Kabala

Sionizmi

Në shekullin e gjashtë p.e.s., Asirianët më në fund arritën ta pushtonin Jerusalemin, dhe kështu duke marrë popullatën hebraike nën robëri, kësaj radhe në qytetin e Babilonisë, përafërsisht ku sot gjendet Bagdadi në Irak. Tragjedia ishte me pasoja të mëdha psikologjike për popullin hebre. Prania e popullit hebre në Tokën e Shenjtë është konsideruar nga shumë njerëz si parimi bazë i besimit të tyre. Duke u bazuar në Bibël, Zoti kishte ratifikuar një besëlidhje mes Atij dhe Abrahamit (Ibrahimit), për tua dhënë vendin e Palestinës pasardhësve të tij. Ky premtim, megjithatë, ishte kushtëzuar mbi popullin hebre duke respektuar Urdhërimet e Ligjit. Më në fund, dëbimi i tyre ishte një dënim i përmbushur për shkak të shkeljeve të tyre të njëpasnjëshme dhe prirjeve të tyre okulte.

Megjithatë, ka pasur ndër hebrenjtë e mërguar, që zgjodhën që të mos e konsiderojnë robërinë e tyre si ndëshkim, por si një sprovë të përkohshme. Në vend të kësaj, ata interpretuan statusin e tyre si “Të zgjedhurit e Zotit” si një lidhje permanente, dhe se Premtimi i banimit të tokës së Sionit, apo Palestinës, ishte i detyrueshëm përgjithnjë. Kështu ky interpretim i ri sionist ishte ngushtë i ndërthurur me drejtimet mistike të Kabala-së. Pra ky interpretim i ri sionist ishte një bastardim i qëllimit të vërtetë i besimit hebre, dhe nuk ishte pjesë përbërëse e tij, por, ndër shekuj ishte u ishte imponuar komunitetit hebre, nga një minoritet i angazhuar për përmbushjen e skemës djallëzore.

Në Babiloni, këta hebrenj heretik, që refuzuan të pastrojnë religjionin e tyre nga ndikimet pagane, e në vend të kësaj shtuan praktika të adoptuara nga magjia babilonase. Sidoqoftë, duke e ditur se magjia ishte e ndaluar në Judaizëm ata refuzuan Zotin e Izraelit, e në vend të Tij zgjodhën të nderojnë Luciferin, që ata e identifikuan me armikun tradicional të Besimit hebre, Baal. Në mënyrë që ata mos të zbulojnë apostazinë e tyre, ata maskuan besimin e tyre të fshehur si një “interpretim” të religjionit, një kult që sot njihet si Kabala.

Ky zhvillim është përshkruar me kujdes në Kur’an, që e sqaron këtë, që sqaron se edhe pse ishte deklaruar se Kabala kishte ardhur fillimisht nga Mbreti Solomon (Sulejman), ishin djajtë që mësonin gjëra të tilla, duke i mësuar ata atë që u është shpallur dy Engjëjve Harutit dhe Marutit në Babiloni.

Duke u mbështetur në Kuran, kaptina 2: 101-102:
E kur u erdhi atyre (hebrenjve) ndonjë I dërguar prej Allahut, vërtetues i asaj që kishin ata, një grup prej të cilëve iu kishte dhënë libri, e hodhi pas shpine librin e Allahut, kinse nuk dinin (asgjë). (e hodhën librin e Zotit) E ndoqën atë që e thonin djajtë në kohën e sundimit të Sulejmanit. Por Sulejmani nuk ishte i pafe, por djajtë ishin të pafe, sepse u mësonin njerëzve magjinë. (ndoqën) Edhe çka u zbriti në Babil dy engjëjve Harutit dhe Marutut.

E ata të dy nuk i mësonin askujt (magjinë) para se ti thonin: “Ne jemi vetëm sprovë, pra mos u bën i pafe!” E, mësonin (njerëzit) prej atyre dyve atë (magji) me çka ndanin burrin prej gruas së vet, por pa lejen e Allahut me atë askujt nuk mund ti bënin dëm dhe ashtu mësonin çka u sillte dëm e nuk u sillte dobi atyre. E ata (hebrenjtë) e kanë ditur se ai që (hodhi librin) e zgjodhi atë (magjinë), ai në botën tjetër nuk ka ndonjë të drejtë (në mëshirën e Zotit). Po ta dinin, ata se për çka e shitën vetveten, ajo është shumë e keqe.

Huazimi nga temat hebraike, pra, këto Kabalistë kërkojnë dominimin e botës duke argumentuar se ata po përgatisin botën për ardhjen e Mesihut, dhe thjeshtë ndihmojnë Zotin në përmbushjen e premtimit të Tij që ti bëjë ata si sundimtar të botës. Duke refuzuar fenë hebraike, pra, ata nuk pritën Mesihun e vërtetë, por kërkojnë që të krijojnë sunduesin e tyre, të cilin ata më mënyrë të rreme do ta deklaronin si Mesih, që do tu ndihmoj atyre në implementimin e pranimit global të besimit të tyre okult.

Zjarrputistat Kaldeas

Bota e lashtë e shekullit të gjashtë p.e.s. akoma nuk ishte e njohur me popullin hebre dhe religjionin e tyre. Prandaj kur këta kanibalistë dolën nga Babilonia për të përhapur idetë e tyre, fillimisht ndër grekët, u identifikuan si rrëmujë me priftërinjtë tradicional Babilonas, të njohur si Zjarrputistët Kaldeas. Përhapja e gjerë e këtyre ideve kishte ndjekur lirimin e hebrenjve nga robëria nga Persët, të udhëhequr nga Kirusi i Madh, që pushtoi Babiloninë në vitin 539 p.e.s.[1]

Zjarrputistët, sipas Herodotit, ishin një fis i Medasve, brenda Perandorisë Persiane. Rritja e Perandorisë Persiane filloi në vitin 553 p.e.s. kur Kirusi i Madh, mbreti i persëve, u rebelua kundër gjyshit të tij, Mbretit Medas Astiages. Kështu Medasit iu nënshtruan të afërmve të tyre, Persëve.

Persët ishin Zoroastrian, religjioni i Profetit Zoroaster, ndërsa Zjarrputistët ishin priftërinjtë e tyre. Zjarrputistët, duke iu mbështetur Herodotit, ishin një fis i Medasve, brenda Perandorisë Persiane. Sipas traditës, në vitin 588 p.e.s Zoroasteri kishte konvertuar mbretin Histaspes. Bashkëshortja e Histaspesit, Rhodah, Princesha e Persisë, fillimisht kishte qenë e martuar me Zorobabel-in, Eksilarkun e tretë hebre të Babilonisë. 2] Djali i tyre, Dari, përmes një konspiracioni të pjesës së Zjarrputistëve, kështu u bë Perandor.

Kirusi i Madh, dhe më vonë djali ti tij, Kumbisi, fillimisht cunguan fuqinë e Zjarrputistëve. Siç është cekur nga Franz Cumont, ndoshta dijetari më i madh i shekullit të kaluar, edhe pse Zoroastrianizmi fillimisht ishte monoteist, Zjarrputistët shpejtë korruptuan religjionin e tyre, duke përfshirë elemente babilonase.

Kjo pikë shkaktoi shumë huti në mesin e shumë dijetarëve, që kanë dështuar në studimin e studimeve të Cumont-it. Ngase, ata dështuan të shohin se historianët e lashtë i referoheshin Zjarrputistëve, ata nuk u referohen adhuruesve ortodoks të Zoroasterit, por këtyre zjarrputistëve të korruptuar. [3], Kaptina 2:48, vetë profeti Daniel është bërë kryesues i “njerëzve të ditur” të Babilonisë, që është i zjarrputistëve, dhe akoma mbetet besnik i ligjeve të fesë së tij.

Kështu, ky kult i ri i astrologjisë dhe magjisë është inkorporuar në ritet e vdekjes-së perëndisë. Mitras, zoti i lashtë i Persëve, është asimiluar me Baal-in, dhe misteret okulte dhe artet e zeza i janë dedikuar atij, që u bë thelbi i të gjitha mistereve të mëvonshme antike.

Në vitin 522 p.e.s. përderisa Kambisi ishte në Egjipt, një Zjarrputist i quajtur Gaumata mori pushtetin, duke pretenduar se është Smeridis, vëllai i Kambisis, duke e ditur se Kambisis në mënyrë të fshehtë e kishte vrarë Smeridis-in. Megjithatë, Kambisis u përpoq ta avancoj atë në uzurpatori, ai disi vdiq, disa thonë nga vetëvrasja. Sipas Herodotit, Otanes, i njëjti si “Osthanes”, xhaxhai i Kambisisi-it u bë i dyshimtë për Smeridisin e rremë. Nga vajza që, ishte e martuar me mashtruesin, ai mësoi se Smeridisi në realitet ishte një Zjarrputist.

Një kundër-grusht nga Osthanes dhe gjashtë fisnik të tjerë atëherë ishin planifikuar, përderisa Dari, biri i Histapesit, të arrinte në anën e tyre. Dariu dhe Otanes debatonin nëse do të goditnin në të njëjtën kohë, që Dariu favorizonte, apo të priste, që dukej më e mirë nga Otanes. Strategjia e Dariut fitoi, shtatëshi vrau Smeridisin e rremë, dhe Dariu kështu u bë Perandor.

Fenikasit

Ashtu siç po zgjerohet Perandoria Persiane, doktrina e Zjarrputistëve eksportohej në pjesën e mbetur të botës së njohur atëkohë, veçanërisht në Greqi. Kjo është e rëndësishme drejt të kuptuarit të rolit qendror që Greqia antike ka luajtur në kultin dhe historinë e Illuminati-t .

Që nga shekulli i shtatë p.e.s., Greqia ka qenë subjekt i një infuzioni të qëndrueshëm të emigrantëve “fenikas”, që i dhanë Greqisë shumë nga kultura e tyre, duke filluar nga alfabeti, që është akoma baza e asaj që ne përdorim sot. Në kundërshtim me perceptimin tonë sot, Greqia e lashtë ishte në thelb një civilizim i Lindjes së Mesme. Rasti i origjinës së huaj në Kulturën greke është se, rreth pesëdhjetë vjet më parë, një dijetar gjerman ka thënë:

...në funksion të këtij shteti të punëve që nuk mund të quhen në mënyrë që ishin në Greqinë Arkaike që nuk ka ardhur nga orienti.
Pasardhës të shumtë pohojnë se Iuls-i, gjyshi i Priam-it, kishte ardhur nga Zerah, biri i Judës nga Tamari, dhe vëllai i Peresit, dhe ai është martuar me Elektra-në, bijën e Atlasit Titan. 4] Sipas Flavius Jozefus, historian çifut i shekullit të parë, biri i Zerah-it Darda, ishte njashtu Dardanus, sipas të cilit është quajtur gryka e Dardaneleve. Nga bijtë e tij, disa kombe pohojnë se janë pasardhës, duke përfshirë Gotët, pasardhës nga vajza e tij Troanna. Vajza e Primasit Kasandra është martuar me Aenasin, që janë reputacion i paraardhësve të Romakëve, Brutusi mbreti i Skocisë. Dhe nga Helenusi Mbreti i Trojës pasardhës janë Sikambirianët, që më vonë njihen si Frankë.

Sipas Homerit , në Iliadë , në përmbledhjen e luftës, kontingjenti i grekëve i fshehur brenda Kalit të Trojës ishte Danan. Supozohet se Greqia fillimisht kishte qenë e kolonizuar nga mbeturinat e fisit të Danit, të njohur për historianët grek si Danan. Dananët ishin popull që përshkruhen nga grekët se kishin origjinë fenikase.

Grekët, sidoqoftë, nuk kishin njohuri mbi izraelitët deri në shekullin e katërt p.e.s. Prandaj, ata ishin të hutuar me Kananitët e Palestinës, dhe u referoheshin atyre si fenikas. Pushtimi i Greqisë nga Dorianët, njashtu të njohur edhe si Heraklea, poashtu kanë qenë të bazuar me njerëzit e Detit Denian, apo Danitë të fisit Dan, që shkatërruan qytetërimin mesdhetar në shekullin e dymbëdhjetë, që përkonte me penetrimin e Izraelitëve në Tokën e Premtuar.

Tashmë që në fillim të shekullit të gjashtë p.e.s. influenca e Zjarrputistëve rezultoi në emergjencën e Mistereve të Dionisit ndër grekët. Themeluesi legjendar i riteve të Dionisit që ka qenë i njohur si Orfeu. Atrapanusi, një filozof hebre i shekullit të tretë p.e.s. ka deklaruar mbi Moisiun se, “si një njeri i rritur ai është quajtur Musaeus nga grekët. Ky Musaeus ka qenë mësuesi i Orfeut. “Natyrisht, Moisiu nuk ka qenë autor i doktrinave heretike në shekullin e gjashtë p.e.s., përafërsisht njëmijë vjet pas vdekjes së tij. Akoma këto shkrimtarë së paku kanë vënë në dukje se origjinën çifute të idealeve mistike greke.

Zjarrputistët do ta kishin pranuar Bel-in Babilonas si Mirta-në e tyre, që aso kohe ka qenë i njohur si Dionisi tek grekët, dhe ritet e tyre kanë qenë siç janë përshkruar nga Klementi i Aleksandrisë:
Dionisi i përçart adhurohet Bakantët, në të cilën ata festojnë furinë e tyre të shenjtë nga mishi i gjallë. Gërshetuar me gjarpërinj, ata performojnë shpërndarjen e pjesëve të viktimave të tyre, duke thirrur edhe emrin Eva (Eua), ajo Eva që me gabim hyri në botë; dhe shenjtërimi i gjarpërinjve është emblema e riteve bakike. 6]

Heraklitusi, një filozof grek i shekullit të gjashtë, p.e.s., i ka barazuar ritet e Dionisit/Bakusit me ato të Zjarrputistëve, dhe ka komentuar: “ nëse ishte për Dionisin se ata mbajnë procedimin dhe këndojnë himne në pjesë të turpshme, do të ishte akti më i turpshëm; por Hadi dhe Dionisi janë të njëjtë, për nderë të të cilëve ata çmenden dhe festojnë ritet e Bakusit”.7] dhe për sa u përket “udhëtarëve të natës, Zjarrputiste, Bakai, Lenai, dhe të iniciuarit, “ të gjithë këta njerëz janë të kërcënuar me atë se çfarë ndodh pas vdekjes:” për ritet e fshehta që praktikohen ndër njerëzit janë të manifestuara në një mënyrë jo të shenjtë.”8]
P C Zeaher ka vënë në dukje se, gjatë adhurimit shpirtrat e ligë ishin të ndaluar rreptësishtë në versionin ortodoks të besimit, shkrimet e autorëve grek vënë në dukje në shumë mënyra me doktrinat e atyre që u referohen literaturës Zoroastriane, si “magjistarë” apo “adhurues të davasë”, apo adhurues të djallit. Ashtu sikurse këto tekste kritikojnë, Ahrimanin e adhuruar nga Zjarrputistët, Zoroastriani është i barabartë me djallin. [9]

Platoni

Në thelb, përderisa Kabala mund të ndiqet në Babiloni, nuk janë sqaruar atje doktrinat fetare në formë letrare, por në Greqinë e lashtë. Ndonëse hebrenjtë u kthyen në Palestinë nga Kirusi i madh, asnjë evidencë hebraike nuk e vë në dukje këtë deri në shekullin e tretë të erës sonë. Elaborimi më i hershëm i doktrinave Kabalistike bëhet në Greqi, ndër të ashtu quajturit filozof, dhe veçanërisht nga Pitagora, dhe më vonë nga Platoni, që për një kohë të gjatë është konsideruar babai i kësaj tradite.

Kulti i Orfeut, i njohur si orfizëm, është bërë bazë e kultit filozofik i zhvilluar nga Pitagora.[10] Llogaritë e Pitagorës kanë udhëtuar në Babiloni prandaj mësimet e tija janë aq të zgjeruara. Nëpërmjet ndikimit të tij, këto ide atëherë janë transmetuar tek Platoni. Prandaj, duke iu mbështetur Momigilano-s, në Urtësinë Aliene, “ishte Platoni ai që e bëri urtësinë Persiane aq të famshme, edhe pse vendi ekzakt i Platonit në këtë storje është i paqartë dhe paradoksal.” 11] Në fakt, Pozita e Platonit nuk është edhe aq e paqartë. Një studiues dhe Momigilano janë të shqetësuar se është e qartë se Platoni, që përndryshe është konsideruar si shembulli i “racionalizmit” Grek, është dukshëm i zhytur në mendimin okult.

Edhe pse Platoni konsiderohet si filozofi më i madh i Civilizimit perëndimor, ai nuk e meriton atë reputacion, dhe ka arritur këtë famë vetëm gjatë 250 viteve të fundit, Përmes ndikimit të shtypit Illuminati, që e konsiderojnë atë si themelues të doktrinave të tyre. Gjatë shekujve, okultistët e kanë konsideruar Platonin si themeluesin më të madh të agjendës së tyre, dhe madje edhe Kabalistët hebrenj e konsiderojnë atë si një përhapës të ideve të tyre. Në thelb, përderisa Kabala ishte krijuar në Babiloni, ishte Platoni ai që ndër Sionistët elaboroi parimin e dominimit të botës, duke formuluar vizionin e tij për një shtet totalitar, që të qeveriset nga “Njerëzit e zgjedhur”, në këtë rast, Kabalistët.

Studiuesit kanë dështuar që ta njohin prezencën e doktrinave Kabaliste tek Platoni nga injoranca e kultit të Zjarrputistëve. Studiuesit në përgjithësi kanë hedhur poshtë një influencë të tillë, sepse, në mendjet e tyre, nuk ka asnjë ndikim të dukshëm të Zoroastrianizmit në mendimin Grek. Kjo është e saktë. Përkundrazi, ishte Franz Cumont, studiuesi më i madh i shekullit të njëzet, dhe rëndësia e të cilit ka ende për tu njohur, që krijoi se grekët nuk erdhën në kontakt me Zoroastrianët, por Zjarrputistët heretik, të quajtur Muguseans, që ishin të ndikuar nga doktrinat Babilonase.

Në lashtësi, reputacioni i lidhur pa qëllim i Platonit lidhur me Zjarrputistët ishte i përhapur. Sipas Aristobulusit, një filozof hebre i shekullit të tretë p.e.s., Platoni kishte qasje në përkthimet e teksteve hebraike, dhe prandaj, “është evidente se Platoni imitoi legjislacionin tonë dhe se ai ka hulumtuar tërësisht çdo element në të... Sepse ai ishte shumë i mësuar, ashtu siç ishte Pitagora, që transferoi shumë nga doktrinat tona dhe i integroi ato në besimet e tij”. 12]

Eudoksi i Knidusit, që duket se ka vepruar si kreu i Akademisë gjatë mungesës së Platonit, ka udhëtuar në Babiloni dhe Egjipt, duke studiuar në Helipolit, ku ai mësoi “urtësinë priftërore” dhe astrologjinë. Sipas Plinit, Eudoksi “dëshironte magjinë (kultin e Zjarrputizmit) që njihet si më fisnikja dhe më e përdorshmja nga studiuesit e filozofisë.” 13]

Në Ligje, Platoni propozoi ide astrologjie, për të cilat E.R.Dodds, i cili është skeptik mbi shtrirjen e ndikimit zjarrputist në mendimet e Platonit, është i gatshëm të pranoj se:
...propozimet e Ligjeve duket se u japin trupave qiellor një rëndësi religjioze që ata nuk përkonin me kultin e zakonshëm grek, edhe pse këtu mund të ketë precedentë të pjesshëm në mendimin dhe përdorimin e Pitagorës. Ndërsa tek Epinomisi për të cilin unë jam i prirur ta konsideroj si vet punën e Platonit nga veprat e pabotuara të tij, ne ndeshemi me diçka që është kryekëput orientale, dhe është e paraqitur sinqerisht si e tillë, propozimi për adhurimin publik të planetëve. 14]

Epinomisi, që është vepër e Platonit, apo nxënësit të tij Filipit të Opusit, është qartë i influencuar nga zjarrputizmi. Sipas Epinomisit, kjo shkencë që i bën njerëzit më të urtë, është astrologjia. Astrologjia, pohon autori, mbush njeriun me njohurinë e numrave, me fjalë tjera, numerologji, pa të cilën njeriu nuk mund të arrij njohuri apo virtyt. Kjo dituri, sipas autorit, që u përket egjiptianëve dhe sirianëve, “nga ku dituria ka arritur tek të gjitha vendet, duke përfshirë edhe vendin tonë, pasi që është testuar me mijëra vjet dhe kohë pa fund.”

Sidoqoftë, trajtesa më e madhe e mendimit Kabalistik në gjuhën greke është Timaeus. Sikurse Epinomisi, Timaeusi kategorizon qëllimin e jetës sikurse studim i astrologjisë. Por, në Republikën që Platoni artikulon nevojën e shtetit totalitar që të qeveriset nga filozofët – mbret, që janë të udhëzuar në këtë pseudo-shkencë. Kur është pyetur për të dhënë detaje për këtë instruksion, në kapitullin e fundit të Republikës, Platoni vë në dukej atë që quhet Miti i Erit. Eri biri i një aziatiku Armenius, që vdiq në një luftë por u kthye në jetë që të veproj si profet nga bota tjetër.

Kolotesi, një filozof i shekullit të tretë p.e.s. akuzoi Platonin për plagjiaturë, duke vënë në dukje se ai ndërroi emrin e Erit me atë të Zoroesterit. Klementi i Aleksandrisë dhe Proklusi jep kuotën nga vepra e titulluar Në Natyrë, që i atribuohet Zoroesterit, në të cilën ai barazohet me Erin. [15] Duke vënë në dukje fillimin e veprës, Klementi thotë:

Zoroesteri, më pas, shkruan: “Këto gjëra unë i shkrova, Unë Zoroasteri, biri i Armeniusir, një Panfil nga lindja: që ka vdekur në betejë, dhe ka qenë tek Hadi, e mësova këtë nga zotat. “Ky Zoroaster, Platoni pohon, është vendosur në turrën e druve të funeralit, u ngrit përsëri në jetë pas dymbëdhjetë ditëve. Ai aludon ndofta në ringjallje, apo ndofta me faktin se rruga që shpirtrat të ringjallen shtrihet përmes 12 shenjave të zodiakut; dhe ai vetë thotë, se rruga e zbritjes në lindje është e njëjtë. Në të njëjtën mënyrë që ne kuptojmë 12 veprat e Herkulit, pas të cilës shpirti pajiset me lirimin nga kjo botë e tërë. 16]

Republika ofron bazën për të gjitha projektet e ardhshme të Illuminati-t, duke përfshirë edhe eliminimin e martesës dhe familjes, arsimin e detyrueshëm, përdorimin eugjenik nga shteti, dhe përdorimin e metodave mashtruese propaganduese.

Sipas Platonit, “të gjitha këto gra duhet të jenë bashkëshorte të përbashkëta për të gjithë njerëzit, dhe asnjëra nga ato nuk do të jetoj në mënyrë private me ndonjë burrë; fëmijët njashtu duhet të mbahen bashkërisht kështu që asnjëri prind të mos dijë se cili është pasardhësi i tij, dhe asnjë fëmijë nuk do të dijë prindin e tij.” Ky besim është lidhur me nevojën për eugjenikë, si “burri më i mirë duhet të bashkëjetojë me gruan më të mirë në sa më shumë raste që është e mundur dhe më i keqi me më të keqen në më pak, dhe pasardhësi i njërit duhet të rritet dhe i tjetrit jo, që kopeja të jetë më e përkryer sa është e mundur. “Më e dëmshme është akoma është receta për vrasjen e fëmijëve: “ Pasardhësi i të ulëtit, dhe çdonjëri nga ata të llojit tjetër që janë të lindur me defekt, ata duhet të disponojnë me fshehtësi, që askush mos të dijë se çfarë ka dalë nga ato. Këto janë kushtet e ruajtjes së racës së mbrojtësve”. 17]

Arsimimi i detyrueshëm është që të zbatohet që të ndaj fëmijët nga prindërit e tyre, që ata të indoktrinohen në idealet e shtetit:
Ata (filozofët-mbretërit) do të fillojnë me dëbimin jashtë vendit të gjithë banorët e qytetit që janë më të moshuar se dhjetë vjet, dhe do të marrin posedimin e fëmijëve të tyre, që do të jenë të paprekur nga zakonet e prindërve të tyre; kështu ata do të trajnohen në zakonet dhe ligjet e tyre, mendoj në ligjet që ne ua kemi dhënë atyre; dhe në këtë mënyrë Shteti dhe kushtetuta për të cilën po flasim shumë shpejt dhe në mënyrën më të lehtë di të arrijnë lumturinë, dhe kombi që ka një kushtetutë të tillë do të fitoj më shumë. .[18]

Sa për propagandë, sipas Platonit, “Sunduesit tanë do të gjejnë një dozë të konsiderueshme të pavërtetës dhe mashtrimit të nevojshëm për të mirën e subjektit të tyre”. Ai më tej sqaron, “ Retorika ... është prodhuese e bindjes për besim, jo për instruksion për çështjen e të drejtës dhe të padrejtës. Dhe kështu puna e retorikës nuk është të udhëzoj një gjykatë të ligjit apo një takim publik në çështjet e të drejtës dhe të gabuarës, por vetëm ti bëj që ata të besojnë; pasi që, unë e marr atë, ai nuk mund të udhëzoj në një kohë të shkurtër një masë njerëzish në çështje aq të rëndësishme.”

Aleksandri i Madh

Në vitin 367 p.e.s., në moshën 17 vjeçe, Aristoteli është bërë anëtar i Akademisë së Platonit, përderisa Eudoksi i Knidusit ishte kryesuesi i tij. Edhe pse Aristoteli ndoshta nuk shkroi për veprën mbi zjarrputizmin që i atribuohej atij, ai ishte i bindur se planetët dhe yjet e fiksuar kishin ndikim ndaj jetës në tokë. Aristoteli, ishte mësuesi i Aleksandërit të Madh, pushtimet e të cilit përfshinë atë që njihej si Epoka Helenistike, një periudhë që pa penetrimin e kulturës Greko-Kabalistike në pjesën më të madhe të botës mesdhetare.

Epoka helenistike ishte njashtu fillimi i kontakteve të para identifikuese mes grekëve dhe hebrenjve. Klarkusi nga Soli, një dishepull i Aristotelit, pohoi se zotëria i tij kishte biseduar me një hebre, dhe se zotëria i tij kishte deklaruar se, “ pasi që ai kishte jetuar me shumë njerëz të mësuar, ai na komunikonte neve më shumë informata sesa ai merrte nga ne”. [19]

Njashtu, si edhe sipas Talmudit edhe sipas Antikuiteteve të Jozefit, Kryepriftit më të Lartë të Tempullit të Jerusalemit, nga frika se Aleksandri do të shkatërronte qytetin, ai shkoi për ta takuar atë. Tregimi përshkruan se si Aleksandri, pasi u takua me Kryepriftin, zbriti dhe iu përkul atij.

Përshkrimet e Jozefit, kur është pyetur nga gjenerali të sqaroj veprimet e tij, Aleksandri është përgjigjur, “Unë nuk jam përkulur para tij, por para atij Zoti që e ka nderuar atë me Kryepriftësinë; sepse unë e pashë këtë person shumë në ëndërr, në këtë veshje. “Aleksandri ka interpretuar vizionin e Kryepriftit të Lartë si një shenjë të mirë dhe kështu e ka kursyer Jerusalemin, dhe në mënyrë paqësore e ka thithur Tokën e Izraelit në perandorinë e tij në rritje. Si nderim për pushtimin e tij dashamirës, dijetarët kanë dekretuar se i porsalinduri hebre në atë kohë është quajtur Aleksandër, që mbetet si emër hebre deri sot e kësaj dite.20]

Pas vdekjes së tij, gjeneralët e Aleksandërit shkatërruan perandorinë, duke krijuar fushat e tyre. Antigonusi qeverisë Maqedoninë dhe Greqinë. Seleukusi qeverisi Babiloninë, kështu duke themeluar Perandorinë Seleukide, që në masën më të madhe të zgjerimit u shtri nga Bullgaria në Evropë deri në kufirin me Indinë. Feniku, ra pre e Satirës së Ptolemeut, që përuroi dinastitë e Ptolemeut dhe sundoi Egjiptin.


Fusnota:
[1] Livingstone. The Dying God. p. 93.
[2] James Allen Dow, “Rhodah (Princess) of PERSIA”,
[3] Luck. Arcana Mundi, p.311
[4] James Allen Down, “Zerah (Zehrah Zarah) ibn JUDAH”,
[5] Diodorus Siculus. Universal History. XL: 3.2
[6] Clement of Alexandria.Exhortation to the Greeks, 2.12
[7] Clement. Protreptic, 34.5, quoted fr. A Presocratics Reader, p. 39
[8] Clement. Protreptic, 22.2, quoted fr. A Presocratics Reader, p. 39
[9] Greater Bundahishn, 182. 2. quoted form Zeahner, Zurvan, p. 15
[10] The Dying God. p. 130 – 145
[11] Alien Wisdom, p. 142
[12] Eusebius. 13.12.1f.
[13] Natural History, XXX: 3
[14] The Greeks and the Irrational, p. 233 n. 70
[15] Proclus, In Rem Publicam Platonis, quoted from Bidez & Cumont, Les Mages Hellenisees, t. II, p. 159.
[16] Stromata, Book V, Chap 14
[17] Plato and Totalitarianism.
[18] Plato’s Royal Lies.
[19] In his first book concerning sleep, according to Josephus, Against Apion, I:22.
[20] Talmud (Yoma 69a) and Antiquities (XI, 321-47).

M986 shkruajti:
Kështu, ky kult i ri i astrologjisë dhe magjisë është inkorporuar në ritet e vdekjes-së perëndisë. Mitras, zoti i lashtë i Persëve, është asimiluar me Baal-in, dhe misteret okulte dhe artet e zeza i janë dedikuar atij, që u bë thelbi i të gjitha mistereve të mëvonshme antike.

Ka 7000 vite, Mitra profeti i pare Perse, eshte i pari qe ka futur SAKRIFICEN (e kafsheve) per fekondimin e Tokes, dhe kjo praktike edhe pse eshte braktisur nga zoraastet, vazhdon edhe sot tek arabet.