Dedali dhe Ikari.

Per Dedalin tregonin se kishte skalitur ne mermer te bardhe si bora shtatore te mahnitshme, qe dukeshin si te gjalla. Ai krijoi edhe sepaten dhe turjelen. Emri I tij u be I degjuar edhe ne vende te largeta, por mbreti I Kretes deshironte ta mbante vetem per vete mjeshterine e artistit te madh dhe nuk e linte te largohej nga ishulli . Dedali e vrau mendjen si te ikte dhe ne fund iu pervesh punes: mblodhi pupla zogjsh, I bashkoi me fije liri e me dylle dhe nisi te bente me to kater flatra te medha, nderkohe rreth tij bridhte duke luajtur I biri:
--Degjome Ikar, tani ne do te ikim nga Kreta. Ki kujdes kur te jesh duke fluturuar. Mos zbrit shume afer detit, qe sterkalat e valeve te detit mos t'i lagin pendet. Por mos u ngjit dhe shume lart, sepse te nxehtet mund ta shkrije dyllin dhe pendet te bien. Ti fluturo afer meje, -- por nga kenaqesia e fluturimit, djali I harroi porosite e t'et. Rrezet perveluese e treten dyllin qe I mbante te ngjitura pendet e flatrave.Ai ra me vertik poshte ne det dhe u mbyt.
Valet e nxoren trupin e djaloshit ne bregun e nje ishulli. Atje e gjeti Herakliu, I cili e varrosi. Dedali u pikellua shume, por megjithate e vazhdoi fluturimin dhe me ne fund arriti ne Sicili. Vitet e fundit I kaloi ne Athine, atje u be themelues I deres se famshme te artisteve athinas.