Parandjenjat

Deshiroj pergjigjen e dikujt, a besoni tek njerez qe parandjejne dhe çfare persona i takojne ketij grupi?

dineta shkruajti:Deshiroj pergjigjen e dikujt, a besoni tek njerez qe parandjejne dhe çfare persona i takojne ketij grupi?

Une pak a shume besoj ne kete gje, mendoj qe lidhet me intuiten e cila tek disa eshte me e zhvilluar e tek disa me e zbehur e tek disa eshte ne gjurme.

Kam lexuar qe intuita zhvillohet duke qendruar ne erresire pasi ndikon ne Sistemin nervor qendror tek disa qeliza te cilat arrijne te kapin informacione per gjera para se te ndodhin ato.

Kam pasur raste kur kam degjuar qe kur ka vdekur dikush me kane thene qe ai qe ka vdekur nje dy ose tri dite para se te vdiste ose ate dite qe ka vdekur ka thene dua te pershendetem me familjen sepse me duket se sot eshte dita e fundit ne kete bote (por nuk e di a kane qendruar ne erresire pak para se ta parandjejne ate gje ndoshta i ka ardhur si ndjenje nga Zoti) dhe vertet ka qene ashtu me kane thene pasi kane vdekur pas disa diteve ose ate dite qe ka thene ashtu ndersa

Tek une nganjehere sikur i kam parandjere disa gjera per mire ose per keq ndosha nga bindja qe i kam bere vetit apo bindja ime eshte ndikuar nga nje force dhe vullnet tjeter (Zotit) dhe me te vertete me kane ndodhur ashtu si i kam parandje dhe ne ato qaste para se te me ndodhin i jam lutur Zotit ne kete menyre: O Zot te lutem me ben qe ate te mire ta shijoj (pra kur kam parandje diçka te mire) dhe o Zot te lutem ma lehteso kete te keqe (nese ndodh) qe e parandjej sepse ti edhe pikellimin e ben te lehte nese don.

Shpresoj se te sqarova diçka sadopak, u mundova.

Ishe shume i qarte Trigon dhe te falenderoj shume per kete pergjigje, sepse me esht dasht edhe mendimi i dikujt per arsye se une kam shume parandjenja, poashtu dhe vajza ime dhe te them te verteten aq qart parandjej diçka sikurse shoh nje skene te filmit dhe ne ditet vijim pres te ndodh, por njejte edhe une i lutem Zotit qe te me ndihmoje.
Poashtu ndjehem shume ne siklet dhe jam tere kohen nervoz per parandjenjat e keqija.

Di njeri si mund te shpjegohet kur dikush arrin ti parandjeje termetet disa dite apo ore perpara se te bien???
Cili eshte shkaku apo si mund te forcohet kjo lloj parandjenje???

Lisa, parandjenjat vijne vet ndoshta eshte kjo nje fare dhunti prej Zotit, dhe une mendoj nuk vjen kjo ndjenje qe na vet e kerkojme apo sa dojm na te behemi me te fort te parandjejme diçka, me te thane te verteten mua me frikesojne parandjenjat sepse nuk eshte edhe aq mire sa mendon ti.
Cka p.sh te parandjesh se ka me te ndodh diçka e keqe ne familje, atehere si do te ndjehesh?
Normal te ishin parandjenja vetem per gjerat e mira atehere shume mire kishte per te qene , por ja qe ska ketu me zgjedh ( kam deshire te parandjej diçka mire me me ndodh ).
Nuk di sa isha e qart.

Mendoj se nese disa rrethana apo shenja te shkeputura shfaqen ne fillim dhe duken si pa lidhje, eshte intuita qe na ben te krijojme nje ide se po ndodh apo do te ndodh dicka...Dhe kjo nuk eshte parandjenja..

Kam pershtypjen se Parandjenja duhet te jete dicka tjeter qe shfaqet papritur ne vetedijen tone....psh : sa hap syte ne mengjes, te mendosh se ate dite do te ndodhe Nje fakt, apo fenomen i percaktuar..

U mundova te them dicka, edhe pse ne menyre shume empirike.

Te parashikosh te ardhmen? Sipas shkences, nuk eshte e mundur. Por, nje eksperiment i fundit ndez debatin. Qe ekziston prej shekujsh…

Aeroporti i Linates, Milano, 7 tetor 2001. Ne oren 8:10, nje aeroplan i Cessna-s dhe nje tjeter i linjes MD80 perplasen ne piste dhe shperthejne. Ne tragjedi humbin jeten 118 njerez. Ne oren 7:43 – 27 minuta para se te ndodhte perplasja – nje polic i ri me sherbim ne aeroport kishte marre nje sms nga nje mikeshe e tij, Mikela: “Je ne Linate? Cfare ka ndodhur aty? Je mire?”.

Endrra parashikuese. Dhjete vjet me vone Nikola M. kujton episodin e pazakonte: “Mikesha ime, Mikela R. D., kishte shpesh parandjenja per semundje ose situata te vecanta qe u ndodhnin miqve apo te afermve… Kurre, ama, nuk kishte parashikuar dicka kaq shqetesuese. Ne oren 4 te atij mengjesi, Mikela ishte zgjuar e trembur sepse me kishte pare ne enderr: me kishte pare ne nje vend plot me germadha, nga ku kerkoja ndihme i deshperuar… Mikela mendoi se ishte vec nje enderr e keqe dhe pastaj e zuri gjumi, por shqetesimi nuk e linte te qete. Keshtu, sapo zgjohet, me dergoi nje sms. Mesazhin e lexova pikerisht kur isha ne zonen e bagazheve ne Linate, ndersa perpiqesha te nxirrja nga germadhat njerez te ngecur mes tyre”.

Historia eshte e vertete: Nga ajo dite tragjike ende ruhen tabulatet telefonike te sms-ve te marra dhe te derguara nga agjentet ne vendngjarje, te nevojshme per hetimin qe u ndermorr me pas. Ishte nje parandjenje apo thjesht koincidence? “Pavaresisht shume eksperimenteve te kryera”, thote Masimo Polidoro, psikolog i Cicap-it (Komiteti italian per kontrollin e deklaratave mbi forcat paranormale), “askush nuk ka qene ne gjendje te provoje se mund te parashikoje te ardhmen, qe nga vdekja e papritur e nje shoku apo shperthimin e nje lufte”.

Largpamesia eshte mbreteria e te papercaktueshmes, ne te cilen ka vend per autosugjestionim. “Parashikime te dyshimta si ajo e tragjedise se Linates”, komenton Polidoro, “nuk jane te rralla. Mjafton nje person i ndjeshem, me fantazi, pak i shqetesuar, bashke me probabilitetin statistikor qe gjerat ndaj te cilave kemi frike, heret a vone, ndodhin me te vertete. Te gjithe keta faktore ndikojne ne nje lloj profecie. Por, nuk eshte keshtu”. Vec te tjerash, mendja jone eshte e para qe na genjen, duke na zgjedhur edhe ku ta kemi vemendjen: mes shume parashikimeve qe ne bejme, na kujtohen vetem ato (te rralla) qe gjejme rastesisht, duke fshire ato te gabuarat, per te forcuar besimin tek parandjenjat.

E megjithate, studimi mbi parandjenjat dhe fenomene te tjera “PSI” (fenomene qe lejojne njohjen e realitetit pa 5 shqisat) ende nuk eshte arkivuar nga shkenca. Pikerisht muajin e kaluar, ne boten akademike diskutimi mbi parandjenjat eshte rihapur: nje reviste shkencore me peshe, “Journal of Personality and Social Psycology”, ka publikuar rezultatet e nje studimi mbi parandjenjat te kryer per 8 vjet mbi me shume se nje mije njerez nga Deril J. Bem, docent i Psikologjise ne Universitetin Cornell te Itakes, SHBA. Metoda e perdorur eshte e thjeshte: kryerja ne kah te kundert te eksperimenteve ne te cilin nje vullnetar eshte i kushtezuar te beje nje zgjedhje te percaktuar mes fjalesh ose imazhesh, per te pare nese mendja mund te parashikoje nje kushtezim qe do te ndodhe, ndoshta, vetem ne vijim. Nese e ardhmja, pra, mund te ndikoje ne njefare menyre mbi te tashmen.

Aspirinat. Rezultatet nuk jane te mrekullueshme: pak me shume se gjysma e subjekteve (53.1%) ka “parashikuar” te ardhmen ne 8 nga 9 testet. Ne praktike, 3% me shume nga sa mund te pritej nga pergjigje te rastesishme. Per Joakim Kruger, psikolog i Universitetit Braun, SHBA, ky eshte nje rezultat i parendesishem. Megjithate, kundershton Melisa Berklei e Universitetit Shteteror te Oklahomes, te tjera rezultate te pranuara nga shkenca (si efikasiteti i aspirines ne doza te uleta per te parandaluar infarktin) bazohen ne perqindje te vogla si keto. Sipas Bem-it, ai nuk perfundon se parandjenjat ekzistojne, por e le te hapur dyshimin, duke ftuar te tjere shkencetare te replikojne per eksperimentet e tij, por me te njejten saktesi ama.

Dhe keshtu hapen debatet per nje fenomen qe na ka terhequr prej shume kohesh. “Historia eshte e mbushur me parashikime dhe hyjnizime, ose ndryshe me profecira te ardhura nga perendite apo te futura nga praktikat magjistare”, thote Maria Tereza La Vekia, docente e Antropologjise ne Universitetin Papnor Gregorian te Romes. “Format hyjnore, nga astrologjia tek kiromacia, kane ekzistuar gjithnje dhe kudo”. Edhe sharlatanet, qe bejne emer mbi naivet duke perdorur dykuptimesine: “Ashtu si profecia e orakullit te Delfit per nje ushtar qe do te nisej per lufte: “Ibis, redibis (,) non (,) morieris in bello” qe, ne varesi te vendit ku vihet presja, mund te kuptohet si “Do te shkosh, do te kthehesh, nuk do te vdesesh ne lufte” ose “Do te shkosh, nuk do te kthehesh, do te vdesesh ne lufte”.

Dhe pikerisht orakulli i Delfit iu nenshtrua testit te pare “shkencor” ne histori. Herodoti do te rrefente se Kreseu, mbret i Lidise rreth viteve 560 ne 547 p.k, vendosi te konsultohej me orakuj te ndryshem (6 greke dhe nje egjiptian) per t’i vene ne prove dhe pare se kush ishte i besueshem. Ne te njejten kohe nisi 7 mesazhere me te njejten pyetje: “Cfare po ben, ne kete cast, mbreti Krese”? Per te shmangur cdo koincidence te rastit, kishte programuar nje veprim te paparashikueshem: kishte vene te zieje nje breshke dhe mish qengji ne nje tenxhere bakri. Orakulli i Delfit dha parashikimin e vetem te sakte: “Shqisat e mija parashikojne aromen e mishit te breshkes me zhguall, te vene ne zjarr me mish qengji ne nje kazan; prej bakri eshte ena e vendosur poshte dhe prej bakri eshte edhe kapaku”.

Instinkti i se ardhmes. Parashikimi i te ardhmes do te kurorezonte nje nga deshirat me te rrenjosura te njeriut. Sot shkenca dhe statistika na ndihmojne, si ne rastin e parashikimeve te kohes. Por, zotesia e intuites ka qene nje nder shqisat e para te zhvilluara tek njeriu: 2.5 milion vjet me pare, homo habilis qe jetonte ne Afrike nuk arsyetonte si ne, por dinte te “nuhaste” nje rrezik, duke lidhur mes tyre ato pak informacione qe i vinin nga mjedisi rrethues. Nje aftesi te cilen e kemi edhe sot. Neuronet tona, ne fakt, nuk pushojne kurre: aktiviteti i tyre vijon edhe kur nuk jemi koshiente, dhe jane kaq perceptues te realitetit saqe parashikojne, thuajse parandjejne, nese do te marrim nje stimul te prekshem te lehte apo te dhimbshem. Studimi eshte kryer nga kerkuesit e “Coma Science Group” ne Universitetin e Liezhit dhe ka treguar se ky perceptim i realitetit eshte i pandergjegjshem. Pra, edhe pse nuk duam mendja jone eshte gjithmone vigjilente per te imagjinuar dhe perceptuar ngjarje te ardhshme, ne nje lloj strategjie mbrojtese.

Jo vetem. Nje kerkim i neuroshkencetareve te Universitetit te Uashingtonit ka treguar se kujtimet e kaluara ose imagjinimet e ardhshme zene te njejtat zona cerebrale: levorja premotore e majte, prekuni i majte dhe zona e pasme e djathte e trurit te vogel. Te njejtat qe aktivizohen nese mendojme te levizim nje gjymtyre. Per trurin, pra, e kaluara, e tashmja dhe e ardhmja, ne njefare menyre koincidojne.

Se fundi, dy studiues amerikane, Carls Honorton dhe Diana C. Ferrari, kane shfaqur 309 eksperimente mbi njohjen paraprake, te kryera nga 1935 nga 62 kerkues mbi 50 mije subjekte. Megjithe “ndryshimet” e medha mes tyre (testet jane kryer me metoda shume te ndryshme) kane dale ne perfundimin se ka nje mundesi ne 1.034 (0.096%) se parashikimet nuk jane fryt i rastit. Nje mundesi e vogel, por jo asgje. Dhe citojne perdorimin e aspirines ne parandalimin e semundjeve kardioqarkulluese: perqindja e sukseseve ne krahasim me nje placebo, ne nje popullsi jo ne rrezik, do te ishte vetem 0.03%. Nese i besojme aspirines, perfundojne, mund t’i besohet edhe parandjenjave.

Mes ketyre kerkimeve spikasin ato mbi endrrat parashikuese, te kryera nga 1966 deri 1978 nga psikologu Stenli Kripner dhe nga psikiatrja Montag Ullman ne Dream Laboratory te Maidemonides Medical Cender ne Bruklin: te dy krijuan nje menyre per te izoluar enderruesin nga cdo stimul i jashtem. Por, interpretimet e rezultateve mbeten kontrovesre. “Askush nuk ka mundur te tregoje se nje enderr ishte plotesisht parashikuese dhe jo fryt i intuites se te dhenave ndjesore te perpunuara nga e pandergjegjshmja”, thekson Polidoro.

Te kombinuara. Pavaresisht skeptikeve, megjithate, kerkimet vazhdojne. Edhe pse spunto te tjera vijne nga nje disipline aspak “magjike”: fizika kuantike. Mes vetive te grimcave subatomike, ekziston nje e pazakonshme: entaglement-i. Ne praktike, duke i atribuar 2 grimcave, per shembull 2 fotone, karakteristika (polarizimi, pra nje orientim ne hapesire) vendimtare dhe te lidhura mes tyre, ben qe, edhe pse te ndara me hapesira te medha, nderveprojne me njera-tjetren: nese ndryshohet orientimi i njeres, ndryshon ne cast edhe i tjetres. Me fjale te tjera, ekziston mundesia, per grimcat, te “ndjejne” ne distance se cfare ndodh me te tjerat. Perse mendja nuk do ta bente kete? “Shume shkencetare nuk u besojne fenomeneve “PSI” sepse nuk verifikohen ne jeten e perditshme” perfundon profesor Bem. “Edhe fizika kuantike nuk tregon fenomene qe shfaqen cdo dite, e megjithate jo per kete nuk studiohet: kerkohen grimca gjithnje e me te vogla ose ligje matematikore gjithnje e me te sakta. Mund te jete e njejta gje edhe per ngjarjet qe sot cilesohen si parandjenja”.

Pas shume kohesh qe mundohesha te gjeja shpjegim per parandjenjen besoj se esht nje dhundi qe ta jep zoti vete,dhe besoj se zoti di pse ta jep dhe kur ta jep dhe pse....

kush ka njenjen e parandjenjes besoh se vuan shume shpirterisht,po ashtu nga pervoja besoj se lendohesh dhe shume.Besoj se njerzit asnjeher nuk mund te arijne te kuptojne qarte njerez qe kane te theksuar paranjenjen,por le te hapim nje teme per keta njerez dhe te flasim per parandjenjen dhe jeten qe kane keta njerez......

pershendetje inaroni,,,

te keshilloj te lexosh librin e Paolo Coelhos " Shtriga e Portobelos" besoj se do ta gjesh veten aty, mos u nis nga titulli, lexoje, shpresoj se do kenaqesh...

3lisa shkruajti:Di njeri si mund te shpjegohet kur dikush arrin ti parandjeje termetet disa dite apo ore perpara se te bien???
Cili eshte shkaku apo si mund te forcohet kjo lloj parandjenje???

MENDOJ SE KJO MUND TE SHTOHET DUKE U SHOQERUAR ME MINJTE TE CILET KANE PARANDJENJEN ME TE LARTE NE KETE DREJTIM PER TERMETET.

dineta shkruajti:Deshiroj pergjigjen e dikujt, a besoni tek njerez qe parandjejne dhe çfare persona i takojne ketij grupi?

nshumicen e rasteve kan ndodhur tverteta,mund tken qesh njerzit qe e kan degju at parandjenj por kur ka ndodh e kan besu