Kabbalah

Kabbalah

Kabbalah është një disiplinë dhe shkollë mendimi e lidhur me aspektin mistik të judaizmit rabinik. Është një bashkësi mësimesh ezoterike për të shpjeguar marrëdhënien midis një krijuesi të përjetshëm e misterioz dhe universit të fundëm të vdekshëm (krijimit të tij).

Ndërsa është përdorur gjerësisht nga disa besime nuk mund të konsiderohet një fe në vetvete por është një grupim shkrimesh që ekzistojnë jashtë shkrimeve të shenjta tradicionale judaike. Kabbalah kërkon të përcaktojë natyrën e universit dhe atë të qënieve njerëzore, natyrën e qëllimit të ekzistencës dhe pyetjeve të tjera ontologjike.

Ajo gjithashtu prezanton metoda në ndihmë të kuptimit të këtyre koncepteve dhe për të arritur ndërgjegjësim spiritual. Kabbalah fillimisht u zhvillua e tëra brenda realitetit të mendimit hebre dhe përdor vazhdimisht burime klasike hebreje për të shpjeguar dhe demonstruar mësimet ezoterike.

Këto mësime janë mbajtur nga kabalistët për të përcaktuar nënkuptimin e Tanakh(biblës hebraike) po ashtu të literaturës rabinike, si dhe për të shpjeguar rëndësinë e përvjetoreve fetare hebraike.

Është një interpretim kyç, “shpirti” i Torah (biblës hebraike) ose i sistemit mistik religjioz tl judaizmit që pretendon një depërtim në natyrën hyjnore. Termi “Kabbalah” ishte përdorur së pari në tekstet Talmudike, përgjatë Geonim dhe të hershmit Rishonim si një referencë ndaj trupit të plotë të mësimeve judaike në dispozicion të publikut.

Në këtë drejtim Kabbalah është përdorur në adresim të të gjitha ligjeve orale të njohura. Me kalimin e kohës u kthye në një referencë të doktrinave ezoterike të njohurive që lidheshin me Zotin, krijimin e universit e ligjet e natyrës si dhe rrugën përmes së cilës një religjioz i pjekur judaik mund të mësojë këto sekrete.

Kabbalah në përputhje me përdorimin më të fundit ët fjalës, thekson arsyet e fshehta dhe të kuptuarit e urdhërimeve në Tevrat, dhe shkakun kult të ngjarjeve të përshkruara aty. Ajo përfshin kuptimin e sferave shpirtërore të krijimit dhe mënyrat me të cilat Perëndia administron ekzistencën e universit.

Sipas traditave judaike që datojnë prej shekullit të 13, kjo njohuri ka pësuar rënie si një zbulim për të zgjedhur shenjtorët nga një e kaluar e largët, dhe ruhet vetëm nga disa të privilegjuar. Është konsideruar pjesë e Ligjit gojor Hebre nga shumica e judenjve besimtarë të kohëve moderne, edhe pse kjo nuk është miratuar nga disa studiues Talmudikë e mesjetarë, si dhe nga një grup rabinësh liberalë dhe një pakicë rabinësh ortodoksë.

Origjina e misticizmit Judaik

Sipas pasuesve të Kabalës, origjina e saj fillon me Tanakh (Bibla hebraike). Sipas Midrash, Zoti krijoi universin me "Dhjetë shprehjet" ose "Dhjetë cilësitë." Kur lexohet nga brezat e më vonshëm të Kabbalës, përshkrimi i krijimit në librin e Zanafillës tregon misteret rreth Hyjnisë vetë, natyrës së vërtetë të Adamit dhe Evës, Kopshtit të Edenit, Pemës së Njohurisë të së mirës dhe së keqes dhe e Pemës së jetës, si dhe bashkëveprimin e këtyre subjekteve hyjnore me Gjarprin që të çon në katastrofë, kur ata hanë frutin e ndaluar, siç është shënuar në Zanafilla 2.
Bibla ofron materiale të shumta shtesë për spekulime mitike dhe mistike.

Vizioni profetik i Ezekielit në veçanti ka tërhequr shumë spekulime, siç bëri vizioni i Tempullit të Isaias (kapitulli 6). Vizioni i Jakobit me shkallët në qiell është njëtjetër tekst që paraqet një shembull të një eksperiencë mistike. Përvojën e Moisiut me shkurret në flakë dhe takimet e tij me Zotin mbi malin Sinai, janë të gjitha provat e ngjarjeve mistike në Tanakh, dhe forma e origjinës së besimeve mistike çifute.

Traditat mistike çifute gjithmonë apel ojnë për një argument të autoritetit në bazë të antikitetit. Si rezultat, pothuajse në të gjitha veprat pseudopigrafike pretendohet ose janë atribuuar nga autorësia antike. Për shembull, Sefer Raziel HaMalach, një tekst astro-magjik pjesërisht i bazuar në një manual magjik të antikitetit të vonë, Sefer ha-Razim, ishte transmetuar sipas kabbalistëve, te Adami (pasi u dëbua) nga engjëlli Raziel.

Një tjetër vepër të famshme, Yetzirah Sefer, e supozuar që daton nga patriarku Abraham. Sipas letërsisë apokaliptike, njohuri të fshehta, të tilla si magjia, hamendjet, dhe astrologjitë, u transmetuan tek njerëzit në të kaluarën mitike nga të dy engjëjt, Aza dhe Azaz'el (në vende të tjera, Azaz'el dhe Uzaz'el), të cilët "ranë nga qielli” (shih Zanafilla 6:04).

Antikiteti tekstual i misticizmit ezoterik

Megjithatë forma hebraike të ezotericizmit kanë ekzistuar para 2000 vjetësh. Ben Sira paralajmëron kundra saj duke thënë: “Ju nuk duhet të keni asnjë lidhje me gjërat sekrete”. (Sirach iii) Literatura apokaliptike që i përket shekujve të parë dhe të dytë të para-krishtera përmbante disa elemente që bartin mbi të Kabalën e vonshme. Sipas Jozefit shkrime të tilla ishin në posedim të Essenes, dhe ishin të ruajtura me xhelozi nga ana e tyre kundër zbulimit, për të cilën ata pohuan një antikitet të zbardhur (shiko Philo, "De Vita Contemplativa," iii., dhe Hippolytus, "Refutation of all Heresies," ix. 27).

Instruktiv për studimin e zhvillimit të misticizmit hebraik është Libri i jubileve të shkruar në kohën e mbretit John Hyrcanus. Ajo i referohet shkrimeve misterioze së Jaredit, Kainit, e Noesë, dhe paraqet Abrahamin si ripërtërtitës, dhe Levit si kujdestar të përhershëm i këtyre shkrimeve të lashta. Ai ofron një kozmogoni të bazuar në 22 shkronjat e alfabetit hebraik dhe është i lidhur me kronologjinë dhe mesialogjinë judaike, ndërsa në të njëjtën kohë këmbëngul tek heptada (7)si një numër i shenjtë ndryshe nga sistemi dekadik (10) i përshtatur më vonë nga hagadistët dhe nga Sefer Yetzirah.

Ideja e Pitagorës e fuqive krijuese të numrave dhe shkronjave ishte e ndarë me Sefer Yetzirah dhe ishte e njohur në kohën e Mishnah (para 200 CE). Elementet e hershme të misticizmit çifut mund të gjenden në tekstet jo-biblike të Detit të Vdekur , të tilla si Kënga e Sakrificës së të shtunës.

Disa pjesë të Talmudit dhe midrashit gjithashtu fokusohen në ezoteriken dhe mistiken, sidomos tekstet Chagigah 12B-14b. Mjaft shkrime të fshehta, në mesin e tyre Hekalot Rabbati, Sefer HaBahir, Torat Hakana, SeferP'liyah, Midrash Otiyot d'Rabbi Akiva, Bahiri, dhe pretendoj se Zohari mund të jetë nga epoka talmudike,edhe pse është e qartë tani që disa nga këto vepra, më së shumti e Bahir dhe Tsohari janë mesjetare në të vërtetë e vepra të përshkruara pseudopigrafikisht për të kaluarën e lashtë.

Kabbalah Hermetike

Tradita ezoterike perëndimore (ose hermetike) , një pararendëse për të dy lëvizjet neo -pagane dhe të epokës së re, ndryshon nga forma hebreje në të qënit një sistem më pa dyshim sinkretistik. Megjithatë ajo ndan shumë koncepte me Kabalanë hebraike. Kabala hermetike ndoshta arriti kulmin e saj në Rendin hermetik të epokës së Artë, një organizatë të 19-të të shekullit që ishte ndoshta maja e magjisë ceremoniale (ose, në varësi me pozicionin e dikujt,prejardhja e saj përfundimtare në rënie).

Brenda Epokës së Artë, parime Kabalistike të tilla si dhjetë Sefirotet ishin të përziera me hyjnitë greke dhe egjiptiane, të sistemit Enokiane e magjisë engjëllore të John Dee-së, dhe koncepteve Lindore të caktuara (veçanërisht hindu dhe budiste) brenda strukturës së fshehtë për stilin masonik ose Trëndafilkryqtar.

Shumë prej ritualeve të periudhës së Artë u botuan nga okultisti legjendar Crowley Aleister dhe ishin hartuar përfundimisht në formë të librit nga Izrael Regardie, një autor i disa shënimeve. Besueshmëria e Crowley është inkosistente në rastin më të mirë, edhe pse, si shumë ritualeve të botuar disa janë versione të manipuluara në të vërtetë.

Ndërtimi i pemës së sefiroteve

Pema e Jetës, përshkrim i Sephirotheve të Kabala,është model primar simbolik i okultizmit modern perëndimor. Ajo është përdorur në masë të madhe edhe nga organizatat jo të traditave Kabbalistike. Secili nga dhjetë rrjedhimet brenda Sefiroteve është quajtur një Sephirah, dhe së bashku ato formojnë atë që quhet Pema e Jetës.

Kjo pemë është imazhi qendror i të menduarit Kabbalistik , por përsëri, çdo Sefirot përshkruan një aspekt të caktuar të Perëndisë, dhe të marra së bashku si Sefiroth ata formojnë emrin e shenjtë të Perëndisë. Pema gjithashtu përshkruan rrugën me të cilën shpirti hyjnor zbriti në botën materiale, dhe rrugën me të cilën njerëzimi duhet të marrë që të ngjitet me Perëndinë.

Pema përmban 10 qendrat – sefirothe. Në sensin numerologjik pema e sefirotheve ka mjaft rëndësi. Midis 10 sefirotheve gjenden 22 kalime ose rrugë të cilat i lidhin ato, një numër që mund të lidhet me 22 shkronjat e alfabetit hebraik. Përveç faktit se për secilin nga këto kanale u caktohet një shkronjë e alfabetit, çdo rrugë është identifikuar edhe me një nga trumpetat kryesore të letrave tarot e kartave simbolike. Kur kombinohet me 10 Sephirothe, këto 22 rrugë japin numrin 32 që bën referencë në 32 Shtigjet Kabbalistike të urtësisë dhe gjithashtu 32 gradët e Frimasonrisë.

11 sefirothet dhe kuptimi i tyre

Për të paraqitur pemën, e konsiderojnë çdonjërin prej këtyre dhjetë sfera si rrathë koncentrikë me Malkuth duke qenë më i thellë dhe të gjithë të tjerët përfshirë nga ky i fundit. Asnjë nga këto nuk janë të ndara nga të tjerët, dhe të gjithë thjesht ndihmojnë për të formuar një pamje më të plotë të gjithë të përsosur.

Për të folur thjesht, Malcuth është Mbretëria e cila është bota fizike mbi të cilën jetojmë dhe ekzistojmë, ndërsa Kether, gjithashtu thirret Kaether dhe Kaether Elyson është kurora e këtij universi, që përfaqëson të kuptuarit më të lartë të Perëndisë që njerëzit mund ta kuptojnë.

Sefirothi – kuptimi – arkëngjëlli – vizioni - planeti

1- Kether – kurora – metatron- bashkimi me zotin- neptuni
2- Chokmah - mençuria- ratziel- vizioni i zotit balle per balle- urani
3- Binah - kuptueshmëria- tzafkiel- vizioni i dhimbjes- saturni
4- Da’ath - njohuria- uriel- vizioni i humnerës- siriusi ose tiamati
5- Chesed - mëshira- tzadkiel – vizioni i dahurisë – jupiteri
6- Geburah – ashpërsia- khamiel- vizioni i fuqisë- marsi
7- Tiphareth- bukuria- rafael- vizioni i harmonisë së gjërave- dielli
8- Netsach - triumfi- haniel- vizioni i bukurisë- venusi
9- Hod - lavdia- michael- vizioni i shkëlqimit- mërkuri
10- Yesod – besëlidhja- gabriel- vizioni i makinerisë së universit- hëna
11- Malkuth – mbretëria- sandalfon- njohuria dhe biseda me engjëllin e shenjtë mbrojtës- toka

Hipotetike aty ekziston edhe një Sephirah njëmbëdhjetë quajtur Daath. Sipas Karen Chapdelaine, kuptimi i saj është humnera dhe element i saj i përgjithshëm është Neptuni që e bën atë një element të rëndësishëm të Pemës së Sephirotheve.

Duhet të theksohet, megjithatë, se kabbalistët e parë nuk kanë përfshirë një sferë të tillë, duke e bërë Daath një pikë kontestuese të diskutimit filozofik. Kabbalistët hebre që e pranojnë këtë gjendje entiteti që kjo nuk është një Sephirah,por më tepër se mungesa e një të tillë.

Në traditën çifute, ideja e një Sephirah njëmbëdhjetë është njëlloj për blasfemi, siç thuhet në Yetzirah Sefer :"Dhjetë Sephirot e mosqenies dhjetë, dhe nuk janë nëntë, dhjetë dhe nuk janë njëmbëdhjetë." Shumë njerëz janë duke studiuar Kabalanë si ata që kërkonjnë për shërim dhe përgjigjet në pyetjet ...Kush jemi ne, pse jemi këtu, dhe çfarë është tranzicioni që njerëzimi dhe planeti po përjeton?

Për shumë veta, Kabala është një pseudo-shkencë dhe pa kontakt me realitetin, një fantazi mistike e dalur nga truri i ajkës abstrakte.
Ky është një gabim themelor, por i pashmangshëm, sepse pak njerëz kanë kohë të mjaftueshme për të krijuar një opinion të detajuar rreth problemeve që trajton dhe zgjidh.