhe miqtë e tyre, që nuk janë të pakët.

“Ishin ata njerëz që besonin në lirinë, dhe të drejtat njerëzore, Ishin ata që besonin në arsimin, përparimin…Qëllimi më i lartë i tyre ishte dhe është t’i shërbejnë jo vetëm kombit që i takojnë por edhe mbarë njerëzimit...” Për të tjerët ata janë një shkollë e çoroditur filozofike me karakter materialist e për disa vetëm një Mafie ndërkombëtare – një Grup njerëzish i organizuar në mënyrë të fshehtë, për të nxjerrë fitime me mjete dhune dhe të jashtëligjshme...

Njëri ndër hulumtuesit më serioz, në këtë lëmi, turku, me pseudonimin Harun Jahja thotë: “Frankmasoneria është temë që ka ngjallur diskutime të shumta gjatë shekujve. Disa kanë akuzuar Masonerinë për krime dhe keqbërje përrallore.

Në vend që të përpiqen që t’a kuptojnë “vëllazërinë” dhe t’a kritikojnë në mënyrë objektive, kritikën ndaj organizatës e kanë ashpërsuar deri në armiqësi. Nga ana e tyre, masonët kanë thelluar edhe më shumë heshtjen e tyre tradicionale ndaj këtyre akuzave, duke preferuar që të prezentojnë veten e tyre si një klub i zakonshëm shoqëror- çfarë në të vërtet ata nuk janë”. Heshtjen masone e theksojnë shumë autorë.

Masoneria, vazhdon Harun, ka qenë njëri ndër fenomenet më interesante në dy shekujt e kaluar. Natyrisht, ajo ka tërhequr vëmendjen pasi ka karakter të mbyllur, të rezervuar dhe mistik. Në të njejtën kohë, një antipati ndaj Masonerisë u lind; ajo tenton që t’a prezentojë veten si një “institucion i parrezikshëm i mirëbërjes”, derisa kundërshtimet e caktuara ndaj Masonerisë janë rritur si rezultat i pohimeve kontradiktore të organizatës...

Anri Tur, ndër të tjera shkruan: “Masoneria është një pjesë e historisë njerëzore. Ajo mund të kuptohet vetëm nëse e vëmë në kontekstin historik, shoqëror dhe kulturor... Duke iu falënderuar masonerisë, vazhdon Tur, kam njohur njerëz nga të gjitha nacionalitete, nga të gjitha racat, të të gjitha religjioneve, të gjiha filozofive, senzibilitetet dhe idetë e të cilëve kanë qenë dukshëm të ndryshme madje shumëherë edhe të kundërta. Njëkohësisht kjo njohje më ka sjellë miqësi të forta e të ngushta të cilat më janë të pazëvendësueshme...”.

Shpirti çifut i masonerisë

Shumë kritikë, e sidomos ushtaraku i njohur gjerman Erich von Ludendorff, pohojnë se Masoneria është një institucion çifut. Historia shkallët-gradat zyrtare, parullat dhe deklaratat, në tërësi janë çifute. Masoneria e fshehtë, vazhdojnë ata, është çifute.

Masoni, nëse nuk është çifut, ai në lozhë shndërrohet në një "Çifut artist”, respektivisht ai përvetëson mentalitetin dhe cilësitë çifutet. Masoneria u shërben interesave çifute, ngritjes dhe sundimit të tyre me tërë botën, përfundon Ludendorffi, ashtu si dhe shumë bashkëmenditarë të tij.

“Edhe pse pohimet e Ludendorff-it deri diku mund t’i konsiderojmë të tepruara, megjithatë, në tezën themlore të Ludenrorff-t, ka të vërteta, se masoneria është një refleks dhe vepër e shpirtit çifut. Nëse hollësisht i shikojmë ideologjitë masone, simbolet dhe ritulate e tyre drejtpërdrejt shihen ndikimet dhe influenca e tyre.

Andaj është i pamohueshëm fakti se masoneria në të kaluarën më së shumti u ka shërbyer interesave të popullit çifut, i ka ndihmuar të lirohet nga getoja (Ghetta), ndarja nga bota tjetër, dhe u ka shërbyer të jenë në të gjitha rrethet diplomatike...

Shpirti çifut ka depërtuar thell dhe është feymëzim i masonerisë, andaj sot janë dy nocione të pandashme. Janë dy binjak që me vështirësi mund të dallohen. Janë mu si zoti i lashtë - Janusi (Janoshi) me dy fytyra” thuhet në një fletushkë kroate të viteve të 30-ta... (Kromika sociale moderne).

Iva Zhic, kroat, në librin Sociologjia (për vitin II), lidhur me Historinë dhe zhvillimin e masonerisë, shkruan se masonët, që nga shoqatat e para të muratorëve, themelimit të Lozhës së Madhe, përhapjes së tyre në shumë vende dhe përzierjes në disa revolucione, kanë qenë një shoqatë mistike...

Për ta kuptuar masonerinë, në rradhë të parë duhet ta njohim historinë e saj, që zë fill nga Mesjeta. Zanafilla e saj është mjaft specifike, me çka edhe dallon nga grupet tjera mistike. Qëllimet e masonëve kurrë nuk janë zbuluar. Fshehtësia e ruajtur me një fanatizëm shpesh ka qenë një nxitje për të hyrë në këtë vëllazëri të fshehtë...

Masonët janë një shoqatë në përgjithësi filantropike, dhe se njëri nga qëllimet e tyre është “shqyrtimi i të gjitha çështjeve shoqërore e ekonomike” që kanë të bëjnë me fatin e njeriut“, përfundon Zhic.

Por, sipas promasonëve qëllimi i bashkimit në Masoneri është “Dëshira për ta ndryshuar, jo vetëm vetvetën por edhe mbarë njerëzimin e me këtë edhe vetë botën.

Në Librin e Simon Cox: Sekretet e engjëj & djaj”, thuhet: Kjo shoqëri e ashtuquajtur e “fshehtë”, që numëron rreth katër milionë anëtarë dhe që ka qenë objekt i më shumë se gjashtëdhjetë mijë (60.000) librave, është njëra prej organizateve më të njohura të botës.

Në tre shekujt e fundit, kjo vëllazëri në gjrin e saj ka përfshirë presidentë, senatorë e gjykatës të Shteteve të Bashkuara, anëtarë të familjes mbretërore britanike, përveç kryeministra, gjeneralë të ushtrisë dhe shefa të policsë së Mbretërisë së Bashkuar. Por, edhe në vende të tjera, ka prej kohësh një peshë të madhe...

Viteve të fundit janë publikura, sidomos në internet, shumë vepra e dokumnte të ndryshme për masonerinë, veprimtarinë e saj dhe veçmas rolin në zhvillimin e ngjarjeve më të mëdha botërore, duke filluar nga revolucioni Anglez, Revolucioni Francec e revolucionet tjera ku shihet roli i madhe i kësaj lëvizjeje.

Por, mjerisht në gjuhën shqipe, përveç disa shkrimeve, më shumë pseudonime, në internet, sa dimë ne, kemi fare pak ose aspak botime të kësaj natyre.

Fatos Aliu ka përkthyer dhe botuar Procesverbalet e pleqësisë sioniste, me titull: Sekreti i sundimit të botës, Tiranë, 2002, për të cilat është shkruar e përfolur shumë se prodhim i kujt janë: Të masonëve-çifutëve apo të kundërshtarëve të tyre. Edhe libri i përkthyer i Nikola Nikolov, Komploti botëror, Tetovë, 2003, trajton po këtë temë... (Derguar ne Int. Albanian evoluon, Takime ne Forum

EMRI – NOCIONI

Fjala mason përdorët shumë shpesh dhe me shumë kuptime e intepretime, madje edhe me njëfarë droje!

Sipas Klaiqit masoni, (francmaçon, murator i lirë), është anëtar i një shoqate të fshehtë religjioze-filozofike... Në Fjalorin e gjuhës shqipe (Tiranë, 2002) për masonët thuhet: mason do të thotë ithtar i masonerisë, anëtar i organizatës së masonerisë.

Ndërsa për Masonerinë, thuhet se ajo “është Rrymë e lëvizje e fshehtë, me rite mistike, që lindi në Evropë në sh. XVIII, për ndihmë e solidaritet dhe që u shndërrua në një organizatë ndërkombëtar; shoqatë e fshehtë”. Në SVEZNADAR, (Enciklopedia) Zagreb, 1953, për Muratorët e lirë (fr. Francmaconnerie, engl. Free-masonry, gjerm.

Freimaurerei, (shqip Masoneria) thuhet që është një SHOQATË E FSHEHTË. Duke u mbështetur në format simbolike, figurat dhe shëmbëlltyrat, në shumicë, të muratorëve ,(masonëve) përmes moralit dhe fisnikërimit shpirtëror, kjo shoqatë përpiqet të krijojë një fat sa më të mirë për njerëzimin. Masonët jan të tubuar në oraganizata të veçanta, lozha.

Ndahen në tri kategori: në shegertë, kallfë-ndihmës dhe mjeshtër; kryetar i lozhës është Mjshtri i Madh. Lozha e Madhe është Organi më i lartë. Msoneria zanafillën e vetë e gjen te ndërtimtarët mesjtarë, te shoqatat zejtare me të drejta dhe status të vetin të veçantë.

Masoneria e re është krijuar më 1717, kur në Londër u bashkuan katër (4) punëtori (lozha an) ndërtimtare, u tërhoqën nga muratoria dhe qëllimi i tyre themelor mbeti ndërtimi shpirtëror, ngritja morale dhe bashkimi i gjithë njerëzimit. Në vitin 1721 Andersoni përpiloi Konstitucionet (Kushtetutën - Statutin) të cilat edhe sot janë bazë për veprimtarinë e lozhave.

Në shekullin XVIII lozhat u zgjëruan me të madhe, ndërsa në periudhën e kapitalizmit dhe ngritjes së klasave qytetare shumica u bënë instrument i politikës borgjeze.

Në Enciklopedinë e përgjithshme të Entit Leksikografik,1964, thuhet: Masoneria e përhapur në shumë vende, në mënyrë mistike, është një lëvizje e organizuar sipas një hierarkieje të ashpër e cila lindi nën kushtet e një qytetërimi liberal. Në fillim ishte e lidhur me traditat e shoqatave të muratorëve (maçon=murator) nga morën edhe emrin dhe simbolet e tyre (kompasin dhe këndëmatës).

Aktet rituale i morën nga religjionet dhe kultet e ndryshme orientale, nga legjendat dhe mitet e tyre.

Ndonëse detyrat programore dhe qëllim i tyre themelor ishte „fisnikërimi i moralit“, edhe pse në fillim përfaqësonte ide progresive, të një qytetërimi liberal dhe antiklerikal, kjo lëvizje reformatore u bë gjithnjë e më shumë një bashkësi ekskluzive për të ndihmuar reciprokisht pjestarët e shoqërisë së të pasurëve dhe të atyre me „prestigj“ nga mesi i aristokracisë dhe borgjezisë së lartë“

Nga Enciklopedia mbi të gjitha religjionet, është nxjerrë ky definicion: Masoneria është një emërtimi i përbashkët për vallazëritë sekrete dhe bashkësitë e ngjashme të dala nga shoqëritë e muratorëve të Mesjetës” (Andaj ata janë muratorët...” Darius, (anonim nga Int.), ndër të tjera shkruan: “ Frankmasoneria është në fakt një organizatë vetëm për të iniciuarit (shuguruarit a.n.) dhe ka një karakter filozofik, vëllazëror, filantropik dhe progresist. Frankmasoneria nuk është pjesë e asnjë sekti, feje, partie politike sepse ajo nuk është doktrinare, nuk imponon asnjë dogmë dhe nuk perpiqet të fitojë pushtet”, madje parimi i saj thmeleor është: "NJIH VETVETEN, DUAJE TE AFERMIN, NDIHMO DUKE I RESPEKTUAR DINJITETIN E TJETRIT...

Disa nga shoqatat sekrete

Nga e gjithë ajo që u tha gjer më tash, sipas shumicës së studiuesve, del se Masoneria, pamëdyshje, është njëra nga organizatat më të çuditshme dhe gjithësesi më mistere në botë..., brenda sëcilës veprojnë edhe shumë shoqata të tjera sekrete, siç janë: Kabalizmi, Tempullarët, Parësia ose Vëllazëria e Sionit, Satanizmi, Sabateizmi, Iluministët, Karbonarët, Kafka & Kocka, Lozha e Madhe e Orientit, Lozha e Madhe Alpine, Urdhri (Riti) i Rrethit Mbretëror, Rozenkrojcët, Klubi i Romës, Klubi i Parisit, Kalorësit e Maltës, Komiteti 300, Opus Dei, Këshilli për Lidhje me Botën e Jashtme apo CFR, Komisioni Trilateral, Bilderbergët,... etj.

Muratorët (masonët) ishin ndryshe
Sipas Xhasper Ridlit, në Angli, në Francë, dhe në Evropën e Mesme, në Mesjetë, ka mbisunduar mendimi se muratorët janë ndryshe – dallojnë nga njerëzit tjerë. Ata ishin specialistë muratorë... ishin artizanë thellësisht të respektuar... Në Evropën e Mesme, shumica e popullësisë ishin çifçinj që punonin në pronat e feudalëve, që kurrë nuk ishin larguar nga vendlindja, përfveç ndonjëherë deri në tregun më të afërt... Muratorët udhëtonin në tërë vendin. Andaj ATA ishin ndryshe. Ata ndërtonin me gurë, në fillim ishin të rralla ndërtimet me gurë, vetëm pallatet mbretërore ngriheshin me gurë, dhe ndonjë ndërtim që më parë jepte leje mbreti, si kisha, katedrale, famulli, kështjella apo ndonjë urë me rëndësi.... Në Francë, në mes të viteve 1050-1350 u ndërtuan 80 katedrale, 500 kisha të mëdha dhe shumë famulli Në Angli ndërtimi i katedraleve shpesh zgjaste edhe mbi 100 vjet. Ndërtimi i tyre kërkonte mjaft shumë fuqi punëtore – profesionale dhe jo profesionale (argat). Muratorët ishin punëtorë profesionalë. Ekzistonin dy kategori. Kategoria e parë: “gurgdhendës-murator i thjeshtë” ose “Gurgdhendës i vrazhdë”. Kategoria tjetër quhej “murator fin”, muratorë me profesion të lartë, të cilët latonin dhe zbukuronin fasadet... Këta punonin me gurë të butë kretor-deltinor (Ky lloj guri gjendej në Angli por edhe në vende të tjera të Evropës) dhe quhej “Gur i lirë”, ndërsa muratorët që përpunonin-latonin këtë gur quheshin “muratorët e gurëvë të lirë”, që shpesh shkurtohej në “Muratorë të lirë”. Meqë ishin të njohur për shkathtësitë dhe aftësitë e tyre muratorët ftoheshin nga peshkopët dhe abatët për të ndërtuar katedrale. Merrnin oferta nga viset tjera të Anglisë, Francës dhe Gjermanisë që ta lënin punën dhe të shkonin atje për fitime-mëditje më të larta. Peshkopët dhe abatët dëshironin të pengonin shkuarjen e tyre pa përfunduar punimet, andaj, kushtet e përfundimit të punimeve caktoheshin me kontrata. Shpeshherë me këto kushte, muratorët nuk pajtoheshin, andaj mbreti shfrytëzonte fuqinë dhe autoritetin e vet që t’i detyronte ata që të punonin për të, madje edhe me dhunë barteshin deri në vendpunishte. “Masoneria ka një mendim të lartë, një mburravecëri për vete se ajo është diç e veçantë “ Mu për atë që Zoti i krijoi njerëzit që të jenë mbi të gjitha gjallesat, ashtu i krioi masonët që të jenë mbi të gjithjë njerëzit tjerë. E gjithë kjo ishte një ide e pakuptimët, por masonëve kjo u pëlqente. Meqë besonin atë që dëshironin, lexojmë në librin e përmendur të Xhasper Ridlit. Në periudhën 1555-1700, shkruan Ridli, u bënë ndryshime edhe në masoneri... Sindikatat e muratorëve, të cilat kishin pranuar doktrinën e Kishës katolike, tash nuk ishin më të paligjshme. U krijuan organizata intelektualësh të cilat ishin të gatshme për një tolerancë fetare dhe për miqësi në mes të njerëzve të feve të ndryshme. Mendonin që një besim i thjeshtë në Zotin mund të zëvendësojë doktrinën kundërthënëse fetare. Me gjuhën e asaj kohe “muratorët e pranuar” ose “zotërinjë muratorët”, si quheshin më shpesh në Skotlandë, u zëvendësuan me “muratorët operativ”, më vonë muratorët e pranuar u quajtën “muratorë spekulativ”, por këto shprehje nuk janë shfrytëzuar gjer në vitin 1757. Nuk ka prova të sigurta se si u bën këto ndryshime, ka vetëm supozime dhe skjarime që janë në kundërshtim njëra me tjerën si të vetë masonëve po ashtu të antimasonëve... Ka qenë një traditë e gjatë e shoqatave zejtare që për anëtarë të pranonin edhe njerëz që nuk ishin kurrëfarë zejtarësh. Shoqata e zejtarëve të Londrës (shoqata më e vjetër ishte e endësve, e formuar më 1155), në fillim përbëhej vetëm nga anëtarëtë një zejeje të caktuar… Muratorët spekulatorë (në kundërveprim me muratorët e vërtetë, ata “veprues”, në realitet, ishin anëtarë nderi. Me kalimin e kohës dhe me mbizotërimin e “spekuluesve” këto esnafëri punëtorësh u shndërruan në (free masons) vëllazëri të muratorëve të lirë ose të pavarur. Muratorët që punonin me gurë ranorë në Skotlandë ishin më pak të suksesshëm, sa i përket pozitës së priveligjuar (nuk gëzonin privilegje) meqë në Skotlandë nuk kishte gurë të tillë. Në Skotlandë koha e shegertit u shkurtua për të fituar gradën e mjeshtrit murator, andaj ata u përpoqën të përforcojnë pozitën e tyre përmes parullave të cilat i dinin mjeshtrit muratorë, por jo shegertët paraprak. Në kët mënyrë njiheshin mesveti dhe u pamundësonin shegertëve të kryenin punët e tyre. Parulla ishte e njohur si “Besa masone”. Në Skotlandë ishte bërë shprehi të ftoheshin njerëzit me influencë për r’u bërë anëtarë të shoqatës...
Konstitucionet (Kushtetuta) e Andersonit
Siç pamë më lart ekzistojnë shumë rrëfime dhe legjenda mbi zanafillën dhe zhvillimin e masonerisë. Pas themelimit të Lozhës së Madhe të Londrës (1717), sipas urdhërit të Lozhës së Madhe, thekson Xhasper Ridli, në vitin 1723, i mblodhi dhe i publikoi, teologu i njohur, skocezi, z. Xhems Anderson (James Anderson), në librin e tij: “Libri mbi konstitucionet” (diku quhet edhe Kushtetutë e diku Statut). Në Statutin e Andersonit, shkruan: muratori duhet t’i përkulet ligjit të moralit; të lidhet për fenë që përcaktohen shumica: nuk guxon të përziehet në komplote kundër të mirave të vendit; të mos përzihet në politikë dhe religjion, etj... Popovski thotë se Andersoni punoi në këto dokumente plot gjashtë vjet, titulli i të cilave ishte: Detyrat e muratorëve të lirë të nxjera nga arkivët e vjetër, si nga lozhat përtej detit, ashtu dhe nga lozhat angleze, skotlandeze, dhe irlandeze, për nevojat e Lozhës në Londër – për t’i lexuar me rastin e pranimit të vëllezërve të rinj apo kur këtë urdhëron Mjeshtri”. Shihet se Andersoni është bazuar dhe frymëzuar në idetë e Valentin Andresë dhe Jan Komenskit. Këtë e vërtetojnë detyrat që dalin për muratorët e lirë: Muratori i lirë ka për detyrë t’u nështrohet ligjeve të moralit dhe nëse detyrën e vet e kupton mirë, nuk do të jetë i humbur nga Zoti, e as jobesimtar… Secilit anëtarë i lejohet përcaktimi i lirë fetar… Idetë e Komenskit, thekson Popovski, u përkrahën në tërësi, ndërsa pjesë të librit u përshkruan me dorë, u përhapën dorë pas dore. Ja disa frangmente, sipas Popovskit, që janë ruajtur deri më sot: “Drita duhet t’i afrohet gjithë njerëzisë… Nga dezorganizimi e shkatërrimi t’i kthehemi bashkimit, nga gabimet-mashtrimet kah thjeshtësia, nga dhuna kah liria. Të gjithë jetojmë në një vatër. Në Tokë, të gjithëve na ngroh një frymë jetësore. Të gjithë jemi krijuar nga e njëjta materie. Kush mund t’na pengojë që të bashkohemi në një bashkësi, me të njëjtat ligje... Për të arritur këtë duhet t’i kthehemi rrugës së mbretërisë, gjegjesisht dritës hyjnore, paqes dhe sigurimit, rrugës së bashkimit dhe lirisë... Rruga e lirisë kërkon që njerëzimi të hulumtojë, të vlerësojë dhe të bëjë vepra të mira, jo nga shpërblimi apo nga frika, por nga dëshira, vullneti i lirë... Liria është hyjnore të cilën vetë Zoti, sipas shembëlltyrës së tij, ia ka dedikura njeriut...Të gjithë ju që keni në zemër shpëtimin e juaj dhe të familjes suaj, dhe i frikësoheni Zotit, pavarësisht se cilit komb, gjuhe dhe sekti i takoni, të gjithë juve që u janë neveritur mashtrimet njerëzore, të krijojmë një bashkësi e cila di se çka do, çka duhet të gjakojë dhe çka duhet të bëjë…. Ejani ta lidhim një marrëveshje të shenjtë: që të gjithë ne ta kemi parasyshë një qëllim të përbashkët – shpëtimin e njerëzimit. Gjuha, kombësia, sekti, të jenë të parëndësishme... Më 1734 në Filadelfi, Fraklin Benxhiamini, i cili vetëm një vit më parë kishte hyrë në Lozhën Shën Gjoni, në Tun Tavern, publikoi Konstitucionet e Andersoni të viteve 1723, ku shkruante: “Ribotoi Franklini më 5734. Ky vit, sipas Xhems Usherit, teolog nga sh.XVII, ishte viti kur Zoti 4004 vjet para lindjes së Krishtit, krijoi Botën. Masonët mendonin se bota u krijua 4000 vjet para Krishtit, andaj u mor edhe si zanafilla e masonëve, thekson Xhasper Ridli. Edhe Anri i kushton një vend të gjërë Konstitucioneve të Andersonit, dhe ndër të tjera ai shkruan:... 48 faqet e para na njoftojnë me të kaluarën e “Vëllazërisë Masone, që nga koha e Biblës deri në sh. 17”. Në vazhdim përshkruhen Detyrat dhe Zotimet e masonëve; pasojnë rregullat e përgjithshme dhe mënyra se si themelohen lozhat e reja. Në fund libri përmban një numër kengësh masone: Kënga e Mjeshtrit;
Kënga e Mbikëqyrësit; Kënga e Kompanionit dhe Kënga e kallfës...Neni I i Konstitucioneve të Andersonit përmban dhe përmbledh filozofinë e tolerancës. Na përkujton, se nëse në të kaluarën masonët në secilin vend ose komb ishin të detyruar ta përfaqësonin religjionin e atij vendi dhe të atij kombi, pavarësisht cili ishte”, tash si më i përshtatshëm konsiderohej religjioni që përfaqësonin shumica” (me çka tregohej njëfar ndërgjegjeje universale.
Masoneria (Muratoret e lire)
LOZHAT, RITET, SHKALLËT, SIMBOLET

Ç’është lozha?

Siç pamë edhe më lartë, shumica e studiuesëve pohojnë se masonët modernë rrjedhin nga masonët operativ të Mesjetës. Ata kudo që janë ftuar kanë ndërtuar monumente të mëdha që edhe sot na mahnitin. Ata tuboheshin në vendpunishte, në ventakimet të quajtura “lozha”. Fjala “Lozhë”, (Anglisht: lodge-lozhë) këtu do të thotë: strehë, kolibe... por edhe barakë prej druri, dhe ishte vendtakim i fshehtë i shoqatave politike ose religjioze. Kolibat, të cilat më vonë i quajtën LOZHA, zakonisht ngriteshin në afërsi të punishteve, ose ngjitas objektit në ndërtim, siç ishin kishat, katedralet, urat etj. Aty i ruanin veglat e punës, ku dhe dhe drekonin... Lozhat në fillim ishin vendstrehime vetëm për mjeshtrit, më vonë aty strehoheshin edhe muratorët gjat kohës së dimërit, dhe përpunonin gurët për ndërtime, ndërsa sot janë Vendtakime të masonëve ku zhvillohet e tërë veprimtaria e tyre dhe merren vendime përkatëse dhe quheshin Llozhat e muratorëve por masoneria moderrne i quajti “lozha masonike”. LOZHAT quhen edhe tempuj, meqë shumë simbole të tyre rrjedhin që nga ndërtimi i Tempuillit të Salomonit në Tokën e shenjtë... Secila lozhë, shkruan Anri, ka “tonin” nuancat me karakter të veçantë, ‘frymën” e vet, por në të gjitha mbisundon fryma shoqërore, vëllazëror… por gjithësesi duke ruajtur identitetin dhe personalitetin e secilit person. Kjo është një pasurim i ndërsjelltë i dallimeve, andaj secili duhet ta ruajë atë formulën e profesorit F. Zhakob (François Jakob): “Më i afërmi im, vëllau im”. Mikpritjen, që e cilëson masonerinë, klimën afektive, toni miqësor dhe vëllazëror e gjejmë në shumë raste konkrete, thekson Anri. Secila lozhë, formalisht, i nënshtrohet Lozhës së Madhe Nacionale, ndërsa të gjitha së bashku janë nën kulmin e Lozhës së Madhe Angleze. Kjo nuk vlen për masonërinë franceze, lozha qëndrore e tyre është Orienti i Madh, të cilën, për shkak të pranimit të ateistëve, por edhe të femrave, nuk e njeh Lozha e Madhe Angleze... Kastriot Myftaraj: (lidhur me lozhat dhe formimin e tyre, ndër të tjera shkruan; Në shekullin XVIII, në Angli, njerëzit hapën shoqatën e tyre sekrete .... duke përfshirë dhe aristokratët, duke krijuar atë që u quajt Grand Lodge of England Lozha e Madhe Angleze an.) e cila ishte në fakt bashkimi i katër llozhave masonike ekzistuese. Kjo ndodhi në Londër, në 24 qershor 1717 dhe mbahet si data e krijimit të masonerisë së lirë (spekulative) moderne. Me Grand Lodge of England, në vitet në vijim u bashkuan pjesa më e madhe e llozhave masonike të Anglisë. Një numër llozhash masonike ekzistuese nuk e pranuan këtë përqëndrim të masonerisë angleze, në një qendër dhe në 1751 krijuan një llozhë të madhe alternative, që e quajtën Antient Grand Lodge of England.... Në 1813 të dy palët u bashkuan me anë të një kompromisi, dhe Antient Grand Lodge of England u shkri tek Grand Lodge of England, që u quajt United Grand Lodge of England, ose siç njihet me akronimin UGLE. Masoneria spekulative moderne në Francë thuhet se ka ardhur nga Anglia, misionarët masonikë të së cilës krijuan në 1731 llozhën e madhe masonike të Parisit që u quajt Grand Orient de France Thuhet se çdo shtet sovran ka të paktën një lozhë të Madhe, si një forum, që përfaqëson dhe qeveris masonerinë në një territor të caktuar gjeografikisht. Lozha e Madhe është Organi më i lartë. Sipas disave edhe në Vatikan veprojnë katër (4) lozha masone. Madje edhe disa zyrtarë të lartë të Vatikanit janë masonë... Në internet, mund të gjejmë edhe këso konstatimesh: edhe shqipatërt kanë lozhat e tyre masone, tash për tash dihen vetëm ato në Amerikë e Kanada! Lozhat kanë edhe kuvendet e tyre. Lozha masone, sipas Anrit, nuk është vend i ndonjë kulti religjioz, ajo nuk është sinagogë, as kishë katolike, as kishë anglikane apo luterane, e as xhami. Andaj lozha vërtet mund të jetë një “Qendër unioni”. Ajo ndryshon nga të gjtha religjionet mu për atë se nuk është religjion në kuptim të drejtë, dhe meqë ajo nuk predikon ateizmin as materializmin, andaj sulmi dhe shkishërimi shumë i ashpër i Kishës, sipas Anrit, nuk është i drejtë, nuk ka asnjë arsye dhe është jashtë çdo kuptimi… Lozhat masone, vazhdon Anri, paraqesin dhe shënjonë njëkohësisht vendin dhe grupin, pra hapësirën dhe njerëzit... Historianët, përfundon Anri, edhe pse me një dyshim të vogël, kanë arritur të konstatojnë një kontinuitet jo vetëm nga lozhat e sh. 18, por edhe të sh. 12 dhe 14. Sipas Simonit, por edhe të tjerëve, në kohën e esnafërive mesjetare, lozha masone ishte një barakë prej druri provizore, ngjitas me murin e ndonjë ndërtese në ndërtim e sipër. Kjo lozhë u ofronte muratorëve mbrojtje nga shiu dhe nga bora, përveç se përbënte një vend takimi. Lozhat moderne kanë në krye të tyre një “Mjeshtër të Përnderuar”. Në këtë kontekst, i “Përnderuari” do të thotë: “thellësisht i respektuar” dhe “Mjeshtër”, që do të thotë “i pajisur me kualifikimet më të mira”. Ndërsa sot lozhat masone shpesh vendosen në ndërtesa madhështore me salla mbledhjesh të gjëra, statuja mermeri dhe mobilie antike. Popovski shkruan se pas miratimit të Konstitucioneve (Statutit), lozhat filluan të “binë” mu si këpurthat pas shiut, si në Angli ashtu në Skotlandë, (në Edinburg u themelua Lozha e Madhe më 1736, në Irlandë – Dablin më 1731), e pastaj edhe në shtetet tjetar të Evropës, në Amerikë, dhe nëpër koloni. Pas reformimit në Agli quheshin Rendi (Riti) i Gjonit, ndërsa në Skotlandë Rendi i Andrejit. Më vonë u paraqietën edhe dallime sipas shkallëve. Lozhat e Gjonit edhe sot kanë tri shkallë-grada, duke ia shtuar edhe shkallën e katërt e cila quhet “Royal Arch” (Rrethi Mbretëror) Disa thonë se themeluesit e parë të lozhave masone ishin protestantët, por që nga 1723, në regjiastrat e lozhave gjendeshin edhe emrat e çifutëve... Në secilën lozhë ekziston altari ku vëhet “Libri i ligjitt të shenjtë” Në Evropë dhe SHBA e Kanadë, gati gjithnjë është Bibla... Thuhet se Lozha masone, ose tempulli mason, është një tepmull që simbolizon gjithësinë, një tërësi që ka strukturën, që mban rend. Rëndom ka formën e një drejtkëndshi në një gjysmërrethi që anon nga lindja. Kjo paraqet tokën, qiellin dhe Arkitektin e Madh të Gjithësisë… Simbolikisht do të thotë largimi i errësirë dhe mbajtja e rendit në botë. Drita jep ditën, njëherit dhe rendin, meqë jep dhe mendimin, kuptimin, idenë, që është paraprijës i të gjitha gjërave... Hapësira e tempullit – lozhës, konsiderohet si hapësirë e shenjtë. Ajo paraqet lidhjen njerëzore me atë mbinjerëzoren…aty kemi pajisjen, veglat e ndryshme të muratorit si kompasin, këndmbatësin, çekanin, libelën, vizoren… Këto vegla zënë një vend të rëndësishëm në lozhë dhe shfrytëzohen në të gjitha ceremonitë masone dhe janë shenjë intelegjencie e njeriut... Lidhur me mobilimin e lozhës, Anri Tur thekson: Dyshemeja me mozaik na përkujton zemërbardhësinë (bujarinë) e atit në qiell i cili tokën ka mbuluar me qilim të mrekullueshëm të përpunaur me mozaik… Ylli flakërues është pika më sublime... Lozha masone, sot nuk është një vend anonim dhe një sallë e zbrazët, por e mobiluar me shumë piktura e sende të tjera. Në plafon shohim kupën e qiellit, një pamje simbolike me yje, në lindje dielli, hëna dhe një trekëndësh të madh, nëbrendësi është syri; në tokë – dysheme një qilim me disa vegla të muratorëve: kompasi, libela… pastaj shtyllat, litarë të lidhur nyje... Ndërsa sipas Popvskit, mobilimi i lozhës, përbëhet nga qiri, libri – Bibla, vizorja, kompasi... Lozha masone në fillim tubonte zejtarë – ndërtimtarë, ndërsa sot tubon njerëzit të të gjitha profesineve dhe të pozitave të ndryshme. Sot është një vend i takimeve, hulumtimeve, punës të njerëzve të vëllazëruar dhe pajisjeve… nuk është vetëm një vend, hapësirë, tempull, por një tubim i njerëzve të bashkuar. Është një “bashkësi e shpirtërave të kundërt”, thekson Anri. Lozha i nënshtrohet kierakisë së dyfisht, kierakisë së shkallëve (shegerti, kallfa dhe mjeshtri) dhe kierakisë së funksionit. Lozhën e kryeson Mjeshtri i Madh, i cili zgjidhet nga mesi i mjeshtërve, dhe quhet i përnderur –autoritativ. Pranë tij asistojnë dy mbikëqyrës, i pari është i ngarkuar për kompanjonët ndërsa i dyti ushtron-trajnon shegertët. Rëndom të gjithë mjeshtrit janë përgjegjës për ushtrime dhe arsimin e anëtarrëve të masonerisë. Në sh. XVII lozhat masone u bënë të njohura e të popullarizuara, nga rradhët e të ashtuquajturëve mendimtarë të lirë, të deistëve dhe politikanëve progresistë, gjë që ndikojë në përhapjen e ideve përkatësë.... Përfundon Anri Anëtar i lozhës masone mund të jetë edhe ateisti, por jo ateisti i marrë! Këtë e pohojnë edhe Anri, edhe Ridli, por edhe autorë të tjerë.Ritet dhe ShkallëtAjo që e karakterizon një sekt është se në të nuk mund të hysh pa kaluar më parë në një ritual stërvitor, citojmë të ketë thënë Karl Xhasperi (Jasperi). Anrit thotë se riti është një akt magjik... fjala vjen nga gjuha latine r i t u s dhe sanskrishtja rta, që tregon ndonjë fuqi kosmike dhe hyjnore… Funksioni i ritualit është të vendosë rend, “këtu dhe tash” por lidhur me atë që ka qenë; rend i cili, pra, jashtë “këtu” dhe “tashit”, që do të thotë që është transcendental në raport me vendin dhe kohën…Sipas Anrit, e disa shkrimeve, ritualet e masonëve, ashtu si edhe te religjionet janë të shumta dhe komplekse dhe se ekzistojnë rite te ndryshme të praktikimit. Ja disa prej tyre: Riti Antik Skocez ose Riti i pastruar skocez, Riti i Jorkut; Riti i emulacionit, Riti Francez (Oriental), Riti Memphis-Misraim, Riti ose Sistemi Suedez, Riti Skotlandez, etj. Shumica e tyre janë të ngjashëm... Riti skocez, (Rite Ecossais), është dega më e vjetër e Masonerisë, i ka fillet që nga shek.14-të, nga Tempullarët që u arratisën në Skotlandë... por, sipas disave prejardhjen e ka nga Franca. Mendohet se e ka themeluar skocezi Shevali Remzi (Chevalier Ramsay). Ky rit, jo vetëm që është më i vjetri, por edhe më popullori, më i përhapuri, i cili njëherit, nga pjesa më e madhe e studiuesve, konsiderohet si "masoneria e vertetë". Emil Çiq shkruan se më 1750 Ramsay aplikoi ritualin e përbër i cili u quajt: Rojal Arç (Royal Arch) - “Rrethi mbretëror”, që sipas disave origjina e tij është e paqartë. Ky rit në fillim ka inkuadruar vetëm tri shkallë të Lozhës së kaltër (të Gjonit), që më vonë është plotësuar. Riti tjetër që quhet Rendi i vjetër dhe i pranuar i masonëve skotlandezë, është themeluar në Amerikë më 1801. Ai përbëhet nga 33 shkallë, secila me emra dhe simbole masonike të veçanta. Ata të 33 shkallëve njëherit janë edhe anëtarë të Këshillit Suprem. Për masonët mbledhjet janë rituale frymëzimi, për të tjerët ato janë asgjë tjetër pos argëtime të parrezikshme dhe marrina... Dihet se Lozha e Madhe e Londrës (Angleze) u themelua më 24 qershor të vitit 1717, ditën e Shën Gjonit... Në lozhat, që i takonin kësaj lozhe, në fillim kishte vetëm një shkallë-gradë – të gjithë vëllezërit ishin të barabartë dhe i takonin një shkalle – Mjeshtër, dhe nga mesi i tyre zgjidhnin eprorin (Kryemjeshtrin) dhe “Rezervistin”. Në disa lozha dalloheshin dy shkallë, njëra quhej “më e lartë”. Por shumë shpejt Lozha e Madhe, përveç shkallës Mjeshtër, futi edhe dy shkallë më të ulëta: shegertin dhe Kallfën. Parparimi – gradimi i tyre bëhej në mënyrë ceremoniale, sipas traditave të vjetra të muratorëve, të cilat edhe sot zbatohen, shkruan Popovski. Ndërsa Ridli, në librin e përmendur, shkruan se kanë ekzistuar shumë shkallë-grada masone. Në fillim ishin vetëm tri. Anëtari i ri pranohej si nxënës muratori-shegert, pastaj përparonte në shkallën e ndihmësit-kallfës, ndërsa në ritualin (ceremoninë) e tretë ngritej në mjeshtër muratori. Pas këtij titulli pasonin tituj të tjerë deri në shkallën 33. (Sipas vërejtjeve të përkthyesit në gj. serbe, z. Ridli, nuk dallon ritet masone nga rendet. Në të vërtetë nuk ekziton shkalla më e lartë se Mjeshtër masoni. Shkallët më të larta kanë qëllimin vetëm të thellojnë dijen masone. Është e vërtet se riti Skocez i ka 33 shkallë, e disa rite të tjera i kanë edhe më shumë... Tri shkallët e para: shegert, kallf dhe mjeshtër, bëjnë pjesë në të ashtuquajturën "Masoneria Blu" (e Gjonit) (nga formohet Lozhat Kombetare), kurse gradat tjera bëjne pjesë në "Masoneria e Gradave të Larta", formojnë Këshillin Suprem të Masonerisë... Sipas Harunit emrat e dhënë shkallëve më të larta në Ritualin Skocez janë titujt që u janë dhënë kalorsëve në rendin e Tempullarëve. Këta tituj përdoren edhe sot... Një mason, që avansohet etapë pas etape përgjatë 33 shkallëve të kierarkisë masonike, mëson kuptimet e reja për çdo simbol në çdo etapë. Në këtë mënyrë, anëtarët zhyten gradualisht në thellësitë e filozofisë masonike. Sipas Popovskit secila shkallë masone ka shenjën e vetë... sa më e lartë që të jetë shkalla aq më të ndërlikuara janë shenjat dhe më vështirë për t’u mësuar. Ja disa shembuj Shenja e parë - toka – shprehet duke përkulur pak kokën, ndërsa me pëllëmbët e dorës së majtë, duke ndarë gishtin e madh, bëjmë një vijë në ballë, nga e majta kah e djathta, përbri vetullës. Shenja e dytë - uji - Dora e djathtë në zemër, përnjëherë lëshohet poshtë. Shenja e tretë - befasia dhe trishtimi. Koka kthehet majtas, duke shikuar në tokë. Pastaj ngriten duart të bashkuara, duke anuar pak nga e majta. Shenja e katërt - vatra - zjarri. Të dhjetë gishtërinjtë të bashkuar me pëllëmbë nga jashtë, mbulohet fytyra. Përgjigja në këtë shenjë jipet duke zgjatur dorën e djathtë në lartësi të shpinës. Shenja e pestë - ngazëllimi Ngritja e syve drejtë qiellit, duke ngritur duart mbi kokë, dora e majtë pak më poshtë, duke u ngritur pak thembrën e majtë, ndërsa me gjurin e majtë formon një kënd më thembrën e majtë. Shenja e gjasht - dielli. Sajohet duke vënë gishtin e madh të dorës së djathtë në syrin e djathtë, ndërsa gishti shrihet sikur të formojë një kënd... Kjo shenjë përfundon duke thënë këto fjalë: “Unë mas distancën me Diellin.Tri shkallët masone, sipas Popovskit, paraqesin tri etapat moshës së njeriut: shkalla e parë – fillestarin, shkalla e dytë – zejtarin dhe shkalla e tretë – Mjeshtrin.SimboletMasoneria është definuar si një institucion inciacioni shpirtëror me ndihmën e simboleve... Simbolet kryesore të masonerisë janë: trekëndshi, kompasi, dhe këndmatësi... ndërsa më i njohuri është kompasi i vendosur mbi trekëndësh. Masonët besojnë se simbolet janë mjet, armë për të kuptuar realitetin kosmik por edhe njerëzor.

Në Enciklopedinë e përgjithshme të entit Leksikografik,1964, thuhet se Masoneria është një lëvizje e organizuar sipas një hierarkieje të ashpër e cila lindi nën kushtet e një qytetërimi liberal. Në fillim ishte e lidhur me traditat e shoqatave të muratorëve, nga e morën edhe emrin dhe simbolet e tyre (kompasin dhe këndëmatësin). Aktet rituale i morën nga religjionet dhe kultet e ndryshme orientale, nga legjendat dhe mitet e tyre. Ndonëse detyrat programore dhe qëllim i tyre themelor ishte „fisnikërimi i moralit“, edhe pse në fillim përfaqësonte ide progresive, të një qytetërimi liberal dhe antiklerikal, kjo lëvizje reformatore u bë gjithnjë e më shumë një bashkësi ekskluzive për të ndihmuar reciprokisht pjestarët e shoqërisë së të pasurëve dhe të atyre me „prestigj“ nga mesi i aristokracisë dhe borgjezisë së lartë“. Sipas Anrit masoni jeton në botën e simboleve. Disa simbole kanë prejardhje kosmike, si yjet, dielli, hëna etj. Të tjerat rrjedhin nga profesioni-zeja e muratorit: veglat, si kompasi, busulla, këndmatësi, vizorja e disa nga tradita kalorësiake-tempullarët... Thuhet se kjo organizatë është definuar si një institucion inciacioni shpirtëror me ndihmën e simboleve... Masonët, pavarësisht se cilin rit aplikojnë, cilës lozhë i takojnë, janë ngusht lidhur me simbolizminin. Sipas Simonit, për të evituar ndërhyrje të padrejta, muratorët disponojnë një farë numri simbolesh, shenjash dhe fjalësh, të njohura vetëm për ta. Nëpëmjet këtyre simboleve ata njiheshin edhe gjatë frekuentimeve dhe udhëtimeve të gjata përmes Evropës... Fjalët, fjalëkalimet, shenjat -simbolet dhe prekjet u ndihmonin muratorëve që të “njiheshin” nëpër punishte të ndryshme në Evropën mesjetare... Sipas Harunit, nga simbolet më të njohura të Masonerisë është kompasi i vendosur mbi trekëndësh. Masonët thonë se ky simbol paraqet konceptin e shkencës, rregullin gjeometrik dhe mendimin racional, por Haruni thotë se kompasi dhe trekëndëshi kanë krejtësisht kuptim tjetër. Këtë e shpjegon me mendimin e Albert Pike, i cili thotë:Trekëndëshi është simbol natyral i tokës... Kompasi dhe trekëndëshi, janë simbole të paganizmit arian dhe datojnë që nga Egjipti i vjetër... Edhe Hëna dhe dielli, janë simbole të rëndësishme në llozhat masone, dhe nuk është asgjë tjetër përpos reflektim i besimeve të kota të shoqërive të lashta pagane që adhuronin hënën dhe diellin, përfundon Harun. Popovski, shkruan se trekëndëshi i artë, është simbol i parimeve hyjnore dhe shpirtit të përkryer... në njëfar mënyre trekëndëshi është edhe shenjë mbrojtëse e vëllazërisë... Simbole masone hasim gati çdokund: në rrugë, në hyrje dhe brendi të ndërtesave. Aty zakonisht shihen këto simbole: Piramida dhe syri sipër piramides, ylli i Davidit, Shtylla e Dyfishtë, Obeliskët. Simbolet tjera: metri, dalta, mistria, vizorja, çekani, (çekiçi i argjendtë); vula e Salomonit, lavjerësi, niveluesi dhe tabela, akacia, bagreni, murrizi dhe shumë simbole të tjera... Domethënia e simboleve masone është e dukshme, kuptimplote, p.sh. çekiçi tregon rëndësinë e vetëkontrollës e të disiplinës, dhe forcën e mendjes... Këndmatësi konsiderohet simbol i saktësisë, drejtësisë mu për këtë ai është i rëndësishëm për Mjeshtrin... Këndi simbolizon gjërat në tokë por edhe nderin, karakterin, dashurinë e vërtetë dhe mënyrën se si duhet të sillemi ndaj rrethit që na rrethon… Kompasi – rrumbullaksimi i dëshirave dhe ulja e pasioneve të masonëve... por simbolizon edhe shpirtin... matë dhe vizaton sipas Ligjit të Moralit... gjërat shpirtërore, rëndësinë e jetës së mirë shpirtërore... Veglat si: “shpatla” – mëson mjeshtrin – masonin të çimentojë dashurinë vëllazërore. Sqepari simbol i punës, dalta tregon përparim arsimorë... metri tregon ditën prej 24 orësh që duhet shpenzuar për punë, për lutje dhe freskim e pushim. Segmenti – vija e drejtë, moralitetin dhe drejtësinë (ky lloj rekuiziti nuk ekziston sot te masonët amerikanë). Lapsi – fjala dhe vepra e masonit janë shkruar nga Arkitekti Suprem. Libri i hapur – pikëllimin për shkak të kalimit të kohës. Shkronja "G" paraqet gjeometrinë... Dhëmbi i thyer simbolizon brishtësinë e njeriut. Ora rënore na tregon kohën që gjithnjë rrjedh... pra na tërheq vërejtjen se koha është duke rrjedhur dhe nuk guzojmë t’i lëm punë për më vonë… Përparësja si dhe dorëzat e bardha janë simbol i pastërtisë, dhe dëshmojnë se mjeshtri nuk ka marrë pjesë në vrasjen e Hiram Abifit. Tri dritat e mëdha janë: Bibla, katrori dhe rrethi -(Ndërsa sipas Anrit, Bibla, këndmatësi dhe kompasi). Bibla, sipas Popovskit, është simbol i dëshirës së Zotit dhe është në shërbim të Zotit, Vizorja – kontrata simbolizon mjeshtrinë e qeverisjes masone. Toka simbolizon pushtet; ajri-mençurinë; zjarri-pasionet dhe uji-emocionet... Akacia: simpati e pavdekshmëri meqë gjithnjë është e gjelbër por edhe ruan fshehtësinë. Dy shtylla – J dhe B: shtyllat tradicionale në hyrje që nga tempulli i Salomonit, shënojnë: bashkim, paqe dhe lumturi. Simbolet shërbejnë edhe për të dalluar dhe njohur “sivllaun” në mesin e të panjohurëve, e me qëllim të përcaktimit të pozitës së shkallës së tij, dhe përdorën tri mënyra: shenja për pamje; fjala për veshë dhe kontakti për prekje.Piramida dhe syri sipër piramidesDan Braun, në romanin Engjëj dhe djaj thekson se piramida, është një simbol i fshehtë, që paraqet prirjen drejtë lartësisë, drejt burimit të dritës. Syri brenda trekëndëshit është një simbol që çdoherë gjendet në llozhat masonike dhe në të gjitha publikimet masonike... tregon aftësitë e të përndriturve për të parë gjithçka e kudo... pra simbolizon syrin e zotit... Disa thonë se piramida me nje sy është simboli kryesor i illuminatit-masonerisë, i huazuar nga Egjypti i Lashte, dhe se është simboli i Horusit, perendia e Diellit, qe simbolizon ndriçimin, illuminiminizmin. Sipas Darius-it “Syri" nuk eshte thjesht shqisa fizike e te parit, por syri i mendjes dhe i shpirtit. Ky Sy në besimin Hindu quhet si "syri i trete" i mendjemprehtësisë, Syri i Osirisit në Egjyptin e Lashtë dhe Syri që Sheh çdo gjë... Ylli gjashtëcepësh, i njohur si Ylli i Davudit, simbol i çifutëve, sipas Harunit, origjinën e ka në Egjiptin e vjetër... Pesë shqisat: themeli i të gjitha diturive – veshi me të cilin thithim zërin dhe përjetojmë kënaqësinë muzikore dhe me të cilin mund t’u ikim shumë pakënaqësive. Sytë – me ndihmën e të cilëve dallojmë objektete, formën, ngjyrën, lëvizjen. Ndijimi (prekja) – shqisa më univesiale. (Këto tri shqisa janë më të rëndësishmet të masonët; të shihen shenjat, të dëgjohen zërat dhe të ndjehen prekjet). Dy shqisat tjera janë: shqisa e shijes, dhe të nuhaturit (erës).

SEKRETI I SUNDIMIT TE BOTES....MASONET

LIBRI I NDALUAR

SEANCA E PARË

Projekti i qeverisë së bazuar në forcë

Këtu frazeologjitë nuk kanë vend, këtu bëhet fjalë vetëm për rëndësinë e idesë dhe për ndriçimin e kraha-simeve e të thënjeve. Kështu do të qartësojmë sistemin tonë duke i shqyrtuar ngjarjet nga pikqëndrimi i ynë dhe i Gojëve (1) .

Fillimisht duhet qartësuar, se shumica e njerëzve posedojnë më shumë veti të këqia se sa të mira. Për këtë arësye, efekti më i madh arrihet përmes dhunës dhe frikësimit se sa përmes polemikave të mësuara e bindëse. Çdo njeri është i etshëm për pushtet. Të paktë janë ata që nuk do të pranonin të bëheshin diktatorë, vetëm po të mundnin. Shumë më të paktë janë ata, që nuk do të sakrifikonin interesin e përgjithshëm për interesa personale.

(1)- (Goja, gojët, apo gojimët sipas këtyre Procesverbaleve – Programit të fshehtë të masonerisë sioniste për sundimin e botës: të gjithë të tjerët që nuk janë hebrenj janë paganë dhe kafshë.) - ( Novus ordo Seclorum )

Dhuna është drejtësi

Çka e ka stepur dhe udhëhequr këtë masë të shtypshme e konzervuese të cilën e quajmë njerëzim? Që në fillim të jetës shoqërore, njerëzit i janë nënshtruar dhunës së verbër e brutale, pastaj ligjit, i cili është gjitha-shtu dhunë, por e maskuar. Nga kjo konkludohet se, sipas ligjit, drejtësia gjendet në dhunë.

Liberalizmi e vret lirinë e vërtetë
Liria politike është vetëm ide, por jo edhe realitet. Këtë ide duhet ndry-shuar në momente të duhura, për të tërhequr fuqinë e masave popullore në organizatën tonë politike, me ndihmën e butësisë së idealizmit të saj, nëse kemi vendosur për ta rrënuar pushtetin. Ky synim lehtësohet, nëse kundërshtari është i infektuar me idenë e lirisë dhe të liberalizmit. Kështu sistemi ynë arrin fitore: sipas ligjit të jetës, sapo që frerët e pushtetit të lëshohen nga një dorë, i merr tjetra, meqenëse fuqia e verbër e popullit nuk mund të mbesë as për një ditë pa udhëheqës... Si pasojë, pushteti i ri zëvendëson të vjetrin, të dobësuar nga liberalizmi, që në lindjen e tij.

Fuqia e jonë e artë

Në ditët tona pushteti ynë i bazuar mbi pushtetin e udhëheqësve liberalë është pushtet i artë.

Anarkia i bën popujt të dorëzohen para nesh

Ideja e lirisë është e parealizueshme, sepse askush nuk di të shërbehet me të në masë të duhur. Mjafton që ta lesh një bataljon ta drejtojë lirshëm vetveten për një kohë, dhe kjo liri do ta bëjë të shpartallohet shpejt. Fillojnë luftrat e brendshme, të cilat, nga konflikte të vogla, shndërrohen në luftëra sociale, të cilat përmbysin shtetet dhe fuqia e tyre shndërrohet në hi e pluhur. Shteti, ose do të dërmohet nga luftrat e brendshme, ose, nga një luftë qytetare, do të bartet në duart e një armiku të huaj: në të dy rastet ai shtet ka mbaruar; i dorëzohet pushtetit tonë.

Despotizmi i kapitalit tonë

Despotizmi i kapitalit tonë i ofron popujve dërrasën e shpëtimit, për të cilën janë të detyruar të kapen për të mos rënë në humnerë...

Nuk ka moral kundër kundërshtarit të brendshëmAtë, i cili mendon se arësyet tona janë të pamoralshme, do ta pyesja: nëse një shtet ka dy armiq dhe nëse lejohet që kundër armikut të jashtëm të përdoren mjete të llojllojshme strategjike, si p.sh. ruajtja në fsheh-tësi e planeve ofanzive dhe defanzive, sulmet e natës apo sulmet me forca të mëdha, pse këto mjete do të ishin të pamoralshme, kur do të ndërmirreshin kundër armikut tonë më të përbetuar, kundër rrënuesit të pasurisë sonë, kundër konkurrentit tonë për pushtet?

Të mbjellim anarkinë midis masave

A mund të shpresojë një njeri i mënçur dhe i arësyeshëm se do të arrijë të sundojë me masat përmes fakteve dhe arësyeve, duke i hapur rrugë budallalliqeve kontradiktore të budallenjëve, shpirtërisht të cekët, por me aftësi për çoroditur edhe një bataljon të tërë?... Masat udhëhiqen kryesisht me epshe cikrrimtare, me thashetheme, me zakone, me tradita dhe teori sentimentale. Ato ndërhyjnë në mospajtimet partiake, të cilat pamundësojnë çdo marrëveshje, edhe atje ku ato angazhohen seriozisht; sepse masa, e paudhë-zuar me fshehtësitë politike, shumë lehtë krijon botkuptime të pakuptimta, duke mbjellur farën e anarkisë në pushtet.

Në politikë nuk ka moral

Nga ajo që u tha më lartë, rrjedh se politika nuk ka asgjë të përbashkët me moralin. Pushtetari i cili i përmbahet moralit, nuk është politikan mendjemprehtë dhe pozita e tij udhëheqëse nuk është as e qëndrueshme as afatgjate. Ai i cili dëshiron të udhëheqë, duhet të dijë të mashtrojë dhe të shtiret. Ndershmëria dhe sinqeriteti, si dy cilësi të krenarisë popullore, në politikë quhen dobësi. Ato përmbysin pushtetarët nga pushteti më lehtë se armiku më i egër. Le t’i përmbahen Gojët atyre vetive, por ne nuk guxojmë kurrsesi të lejojmë që ato të na udhëheqin në veprimtarinë tonë. Forca krijon drejtësinë

Drejtësia e jonë gjendet në forcë. Fjala “drejtësi” shënon kuptimin i cili nuk bazohet në asgjë. Drejtësi mund të thuhej: “më jepni çka dua dhe do t’ju dëshmoj se jam më i fuqishëm se ju”. Ku fillon drejtësia? Ku mbaron? Ku mbështetet? Në shtetet me pushtet të organizuar dobët, ku ligjet dhe udhëheqësi janë të pafuqishëm, me autoritet të dobët për shkak të liberalizmit dhe përpa-rësive të imagjinuara të tij, është e drejta e jonë, që me fuqinë e më të fortit, të sulmojmë dhe rrënojmë regjimin ekzistues dhe institucionet e tij, të vejmë dorë mbi ligjet, të riorganizojmë ndërmarrjet duke u bërë zotërues të tyre.

Papushtueshmëria e Masonerisë (2) së fshehtë ( 0 )

Qeverisja e jonë është e papushtue-shme, sepse është e padukshme, dhe e tillë do të jetë derisa të arrijë fuqi të atillë që asnjë fuqi dhe as komplot të mos mund ta çrrënjosë.

(2) – Masoneria është organizatë e përfolur e fshehtë e masonëve, patronëve më të pasur të botës) ( EL MASÓN ) - (Piramida masonerike )

Qëllimi justifikon mjetin

Nga e keqja e përkohshme, të cilën jemi të detyruar ta zbatojmë, do të vendoset begatia e qeverisjes së përhershme, me të cilën rrjedha e çrregulluar, për shkak të liberalizmit të jetës qytetare, do të kthehet sërish në gjendje normale. Qëllimi justifikon mjetin. Prandaj, le të përqëndrohemi më shumë në atë se çfarë është e vlefshme dhe nevojshme, se sa në atë se çfarë është e mirë dhe morale. Para vetes e kemi planin tonë; rruga e jonë është e shënuar dhe nga ajo nuk mund të largohemi, pa iu ekspozuar rrezikut për të zhdukur veprën e shumë shekujve.

Masa është e verbër
Për të përpunuar mënyrën e përshtatshme të veprimit, duhet llogaritur në poshtërsinë, paqëndrueshmërinë dhe cektësinë e masës, në paaftësinë e saj për të kuptuar kushtet e ekzistencës dhe të mirëqenjes së vet; duhet patur në dijeni se masa është e verbër, imponuese, pa mendim të vetin dhe se ajo përgjon majtas e djathtas, në mënyrë skllavëruese.
I verbëri nuk mund t’i udhëheq të verbërit e tjerë, pa rrezik për të rënë në greminë. Rrjedhimisht, të besuarit tanë - edhe po të jenë gjenialë, por politikisht të paudhëzuar - nuk mund të kërkojnë të drejtojnë me masat, pa i qenë të ekspozuar rrezikut për të humbur tërë kopenë e tyre.

ABC-ja e politikës - Pafuqia e partive politike

Vetëm njerëzit e përgatitur që nga fëmijërija janë të zotë të kuptojnë fjalët e ABC-së politike. Populli i lëshuar vetvetes apo udhëheqësve nga mesi i tij, shkatërron veten me polemika politike partiake, si edhe nga konfrontimet që ato i shkaktojnë, e të cilat burojnë nga dëshira për pushtet e nderime.
A është e mundshme që masat popullore të polemizojnë qetë dhe pa konfrontime, duke bërë punët shtetërore, të cilat nuk guxojnë t’i përziejnë me ato personale? Plani, i ndarë në shumë pjesë, sa ka edhe koka në masë, humb kompaktësinë e vet, bëhet i pakuptueshëm dhe i pazbatueshëm, për shkak të opinioneve të ndryshëm të cilët mund të jipen. Qeverisja e vetme – qeverisja autokratike

Një projekt i qartë dhe i gjërë mund të hartohet vetëm nga një njeri. Ai vendos në rend të gjitha hallkat e mekanizmit të një makine. Nga kjo mund të konkludohet, se në interes të mirëqenjes së një shteti është vendosja e pushtetit në duart e një individi përgjegjës. Civilizimi nuk mund të mbijetojë pa despotizëm absolut, sepse atë nuk e sjellin masat, por udhëheqësit e tyre. Masa është e egër; ajo këtë e dëshmon në çdo rast. Sapo të arrijë tek liria (ideja e lirisë), e shndërron menjëherë në anarki, në kulm të barbarizmit.

Alkoholizmi – Humanizmi – Jeta e shfrenuar
Shikoni ato qenje të alkoholizuara e shtazarake, të fundosura nga pijet, me të drejtë të pakufizuar të përdorimit. Kjo e drejtë iu është dhënë Gojëve, në të njejtën kohë si edhe liria. (Tanët, duke kujtuar Kherema (3)-n, nuk shërbehen me këtë liri). Popujt Gojimë, janë të shtazarakuar me alkohol; rinia e tyre është e degjeneruar nga mësimet klasike dhe jeta e shfrenuar e parakohshme, në të cilën e kanë futur agjentët tanë, shërbëtorët, nëpunësit etj. në pozita më të mira, si edhe femrat tona, midis të cilave numërojmë edhe ato të Gojëve, të zhytura në luks dhe jetë të shfrenuar.
(3) – Fjalë hebreje: “Ndalesë”.

Parimet dhe themelet e qeverisjes masonike

Forca dhe hipokrizia

Principi i ynë është: forca dhe dyfytyrësia. Vetëm dhuna triumfon në politikë, sidomos nëse fshihet me aftësitë e domosdoshme për pushte-tarët. Forca duhet të jetë parimi, dhelpëria dhe dyfytyrësia principe të çdo qeverie, e cila nuk dëshiron që të heq dorë nga pushteti para një force të re. Kjo e keqe është mjeti i vetëm për të ardhur tek të mirat. Prandaj nuk duhet të frikohemi të përdorim korrupsionin, mashtrimin dhe tradhëtinë, kur mund të na shërbejnë, për të arritur qëllimin tonë. Në politikë duhet ditur se si uzurpohet prona e huaj, për të arritur pushtetin e nënshtrimin.

Terrori
Qeveria e jonë, e cila ecën rrugës së pushtimeve të qeta, ka të drejtë t’i zëvendësojë tmerret e luftës me vrasje të reja, jo aq të dukshme (perfide), por më të suksesshme, për të nxitur terrorin, i cili do të na sigurojë nënshtrimin e verbër të Gojëve ose dobësinë e tyre. Rreptësia e drejtë dhe e pamëshirshme, janë faktorët kryesorë të fuqisë së qeverisë. Prandaj, për të arritur fitore, është jo vetëm në interesin tonë, por edhe e kemi për detyrë jashtëzakonisht të nevojshme, t’i përmbahemi programit të forcës dhe të hipokrizisë. Fuqia e çdo shkence që bazohet në numra varet sa mjete përdorë. Ne do të fitojmë, jo aq duke zbatuar mësimet tona rigoroze, sa nga vet parimet tona duke i nënshtruar të gjitha qeveritë - Mbiqeverisë sonë. Mjafton të dihet që jemi të pamëshirshëm, duke thyer çdo rezis-tencë.

Liria – Barazia – Vëllazërimi

Që nga koha e zhvillimit të Greqisë së Vjetër, ne të parët kemi brohoritur: “Liri”, fjalë të cilën mëpastaj e kanë përsëritur aq shpesh papagajt e pavetëdijshëm, me të cilën janë shërbyer duke hequr botën e mirëqenjes e të lirisë së vërtetë individuale dhe mbrojtjen e kësaj lirie nga dhuna e masës. Gojët e tillë, të ashtuquajtur të mençur dhe të ditur, nuk kanë mundur të kuptojnë sa abstrakte janë këto fjalë, të cilat i kanë dëgjuar nga të gjitha anët: nuk janë kujtuar se në të vërtetë nuk ka liri, siç nuk ka as barazi, pasiqë vet natyra ka përcakruar jobarazinë mendore, të karakterit, të aftësive; nuk kanë vërejtur se politika e jonë i ka hedhur jasht jetës së tyre të zakonshme, në rrugë të sundimit (4) tonë. Edhe budallai mund të qeverisë, nëse është i udhëzuar në politikë, ndërsa i paudhëzuari, edhe sikur të jetë gjenial, do të humb në rrugët që ne ia tregojmë.
(4) – Nuk janë pajtuar midis por, bile janë konfrontuar njëri me tjetrin.

Ne e kemi varrosur monarkinë
Në këtë parim është bazuar qeveria e dinastisë së mbretërve tanë, kështu që i biri ka qenë i udhëzuar nga babai i vet në fshehtësitë politike, në fshehtësitë deri tek të cilat nuk ka guxuar të vijë askush. Gojët e kanë humbur kuptimin e trashëgimisë së bartjes së pushtetit, dhe kjo humbje ka mundësuar suksesin e misionit tonë.

Eliminimi i benificioneve të fiseve Goje

Brohoritjet tona: “Liri, Barazi, Vëllazëri” - falë agjentëve tanë të verbër - kanë sjellur në radhët tona legjione të tëra, nga të gjitha anët e botës, të cilët me entuziazëm kanë bartur flamurin tonë. Por, në realitet, këto fjalë kanë qenë fjalë kafshuese me të cilat sistematikisht është dobësuar mirëqenja e Gojëve, duke rrënuar paqen, harmoninë dhe solidaritetin e bashkëpunimit sipas ligjit dhe themelet shtetërore të tyre. Më vonë do të shihni se pikërisht kjo ka mundësuar fitoren e sistemit tonë të pushtimit të qetë të botës. Pastaj kemi arritur t’ju ndërprejmë të gjitha privilegjet, si edhe vet qenjen e aristokracisë së Gojëve, të asaj aristokracie e cila ka qenë mbrojtëse e popullit dhe atdheut kundër vepri-meve tona.

Aristokracia e re

Në gërmadhat e aristokracisë së gojëve ne kemi ngritur aristokracinë tonë
të re të përkrahësve tanë, duke patur për kriter shkencën dhe pasurinë.

Të llogariturit në dobësi dhe epshe
Fitorja e jonë është e lehtësuar sepse në raport me njerëzit shumë të nevojshëm, jemi mbështetur në vetitë më të ndieshme të natyrës njerëzore: numrat, etjen për uzurpim, nevojat materiale. Secila nga këto dobësi në vete ka mjaftuar të eliminojë çdo iniciativë personale duke ia dorëzuar vullnetin atij që ia blenë punën.

Liria e kuptuar gabimisht na dorëzon pushtetin

Kuptimi abstrakt i lirisë na mundëson t’i bindim masat se qeveria e tyre nuk është asgjë tjetër, përpos një punëdrejtues i pronarit të tokës – i popullit, dhe se ajo mund të ndërrohet si dorëzat e harxhuara. Kjo mundësi e ndërrimit i ka bërë të na dorëzohen. Zgjedhja e tyre ka mbetur praktikisht në dorën tonë.

SEANCA E DYTË

Maska politike

Do të filloj me atë që tanimë është thënë. Kujtoni ju lutem se si qeveritë dhe popujt e Gojëve kënaqen me formën e jashtme të gjërave. Si pra ata do të mund të zbulojnë kuptimin e brendshëm(1), kur udhëheqësit e tyre ëndërrojnë vetëm për dëfrime dhe kënaqësinë e të mirave materiale. Kjo ka një rëndësi të madhe për të bërë llogaritë tona, duke e zhvilluar politikën tonë.

Tani do të shqyrtojmë çështjet e pushtetit, të lirisë së fjalës, lirinë e mendimit, të drejtën e organizimit shoqëror, barazinë para drejtësisë, paprekshmërinë e pronës, të vendbanimit, të tatimit dhe idenë e tatimit të fshehtë. Asnjëra nga këto pyetje nuk guxon të debatohet publikisht para popullit; dhe as që duhet numëruar para tij të gjitha elementet tona bazë. Rëndësia e kësaj heshtje qëndron në atë që, duke kaluar heshtur para këtyre parimeve, ruajmë lirinë e veprimit tonë. Kjo na mundëson të shkyqim ndonjërën nga ato elemente më-pastaj, në çdo rast të volitshëm, pa e hetuar askush këtë. Përndryshe, po t’i publikonim, do të duhej t’i merrnim me rezervë.

(1) – Strategjinë tonë, duke prezentuar parimet e së drejtës moderne, sikur ne e kemi pranuar vetë, pa hyrë në detaje.

Suksesi është i garantuar

Populli në një mënyrë të veçantë i nderon ata që në vete personifikojnë fuqinë. Për çdo akt të dhunës brohorisin: “Vërtet është i poshtër, por i zoti! Me çfarë vetbesimi artificial ka luajtur rolin!”
Ne synojmë që, pa u vërejtur, t’i detyrojmë të gjithë popujt për të ndërtuar vepra të reja, me të cilat përgatisim planin, për të rrënuar plotësisht rendin ekzistues, të cilin do ta zëvendësojmë me mbretërinë tonë dhe me ligjet e saj. Prandaj, duhet të sigurojmë mbështetjen e kësaj force, e cila është e përbërë (“aq na bën?”) nga agjentët tanë – “kryeministrave” modern të shteteve. Këtu forca eliminon të gjitha pengesat të cilat na dalin përpara.

Grushtshteti
Kur të zbatojmë grushtshtetin, popuj-ve do t’ju themi: “Gjithëçka shkoi keq për ju. Ju keni rënë në hall të madh. Ne do t’i zhdukim shkaqet e halleve tuaja: kombësitë, kufijtë, dallimet valutore. Vërtet, duke mos i kuptuar arësyet tona, mund të na gjykoni; por, që të jeni të drejtë, shqyrtoni së pari çka ju ofrojmë...” Atëherë ata do të na mbajnë mbi supe me entuziazëm, gëzim dhe shpresë. Votimet do të na përgatisin terenin për t’i shtyer në to edhe njerëzit më të thjeshtë, duke organizuar kudo që të jetë e mundur grupe dhe shoqëri të veçanta. Votat e masave do ta luajnë rolin vendimtar, duke na bërë shërbimin e fundit: konfirmimin e ligjeve tona.

E drejta e përgjithshme e votës

Për të fituar shumicën absolute, duhet ta jetësojmë, pa dallime, të drejtën e përgjithshme të votës së lirë. Këtë shumicë nuk do të mund ta fitonim tek shtresa e shkolluar dhe e pasur.

Fuqia e jonë rrënon familjen nën despotizëm

Cilitdo, që është i brumosur me mendimet e vlerës së tij personale, do t’ia shkëpusim të gjitha lidhjet familiare midis gojëve; njerëzit me vlerë do t’i pengojmë të votohen: masat, nën udhëheqjen tonë, nuk do t’ju mundësojnë atyre të dalin në skenë. Masa do të mësohet të na dëgjojë vetëm ne, ne që paguajmë për përkujdesjen dhe dëgjueshmërinë e saj. Këto mjete na sigurojnë në shuplakë këtë fuqi të verbër, kështuqë ajo nuk mund të lëvizë fare pa ndihmën e agjentëve tanë të futur për ta drejtuar, e cila e di se prej tyre varen të ardhurat e tyre, shpërblimi dhe çdo fitim tjetër.

SEANCA E TRETË

Riedukimi i popullit

Duke zbatuar parimet tona, kini kujdes në karakterin e popullit ku punoni. Zbatimi i përgjithshëm dhe i barabartë i këtyre parimeve nuk mund të sjellë sukses para se të riedukohet populli. Nëse shkoni hap pas hapi dhe me kujdes, akoma pa kaluar 10 vite do t’i shihni ndryshimet e karaktereve edhe më të rezistue-shëm. Ne kështu do të llogarisim me një popull më shumë nga popujt e tjerë, i cili do t’i nënshtrohet idesë sonë të inter-nacionalizmit njerëzor.

Rrënimi i qeverive

Pasi që të marrim pushtetin, fjalët demagogjike të parollave tona liberale “Liria, Barazia, Vëllazërimi”, do t’i zëvendësojmë me formulime të reja: “E drejta për liri, obligimet për Barazi, ideali i Vëllazërimit”, për ta kapur këtë egërsirë përsëri për brirë. Në të vërtetë pushteti i ynë tanimë këtë e ka arritur në masë të madhe, edhepse ka mbetur akoma një numër i konsiderueshëm i tyre.

Antisemitizmi

Nëse ndonjë qeveri ngrit zërin kundër nesh, kjo ndodh vetëm formalisht dhe me nxitjen tonë - sepse ne kemi nevojë për antisemitizmin e tyre, për të qeverisur më lehtë me vëllezërit tanë të nivelit të ulët. Këtë çështje nuk do ta zbërthej më gjërësisht.

Diktatura masonerike
Do të theksoj vetëm një çështje, atë se Mbiqeveria e jonë nuk po has më në pengesa nga qeveritë e Gojëve. Ajo është plotësisht legale, e njohur me emrin energjik dhe të dhunshëm - Diktaturë. Mund t’ju them hapur, se tani vetëm ne jemi ligjëdhënës; ne jemi gjykatës; ne jemi ata që Gojëve ju shqiptojmë dënimet nëpër gjykata, ne gjykojmë me vdekje apo amnis-tojmë; ne jemi urdhërdhënës suprem, në ballë të ushtrive tona të përbëra nga liberalët.

Terrori

Ne qeverisim me dorën e fortë, sepse ajo ashtu na ruan nga mbeturinat e organizatave të dikurshme politike me ambicje të pashuar, ato që mbajnë gjallë ndjenjen e urrejtjes dhe të hakmarrjes - të cilat i kemi rrënuar. Nga ne rrjedh Terrori i përgjithshëm.

Shërbëtorët e masonerisë

Midis agjentëve tanë të vetëdijshëm e të pavetëdijshëm, kemi njërëz të mendimeve të llojllojshme: monarkistë, demagogë, socialistë, anarkistë, komunistë dhe utopistë të të gjitha llojeve. Secilit i kemi dhënë detyrën e tij: secili gropon nga ana e vet dhe përpiqet të rrënojë atë në çka mbahet. Të gjitha shtetet e shtyera në këso manevrash, janë të etshme për paqe dhe të gatshme për të gjitha sakrificat, vetëm për ta fituar atë. Mirëpo, ne nuk do t’ju japim as qetësi as pajtim, derisa të mos e pranojnë Mbiqeverisjen tonë ndërkomëtare, duke iu nënshtruar plotësisht asaj. Popujt protestojnë, kërkojnë zgjidhjen e problemeve sociale nga ndër-kombëtarët. Ndasitë partiake kanë mundësuar që ai të ngel në mëshirë tonë, sepse për të bërë luftë partiake, duhen mjete financiare, të cilat i kemi ne.

Konflikti midis pushtetit dhe popullitDo të frikoheshim sikur forcat e dukshme të qeverive goje të lidheshin me forcën e verbër të popullit. Por ne kemi marrë të gjitha masat përkatëse kundër një mundësie të këtillë: MIDIS KËTYRE DY FORCAVE KEMI NGRITUR NJË MUR TË FORTË MOSBESIMI. Kështu, forca e verbër e popullit do të mbetet një mbështetëse e jona, ne do të jemi udhëheqësit e saj, duke e drejtuar në kahje të qëllimit tonë. Për këtë do të përkujdesen agjentët tanë, të futur në brendinë e popullit.

Lidhjet tona me popullin

Kur të pranohet pushteti i ynë, ne do ta edukojmë hapur popullin, në vende publike, në konferenca, mbi lëndët politike, në mënyrën që ne na shkon për shtati. Fjala e SOVRANIT tonë do të njihet në të gjitha këndet e botës, në Ditën e Proklamimit.

Organizmi liberal

Për të mos i rrënuar institucionet e Gojëve para kohe, ne e kemi zgjatur me kujdes dhe mjeshtri dorën tonë brenda tyre, me të cilën i kemi udhëhequr e kontrolluar ngasësit kryesorë të mekanizmave të tyre. Këta ngasës, që dikur kanë funkcionuar me një sistem rigoroz por të drejtë, i kemi zëvendësuar me çrregullime idioteske liberale dhe anarkike. Kështu kemi ndikuar tek qeveritë, në ligjet zgjedhore, në shtyp, në lirinë individuale dhe, që është me më rëndësi, në arsim dhe edukim, në këtë gurthemel të jetës sociale.

Mbjellja e injorancës tek GojimëtSa i përket edukimit, tek rinia Goje ne e kemi mbjellë injorancën dhe degjenerimin. Nga ligjet ekzistuese - pa i ndryshuar esencialisht, vetëm i kemi deformuar me interpretime kontradiktore. Kemi krijuar diçka madhështore me rezulta-tet të cilat i kemi arritur.

Interpretimi i ligjit

Këto rezultate duken në faktin se, përmes interpretimeve tona, janë maskuar ligjet, duke fshehur plotësisht kuptimin e tyre para syve të qeverive, të paafta për të zbatuar pakon e ligjeve të tilla të paqarta, për shkak të cilave bëhen gjykime sipas ndërgjegjës.

Shkatërrimi i qyteteve kryesore

Nëse planet tona zbulohen para kohe, do të ketë kryengritje të armatosur. Duke paraparë këtë mundësi, ne i kemi mjetet rezervë: rrënimin e qyteteve kryesore së bashku me organizatat dhe dokumentacionet e tyre.