Astronomi

Teleskopi hapsinor i NASA-s, Kepler ka zbuluar se ne nje kend te vogele te galaktikes sone gjinden 1.200 planete.





Ne baza te ketyre egzaminimeve, shkencetaret perfundojne se cdo i dyti yll ka nga nje planet, atehere Rruga e Qumeshtit mund te kete 50 milijarde planete prej te cilave reth 500 milion do te ishin te pershtatshme per Jete.
Teleskopi Kepler ka zbuluar 1.235 planete ne regjionin i cili paraqet vetemse ¼ e qiellit. Mes tyre jane zbuluar 54 planete te cilat rrotullohen ne orbita te pershtatshme per Jete.





Shkencetaret llogarisin se ne gjith universin ka 100 miljarde Galaktika prej te cilat jane me te medhaja se galaktika jone. Teleskopi i NASA-s, Kepler u lansua ne Maj te vitit 2009, kurse misioni i tij duhet te zgjase me se paku 3,5 vjet. Qe 6 javet e para te punes, “Kepleri” ka zbuluar 5 planete te panjohura deri me tani. Pre muajit Maj deri ne muajin Shtator 2009 gjithsejt jane zbuluar 1235 planete, ne mes te cileve 68 jane me madhesi te Tokes.

Astronomët duke përdorur Chandra NASA's X-ray Observatory kanë gjetur prova të nje vrime te zezë të re, e cila ekziston në lagjen tonë kozmike. Vrima 30-vjeçare na ofron një mundësi unike për të parë këtë lloj objekti me me shume kureshtje.

Vrima e zezë mund të ndihmojë shkencëtarët të kuptojnë më mirë si dhe ne c'rrethana mundet te shperthejne yjet masive, të cilet lënë pas vrima të zeza apo yje neutron, si dhe numrin e vrimave të zeza në galaksinë tonë dhe ne të tjera.

Objekti është një mbetje e SN 1979C, një supernova në galaktikën M100 larg rreth 50 milion vjet drite nga Toka. Edhe pse drita nga supernova mori këtë kohë për të arritur tek teleskopi Chandra, studiuesit shohin objektin ashtu si dukej kur ishte vetëm 30-vjeç.

Të dhënat nga, satelit Swift i Chandra-s të NASA-s, XMM Agjensia Evropiane Hapësirë e-Newton dhe observatori gjermane ROSAT zbuluar një burim të shndritshem të X-rrezeve, që ka mbetur i njejtë gjatë vëzhgimit të 1995-2007. Kjo sugjeron se objekti është një vrimë e zezë duke u ushqyer ose me material të bjerë në atë nga supernova apo nga ndonjë shok binar.



"Nëse interpretimi ynë është i saktë, ky është shembulli më i afërt, ku lindja e një vrimë te zezë ka qenë i vëzhguar," tha Daniel Patnaude e Qendrën Harvard-Smithsonian për Astrofizika në Kembrixh, Mass i cili udhëhoqi studimin.



Shkencëtarët mendojnë SN 1979C, u zbulua së pari nga një astronom amator në vitin 1979, kur formoi një yll rreth 20 herë më të madh se dielli dhe u shemb mbi vete. Vrimat e zeza te reja në univers me te largët...më parë kanë qenë të zbuluar në formën e Bresheri rrezatimi gama (GRBs). Megjithatë, SN 1979C është e ndryshme, për shkak se ajo i perngjan më afër dhe i takon një klase te Supernovave te lidhur me GRB. Teoria parashikon se shumica e vrimave të zeza në univers duhet të formohen kur berthama e një ylli shembet dhe nuk prodhon nje GRB.

"Kjo mund të jetë hera e parë qe shohim kaq heret krijimin e një vrimë te zezë" tha bashkë-autori Abraham Loeb, gjithashtu ne Qendrën Harvard-Smithsonian për Astrofizik. "Megjithatë, është shumë e vështirë për të zbuluar këtë lloje të lindjes vrimë e zezë për shkak se do duheshin dekada vëzhgimesh me X-Ray janë të nevojshme për të bërë këtë rast."



Edhe pse pikat e provave jane te shumta për një vrimë e zezë të sapo formuar nga SN 1979C, dhe eshte një mundësi tjetër intriguese por duket se një i ri, yll me shpejtësi tjerrjeje neutroni me një erë të fuqishme e grimcave të energjisë së lartë mund të jetë përgjegjës për emisionin X-ray. Kjo do të bëjë objekt në SN 1979C shembullin më të ri dhe të ndritur të tillë si dhe një "mjegullnajë pulsar" dhe ylli neutron me i njohur. Pulsari Gaforrja, eshte shembulli më i njohur i një mjegullnajë erë të shndritshme pulsar, i vjeter rreth 950 vjet.

"Është shumë e dobishme për të parë se si do angazhohen disa nga teleskopët më të përparuar në hapësirë, dhe si Chandra, mund të ndihmojë tregimin e plote te ketij blac hole," tha Jon Morse, kreu i Divizionit Astrofizika në Drejtorinë e Shkencës NASA-s Misioni.

Rezultatet do të shfaqen në revistën Astronomia e re në një letër nga Patnaude, Loeb, dhe Christine Jones e Qendrën Harvard-Smithsonian për Astrofizik. NASA Marshall Space Flight Center ne Huntsville, menaxhon programin Chandra për Shkencë e Drejtoria e agjensisë se Misionit në Uashington.

Të dhëna të reja mbi evolucionin pas një eksperimenti 21-vjeçar

Të dhëna të reja mbi evolucionin pas një eksperimenti 21-vjeçar Në vitin 1988, një profesor i asociuar nisi rritjen e kulturave të bakterit Escherechia Coli; 20 vjet dhe 40'000 breza bakteresh më pas, Riçard Lenski, tani profesor i ekologjisë mikrobiale në Universitetin e Shtetit të Miçiganit, në SHBA, jep të dhëna të reja mbi dallimin mes ndryshimeve përshtatëse dhe ndryshimeve të rastësishme gjenetike gjatë evolucionit të gjallesave.

Duke ndjekur gjenomat e breznive të njëpasnjëshme të bakterit në fjalë, të cilat janë ngrirë përkohësisht gjatë viteve, Lenski dhe ekipi i tij vunë re se ndryshimet përshtatëse dhe ndryshimet e rastësishme nuk ndjekin doemos çdo herë të njëjtin model.

Përkundër një ekuilibri të ngadaltë edhe në kushte mjedisi të njëjtë, ndërveprimi mes këtyre dy lloj ndryshimeve të gjenomës “është i ndërlikuar dhe ndryshe nga ç’mund të presim normalisht,” thotë ai në raportin e posaçëm.

Ndryshimet e mëhershme në baktere dukeshin të ishin përshtatëse në shkallë të gjerë, duke i ndihmuar kështu baktereve të ishin të suksesshme në mjedisin ku ndodheshin.

“Gjenoma e tyre po zhvillohej me një ritëm të qëndrueshëm edhe kur përshtatja e baktereve nisi të ngadalësohej,” thekson ai. “Por befas ritmi i mutacionit kërceu përpjetë dhe një raport i ri u vendos mes këtyre dy ndryshimeve.”

Në brezin 20’000, p.sh., ekipi vuri re se kishin ndodhur rreth 45 mutacione, por, 6’000 breza më pas, një mutacion gjenetik që preku metabolizmin shërbeu si shkëndijë që rriti numrin e mutacioneve, aq sa në brezin 40’000 kishin ndodhur diku 623 të tilla.

Në dallim nga ndryshimet e mëhershme, shumë prej këtyre mutacioneve të fundit dukeshin më të rastësishme dhe asnjanëse.

Zbulimet e pritura prej kohësh tregojnë se përllogaritja e ritmit dhe e llojeve të ndryshimeve evolutive mund të jetë shumë më e vështirë në mungesë të një gjedheje në shkallë të gjerë.

“Ndërthurja e luhatshme dhe e ndërlikuar mes evolucionit dhe përshtatjes së gjenomës, edhe në kuadër të një sistemi të thjeshtuar si ky, na paralajmëron kundër interpretimeve të formës së prerë, për sa i përket ritmeve të evolucionit të gjenomave në natyrë, pa pasur më parë dije të gjegjësishme të proceseve molekulare dhe gjenetike të popullsive në studim,” shkruajnë autorët.

Paraqitje të tilla të hollësishme të ritmeve mutacionale u bënë të mundura me metodën e breznimit të përshpejtuar të gjenomave.

“Është tepër e këndshme të kesh mundësinë të tregosh se si, saktësisht, i ka ndryshuar përzgjedhja gjenomat e këtyre baktereve, hap pas hapi, për dhjetëra mijëra breza,” thotë Lenski.

Të dhënat e reja “vënë bukur në dukje vijimësinë e mutacioneve që i mundësuan këtyre organizmave të ngjiten drejt efikasitetit gjithnjë e më të lartë në mjedisin e tyre,” pohon Dominik Shnajderi i Universitetit "Zhozef Furié" në Grenobël, Francë, dhe bashkautor i studimit.

Studimi, i cili është botuar tashmë dhe në revistën “Nature”, vjen pikërisht në 150-vjetorin e botimit të “Prejardhjes së llojeve” të Çarls Darvinit. Këto zbulime mund të ndihmojnë shkencëtarët të kuptojnë më mirë mutacionet në sëmundjet e njeriut.

“Përhapja e kancerit është në thelb një proces i njëjtë evolucionar,” thotë Xhefri Barriku, kryeautor i studimit. Dhe ndonëse ekipi do të vazhdojë të hetojë zhvillimin e baktereve në kërkim të përgjigjeve të reja, ai shton: “Dimë mjaft tashmë rreth hollësive të evolucionit në këto shishe laboratori.”

http://ateistet.org/forum/ateizem/absurditete-fetare

Giordano Bruno
Pikëpamjet filozofike të Brunos mbështeteshin në traditat e filozofisë antike greke e romake, si dhe në zbulimet e shkencave të natyrës e në mënyrë të veçantë në teorinë heliocentrike të Nikolla Kopernikut. Xh. Bruno qëndronte në pozita panteiste, ai e identifikonte zotin me natyrën dhe mbronte tezën se natyra është e pafund. Gjithësia, thoshte ai, është një kompleks botërash të panumërta, sistemesh diellore të njëjta me sistemin tonë planetar, dhe supozonte se ato janë të populluara.
Ndryshe nga Koperniku, që e merrte diellin si qendër të palëvizshme të gjithësisë, Bruno thoshte se dielli lëviz e ndryshon pozicion kundrejt yjeve, se edhe atmosfera e Tokës lëviz bashkë me të etj. Në veprat e veta theksoi idenë se si Toka jonë ashtu edhe trupat e tjerë qiellorë janë të përbërë prej elementëve të njëjta fizike: prej dheut, ajrit, ujit zjarrit, efirit. Këto ide ishin një sfidë e vërtetë për dogmat e teologjisë. Kjo është arsyeja që Xh. Brunoja u dogj nga Inkuizicioni në sheshin "Dei Fiori" të Romës në vitin 1600.

[img]

[/img]

[/img][/URL]

[/img][/quote]

Super-Toka e gjendur në skaje të zonës së banuar


Katalogu i Planeteve Extradiellor tani perfshin rreth 573 planete qe rrotullohen rreth yjeve te tyre

Ekipe ndërkombëtare astronomesh po konkurrojnë të gjejne planetin e parë te ngjashëm me Tokën ,nje planet të banueshëm,qe orbiton rreth një ylli,ashtu si toka rreth diellit tonë.

Ekipi i drejtuar nga Lisa Kaltenegger i -Institutit Max-Planck per Astronominë ne në Heidelberg te Gjermanisë , raporton një planet 3.6 herë më i madh sesa Toka,qe orbiton rreth yllit HD 85512.

Ylli HD 85512 është rreth 69% madhësinë e Diellit dhe është rreth 36,23 vite drite larg (një vit drite është është 5.9 trilion milje). Në një studim të udhëhequr nga Francesco Pepe i Zvicrës ka dhene idene per yllin HD 85512 ,dhe thote se është një yll në mes të atyre te një botë të vogël në "zonën e banueshme", ku uji mbetet i lëngët, në vend te ujit te ngrire.

Orbita e ketij planeti (më e vogel,dhe më pak e nxehtë se Dielli) është një herë në çdo 54 ditë në një orbitë me pak të zgjatur në një rreze prej 24 milion milje. Planeti, HD 85512b, është gjykuar se gjendet në buzën e brendshme të zonës së banuar te yjesise, ku, "buzë e brendshme (zonë e banueshme) konsiderohet vendi ku të gjitha rezervat e ujit mund të avullojne nga kushtet serë,sic duket edhe nga foto -shkëputje e avujve e ujit dhe pas ikin sasi të hidrogjenit të lirë në hapësirë.

Kufiri i jashtem tregon distancën nga ylli kur efekti maksimal serë nuke mban CO2 prej kondensimit te vvazhdueshem duke çuar në ngrirje ", thotë studimi Kaltenegger.


Një model atmosfere e ketij planeti HD 85512,e tregon ate me një atmosfere me mjaft re, rreth gjysma e tij mbështillet me re (duke i dhënë asaj një albedo 0,5,apo efekte reflektimi) për të pasqyruar mjaft yje larg nga planeti,dhe për ta mbajtur atë potencialisht te banueshëm.

Toka ka një albedo 0.3 dhe Venus matet me 0,75 albedo,thote studimi . Graviteti I siperfaqes të planetit llogaritet të jete rreth 1,4 herë më i fortë sesa në Tokë. Të paktën një astronom perllogarit kete rezultat. "Unë jam i sigurt se kjo është nje shifer që media do ta përmend, por për mua kjo nuk është asgjë e veçantë", thotë astronomi Paul Wilson i Universitetit Exeter të Mbretërisë së Bashkuar, në blogun e tij, ku ai vëren shumë supozime në studim.

''Gjuetia'' e planeteve te banueshem,thote Wilson,një koleg i ekipit te astronomëve Keplerit te NASAs, të cilët janë në konkurrencë të nxehtë me evropianët për të gjetur të parët Toka,eshte bere nje lloi lufte e ftohete midis tyre..

Evropianët, veçanërisht Pepe, ka kritikuar një Universitet të Kalifornisë,ate te Santa Cruz që udhëheqin ekipin drejte një planeti të mundshme te banueshëm qe rrotullohet rreth yllit Gliese 581, ndërsa vënë në dukje se jane keta,europianet qe kane studime te paret rreth ketij ylli.

http://content.usatoday.com/communities/sciencefair/post/2011/08/super-earth-spotted-on-the-edge-of-habitable-zone/1