Kategorizimi i objekteve të paidentifikuara
Faqja 1 e 1
Kategorizimi i objekteve të paidentifikuara
Jon 24.08.09 15:46
Kategorizimi i objekteve të paidentifikuara
Disa shkencëtarë kanë rekomanduar që hetimet të klasifikoheshin sipas hollësive të fenomenit apo objektit që raportohej apo regjistrohej. Kategoritë tipike përfshijnë:
* “Anije” si pjatë filxhani, me majë në formën e lodrës apo në formën e diskut pa një forcë shtytëse të dukshme apo të dëgjueshme. (natën apo ditën)
* “Anije” e madhe trekëndore apo një model i shndritshëm trekëndor.
* “Anije” në formën e puros pa dritare të shndritshme (Meteorët e shndritshëm zakonisht raportohen në këtë mënyrë, por ato janë fenomene fare të ndryshme).
* Të tjerë: Shiritë grade, trekëndësha barabrinjës, sfera (zakonisht janë raportuar si të shndritshme, që shkëlqejnë natën), kube, diamante, masa pa formë të errëta, vezë dhe cilindra.
Sistemi “Hynek”
Doktor J. Allen Hynek krijoi një tjetër sistem të përdorur përshkrimi, duke i ndarë këto raportime pamjesh të çuditshme në gjashtë kategori.
Në fillim ndan pamjet në bazë të afërsisë, duke përdorur në mënyrë arbitrare 500 këmbë si pikë ndërprerjeje.
Ai më pas i ndan këto ndarje në bazë të kushteve të pamjes apo tipareve të tjera të veçanta. Tre kategoritë e pamjeve në distancë janë:
* Dritat e natës (NL): Drita anomale të parë në qiellin e mbrëmjes.
* Disqe të ditës (DD): Çdo objekt anomal (i çrregullt), përgjithësisht, por jo domosdoshmërish “diskor”, i parë në largësi në qiell gjatë ditës.
* Raste në radar apo vizuale (RV). Objekte të para në të njëjtën kohë nga syri dhe radari.
Klasifikimi i largët ka vlerë në lidhje me vlerën e dukshme dhe rastet RV, zakonisht janë konsideruar të jenë më të shumta, për shkak të vërtetimit të radarit dhe rastet NL janë më të paktat, për shkak të lehtësisë në të cilën drita shihet gjatë natës dhe shpesh ngatërrohet me fenomenet prozaike si meteorë, yje të shndritshëm apo aeroplanë dhe avionë. Raportimet RV gjithashtu janë më të pakta në numër, ndërsa ato NL janë më të shpeshtat.
Përveç tyre, ekzistojnë edhe tre nënkategori “të takimeve nga afër.
Edhe këto mendohen se kanë një vlerë më të lartë të dukshme, për shkak se përfshijnë rezultate të matshme fizike dhe objektet të para nga afër kanë më pak gjasa të jenë rezultat i keqinterpretimeve.
Ashtu si në rastet RV, këto priren të jenë relativisht të rralla:
* CE1: Objekte të çuditshme të para pranë, por pa ndërveprimin fizik me mjedisin.
* CE2: Një rast si CE1, por me krijimin e evidencave fizike apo shkaktimin e interferencës elektromagnetike.
* CE3: Rastet CE1 apo CE2, ku “pushtuesit” apo ndryshe, qeniet, janë parë. (Nga ky rast merr shkas edhe titulli i filmit të regjisorit Steven Spielberg, “Takime të ngushta të tipit të tretë”).
Sistemi i klasifikimi “Hynek” që nga dita kur është krijuar është zgjeruar dhe përshin edhe gjëra të tilla si rrëmbime të supozuara alienosh dhe fenomene të shtrembërimit të gjethit.
Sistemi “Vallee”
Jacques Vallee ka krijuar një sistem klasifikimi “UFO”-sh, i cili preferohet nga shumë hetues të “UFO”-ve, madje më shumë se sistemi “Hynek”, pasi në mënyrë të konsiderueshme është më shumë përshkrues se sa ky sistem, veçanërisht në lidhje me sjelljen e raportuar të “UFO”-ve.
Tipi – I (a, b, b, d) – Vëzhgimi i një objekti të pazakontë, diskor-sferik apo të ndonjë gjeometrie tjetër, të vendosur diku pranë tokës (në lartësinë e pemës apo më poshtëë), e cila lidhet me gjurmët, efekte mekanike, termike apo të shndritshme.
* a – Mbi apo pranë tokës
* b – Pranë apo mbi sipërfaqen e ujit
* c – Pushtuesit duken se shfaqin interes tek dëshmitarët, duke i bërë shenja apo sinjale të shndritshme.
* d – Objektet duket se kanë “zbuluar” një objekt tokësor.
Tipi - II (a, b, c) – Vëzhgimi i një objekti të pazakontë me një formacion vertikal cilindrik në qiell, i shoqëruar me një re të shpërndarë. Këtij fenomeni i janë dhënë emra të ndryshëm si “re-cigareje” apo “re-sferë”.
* a – Lëvizin të mënyrë të parregullt në qiell
* b – Objekti është i palëvizshëm dhe i hap rrugë objekteve dytësore (ndonjëherë quhen “objekte satelitore”.
* c – Objekti është i rrethuar nga objekte dytësore.
Tipi - III (a, b, c, d, e)- Vëzhgim i një objekti të pazakontë sferik, diskor ose në formë vezake, që qëndron pa lëvizur në qiell.
* a – Qëndrimi mes dy periudhave lëvizjeje me rënie që duket gati si “rënie”, lart dhe poshtëë, ose lëvizje si lavjerrës.
* b – Ndërprerje e fluturimit të vazhdueshëm për të qëndruar pezull dhe më pas për ta vazhduar lëvizjen.
* c – Alterimi i pamjes së jashtme ndërsa qëndrojnë pezull, për shembull, ndryshimi i shkëlqimit, prodhimi i një objekti të dytë, e të tjera.
* d – “Luftim i ashpër” apo gëzim mes objekteve të ndryshme që qëndrojnë pezull.
* e – Trajektorja e alternuar në mënyrë të papritur gjatë fluturimeve të vazhdueshme për të fluturuar ngadalë mbi një zonë të caktuar, rreth apo ndryshimi i papritur i kursit.
Tipi IV (a, b, c, d) – Vëzhgimi i një objekti të pazakontë gjatë fluturimit të vazhdueshëm.
* a – Fluturim i vazhdueshëm
* b – Trajektore e ndikuar nga një anije tradicionale aty pranë.
* c – Fluturim në formacion
* d – Trajektore e vallëzuar apo në zig-zag.
Tipi V (a, b, c)- Vëzhgimi i një objekti të pazakontë me formë të jashtme të padallueshme, domethënë, pamja e jashtme tregon se nuk është një material i plotë apo i qëndrueshëm në strukturë.
* a – Diametër i zgjeruar në dukje, objekt i paqartë i shndritshëm.
* b – Objekte në formë ylli qëndrojnë pezull për periudha të gjata.
* c – Objekte në formë ylli që kryqëzohen me shpejtësi në qiell, mundësisht me trajektore të çuditshme.
Evidenca fizike të rasteve të pazgjidhura
Përveç pamjeve vizive, rastet ndonjëherë kanë supozuar një evidencë fizike jo të drejtpërdrejtë, përfshirë shumë raste të studiuara nga agjencitë e ndryshme ushtarake dhe qeveritare të shteteve të ndryshme.
Evidenca fizike jo të drejtpërdrejta, që mund të jenë të dhëna të marra nga larg, si kontakte të radarit dhe fotografi.
Evidencat fizike më të drejtpërdrejta përfshijnë bashkëveprime fizike me mjedisin shumë pranë – “takimet e ngushta” të sistemit “Hynek” apo rastet të “Tipit 1” të sistemit “Vallee”, të cilat përfshijnë “gjurmë uljeje”, ndërhyrje elektromagnetike dhe efekte fizike-biologjike.
* Kontakte dhe gjurmë radari, ndonjëherë nga vende të ndryshme.
Këto shpesh konsiderohen si rastet më të mira, pasi zakonisht gjurmohen nga personel i stërvitur ushtarak dhe operatorë të kullave të komandimit, interceptorë të pamjeve vizive stimulante dhe të anijeve hapësinore.
Një shembull i kohëve të fundit janë pamjet masive të trekëndëshave të mëdhenj, pa zbrumë që kanë fluturuar në lartësi të ulëta në vitet 1989 dhe 1990 mbi Belgjikë, të gjurmuara nga radari i shumëfishtë i NATO-s dhe interceptorët reaktivë, dhe i hetuar nga ushtria belge (përfshirë dhe provë e fotografuar).
Një tjetër rast i famshëm i vitit 1986 ishte rasti “JAL 1628” mbi Alaskë, i cili është hetuar nga “FAA”.
* Evidencë fotografike, përfshirë dhe foto, filma dhe video, gjithashtu edhe spektrum infra të kuqe (të rralla).
* Spektogramë të regjistruar vizivë (jashtëzakonisht të rrallë). * Turbullime të regjistruara gravimetrike dhe magnetike (jashtëzakonisht të rralla).
* Prova e gjurmës së uljes, përfshirë dhe gjurmë në tokë, tokë e djegur apo e tharë, gjethe të djegura apo të thyera, anomali magnetike, nivele të larta radioaktiviteti dhe gjurmë metalike.
Incidenti i “UFO”-ve “Height 611” apo ai i “Lonnie Zamora Socorro”, i vitit 1964, konsiderohen si rastet më të pashpjegueshme të projektit “Blue Book” të USAF-it. Një shembull i njohur nga nëntori i vitit 1980 ishte incidenti i Rendlesham Forest, në Angli.
Rreth 2 javë më vonë, në janar të vitit 1981, i ndodhur në Trans-en-Provence dhe i hetuar nga GEPAN, dikur agjencia zyrtare e qeverisë franceze për hetimin e UFO-ve.
Shefi i projektit “Blue Book”, Edward J. Ruppelt, e përshkroi një rast klasik CE2, që përfshinte një ngastër të djegur bari. Katalogë me mijëra raste të tilla janë grumbulluar, veçanërisht nga shkencëtari Ted Phillips.
* Efekte fiziologjike tek njerëzit dhe kafshët, përfshirë dhe paralizë e përkohshme, djegie lëkure dhe puçrra, djegie të ndryshme dhe simptoma që i ngjajnë helmit nga radioaktiviteti, si për shembull incidenti “Cash-Landrum” në vitin 1980. Një rast i tillë daton që në vitin 1886, një incident venezuelas i raportuar në revistën “Scientific Amerikan”.
* Rastet e ashtuquajtura të mutilacionit të kafshëve/gjethit, për të cilat disa mendojnë se janë pjesë e fenomenit të UFO-ve. Raste të tilla janë analizuar duke përdorur teknikat e ligjshme shkencore.
* Efektet biologjike mbi bimët, të tilla si rritje e përshpejtuar apo kalbje e menjëhershme, efekte të rritjes së menjëhershme të farës, dhe dalje të nyjeve nga rrënjët (zakonisht të lidhura me rastet e gjurmëve fizike apo ciklin e prodhimit).
* Efekte të interferencave elektromagnetike (EM), përfshirë dhe makina që fiken papritur, ndërprerje të energjisë elektrike, interferenca në radio apo televizor, shmangie të shigjetës në busullën magnetike, dhe turbullira në udhëtimin e avionëve, prishje të komunikimit dhe të motorit të këtyre mjeteve.
Një listë e 30 incidenteve të tilla mbi anijet hapësinore është përpiluar nga shkencëtari i NASA-s, doktor Richard F. Haines.
Një çështje e famshme ushtarake e vitit 1976 mbi Teheranin, e regjistruar nga CIA dhe DIA në dokumentet e klasifikuara, ka rezultuar në humbje të komunikimit në shumë anije hapësinore dhe dështimin e sistemit të armëve në interceptorët F-4, ndërsa ishin gati të godisnin me reaktiv një UFO. Ky ishte gjithashtu edhe një rast i parë në radar edhe vizual.
* Gjurmim i largët radioaktiviteti, i shënuar edhe në disa dokumente të FBI-së dhe CIA-s, gjë që ka ndodhur mbi instalimet bërthamore të qeverisë në Laboratorin Kombëtar të Los Alamosit dhe Laboratorit Kombëtar të Oak Ridge, në vitin 1950, i raportuar gjithashtu edhe nga drejtori i projektit “Blue Book”, Ed Ruppelt në librin e tij.
* Rastet me evidenca fizike të vështira, si për shembull në vitin 1957, Ubatuba, në Brazil, ku janë analizuar fragmente magnezi nga qeveria braziliane, në “Condom Report” dhe nga shkencëtarë të tjerë. Incidenti “Socorro/Lonnie Zamora në vitin 1964 gjithashtu ka lënë gjurmë metalike, të analizuara nga NASA.
* Nxjerrje të regjistruara elektromagnetike, si mikrovalë të regjistruara në rastin e famshëm të anijes hapësinore “RB-47”, në vitin 1957, e cila është një rast viziv dhe ku është parë në radar.
Unaza të polarizuara të vëzhguara nga një shkencëtar “UFO”-sh, i shpjeguar nga doktor James Harder si fusha të forta magnetike “UFO”-sh, të cilat kanë shkaktuar dhe efektin “Faraday”.
Këto evidenca të ndryshme të raportuara janë studiuar edhe nga shkencëtarë dhe inxhinierë të ndryshëm, në mënyrë private apo përmes studimeve të ndryshme qeveritare (si projekti “Blue Book”, komiteti “Condon” dhe kërkimet franceze “GEPAN/SEPRA”)
Përpjekje janë bërë edhe për të shpjeguar fizikën e mundshme inxhinierike që fshihet prapa “UFO”-ve, përmes analizës së raportimeve të dëshmitarëve dhe evidencës fizike.
Shembuj të tillë përmenden nga ish-inxhinieri i NASA-s, James McCampbell në librin e tij “Ufologjia on-line”, inxhinieri i NASA/NACA-s, Paul R. Hill në librin e tij “Objektet e çuditshme fluturuese” dhe pionieri gjerman i raketave, Hermann Oberth.
Mes temave të përmendura nga McCampbell, Hill dhe Oberth ishte çështja se si “UFO”-t mund të lëvizim me një shpejtësi supersonike pa krijuar një bum zanor.
Propozimi i McCampbell ishte ai i një plazme mikrovalore që del në ajër para anijes.
Diçka e tillë po kërkohet nga doktor Leik Myrabo, profesor i Fizikës Inxhinierike në Institutin Politeknik “Ressselaer”, si një progres i mundshëm për fluturimet supersonike.
Disa shkencëtarë kanë rekomanduar që hetimet të klasifikoheshin sipas hollësive të fenomenit apo objektit që raportohej apo regjistrohej. Kategoritë tipike përfshijnë:
* “Anije” si pjatë filxhani, me majë në formën e lodrës apo në formën e diskut pa një forcë shtytëse të dukshme apo të dëgjueshme. (natën apo ditën)
* “Anije” e madhe trekëndore apo një model i shndritshëm trekëndor.
* “Anije” në formën e puros pa dritare të shndritshme (Meteorët e shndritshëm zakonisht raportohen në këtë mënyrë, por ato janë fenomene fare të ndryshme).
* Të tjerë: Shiritë grade, trekëndësha barabrinjës, sfera (zakonisht janë raportuar si të shndritshme, që shkëlqejnë natën), kube, diamante, masa pa formë të errëta, vezë dhe cilindra.
Sistemi “Hynek”
Doktor J. Allen Hynek krijoi një tjetër sistem të përdorur përshkrimi, duke i ndarë këto raportime pamjesh të çuditshme në gjashtë kategori.
Në fillim ndan pamjet në bazë të afërsisë, duke përdorur në mënyrë arbitrare 500 këmbë si pikë ndërprerjeje.
Ai më pas i ndan këto ndarje në bazë të kushteve të pamjes apo tipareve të tjera të veçanta. Tre kategoritë e pamjeve në distancë janë:
* Dritat e natës (NL): Drita anomale të parë në qiellin e mbrëmjes.
* Disqe të ditës (DD): Çdo objekt anomal (i çrregullt), përgjithësisht, por jo domosdoshmërish “diskor”, i parë në largësi në qiell gjatë ditës.
* Raste në radar apo vizuale (RV). Objekte të para në të njëjtën kohë nga syri dhe radari.
Klasifikimi i largët ka vlerë në lidhje me vlerën e dukshme dhe rastet RV, zakonisht janë konsideruar të jenë më të shumta, për shkak të vërtetimit të radarit dhe rastet NL janë më të paktat, për shkak të lehtësisë në të cilën drita shihet gjatë natës dhe shpesh ngatërrohet me fenomenet prozaike si meteorë, yje të shndritshëm apo aeroplanë dhe avionë. Raportimet RV gjithashtu janë më të pakta në numër, ndërsa ato NL janë më të shpeshtat.
Përveç tyre, ekzistojnë edhe tre nënkategori “të takimeve nga afër.
Edhe këto mendohen se kanë një vlerë më të lartë të dukshme, për shkak se përfshijnë rezultate të matshme fizike dhe objektet të para nga afër kanë më pak gjasa të jenë rezultat i keqinterpretimeve.
Ashtu si në rastet RV, këto priren të jenë relativisht të rralla:
* CE1: Objekte të çuditshme të para pranë, por pa ndërveprimin fizik me mjedisin.
* CE2: Një rast si CE1, por me krijimin e evidencave fizike apo shkaktimin e interferencës elektromagnetike.
* CE3: Rastet CE1 apo CE2, ku “pushtuesit” apo ndryshe, qeniet, janë parë. (Nga ky rast merr shkas edhe titulli i filmit të regjisorit Steven Spielberg, “Takime të ngushta të tipit të tretë”).
Sistemi i klasifikimi “Hynek” që nga dita kur është krijuar është zgjeruar dhe përshin edhe gjëra të tilla si rrëmbime të supozuara alienosh dhe fenomene të shtrembërimit të gjethit.
Sistemi “Vallee”
Jacques Vallee ka krijuar një sistem klasifikimi “UFO”-sh, i cili preferohet nga shumë hetues të “UFO”-ve, madje më shumë se sistemi “Hynek”, pasi në mënyrë të konsiderueshme është më shumë përshkrues se sa ky sistem, veçanërisht në lidhje me sjelljen e raportuar të “UFO”-ve.
Tipi – I (a, b, b, d) – Vëzhgimi i një objekti të pazakontë, diskor-sferik apo të ndonjë gjeometrie tjetër, të vendosur diku pranë tokës (në lartësinë e pemës apo më poshtëë), e cila lidhet me gjurmët, efekte mekanike, termike apo të shndritshme.
* a – Mbi apo pranë tokës
* b – Pranë apo mbi sipërfaqen e ujit
* c – Pushtuesit duken se shfaqin interes tek dëshmitarët, duke i bërë shenja apo sinjale të shndritshme.
* d – Objektet duket se kanë “zbuluar” një objekt tokësor.
Tipi - II (a, b, c) – Vëzhgimi i një objekti të pazakontë me një formacion vertikal cilindrik në qiell, i shoqëruar me një re të shpërndarë. Këtij fenomeni i janë dhënë emra të ndryshëm si “re-cigareje” apo “re-sferë”.
* a – Lëvizin të mënyrë të parregullt në qiell
* b – Objekti është i palëvizshëm dhe i hap rrugë objekteve dytësore (ndonjëherë quhen “objekte satelitore”.
* c – Objekti është i rrethuar nga objekte dytësore.
Tipi - III (a, b, c, d, e)- Vëzhgim i një objekti të pazakontë sferik, diskor ose në formë vezake, që qëndron pa lëvizur në qiell.
* a – Qëndrimi mes dy periudhave lëvizjeje me rënie që duket gati si “rënie”, lart dhe poshtëë, ose lëvizje si lavjerrës.
* b – Ndërprerje e fluturimit të vazhdueshëm për të qëndruar pezull dhe më pas për ta vazhduar lëvizjen.
* c – Alterimi i pamjes së jashtme ndërsa qëndrojnë pezull, për shembull, ndryshimi i shkëlqimit, prodhimi i një objekti të dytë, e të tjera.
* d – “Luftim i ashpër” apo gëzim mes objekteve të ndryshme që qëndrojnë pezull.
* e – Trajektorja e alternuar në mënyrë të papritur gjatë fluturimeve të vazhdueshme për të fluturuar ngadalë mbi një zonë të caktuar, rreth apo ndryshimi i papritur i kursit.
Tipi IV (a, b, c, d) – Vëzhgimi i një objekti të pazakontë gjatë fluturimit të vazhdueshëm.
* a – Fluturim i vazhdueshëm
* b – Trajektore e ndikuar nga një anije tradicionale aty pranë.
* c – Fluturim në formacion
* d – Trajektore e vallëzuar apo në zig-zag.
Tipi V (a, b, c)- Vëzhgimi i një objekti të pazakontë me formë të jashtme të padallueshme, domethënë, pamja e jashtme tregon se nuk është një material i plotë apo i qëndrueshëm në strukturë.
* a – Diametër i zgjeruar në dukje, objekt i paqartë i shndritshëm.
* b – Objekte në formë ylli qëndrojnë pezull për periudha të gjata.
* c – Objekte në formë ylli që kryqëzohen me shpejtësi në qiell, mundësisht me trajektore të çuditshme.
Evidenca fizike të rasteve të pazgjidhura
Përveç pamjeve vizive, rastet ndonjëherë kanë supozuar një evidencë fizike jo të drejtpërdrejtë, përfshirë shumë raste të studiuara nga agjencitë e ndryshme ushtarake dhe qeveritare të shteteve të ndryshme.
Evidenca fizike jo të drejtpërdrejta, që mund të jenë të dhëna të marra nga larg, si kontakte të radarit dhe fotografi.
Evidencat fizike më të drejtpërdrejta përfshijnë bashkëveprime fizike me mjedisin shumë pranë – “takimet e ngushta” të sistemit “Hynek” apo rastet të “Tipit 1” të sistemit “Vallee”, të cilat përfshijnë “gjurmë uljeje”, ndërhyrje elektromagnetike dhe efekte fizike-biologjike.
* Kontakte dhe gjurmë radari, ndonjëherë nga vende të ndryshme.
Këto shpesh konsiderohen si rastet më të mira, pasi zakonisht gjurmohen nga personel i stërvitur ushtarak dhe operatorë të kullave të komandimit, interceptorë të pamjeve vizive stimulante dhe të anijeve hapësinore.
Një shembull i kohëve të fundit janë pamjet masive të trekëndëshave të mëdhenj, pa zbrumë që kanë fluturuar në lartësi të ulëta në vitet 1989 dhe 1990 mbi Belgjikë, të gjurmuara nga radari i shumëfishtë i NATO-s dhe interceptorët reaktivë, dhe i hetuar nga ushtria belge (përfshirë dhe provë e fotografuar).
Një tjetër rast i famshëm i vitit 1986 ishte rasti “JAL 1628” mbi Alaskë, i cili është hetuar nga “FAA”.
* Evidencë fotografike, përfshirë dhe foto, filma dhe video, gjithashtu edhe spektrum infra të kuqe (të rralla).
* Spektogramë të regjistruar vizivë (jashtëzakonisht të rrallë). * Turbullime të regjistruara gravimetrike dhe magnetike (jashtëzakonisht të rralla).
* Prova e gjurmës së uljes, përfshirë dhe gjurmë në tokë, tokë e djegur apo e tharë, gjethe të djegura apo të thyera, anomali magnetike, nivele të larta radioaktiviteti dhe gjurmë metalike.
Incidenti i “UFO”-ve “Height 611” apo ai i “Lonnie Zamora Socorro”, i vitit 1964, konsiderohen si rastet më të pashpjegueshme të projektit “Blue Book” të USAF-it. Një shembull i njohur nga nëntori i vitit 1980 ishte incidenti i Rendlesham Forest, në Angli.
Rreth 2 javë më vonë, në janar të vitit 1981, i ndodhur në Trans-en-Provence dhe i hetuar nga GEPAN, dikur agjencia zyrtare e qeverisë franceze për hetimin e UFO-ve.
Shefi i projektit “Blue Book”, Edward J. Ruppelt, e përshkroi një rast klasik CE2, që përfshinte një ngastër të djegur bari. Katalogë me mijëra raste të tilla janë grumbulluar, veçanërisht nga shkencëtari Ted Phillips.
* Efekte fiziologjike tek njerëzit dhe kafshët, përfshirë dhe paralizë e përkohshme, djegie lëkure dhe puçrra, djegie të ndryshme dhe simptoma që i ngjajnë helmit nga radioaktiviteti, si për shembull incidenti “Cash-Landrum” në vitin 1980. Një rast i tillë daton që në vitin 1886, një incident venezuelas i raportuar në revistën “Scientific Amerikan”.
* Rastet e ashtuquajtura të mutilacionit të kafshëve/gjethit, për të cilat disa mendojnë se janë pjesë e fenomenit të UFO-ve. Raste të tilla janë analizuar duke përdorur teknikat e ligjshme shkencore.
* Efektet biologjike mbi bimët, të tilla si rritje e përshpejtuar apo kalbje e menjëhershme, efekte të rritjes së menjëhershme të farës, dhe dalje të nyjeve nga rrënjët (zakonisht të lidhura me rastet e gjurmëve fizike apo ciklin e prodhimit).
* Efekte të interferencave elektromagnetike (EM), përfshirë dhe makina që fiken papritur, ndërprerje të energjisë elektrike, interferenca në radio apo televizor, shmangie të shigjetës në busullën magnetike, dhe turbullira në udhëtimin e avionëve, prishje të komunikimit dhe të motorit të këtyre mjeteve.
Një listë e 30 incidenteve të tilla mbi anijet hapësinore është përpiluar nga shkencëtari i NASA-s, doktor Richard F. Haines.
Një çështje e famshme ushtarake e vitit 1976 mbi Teheranin, e regjistruar nga CIA dhe DIA në dokumentet e klasifikuara, ka rezultuar në humbje të komunikimit në shumë anije hapësinore dhe dështimin e sistemit të armëve në interceptorët F-4, ndërsa ishin gati të godisnin me reaktiv një UFO. Ky ishte gjithashtu edhe një rast i parë në radar edhe vizual.
* Gjurmim i largët radioaktiviteti, i shënuar edhe në disa dokumente të FBI-së dhe CIA-s, gjë që ka ndodhur mbi instalimet bërthamore të qeverisë në Laboratorin Kombëtar të Los Alamosit dhe Laboratorit Kombëtar të Oak Ridge, në vitin 1950, i raportuar gjithashtu edhe nga drejtori i projektit “Blue Book”, Ed Ruppelt në librin e tij.
* Rastet me evidenca fizike të vështira, si për shembull në vitin 1957, Ubatuba, në Brazil, ku janë analizuar fragmente magnezi nga qeveria braziliane, në “Condom Report” dhe nga shkencëtarë të tjerë. Incidenti “Socorro/Lonnie Zamora në vitin 1964 gjithashtu ka lënë gjurmë metalike, të analizuara nga NASA.
* Nxjerrje të regjistruara elektromagnetike, si mikrovalë të regjistruara në rastin e famshëm të anijes hapësinore “RB-47”, në vitin 1957, e cila është një rast viziv dhe ku është parë në radar.
Unaza të polarizuara të vëzhguara nga një shkencëtar “UFO”-sh, i shpjeguar nga doktor James Harder si fusha të forta magnetike “UFO”-sh, të cilat kanë shkaktuar dhe efektin “Faraday”.
Këto evidenca të ndryshme të raportuara janë studiuar edhe nga shkencëtarë dhe inxhinierë të ndryshëm, në mënyrë private apo përmes studimeve të ndryshme qeveritare (si projekti “Blue Book”, komiteti “Condon” dhe kërkimet franceze “GEPAN/SEPRA”)
Përpjekje janë bërë edhe për të shpjeguar fizikën e mundshme inxhinierike që fshihet prapa “UFO”-ve, përmes analizës së raportimeve të dëshmitarëve dhe evidencës fizike.
Shembuj të tillë përmenden nga ish-inxhinieri i NASA-s, James McCampbell në librin e tij “Ufologjia on-line”, inxhinieri i NASA/NACA-s, Paul R. Hill në librin e tij “Objektet e çuditshme fluturuese” dhe pionieri gjerman i raketave, Hermann Oberth.
Mes temave të përmendura nga McCampbell, Hill dhe Oberth ishte çështja se si “UFO”-t mund të lëvizim me një shpejtësi supersonike pa krijuar një bum zanor.
Propozimi i McCampbell ishte ai i një plazme mikrovalore që del në ajër para anijes.
Diçka e tillë po kërkohet nga doktor Leik Myrabo, profesor i Fizikës Inxhinierike në Institutin Politeknik “Ressselaer”, si një progres i mundshëm për fluturimet supersonike.
Jon- 1159
Faqja 1 e 1
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi