Anglo – Saksonët

Britania


Mbreti Artur

Ndonëse Jozefi i Arimatesë veç më kishte përgatitur varrin e tij, ngase ai priste “Mbretërinë e Zotit”, ku ai vendosi të varroste Jezusin, ai jetoi për së paku 30 vjet më tepër, dhe përafërsisht rreth vitit 63 të erës sonë, ai thuhet se e ka udhëtuar Anglinë. Në shekullin e tetë, Rabanus Maurus, Kryepeshkop i Majences, deklaroi mbi jetën e Mërisë Magdalena se Jozefi i Arimatesë është dërguar në Britani, dhe ai përshkruan në detaje se kush udhëtoi me ti deri në Francë, duke pretenduar se ai ishte i shoqëruar, përveç Mari MAgdalenës dhe Lazarusit, dhe përsëri Salomit. Me të ishte “Grali i Shenjtë”, të cilin e fshehu për ruajtje në Glastanbori Tor, ku ai themeloi kishën e parë në Ishujt Britanik, që u zhvillua në Glastabori Abei. Pasardhësit e tij do të kulminonin në një person si Mbreti Artur.

Rëndësia e Britanisë në këtë tregim është një shenjë e gjatë në këmbët e lidhjes me praktikën e okultizmit. Britonët i kanë gjurmët nga Brutusi, nipi i Askaniusit, që supozohet të jetë pasardhës i Zerah-ut. Studiuesit në fakt kanë spekuluar se fenikasit kanë udhëtuar deri në Britani për ta zgjeruar tregtinë e kallajit. Sipas traditës së lashtë të Kronikave të Irlandës, kjo racë e Britonëve u plotësua në shekullin e gjashtë p.e.s., me gjakun mbretëror të Shtëpisë së Davidit, duke rezultuar tek mbretërit e Skocisë.



Jozefi nga Arimatea
në Glastonburi Tor

Legjenda irlandeze pohon se Skocezët e kanë origjinën nga Fenius Faraidhi, një pasardhës nga Edomi, që themeloi mbretërinë e Skitisë në shekullin e 14 p.e.s. Biri i Nel-it Feniusi u martua Skota-në, një princeshë Egjiptiane. Kështu sqarohet se përse emri Skoti është mveshur nga Romakët nga rebelët irlandez, dhe më vonë pushtuesve irlandez të Argilisë dhe Kaledonisë, që u bë e njohur si Skoci. Skota dhe Nel-i kishin një djalë, Goidel Glas, pasardhës i Galëve, që është dëbuar nga Egjipti shkurtë kohë pas eksodit të izraelitëve nga një faraon. Pas një udhëtimi të gjatë, pasardhësit e tij u vendosën në Hispania, njashtu e njohur edhe si Iberia, apo Spanja dhe Portugalia Moderne, ku Mil Espaine është lindur. Ishin bijtë e Mil-it, Eber Fin dhe Eremon-i, që themeluan praninë Gale në Irlandë.

Sipas kronikave të lashta Irlandeze, Skoceze dhe Angleze, rreth viteve 583-582 p.e.s., një princeshë e quajtur “Tamar Tefi” erdhi nga Egjipti përmes Spanjës, dhe zbarkoi në bregun verilindor të Irlandës. Kur çifutët janë persekutuar nga Nebukadnestar-i i Babilonisë, Matianiah-u, biri i Mbretit Josiah, dhe një pasardhës i drejtpërdrejtë i Mbretit Davud, ishte instaluar në Judea. I njohur si Mbreti Zedekiah, ai aderoi në fronin e Jerusalemit në 598 p.e.s. Dymbëdhjetë vjet më vonë, Jerusalemi ra nën pushtetin e Nebukadnester-it, ku Zedekiah-u u dërgua në Babiloni dhe u verbua, dhe bijtë e tij janë vrarë, përveç bijës Tamar.

Tamar, thuhet se ka arritur me një njeri të moshuar të quajtur Ollam Fodhla, dhe sekretarin Simon Brug. Këto janë identifikuar me profetin Jeremia, Baruku i tij shkrues, bija e Zedekiah-ut, e cila përfundimisht udhëtoi në Sicili, Spanjë, mundësisht edhe në Norvegji dhe Danimarkë, dhe më vonë në Irlandë. Tamar u martua me një mbret të mëvonshëm Irlandez, Eokaid I, nga i cili të gjithë mbretërit e mëvonshëm Irlandez pasuan. Ajo dhe bashkudhëtarët e saj sollën me vete një arkë misterioze, gjoja Arkën e Besëlidhjes, dhe një flamur me ngjyrë floriri, me paisjen heraldike të një Luani të kuq, apo Luanit të Judesë, dhe Gurin e Fatit. Guri i Fatit, apo Guri i Besëlidhjes, u bë i njohur si Lia Dështake. Besohet se është Shtylla origjinale që Jakobi ja dedikoi Zotit pasi gjithë natën vigjile luftoi një engjëll. Guri është instaluar në fortesën e Kodrës së Tara-së, ku ka shërbyer si vendi i kurorëzimit të të gjithë mbretërve të hershëm irlandez.


Druid

Që në fillimin e shekullit të parë të erës sonë, besohet se Keltët mësuan artet e Dijetarit përmes studentëve të Pitagorës. Sipas Plini të Vjetrit, në shekullin e parë të erës sonë, magjia, që do të thotë kulti i Dijetarëve, ishte kaq i ngulitur në Britani pasi që ai tha se duket se Britanikët ishin ata që ua mësuan atë Babilonasve, dhe jo e kundërta.

Mësimet e Dijetarëve (zjarrputistëve) apo Kabalistëve, janë qartë të dukshme tek Druidët, që fillimisht merreshin me astronomi, apo astrologji, praktikonin vegjetarianizmin, besonin në rimishërim, dhe adhuronin Dis-in, apo Plutonin, zotin e Nëntokës. Edhe pasi që Patriku kishte konvertuar Irlandezët në të Krishterë, mësimet e Druids-it asnjëherë nuk ishin braktisur plotësisht, por në vend të tyre ishte zhvilluar një kulturë unike, e njohur si Krishterimi Kelt. Në esencë, arti i Druidëve mbijetoi Krishterimin Irlandez, si hagiografi e bollshme, e themeluar në idetë magjike, tregohet haptazi. Shën Kolumba, kryemurg dhe misionar i kredituar tradicionalisht me rolin kryesor në konvertimin e Skocisë në Krishterizëm, pas bërjes murg, jetoi dhe studioi me një Bard në Leinster, dhe më vonë mbrojti kauzën e Druis-it kur shkolla e tyre dhe mësimet e tyre janë sulmuar.


Vivien-i dhe Merlin-i

Njashtu, në shekullin e pestë të erës sonë, Fergus Mor, një pasardhës i drejtpërdrejtë i Eokaidit dhe Tamar-ës, kishte migruar në Skoci nga Irlanda dhe themeloi DaIrlanda në Argjilinë aktuale. Guri i Fatit dhe ndoshta artefakte tjera nga Tempulli i Jerusalemit janë vendosur njashtu, ku ata mbetën nën kujdesin e Keltëve të Krishterë në Iona të themeluar nga Shën Kolumba. Guri i Fatit atëherë u zhvendos në një Gur në Skoci gjatë pushtimeve skandinave të Iona-së.

Nipi i Fergus-it ishte Aidan Mak Gabhran i Argjilisë, Mbret i Skotëve, që jetoi nga 574 deri 608, i referuar nga Geofri i monmouthit si Uthir, që do të thotë “tmerrshëm”, duke kurorëzuar Mbretin e Skotëve DaIrlanda dhe Pendragon të ishullit Kelt, nga kushëriri i tij i tretë Shën Kolumba nga Iona në vitin 574 të erës sonë. Nëna e Uther Pendragon, Lluan e Breknokut, ishte një pasardhëse e drejtpërdrejtë e Jozefit nga Arimatea. Uther Pendagran ishte babai i Mbretit Artur. Nëna e tij ishte Igerna del Aks, Mbretëresha e Lartë e mbretërive kelte. Merlin-i njashtu një kushëri i vjetër i Mbretit Aedan. Merlin-i ishte një Druid Kelt dhe Vivien del Aks, gjyshja e Arturit ishte Mbretëresha e Avalonit dhe Kryemurgeshë e Lartë e Religjionit të Lashtë Kelt.