Osho - Tantra

SUTRA:

DEVI PYET:

OH SHIVA, ÇFARË ËSHTË REALITETI YT?

ÇFARË ËSHTË KJO GJITHËSI MREKULLIPLOTË?

ÇFARË E MBRUJT FARËN?

KUSH QENDËRZON RROTËN UNIVERSALE?

ÇFARË ËSHTË KJO JETË PËRTEJ FORMAVE?

SI MUND TË SHKOJMË TEJ, HAPËSIRËS E KOHËS, EMRAVE E PËRSHKRIMEVE?

M’I DAVARIT KËTO DYSHIME!

Së pari, disa pika kryesore. Bota e VIGYANA BHAIRAVA TANTRA nuk është intelektuale e filozofike. Për të është e pakuptueshme doktrina. Lidhet vetëm me teknikën, aspak me principet. Fjala tantra do të thotë teknikë, metodë, shteg. Nuk merret me probleme  intelektuale e pyetje. Lidhet vetëm me “si-në” e gjërave, jo “pse-në”, jo me të vërtetën, por SI të arrihet e vërteta. Edhe ky trajtim është i tillë, shkencor, pasi shkenca nuk merakoset për pse-të, por për si-të. Filozofi pyet pse, shkencëtari pyet si. Në çastin që bëhet pyetja si, metoda, teknika janë të rëndësishme e teoria bëhet e pavlerë, kurse eksperienca thelbi.

Tantra është shkencë, jo filozofi. Të kuptuarti e filozofisë është i lehtë, pasi na duhet vetëm intelekti, gjuha, koncepti. Nuk duhet të bësh kërcime transformuese, i ke tashmë. Kështu mund të kuptohet filozofia, por jo tantra. Për të duhet ndryshim, më mirë mutacion. Nëse nuk ndodh ndryshimi tantra nuk kuptohet, pasi nuk është mendore e intelektuale, është eksperiencë. Derisa të jeni gati për eksperiencë, perceptues, nuk është për ju. Filozofia merret me mendjen, koka ju mjafton, nuk duhet gjithë qenia juaj. Tantra ju do të plotë, të gjithin. Është një sfidë e madhe dhe duhet të jeni të gjithpërfshirë. Tjetër qasje, sjellje e mendje duhet. Tantra nis me pyetjet e Devi, që janë në dukje filozofike. Të gjithë pyetjet mund të ndërtohen me filozofi. Vërtet, çdo pyetje mund të bëhet në dy rrugë: në mënyrë filozofike ose jomendërisht, ekzistencialisht. Përshembull, nqse dikush pyet ç’është dashuria, mund ta diskutoni pa fund intelektualisht, propozoni teori, hamendësime, të krojoni doktrina, shkolla e mund të mos e njohni fare dashurinë. Për të krijuar doktrina nuk duhet eksperiencë, madje sa më pak eksperiencë aq më të mëdha mund t’i keni propozime tpër sisteme, madje pa hezituar fare.

Vetëm një i verbër mund të përcaktojë lehtësisht çfarë është drita. Kur nuk di je i paturpshëm, dija heziton. Dhe sa më shumë të dish aq më shumë ndjen se po të shembet toka nën këmbë, sa më shumë di aq më shumë kupton sa injorant je. Dhe, ata që janë vërtet të zgjuar, bëhen injorantë, bëhen të thjeshtë si fëmijë, ose si idiotë. Sa më pak di aq më mirë. Të jesh filozofik, dogmatik është e thjeshtë, të merresh me problemet intelektualisht është shumë e lehtë. Por, ta kapësh një problem ekzistencialisht, jo vetëm të vrasësh mendjen për të, por ta jetosh, t’i shkosh përtej, të transformohesh prej tij është shumë e vështirë. Ndryshe: të njohësh dashurinë duhet të biesh në dashuri. Është e rrezikshme sepse nuk do të mbetesh i njëjti, eksperienca do të të ndryshojë. Në çastin që dashurohesh bëhesh tjetër njeri. Dhe paskëtaj nuk do të njohësh më fytyrën tënde të vjetër, nuk është më jotja. Ndodh një shkëputje, i vjetri vdiq e i riu lindi. Kjo njihet si rilindje, i lindur për herë të dytë.

Pra, Devi bën pyetje që duken filozofike, por Shiva nuk përgjigjet fare. E prapseprapë përgjigjet. Në fakt vetëm ai mund t’u përgjigjet atyre pyetjeve, por në një mënyrë krejt tjetër, në një plan tjetër.

Devi pyet: “Çfarë është realiteti yt, zoti im?”. Por Shiva nuk përgjigjet, përkundrazi: jep një teknikë, të cilën, nëse Devi e përvetëson, do të marrë përgjigje. Pra, përgjigja është tërthorazi, jo direkte. Ai nuk do t’i përgjigjet cili është, por do t’i japë një teknikë: bëje dhe do ta dish kush jam.

Për tantran, të bësh është të dish, e nuk ka dije tjetër. Derisa të bësh diçka, të ndryshosh, të kesh një këndvështrim tjetër, të zhvendosesh në një dimension tjetër nga ai intelektual, nuk do të kesh përgjigje.

Përgjigje edhe mund të jepen, por janë të gjitha gënjeshtra. Të gjitha filozofitë janë gënjeshtra. Të kënaq ose jo. Nëse po, bëhesh filozof, por ngelesh i njëjti përbrenda.  Nëse jo, shkon në kërkim të ndonjë filozofie tjetër e konvertohesh në të, por, përsëri, përbrenda nuk ke ndryshuar fare. Pra, nëse je Hindu, Muhamedan, Kristian apo Jain nuk ka ndryshim: personi real prapa fasadës fetare është i njëjti. Vetëm fjalët ndryshojnë, ose rrobat.

Njeriu që shkon në tempull, kishë apo xhami është i njëjti. Vetëm fytyrat ndryshojnë, dhe janë fytyra të rreme, janë maska, prapa të cilave gjeni të njëjtin njeri: të njëjtën urrejtje, agresion, dhunë, lakmi, epsh, përherë të njëjtin. Tantra nuk merakoset për rrobat tuaja, por me ju.

Nëse bëni një pyetje të tregon ku je ti, gjithashtu se, kudo që të jesh, nuk mund të shohësh, prandaj bën pyetje. Një qorr pyet se ç’është drita e filozofia fillon përgjigjet. Ndërsa tantra di se: nëse dikush pyet çfarë është drita, atëherë ai është i verbër.

Tantra fillon punën me njeriun, ndryshimin e tij, që ai të shohë. Tantra nuk thotë çfarë është drita, por artikulon sesi të arrihet drita, si të fitohet pamja, shikimi, vizioni. E, kur pamja të shfaqet, përgjigj është atje. Tantra nuk ju përgjigjet, por teknikën për të marrë përgjigje. Më tej, kjo përgjigje nuk do të jetë intelektuale: nëse i thua diçk apër dritën një të verbëri është intelektuale. Nëse i verbëri bëhet i aftë të shikojë, kjo është ekzistenciale. Prandaj them që tantra është eksistenciale.

E para, Shiva nuk u përgjigjet pyetjeve të Devas, e megjithatë u përgjigjet. Dhe e dyta: kjo është një lloj tjetër gjuhe, për të cilën duhet të dini diçka para se ta përshkojmë së bashku. Të gjitha trajtimet janë dialogje midis Shivas e Devas. Ajo pyet e ai përgjigjet. Nuk është bisedë mes mjeshtrit e nxënësit, por mes dy të dashuruarve. Dhe tantra nënkupton se asnjë mësim i thellë nuk mund të jepet nëse nuk ka dashuri mes tyre. Dishepulli dhe mjeshtri duhet të bëhen dashnorë. Vetëm atëherë e lartmja, përtejshmëria mund të shprehen. Pra, është një gjuhë dashurore, sjellje e tillë. Tantra thotë se dishepulli është në pozicionin marrës, pra natyrë femërore, vetëm atëherë mundësohet marrëdhënia. Por nuk ka nevojë të jeni femër për të qenë dishepull, vetëm të keni mënyrën femërore të aftësisë për të pranuar, marrë, perceptuar.

Kur pyet Deva, pyet zakoni femëror. Pse i mëshoj kësaj? Burri e gruaja nuk janë vetëm fizikisht të ndryshëm, por edhe mendërisht. Seksi nuk është vetëm ndryshim trupor, por edhe psikologjik.

Mendja femërore kupton receptim tërësor, dorëzim, dashuri, prandaj nxënësi ka nevojë për psikologji femërore, përndryshe nuk do të marrë do t mësimet që do. Mund të pyesë, por nuk mund të marrë përgjigje, pasi dyert i ka të mbyllura.

Mënyra femërore kupton marrje mitrore, thellësore. Një grua nuk është vetëm perceptuese, por edhe e bën pjesë të vetes atë që merr, si fëmija. Nuk është i huaj, por pjesë e nënës, jeton si nëna. Dishepulli ka nevojë për perceptim mitror. Gjërat nuk duhen mbledhur e mbajtur si të vdekura, por të rriten përbrenda, të bëhen gjak e kocka në ty. Kjo të ndryshon, të rrit. Prandaj tantra përdor këtë mënyrë.

Edhe diçka tjetër: psikologjia moderne deklaron se njeriu është njëherësh burrë e grua. Askush nuk është absolutisht grua apo burrë. Megjithëse ky është koncept i ri në perëndim, tantra e zhvillon prej mijëra vjetësh si bazë metodike. Besoj i keni parë pamjet e Shivas si  ARDHANARISHWAR: gjysmëburrë, gjysmëgrua. Pra, Deva nuk është vetëm shoqëruesja, por gjysma tjetër e tij. Dhe, nëse një nxënës nuk bëhet gjysma tjetër e mësuesit, mësimet e larta, metodat ezoterike nuk mund të jepen. Kur je një nuk ka dyshime, debate, arsyetime, vetëm shkrirje, si një mitër, e cila fillon të rritë atë që merr, e të ndryshon thellësisht.

Prandaj tantra është konceptuar në gjuhën e dashurisë. Dickka duhet thënë edhe për këtë gjuhë. Janë dy të tilla: gjuhë logjike dhe gjuhë dashurie, dhe ka ndryshime thelbësore mes tyre. Logjikja është agresive, argumentuese, e ashpër. Nëse përdor gjuhë logjike bëhem sulmues ndaj mendjes tënde, përpiqem të të bind, të të konverotj, të të bëj lolon tim. Argumenti im është i drejtë, ndërsa yti i gabuar. Logjikja është egocentrike: “Nuk më intereson ti, por egoja ime, kam gjithmonë të drejtë!” Përpiqem të forcoj egon time.

Gjuha dashurore është e kundërta: Nuk shqetësohem për egon time, por me ty, nuk përpiqem të provoj diçka, të forcoj egon. Dua të të ndihmoj, të të ndihmoj të ndryshosh, të rilindësh.

Pastaj, logjika është gjithmonë intelektuale, mendore, dhe e tillë do të ngelet. Konceptet dhe principet janë domethënëse, por gjuha dashurore nuk flet edhe aq me kuptim, madje më shumë është mënyra sesi thuhen gjërat, kuptimi i tyre, jo fjala, por mesazhi e përmbajtja. Është komunikim zemra-zemër, jo mendja-mendjes. Nuk është diskutim, por lidhje, njësim.

Pra, kjo është e paparë: Devi shtriqet në prehërin e Shivës e pyet, ndërsa ai i përgjigjet. Dialog dashuror, pa diskutuar, sikur Shiva të fliste me veten. Dhe, gjithë ky theks mbi gjuhën e dashurisë, sepse kur je në marrëdhënie të tillë me mjeshtrin gjithë gjestura ndryshon. Nuk po dëgjon fjalët e tij, por i përthith. Madje, heshtja mes fjalëve është më kuptimplotë sesa vetë fjalët. Prandaj tantra ka një strukturë të caktuar: çdo trajtim nis me pyetejet e Devit e vazhdon me përgjigjen e Shivës, pa diskutime, fjalë boshe, vetëm formulime të thjeshta faktesh, mesazhe telegrafike të thjeshta që bëjnë vetëm lidhje.

Nëse i qaseni Shivës me pyetje gati në mendje, nuk do t’ju përgjigjet. Duhet të çliroheni nga e kaluara, paragjykimet, të shkatërroni parakonceptet në kokë. Por me Devën nuk ka probleme të tilla, pasi është thellësisht e dashuruar e mendjen e ka hequr qafe prej kohësh, është e hapur, gati për të marrë: nuk ka të shkuar e të ardhme, vetëm të tashme. Toka është gati për farën, asgjë më tepër.

Pra, gjithë këto thënie që do të pasojnë tani e tutje, do të jenë telegrafike, janë thjesht sutra të shkurtra, por që vlejnë secila sa një Veda, Bibël, Kuran. Shkrimet janë logjike, duhen propozime, mbrojtje, argumente. Këtu nuk diskutohet: vetëm formulime të thjeshta dashurie.

Vetë fjala VIGYANA BHAIRAVA TANTRA do të thotë TEKNIKË E SHKUARJES PËRTEJ NDËRGJEGJES. VIGYANA – ndërgjegje, BHAIRAVA – gjendje e përtejndërgjegjshmërisë, TANTRA – metodë, metodë e të shkuarit përtej kësaj vetëdijeje.

Kjo është doktrina supreme – pa doktrinë brenda. Ne jemi të pandërgjegjshëm, prandaj gjithë mësimet fetare janë për të shkuar përtej pavetëdijes, si të bëhemi të ndërgjegjshëm. Përshembull, Krishnamurti, Zen, interesohen si të krijojnë më shumë vetëdije. Megjithatë, nga e pandërgjegjshmja drejt të ndërgjegjshmes, ti thjesht ke shkuar nga një dualitet, ndasi drejt një ndasie tjetër. SHKONI PËRTEJ TË DYJAVE! Nëse nuk i tejkalon të dyja nuk ke mbërritur të pafundmen. Thjesht shko përtej, BËHU , JI. Shko përtej jogës, Zen, gjithë mësimeve.

Kur dy të dashuruar shkojnë thellë drejt dashurisë, mënjanojnë ndasitë e bëhen njësi. Dhe vjen një çast kur vetëm në dukje janë dy, përbrenda janë një, ndasia tejkalohet.

Vetëm kështu merr kuptim Jezusi kur thotë se Zoti është Dashuri, ndryshe vetëm keqkuptohet. Është përvoja jonë dashurore më afër Zotit. Zoti nuk është i dashur, siç e interpretojnë të krishterët, sikur Zoti ka dashuri atërore për ty. Është pa kuptim. Do të thotë në të vërtetë se vetëm nëpërmjet dashurisë në realitetin tënd mund të mbërrish në Zot, sepse vetëm në njësim tejkalohet ndasia, trupat janë dy, por diçka përtej trupores shkrihet në një.

Prandaj ka shumë etje për seks, sepse etja e vërtetë është për njësimin. Por, ky njësim nuk është seksual, pasi trupat kanë vetëm ndjesinë se bëhen një, e nuk janë, vetëm sa bashkohen. Kjo etje tregon nevojë të brendshme për njësim.

Në dashuri, një nivel më lart, nuk ka aq shumë etje për seks. Dëshira e vërtetë është për njësimin, por jo seksuale. Ndasia shkrihet, e, vetëm në këtë dashuri joduale mund të kemi një ide të largët çfarë shtë gjendja e Bhairava. Mund të thuhet se është gjendja absolute e dashurisë pa rrugë kthimi, vetëm kulm.

Në dashuri ky udhëtim ndodh, por jo për të gjithë, pasi askush nuk shkon përtej seksit, e kthehet mbrapa. Prandaj jetojmë në terr, luginën e territ. Ndonjëherë lëvizni drejt kulmit të dashurisë, por ju merren mendtë e ktheheni prapa. Është shumë lart atje e ndiheni keq.

Ata që kanë dashuruar e dinë sa e vështirë është të jesh përherë atje, duhet të kthehesh herë pas here prapa. Është vendbanimi i Shivas, jeton në dashuri, në majë. Është bërë dashuri, Shiva është bërë dashuri, jo dashnor.

Si arrihet kjo, si bëhet e mundur kjo përtejshmëri, përtej trupit e shpirtit, lirisë, Moksha? Teknika është tantra, teknikë e pastër, kësisoj e vështirë për t’u kuptuar.

Shiva përgjigjet, jep teknika. Ato janë teknikat më të vjetra, më antike në botë, por quhen më të fundit sepse asgjë nuk mund t’u shtohet, janë të plotësuara, 112 mënyra. Ato parashikuan të gjitha mundësitë, të gjitha rrugët e pastrimit të mendjes, tejkalimit të mendjes. As edhe një mentodë më shumë nuk mund t’u shtohet. Dhe ky libër, VIGYANA BHAIRAVA TANTRA, është 5000 vjeçar. Është i stërlashtë dhe njëherësh më i freskëti.

Këto mënyra meditimi përbëjnë shkencën e plotë të shndërrimit të mendjes. Ne do t’i marrim një e nga një, e do të përpiqemi t’i kuptojmë fillimisht intelektualisht. Por, përdoreni mendjen vetëm si instrument, jo si një mjeshtër. Si mjet për të kuptuar diçka, por të rijoni pengesa me të. Kur të jemi duke folur për këto teknika, lini mënjanë ato që dini, informacionin tuaj, janë vetëm pluhur ndanë rruge. Përballuni me këto mënyra me mendje të freskët – sigurisht vigjilentë, por jo me arsyetim. Dhe mos krijoni idenë se një mendje arsyetuese është vigjilente, sepse në çastin që thelloheni në debat keni humbur vetëdijen, vigjilencën, e nuk jeni më aty.

Këto metoda nuk i përkasin asnjë religjioni. Nuk janë Hindu, ashtu siç nuk është çifute teoria e relativitetit se e zbuloi Ainshtajni. Radio, elektriciteti e televizioni nuk janë të krishterë. Shkenca nuk u përket feve e racave, e tantra është shkencë, megjithëse u konceptuan nga hindutë. Prandaj këtu nuk përmenden mënyra religjioze. Nuk na duhet tempull, vetë jeni tempull i mjaftueshëm. Ju jeni laboratori ku bëhen eksperimentet, nuk ka nevojë për ndonjë besim, pasi është shkencë. Nuk ju kërkohet të besoni në Kuran e Bibël, Veda, Buddha e Mahavira. Vetëm guximi për të eksperimentuar, kjo është e bukura.

Një Muhamedan mund ta praktikojë e do të mbërrijë në kuptim më të thellë të Kuranit. Një Hindu mund të provojë e të kuptojë për herë të parë çfarë janë Vedat. Pra, teknikat nuk kanë lidhje me religjionin, nuk prekin fare fenë.  Madje, tantra thotë se feja është punë shoqërore.

Ju jeni injorantë, në luftë, në gjumë. Kjo është sëmundje, sëmundje shpirtërore, jo si tuberkulozi. Është vetëm rastësi që keni lindur diku e me besim të rastësishëm.

Tantra nuk njihet mirë, por edhe kur njihet, keqkuptohet. Arsyet janë se, sa më e pastër një shkencë, aq më e madhe mundësia që turmat të mos e njohin. Vetëm sa keni dëgjuar për teorinë e relativitetit, por thuhet se vetëm 20 vetë në kohën e Ainshtajnit e kuptonin. Edhe vetë Alberti e kishte të vështirë t’ia shpjegonte dikujt, sepse shkon në kuptime tepër të larta, sipër mendjes. Por tantra është edhe më e vështirë akoma, sepse nuk bën punë asnjë lloj trajnimi, përveç shndërrimit.

Prandaj tantra nuk kuptohet kurrë nga turmat. Dhe, sa herë që diçka nuk kuptohet, të paktën keqkuptohet. Pastaj, kur nuk kuptoni diçka, filloni të abuzoni me të, sepse ju ofendon qenien. Nuk e kuptoni! Ju nuk e kuptoni? E pamundur! Diçka nuk shkon me atë gjënë, se juuuuu….!

Për faktin se tantra shkon përtej ndasisë, vetë pikëpamja është amorale. Ju lutem kuptojini këto fjalë: moral, imoral, amoral. Njohim moralitetin, imoralitetin, por bëhet vështirë me amoralitetin, që shkon përtej të dyjave. Tantra është amorale. Ilaçi është amoral, as imoral, as moral. Nëse i’a jepni hajdutit i bën punë, njësoj si shenjtorit. Nuk bën dallime mes teveqelëve dhe hyjnive, pasi ilaçi nuk e vret ndonjërin vetëm sepse është t.....

Përkundrazi, ju jeni imoralë, sepse keni mendje të trazuar, por tantra nuk paracakton që ju të bëheni më parë moralë, e pastaj ta praktikoni.

Dikush është sëmurë, e doktori i thotë të ulë njëherë temperaturën pastaj të vijë përsëri për ndonjë ilaç. Ja, kjo ndodh: hajduti shkon te shenjtori e i kërkon ndihmë për meditim, por i shenjti i thotë “Më parë hiq dorë nga zanati, se kështu siç je nuk mundesh!” Kështu i thotë edhe pijanecit. Por, nëse dikush lë alkoolin, vjedhjen, shërohet mendërish e nuk është më i trazuar, ç’nevojë ka për meditimin pastaj? Meditimi është ilaç, shërues.

Të qenët njeri është mjaft për tantrën. Kushdo qofsh, pranohesh. Zgjidh një teknikë që të përshtatet, kanalizo energjitë atje e nuk do të jesh më ai i pari. Teknikat e vërteta kështu janë, por, nëse unë parashtroj kushte, do të thotë se jap pseudoteknika. Por një hajdut thjesht ndryshon objektivat nëse parashtroj kushte të pamundura, nuk lë hajdutërinë.

Një makut mund të ndryshojë objektin e makutërisë së vet, por nuk bëhet jomakut. Nëse i premtohet parajsa ai edhe mundohet të heqë lakminë me mundim, por është vetëm par excellence. Vetë parajsa, liria, ekzistenca vetëdija, driçimi do të bëhen objekti i makutërisë së tij.

Tantra thotë se nuk mund të ndryshojë njeriu, derisa t’i jepni teknika autentike përmes të cilave të ndryshojë. Me predikime asgjë nuk ndryshon. Shikoni nëpër botë, kaq shumë predikim, moralizim, predikues, klerikë. Plot bota me të tillë, e megjithatë ngeli kaq e shëmtuar e imorale. E njëtja gjë do të ndodhë nëse u jepni spitalet predikuesve: do të shkojnë atje e do të predikojnë, duke i bërë të sëmurët të ndihen fajtorë për sëmundjet e veta, fajtorë për mosshërimin e tyre. Predikuesit moralizojnë, u thonë njerëzve të mos nevrikosen pa u dhënë teknika. Thjesht “Mos u nxeh!”. Unë jam tmerrësisht i acaruar, e ti më thua “Mos u nxeh!”, kështu unë vetëm ndrydh veten.

Por kjo krijon edhe më shumë inat. E pastaj faj: nëse nuk ndryshoj dot veten, jam i paaftë, nuk fitoj dot ndaj vetes, ndihem inferior. Askush nuk fiton dot. Keni nevoje për ca armë specifike, pasi intai juaj është rezultat i një mendjeje të trazuar. Ndryshoni mendjen e shenjat do të ndryshojnë. Inati tregon çfarë keni përbrenda. Ndryshoni të brendshmen dhe e jashtmja shndërrohet. Pra, tantra nuk shqetësohet për të ashtuquajturin moralin tuaj.

Vërtet, nënvizimi i moralit është degradues, i ulët. Nëse dikush vjen e të thotë “lëre seksin, inatin, këtë e atë”, atëherë je jonjerëzor. Do të ndihesh inferior, i ulët në sytë e tu. Nëse përpiqesh për të pamundurën, patjetër që do të dështosh. E kur dështon, bindesh se je mëkatar.

Predikuesti kanë bindur gjithë botën se janë mëkatarë. Kjo u shkon për mbarë, pasi vazhdojnë profesionin e tyre. Ju duhet të jeni mëkatarë, vetëm atëherë kishat, xhamitë, tempujt lulëzojnë. Të qenët tuaj mëkatarë është baza e suksesit të tyre, fajësia juaj është baza e kupolave klerikale.  Ata kanë krijuar një njerëzim inferior.

Megjithatë, tantra nuk ju shtyn të jeni imoralë, jo, thjesht nuk intereson imoraliteti juaj, por ju jep teknika shkencore për të shndërruar mendjen, e më pas karakteri juaj do të ndryshojë, pasi baza ka ndryshuar. Për shkak të këtij qëndrimi amoral tantra nuk mund të tolerohet nga të ashtuquajturit shenjtorët tuaj, të gjithë i’u vërsulën  kundër, sepse tantra i’a del mbanë, e pastaj gjithë budallallëqet bashkangjitur religjioneve u vjen fundi.

Shikoni, Krishtërimi lufton shumë kundër shkencës progresive. Pse? Sepse po vjen koha kur, nga materialja do të depërtojë edhe në shpirtërore. Sepse pastaj mund të mësohet se materia ndryshon me mënyra shpirtërore, dhe mendja nuk është gjë tjetër veç materie e rralluar. Këtë propozon tantra: mendja është material i lehtë e mund të ndryshohet. E me një mendje ndryshe keni një botë ndryshe, sepse shikoni nëpërmjet mendjes. E nëse mendja zhduket – ky është qëllimi i fundmë i tantras – e shikoni botën fare pa një ndërmjetës. Kur ndërmjetësi zhduket atëherë jeni realisht përballë së vërtetës, pasi asgjë nuk qëndron më midis jush dhe së vërtetës, gjendja jomendore, gjendja e Bhairava.

Për herë të parë e shikoni botën siç është. Përmes mendjes ju e krijoni një të tillë, e projektoni. Prandaj, më parë ndryshoni mendjen, pastaj ndryshoni nga kjo mendje në jomendje. Dhe këto 112 metoda mund të ndihmojnë secilin prej jush. Prandaj Shiva jep shumë të tilla, zgjidhni atë që ju përshtatet, nuk është e vështirë.

Do të përpiqemi të kuptojmë secilën metodë e si ta zgjidhni për të ndryshuar mendjen. Kjo ujdi, mirëkuptim intelektual do të jetë thelbësor, por jo i fundmë. Për çdo gjë që do të flas këtu provojeni. Kur provoni metodën e dukur, do ta kuptoni menjëherë. Çdo ditë do të flas për këto mënyra, e ju luani me to. Përpjekje të mëdha duhen. Them të luani, sepse nuk duhet të jeni shumë seriozë, thjesht lozni. Nëse gjen diçka atëherë merre seriozisht e thellohu sinqerisht me gjithë energjinë tënde. Por më parë, thjesht luaj, pasi kam vënë re që kur lozni mendja juaj është më e hapur. Mos u bëni seriozë, mendjengurtë. Metodat janë të thjeshta, luani me njërën prej tyre për tre ditë, e, nëse ndiheni mirë, kuptoni se ju shkon, merreni seriozisht. Pastaj harrojini të tjerat, të paktën për tre muaj. Mrekullitë ndodhin. I vetmi kusht është që ajo teknikë të bëjë për ju. Nëse nuk ju shkon nuk ndodh asgjë. Por, nëse është për ju, mjaftojnë edhe tre minuta ta kuptoni. Këto 112 meoda mund të bëhen ekzperienca të mrekullueshme, ose vetëm dëgjoni, varet nga ju. Do të përshkruaj secilën prej tyre nga sa më shumë pikëpamje të mundem. Nëse ndjeni se jeni afër, luani për tre ditë, e nëse ju ngjit, bëjeni për tre muaj.

Këto janë të gjitha metodat e mundshme, por, nëse asnjëra nuk ju bën të ndiheni ndryshe, atëherë harrojeni spiritualitetin e jetoni të lumtur, thjesht nuk bën për ju.

Për të gjitha epokat, nuk ka njeri që mund të thotë se asnjëra nga metodat nuk bën për të, pasi nuk është e mundur: çdo lloj mendjeje njerëzore është llogaritur. Madje ka teknika edhe për njerëzit që ende nuk ekzistojnë: janë përllogaritur për të ardhmen. Ka teknika të tjera për njeriun e të shkuarës, që sot nuk është më. Por mos e vrisni mendjen: është e sigurt që për ju ka shumë metoda.

Nesër nisim udhëtimin.

(Te dashur lexues per shkrime qe ju ngjallin interes me natyre shpirterore per ngritjen e botes tuaj te brendshme ju sugjeroj te beheni anetare te faqes me te re ne facebook qe quhet "Evolucioni i Vetedijes".)