Eksorcizmi i Annelies Michel-it

Eksorcizmi eshte nje ritual i destinuar per te larguar nje entitet shpirteror qe ka pushtuar nje qenje te gjalle ( njerezore apo shtazore).

Kjo praktike si duket univerzale, eshte shfaqur qe ne milienumin e pare ne Mesopotami dhe eshte me origjine semitike..

Me vone praktika e eksorcizmit eshte gjetur ne shoqerite primitive ne te cilat eshte gjetur pergjigjia ne posedim te demonit (djallit), duke e pare me thjesht semundjen.

E gjejme ne kete forme te shamanizmi kaukazian, rituale afrikane dhe vodou.

Ai do te zyrtarizohet ne krishterizmin katolik, pjeserisht ne mesjete dhe do te vazhdoje te praktikohet deri ne ditet e sotme, ne nivel simbolike (pagezimi) apo ne nivel praktike ( meshtar eksorcist ).

Ne Islam, vet Kurani eshte nje vlere ekzorciste.

Kete praktike e gjejme edhe te taoizmi, induizmi etj…

Fjala vjen nga greqishtja e vjeter : exorkismos , dhe kaloi direkt ne latinisht exorcismus, exorcizare.

© ExplorerUnivers

Eksorcizmi i Annelies Michel

Vitet e para: 1952-1968



Annelies Michel lindi më 21 shtator 1952, në Leiblfing, një fshat i vogël në Bavaria (West Gjermani në kohën e Luftës së Ftohtë).

Ajo u rrit në qytetin e vogël të Klingenberg am Main, ku babai i tij punonte në një atelie sharre. Prindërit e saj ishin katolikë të përkushtuar dhe ajo duke u rritur bëhet një vajzë shumë fetare. Ajo kishte një motër të paligjshme, Martha (1948-1956, vdiq pas një operacioni për kancer në veshka), e lindur para martesës së prindërve të saj, ku Annelies vendos të bëj pendesë për të larë mëkatet e paligjshme.

Në moshën e adoleshencës, ajo flinte mbi gur natën për të larë mëkatet e priftërinjve fajtor për krime morale, apo për të pastrehët dhe drogaxhinjët (të cilët shpesh janë parë duke fjetur në stacione trenash).

Sëmundje mentale apo posedim djallëzor ? : 1968-1975



Në 1968, Annelies, 16 vjeçare, filloi të vuajë nga ngërçi dhe u diagnostikua me epilepsi (në fakt, fillimisht ishte termi "Dhimbja e Madhe epileptike") nga një neurologjist në klinikë psikiatrike në Würzburg në vitin 1969.

Ajo mbeti në një spital psikiatrik rreth një vit, por asgjë nuk i ndihmon shëndetit të saj.
Përveç kësaj, ajo filloi të vuaj nga depresioni.

Duke qenë që jetën ja kishte kushtuar besimit katolik, Annelies filloi qe keto t’ia atriboi posedimit djallëzor.Ajo u bë e pashpresë në lidhje me ndërhyrjet mjekësore meqë ato nuk po i ndihmonin gjendjen e saj.

Trajtimi mjekësor në një afat të gjatë ishin gjithashtu pa sukses, gjendjen e saj, duke përfshirë edhe depresionin e saj, është përkeqësuar me kalimin e kohës.

Annelies u bë jotolerante përballë vendeve dhe objekteve të shenjta, të tilla si kryqi, në të cilat ajo ia atribonte posedimit djallëzor.Gjatë riteve fetare që Annelies ndoqi ajo duhej të merrte doza të larta të ilaçeve psikotropike të dhëna nga mjekët e saj.

Kur ajo u largua nga spitali, Annelies u kthye dhe përfundoi shkollën e mesme dhe hyri në Universitetin e Würzburgut, ku ajo vari fotot e shenjtorëve në dhomën e saj në konvikt, mbante ujë të shenjtë buzë derës dhe shpesh u lutej me rruzare.Atje, ajo studionte për t'u bërë profesor.

Në qershor 1970 Annelies vuante ende nga nga ngërçi, në spitalin psikiatrik ku ajo rrinte më parë ja dhanë anti- ngërçin e parë.

Emri i këtij ilaçi nuk është e njohur dhe nuk rezultoi në simptome të menjëhershëme te Annelies. Ajo gjithashtu ka vazhduar të flas për atë që ajo e quajti "fytyra djallëzore" e parë nga ana e saj disa herë në ditë (dhe nganjëherë shihet në fytyrat e njerëzve të tjerë), si dhe ndëgjon zëra që asaj i thonin që ishte e mallëkuar.

Annelies bindet që mjekësia konvencionale nuk ishte kurrfarë ndihme për shkak se nuk ndjehej të ishte më e mirë. Sa më shumë e bindur se sëmundja e saj ishte e një natyrë shpirtërore, ajo kërkoi nga Kisha për të kryer një largim të shpirtit të keq nga ajo.

Pavarësisht nga fakti se ajo besonte se rituali mund ta ndihmonte në çështjen e saj, rasti i saj ishte kundërshtuar nga Kisha.

Të njëjtin muaj, ajo merr nje tjetër ilaç, Aolept (pericyazine), një fenotiazin me cilësitë e përgjithshm të ngjashme me atë të klorpromazit, pericyazin përdoret në trajtimin e psikozave të ndryshme, duke përfshirë shizofrenin dhe çrregullime të sjelljes.

Në nëntor 1973 Annelies filloi trajtimin e saj me Tegretol (carbamazepine), një ilaç antiepileptikë. Annelies e mori këtë ilaç rregullisht deri në vdekjen e saj, deri sa më nuk mundi të gëlltit asgjë. Në këtë rast, thuhet gjithmonë depresiv dhe vetëvrasës.

Diagnoza e parë jozyrtare e posedimit, fillimisht është bërë nga një grua e moshuar që e shoqëronte Annelies në pelegrinazh. Ajo vërejti se vajza e re iu shmanget ecjes pranë një imazh të Krishtit, dhe ajo nuk pranoi të pijë ujë nga burim i shenjtë. Gruaja gjithashtu pretendoi që Annelies ndjehej keq.

Gjatë trajtimit mjekësor, prindërit e Annieliese (Anna dhe Josef Mishel) u kthyen drejt një kishe lokale të tyre për një shërim, duke kërkuar nga priftërinj të ndryshëm në qoftë se ata mund të kryejnë një largim të shpirtit të keq nga vajza e tyre.

Ata të gjithë refuzuan për shkak se Riti Roman, rituali i cili qeveris largimin e shpirtit të keq, është shumë strikt lidhur me deklaratat për të provuar posedimin..

Ideja që ajo ishte me të vërtetë e pushtuar u njoh nga një prifti lokal,Ati Ernst Alt, i njohur si specialist në largimin e shpirtit të keq, i cili e solli peshkopin e Würzburgut, Josef Stangl, të miratoi ritualin për Annelies, në shtator 1975.

Stangl kërkoi nga Pastori Arnold Renz për të kryer ritet tradicionale të eksorcizmit me ndihmën e Atit Alt.

Eksorcizmi: 1975-1976

Trajtimi mjekësor ndalet dhe eksorcizmi fillon, shumë fshehurazi në dhomën e prindërëve të saj në shtëpi në seanca të një ore.

Zërat e dalur nga goja e Annelies gjatë ritualit të eksorcizmit kanë pretenduar të jenë ata të demonëve që e kishin pushtuar, si Juda Iskarioti (apostulli që e dha Jezusin te romakët), Nero (perandori romak), Kaini ( i biri i Adamit dhe Evës biblike, i konsideruar si vrasësi i parë në historin), Adolf Hitler, Valentin Fleischmann (një prifti i shekullit të 16 i rrëzuar nga pozita), dhe Luçiferi.

Ajo gjithashtu përmendi emra të shpirtërve të dreqosur të shfaqur nëpërmjet saj.
Megjithatë, ajo dukej të ketë pasur një jetë normale deri një muaj para vdekjes së tij.
Ajo vazhdon kursin e saj në të njëjtin universitet dhe përfundon një tezë në pranverë të 1976 ... mbi dukurinë e frikës.

Gjithnjë e më tepër, sjellja e saj bëhet më e çuditshme: ajo mund të hante miza , marimanga dhe qymyr. Në një moment, ajo ka kafshuar kokën e një zog të vdekur, apo ishte vendosur nën tryezë ku ka filluar të leh si një qen gjatë dy ditëve.

Mund të dëgjohej klithma e saj nëpër mure gjatë prishjes së kryqit, shkatërrimit të pamjes së Jezusit. Griste rrobat e saj, vetë-dëmtohej dhe urinonte në dysheme dhe pastaj lëpinte urinën, ishte bërë e zakonshme.



Nga shtatori 1975 deri me 30 qershor 1976, Annelies ka pësuar 67 ezorcizme (dy herë në javë, gjatë këtyre muajve) të cilat e kishin rraskapitur fizikisht, ajo duhet të praktikonte lutje (të bie në gjunjë), gjë që ajo e bëri në mënyrë ngulmuese deri në fund.

Me kalimin e kohës, penjëzat e gjurit të saj ishin thyer.Me afrimin e Pashkëve, Annelies fillon të refuzojë të hai dhe të pi. Më vonë, një nga motërat e saj tha se ajo nuk dëshironte të kthehej në spital psikiatrik ku ajo ishte nën ilaçe dhe detyruar për të ngrënë.

Ajo thoshte që ndalja e ushqimit e heq ndikimin e djallit mbi të.

Ajo gjithashtu thoshte se ajo do të vdesë për të shlyer mëkatet e të rinisë rebele të kohës dhe mohimin e priftërinjve të kishës moderne (kjo ishte shpallja e bërë nga vetë Virgjëresha Mari sipas një ëndërre që kisht parë ajo) .

Më 30 qershor 1976, ajo kërkon shkarkimin e priftërinjëve duke i thënë nënës së saj që ndjehej e frikësuar.



Vdekja e Annelies: 1976

Më 1 korrik 1976, ftohje e mushkërive dhe temperaturë e lartë, peshon vetëm 34 kg, Annelies Mishel vdes në gjumë (ajo më parë kishte paraparashikuar se atë ditë do të lirohej nga demonët).

Prindërit e varrosin afër motrë së saj Martha, në një cep të varrezave normalisht të rezervuar për fëmijët jashtë martese dhe vetëvrasëse.

Sipas « Physicians' Desk Reference », marrja e carbamazepines mund të shkaktojë epileptikë (shkalla e ulët e ndërgjegjes e reduktuar dhe në pa mundësi për t'u përgjigjur me korrektësi stimujëve të jashtëm), temperarturë dhe mungesë të oksigjenit në gjak.

Annelies i kishte të gjitha këto simptome, gjë që rrit teorinë se shkaku i vdekjes ishte asfiksi.Përveç kësaj, raporti i autopsisë precizon se vdekja ishte shkaktuar nga mosushqimi dhe dehidratimi, e cila është rezultat i njëmbëdhjetë muajve e gjysmë nga pangrënia gjatë ritualit të largimit të shpirtit të keq.

Rasti Klingenberg: 1976-1978

Pas një hetimi, prokurori shtetëror mban qëndrim se vdekja e Annelies ka mundur të parandalohet një javë përpara vdekjes së saj.

Pastori Ernst Alt dhe Ati Arnold Renz dhe prindëritë e Annelies, Josef dhe Anna Mishel, ishin të ngarkuar për vepër penale për pakujdesi sepse nuk kishin kontaktuar një mjek.

Para gjyqit, prindërit kërkuan nga autoritetet leje për të nxjerr në shesh mbetjet e vajzës së tyre. Ata e bënë këtë për shkak se kishin marrë një mesazh nga një murgeshë nga rrethin i Allgäut në jug të Bavarisë.

Murgesha ju kishte thënë prindëve se ajo kishte pasur një vizion se trupi i saj ishte ende i paprekur.Arsyeja zyrtare e paraqitur nga ana e prindërve për këtë ishte se autoritetet Annelies e kishin varrosur me ngut në një arkivol të lirë. Më 25 shkurt 1978, mbetjet e saj janë zëvendësuar në një arkivol të ri.

Raporti zyrtar (deri më tani i pakontestuar nga ndonjë autoritet) thekson se trupi mbante shenja të dëmtimit të vazhdueshëm.

Gjyqi filloi më 30 mars 1978 në gjykatën e qarkut dhe ka nxitur nnë interesim të madh
Në gjykatë, mjekët e rinj deklaruan se gruaja nuk ishte pushtuar nga djalli.

Megjithatë, Dr Richard Roth, i cili ishte kërkuar nga Ernst Alt për të qenë në vendin e eksorcizmit, më 30 maj 1976 për ndihmë mjekësore dhe i cili ishte dëshmitare i ritualit, tha se "ka nuk injeksion kundër djallit. "

Priftërinjët u mbrojtën nga avokatët e paguar nga kisha, ndërsa prindërit janë të përfaqësuara nga një prej avokatëve më të mirë dhe të njohur në Gjermani, Erich Schmidt-Leichner (1910-1983).
Ai pretendonte se largim i shpirtit të keq ishte i ligjshëm dhe se kushtetuta gjermane i mbron qytetarët në ushtrimet e tyre dhe nuk kufizohet në besimet e tyre fetare.

Mbrojtja paraqit disa audio regjistrime gjatë sesioneve të eksorcizmit, bëhet fjalë për zërat djallëzor që nepërmjet Annelies ishin shprehur, për të provuar se ajo ishte e pushtuar nga djalli. Të dy priftërinjt kanë prezantuar besimin e tyre të thellë që e pushtuara ishte liruar nga ana eksorcizmit vetëm pak para vdekjes së saj.

Në fund të fundit, të pandehurit u gjeten fajtor për vrasje që rezulton nga pakujdesia.
Ata u dënuan me gjashtë muaj burg me kusht dhe tre vjet provë.

Edhe pse dënimi ishte i butë në krahasim me atë që ishte parashikuar, ishte kërkuar nga akuza që priftërinjët të paguajnë një gjobë dhe që prindërit të shpallen fajtorë, por të mos dënohen. Gjatë gjyqit, problemet kryesore kishin të bënin me vetë Kishën. Një verdikt "jo fajtor" mund të shihet si një portë hyrëse për më shumë rituale të eksorcizmit dhe sjellja e mundësive të tjera për rezultate të njëjta fatkeqe.

Peshkopi Joseg Stangl, i cili e miratoi largimin e shpirtit të keq në vitin 1975 dhe i cili ka korresponduar me letrat për këtë rast me dy priftërinj, u gjet gjithashtu nën hetim nga autoritetet shtetërore.

U vendos të mos ndëshkohet për shkak të moshës dhe rënies së tij shëndetësore. Peshkopi ka deklaruar se veprimet e tij ishin brenda caqeve të ligjit të kishës. I lindur në 1907, ai vdiq më 8 prill 1979.

Po pastaj ?: 1978 deri sot

" Rasti Klingenberg " ishte bazë e filmit nga Scott Derrickson, Eksorcizmi i Emily Rose në 2005, ishte një verzion Hollivudien i realitetit.Në kundërtën, në vitin 2006, Hans-Kristian Schmid relizoi Requiem, një film më i besueshëm, me rastin origjinal.

Sot, varri i saj në Klingenberg am Main mbetet një vend i pelegrinazhit për shumë katolikët që Annelies Michel e shohin si një besimtare e cila ka përjetuar vuajtje ekstreme për të ndihmuar në shpirtrat në purgator.



Anna Mishel, nëna e Anneliese, është tetëdhjetëvjeçare dhe tani jeton vetëm. Burri i saj Josef vdiq në vitin 1999. Ajo nuk do të dijë asgjë për filmin amerikan dhe mbetet e bindur se eksorcizmi ishte i mirë për vajzën e saj.
Nga dhoma e saj e gjumit, ajo mund të shoh ende varrit e saj, dhe e viziton shpesh, duke i çuar lule.

Ajo në vitin 2005 tha se: "Annelies ishte një vajzë e mirë, e butë dhe e dëgjueshëme. Por kur ajo ishte e pushtuar nga djalli, ishte diçka mbinatyrore, diçka që nuk mund të shpjegohet (...) Unë nuk kam asnjë keqardhje, nuk kishte asnjë rrugë tjetër. "

© ExplorerUnivers