Bilderberg
5 posters
Faqja 1 e 1
Bilderberg
Jon 11.10.09 21:14
Klubi Bilderberg, historia sekrete e padronëve të botës
Bota e padepërtueshme e padronëve
DANIEL ESTULIN: Në 1996 kërkuan të më vrasin, në 1998 të më sekuestrojnë, në 1999 të më korruptojnë, në 2000 të më arrestojnë dhe një vit më pas më ofruan një çek të bardhë nëqoftëse do të heshtja njëherë e përgjithmonë.
Nga viti 1954 dhe një herë të vetme në vit, një grup i ngushtë njerëzish mblidhet për të vendosur në mënyrë sekrete të ardhmen politike dhe ekonomike të njerëzimit. Asnjë gazetar nuk ka pasur ndonjëherë akses në mbledhjet, që deri pak kohë më parë janë zhvilluar në Hotelin "Bilderberg", në një qytezë të vogël hollandeze.
Asnjë lajm nuk ka filtruar ndonjëherë nga ato dhoma, edhe pse - siç demonstrojnë faqet e këtij libri - është gjatë këtyre takimeve që merren vendimet më të rëndësishme për të ardhmen e të gjithëve ne.
Rezultat i një investigimi të hollësishëm e të rrezikshëm të zgjatur mbi 15 vjet, hetimi mbresëlënës i Daniel Estulin zbulon për herë të parë atë që nuk ishte thënë kurrë më parë, duke bërë të njohura lojërat e pushtetit që zhvillohen pa dijeninë tonë.
Nga privatllëku i armatosur që e mbron, klasa drejtuese globale dikton ligjin mbi politikën, ekonominë dhe çështjet ushtarake.
Vepra e detajuar e Estulin demonstron sesi Klub Bilderberg është përfshirë në misteret më të mëdha të historisë së kohëve të fundit, nga Plani Marshall në skandalin Watergate, sesi nga kjo elitë dalin figurat kyçe të skakierës ndërkombëtare - presidentë amerikanë, drejtorë agjencish si CIA apo FBI, nivele drejtues të testatave më të mëdha gazetareske - dhe sesi nga këto takime lindin linjat drejtuese të globalizimit. I përkthyer në 50 gjuhë dhe i përhapur në mbi 70 vende, Klub Bilderberg është bërë brenda pak kohësh një i shumëshitur ndërkombëtar, për të cilin së shpejti është parashikuar versioni kinematografik.
Daniel Estulin jeton në Spanjë dhe është një gazetar investigativ i famshëm. Qyshkur ka realizuar atë që askush më parë se ai nuk ishte shtyrë të bënte, duke përdorur metoda të ngjashme me spiunazhin prej Lufte të Ftohtë dhe duke rrezikuar shumë herë jetën, Estulin është bërë një prej zërave më përfaqësues të informacionit pa censurë. I intervistuar në të gjithë botën, protagonist emisionesh radiofonike, mban konferenca mbi shoqëritë sekrete dhe mbi inteligjencën botërore.
Hyrje:
Në vitin 1954, njerëzit më të fuqishëm të botës u takuan për herë të parë, nën kujdesin e kurorës hollandeze dhe të familjes Rockefeller, në luksozin Hotel "Bilderberg" në qytetin e vogël Osterbeek. Për një fundjavë të tërë diskutuan të ardhmen e botës. Në fund, vendosën që të takoheshin një herë në vit për të shkëmbyer ide dhe për të analizuar çështjet ndërkombëtare.
E quajtën veten "Grupi Bilderberg". Qysh atëhere, janë mbledhur çdo vit në hotele luksoze në pjesë të ndryshme të botës për të tentuar që të vendosin të ardhmen e njerëzimit. Midis anëtarëve të seleksionuar të këtij klubi, gjejmë Bill Clinton, Paul Wolfowitz, Henry Kissinger, David Rockefeller, Zbigniew Brzezinski, Tony Blair dhe shumë kryeministra të tjerë, afaristë, politikanë, bankierë dhe gazetarë nga e gjithë bota.
Megjithatë, në më shumë se 50 vjet takime të tyre, nuk i është lejuar asnjëherë shtypit që të asistojë, nuk janë lëshuar deklarata mbi konkluzionet e pjesëmarrësve, nuk është bërë publike asnjë axhendë e një takimi Bilderberg. Liderët e "Grupit Bilderberg" theksojnë se ky diskrecion është i nevojshëm për t'ju mundësuar atyre që marrin pjesë në debate që të flasin lirisht, pa u regjistruar apo përcjellë publikisht deklarimet e tyre.
Në rast të kundërt, pohojnë anëtarët e Bilderberg, do të ishin të shtrënguar të flisnin me fjalorin e një komunikate për shtyp. Pa dyshim, ky diskrecion i mundësi "Grupit Bilderberg" që të vendosë më lirisht, por në këtë mënyrë nuk i jepet përgjigje pyetjes themelore: për çfarë flasin në këto takime njerëzit më të fuqishëm të botës?
Çdo sistem modern demokratik e mbron të drejtën e "privatllëkut", por publiku nuk e ka ndoshta të drejtën, që të dijë se për çfarë flasin liderët e tyre politikë kur takojnë liderët më të pasur të botës së biznesit të vendeve respektive të tyre? Çfarë garancish kanë qytetarët që "Grupi Bilderberg" nuk është thjesht një qendër që influencon tregtinë dhe ushtron presione, nga momenti që atyre nuk u lejohet të dinë se për çfarë flasin përfaqësuesit e tyre në mbledhjet sekrete të Grupit?
Pse Forumet Botërore Ekonomike të Davosit dhe takimet e G8-ës janë objekt diskutimi në të gjitha gazetat, me njoftime të gjera në faqe të parë dhe praninë e mijëra gazetarëve, ndërsa nuk ka asnjë mbulesë mediatike për takimet e "Grupit Bilderberg"?
Ky "black-out" ekziston pavarësisht faktit, që (ose pse?) frekuentohen çdo vit nga presidentë të Fondit Monetar Ndërkombëtar, të Bankës Botërore dhe të Federal Reserve; nga presidentë të 100 korporatave më të fuqishme të botës si Daimler Chrysler, Coca Cola, British Petroleum (BP), Chase Manhattan Bank, American Express, Goldman Sachs dhe Microsoft; nga zëvendëspresidentë të Shteteve të Bashkuara, nga drejtorë të CIA-s dhe të FBI-së, nga sekretarë të përgjithshëm të NATO-s, nga senatorë amerikanë dhe anëtarë të Kongresit, nga kryeministra europianë, nga krerë partish të opozitës dhe nga botues dhe drejtorë të gazetave kryesore të botës.
Sigurisht, është kurioz fakti që asnjë prej mjeteve më të rëndësishëm të informacionit nuk mendon se përbën lajm një mbledhje personazhesh të tillë, pasuria e të cilëve e tejkalon më shumë totalin e pasurisë të të gjithë qytetarëve të Shteteve të Bashkuara, kur një udhëtim i njërit prej tyre, i vetëm, fiton titujt kryesorë në televizion.
Kjo është enigma mbi të cilën kam reflektuar. 15 vjet më parë, ata më kanë nxitur që të kryej një udhëtim investigues, i cili është bërë vepra e jetës time. Më ngadalë, kam tretur një e nga një shtresat e fshehtësisë që rrethonin "Grupin Bilderberg", por nuk do të kisha mundur ta bëja pa ndihmën e "vrasësve të ndërgjegjes" si të brendshëm, ashtu dhe të jashtëm në tërësinë e anëtarëve të Grupit.
Atyre u shpreh mirënjohjen time më të thellë, pasi inteligjenca e tyre e papagueshme e ka bërë të mundur këtë libër. Kështu, që është e kuptueshme se për t'i mbrojtur unë nuk i citoj heronjtë e vërtetë me emrin e vërtetë, por i falenderoj që më kanë ndihmuar të zbuloj se çfarë thuhej prapa dyerve të mbyllura të hoteleve luksoze, në të cilët ortakët e Bilderberg mbajnë mbledhjet vjetore të tyre.
Përpara se të hyhet në mbretërinë e këtij klubi ekskluziv, është e rëndësishme të pranohet se as njerëzit, as organizatat nuk janë absolutisht të "këqinj", ashtu si askush nuk është absolutisht i "mirë".
Në botë ka të fuqishëm të shtyrë nga ideale, parime dhe bindje të larta dhe të fuqishëm se ata të klubit sekret manipulues dhe të derivateve të tij, të cilët i kam përshkruar në këtë libër. Përpjekjet e anëtarëve fillestarë për të përmirësuar botën tonë bazoheshin mbi një "father-knows-best" autokratike të ngjashme me modelin paternalist të kristianizmit tipik të Kishës Katolike romake.
Fillimisht, synimi i tyre ishte fisnik. Fatkeqësisht, duket se, duke u rritur, "Grupi Bilderberg" ka shkuar përtej qëllimeve idealiste të tij deri sa të bëhet një qeveri hije botërore, që vendos në fshehtësi gjithçka, në takime vjetore, si do të realizohen planet e tij. Kërcënon që të na heqë të drejtat tona për të drejtuar fatet tona.
Kjo po bëhet gjithnjë e më e lehtë, pasi zhvillimi i teknologjisë së komunikimit, i preokupuar me impaktin e thellë të menjëhershëm të internetit dhe metodat e reja të inxhinierisë së sjelljes për të manipuluar sjelljen individuale mund të transformojnë ato që në epoka të tjera historike qenë vetëm synime të këqija të një realiteti të pakëndshëm.
Sot çdo masë e re, e marrë në mënyrë të izoluar, mund të duket vetëm një devijim sipërfaqësor, por kompleksi i ndryshimeve, i konsideruar në tërësinë e tij si pjesë e një zhvillimi të vazhdueshëm, përbën një lëvizje drejt skllavërimit total.
Për këtë arsye, ka ardhur momenti për të shikuar prapa kuintave. Jemi në një udhëkryq dhe rrugët që do të zemë tash e prapa do të përcaktojnë vetë të ardhmen e njerëzimit. Duhet të jemi të vetëdishëm për objektivat e vërtetë dhe për veprimet e "Grupit Bilderberg" dhe të grupeve të tjerë të ngjashëm, nëqoftëse duam të shpresojmë që të ruajmë lirinë, për të cilën gjyshërit tanë luftuan në Luftën e Dytë Botërore.
Nuk i takon Zotit që të na nxjerrë nga "epoka e re e errët" e planifikuar për ne. Na takon ne! Nëqoftëse nga ky shekull do të dilnim si shtet policie elektronike globale apo si qenie njerëzore të lirë, "kjo do të varej nga veprimet që do të bënim tani". Nëqoftëse nuk e njohim në thellësi kontekstin, nuk do t'i gjejmë kurrë përgjigjet e duhura. "Historia e vërtetë e "Grupit Bilderberg"" kërkon pikërisht që t'i japë këto përgjigje.
Shënim: "Father Knows Best" ishte një "sitcom" shumë popullor në vitet Pesëdhjetë dhe Gjashtëdhjetë në Shtetet e Bashkuara, që vinte në skenë ndodhitë e klasës së mesme amerikane, të dehur me konservatorizëm, siç nuhatet nga titulli i programit, që fjalë për fjalë do të thotë, "Babai e di se çfarë është më e mira ".
Pjesa e I-rë
"BILDERBERG GROUP": Padronët e universit:
Kapitulli 1 - Zbritje vdekjeprurëse
Në maj të 1996 ndodhesha në Toronto për të ndjekur mbledhjen vjetore të Bilderberg, që në rast mbahej në vendin tim të adoptimit, Kanada. Fakti i kthimit në shtëpi më bënte të ndjehesha mirë dhe rimendoja arsyet e shumta që më shtyjnë ta dua këtë vend.
Toronto, shtëpia për mbi 5 milion njerëz, është qendra financiare më e rëndësishme e Kanadasë dhe qyteti i katërt më i madh i Amerikës Veriore. Vetëm Nju Jorku, Çikago dhe Los Anxheles kanë një ekonomi më të fortë. Toronto Stock Exchang gjendet këtu. Është bursa e tretë më e rëndësishme e Amerikës Veriore për nga sasia e shkëmbimeve, e nënta në botë për nga kuota e tregut dhe posedon sistemin e parë të shkëmbimeve krejtësisht të informatizuar të Amerikës Veriore.
Në brendësi të një cirkuiti të përshkueshëm një orë larg me makinë rreth Torotos gjendet përqendrimi më i madh i automobilave dhe i kuajve të racës të vendit.
Do të kisha mundur të hyja me shpejtësi nga Veriu në vendin në të cilin mbahej mbledhja e Bilderbergut, por më parë doja të vërdallisesha nëpër rrugët e qytetit dhe të shijoja shkurtimet e mrekullueshme, që shumë kanadezë i mbajnë si të mirëqenë. Bay Street është qendra e Torontos, zemra e zonës financiare të qytetit, dhe mund të konsiderohet një miniaturë e Uoll Stritit të Nju Jorkut.
Në numrin 161 të Bay Street ndodhet Canada Trust Tower. Kjo kullë, 53 kate dhe 263 metra e lartë, është një prej qiellgërvishtëseve më të famshme të qytetit dhe ka ushtruar gjithmonë një impakt të caktuar ndaj meje, qysh nga ndërtimi i saj në vitin 1990 si vepër e arkitektit të famshëm spanjoll Santiago Kalatrava.
Ndërtesa është pjesë e BCE Place - një zonë prej mbi 21000 metrash katrore - struktura e dytë më e identifikueshme e profilit ajror të Torontos, pas CN Tower që me 533 metrat e lartësisë së saj është struktura e vetëmbajtur më e lartë në botë.
BCE Place përbëhet nga ndërtesa të ndryshme të lidhura nga qendër tregtare (shopping mall), por nga një perspektivë ajrore janë Canada Trust Tower dhe simotra e saj, Bay Wellington Tower, ato që dominojnë skenën. Me dritaret e tyre me tonalitet jeshil dhe strukturat e tyre në ngjitje, të dy kullat paraqesin një strukturë të valëzuar të mrekullueshme, që duket si e formuar nga tullëza të Lego-s të kapura si për të sfiduar forcën e gravitetit dhe bien në sy për bukurinë e tyre në panoramën më monotone, megjithëse shumë të bukur, të Torontos.
Një tjetër xhevahir i ngulur në kurorën e BCE-së është "Galeria", një dhomë drite 5 kate e lartë, që ecën përgjatë Front Street dhe në jug shikon ndaj distrikti i shatërvanëve. Është menduar si një "katedrale e kristaltë" e tregtisë, duke siguruar çatinë për Streett Gallery, e cila lidh Bay Street me Heritage Square. E projektuar edhe ajo nga Kalatrava, është 27 metra e lartë, 30 metra e gjatë dhe 3 metra e gjerë; e rrethojnë nga çdo anë 8 pilota çeliku vetëmbajtës, të cilët i mbajnë mbulesën: paraqiten nga jashtë me një formë parabole dhe më kujtojnë formën e një pylli. Futem në Yonge Street, rrugën më të gjatë në botë, rreth la strada più lunga del mondo, circa 1.930 kilometra.
Sapo përfundon rruga, rreth 35 kilometra në veri të anës veriperëndimore të "dowontown", elita e Bilderbergut po mblidhej në CIBC Leadership Centre, afër qytezës së paprekur King City. "Resorti" CIBC ndodhet në King Township, një zonë në të cilën janë të pranishme shumë stalla kuajsh dhe në të cilën anëtarët e familjes mbretërore britanike strehohen gjatë vizitave private të tyre në Kanada.
Kjo qendër e mrekullueshme, pronë e një bankave private kryesore kanadeze, Canadian Imperial Bank of Commerce, përfshin pothuajse 5 kilometra bukuri natyrore, me terrene pyjore dhe kodrina të buta.
Kështu që, nuk përbënte sigurisht habi fakti që anëtarët e Bilderberg kishin zgjedhur këtë vend për t'u takuar. Vendi ofron shumë resurse për mirëqenien: qendra masazhesh, trajtime për kujdesin e lëkurës dhe estetikë, sauna dhe banjo me avull, një rrugë të mbyllur dhe krejtësisht të ngrohur të vendosur në lartësinë 2 metra nga toka, pishina dhe vaska hidromasazhi të mbuluara dhe të zbuluara. CIBC Leadership Centre ofron pothuajse të gjitha komoditetet.
Veç kësaj, ndodhet afër me aktivitete dëfrimi të ndryshme: fusha golfi, pista për kuaj, rrugë për ecje me biçikletë dhe shtigje për të bërë ekskursionizëm, muzeume dhe vende të tjera argëtimi. Për ta përmbledhur, kishte shumë pak mundësi që anëtarët e Bilderbergut të mund të mërziteshin.
Mediat dhe gazetat e Torontos qenë paralajmëruar për këtë takim nga një seri faksesh, telefonatash dhe mesazhesh nga ana ime dhe e Jim Tucker, veçanërisht, pasi që zbuluam nga burime sekrete se mbledhja e 1996 ishte organizuar për të përgatitur terrenin për ndarjen e Kanadasë; gjë që duhej të ndodhte nëpërmjet "Deklaratës Unilaterale të Pavarësisë së Kuebekut", e parashikuar për fillimet e 1997.
Deklarata do ta ndante Kanadanë, me qëllimin që të lehtësonte ndërtimin e "Bashkimit Amerikan" me Shtetet e Bashkuara, për t'u kryer në vitin 2000, datë e cila ishte shtyrë tashmë dy herë deri në atë moment.
Takimet e Bilderberg nuk qenë përmendur kurrë nga mediat, sidomos, pasi që organet kryesore të informacionit qenë bërë pronësi e anëtarëve të tyre, por veli i sekretit ishte ngritur krejtësisht me 30 maj 1996, ditën e parë të konferencës.
Në një artikull të faqes së parë në gazetën më influente dhe të lexuar të Kanadasë, "Toronto Star" me titullin "Black pret liderët botërorë", John Deverell, një reporter financiar i gazetës, shkruante se, jo vetëm botuesi kanadez (Lordi) Conrad Black kish ofruar 295 milion dollarë për të siguruar kontrollin e zinxhirit më të madh të gazetave të Kanadasë dhe më pas për të organizuar mbledhjen në Hollinger Inc. e tij, por në harkun e një jave, "pret liderët botërore dhe mbretër të ndryshëm, pak më në veri të Torontos, për një mbledhje 4 ditore, e cila do të mbahet larg nga sytë kureshtar".
Deverell citonte ndonjë prej atyre mbi 100 personaliteteve që do të ishin të pranishëm dhe që do të vinin nga e gjithë bota: "Sekretari amerikan i Mbrojtjes, William Perry; Kryeministri i Kanadasë, Jean Chretien; ish-Sekretari amerikan i Shtetit, Henry Kissinger; Presidenti Honorifik i FIAT-it, Giovanni Agnelli; ministri kanadez i Ekonomisë, (që më pas do të bëhet Kryeministër), Paul Martin; Komisioneri europian, Mario Monti; David Rockefeller i Chase Manhattan Bank; George Soros, Princi i Belgjikës, Mbretëresha e Vendeve të Ulëta, Mbretëresha e Spanjës dhe eksponentë të ndryshëm të elitave financiare, politike dhe akademike".
Po atë ditë, "Toronto Sun" titullonte "Mbledhja e protagonistëve të mëdhenj: një plate e gjerë VIP-ash ndërkombëtarë diskuton në konferencën sekrete të Bilderbergut të vitit 1996 në King City" dhe bënte të ditur edhe që "(Conrad) Black, baron i mediave dhe President i Hollinger Inc., dhe anëtarë të lartë të përhershëm të Grupit janë të pakënaqur nga deklaratat e shprehura nga ekstremistë, sa të majtë, aq edhe të djathtë, sipas të cilave evenimenti është pjesë e një projekti për të ngritur një sistem sekret të qeverisë botërore".
Në orën 7 e 45 të mëngjesit, gazetari legjendar radiofonik drejtues i "680 - News", Dick Smythe, i cili gëzon dëgjimet më të larta të të gjithë zonës metropolitane të Torontos, paraqiste ndërhyrjen e mëposhtme, e cila më pas do të ripropozohet në mënyrë ciklike, si pjesë e lajmeve radiofonike:
Dick Smythe: "Kështu, gjithçka duket si skema e një filmi me spiunazh, në të cilin padronët e botës mblidhen në mënyrë sekrete. Conrad Black po organizon konferencën vjetore të tij të Bilderbergëve. Për "680 - News", Karen Parsons..."
Reporterja: "Rreth 100 personalitete, midis të cilave Mbretëresha e Vendeve të Ulëta dhe ajo e Spanjës, Henry Kissinger, Sekretari amerikan i Mbrojtjes.
William Perry dhe Kryeministri jonë do të mblidhen në këtë konferencë. Përveç tyre do të marrin pjesë drejtuesit e Ford Motor Company, Xerox, Bank of Commerce dhe të Reuters. Black u ka thënë gazetarëve se nuk do të pranohen brenda, kështu që punimet do të jenë private dhe të rezervuara. Ka deklaruar se, "shpesh punët bëhen më mirë në heshtje". Pjesëmarrësve u është kërkuar që të mos flasin me shtypin.
Konferenca e vitit të kaluar është mbajtur në tri hotele luksoze të ndodhura në majat e maleve zvicerane. Këtë vit është radha e "s.p.a."-së luksoze prej 60 milion dollarësh në King City. Shoqata Kanadeze e Shtypit ka shpërndarë një dokument hyrës - që është botuar sot, veç të tjerave, nga "Toronto Sun" - të nënshkruar nga mbi 350 personalitete dhe që më parë është mbajtur sekret".
Kjo ka qenë hera e parë në histori, në të cilën një konferencë e Bildebergut i bëhej kaq shumë publicitet. Anëtarët e tij nuk kanë qenë mësuar asnjëherë t'i jepnin shpjegime askujt, sidomos qysh kur kanë marrë kontrollin e të përditshmeve kryesore, të shtëpive botuese dhe të masmediave në përgjithësi. Kur mjetet kryesore të informimit kanë filluar të verifikojnë informacionet që u kishim dhënë atyre, është shfaqur qartë se Kanadaja, një prej vendeve më të pasura të botës, ishte në qendër të një plani ndarjeje nga ana e Bilderbergut dhe e "rendit të ri botëror".
Anëtarët e Bilderbergut duhet ta dinë, se kur është në lojë liria asnjë shifër që pronësia e shtypit mund të hedhë nuk mund t'i pengojë sekretarët, botuesit, gazetarët investigativë dhe deri drejtuesit e televizioneve, të radiove dhe të shtypit kanadez që t'i thonë të vërtetën publikut, me qëllim që të ndërgjegjësohet.
Interesi i mediave u bë aq intensiv sa që një prej reporterëve dëgjoi Kissinger t'i ulërijë Kryeministrit kanadez se dikush e kish paguar për këtë. Gjatë një pauze, David Rockefeller është mënjanuar me Conrad Black për ta pyetur nëse mund të bindte dikë të shtypit që të pushonte së foluri për evenimentin. Fatkeqi dhe i dështuari Conrad Black, kish gjetur mënyrën për t'u bërë i rëndësishëm.
Ajo që anëtarët e Bildebergut imagjinonin se ishte një shi i lehtë, u transformua fillimisht në një shi me gjyma dhe në fund në një përmbytje. Kjo deri në konferencën e vitit 1999 në Sintra të Portogalisë, ku gëzuan masa sigurie të jashtëzakonshme, që filluan t'i zbatojnë pas humbjes së bujshme të asaj të Torontos të vitit 1996.
Me 1 qershor, sëbashku me një grup të vogël kontestuesish të rastësishëm të Bildebergut dhe "Big Jim" Tucker festuan atë që ishte bërë një sukses historik. Të gjitha të përditshmet kryesore donin një intervistë, kanalet televizive jepnin azhornime të vazhdueshme mbi konferencën dhe radiot e ndiqnin nga një cep tek tjetri i qytetit.
U mblodhëm në Horshoe Tavern në Queen Street, versioni i lagjes njujorkeze Soho të Torontos. Horshoe Tavern, një lokal i gjetur prej 60 vjetësh, është vendi në të cilin legjendat e muzikës kanadeze, Stompin' Tom, Blue Rodeo, The Tragically Hip dhe The Watchmen bënë hapat e para. Në shtator të vitit 1997, Rolling Stones i dhanë jetë turit të tyre "No Security" pikërisht nga aty, me një shou prej 75 minutash për "Live on MTV". Është një vend i shkëlqyer për të kaluar një mbrëmje të bukur dhe ishte saktësisht ajo që dëshironim të bënim.
Ndërsa festimet po i afroheshin fundit, filloja të përgatitesha për takimin tim të ardhshëm, i rakorduar gjatë një telefonate me informatorin tim, "Burimin", që donte të më takonte sa më shpejt të ishte e mundur, përpara mbarimit të konferencës, i parashikuar për të nesërmen. Kërkonim marrëveshje për t'u takuar pas më pak se një ore në "Galerinë" Kalatrava. BCE PIace është një prej vendeve më të rezervuara e të gjithë Torontos, duke parë gjerësinë dhe sasinë e turistëve që synojnë të bëjnë fotografi dhe të xhirojnë filmime për të kapur bukuritë dhe tingujt e një atraksioni të madh arkitektonik të qytetit.
Festa jo përfundimisht kish mbaruar, kështu që vendosa për ta arritur Galerinë, duke kaluar nëpër Kensington Market, versioni Rasta Madrileno i Torontos, i cili ndodhej pak më në perëndim të Chinatown. Ishte e shtunë, dita në të cilën ka më shumë njerëz, dita në të cilën transformohet në një treg në qiell të hapur të mbushur plot me njerëz. Nëqoftëse dikush do të më kish ndjekur, isha i sigurtë se do të humbte midis rrugicave dhe njerëzve me zë të lartë.
Sapo hyra në Galeri, pashë "Burimin" në këmbë afër pikës së shitjes së gazetave, me një çantë plastike në dorën e majtë dhe një revistë tub në dorën e djathtë. Pas një shkëmbimi shikimesh dhe secili për llogari të tij, u drejtuam në heshtje drejt hyrjes së Canada Trust Tower të afërme, që ndodhej pikërisht përballë nesh, me pamje panoramike të qytetit.
Hyra në ashensor, duke shikuar me nervozizëm prapa krahëve, "Burimi" më ndoqi 5 minuta më pas. Sapo hyra në dhomë, m'u shfaq shkëlqimi i një prej qyteteve më të bukura të Amerikës Veriore, që shtrihej në mënyrë magjike nën mua. Nga një lartësi prej mbi 285 metra, qyteti dukej si i shtrirë. Kisha qëndruar larg nga zhurmat dhe nga tingujt e metropolit nga dritaret e izoluara nga pikëpamja akustike.
Canada Trust Tower është një mrekulli arkitekturore, në të cilën të marrësh një dhomë prej 1 metri katror kushton 160 dollarë kanadezë. Pallati është i pajisur me telekamera për sigurinë CCTV aktive 24 orë në ditë, me 24 ashensorë, me parkime nëntokësore prej 8 katesh dhe ka 7 roje të armatosura në hyrje, përveç kontrolleve të policisë. Aty ndodhen selitë e shumëkombësheve më të fuqishme dhe më të pasura të botës.
Edhe njëherë akoma, ndërsa shikimi im humbiste jashtë nga dritarja, mendoja: "E gjitha kjo do të vlejë ndonjë gjë apo në fund do të jetë vetëm një përvojë aventureske? Në fund të fundit, një i huaj do të më ish përgjigjur 'Ditën e mirë, bir', nëqoftëse do t'i shpjegoja se kush po mblidhej dhe me çfarë qëllimi".
Pavarësisht gjithçkaje, shumë gjëra kishin ndryshuar ditët e mëparshme.
Parasëgjithash, kishim ushtruar shumë presion ndaj anëtarëve të Bilderbergut. Mbulimi nga ana e masmediave kish qenë i madh. Kissinger kish humbur kontrollin e vet madhështor, patjetër një sinjal i mirë. Plani i tyre për të sulmuar sovranitetin evropian ishte zbuluar nga shtypi kundra.
Projektet për shpërbërjen iminente të vendit tim të adoptimit ishin pezulluar. Çfarë mund të shpresohej më shumë brenda një kohe kaq të shkurtër? Megjithatë, e dija se qenë vetëm rezultate të përkohshme.
Këta zotërinj do ta rifillonin punën e tyre, pasi të kishin mbajtur shënime dhe mësuar leksionin. Do të kërkonin të thyenin çdo rezistencë ndaj dominimit të botës, me ose pa nonsensin e tyre, me të mira apo më të këqija, pa... Mendimet e mia u ndërprenë nga disa trokitje të çrregullta në derën e rëndë të drunjtë të dhomës.
"Hyr", u përgjigja me një fije zëri.
"Burimi", që mbante doreza lëkure, kaloi pragun, duke e përshkuar hyrjen mjaft të thjeshtë, hyri në dhomën e vërtetë, në të kundërt, shumë e dekoruar, dhe duke admiruar skenarin e shkëlqyer të lagjes Harbour Front dhe rrugën përgjatë bregut të saj, u afrua nga dritarja, duke u vënë përkrah meje. "Për momentin t'i ke ndaluar, por do të zgjasë pak", tha ai, duke peshuar çdo fjalë sikur një variacion i thjeshtë në tonin e zërit mund ta ndryshonte kuptimin e fjalës. Pasqyronte aureolë dorëzimi. "Ndarja e Kanadasë do të procedojë siç është planifikuar. Është vetëm çështje kohe".
"Ndoshta, i thashë, por për momentin gjithçka ecën mirë, të paktën deri takimin e ardhshëm. Midis sot dhe atëhere, ndonjë do të ketë vdekur, kush nga pleqëria, kush nga sëmundja, kush nga ndonjë incident i paparashikuar".
"I paparashikuar? Për kë?", u përgjigj "Burimi".
Nxorri një shënim të shkruar me dorë, që do të duhej ta deshifronte për hesapin tim, nga revista tub që e mbante shumë të shtrënguar në dorën e djathtë. "Mendoj se, përhapja e këtyre të dhënave nuk është lejuar", i thashë duke bërë shaka dhe duke qeshur.
"Përmbajtja e tij është dekurajuese, miku im", m'u përgjigj.
Shikova fletën, njoha shkrimin e stilografit, e njihja mjaft mirë kaligrafinë e kontaktit tim, mënyrën e të shkruarit të "t"-së dhe "r"-së, me tekstin e shkruar me mençuri brenda hapësirave të fletës. Mendova për një moment sesa po rrezikonte ky njeri kurajoz, duke më takuar dhe duke më kaluar këtë informacion shumë të çmuar.
Pse kishte kaq pak njerëz si ai në botë? Ndoshta kishte, duheshin vetëm njohur, ndoshta qëndronin mijëra kilometra nga njëri-tjetri. Për shembull, qenë të shumtë njerëzit e thjeshtë, që më kishin ndihmuar të gjeja informacionet që kisha grumbulluar.
Kisha arritur në vendin në të cilin do të mbahej mbledhja e Bildebergut disa ditë përpara fillimit të saj dhe isha vendosur në një hotel me 5 yje, derikur siguria, në pritje të ardhjes së të ftuarve të famshëm, nuk do të më nxirrte jashtë, një ditë përpara fillimit të mbledhjes.
Gjatë qëndrimit tim kisha hyrë në kontakt me stafin e hotelit, në mënyrë të veçantë me kameriere dhe kamarierë. Dukeshin të interesuar ndaj shpjegimeve të mia ndaj mënyrës së veprimit të Bildebergut, qëllimeve sekrete të tij dhe për faktin se çfarë do të kish ndodhur nga aty në ditët e mëpasme; kështu u propozova atyre të punonin për të mirën e njerëzimit dhe të bëheshin sytë dhe veshët e mi.
Kisha xhiruar sistemet e sigurisë së hotelit: punonjësit duhet të flisnin të paktën katër gjuhë - anglisht, frëngjisht, gjermanisht, plus një tjetër - që të mund të prisnin të ftuarit nga e gjitha bota, kështu që mund të përgjonin dhe të referonin atë që thuhej gjatë mbledhjes.
Me kalimin e ditëve, njerëz që kisha afruar, duke parë praninë e policisë, të shërbimeve sekrete dhe fshehtësinë me të cilën vepronin pjesëmarrësit në takin, u bindën se sa u kisha thënë ishte krejtësisht e vërtetë. Kështu kishin individualizuar disa lokale, në të cilët të takohesha në mënyrë të rezervuar me ata pak që kishin pranuar të më ndihmonin. "Urithët" e mi kishin nevojë për vende të sigurta për takimet tona.
"Tani më duhet të shkoj", tha "Burimi" me qetësi.
Në mënyrë instiktive, i zgjata dorën; ai zakonisht "përplaste pesëshen", kurse unë ia shtrëngova shumë fort.
"Nuk po të humbas kohë me falenderimet, pasi asnjë falenderim nuk do të ishte i mjaftueshëm për atë që po bën për ne".
"Burimi" largoi shikimin. "Tani më duhet vërtet të largohem".
"Do të largohemi ashtu siç kemi ardhur", i thashë. "Me një interval prej 5 minutash nga njëri-tjetri. Unë do të zbres i pari".
"Mos u preokupo. E kam lënë makinën në parkimin nëntokësor. Mund të zbresim me ashensor sëbashku", ma ktheu ai.
Duke përdorur dorezat e lëkurta, shtypi butonin për të thirrur ashensorin. Një dritë blu u shfaq nëpërmjet sipërfaqes transparente. Mund të dëgjoja zhurmën e ashensorit hidraulik, që ngjitej drejt nesh nga thellësitë e ndërtesës me një shpejtësi prej 6 katesh në sekondë. Ju ktheva "Burimit": "Kur do të shihemi prap?".
Të shoqëruara nga tingujt e ziles, dyert e ashensorit u hapën dhe unë bëra një hap për t'u futur në të. "Kujdes!", më ulëriti ai, duke më kapur nga një krah dhe duke më tërhequr prapa.
Duke vërejtur brenda ashensorit, pashë një spektakël ngjethës... mungonte dyshemeja dhe do të kisha gjetur vdekjen mbi 230 metra më poshtë sikur "Burimi" të mos kish pasur gatishmërinë e reflekseve për të më larguar nga honi i tmerrshëm. Dridhesha i gjithi, ndjeja të rrënqethura të ftohta të më përshkonin lart e poshtë shtyllën kurrizore.
"Dyshemeja! - i thashë pothuajse nën zë - Ku është dyshemeja?".
"Duhet të largohemi nga këtu! - tha "Burimi". - Dikush ka shmangur sistemet e sigurimit, po të prisnin!".
"Dëgjo, vazhdoi ai. Mos merr ashensorët, nuk janë të sigurtë. Zbrit nga shkallët dhe lajmëro policinë. Kur të vijë, do të përfitoj nga ai moment për të marrë një ashensor dhe arritur parkimin nëntokësor. Ik! Tani!!"
I zbrisja shkallët dy e nga dy, fluturoja nëpër shkallë, duke i vënë duart në mur, i elektrizuar nga adrenalina, duke ecur me shpejtësi rekord. Dëgjoja zemrën tek rrihte në kafazin e kraharorit dhe të kërkonte më shumë oksigjen. Me të arritur në një prej kateve të poshtëm, dëgjova zërin e huaj të një të ngarkuari me mbikqyrjen që po ngjiste shkallët drejt meje.
"Herr... Mister... Sër... gjithçka mirë? Çfarë ka ndodhur? Jam lajmëruar se kishte një problem në katin e dytë. Dikush ka bllokuar manualisht ashensorin dhe kjo mund të bëhet vetëm në raste emergjente".
E kapa nga parakrahu dhe, duke marrë frymë thellësisht midis një fjale dhe një tjetre, i thashë: "Mund ta lajmëroni policinë sa më shpejt të jetë e mundur?".
Njeriu kapi radion e tij dhe arrita të dëgjoja zërin e ngjirur nga ana tjetër e komunikimit.
Vrapova. 5, 4, 3, 2, 1... kati përdhe! Hapa derën e rëndë të çeliktë dhe hyra në hyrjen kryesore të ndërtesës, pikërisht, ndërsa dy makina të policisë po parkonin jashtë saj.
"Jeni ju njeriu që bllokuat ashensorin?", pyeti një agjent i policisë së Torontos, duke më treguar me gishtin e mesit dhe atë tregues të dorës së dhjamur të tij.
"Jo tamam", ju përgjigja duke e tundur kokën në shenjë mohimi. "Qeshë gati, duke hyrë në një ashensor të cilit i mungonte komponentja kryesore: dyshemeja".
Polici lëshoi një si ulërimë të vogël. Shoku i tij, një njeri me pamje prej të forti, me mustaqe të mëdha dhe pulse leshatore, shikoi përtej meje.
"E di, bir, se ke qenë shumë me fat që ke mbijetuar".
Polici përdorte gjurin për ta mbajtur derën e ashensorit dhe i kishte majat e këpucëve në boshllëk.
"Përgjithësisht vetëm të verbrit i mbijetojnë situatave të kësaj natyre. Në fakt, nuk do të kishin hyrë kurrë në një ashensor pa e kontrolluar nëse është në kat. Shumë prej nesh e marrin si të mirëqenë. Kur mafia do të qërojë ndonjë, kjo është një prej mënyrave të preferuara të saj".
Me 1 qershor 1996, mbushja 30 vjeç, qeshë shumë i ri për të vdekur. "Të mos mërziten...", mendova. "E gjitha kjo është larg nga të qenit e mbaruar. Akoma mundet të fitojmë". I dhashë të gjitha të dhënat e ndodhisë agjentit, i cili më shikonte gjithnjë e më shumë i habitur, duke fiksuar me kujdes pjesën e poshtme të fytyrës time, sikur të ishte duke më lexuar buzët.
Një roje e sigurisë, pothuajse tullac dhe me flokët e pakët të mbetur të qethur shkurt, më pyeti nëse sërish nëse isha mirë apo jo. Njerëz të ndryshëm që ndodheshin në trotuarin përballë hyrjes thanë se kishin pikasur një individ të dyshimtë, rreth të 40-ve, që të dilte nga ndërtesa 5 minuta përpara se të mbërrinte policia. Një kamionçinë e policisë dhe 2 agjentë me motoçikleta na arritën. Po, po, fillonte shfaqja. Tani ishte turma ajo që zinte qendrën e skenës.
Njerëzit e gabuar kujtonin gjërat e duhura dhe anasjelltas. Një grua e shëndoshë, nga ato që e refuzojnë një ëmbëlsirë me çokollatë, sepse "janë me dietë", dha një përshkrim të mjerë të asaj që kish parë, domethënë dikë apo ndoshta diçka, të ecte apo ndoshta të pengohej... Një violinist rruge kujtonte dy njerëz që nxirrnin jashtë ndërtese një pjanofort me madhësi mesatare.. një vajzë me një qenush...
Por çdo gjë që të ishte parë apo të mos ishte parë lidhur me krimin, gjëja e vetme që kish rëndësi për ata njerëz ishte që të merrnin pjesë në shfaqje. Dhe praktikisht masa e kalimtarëve dhe e shikuesve, kureshtarë e sharlatanë, po merrte pjesë që çke me të.
"Hiqe tej atë stilolaps. Spektakli ka mbaruar. Ju, zotëri, atje tej, largoje gotën! Agjent, pusho së shkarravituri në bllokun tënd të shënimeve! Zonja e zotërinj, ju lutem, mund t'i fusni të gjitha fantazitë tuaja në sirtarin e ëndërrave. Spektakli mbaroi!".
Një burrë vuri në gojë një gjysmë cigareje të mbledhur nga toka dhe filloi të ecë me ngadalësi, duke kërkuar që mos bjerë në sy, pa e kthyer kokën asnjëherë. Dy shitës ambulantë hotdogësh përgatisnin kremviçet e tyre në gjysmëerrësirë, pikërisht prapa kthesës, duke mallkuar policinë dhe duke tundur kokën me mosbesim. Unë eca në drejtimin e kundërt, të njëjtin nga i cili kisha ardhur.
Mendova se 1 qershori në Andaluzi ishte verë, ndërsa aty duheshin akoma dy muaj nga ardhja e tij. Një njeri, dukshëm rus, me një prerje flokësh "në formë kreshte", ecte dorë për dore me një vajzë, duke kritikuar zakonet ushqimore të dikujt me emrin Vanja. Më sollën ndërmend tokën ku kisha lindur. Më kujtuan edhe njeriun që më kish përfshirë për herë të parë në gjithë këtë histori.
Përgatiti:
Armin Tirana
Bota e padepërtueshme e padronëve
DANIEL ESTULIN: Në 1996 kërkuan të më vrasin, në 1998 të më sekuestrojnë, në 1999 të më korruptojnë, në 2000 të më arrestojnë dhe një vit më pas më ofruan një çek të bardhë nëqoftëse do të heshtja njëherë e përgjithmonë.
Nga viti 1954 dhe një herë të vetme në vit, një grup i ngushtë njerëzish mblidhet për të vendosur në mënyrë sekrete të ardhmen politike dhe ekonomike të njerëzimit. Asnjë gazetar nuk ka pasur ndonjëherë akses në mbledhjet, që deri pak kohë më parë janë zhvilluar në Hotelin "Bilderberg", në një qytezë të vogël hollandeze.
Asnjë lajm nuk ka filtruar ndonjëherë nga ato dhoma, edhe pse - siç demonstrojnë faqet e këtij libri - është gjatë këtyre takimeve që merren vendimet më të rëndësishme për të ardhmen e të gjithëve ne.
Rezultat i një investigimi të hollësishëm e të rrezikshëm të zgjatur mbi 15 vjet, hetimi mbresëlënës i Daniel Estulin zbulon për herë të parë atë që nuk ishte thënë kurrë më parë, duke bërë të njohura lojërat e pushtetit që zhvillohen pa dijeninë tonë.
Nga privatllëku i armatosur që e mbron, klasa drejtuese globale dikton ligjin mbi politikën, ekonominë dhe çështjet ushtarake.
Vepra e detajuar e Estulin demonstron sesi Klub Bilderberg është përfshirë në misteret më të mëdha të historisë së kohëve të fundit, nga Plani Marshall në skandalin Watergate, sesi nga kjo elitë dalin figurat kyçe të skakierës ndërkombëtare - presidentë amerikanë, drejtorë agjencish si CIA apo FBI, nivele drejtues të testatave më të mëdha gazetareske - dhe sesi nga këto takime lindin linjat drejtuese të globalizimit. I përkthyer në 50 gjuhë dhe i përhapur në mbi 70 vende, Klub Bilderberg është bërë brenda pak kohësh një i shumëshitur ndërkombëtar, për të cilin së shpejti është parashikuar versioni kinematografik.
Daniel Estulin jeton në Spanjë dhe është një gazetar investigativ i famshëm. Qyshkur ka realizuar atë që askush më parë se ai nuk ishte shtyrë të bënte, duke përdorur metoda të ngjashme me spiunazhin prej Lufte të Ftohtë dhe duke rrezikuar shumë herë jetën, Estulin është bërë një prej zërave më përfaqësues të informacionit pa censurë. I intervistuar në të gjithë botën, protagonist emisionesh radiofonike, mban konferenca mbi shoqëritë sekrete dhe mbi inteligjencën botërore.
Hyrje:
Në vitin 1954, njerëzit më të fuqishëm të botës u takuan për herë të parë, nën kujdesin e kurorës hollandeze dhe të familjes Rockefeller, në luksozin Hotel "Bilderberg" në qytetin e vogël Osterbeek. Për një fundjavë të tërë diskutuan të ardhmen e botës. Në fund, vendosën që të takoheshin një herë në vit për të shkëmbyer ide dhe për të analizuar çështjet ndërkombëtare.
E quajtën veten "Grupi Bilderberg". Qysh atëhere, janë mbledhur çdo vit në hotele luksoze në pjesë të ndryshme të botës për të tentuar që të vendosin të ardhmen e njerëzimit. Midis anëtarëve të seleksionuar të këtij klubi, gjejmë Bill Clinton, Paul Wolfowitz, Henry Kissinger, David Rockefeller, Zbigniew Brzezinski, Tony Blair dhe shumë kryeministra të tjerë, afaristë, politikanë, bankierë dhe gazetarë nga e gjithë bota.
Megjithatë, në më shumë se 50 vjet takime të tyre, nuk i është lejuar asnjëherë shtypit që të asistojë, nuk janë lëshuar deklarata mbi konkluzionet e pjesëmarrësve, nuk është bërë publike asnjë axhendë e një takimi Bilderberg. Liderët e "Grupit Bilderberg" theksojnë se ky diskrecion është i nevojshëm për t'ju mundësuar atyre që marrin pjesë në debate që të flasin lirisht, pa u regjistruar apo përcjellë publikisht deklarimet e tyre.
Në rast të kundërt, pohojnë anëtarët e Bilderberg, do të ishin të shtrënguar të flisnin me fjalorin e një komunikate për shtyp. Pa dyshim, ky diskrecion i mundësi "Grupit Bilderberg" që të vendosë më lirisht, por në këtë mënyrë nuk i jepet përgjigje pyetjes themelore: për çfarë flasin në këto takime njerëzit më të fuqishëm të botës?
Çdo sistem modern demokratik e mbron të drejtën e "privatllëkut", por publiku nuk e ka ndoshta të drejtën, që të dijë se për çfarë flasin liderët e tyre politikë kur takojnë liderët më të pasur të botës së biznesit të vendeve respektive të tyre? Çfarë garancish kanë qytetarët që "Grupi Bilderberg" nuk është thjesht një qendër që influencon tregtinë dhe ushtron presione, nga momenti që atyre nuk u lejohet të dinë se për çfarë flasin përfaqësuesit e tyre në mbledhjet sekrete të Grupit?
Pse Forumet Botërore Ekonomike të Davosit dhe takimet e G8-ës janë objekt diskutimi në të gjitha gazetat, me njoftime të gjera në faqe të parë dhe praninë e mijëra gazetarëve, ndërsa nuk ka asnjë mbulesë mediatike për takimet e "Grupit Bilderberg"?
Ky "black-out" ekziston pavarësisht faktit, që (ose pse?) frekuentohen çdo vit nga presidentë të Fondit Monetar Ndërkombëtar, të Bankës Botërore dhe të Federal Reserve; nga presidentë të 100 korporatave më të fuqishme të botës si Daimler Chrysler, Coca Cola, British Petroleum (BP), Chase Manhattan Bank, American Express, Goldman Sachs dhe Microsoft; nga zëvendëspresidentë të Shteteve të Bashkuara, nga drejtorë të CIA-s dhe të FBI-së, nga sekretarë të përgjithshëm të NATO-s, nga senatorë amerikanë dhe anëtarë të Kongresit, nga kryeministra europianë, nga krerë partish të opozitës dhe nga botues dhe drejtorë të gazetave kryesore të botës.
Sigurisht, është kurioz fakti që asnjë prej mjeteve më të rëndësishëm të informacionit nuk mendon se përbën lajm një mbledhje personazhesh të tillë, pasuria e të cilëve e tejkalon më shumë totalin e pasurisë të të gjithë qytetarëve të Shteteve të Bashkuara, kur një udhëtim i njërit prej tyre, i vetëm, fiton titujt kryesorë në televizion.
Kjo është enigma mbi të cilën kam reflektuar. 15 vjet më parë, ata më kanë nxitur që të kryej një udhëtim investigues, i cili është bërë vepra e jetës time. Më ngadalë, kam tretur një e nga një shtresat e fshehtësisë që rrethonin "Grupin Bilderberg", por nuk do të kisha mundur ta bëja pa ndihmën e "vrasësve të ndërgjegjes" si të brendshëm, ashtu dhe të jashtëm në tërësinë e anëtarëve të Grupit.
Atyre u shpreh mirënjohjen time më të thellë, pasi inteligjenca e tyre e papagueshme e ka bërë të mundur këtë libër. Kështu, që është e kuptueshme se për t'i mbrojtur unë nuk i citoj heronjtë e vërtetë me emrin e vërtetë, por i falenderoj që më kanë ndihmuar të zbuloj se çfarë thuhej prapa dyerve të mbyllura të hoteleve luksoze, në të cilët ortakët e Bilderberg mbajnë mbledhjet vjetore të tyre.
Përpara se të hyhet në mbretërinë e këtij klubi ekskluziv, është e rëndësishme të pranohet se as njerëzit, as organizatat nuk janë absolutisht të "këqinj", ashtu si askush nuk është absolutisht i "mirë".
Në botë ka të fuqishëm të shtyrë nga ideale, parime dhe bindje të larta dhe të fuqishëm se ata të klubit sekret manipulues dhe të derivateve të tij, të cilët i kam përshkruar në këtë libër. Përpjekjet e anëtarëve fillestarë për të përmirësuar botën tonë bazoheshin mbi një "father-knows-best" autokratike të ngjashme me modelin paternalist të kristianizmit tipik të Kishës Katolike romake.
Fillimisht, synimi i tyre ishte fisnik. Fatkeqësisht, duket se, duke u rritur, "Grupi Bilderberg" ka shkuar përtej qëllimeve idealiste të tij deri sa të bëhet një qeveri hije botërore, që vendos në fshehtësi gjithçka, në takime vjetore, si do të realizohen planet e tij. Kërcënon që të na heqë të drejtat tona për të drejtuar fatet tona.
Kjo po bëhet gjithnjë e më e lehtë, pasi zhvillimi i teknologjisë së komunikimit, i preokupuar me impaktin e thellë të menjëhershëm të internetit dhe metodat e reja të inxhinierisë së sjelljes për të manipuluar sjelljen individuale mund të transformojnë ato që në epoka të tjera historike qenë vetëm synime të këqija të një realiteti të pakëndshëm.
Sot çdo masë e re, e marrë në mënyrë të izoluar, mund të duket vetëm një devijim sipërfaqësor, por kompleksi i ndryshimeve, i konsideruar në tërësinë e tij si pjesë e një zhvillimi të vazhdueshëm, përbën një lëvizje drejt skllavërimit total.
Për këtë arsye, ka ardhur momenti për të shikuar prapa kuintave. Jemi në një udhëkryq dhe rrugët që do të zemë tash e prapa do të përcaktojnë vetë të ardhmen e njerëzimit. Duhet të jemi të vetëdishëm për objektivat e vërtetë dhe për veprimet e "Grupit Bilderberg" dhe të grupeve të tjerë të ngjashëm, nëqoftëse duam të shpresojmë që të ruajmë lirinë, për të cilën gjyshërit tanë luftuan në Luftën e Dytë Botërore.
Nuk i takon Zotit që të na nxjerrë nga "epoka e re e errët" e planifikuar për ne. Na takon ne! Nëqoftëse nga ky shekull do të dilnim si shtet policie elektronike globale apo si qenie njerëzore të lirë, "kjo do të varej nga veprimet që do të bënim tani". Nëqoftëse nuk e njohim në thellësi kontekstin, nuk do t'i gjejmë kurrë përgjigjet e duhura. "Historia e vërtetë e "Grupit Bilderberg"" kërkon pikërisht që t'i japë këto përgjigje.
Shënim: "Father Knows Best" ishte një "sitcom" shumë popullor në vitet Pesëdhjetë dhe Gjashtëdhjetë në Shtetet e Bashkuara, që vinte në skenë ndodhitë e klasës së mesme amerikane, të dehur me konservatorizëm, siç nuhatet nga titulli i programit, që fjalë për fjalë do të thotë, "Babai e di se çfarë është më e mira ".
Pjesa e I-rë
"BILDERBERG GROUP": Padronët e universit:
Kapitulli 1 - Zbritje vdekjeprurëse
Në maj të 1996 ndodhesha në Toronto për të ndjekur mbledhjen vjetore të Bilderberg, që në rast mbahej në vendin tim të adoptimit, Kanada. Fakti i kthimit në shtëpi më bënte të ndjehesha mirë dhe rimendoja arsyet e shumta që më shtyjnë ta dua këtë vend.
Toronto, shtëpia për mbi 5 milion njerëz, është qendra financiare më e rëndësishme e Kanadasë dhe qyteti i katërt më i madh i Amerikës Veriore. Vetëm Nju Jorku, Çikago dhe Los Anxheles kanë një ekonomi më të fortë. Toronto Stock Exchang gjendet këtu. Është bursa e tretë më e rëndësishme e Amerikës Veriore për nga sasia e shkëmbimeve, e nënta në botë për nga kuota e tregut dhe posedon sistemin e parë të shkëmbimeve krejtësisht të informatizuar të Amerikës Veriore.
Në brendësi të një cirkuiti të përshkueshëm një orë larg me makinë rreth Torotos gjendet përqendrimi më i madh i automobilave dhe i kuajve të racës të vendit.
Do të kisha mundur të hyja me shpejtësi nga Veriu në vendin në të cilin mbahej mbledhja e Bilderbergut, por më parë doja të vërdallisesha nëpër rrugët e qytetit dhe të shijoja shkurtimet e mrekullueshme, që shumë kanadezë i mbajnë si të mirëqenë. Bay Street është qendra e Torontos, zemra e zonës financiare të qytetit, dhe mund të konsiderohet një miniaturë e Uoll Stritit të Nju Jorkut.
Në numrin 161 të Bay Street ndodhet Canada Trust Tower. Kjo kullë, 53 kate dhe 263 metra e lartë, është një prej qiellgërvishtëseve më të famshme të qytetit dhe ka ushtruar gjithmonë një impakt të caktuar ndaj meje, qysh nga ndërtimi i saj në vitin 1990 si vepër e arkitektit të famshëm spanjoll Santiago Kalatrava.
Ndërtesa është pjesë e BCE Place - një zonë prej mbi 21000 metrash katrore - struktura e dytë më e identifikueshme e profilit ajror të Torontos, pas CN Tower që me 533 metrat e lartësisë së saj është struktura e vetëmbajtur më e lartë në botë.
BCE Place përbëhet nga ndërtesa të ndryshme të lidhura nga qendër tregtare (shopping mall), por nga një perspektivë ajrore janë Canada Trust Tower dhe simotra e saj, Bay Wellington Tower, ato që dominojnë skenën. Me dritaret e tyre me tonalitet jeshil dhe strukturat e tyre në ngjitje, të dy kullat paraqesin një strukturë të valëzuar të mrekullueshme, që duket si e formuar nga tullëza të Lego-s të kapura si për të sfiduar forcën e gravitetit dhe bien në sy për bukurinë e tyre në panoramën më monotone, megjithëse shumë të bukur, të Torontos.
Një tjetër xhevahir i ngulur në kurorën e BCE-së është "Galeria", një dhomë drite 5 kate e lartë, që ecën përgjatë Front Street dhe në jug shikon ndaj distrikti i shatërvanëve. Është menduar si një "katedrale e kristaltë" e tregtisë, duke siguruar çatinë për Streett Gallery, e cila lidh Bay Street me Heritage Square. E projektuar edhe ajo nga Kalatrava, është 27 metra e lartë, 30 metra e gjatë dhe 3 metra e gjerë; e rrethojnë nga çdo anë 8 pilota çeliku vetëmbajtës, të cilët i mbajnë mbulesën: paraqiten nga jashtë me një formë parabole dhe më kujtojnë formën e një pylli. Futem në Yonge Street, rrugën më të gjatë në botë, rreth la strada più lunga del mondo, circa 1.930 kilometra.
Sapo përfundon rruga, rreth 35 kilometra në veri të anës veriperëndimore të "dowontown", elita e Bilderbergut po mblidhej në CIBC Leadership Centre, afër qytezës së paprekur King City. "Resorti" CIBC ndodhet në King Township, një zonë në të cilën janë të pranishme shumë stalla kuajsh dhe në të cilën anëtarët e familjes mbretërore britanike strehohen gjatë vizitave private të tyre në Kanada.
Kjo qendër e mrekullueshme, pronë e një bankave private kryesore kanadeze, Canadian Imperial Bank of Commerce, përfshin pothuajse 5 kilometra bukuri natyrore, me terrene pyjore dhe kodrina të buta.
Kështu që, nuk përbënte sigurisht habi fakti që anëtarët e Bilderberg kishin zgjedhur këtë vend për t'u takuar. Vendi ofron shumë resurse për mirëqenien: qendra masazhesh, trajtime për kujdesin e lëkurës dhe estetikë, sauna dhe banjo me avull, një rrugë të mbyllur dhe krejtësisht të ngrohur të vendosur në lartësinë 2 metra nga toka, pishina dhe vaska hidromasazhi të mbuluara dhe të zbuluara. CIBC Leadership Centre ofron pothuajse të gjitha komoditetet.
Veç kësaj, ndodhet afër me aktivitete dëfrimi të ndryshme: fusha golfi, pista për kuaj, rrugë për ecje me biçikletë dhe shtigje për të bërë ekskursionizëm, muzeume dhe vende të tjera argëtimi. Për ta përmbledhur, kishte shumë pak mundësi që anëtarët e Bilderbergut të mund të mërziteshin.
Mediat dhe gazetat e Torontos qenë paralajmëruar për këtë takim nga një seri faksesh, telefonatash dhe mesazhesh nga ana ime dhe e Jim Tucker, veçanërisht, pasi që zbuluam nga burime sekrete se mbledhja e 1996 ishte organizuar për të përgatitur terrenin për ndarjen e Kanadasë; gjë që duhej të ndodhte nëpërmjet "Deklaratës Unilaterale të Pavarësisë së Kuebekut", e parashikuar për fillimet e 1997.
Deklarata do ta ndante Kanadanë, me qëllimin që të lehtësonte ndërtimin e "Bashkimit Amerikan" me Shtetet e Bashkuara, për t'u kryer në vitin 2000, datë e cila ishte shtyrë tashmë dy herë deri në atë moment.
Takimet e Bilderberg nuk qenë përmendur kurrë nga mediat, sidomos, pasi që organet kryesore të informacionit qenë bërë pronësi e anëtarëve të tyre, por veli i sekretit ishte ngritur krejtësisht me 30 maj 1996, ditën e parë të konferencës.
Në një artikull të faqes së parë në gazetën më influente dhe të lexuar të Kanadasë, "Toronto Star" me titullin "Black pret liderët botërorë", John Deverell, një reporter financiar i gazetës, shkruante se, jo vetëm botuesi kanadez (Lordi) Conrad Black kish ofruar 295 milion dollarë për të siguruar kontrollin e zinxhirit më të madh të gazetave të Kanadasë dhe më pas për të organizuar mbledhjen në Hollinger Inc. e tij, por në harkun e një jave, "pret liderët botërore dhe mbretër të ndryshëm, pak më në veri të Torontos, për një mbledhje 4 ditore, e cila do të mbahet larg nga sytë kureshtar".
Deverell citonte ndonjë prej atyre mbi 100 personaliteteve që do të ishin të pranishëm dhe që do të vinin nga e gjithë bota: "Sekretari amerikan i Mbrojtjes, William Perry; Kryeministri i Kanadasë, Jean Chretien; ish-Sekretari amerikan i Shtetit, Henry Kissinger; Presidenti Honorifik i FIAT-it, Giovanni Agnelli; ministri kanadez i Ekonomisë, (që më pas do të bëhet Kryeministër), Paul Martin; Komisioneri europian, Mario Monti; David Rockefeller i Chase Manhattan Bank; George Soros, Princi i Belgjikës, Mbretëresha e Vendeve të Ulëta, Mbretëresha e Spanjës dhe eksponentë të ndryshëm të elitave financiare, politike dhe akademike".
Po atë ditë, "Toronto Sun" titullonte "Mbledhja e protagonistëve të mëdhenj: një plate e gjerë VIP-ash ndërkombëtarë diskuton në konferencën sekrete të Bilderbergut të vitit 1996 në King City" dhe bënte të ditur edhe që "(Conrad) Black, baron i mediave dhe President i Hollinger Inc., dhe anëtarë të lartë të përhershëm të Grupit janë të pakënaqur nga deklaratat e shprehura nga ekstremistë, sa të majtë, aq edhe të djathtë, sipas të cilave evenimenti është pjesë e një projekti për të ngritur një sistem sekret të qeverisë botërore".
Në orën 7 e 45 të mëngjesit, gazetari legjendar radiofonik drejtues i "680 - News", Dick Smythe, i cili gëzon dëgjimet më të larta të të gjithë zonës metropolitane të Torontos, paraqiste ndërhyrjen e mëposhtme, e cila më pas do të ripropozohet në mënyrë ciklike, si pjesë e lajmeve radiofonike:
Dick Smythe: "Kështu, gjithçka duket si skema e një filmi me spiunazh, në të cilin padronët e botës mblidhen në mënyrë sekrete. Conrad Black po organizon konferencën vjetore të tij të Bilderbergëve. Për "680 - News", Karen Parsons..."
Reporterja: "Rreth 100 personalitete, midis të cilave Mbretëresha e Vendeve të Ulëta dhe ajo e Spanjës, Henry Kissinger, Sekretari amerikan i Mbrojtjes.
William Perry dhe Kryeministri jonë do të mblidhen në këtë konferencë. Përveç tyre do të marrin pjesë drejtuesit e Ford Motor Company, Xerox, Bank of Commerce dhe të Reuters. Black u ka thënë gazetarëve se nuk do të pranohen brenda, kështu që punimet do të jenë private dhe të rezervuara. Ka deklaruar se, "shpesh punët bëhen më mirë në heshtje". Pjesëmarrësve u është kërkuar që të mos flasin me shtypin.
Konferenca e vitit të kaluar është mbajtur në tri hotele luksoze të ndodhura në majat e maleve zvicerane. Këtë vit është radha e "s.p.a."-së luksoze prej 60 milion dollarësh në King City. Shoqata Kanadeze e Shtypit ka shpërndarë një dokument hyrës - që është botuar sot, veç të tjerave, nga "Toronto Sun" - të nënshkruar nga mbi 350 personalitete dhe që më parë është mbajtur sekret".
Kjo ka qenë hera e parë në histori, në të cilën një konferencë e Bildebergut i bëhej kaq shumë publicitet. Anëtarët e tij nuk kanë qenë mësuar asnjëherë t'i jepnin shpjegime askujt, sidomos qysh kur kanë marrë kontrollin e të përditshmeve kryesore, të shtëpive botuese dhe të masmediave në përgjithësi. Kur mjetet kryesore të informimit kanë filluar të verifikojnë informacionet që u kishim dhënë atyre, është shfaqur qartë se Kanadaja, një prej vendeve më të pasura të botës, ishte në qendër të një plani ndarjeje nga ana e Bilderbergut dhe e "rendit të ri botëror".
Anëtarët e Bilderbergut duhet ta dinë, se kur është në lojë liria asnjë shifër që pronësia e shtypit mund të hedhë nuk mund t'i pengojë sekretarët, botuesit, gazetarët investigativë dhe deri drejtuesit e televizioneve, të radiove dhe të shtypit kanadez që t'i thonë të vërtetën publikut, me qëllim që të ndërgjegjësohet.
Interesi i mediave u bë aq intensiv sa që një prej reporterëve dëgjoi Kissinger t'i ulërijë Kryeministrit kanadez se dikush e kish paguar për këtë. Gjatë një pauze, David Rockefeller është mënjanuar me Conrad Black për ta pyetur nëse mund të bindte dikë të shtypit që të pushonte së foluri për evenimentin. Fatkeqi dhe i dështuari Conrad Black, kish gjetur mënyrën për t'u bërë i rëndësishëm.
Ajo që anëtarët e Bildebergut imagjinonin se ishte një shi i lehtë, u transformua fillimisht në një shi me gjyma dhe në fund në një përmbytje. Kjo deri në konferencën e vitit 1999 në Sintra të Portogalisë, ku gëzuan masa sigurie të jashtëzakonshme, që filluan t'i zbatojnë pas humbjes së bujshme të asaj të Torontos të vitit 1996.
Me 1 qershor, sëbashku me një grup të vogël kontestuesish të rastësishëm të Bildebergut dhe "Big Jim" Tucker festuan atë që ishte bërë një sukses historik. Të gjitha të përditshmet kryesore donin një intervistë, kanalet televizive jepnin azhornime të vazhdueshme mbi konferencën dhe radiot e ndiqnin nga një cep tek tjetri i qytetit.
U mblodhëm në Horshoe Tavern në Queen Street, versioni i lagjes njujorkeze Soho të Torontos. Horshoe Tavern, një lokal i gjetur prej 60 vjetësh, është vendi në të cilin legjendat e muzikës kanadeze, Stompin' Tom, Blue Rodeo, The Tragically Hip dhe The Watchmen bënë hapat e para. Në shtator të vitit 1997, Rolling Stones i dhanë jetë turit të tyre "No Security" pikërisht nga aty, me një shou prej 75 minutash për "Live on MTV". Është një vend i shkëlqyer për të kaluar një mbrëmje të bukur dhe ishte saktësisht ajo që dëshironim të bënim.
Ndërsa festimet po i afroheshin fundit, filloja të përgatitesha për takimin tim të ardhshëm, i rakorduar gjatë një telefonate me informatorin tim, "Burimin", që donte të më takonte sa më shpejt të ishte e mundur, përpara mbarimit të konferencës, i parashikuar për të nesërmen. Kërkonim marrëveshje për t'u takuar pas më pak se një ore në "Galerinë" Kalatrava. BCE PIace është një prej vendeve më të rezervuara e të gjithë Torontos, duke parë gjerësinë dhe sasinë e turistëve që synojnë të bëjnë fotografi dhe të xhirojnë filmime për të kapur bukuritë dhe tingujt e një atraksioni të madh arkitektonik të qytetit.
Festa jo përfundimisht kish mbaruar, kështu që vendosa për ta arritur Galerinë, duke kaluar nëpër Kensington Market, versioni Rasta Madrileno i Torontos, i cili ndodhej pak më në perëndim të Chinatown. Ishte e shtunë, dita në të cilën ka më shumë njerëz, dita në të cilën transformohet në një treg në qiell të hapur të mbushur plot me njerëz. Nëqoftëse dikush do të më kish ndjekur, isha i sigurtë se do të humbte midis rrugicave dhe njerëzve me zë të lartë.
Sapo hyra në Galeri, pashë "Burimin" në këmbë afër pikës së shitjes së gazetave, me një çantë plastike në dorën e majtë dhe një revistë tub në dorën e djathtë. Pas një shkëmbimi shikimesh dhe secili për llogari të tij, u drejtuam në heshtje drejt hyrjes së Canada Trust Tower të afërme, që ndodhej pikërisht përballë nesh, me pamje panoramike të qytetit.
Hyra në ashensor, duke shikuar me nervozizëm prapa krahëve, "Burimi" më ndoqi 5 minuta më pas. Sapo hyra në dhomë, m'u shfaq shkëlqimi i një prej qyteteve më të bukura të Amerikës Veriore, që shtrihej në mënyrë magjike nën mua. Nga një lartësi prej mbi 285 metra, qyteti dukej si i shtrirë. Kisha qëndruar larg nga zhurmat dhe nga tingujt e metropolit nga dritaret e izoluara nga pikëpamja akustike.
Canada Trust Tower është një mrekulli arkitekturore, në të cilën të marrësh një dhomë prej 1 metri katror kushton 160 dollarë kanadezë. Pallati është i pajisur me telekamera për sigurinë CCTV aktive 24 orë në ditë, me 24 ashensorë, me parkime nëntokësore prej 8 katesh dhe ka 7 roje të armatosura në hyrje, përveç kontrolleve të policisë. Aty ndodhen selitë e shumëkombësheve më të fuqishme dhe më të pasura të botës.
Edhe njëherë akoma, ndërsa shikimi im humbiste jashtë nga dritarja, mendoja: "E gjitha kjo do të vlejë ndonjë gjë apo në fund do të jetë vetëm një përvojë aventureske? Në fund të fundit, një i huaj do të më ish përgjigjur 'Ditën e mirë, bir', nëqoftëse do t'i shpjegoja se kush po mblidhej dhe me çfarë qëllimi".
Pavarësisht gjithçkaje, shumë gjëra kishin ndryshuar ditët e mëparshme.
Parasëgjithash, kishim ushtruar shumë presion ndaj anëtarëve të Bilderbergut. Mbulimi nga ana e masmediave kish qenë i madh. Kissinger kish humbur kontrollin e vet madhështor, patjetër një sinjal i mirë. Plani i tyre për të sulmuar sovranitetin evropian ishte zbuluar nga shtypi kundra.
Projektet për shpërbërjen iminente të vendit tim të adoptimit ishin pezulluar. Çfarë mund të shpresohej më shumë brenda një kohe kaq të shkurtër? Megjithatë, e dija se qenë vetëm rezultate të përkohshme.
Këta zotërinj do ta rifillonin punën e tyre, pasi të kishin mbajtur shënime dhe mësuar leksionin. Do të kërkonin të thyenin çdo rezistencë ndaj dominimit të botës, me ose pa nonsensin e tyre, me të mira apo më të këqija, pa... Mendimet e mia u ndërprenë nga disa trokitje të çrregullta në derën e rëndë të drunjtë të dhomës.
"Hyr", u përgjigja me një fije zëri.
"Burimi", që mbante doreza lëkure, kaloi pragun, duke e përshkuar hyrjen mjaft të thjeshtë, hyri në dhomën e vërtetë, në të kundërt, shumë e dekoruar, dhe duke admiruar skenarin e shkëlqyer të lagjes Harbour Front dhe rrugën përgjatë bregut të saj, u afrua nga dritarja, duke u vënë përkrah meje. "Për momentin t'i ke ndaluar, por do të zgjasë pak", tha ai, duke peshuar çdo fjalë sikur një variacion i thjeshtë në tonin e zërit mund ta ndryshonte kuptimin e fjalës. Pasqyronte aureolë dorëzimi. "Ndarja e Kanadasë do të procedojë siç është planifikuar. Është vetëm çështje kohe".
"Ndoshta, i thashë, por për momentin gjithçka ecën mirë, të paktën deri takimin e ardhshëm. Midis sot dhe atëhere, ndonjë do të ketë vdekur, kush nga pleqëria, kush nga sëmundja, kush nga ndonjë incident i paparashikuar".
"I paparashikuar? Për kë?", u përgjigj "Burimi".
Nxorri një shënim të shkruar me dorë, që do të duhej ta deshifronte për hesapin tim, nga revista tub që e mbante shumë të shtrënguar në dorën e djathtë. "Mendoj se, përhapja e këtyre të dhënave nuk është lejuar", i thashë duke bërë shaka dhe duke qeshur.
"Përmbajtja e tij është dekurajuese, miku im", m'u përgjigj.
Shikova fletën, njoha shkrimin e stilografit, e njihja mjaft mirë kaligrafinë e kontaktit tim, mënyrën e të shkruarit të "t"-së dhe "r"-së, me tekstin e shkruar me mençuri brenda hapësirave të fletës. Mendova për një moment sesa po rrezikonte ky njeri kurajoz, duke më takuar dhe duke më kaluar këtë informacion shumë të çmuar.
Pse kishte kaq pak njerëz si ai në botë? Ndoshta kishte, duheshin vetëm njohur, ndoshta qëndronin mijëra kilometra nga njëri-tjetri. Për shembull, qenë të shumtë njerëzit e thjeshtë, që më kishin ndihmuar të gjeja informacionet që kisha grumbulluar.
Kisha arritur në vendin në të cilin do të mbahej mbledhja e Bildebergut disa ditë përpara fillimit të saj dhe isha vendosur në një hotel me 5 yje, derikur siguria, në pritje të ardhjes së të ftuarve të famshëm, nuk do të më nxirrte jashtë, një ditë përpara fillimit të mbledhjes.
Gjatë qëndrimit tim kisha hyrë në kontakt me stafin e hotelit, në mënyrë të veçantë me kameriere dhe kamarierë. Dukeshin të interesuar ndaj shpjegimeve të mia ndaj mënyrës së veprimit të Bildebergut, qëllimeve sekrete të tij dhe për faktin se çfarë do të kish ndodhur nga aty në ditët e mëpasme; kështu u propozova atyre të punonin për të mirën e njerëzimit dhe të bëheshin sytë dhe veshët e mi.
Kisha xhiruar sistemet e sigurisë së hotelit: punonjësit duhet të flisnin të paktën katër gjuhë - anglisht, frëngjisht, gjermanisht, plus një tjetër - që të mund të prisnin të ftuarit nga e gjitha bota, kështu që mund të përgjonin dhe të referonin atë që thuhej gjatë mbledhjes.
Me kalimin e ditëve, njerëz që kisha afruar, duke parë praninë e policisë, të shërbimeve sekrete dhe fshehtësinë me të cilën vepronin pjesëmarrësit në takin, u bindën se sa u kisha thënë ishte krejtësisht e vërtetë. Kështu kishin individualizuar disa lokale, në të cilët të takohesha në mënyrë të rezervuar me ata pak që kishin pranuar të më ndihmonin. "Urithët" e mi kishin nevojë për vende të sigurta për takimet tona.
"Tani më duhet të shkoj", tha "Burimi" me qetësi.
Në mënyrë instiktive, i zgjata dorën; ai zakonisht "përplaste pesëshen", kurse unë ia shtrëngova shumë fort.
"Nuk po të humbas kohë me falenderimet, pasi asnjë falenderim nuk do të ishte i mjaftueshëm për atë që po bën për ne".
"Burimi" largoi shikimin. "Tani më duhet vërtet të largohem".
"Do të largohemi ashtu siç kemi ardhur", i thashë. "Me një interval prej 5 minutash nga njëri-tjetri. Unë do të zbres i pari".
"Mos u preokupo. E kam lënë makinën në parkimin nëntokësor. Mund të zbresim me ashensor sëbashku", ma ktheu ai.
Duke përdorur dorezat e lëkurta, shtypi butonin për të thirrur ashensorin. Një dritë blu u shfaq nëpërmjet sipërfaqes transparente. Mund të dëgjoja zhurmën e ashensorit hidraulik, që ngjitej drejt nesh nga thellësitë e ndërtesës me një shpejtësi prej 6 katesh në sekondë. Ju ktheva "Burimit": "Kur do të shihemi prap?".
Të shoqëruara nga tingujt e ziles, dyert e ashensorit u hapën dhe unë bëra një hap për t'u futur në të. "Kujdes!", më ulëriti ai, duke më kapur nga një krah dhe duke më tërhequr prapa.
Duke vërejtur brenda ashensorit, pashë një spektakël ngjethës... mungonte dyshemeja dhe do të kisha gjetur vdekjen mbi 230 metra më poshtë sikur "Burimi" të mos kish pasur gatishmërinë e reflekseve për të më larguar nga honi i tmerrshëm. Dridhesha i gjithi, ndjeja të rrënqethura të ftohta të më përshkonin lart e poshtë shtyllën kurrizore.
"Dyshemeja! - i thashë pothuajse nën zë - Ku është dyshemeja?".
"Duhet të largohemi nga këtu! - tha "Burimi". - Dikush ka shmangur sistemet e sigurimit, po të prisnin!".
"Dëgjo, vazhdoi ai. Mos merr ashensorët, nuk janë të sigurtë. Zbrit nga shkallët dhe lajmëro policinë. Kur të vijë, do të përfitoj nga ai moment për të marrë një ashensor dhe arritur parkimin nëntokësor. Ik! Tani!!"
I zbrisja shkallët dy e nga dy, fluturoja nëpër shkallë, duke i vënë duart në mur, i elektrizuar nga adrenalina, duke ecur me shpejtësi rekord. Dëgjoja zemrën tek rrihte në kafazin e kraharorit dhe të kërkonte më shumë oksigjen. Me të arritur në një prej kateve të poshtëm, dëgjova zërin e huaj të një të ngarkuari me mbikqyrjen që po ngjiste shkallët drejt meje.
"Herr... Mister... Sër... gjithçka mirë? Çfarë ka ndodhur? Jam lajmëruar se kishte një problem në katin e dytë. Dikush ka bllokuar manualisht ashensorin dhe kjo mund të bëhet vetëm në raste emergjente".
E kapa nga parakrahu dhe, duke marrë frymë thellësisht midis një fjale dhe një tjetre, i thashë: "Mund ta lajmëroni policinë sa më shpejt të jetë e mundur?".
Njeriu kapi radion e tij dhe arrita të dëgjoja zërin e ngjirur nga ana tjetër e komunikimit.
Vrapova. 5, 4, 3, 2, 1... kati përdhe! Hapa derën e rëndë të çeliktë dhe hyra në hyrjen kryesore të ndërtesës, pikërisht, ndërsa dy makina të policisë po parkonin jashtë saj.
"Jeni ju njeriu që bllokuat ashensorin?", pyeti një agjent i policisë së Torontos, duke më treguar me gishtin e mesit dhe atë tregues të dorës së dhjamur të tij.
"Jo tamam", ju përgjigja duke e tundur kokën në shenjë mohimi. "Qeshë gati, duke hyrë në një ashensor të cilit i mungonte komponentja kryesore: dyshemeja".
Polici lëshoi një si ulërimë të vogël. Shoku i tij, një njeri me pamje prej të forti, me mustaqe të mëdha dhe pulse leshatore, shikoi përtej meje.
"E di, bir, se ke qenë shumë me fat që ke mbijetuar".
Polici përdorte gjurin për ta mbajtur derën e ashensorit dhe i kishte majat e këpucëve në boshllëk.
"Përgjithësisht vetëm të verbrit i mbijetojnë situatave të kësaj natyre. Në fakt, nuk do të kishin hyrë kurrë në një ashensor pa e kontrolluar nëse është në kat. Shumë prej nesh e marrin si të mirëqenë. Kur mafia do të qërojë ndonjë, kjo është një prej mënyrave të preferuara të saj".
Me 1 qershor 1996, mbushja 30 vjeç, qeshë shumë i ri për të vdekur. "Të mos mërziten...", mendova. "E gjitha kjo është larg nga të qenit e mbaruar. Akoma mundet të fitojmë". I dhashë të gjitha të dhënat e ndodhisë agjentit, i cili më shikonte gjithnjë e më shumë i habitur, duke fiksuar me kujdes pjesën e poshtme të fytyrës time, sikur të ishte duke më lexuar buzët.
Një roje e sigurisë, pothuajse tullac dhe me flokët e pakët të mbetur të qethur shkurt, më pyeti nëse sërish nëse isha mirë apo jo. Njerëz të ndryshëm që ndodheshin në trotuarin përballë hyrjes thanë se kishin pikasur një individ të dyshimtë, rreth të 40-ve, që të dilte nga ndërtesa 5 minuta përpara se të mbërrinte policia. Një kamionçinë e policisë dhe 2 agjentë me motoçikleta na arritën. Po, po, fillonte shfaqja. Tani ishte turma ajo që zinte qendrën e skenës.
Njerëzit e gabuar kujtonin gjërat e duhura dhe anasjelltas. Një grua e shëndoshë, nga ato që e refuzojnë një ëmbëlsirë me çokollatë, sepse "janë me dietë", dha një përshkrim të mjerë të asaj që kish parë, domethënë dikë apo ndoshta diçka, të ecte apo ndoshta të pengohej... Një violinist rruge kujtonte dy njerëz që nxirrnin jashtë ndërtese një pjanofort me madhësi mesatare.. një vajzë me një qenush...
Por çdo gjë që të ishte parë apo të mos ishte parë lidhur me krimin, gjëja e vetme që kish rëndësi për ata njerëz ishte që të merrnin pjesë në shfaqje. Dhe praktikisht masa e kalimtarëve dhe e shikuesve, kureshtarë e sharlatanë, po merrte pjesë që çke me të.
"Hiqe tej atë stilolaps. Spektakli ka mbaruar. Ju, zotëri, atje tej, largoje gotën! Agjent, pusho së shkarravituri në bllokun tënd të shënimeve! Zonja e zotërinj, ju lutem, mund t'i fusni të gjitha fantazitë tuaja në sirtarin e ëndërrave. Spektakli mbaroi!".
Një burrë vuri në gojë një gjysmë cigareje të mbledhur nga toka dhe filloi të ecë me ngadalësi, duke kërkuar që mos bjerë në sy, pa e kthyer kokën asnjëherë. Dy shitës ambulantë hotdogësh përgatisnin kremviçet e tyre në gjysmëerrësirë, pikërisht prapa kthesës, duke mallkuar policinë dhe duke tundur kokën me mosbesim. Unë eca në drejtimin e kundërt, të njëjtin nga i cili kisha ardhur.
Mendova se 1 qershori në Andaluzi ishte verë, ndërsa aty duheshin akoma dy muaj nga ardhja e tij. Një njeri, dukshëm rus, me një prerje flokësh "në formë kreshte", ecte dorë për dore me një vajzë, duke kritikuar zakonet ushqimore të dikujt me emrin Vanja. Më sollën ndërmend tokën ku kisha lindur. Më kujtuan edhe njeriun që më kish përfshirë për herë të parë në gjithë këtë histori.
Përgatiti:
Armin Tirana
Jon- 1159
Re: Bilderberg
Odin 08.06.10 18:35
Bilderberg
Grupi Bilderberg (edhe konferencë Bilderberg, ose Bilderberg Club) është një tubim vjetor për ftesat, jozyrtarisht, rreth 130 pjesëmarrës, shumica e të cilëve janë me ndikim në ekonomike, politike dhe bankare. Pjesëmarrësit mbuluar një spektër të gjerë çështjesh globale, ekonomike, ushtarake dhe politike.
Grupi takohet çdo vit në hotele luksoze dhe vendpushimet në pjesë të ndryshme të botës, zakonisht në Evropë, dhe një herë çdo katër vjet në Shtetet e Bashkuara apo Kanada. Ka një zyrë në Leiden në Holandë. takimi të 2009 u zhvillua 14-16 maj në Athinë në Greqi .
Ndërsa diskutimet në këtë konferencë nuk janë regjistruar apo raportuar jashtë e këtyre takimeve kanë qenë kritikuar edhe subjekt i teorisë se konspiracionit të ndryshme. Grupi Bilderberg ka qenë prej kohësh të dyshuar nga disa për të qenë një shoqëri e fshehtë e llojit masonike – hebre - cifute.
Historia e Grupit Bilderberg
Grupi Bilderberg u themelua në vitin 1952, por e merr emrin e saj vetëm në vitin 1954, kur më 29 maj TE 1954 një numër i madh i SHEFAVE TE ZBULIMIT, TE POLICIVE, politikanëve dhe biznesmenëve u takuan në Hotel Bilderberg TE QYTETIT Oosterbeek te Holandës: kështu mori emrin e kësaj organizate.
Që atëherë takime kanë qenë të përsëritura një herë ose dy herë në vit. Një listë e pjesshme e anëtarëve të saj në Sofje e ne Greqi dihen si Bernard Kushner, David Rokefeler, Bernard Holland, Etienne Davignon (ish-komisioneri europian), Charles, mbreti Huan Karlos i Spanjës, Beatricja e Holandës, ish minister i jashtem i USA Henry Kissinger, ish shef i zbulimit dhe ish shef i sherbimeve sekret ene Shtepin e Bardhe Zbigniew Brzezinski.
Shumë pjesëmarrës në grupin Bilderberg janë të krerëve të shtetit, ministra të Thesarit dhe të tjera të politikës së BE-së (duke përfshirë ish-kryeministrin italian, Romano Prodi, Ministra qe kishin marrë pjesë në disa takime), por kryesisht anëtarët janë përfaqësues të mirënjohur të financave të lartë evropiane dhe anglo-amerikan.
Këto ditë janë pjesëmarrës i shquar në kategori të ndryshme, por kryesisht në dy: ata që janë anëtarë të përhershëm të organizatës dhe ata që mund të ftohen si një përjashtim si spektatorë ose si folësa.
Në mesin e folësve ka disa gazetarë dhe ekonomist te njejte.Aty flitet per vepra të dyshuar, të rënda për disa, është se askush nuk e di se çfarë ndodh në takim, qe të mbeten konfidenciale, edhe pse ka lidhje me anëtarë të mbajtjes së posteve publike të rëndësisë më të lartë .
Në vitet pesëdhjetë organizata ka njëqind anëtarë. Për këtë qëllim, sjell së bashku disa nga më me ndikim në fusha të ndryshme të politikës ekonomike dhe financiare ndërkombëtare.
Në maj të vitit 2000, Grupi Bilderberg ka qenë vendosur, gjatë një diskutimi në Parlamentin Evropian si një trendet "grup reflektim politikës konservatore të vendosur."
Në nëntor 2009, në lidhje me emërimet në zbatimin e Traktatit të Lisbonës, Mario Borghezio quajtur Grupi Bilderberg dhe "grupi okult Trilateral që mblidhet në seancë të mbyllur dhe të vendosin mbi lëkurë dhe kokat e njerëzve." (Pra Grupe satanik super - kriminale me rrezikshmeri te rende per normalitetin e jetes se popujve).
Promotori i grupit Bilderberg
Një anëtar themelues i grupit janë:
* Bernhard e Lippe-Biesterfeld u zgjodhe kryetar i Bilderbergut në vitin 1976 derisa ai dha dorëheqjen për skandalin e një ryshfet $ 1.1 milion nga korporata Lockheed për shitjen e avionëve të aviacionit luftarak holandez.
Që i përkasin një të njohur të familjes gjermane dukal, ishte Princi bashkëshorte të Holandës, president i Fondit në botë për Nature (WWF) nga themelimi i saj në 1961 deri më 1971, lidhur më parë me Partinë nazist (NSDAP) (Karta nr 2.583.009 e maj 1, 1933 ) derisa martesa e tij te Mbretëria e Holandës.
Sipas argumenteve të Newsweek Magazine me 5 prill te 1976, aktivitetet e spiunazhit Lippe e von në favor të njësive speciale të SS (Schutzstaffel ose) në IG industrisë kimike te ngjyrave (e njëjta, të cilat prodhohen Zyklon B, e përdorur në dhomat e gazit) janë të dokumentuara nga dëshmia e Gjykimet Nuremberg.
Në fund të luftës në Holandë, është thënë se kanë marrë pjesë në rezistencën dhe çlirimin e Amsterdamit. Pas luftës mori funksione të rëndësishme në industrinë e naftës, veçanërisht me Naftën holandeze Royal (Shell Oil) dhe Societe Generale de Belgique.
* Joseph Retinger, ekonomist polak. Ishte themelues dhe sekretar i përgjithshëm i Organizates se Bashkuar deri në 1952, ku Lëvizja Europiane i kryesuar nga Uinston Churchill dhe i financuar ne rritje prej Shteteve t e Bashkuara te Komitetit Amerikan për Evropën.
Vizioni Retinger ishte për të ndërtuar një Europë të bashkuar për të marrë në një botë të bashkuar në paqe, të udhëhequr nga një organizatë mbikombëtare që do të siguronte stabilitet më të qeverive individuale kombëtare.
Megjithë informacionin fragmentar në lidhje me origjinën e Grupit Bilderberg, duket se ka qenë promotori kryesor konferencave Retinger.
Në sugjerimin e tij, nga Lippeqe ka bërë kontakt me administratën Truman, ku spikati më tepër sukses, me Dwight D. Ajzenhaur-in, apo njerëz nga Hon. Walter Bedell Smith (atëherë drejtor i CIA-s) dhe C. D. Jackson.
Përfshirja në projektin e familjes Rockefeller, pronar e Standard Oil, një konkurrent të Royal holandez Lippe si perfaqsues i naftës nga shumë ndikim karakterin e Grupit Bilderberg. Që atëherë, mbledhjet e tij kryesisht pasqyrojnë interesat e industrisë së naftës.
Takimi i parë maj 1954
Në takimin e parë që u zhvillua 29-31 maj 1954 në hotelin e Bilderbergut te Oosterbeek (Holandë), mori pjesë në rreth njëqind bankierëve, politikanë, akademikë, zyrtarët ndërkombëtarë.
Duket se figura në mes të këtyre figurave: Krerët e qeverisë së Belgjikës dhe italiane Paul van Zeeland dhe Alcide De Gasperi, Denis Healey dhe Hugh Gaitskell e Partisë Punës britanik, Robert Boothby i Partisë Konservatore.
Sipas gazetarëve, të cilët morën pjesë mbledhjet e grupit pas 1976 mori përsipër funksionin e kryetarit David Rockefeller, anëtar themelues i Komisionit Trilateral, anëtar i Komitetit Ndërkombëtar Bankar, Kryetar i Këshillit për Marrëdhënie me Jashtë, një anëtar i Klubit të Romës dhe shumë organizatave të tjera ndërkombëtare.
Anëtarët e tjerë kryesorë të organizatës janë ose ishin: Giovanni Agnelli, Donald Rumsfeld, Peter Sutherland, irlandez, ish-komisioneri i Bashkimit Evropian dhe kryetar i-Goldman Sachs dhe britanike e naftës; Paul Wolfowitz ish-president të Bankës Botërore, Roger Boothe. Kryetari aktual grup është Etienne Davignon.
Midis personaliteteve të pranishëm në takim të vitit 1999 u citua nga Corriere della Sera: Umberto Agnelli, Henry Kissinger, Mario Monti.
Dy të tretat e anëtarëve të Kuvendit do të jenë amerikanët. Samiti i 33-te u mbajte ne vitin 2004, me përfaqësim italiane dhe 16 delegatët amerikanë (i dytë delegacion më i madh).
Pjesëmarrësit nuk janë të nevojshme për të folur apo atë që është thënë në mbledhje ose në praninë e tyre. Sa për sipas listës se shkruar te disa prej anëtarëve ne takime tre-palëshe, të pranuar nga gazetarët, të cilët kanë ardhur të dinë dhe kanë ndjekur takime të ndryshme e Bilderberg-ut.
Rasti Diamanduros
Konfidencialitetin e mbledhjeve të Bilderberg –ut ka mbetur relativisht e paprekur deri nënivelin eantarve te Parlamentit Evropian, në javët e fundit të vitit 2004, u perqebdrua vemendja te rasti i Diamanduros.
Në rastin e ri-zgjedhjes se grekut Diamanduros në zyrën e Avokatit të Popullit, i njohur si Avokati i popullit, u kundërshtua Diamanduros per shkakun se esht ne anëtarësimin e Grupit Bilderberg, "Ket post te lart te Diamonduros e kërkonte lobi i fuqishëm për të fituar pozita në institucionet e BE-së në dobi të anëtarëve të saj dhe është strukturuar me mekanizmin e fshehtësisë, si detyrim absolut i anëtarëve.
Kush dëshiron të jetë Avokati i Popullit nuk mund të mburret ne pjesëmarrjen e tij ne ket grupe sekret kaq fatal.
Diamanduros ka marrë pjesë edhe në një konferencë të veçantë te Bilderberg si një anëtar, ndërsa ai ishte ne Greqi Avokat i Popullit "(fjalës nga Fortunato Giuseppe).
Mbledhja e 2006 në Kanata në Ontario
Një nga takimi i fundit u zhvillua nga 8-11 qershor 2006 në Kanada në Ontario (pranë Otava) në Hotelin Brookstreet me dyer të mbyllura për publikun. Ne një deklaratë zyrtare për shtyp ai tha: ’’Tema e takimit ishin "marrëdhëniet euro-amerikane, mbi energjine e gazit te vendeve ne; Rusia, Irani, Lindja e Mesme, Azi, si dhe tema mbi terrorizmin dhe emigracionin."
Pjesëmarrësit përfshinin David Rockefeller, Henry Kissinger, Mbretëresha Beatrice e Holandës, Richard Perle, drejtorët e Bankës Rezervës Federale, Credit Suisse dhe Rothschild Evropë (Zev-President Franco Bernabe), kompanitë e naftës Shell, BP dhe ENI (Paolo Scaroni), Coca Cola, Philips, Unilever, Time Warner, AOL, Thyssen-Krupp, Fiat (Vice President John Elkann) drejton dhe përputhen London Times, Wall Street Journal, Financial Times , International Herald Tribune, Le Figaro, Globe and Mail, e Die Zeit, përfaqësues të NATO-s, të OKB-së, Banka Botërore dhe BE-së, ekonomistë dhe ministrat e shumë qeverive perëndimore.
Masat e sigurisë se kesaj Mbledhje kaq sekret kanë qenë masive, shume e siguruar nga sherbimet sekrete boterore dhe gjithë zona ishte heshtur. Alex Jones ishte i angazhuar për të xhiruar një dokumentar mbi Grupin Bilderberg.
Menjehere sherbimet sekrete e kanë identifikuar dhe esht arrestuar nga policia menjëherë pas mbërritjes së tij në aeroportin e Otaves, i jane konfiskuar materialet pa te drejt kthimi dhe mba nje hetimi edhe gojor ne hetuesine e Kanadase esht liruar pas pyetjeve te tmershme.
James Tucker argumenton se takimi ka pasur një ekip amerikan te fortë ndarje midis fraksionit pro-luftës në Iran dhe Bashkimi Evropian e cila, megjithatë, u kundërshtua për zgjidhje ushtarake. Midis gjërave të tjera, do të vinte çmimi i papërpunuar për 70 dollare për fuçi.
Në takim ishin të pranishëm ne vitin 2006, ndër të tjera, italianët:
Franco Bernabe, CEO i Telekom Itali
* John Elkann, Zv / Kryetar Fiat S.p.A.
* Mario Monti, Presidenti i Universitetit Bocconi
* Tommaso Padoa-Schioppa, Ministri i Financave
* Paolo Scaroni, CEO, Eni S.p.A.
* Giulio Tremonti, Vice President i Dhomës së Deputetëve
Vendet ku u organizuan Takimet Super Sekrete dhe shume Mistike te Grupit Fatal Mazon - Hebre
1. 29-31 maj 1954: Oosterbeek, Holandë.
2. 18-20 mars 1955: Barbizon, Francë.
3. 23-25 shtator 1955: Garmisch-PARTENKIRÇEN, Gjermanisë Perëndimore.
4. 11-13 maj 1956: Fredensborg, Danimarkë.
5. 15-17 shkurt 1957: St Simons Island, Georgia, USA.
6. 4-6 tetor 1957: Fiuggi, Itali.
7. 13-15 shtator 1958: Buxton, Angli.
8. 18-20 shtator 1959: Yesilkoy, Turqi.
9. 28-29 maj 1960: Bürgenstock, Zvicër.
10. 21-23 prill 1961: St Castin, Kanada.
11. 18-20 maj 1962: Saltsjöbaden, Suedi.
12. 29-31 maj 1963: Kanë, Francë.
13. 20-22 mars 1964: Williamsburg, Virginia, USA.
14. 2-4 prill 1965 Villa d'Este, Itali.
15. 25-27 mars 1966: Wiesbaden, Gjermanisë Perëndimore.
16. 31 mars-2 prill 1967: Cambridge, Angli.
17. 26-28 prill 1968: Mont Tremblant, Kanada.
18. 9-11 maj 1969: Marienlyst, Danimarkë.
19. 17-19 prill 1970: Bad Ragaz, Zvicër.
20. 23-25 prill 1971: Woodstock, Vermont, SHBA.
21. 21-23 prill 1972: Knokke, Belgjikë.
22. 11-13 maj 1973: Saltsjöbaden, Suedi.
23. 19-21 prill 1974: Megeve, Francë.
24. 25-27 prill 1975: Çesme, Turqi.
25. 22-24 prill 1977 (në vitin 1976 nuk kishte asnjë konferencë që nga Bernhard Princi ishte përfshirë në skandal, Lockheed): Torquay, Angli.
26. 21-23 prill 1978: Princeton, New Jersey, USA.
27. 27-29 prill 1979: Baden, Austri.
28. 18-20 prill 1980: Aachen, Gjermani Perëndimore.
29. 15-17 maj 1981: Bürgenstock, Zvicër.
30. 14-16 maj 1982: Sandefjord, Norvegji.
31. 13-15 maj 1983: Montebello, Kanada.
32. 11-13 maj 1984: Saltsjöbaden, Suedi.
33. 10-12 maj 1985: rye Bruk, Nju Jork, SHBA.
34. 25-27 prill 1986: Gleneagles, Skoci.
35. 24-26 prill 1987: Villa d'Este, Itali.
36. 3-5 qershor 1988: Telfs-buchen, Austri.
37. 12-14 maj 1989: La Toja, Spanjë.
38. 11-13 maj 1990: Glen Cove, New York, SHBA.
39. 6-9 qershor 1991: Baden-Baden, Gjermani.
40. 21-24 maj 1992: Evian-les-Bains, France.
41. 22-25 qershor 1993: Athinë, Greqi.
42. 3-5 qershor 1994: Helsinki, Finland.
43. 8-11 qershor 1995: Zürich, Zvicër.
44. Maj 30 -1 qershor 1996: Toronto, Kanada.
45. 12-15 qershor 1997: Liqeni Lanier, Gjeorgjia, SHBA.
46. 14-17 maj 1998: Turnberry, Ayrshire, Skoci.
47. 3-6 qershor 1999: Sintra, Portugali.
48. 1-4 qershor 2000: Genval, Bruksel, Belgjikë.
49. 24-27 maj 2001: Gothenburg, Suedi.
50. 30 maj-2 qershor 2002: Chantilly, Virxhinia, SHBA.
51. 15 maj - 18 maj 2003: Versajës, Paris, Francë.
52. 3-6 JUNE 2004: Stresa, Itali.
53. 5-8 maj 2005: Rottach-Egern, Monako, Germany .
54. 8-11 qershor 2006: Otava, Kanada.
55. Maj-31 qershor 3, 2007: Stamboll, Turqi.
56. 5-8 qershor 2008: Chantilly, Virxhinia, SHBA.
57. 14-16 maj 2009: Athinë, Greqi.
Disa nga emrat e figurave italiane të cilët kanë marrë pjesë të paktën një herë që nga viti 1982 për të pranishëm në takime ndërkombëtare të Bilderberg, u botua nga "La Voce della Campania.
Gianni Agnelli
* Umberto Agnelli
* Krister Ahlström - Kryetari Ahlstrom
* Ambroseti, Alfredo - Kryetari Ambroseti Group
* Franco Bernabe - Zyra Italiane për iniciativa në rindërtimin në Ballkan
* Ema Bonino - anëtar i Komisionit Evropian
* Giampiero Cantoni - Presidenti BNL
* Lucio Caracciolo - Drejtor Limes
* Louis G. Cavalchini - Bashkimi Europian
* Adriana Ceretelli - gazetar, Bruksel
* Chives pafajshëm - Drejtor i Përgjithshëm i Confindustria
* Gian C. Cittadini CESI - Diplomati i SHBA
* Rodolfo De Benedetti - rrethana
* Ferruccio De Bortoli - RCS Libri
* Gianni De Michelis - Ministri i Punëve të Jashtme
* Mario Draghi - Drejtor i Thesarit
* John Elkann - Fiat dhe IFIL Zv
* Paolo Fresco - Presidenti FIAT
* Gabriele Galateri - Mediobanca
* Francesco Giavazzi - profesor i ekonomisë Bocconi
* Giorgio La Malfa - sekretar kombëtare PRI
* Claudio Martelli - MP - Ministri e Drejtësisë
* S. Rainer Masera - CEO IMI
* Cesare Merlini - Vice President Këshilli për Shtetet e Bashkuara dhe Italia
* Mario Monti - Komisioni Evropian [17] [18]
* Tommaso Padoa Schioppa - BQE (Banka Qendrore Evropiane)
* Corrado Passera - Banca Intesa
* Romano Prodi - President i Komisionit Evropian
* Alessandro Profumo - Credit italiane
* Gianni Riotta - La Stampa reporter
* Virginio Rognoni - Ministria e Mbrojtjes
* Sergio Romano - La Stampa reporter
* Carlo Rossella - La Stampa reporter
* Renato Ruggiero - Vice President Schröder Salomon Smith Barney
* Paolo Scaroni - Enel SpA
* Stefano Silvestri - Istituto puneve internazionali
* Domenico Siniscalco - Drejtor i Përgjithshëm Ministria e Ekonomisë
* Barbara Spinelli - korrespondent në Paris - La Stampa
* Ugo Stille - Corriere della Sera
* Giulio Tremonti - Ministri i Ekonomisë
* Marco Tronchetti Provera - Pirelli SpA
* Walter Veltroni - Njësia e botuesit
* Ignazio Visco - Banka e Italisë
* Antonio Vitorino - Komisioni i BE-së Drejtësisë
* Paolo Zannoni - FIAT
Takimin e tjera të mëdha të huaj 2004
* Etienne Davignon - pak nga-Tractebel
* Martin Taylor - Goldman Sachs International
* Josef Ackermann - Deutsche Bank AG
* Elie Barnave - Departamenti i Historisë, Tel Aviv
* Frits Bolkestein - Komisioni Evropian
* Max Boot - Wall Street Journal
* Daniel Borel - Logitech Ndërkombëtare
* Antony Burgmans - Unilever
* Phillipe Camus - European Komunikacioni ajror Mbrojtjes dhe Hapësirë
* Kenneth Clarke - British American Tobacco
* Timothy C. Collins - Yale School of Management, Komisioni Trilateral
* George A. David - Coca-Cola Hellenic Botting Company
* Henri de Castries - AXA Insurance
* Gus De Vries - BE Kundër Terrorizmit Koordinator
* Kemal Dervis - Banka Botërore Gr
* Anna Diamantopulu - Komunikim Evropian Çështjeve Sociale
* John Edwards - Senatori, kandidat për U. S. Vice President
* Melinda F. Gejts - Gates
* Timothy F. Geithner - Presidenti i Federal Reserve Bank of New York
* Donald E. Graham - Washington Post Company
* Lars Heikenstein - Suedisht Guvernatori i Bankës Qendrore
* Allen B. Hubbard - Presidenti E & A Industries
* Walter Issacson - Instituti Aspen president
* John Kerr - Drejtor Shell
* Henry A. Kissinger - Kissinger Associates Inc
* Yongtu Long - Boao Forumi për Azi
* Pedro M. Santana Lopes - Kryetari i Bashkisë së Lisbonës
* Egil Myklebust - skandinav Sirlin
* Indra K. Nooyi - Kryetari i Pepsi Cola Inc
* Jorma Ollila - Kryetari i Nokia Corporation
* David Rockefeller - JP Morgan Këshilli ndërkombëtar
* Dennis P. Ross - Washington Institute for Near East Policy
* Slawomir Sikora - Presidenti i Citibank Handlowy
* José Sócrates - Deputeti
* Jean-Claude Trichet - Presidenti i Bankës Qendrore Evropiane
* Arold Underdal - Rektori i Universitetit të Oslos
* Daniel L. Vasella - Novartis AG Kryetari
* Ben J. M. Verwaayen - British Telekom
* Jurgen Ueber - Deutsche Lufthansës AG
* Martin H. Wolf - Financial Times komentator
* James D. Wolfensohn - Presidenti i Bankës Botërore
Grupi Bilderberg (edhe konferencë Bilderberg, ose Bilderberg Club) është një tubim vjetor për ftesat, jozyrtarisht, rreth 130 pjesëmarrës, shumica e të cilëve janë me ndikim në ekonomike, politike dhe bankare. Pjesëmarrësit mbuluar një spektër të gjerë çështjesh globale, ekonomike, ushtarake dhe politike.
Grupi takohet çdo vit në hotele luksoze dhe vendpushimet në pjesë të ndryshme të botës, zakonisht në Evropë, dhe një herë çdo katër vjet në Shtetet e Bashkuara apo Kanada. Ka një zyrë në Leiden në Holandë. takimi të 2009 u zhvillua 14-16 maj në Athinë në Greqi .
Ndërsa diskutimet në këtë konferencë nuk janë regjistruar apo raportuar jashtë e këtyre takimeve kanë qenë kritikuar edhe subjekt i teorisë se konspiracionit të ndryshme. Grupi Bilderberg ka qenë prej kohësh të dyshuar nga disa për të qenë një shoqëri e fshehtë e llojit masonike – hebre - cifute.
Historia e Grupit Bilderberg
Grupi Bilderberg u themelua në vitin 1952, por e merr emrin e saj vetëm në vitin 1954, kur më 29 maj TE 1954 një numër i madh i SHEFAVE TE ZBULIMIT, TE POLICIVE, politikanëve dhe biznesmenëve u takuan në Hotel Bilderberg TE QYTETIT Oosterbeek te Holandës: kështu mori emrin e kësaj organizate.
Që atëherë takime kanë qenë të përsëritura një herë ose dy herë në vit. Një listë e pjesshme e anëtarëve të saj në Sofje e ne Greqi dihen si Bernard Kushner, David Rokefeler, Bernard Holland, Etienne Davignon (ish-komisioneri europian), Charles, mbreti Huan Karlos i Spanjës, Beatricja e Holandës, ish minister i jashtem i USA Henry Kissinger, ish shef i zbulimit dhe ish shef i sherbimeve sekret ene Shtepin e Bardhe Zbigniew Brzezinski.
Shumë pjesëmarrës në grupin Bilderberg janë të krerëve të shtetit, ministra të Thesarit dhe të tjera të politikës së BE-së (duke përfshirë ish-kryeministrin italian, Romano Prodi, Ministra qe kishin marrë pjesë në disa takime), por kryesisht anëtarët janë përfaqësues të mirënjohur të financave të lartë evropiane dhe anglo-amerikan.
Këto ditë janë pjesëmarrës i shquar në kategori të ndryshme, por kryesisht në dy: ata që janë anëtarë të përhershëm të organizatës dhe ata që mund të ftohen si një përjashtim si spektatorë ose si folësa.
Në mesin e folësve ka disa gazetarë dhe ekonomist te njejte.Aty flitet per vepra të dyshuar, të rënda për disa, është se askush nuk e di se çfarë ndodh në takim, qe të mbeten konfidenciale, edhe pse ka lidhje me anëtarë të mbajtjes së posteve publike të rëndësisë më të lartë .
Në vitet pesëdhjetë organizata ka njëqind anëtarë. Për këtë qëllim, sjell së bashku disa nga më me ndikim në fusha të ndryshme të politikës ekonomike dhe financiare ndërkombëtare.
Në maj të vitit 2000, Grupi Bilderberg ka qenë vendosur, gjatë një diskutimi në Parlamentin Evropian si një trendet "grup reflektim politikës konservatore të vendosur."
Në nëntor 2009, në lidhje me emërimet në zbatimin e Traktatit të Lisbonës, Mario Borghezio quajtur Grupi Bilderberg dhe "grupi okult Trilateral që mblidhet në seancë të mbyllur dhe të vendosin mbi lëkurë dhe kokat e njerëzve." (Pra Grupe satanik super - kriminale me rrezikshmeri te rende per normalitetin e jetes se popujve).
Promotori i grupit Bilderberg
Një anëtar themelues i grupit janë:
* Bernhard e Lippe-Biesterfeld u zgjodhe kryetar i Bilderbergut në vitin 1976 derisa ai dha dorëheqjen për skandalin e një ryshfet $ 1.1 milion nga korporata Lockheed për shitjen e avionëve të aviacionit luftarak holandez.
Që i përkasin një të njohur të familjes gjermane dukal, ishte Princi bashkëshorte të Holandës, president i Fondit në botë për Nature (WWF) nga themelimi i saj në 1961 deri më 1971, lidhur më parë me Partinë nazist (NSDAP) (Karta nr 2.583.009 e maj 1, 1933 ) derisa martesa e tij te Mbretëria e Holandës.
Sipas argumenteve të Newsweek Magazine me 5 prill te 1976, aktivitetet e spiunazhit Lippe e von në favor të njësive speciale të SS (Schutzstaffel ose) në IG industrisë kimike te ngjyrave (e njëjta, të cilat prodhohen Zyklon B, e përdorur në dhomat e gazit) janë të dokumentuara nga dëshmia e Gjykimet Nuremberg.
Në fund të luftës në Holandë, është thënë se kanë marrë pjesë në rezistencën dhe çlirimin e Amsterdamit. Pas luftës mori funksione të rëndësishme në industrinë e naftës, veçanërisht me Naftën holandeze Royal (Shell Oil) dhe Societe Generale de Belgique.
* Joseph Retinger, ekonomist polak. Ishte themelues dhe sekretar i përgjithshëm i Organizates se Bashkuar deri në 1952, ku Lëvizja Europiane i kryesuar nga Uinston Churchill dhe i financuar ne rritje prej Shteteve t e Bashkuara te Komitetit Amerikan për Evropën.
Vizioni Retinger ishte për të ndërtuar një Europë të bashkuar për të marrë në një botë të bashkuar në paqe, të udhëhequr nga një organizatë mbikombëtare që do të siguronte stabilitet më të qeverive individuale kombëtare.
Megjithë informacionin fragmentar në lidhje me origjinën e Grupit Bilderberg, duket se ka qenë promotori kryesor konferencave Retinger.
Në sugjerimin e tij, nga Lippeqe ka bërë kontakt me administratën Truman, ku spikati më tepër sukses, me Dwight D. Ajzenhaur-in, apo njerëz nga Hon. Walter Bedell Smith (atëherë drejtor i CIA-s) dhe C. D. Jackson.
Përfshirja në projektin e familjes Rockefeller, pronar e Standard Oil, një konkurrent të Royal holandez Lippe si perfaqsues i naftës nga shumë ndikim karakterin e Grupit Bilderberg. Që atëherë, mbledhjet e tij kryesisht pasqyrojnë interesat e industrisë së naftës.
Takimi i parë maj 1954
Në takimin e parë që u zhvillua 29-31 maj 1954 në hotelin e Bilderbergut te Oosterbeek (Holandë), mori pjesë në rreth njëqind bankierëve, politikanë, akademikë, zyrtarët ndërkombëtarë.
Duket se figura në mes të këtyre figurave: Krerët e qeverisë së Belgjikës dhe italiane Paul van Zeeland dhe Alcide De Gasperi, Denis Healey dhe Hugh Gaitskell e Partisë Punës britanik, Robert Boothby i Partisë Konservatore.
Sipas gazetarëve, të cilët morën pjesë mbledhjet e grupit pas 1976 mori përsipër funksionin e kryetarit David Rockefeller, anëtar themelues i Komisionit Trilateral, anëtar i Komitetit Ndërkombëtar Bankar, Kryetar i Këshillit për Marrëdhënie me Jashtë, një anëtar i Klubit të Romës dhe shumë organizatave të tjera ndërkombëtare.
Anëtarët e tjerë kryesorë të organizatës janë ose ishin: Giovanni Agnelli, Donald Rumsfeld, Peter Sutherland, irlandez, ish-komisioneri i Bashkimit Evropian dhe kryetar i-Goldman Sachs dhe britanike e naftës; Paul Wolfowitz ish-president të Bankës Botërore, Roger Boothe. Kryetari aktual grup është Etienne Davignon.
Midis personaliteteve të pranishëm në takim të vitit 1999 u citua nga Corriere della Sera: Umberto Agnelli, Henry Kissinger, Mario Monti.
Dy të tretat e anëtarëve të Kuvendit do të jenë amerikanët. Samiti i 33-te u mbajte ne vitin 2004, me përfaqësim italiane dhe 16 delegatët amerikanë (i dytë delegacion më i madh).
Pjesëmarrësit nuk janë të nevojshme për të folur apo atë që është thënë në mbledhje ose në praninë e tyre. Sa për sipas listës se shkruar te disa prej anëtarëve ne takime tre-palëshe, të pranuar nga gazetarët, të cilët kanë ardhur të dinë dhe kanë ndjekur takime të ndryshme e Bilderberg-ut.
Rasti Diamanduros
Konfidencialitetin e mbledhjeve të Bilderberg –ut ka mbetur relativisht e paprekur deri nënivelin eantarve te Parlamentit Evropian, në javët e fundit të vitit 2004, u perqebdrua vemendja te rasti i Diamanduros.
Në rastin e ri-zgjedhjes se grekut Diamanduros në zyrën e Avokatit të Popullit, i njohur si Avokati i popullit, u kundërshtua Diamanduros per shkakun se esht ne anëtarësimin e Grupit Bilderberg, "Ket post te lart te Diamonduros e kërkonte lobi i fuqishëm për të fituar pozita në institucionet e BE-së në dobi të anëtarëve të saj dhe është strukturuar me mekanizmin e fshehtësisë, si detyrim absolut i anëtarëve.
Kush dëshiron të jetë Avokati i Popullit nuk mund të mburret ne pjesëmarrjen e tij ne ket grupe sekret kaq fatal.
Diamanduros ka marrë pjesë edhe në një konferencë të veçantë te Bilderberg si një anëtar, ndërsa ai ishte ne Greqi Avokat i Popullit "(fjalës nga Fortunato Giuseppe).
Mbledhja e 2006 në Kanata në Ontario
Një nga takimi i fundit u zhvillua nga 8-11 qershor 2006 në Kanada në Ontario (pranë Otava) në Hotelin Brookstreet me dyer të mbyllura për publikun. Ne një deklaratë zyrtare për shtyp ai tha: ’’Tema e takimit ishin "marrëdhëniet euro-amerikane, mbi energjine e gazit te vendeve ne; Rusia, Irani, Lindja e Mesme, Azi, si dhe tema mbi terrorizmin dhe emigracionin."
Pjesëmarrësit përfshinin David Rockefeller, Henry Kissinger, Mbretëresha Beatrice e Holandës, Richard Perle, drejtorët e Bankës Rezervës Federale, Credit Suisse dhe Rothschild Evropë (Zev-President Franco Bernabe), kompanitë e naftës Shell, BP dhe ENI (Paolo Scaroni), Coca Cola, Philips, Unilever, Time Warner, AOL, Thyssen-Krupp, Fiat (Vice President John Elkann) drejton dhe përputhen London Times, Wall Street Journal, Financial Times , International Herald Tribune, Le Figaro, Globe and Mail, e Die Zeit, përfaqësues të NATO-s, të OKB-së, Banka Botërore dhe BE-së, ekonomistë dhe ministrat e shumë qeverive perëndimore.
Masat e sigurisë se kesaj Mbledhje kaq sekret kanë qenë masive, shume e siguruar nga sherbimet sekrete boterore dhe gjithë zona ishte heshtur. Alex Jones ishte i angazhuar për të xhiruar një dokumentar mbi Grupin Bilderberg.
Menjehere sherbimet sekrete e kanë identifikuar dhe esht arrestuar nga policia menjëherë pas mbërritjes së tij në aeroportin e Otaves, i jane konfiskuar materialet pa te drejt kthimi dhe mba nje hetimi edhe gojor ne hetuesine e Kanadase esht liruar pas pyetjeve te tmershme.
James Tucker argumenton se takimi ka pasur një ekip amerikan te fortë ndarje midis fraksionit pro-luftës në Iran dhe Bashkimi Evropian e cila, megjithatë, u kundërshtua për zgjidhje ushtarake. Midis gjërave të tjera, do të vinte çmimi i papërpunuar për 70 dollare për fuçi.
Në takim ishin të pranishëm ne vitin 2006, ndër të tjera, italianët:
Franco Bernabe, CEO i Telekom Itali
* John Elkann, Zv / Kryetar Fiat S.p.A.
* Mario Monti, Presidenti i Universitetit Bocconi
* Tommaso Padoa-Schioppa, Ministri i Financave
* Paolo Scaroni, CEO, Eni S.p.A.
* Giulio Tremonti, Vice President i Dhomës së Deputetëve
Vendet ku u organizuan Takimet Super Sekrete dhe shume Mistike te Grupit Fatal Mazon - Hebre
1. 29-31 maj 1954: Oosterbeek, Holandë.
2. 18-20 mars 1955: Barbizon, Francë.
3. 23-25 shtator 1955: Garmisch-PARTENKIRÇEN, Gjermanisë Perëndimore.
4. 11-13 maj 1956: Fredensborg, Danimarkë.
5. 15-17 shkurt 1957: St Simons Island, Georgia, USA.
6. 4-6 tetor 1957: Fiuggi, Itali.
7. 13-15 shtator 1958: Buxton, Angli.
8. 18-20 shtator 1959: Yesilkoy, Turqi.
9. 28-29 maj 1960: Bürgenstock, Zvicër.
10. 21-23 prill 1961: St Castin, Kanada.
11. 18-20 maj 1962: Saltsjöbaden, Suedi.
12. 29-31 maj 1963: Kanë, Francë.
13. 20-22 mars 1964: Williamsburg, Virginia, USA.
14. 2-4 prill 1965 Villa d'Este, Itali.
15. 25-27 mars 1966: Wiesbaden, Gjermanisë Perëndimore.
16. 31 mars-2 prill 1967: Cambridge, Angli.
17. 26-28 prill 1968: Mont Tremblant, Kanada.
18. 9-11 maj 1969: Marienlyst, Danimarkë.
19. 17-19 prill 1970: Bad Ragaz, Zvicër.
20. 23-25 prill 1971: Woodstock, Vermont, SHBA.
21. 21-23 prill 1972: Knokke, Belgjikë.
22. 11-13 maj 1973: Saltsjöbaden, Suedi.
23. 19-21 prill 1974: Megeve, Francë.
24. 25-27 prill 1975: Çesme, Turqi.
25. 22-24 prill 1977 (në vitin 1976 nuk kishte asnjë konferencë që nga Bernhard Princi ishte përfshirë në skandal, Lockheed): Torquay, Angli.
26. 21-23 prill 1978: Princeton, New Jersey, USA.
27. 27-29 prill 1979: Baden, Austri.
28. 18-20 prill 1980: Aachen, Gjermani Perëndimore.
29. 15-17 maj 1981: Bürgenstock, Zvicër.
30. 14-16 maj 1982: Sandefjord, Norvegji.
31. 13-15 maj 1983: Montebello, Kanada.
32. 11-13 maj 1984: Saltsjöbaden, Suedi.
33. 10-12 maj 1985: rye Bruk, Nju Jork, SHBA.
34. 25-27 prill 1986: Gleneagles, Skoci.
35. 24-26 prill 1987: Villa d'Este, Itali.
36. 3-5 qershor 1988: Telfs-buchen, Austri.
37. 12-14 maj 1989: La Toja, Spanjë.
38. 11-13 maj 1990: Glen Cove, New York, SHBA.
39. 6-9 qershor 1991: Baden-Baden, Gjermani.
40. 21-24 maj 1992: Evian-les-Bains, France.
41. 22-25 qershor 1993: Athinë, Greqi.
42. 3-5 qershor 1994: Helsinki, Finland.
43. 8-11 qershor 1995: Zürich, Zvicër.
44. Maj 30 -1 qershor 1996: Toronto, Kanada.
45. 12-15 qershor 1997: Liqeni Lanier, Gjeorgjia, SHBA.
46. 14-17 maj 1998: Turnberry, Ayrshire, Skoci.
47. 3-6 qershor 1999: Sintra, Portugali.
48. 1-4 qershor 2000: Genval, Bruksel, Belgjikë.
49. 24-27 maj 2001: Gothenburg, Suedi.
50. 30 maj-2 qershor 2002: Chantilly, Virxhinia, SHBA.
51. 15 maj - 18 maj 2003: Versajës, Paris, Francë.
52. 3-6 JUNE 2004: Stresa, Itali.
53. 5-8 maj 2005: Rottach-Egern, Monako, Germany .
54. 8-11 qershor 2006: Otava, Kanada.
55. Maj-31 qershor 3, 2007: Stamboll, Turqi.
56. 5-8 qershor 2008: Chantilly, Virxhinia, SHBA.
57. 14-16 maj 2009: Athinë, Greqi.
Disa nga emrat e figurave italiane të cilët kanë marrë pjesë të paktën një herë që nga viti 1982 për të pranishëm në takime ndërkombëtare të Bilderberg, u botua nga "La Voce della Campania.
Gianni Agnelli
* Umberto Agnelli
* Krister Ahlström - Kryetari Ahlstrom
* Ambroseti, Alfredo - Kryetari Ambroseti Group
* Franco Bernabe - Zyra Italiane për iniciativa në rindërtimin në Ballkan
* Ema Bonino - anëtar i Komisionit Evropian
* Giampiero Cantoni - Presidenti BNL
* Lucio Caracciolo - Drejtor Limes
* Louis G. Cavalchini - Bashkimi Europian
* Adriana Ceretelli - gazetar, Bruksel
* Chives pafajshëm - Drejtor i Përgjithshëm i Confindustria
* Gian C. Cittadini CESI - Diplomati i SHBA
* Rodolfo De Benedetti - rrethana
* Ferruccio De Bortoli - RCS Libri
* Gianni De Michelis - Ministri i Punëve të Jashtme
* Mario Draghi - Drejtor i Thesarit
* John Elkann - Fiat dhe IFIL Zv
* Paolo Fresco - Presidenti FIAT
* Gabriele Galateri - Mediobanca
* Francesco Giavazzi - profesor i ekonomisë Bocconi
* Giorgio La Malfa - sekretar kombëtare PRI
* Claudio Martelli - MP - Ministri e Drejtësisë
* S. Rainer Masera - CEO IMI
* Cesare Merlini - Vice President Këshilli për Shtetet e Bashkuara dhe Italia
* Mario Monti - Komisioni Evropian [17] [18]
* Tommaso Padoa Schioppa - BQE (Banka Qendrore Evropiane)
* Corrado Passera - Banca Intesa
* Romano Prodi - President i Komisionit Evropian
* Alessandro Profumo - Credit italiane
* Gianni Riotta - La Stampa reporter
* Virginio Rognoni - Ministria e Mbrojtjes
* Sergio Romano - La Stampa reporter
* Carlo Rossella - La Stampa reporter
* Renato Ruggiero - Vice President Schröder Salomon Smith Barney
* Paolo Scaroni - Enel SpA
* Stefano Silvestri - Istituto puneve internazionali
* Domenico Siniscalco - Drejtor i Përgjithshëm Ministria e Ekonomisë
* Barbara Spinelli - korrespondent në Paris - La Stampa
* Ugo Stille - Corriere della Sera
* Giulio Tremonti - Ministri i Ekonomisë
* Marco Tronchetti Provera - Pirelli SpA
* Walter Veltroni - Njësia e botuesit
* Ignazio Visco - Banka e Italisë
* Antonio Vitorino - Komisioni i BE-së Drejtësisë
* Paolo Zannoni - FIAT
Takimin e tjera të mëdha të huaj 2004
* Etienne Davignon - pak nga-Tractebel
* Martin Taylor - Goldman Sachs International
* Josef Ackermann - Deutsche Bank AG
* Elie Barnave - Departamenti i Historisë, Tel Aviv
* Frits Bolkestein - Komisioni Evropian
* Max Boot - Wall Street Journal
* Daniel Borel - Logitech Ndërkombëtare
* Antony Burgmans - Unilever
* Phillipe Camus - European Komunikacioni ajror Mbrojtjes dhe Hapësirë
* Kenneth Clarke - British American Tobacco
* Timothy C. Collins - Yale School of Management, Komisioni Trilateral
* George A. David - Coca-Cola Hellenic Botting Company
* Henri de Castries - AXA Insurance
* Gus De Vries - BE Kundër Terrorizmit Koordinator
* Kemal Dervis - Banka Botërore Gr
* Anna Diamantopulu - Komunikim Evropian Çështjeve Sociale
* John Edwards - Senatori, kandidat për U. S. Vice President
* Melinda F. Gejts - Gates
* Timothy F. Geithner - Presidenti i Federal Reserve Bank of New York
* Donald E. Graham - Washington Post Company
* Lars Heikenstein - Suedisht Guvernatori i Bankës Qendrore
* Allen B. Hubbard - Presidenti E & A Industries
* Walter Issacson - Instituti Aspen president
* John Kerr - Drejtor Shell
* Henry A. Kissinger - Kissinger Associates Inc
* Yongtu Long - Boao Forumi për Azi
* Pedro M. Santana Lopes - Kryetari i Bashkisë së Lisbonës
* Egil Myklebust - skandinav Sirlin
* Indra K. Nooyi - Kryetari i Pepsi Cola Inc
* Jorma Ollila - Kryetari i Nokia Corporation
* David Rockefeller - JP Morgan Këshilli ndërkombëtar
* Dennis P. Ross - Washington Institute for Near East Policy
* Slawomir Sikora - Presidenti i Citibank Handlowy
* José Sócrates - Deputeti
* Jean-Claude Trichet - Presidenti i Bankës Qendrore Evropiane
* Arold Underdal - Rektori i Universitetit të Oslos
* Daniel L. Vasella - Novartis AG Kryetari
* Ben J. M. Verwaayen - British Telekom
* Jurgen Ueber - Deutsche Lufthansës AG
* Martin H. Wolf - Financial Times komentator
* James D. Wolfensohn - Presidenti i Bankës Botërore
Odin- 513
Re: Bilderberg
Odin 08.06.10 18:38
Takimet e fshehta që vendosin për fatet e botës
Grupi Bilderberg, një konsurcium elite mendimtarësh perëndimorë dhe agjentësh të pushtetshëm, është akuzuar për vendosjen e fateve të botës, dhe këtë e bën me dyer të mbyllura.
Si organizatë ajo shënon 50 vjetorin e saj, dhe tani zërat janë përhapur më shumë se kurrë.Duke pasur parasysh reputacionin e saj si ndoshta organizata më e fuqishme në botë, grupi Bilderberg është i centralizuar në operacionet e tij.
Kushdo që aksidentalisht ka formuar numrin ndoshta do të mendojë se kishte ngecur vetëm tek një përgjigje automatike e sekretarisë telefonike.
Aleanca më e fuqishme në botë
Por prapa kësaj ultrafasade modeste qëndron një nga aleancat më të diskutueshme dhe fort të debatuara të kohës sonë. Të enjten grupi Bilderberg shënon 50 vjetorin e tij me fillimin e mbledhjes vjetore.
Për katër ditë disa prej shefave të lëvizjes politike të Perëndimit, liderët e biznesit, bankierët, industrialistët dhe mendimtarët strategjik do të akomodohen në një hotel me pesë yje në Italinë e veriut për të biseduar rreth çështjeve globale.
Ajo çfarë përcakton Bilderberg pavarësisht nga takimet e të pushtetëshmëve, të tilla si Forumit Ekonomik Botëror vjetor (WEF), është misticizmi i tij. As edhe një fjalë rreth asaj që thuhet në takimet e Bilderberg mund të thithet nga jashtë.
Gazetarët nuk janë të ftuar atje dhe, ndërsa merren për të folur minutat e rezervuara të mbledhjeve, emrat nuk janë shënuar. Atmosfera e paqartë shtrihet më tej - mesazhi anonim i sekretarisë telefonike, për shembull; fakti se vendet e konferencave janë mbajtur sekret.
Grupi, i cili përfshin të iluminuarit si Henry Kissinger dhe ish-kancelarin e Mbretërisë së Bashkuar, Kenneth Clarke, nuk kanë as edhe një faqe interneti.
Në zbrazëtinë e krijuar nga një ftohësi e tillë, një teori konspiracioniste e jashtëzakonshme është rritur rreth grupit dhe pretendon se fati i botës është i vendosur kryesisht nga Bilderberg.
Bilderberg vendos për fatet e botës
Në Jugosllavi, liderët kryesorë serb kanë fajësuar Bilderberg se ka shkaktuar luftën që çoi në rrëzimin e Sllobodan Millosheviçit, njeriun bombë të Oklahoma City, Timothy McVeigh, dhe atë të Londrës David Copeland dhe Osama bin Laden thuhet se të gjithë kanë blerë teorinë e Bilderberg.
Dhe ndërsa e djathta ultranaziste dhe liberalët akuzojnë Bilderberg se është një komplot sionist liberal, të majtët të tillë si aktivisti Toni Gosling janë njëlloj kritik.
Një ish-gazetar, Gosling menaxhon një fushatë kundër grupit nga shtëpia e tij në Bristol, Britani e Madhe. "Problemi im kryesor është sekreti.
Kur kaq shumë njerëz me kaq pushtet mblidhen së bashku në një vend unë mendoj se na duhet një shpjegim rreth asaj që po ndodh”.
Gosling përmend një citim nga Will Hutton, ekonomist britanik dhe një ish-delegat Bilderberg, i cili krahasoi atë me mbledhjen vjetore të Forumit Botëror të Ekonomisë ku "konsensusi i stabilizuar është një sfond kundër asaj politike që është bërë në të gjithë botën".
"Një nga vendet e para që kam dëgjuar për vendosmërinë e forcave amerikane për të sulmuar Irakun ishte një nga lajmet që rrodhi nga takimi Bilderberg, në vitin 2002" thotë Gosling.
Por "privatësia, më shumë se fshehtësia", është çelësi për një takim të tillë thotë gazetari Financial Times, Martin Volf, i cili ishte ftuar disa herë në një rol jo raportues. "Ideja se takimet e tilla nuk mund të mbahen në privatësi është krejtësisht totalitare," thotë ai. "Ai nuk është një organ ekzekutiv, vendimet nuk merren atje."
Mbledhjet
Si burrat e shtetit që shkojnë e vijnë në vitin 1950, Denis Healey, i cili u bë një kancelar Laburist, ishte një nga katër anëtarët themelues të Bilderberg (i cili mori emrin nga hoteli në Holandë ku u mbajt edhe takimi i parë në vitin 1954 ).
Përgjigja e tij për të pohuar se Bilderberg ushtron një dorë të fshehtë mbi çështjet globale është e njohur me një karakteristikë, të qartë "Mut!". "Nuk ka absolutisht asgjë në të. Ne nuk kemi kërkuar që të arrijnë një konsensus për çështje të mëdha në Bilderberg. Është thjesht një vend për diskutim", thotë Zoti Healey.
Historiku
Formuar në frymën e pasluftës së operacioneve të bashkëpunimit trans Atlantik, ideja që qëndron prapa Bilderberg ka qënë se luftërat e ardhshme mund të parashikohen duke bashkuar agjentët e pushtetshëm së bashku në një ambient informal, larg nga sytë indiskretë.
"Bilderberg është grupi më i dobishëm ndërkombëtar në të cilin unë kam marrë pjesë ndonjëherë. Konfidencialiteti ka lejuar që njerëzit të flasin me sinqeritet, pa frikë nga pasojat.
"Në përvojën time takimet më të dobishme janë ato kur një njeri është i lirë të flasi hapur dhe sinqerisht. Kjo nuk është e pazakontë. Takimet e kabinetit në të gjitha vendet mbahen me dyer të mbyllura dhe nuk janë të publikuara."
Këto aktivistë që kanë sekuestruar Bilderberg nuk përbën ndonjë një surprizë për Alasdair Spark, një ekspert në teoritë e konspiracionit. "Ideja se një klikë nën hije po drejton botën nuk është asgjë e re.
Për qindra vjet njerëzit kanë besuar se bota ka qënë qeverisur nga një klikë hebrenjsh. "Nuk duhet të presim që të pasurit dhe të fuqishmit të organizohen në interes të tyre?. Ky quhet kapitalizëm."
Grupi Bilderberg, një konsurcium elite mendimtarësh perëndimorë dhe agjentësh të pushtetshëm, është akuzuar për vendosjen e fateve të botës, dhe këtë e bën me dyer të mbyllura.
Si organizatë ajo shënon 50 vjetorin e saj, dhe tani zërat janë përhapur më shumë se kurrë.Duke pasur parasysh reputacionin e saj si ndoshta organizata më e fuqishme në botë, grupi Bilderberg është i centralizuar në operacionet e tij.
Kushdo që aksidentalisht ka formuar numrin ndoshta do të mendojë se kishte ngecur vetëm tek një përgjigje automatike e sekretarisë telefonike.
Aleanca më e fuqishme në botë
Por prapa kësaj ultrafasade modeste qëndron një nga aleancat më të diskutueshme dhe fort të debatuara të kohës sonë. Të enjten grupi Bilderberg shënon 50 vjetorin e tij me fillimin e mbledhjes vjetore.
Për katër ditë disa prej shefave të lëvizjes politike të Perëndimit, liderët e biznesit, bankierët, industrialistët dhe mendimtarët strategjik do të akomodohen në një hotel me pesë yje në Italinë e veriut për të biseduar rreth çështjeve globale.
Ajo çfarë përcakton Bilderberg pavarësisht nga takimet e të pushtetëshmëve, të tilla si Forumit Ekonomik Botëror vjetor (WEF), është misticizmi i tij. As edhe një fjalë rreth asaj që thuhet në takimet e Bilderberg mund të thithet nga jashtë.
Gazetarët nuk janë të ftuar atje dhe, ndërsa merren për të folur minutat e rezervuara të mbledhjeve, emrat nuk janë shënuar. Atmosfera e paqartë shtrihet më tej - mesazhi anonim i sekretarisë telefonike, për shembull; fakti se vendet e konferencave janë mbajtur sekret.
Grupi, i cili përfshin të iluminuarit si Henry Kissinger dhe ish-kancelarin e Mbretërisë së Bashkuar, Kenneth Clarke, nuk kanë as edhe një faqe interneti.
Në zbrazëtinë e krijuar nga një ftohësi e tillë, një teori konspiracioniste e jashtëzakonshme është rritur rreth grupit dhe pretendon se fati i botës është i vendosur kryesisht nga Bilderberg.
Bilderberg vendos për fatet e botës
Në Jugosllavi, liderët kryesorë serb kanë fajësuar Bilderberg se ka shkaktuar luftën që çoi në rrëzimin e Sllobodan Millosheviçit, njeriun bombë të Oklahoma City, Timothy McVeigh, dhe atë të Londrës David Copeland dhe Osama bin Laden thuhet se të gjithë kanë blerë teorinë e Bilderberg.
Dhe ndërsa e djathta ultranaziste dhe liberalët akuzojnë Bilderberg se është një komplot sionist liberal, të majtët të tillë si aktivisti Toni Gosling janë njëlloj kritik.
Një ish-gazetar, Gosling menaxhon një fushatë kundër grupit nga shtëpia e tij në Bristol, Britani e Madhe. "Problemi im kryesor është sekreti.
Kur kaq shumë njerëz me kaq pushtet mblidhen së bashku në një vend unë mendoj se na duhet një shpjegim rreth asaj që po ndodh”.
Gosling përmend një citim nga Will Hutton, ekonomist britanik dhe një ish-delegat Bilderberg, i cili krahasoi atë me mbledhjen vjetore të Forumit Botëror të Ekonomisë ku "konsensusi i stabilizuar është një sfond kundër asaj politike që është bërë në të gjithë botën".
"Një nga vendet e para që kam dëgjuar për vendosmërinë e forcave amerikane për të sulmuar Irakun ishte një nga lajmet që rrodhi nga takimi Bilderberg, në vitin 2002" thotë Gosling.
Por "privatësia, më shumë se fshehtësia", është çelësi për një takim të tillë thotë gazetari Financial Times, Martin Volf, i cili ishte ftuar disa herë në një rol jo raportues. "Ideja se takimet e tilla nuk mund të mbahen në privatësi është krejtësisht totalitare," thotë ai. "Ai nuk është një organ ekzekutiv, vendimet nuk merren atje."
Mbledhjet
Si burrat e shtetit që shkojnë e vijnë në vitin 1950, Denis Healey, i cili u bë një kancelar Laburist, ishte një nga katër anëtarët themelues të Bilderberg (i cili mori emrin nga hoteli në Holandë ku u mbajt edhe takimi i parë në vitin 1954 ).
Përgjigja e tij për të pohuar se Bilderberg ushtron një dorë të fshehtë mbi çështjet globale është e njohur me një karakteristikë, të qartë "Mut!". "Nuk ka absolutisht asgjë në të. Ne nuk kemi kërkuar që të arrijnë një konsensus për çështje të mëdha në Bilderberg. Është thjesht një vend për diskutim", thotë Zoti Healey.
Historiku
Formuar në frymën e pasluftës së operacioneve të bashkëpunimit trans Atlantik, ideja që qëndron prapa Bilderberg ka qënë se luftërat e ardhshme mund të parashikohen duke bashkuar agjentët e pushtetshëm së bashku në një ambient informal, larg nga sytë indiskretë.
"Bilderberg është grupi më i dobishëm ndërkombëtar në të cilin unë kam marrë pjesë ndonjëherë. Konfidencialiteti ka lejuar që njerëzit të flasin me sinqeritet, pa frikë nga pasojat.
"Në përvojën time takimet më të dobishme janë ato kur një njeri është i lirë të flasi hapur dhe sinqerisht. Kjo nuk është e pazakontë. Takimet e kabinetit në të gjitha vendet mbahen me dyer të mbyllura dhe nuk janë të publikuara."
Këto aktivistë që kanë sekuestruar Bilderberg nuk përbën ndonjë një surprizë për Alasdair Spark, një ekspert në teoritë e konspiracionit. "Ideja se një klikë nën hije po drejton botën nuk është asgjë e re.
Për qindra vjet njerëzit kanë besuar se bota ka qënë qeverisur nga një klikë hebrenjsh. "Nuk duhet të presim që të pasurit dhe të fuqishmit të organizohen në interes të tyre?. Ky quhet kapitalizëm."
Odin- 513
Re: Bilderberg
Zattoo 01.06.13 19:10
Bilderberg 2013
Takimi Bilderberg në vitin 2013 do të mbahet nga 6-9 qershor 2013 në hotelin "Hotel Grove" Watford, në Angli, në veri të Londrës ...
Takimi Bilderberg në vitin 2013 do të mbahet nga 6-9 qershor 2013 në hotelin "Hotel Grove" Watford, në Angli, në veri të Londrës ...
Zattoo- 600
Re: Bilderberg
Luli 06.06.13 0:16
Lista e pjesemarresve per 2013:
•Chairman: Henri de Castries, Chairman and CEO, AXA Group
•Paul M. Achleitner, Chairman of the Supervisory Board, Deutsche Bank AG
•Josef Ackermann, Chairman of the Board, Zurich Insurance Group Ltd
•Marcus Agius, Former Chairman, Barclays plc
•Helen Alexander, Chairman, UBM plc
•Roger C. Altman, Executive Chairman, Evercore Partners
•Matti Apunen, Director, Finnish Business and Policy Forum EVA
•Susan Athey, Professor of Economics, Stanford Graduate School of Business
•Asli Aydintasbas, Columnist, Milliyet Newspaper
•Ali Babacan, Turkish Deputy Prime Minister for Economic and Financial Affairs
•Ed Balls, Shadow Chancellor of the Exchequer
•Francisco Pinto Balsemão, Chairman and CEO, IMPRESA
•Nicolas Barré, Managing Editor, Les Echos
•José Manuel Barroso, President, European Commission
•Nicolas Baverez, Partner, Gibson, Dunn & Crutcher LLP
•Olivier de Bavinchove, Commander, Eurocorps
•John Bell, Regius Professor of Medicine, University of Oxford
•Franco Bernabè, Chairman and CEO, Telecom Italia S.p.A.
•Jeff Bezos, Founder and CEO, Amazon.com
•Carl Bildt, Swedish Minister for Foreign Affairs
•Anders Borg, Swedish Minister for Finance
•Jean François van Boxmeer, CEO, Heineken
•Svein Richard Brandtzæg, President and CEO, Norsk Hydro ASA
•Oscar Bronner, Publisher, Der Standard Medienwelt
•Peter Carrington, Former Honorary Chairman, Bilderberg Meetings
•Juan Luis Cebrián, Executive Chairman, Grupo PRISA
•Edmund Clark, President and CEO, TD Bank Group
•Kenneth Clarke, Cabinet Minister
•Bjarne Corydon, Danish Minister of Finance
•Sherard Cowper-Coles, Business Development Director, International, BAE Systems plc
•Enrico Cucchiani, CEO, Intesa Sanpaolo SpA
•Etienne Davignon, Belgian Minister of State; Former Chairman, Bilderberg Meetings
•Ian Davis, Senior Partner Emeritus, McKinsey & Company
•Robbert H. Dijkgraaf, Director and Leon Levy Professor, Institute for Advanced Study
•Haluk Dinçer, President, Retail and Insurance Group, Sabanci Holding A.S.
•Robert Dudley, Group Chief Executive, BP plc
•Nicholas N. Eberstadt, Henry Wendt Chair in Political Economy, American Enterprise Institute
•Espen Barth Eide, Norwegian Minister of Foreign Affairs
•Börje Ekholm, President and CEO, Investor AB
•Thomas Enders, CEO, EADS
•J. Michael Evans, Vice Chairman, Goldman Sachs & Co.
•Ulrik Federspiel, Executive Vice President, Haldor Topsøe A/S
•Martin S.Feldstein, Professor of Economics, Harvard University; President Emeritus, NBER
•François Fillon, Former French Prime Minister
•Mark C. Fishman, President, Novartis Institutes for BioMedical Research
•Douglas J. Flint, Group Chairman, HSBC Holdings plc
•Paul Gallagher, Senior Counsel
•Timothy F Geithner, Former Secretary of the Treasury
•Michael Gfoeller, US Political Consultant
•Donald E. Graham, Chairman and CEO, The Washington Post Company
•Ulrich Grillo, CEO, Grillo-Werke AG
•Lilli Gruber, Journalist – Anchorwoman, La 7 TV
•Luis de Guindos, Spanish Minister of Economy and Competitiveness
•Stuart Gulliver, Group Chief Executive, HSBC Holdings plc
•Felix Gutzwiller, Member of the Swiss Council of States
•Victor Halberstadt, Professor of Economics, Leiden University; Former Honorary Secretary General of Bilderberg Meetings
•Olli Heinonen, Senior Fellow, Belfer Center for Science and International Affairs, Harvard Kennedy School of Government
•Simon Henry, CFO, Royal Dutch Shell plc
•Paul Hermelin, Chairman and CEO, Capgemini Group
•Pablo Isla, Chairman and CEO, Inditex Group
•Kenneth M. Jacobs, Chairman and CEO, Lazard
•James A. Johnson, Chairman, Johnson Capital Partners
•Thomas J. Jordan, Chairman of the Governing Board, Swiss National Bank
•Vernon E. Jordan, Jr., Managing Director, Lazard Freres & Co. LLC
•Robert D. Kaplan, Chief Geopolitical Analyst, Stratfor
•Alex Karp, Founder and CEO, Palantir Technologies
•John Kerr, Independent Member, House of Lords
•Henry A. Kissinger, Chairman, Kissinger Associates, Inc.
•Klaus Kleinfeld, Chairman and CEO, Alcoa
•Klaas H.W. Knot, President, De Nederlandsche Bank
•Mustafa V Koç,. Chairman, Koç Holding A.S.
•Roland Koch, CEO, Bilfinger SE
•Henry R. Kravis, Co-Chairman and Co-CEO, Kohlberg Kravis Roberts & Co.
•Marie-Josée Kravis, Senior Fellow and Vice Chair, Hudson Institute
•André Kudelski, Chairman and CEO, Kudelski Group
•Ulysses Kyriacopoulos, Chairman, S&B Industrial Minerals S.A.
•Christine Lagarde, Managing Director, International Monetary Fund
•J. Kurt Lauk, Chairman of the Economic Council to the CDU, Berlin
•Lawrence Lessig, Roy L. Furman Professor of Law and Leadership, Harvard Law School
•Thomas Leysen, Chairman of the Board of Directors, KBC Group
•Christian Lindner, Party Leader, Free Democratic Party (FDP NRW)
•Stefan Löfven, Party Leader, Social Democratic Party (SAP)
•Peter Löscher, President and CEO, Siemens AG
•Peter Mandelson, Chairman, Global Counsel; Chairman, Lazard International
•Jessica T. Mathews, President, Carnegie Endowment for International Peace
•Frank McKenna, Chair, Brookfield Asset Management
•John Micklethwait, Editor-in-Chief, The Economist
•Thierry de Montbrial, President, French Institute for International Relations
•Mario Monti, Former Italian Prime Minister
•Craig J. Mundie, Senior Advisor to the CEO, Microsoft Corporation
•Alberto Nagel, CEO, Mediobanca
•H.R.H. Princess Beatrix of The Netherlands
•Andrew Y.Ng, Co-Founder, Coursera
•Jorma Ollila, Chairman, Royal Dutch Shell, plc
•David Omand, Visiting Professor, King’s College London
•George Osborne, Chancellor of the Exchequer
•Emanuele Ottolenghi, Senior Fellow, Foundation for Defense of Democracies
•Soli Özel, Senior Lecturer, Kadir Has University; Columnist, Habertürk Newspaper
•Alexis Papahelas, Executive Editor, Kathimerini Newspaper
•Safak Pavey, Turkish MP
•Valérie Pécresse, French MP
•Richard N. Perle, Resident Fellow, American Enterprise Institute
•David H. Petraeus, General, U.S. Army (Retired)
•Paulo Portas, Portugal Minister of State and Foreign Affairs
•J. Robert S Prichard, Chair, Torys LLP
•Viviane Reding, Vice President and Commissioner for Justice, Fundamental Rights and Citizenship, European Commission
•Heather M. Reisman, CEO, Indigo Books & Music Inc.
•Hélène Rey, Professor of Economics, London Business School
•Simon Robertson, Partner, Robertson Robey Associates LLP; Deputy Chairman, HSBC Holdings
•Gianfelice Rocca, Chairman,Techint Group
•Jacek Rostowski, Minister of Finance and Deputy Prime Minister
•Robert E. Rubin, Co-Chairman, Council on Foreign Relations; Former Secretary of the Treasury
•Mark Rutte, Dutch Prime Minister
•Andreas Schieder, Austrian State Secretary of Finance
•Eric E. Schmidt, Executive Chairman, Google Inc.
•Rudolf Scholten, Member of the Board of Executive Directors, Oesterreichische Kontrollbank AG
•António José Seguro, Secretary General, Portuguese Socialist Party
•Jean-Dominique Senard, CEO, Michelin Group
•Kristin Skogen Lund, Director General, Confederation of Norwegian Enterprise
•Anne-Marie Slaughter, Bert G. Kerstetter ’66 University Professor of Politics and International Affairs, Princeton University
•Peter D. Sutherland, Chairman, Goldman Sachs International
•Martin Taylor, Former Chairman, Syngenta AG
•Tidjane Thiam, Group CEO, Prudential plc
•Peter A. Thiel, President, Thiel Capital
•Craig B. Thompson, President and CEO, Memorial Sloan-Kettering Cancer Center
•Jakob Haldor Topsøe, Partner, AMBROX Capital A/S
•Jutta Urpilainen, Finnish Minister of Finance
•Daniel L. Vasella, Honorary Chairman, Novartis AG
•Peter R. Voser, CEO, Royal Dutch Shell plc
•Brad Wall, Premier of Saskatchewan Province, Canada
•Jacob Wallenberg, Chairman, Investor AB
•Kevin Warsh, Distinguished Visiting Fellow, The Hoover Institution, Stanford University
•Galen G.Weston, Executive Chairman, Loblaw Companies Limited
•Baroness Williams of Crosby, Member, House of Lords
•Martin H. Wolf, Chief Economics Commentator, The Financial Times
•James D. Wolfensohn, Chairman and CEO, Wolfensohn and Company
•David Wright, Vice Chairman, Barclays plc
•Robert B. Zoellick, Distinguished Visiting Fellow, Peterson Institute for International Economics
•Chairman: Henri de Castries, Chairman and CEO, AXA Group
•Paul M. Achleitner, Chairman of the Supervisory Board, Deutsche Bank AG
•Josef Ackermann, Chairman of the Board, Zurich Insurance Group Ltd
•Marcus Agius, Former Chairman, Barclays plc
•Helen Alexander, Chairman, UBM plc
•Roger C. Altman, Executive Chairman, Evercore Partners
•Matti Apunen, Director, Finnish Business and Policy Forum EVA
•Susan Athey, Professor of Economics, Stanford Graduate School of Business
•Asli Aydintasbas, Columnist, Milliyet Newspaper
•Ali Babacan, Turkish Deputy Prime Minister for Economic and Financial Affairs
•Ed Balls, Shadow Chancellor of the Exchequer
•Francisco Pinto Balsemão, Chairman and CEO, IMPRESA
•Nicolas Barré, Managing Editor, Les Echos
•José Manuel Barroso, President, European Commission
•Nicolas Baverez, Partner, Gibson, Dunn & Crutcher LLP
•Olivier de Bavinchove, Commander, Eurocorps
•John Bell, Regius Professor of Medicine, University of Oxford
•Franco Bernabè, Chairman and CEO, Telecom Italia S.p.A.
•Jeff Bezos, Founder and CEO, Amazon.com
•Carl Bildt, Swedish Minister for Foreign Affairs
•Anders Borg, Swedish Minister for Finance
•Jean François van Boxmeer, CEO, Heineken
•Svein Richard Brandtzæg, President and CEO, Norsk Hydro ASA
•Oscar Bronner, Publisher, Der Standard Medienwelt
•Peter Carrington, Former Honorary Chairman, Bilderberg Meetings
•Juan Luis Cebrián, Executive Chairman, Grupo PRISA
•Edmund Clark, President and CEO, TD Bank Group
•Kenneth Clarke, Cabinet Minister
•Bjarne Corydon, Danish Minister of Finance
•Sherard Cowper-Coles, Business Development Director, International, BAE Systems plc
•Enrico Cucchiani, CEO, Intesa Sanpaolo SpA
•Etienne Davignon, Belgian Minister of State; Former Chairman, Bilderberg Meetings
•Ian Davis, Senior Partner Emeritus, McKinsey & Company
•Robbert H. Dijkgraaf, Director and Leon Levy Professor, Institute for Advanced Study
•Haluk Dinçer, President, Retail and Insurance Group, Sabanci Holding A.S.
•Robert Dudley, Group Chief Executive, BP plc
•Nicholas N. Eberstadt, Henry Wendt Chair in Political Economy, American Enterprise Institute
•Espen Barth Eide, Norwegian Minister of Foreign Affairs
•Börje Ekholm, President and CEO, Investor AB
•Thomas Enders, CEO, EADS
•J. Michael Evans, Vice Chairman, Goldman Sachs & Co.
•Ulrik Federspiel, Executive Vice President, Haldor Topsøe A/S
•Martin S.Feldstein, Professor of Economics, Harvard University; President Emeritus, NBER
•François Fillon, Former French Prime Minister
•Mark C. Fishman, President, Novartis Institutes for BioMedical Research
•Douglas J. Flint, Group Chairman, HSBC Holdings plc
•Paul Gallagher, Senior Counsel
•Timothy F Geithner, Former Secretary of the Treasury
•Michael Gfoeller, US Political Consultant
•Donald E. Graham, Chairman and CEO, The Washington Post Company
•Ulrich Grillo, CEO, Grillo-Werke AG
•Lilli Gruber, Journalist – Anchorwoman, La 7 TV
•Luis de Guindos, Spanish Minister of Economy and Competitiveness
•Stuart Gulliver, Group Chief Executive, HSBC Holdings plc
•Felix Gutzwiller, Member of the Swiss Council of States
•Victor Halberstadt, Professor of Economics, Leiden University; Former Honorary Secretary General of Bilderberg Meetings
•Olli Heinonen, Senior Fellow, Belfer Center for Science and International Affairs, Harvard Kennedy School of Government
•Simon Henry, CFO, Royal Dutch Shell plc
•Paul Hermelin, Chairman and CEO, Capgemini Group
•Pablo Isla, Chairman and CEO, Inditex Group
•Kenneth M. Jacobs, Chairman and CEO, Lazard
•James A. Johnson, Chairman, Johnson Capital Partners
•Thomas J. Jordan, Chairman of the Governing Board, Swiss National Bank
•Vernon E. Jordan, Jr., Managing Director, Lazard Freres & Co. LLC
•Robert D. Kaplan, Chief Geopolitical Analyst, Stratfor
•Alex Karp, Founder and CEO, Palantir Technologies
•John Kerr, Independent Member, House of Lords
•Henry A. Kissinger, Chairman, Kissinger Associates, Inc.
•Klaus Kleinfeld, Chairman and CEO, Alcoa
•Klaas H.W. Knot, President, De Nederlandsche Bank
•Mustafa V Koç,. Chairman, Koç Holding A.S.
•Roland Koch, CEO, Bilfinger SE
•Henry R. Kravis, Co-Chairman and Co-CEO, Kohlberg Kravis Roberts & Co.
•Marie-Josée Kravis, Senior Fellow and Vice Chair, Hudson Institute
•André Kudelski, Chairman and CEO, Kudelski Group
•Ulysses Kyriacopoulos, Chairman, S&B Industrial Minerals S.A.
•Christine Lagarde, Managing Director, International Monetary Fund
•J. Kurt Lauk, Chairman of the Economic Council to the CDU, Berlin
•Lawrence Lessig, Roy L. Furman Professor of Law and Leadership, Harvard Law School
•Thomas Leysen, Chairman of the Board of Directors, KBC Group
•Christian Lindner, Party Leader, Free Democratic Party (FDP NRW)
•Stefan Löfven, Party Leader, Social Democratic Party (SAP)
•Peter Löscher, President and CEO, Siemens AG
•Peter Mandelson, Chairman, Global Counsel; Chairman, Lazard International
•Jessica T. Mathews, President, Carnegie Endowment for International Peace
•Frank McKenna, Chair, Brookfield Asset Management
•John Micklethwait, Editor-in-Chief, The Economist
•Thierry de Montbrial, President, French Institute for International Relations
•Mario Monti, Former Italian Prime Minister
•Craig J. Mundie, Senior Advisor to the CEO, Microsoft Corporation
•Alberto Nagel, CEO, Mediobanca
•H.R.H. Princess Beatrix of The Netherlands
•Andrew Y.Ng, Co-Founder, Coursera
•Jorma Ollila, Chairman, Royal Dutch Shell, plc
•David Omand, Visiting Professor, King’s College London
•George Osborne, Chancellor of the Exchequer
•Emanuele Ottolenghi, Senior Fellow, Foundation for Defense of Democracies
•Soli Özel, Senior Lecturer, Kadir Has University; Columnist, Habertürk Newspaper
•Alexis Papahelas, Executive Editor, Kathimerini Newspaper
•Safak Pavey, Turkish MP
•Valérie Pécresse, French MP
•Richard N. Perle, Resident Fellow, American Enterprise Institute
•David H. Petraeus, General, U.S. Army (Retired)
•Paulo Portas, Portugal Minister of State and Foreign Affairs
•J. Robert S Prichard, Chair, Torys LLP
•Viviane Reding, Vice President and Commissioner for Justice, Fundamental Rights and Citizenship, European Commission
•Heather M. Reisman, CEO, Indigo Books & Music Inc.
•Hélène Rey, Professor of Economics, London Business School
•Simon Robertson, Partner, Robertson Robey Associates LLP; Deputy Chairman, HSBC Holdings
•Gianfelice Rocca, Chairman,Techint Group
•Jacek Rostowski, Minister of Finance and Deputy Prime Minister
•Robert E. Rubin, Co-Chairman, Council on Foreign Relations; Former Secretary of the Treasury
•Mark Rutte, Dutch Prime Minister
•Andreas Schieder, Austrian State Secretary of Finance
•Eric E. Schmidt, Executive Chairman, Google Inc.
•Rudolf Scholten, Member of the Board of Executive Directors, Oesterreichische Kontrollbank AG
•António José Seguro, Secretary General, Portuguese Socialist Party
•Jean-Dominique Senard, CEO, Michelin Group
•Kristin Skogen Lund, Director General, Confederation of Norwegian Enterprise
•Anne-Marie Slaughter, Bert G. Kerstetter ’66 University Professor of Politics and International Affairs, Princeton University
•Peter D. Sutherland, Chairman, Goldman Sachs International
•Martin Taylor, Former Chairman, Syngenta AG
•Tidjane Thiam, Group CEO, Prudential plc
•Peter A. Thiel, President, Thiel Capital
•Craig B. Thompson, President and CEO, Memorial Sloan-Kettering Cancer Center
•Jakob Haldor Topsøe, Partner, AMBROX Capital A/S
•Jutta Urpilainen, Finnish Minister of Finance
•Daniel L. Vasella, Honorary Chairman, Novartis AG
•Peter R. Voser, CEO, Royal Dutch Shell plc
•Brad Wall, Premier of Saskatchewan Province, Canada
•Jacob Wallenberg, Chairman, Investor AB
•Kevin Warsh, Distinguished Visiting Fellow, The Hoover Institution, Stanford University
•Galen G.Weston, Executive Chairman, Loblaw Companies Limited
•Baroness Williams of Crosby, Member, House of Lords
•Martin H. Wolf, Chief Economics Commentator, The Financial Times
•James D. Wolfensohn, Chairman and CEO, Wolfensohn and Company
•David Wright, Vice Chairman, Barclays plc
•Robert B. Zoellick, Distinguished Visiting Fellow, Peterson Institute for International Economics
Luli- "Duhet bredhur shumë në errësirë derisa të preket drita"
861
Misteret e Bildeberg, grupi që komandon botën
Agamemndon 09.02.14 10:16
Misteret e Bildeberg, grupi që komandon botën
Për herë të parë grupi Bildeberg publikon listën e pjesëmarrësve. Ja kush janë 138 personalitetet që bëjnë pjesë në klubin sekret
Në dyert e Londrës para 9 muajsh,pikerisht me 9 qershor 2013 u be mbledhja e grupit më sekret në botë ku bënin pjesë personalitetet më të fuqishëm të botës ekonomike. Për herë të parë në samit kishte një zyrë shtypi që beri transparentë të ftuarit dhe axhendën. Por jashtë hotelit luksoz ku u mbajt mbledhja nisen protestat kundër tyre, ku spikasin parullat: Duan të na kthejnë në Mesjetë!
LONDËR – “Ja, ja”. Një zhurmë e fortë frenimi e një limuzine bën që turma të gjallërohet dhe të lëshojë thirrje kundër tyre “Plehra, plehra, në ferr do të digjeni”, ulërasin demonstruesit. Se kush është brenda veturës luksoze është një mister, i ka xhamat e zinj, ajo ecën e qetë mes kordonit të protestuesve dhe hyn shpejt pas kangjellave të Grove, një hotel luksoz me 5 yje në lagjen Watford të Londrës. Kjo skenë vazhdon çdo 15 minuta, sa herë aty kalon një makinë për të shkuar në hotel. Aty ku do të zhvillohej mbledhja e Grupit Bildeberg dhe ku do të marrin pjesë 138 personalitete nga e gjithë bota.
Nuk i numërova sa makina ishin për të mësuar sa pjesëmarrës do të ishin në mbledhjen e vitit 2013, sepse në limunizat e tyre (që kanë hapësira të jashtëzakonshme) mund të kishte më shumë se një person. Ishte e lehtë për të arritur tek numri 138. Sepse për herë të parë, Bilderberg ka bërë publike listën e të ftuarve. Bie në sy ministri i Thesarit britanik, George Osborne, homologu i tij laburist (pra ministri i Thesarit në qeverinë hije të opozitës), Ed Balls, ish-guru-ja e blerimit Peter Mandelson, themeluesi i Amazon Jeff Bezos, bosi i Google Eric Schmdt, presidenti i Goldman Sachs Peter Sunderland, ish sekretari i shtetit amerikan Henry Kissinger, ish komandanti i forcave amerikane në Irak dhe Afganistan David Petraeus. Nga Italia është ish kryeministri Mario Monti, një duzinë e administratorëve të deleguar të shoqërive të mëdha, dhe gazetarja Lilli Gruber.
Ate te premte kryeministri britanik David Cameron mori pjesë në në një mbledhje të Bilderberg, dhe ky veprim ka provokuar polemika në Londër, sepse kryeministri shkoi i vetëm, i pa shoqëruar me fuksionarë apo zëdhënësin. Lideri konservator gjithnjë i ka bërë transparente veprimet e tij, këtë herë jo. Doëning street u mbrojt në këtë pikë duke thënë se ishte një mbledhje “private” dhe nuk kishte të bënte me politikat qeveritar.
Risia e këtij samiti të këtij viti nuk janë vetëm pjesëmarrësit, por edhe zyra e shtypit dhe axhenda. Kjo lëvizje mendohet se grupi po e bën që të zhdukë konspiracionit që bëhen në emër të tyre. Megjithatë as kjo lëvizje nuk mund të fshehë sekretet që ata mbajnë pas, dhe deri ate të dielë kur mbaroi samiti, njerëzit që protestishin te shumtë në numër.
Si u themelua Grupi Bildeberg
Në vitin 1954, njerëzit më të fuqishëm të botës u takuan për herë të parë, nën kujdesin e kurorës hollandeze dhe të familjes Rockefeller, në luksozin Hotel “Bilderberg” në qytetin e vogël Osterbeek. Për një fundjavë të tërë diskutuan të ardhmen e botës. Në fund, vendosën që të takoheshin një herë në vit për të shkëmbyer ide dhe për të analizuar çështjet ndërkombëtare. E quajtën veten “Grupi Bilderberg”. Qysh atëherë, janë mbledhur çdo vit në hotele luksoze në pjesë të ndryshme të botës për të tentuar që të vendosin të ardhmen e njerëzimit. Midis anëtarëve të seleksionuar të këtij klubi, gjejmë Bill Clinton, Paul Wolfowitz, Henry Kissinger, David Rockefeller, Zbignieë Brzezinski, Tony Blair dhe shumë kryeministra të tjerë, afaristë, politikanë, bankierë dhe gazetarë nga e gjithë bota. Megjithatë, në më shumë se 50 vjet takime të tyre, nuk i është lejuar asnjëherë shtypit që të asistojë, nuk janë lëshuar deklarata mbi konkluzionet e pjesëmarrësve, nuk është bërë publike asnjë axhendë e një takimi Bilderberg. Ndërsa tani kanë ndryshuar strategji. Në të kaluarën liderët e “Grupit Bilderberg” theksonin se ky diskrecion është i nevojshëm për t’ju mundësuar atyre që marrin pjesë në debate që të flasin lirisht, pa u regjistruar apo përcjellë publikisht deklarimet e tyre. Në rast të kundërt, pohojnë anëtarët e Bilderberg, do të ishin të shtrënguar të flisnin me fjalorin e një komunikate për shtyp. Pa dyshim, ky diskrecion i mundësi “Grupit Bilderberg” që të vendosë më lirisht, por në këtë mënyrë nuk i jepet përgjigje pyetjes themelore: për çfarë flasin në këto takime njerëzit më të fuqishëm të botës?
Çfarë është Grupi Bilderberg
Grupi Bilderberg, një konsurcium elite mendimtarësh perëndimorë dhe agjentësh të pushtetshëm, është akuzuar për vendosjen e fateve të botës, dhe këtë e bën me dyer të mbyllura. Si organizatë ajo ka më shumë se 50 vite që ekziston, dhe tani zërat janë përhapur më shumë se kurrë. Duke pasur parasysh reputacionin e saj si ndoshta organizata më e fuqishme në botë, grupi Bilderberg është i centralizuar në operacionet e tij. Kushdo që aksidentalisht ka formuar numrin ndoshta do të mendojë se kishte ngecur vetëm tek një përgjigje automatike e sekretarisë telefonike.
Çfarë po bën aleanca më e fuqishme në botë në Britani?
Por prapa kësaj ultrafasade modeste qëndron një nga aleancat më të diskutueshme dhe fort të debatuara të kohës sonë. Të premten disa prej shefave të lëvizjes politike të Perëndimit, liderët e biznesit, bankierët, industrialistët dhe mendimtarët strategjik janë akomoduar në një hotel me pesë yje në Britani për të biseduar rreth çështjeve globale. Ajo çfarë përcakton Bilderberg pavarësisht nga takimet e të pushtetshmëve, të tilla si Forumit Ekonomik Botëror vjetor (WEF), është misticizmi i tij. Gazetarët vërtet janë ftuar këtë herë, por vështirë të kuptohet se ç’bisedohet në sallat e mbyllura.
Lista e takimit të Bildeberg në Londër
FRA Castries, Henri de Chairman and CEO, AXA Group
DEU Achleitner, Paul M. Chairman of the Supervisory Board, Deutsche Bank AG
DEU Ackermann, Josef Chairman of the Board, Zurich Insurance Group Ltd
GBR Agius, Marcus Former Chairman, Barclays plc
GBR Alexander, Helen Chairman, UBM plc
USA Altman, Roger C. Executive Chairman, Evercore Partners
FIN Apunen, Matti Director, Finnish Business and Policy Forum EVA
USA Athey, Susan Professor of Economics, Stanford Graduate School of Business
TUR Aydıntaşbaş, Aslı Columnist, Milliyet Newspaper
TUR Babacan, Ali Deputy Prime Minister for Economic and Financial Affairs
GBR Balls, Edward M. Shadow Chancellor of the Exchequer
PRT Balsemão, Francisco Pinto Chairman and CEO, IMPRESA
FRA Barré, Nicolas Managing Editor, Les Echos
INT Barroso, José M. Durão President, European Commission
FRA Baverez, Nicolas Partner, Gibson, Dunn & Crutcher LLP
FRA Bavinchove, Olivier de Commander, Eurocorps
GBR Bell, John Regius Professor of Medicine, University of Oxford
ITA Bernabè, Franco Chairman and CEO, Telecom Italia S.p.A.
USA Bezos, Jeff Founder and CEO, Amazon.com
SWE Bildt, Carl Minister for Foreign Affairs
SWE Borg, Anders Minister for Finance
NLD Boxmeer, Jean François van Chairman of the Executive Board and CEO, Heineken N.V.
NOR Brandtzæg, Svein Richard President and CEO, Norsk Hydro ASA
AUT Bronner, Oscar Publisher, Der Standard Medienwelt
GBR Cameron, David Prime Minister
ESP Cebrián, Juan Luis Executive Chairman, Grupo PRISA
CAN Clark, W. Edmund President and CEO, TD Bank Group
GBR Clarke, Kenneth Member of Parliament
DNK Corydon, Bjarne Minister of Finance
GBR Cowper-Coles, Sherard Business Development Director, International, BAE Systems plc
ITA Cucchiani, Enrico Tommaso CEO, Intesa Sanpaolo SpA
BEL Davignon, Etienne Minister of State; Former Chairman, Bilderberg Meetings
GBR Davis, Ian Chairman, Rolls-Royce plc
NLD Dijkgraaf, Robbert H. Director and Leon Levy Professor, Institute for Advanced Study
TUR Dinçer, Haluk President, Retail and Insurance Group, Sabancı Holding A.S.
GBR Dudley, Robert Group Chief Executive, BP plc
USA Eberstadt, Nicholas N. Henry Wendt Chair in Political Economy, American Enterprise Institute
NOR Eide, Espen Barth Minister of Foreign Affairs
SWE Ekholm, Börje President and CEO, Investor AB
DEU Enders, Thomas CEO, EADS
USA Evans, J. Michael Vice Chairman, Goldman Sachs & Co.
DNK Federspiel, Ulrik Executive Vice President, Haldor Topsøe A/S
USA Feldstein, Martin S. Professor of Economics, Harvard University; President Emeritus, NBER
FRA Fillon, François Former Prime Minister
USA Fishman, Mark C. President, Novartis Institutes for BioMedical Research
GBR Flint, Douglas J. Group Chairman, HSBC Holdings plc
IRL Gallagher, Paul Senior Counsel
USA Gfoeller, Michael Political Consultant
ITA Gruber, Lilli Journalist – Anchorwoman, La 7 TV
ESP Guindos, Luis de Minister of Economy and Competitiveness
CHE Gutzwiller, Felix Member of the Swiss Council of States
NLD Halberstadt, Victor Professor of Economics, Leiden University; Former Honorary Secretary General of Bilderberg Meetings
FIN Heinonen, Olli Senior Fellow, Belfer Center for Science and International Affairs, Harvard Kennedy School of Government
GBR Henry, Simon CFO, Royal Dutch Shell plc
FRA Hermelin, Paul Chairman and CEO, Capgemini Group
ESP Isla, Pablo Chairman and CEO, Inditex Group
USA Jacobs, Kenneth M. Chairman and CEO, Lazard
USA Johnson, James A. Chairman, Johnson Capital Partners
CHE Jordan, Thomas J. Chairman of the Governing Board, Swiss National Bank
USA Jordan, Jr., Vernon E. Managing Director, Lazard Freres & Co. LLC
USA Kaplan, Robert D. Chief Geopolitical Analyst, Stratfor
USA Karp, Alex Founder and CEO, Palantir Technologies
GBR Kerr, John Independent Member, House of Lords
USA Kissinger, Henry A. Chairman, Kissinger Associates, Inc.
USA Kleinfeld, Klaus Chairman and CEO, Alcoa
NLD Knot, Klaas H.W. President, De Nederlandsche Bank
TUR Koç, Mustafa V. Chairman, Koç Holding A.S.
DEU Koch, Roland CEO, Bilfinger SE
USA Kravis, Henry R. Co-Chairman and Co-CEO, Kohlberg Kravis Roberts & Co.
USA Kravis, Marie-Josée Senior Fellow and Vice Chair, Hudson Institute
CHE Kudelski, André Chairman and CEO, Kudelski Group
GRC Kyriacopoulos, Ulysses Chairman, S&B Industrial Minerals S.A.
INT Lagarde, Christine Managing Director, International Monetary Fund
DEU Lauk, Kurt J. Chairman of the Economic Council to the CDU, Berlin
USA Lessig, Lawrence Roy L. Furman Professor of Law and Leadership, Harvard Law School; Director, Edmond J. Safra Center for Ethics, Harvard University
BEL Leysen, Thomas Chairman of the Board of Directors, KBC Group
DEU Lindner, Christian Party Leader, Free Democratic Party (FDP NRW)
SWE Löfven, Stefan Party Leader, Social Democratic Party (SAP)
DEU Löscher, Peter President and CEO, Siemens AG
GBR Mandelson, Peter Chairman, Global Counsel; Chairman, Lazard International
USA Mathews, Jessica T. President, Carnegie Endowment for International Peace
CAN McKenna, Frank Chair, Brookfield Asset Management
GBR Micklethwait, John Editor-in-Chief, The Economist
FRA Montbrial, Thierry de President, French Institute for International Relations
ITA Monti, Mario Former Prime Minister
USA Mundie, Craig J. Senior Advisor to the CEO, Microsoft Corporation
ITA Nagel, Alberto CEO, Mediobanca
NLD Netherlands, H.R.H. Princess Beatrix of The
USA Ng, Andrew Y. Co-Founder, Coursera
FIN Ollila, Jorma Chairman, Royal Dutch Shell, plc
GBR Omand, David Visiting Professor, King’s College London
GBR Osborne, George Chancellor of the Exchequer
USA Ottolenghi, Emanuele Senior Fellow, Foundation for Defense of Democracies
TUR Özel, Soli Senior Lecturer, Kadir Has University; Columnist, Habertürk Newspaper
GRC Papahelas, Alexis Executive Editor, Kathimerini Newspaper
TUR Pavey, Şafak Member of Parliament (CHP)
FRA Pécresse, Valérie Member of Parliament (UMP)
USA Perle, Richard N. Resident Fellow, American Enterprise Institute
USA Petraeus, David H. General, U.S. Army (Retired)
PRT Portas, Paulo Minister of State and Foreign Affairs
CAN Prichard, J. Robert S. Chair, Torys LLP
INT Reding, Viviane Vice President and Commissioner for Justice, Fundamental Rights and Citizenship, European Commission
CAN Reisman, Heather M. CEO, Indigo Books & Music Inc.
FRA Rey, Hélène Professor of Economics, London Business School
GBR Robertson, Simon Partner, Robertson Robey Associates LLP; Deputy Chairman, HSBC Holdings
ITA Rocca, Gianfelice Chairman,Techint Group
POL Rostowski, Jacek Minister of Finance and Deputy Prime Minister
USA Rubin, Robert E. Co-Chairman, Council on Foreign Relations; Former Secretary of the Treasury
NLD Rutte, Mark Prime Minister
AUT Schieder, Andreas State Secretary of Finance
USA Schmidt, Eric E. Executive Chairman, Google Inc.
AUT Scholten, Rudolf Member of the Board of Executive Directors, Oesterreichische Kontrollbank AG
PRT Seguro, António José Secretary General, Socialist Party
FRA Senard, Jean-Dominique CEO, Michelin Group
NOR Skogen Lund, Kristin Director General, Confederation of Norwegian Enterprise
USA Slaughter, Anne-Marie Bert G. Kerstetter ’66 University Professor of Politics and International Affairs, Princeton University
IRL Sutherland, Peter D. Chairman, Goldman Sachs International
GBR Taylor, Martin Former Chairman, Syngenta AG
INT Thiam, Tidjane Group CEO, Prudential plc
USA Thiel, Peter A. President, Thiel Capital
USA Thompson, Craig B. President and CEO, Memorial Sloan-Kettering Cancer Center
DNK Topsøe, Jakob Haldor Partner, AMBROX Capital A/S
FIN Urpilainen, Jutta Minister of Finance
CHE Vasella, Daniel L. Honorary Chairman, Novartis AG
GBR Voser, Peter R. CEO, Royal Dutch Shell plc
CAN Wall, Brad Premier of Saskatchewan
SWE Wallenberg, Jacob Chairman, Investor AB
USA Warsh, Kevin Distinguished Visiting Fellow, The Hoover Institution, Stanford University
CAN Weston, Galen G. Executive Chairman, Loblaw Companies Limited
GBR Williams of Crosby, Shirley Member, House of Lords
GBR Wolf, Martin H. Chief Economics Commentator, The Financial Times
USA Wolfensohn, James D. Chairman and CEO, Wolfensohn and Company
INT Zoellick, Robert B. Distinguished Visiting Fellow, Peterson Institute for International Economics
*Shjegimet e kombësive
AUT Austri INT Ndërkombëtar
BEL Belgjikë IRL Irlandë
CAN Kanada ITA Itali
CHE Zvicër NLD Holandë
DEU Gjermani NOR Norvegji
DNK Danimarkë POL Poloni
ESP Spanjë PRT Portugali
FIN Finlandë SWE Suedi
FRA Francë TUR Turqi
GBR Britani e Madhe USA SHBA
GRC Greqi
Agamemndon- Besim do të thotë të besosh diçka që e di që s'është ashtu.
— Mark Tuein
195
Leka Zogu,i vetmi perfaqsues shqiptar ne grupin sekret te Bildeberg
Agamemndon 10.02.14 12:38
Leka Zogu i vetmi perfaqsues shqiptar ne grupin sekret te Bildebergut
“Bilderberg” është klubi më ekskluziv në botë, në të cilin marrin pjesë lider të politikës amerikane dhe europiane. Ajo që e bën unik këtë grup është sekreti absolut. Ekzistojnë grupe te tjerë, por asnjëri prej tyre nuk ju imponon përfaqësuesve heshtjen totale. Në Bilderberg çdo gjë është sekrete, nuk mund të flitet dhe as të pranohet se bën pjesë në të. Por ka disa vite që emrat e listës së pjesëmarrësve bëhen publike në mënyra të tjera. Disa prej tyre janë: Mario Monti, Martin Schulz, Lilli Gruber, George Bush, Barack Obama, etj. Por ajo çfarë e bën më interesant është fakti se kryeministri i Italisë Enrico Letta, i zgjedhur vetëm dy ditë më parë është pjesë e këtij grupi. Disa ekspertë të konspiracioneve mendojnë se Bilderberg është qeverisësi i botës. Ai është i përbërë nga dy organe, komiteti drejtues me 33 persona dhe asambleja plenare.
Leka Zogu
Në informacionet e gjetura spikatet dhe emri i Leka Zogut si përfaqësues nga Shqipëria në mbledhjen e vitit 2010 (e gjeni në linkun http://www.fromthetrenchesëorldreport.com/bilderberg-2012-official-list-of-attendees/15678). Nuk kemi më tepër informacione cili ka qenë roli i Zogut në këtë mbledhje por ka qenë hera e parë që një zyrtar i lartë shqiptar që merr pjesë në të dekonspirohet. Leka Zogu vdiq në nëntor të 2011-ës dhe sekreti i tij nuk mund të zbulohet.
Zbulimi i grupit
Bilderberg është një vend ku seleksionohen dhe transmetohen ide dhe programe. Zbardhja e grupit është bërë pa dashje nga ish sekretari i NATO-s, Willy Claes, pjesë e grupit Bilderberg në vitet ’90. Në një transmetim direkt në një radio belge Claes, ka deklaruar “çdo pjesëmarrës merr një dokument dhe e përdor për të vendosur politikat në zonat përkatëse”. E thënë më saktë Bildeberg, përcakton një agjendë dhe lëshon udhëzime pjesëtarëve të grupit. Së fundmi ka një risi madhore, Bilderberg ka hapur një faqe zyrtare interneti. Është diçka minimale, ata kanë adoptuar një template të lirë. Ndoshta janë frikësuar nga fakti se gazeta “The Guardian” iu ka kushtuar dy vjet investigime dhe tashmë kërkojnë të duken më pak të mbyllur dhe misteriozë.
Pjesëmarrësit
Në të njëjtën kohë kam zbuluar një tjetër detaj të rëndësishëm: lista e pjesëmarrësve nuk është e plotë. Disa pjesëmarrësve nuk iu lejohet që të regjistrohen në asnjë mënyrë as në dokumentet e brendshme. Ata janë prezent, por për praninë e tyre, nuk mbetet asnjë gjurmë. Sipas disa burimeve të besueshme në vitin 2008, Hillari Klinton dhe Barak Obama morën pjesë në Samitin, e zhvilluar në Chantily, Virxhinia, por emrat e tyre nuk figurojnë në asnjë listë. Kjo bën që të mendojmë se ndoshta Leka Zogu nuk ka qenë i vetmi përfaqësues i Shqipërisë në mbledhjet e
Bilderberg.
Grupi Bilderberg
Grupi Bilderberg (i njohur edhe si konferenca Bilderberg ose Bilderberg Club) është një takim vjetor me ftesa jozyrtare ku marrin pjesë rreth 130 pjesëmarrës, shumica e të cilëve janë me influencë në sektorin bankar, politik dhe ekonomik. Pjesëmarrësit trajtojnë një shumëllojshmëri të gjerë të çështjeve globale, ekonomike, ushtarake dhe politike. Grupi takohet çdo vit në hotele apo vendpushime luksoze në pjesë të ndryshme të botës, normalisht në Europë dhe një herë në katër vjet në Shtetet e Bashkuara apo Kanada. Zyra e këtij grupi është në Leiden në Holandë. Emrat e pjesëmarrësve janë bërë publike përmes shtypit, por Konferenca është gjithmonë e mbyllur për publikun dhe median. Duke pasur parasysh se diskutimet gjatë kësaj konference asnjëherë nuk janë regjistruar apo raportuar jashtë, këto takime kanë qenë subjekt i kritikave dhe teorive të ndryshme konspirative. Organizatorët e konferencës, megjithatë, shpjegojnë se zgjedhja e tyre ka lidhje me nevojën për të siguruar që pjesëmarrësit kanë një liri më të madhe për të shprehur mendimin e tyre pa merak se fjalët e tyre mund të jenë keqinterpretuar nga mediat.
Historia e grupit
Konferenca e parë u mbajt 29 maj 1954 në Bilderberg, një Hotel në Oosterbeek, pranë Arnhem, në Holandë. Nisma e parë e kësaj konference është bërë nga shumë njerëz, duke përfshirë politikanin polak Jozef Retinger, etj. Të shqetësuar nga rritja e antiamerikanizmit në Evropën Perëndimore dhe me qëllim bashkëpunimin midis Europës dhe Shteteve të Bashkuara të Amerikës në aspektin politik dhe ekonomik ata menduan krijimin e këtij grupi. Për konferencën e parë u kontaktuan Prince Bernhard Furgon Lippe-Biesterfeld, kryeministrin belg Paul Van Zeeland, dhe shefi i atëhershëm i Unilever, Paul Rijkens. Princi Bernhard van Lippe-Biesterfeld, nga ana tjetër, u përfshi Ëalter Bedell Smith, kreu i CIA-s. Kjo listë mysafirësh u hartuar nga dy pjesëmarrës të ftuar, një për partinë Liberale dhe tjetri për anën e kundërt konservatore. Pesëdhjetë delegatë nga njëmbëdhjetë vende evropiane dhe njëmbëdhjetë delegatë amerikanë morën pjesë në këtë konferencë të parë.Suksesi i takimit të parë shtyhu organizatorët për të planifikuar konferenca vjetore. U krijua një komitet me Retinger në rolin e Sekretarit të Përhershëm. Brenda grupit ka dy lloje të pjesëmarrësve: anëtarë të përhershëm dhe folësit e rastit apo dëgjuesit. Arsyeja kryesore për dyshimin rreth veprimtarisë grupit është fakti se të gjitha takimet janë jashtëzakonisht private dhe “sekrete”, nuk bëhet publike çfarë diskutohet përveçse anëtarëve të përhershëm. Me vdekjen e Retinger u bë sekretar ekonomisti gjerman Ernst van der Beugel në vitin 1960 dhe më vonë pozicioni u mbuluar nga Joseph E. Johnson, William Bundy dhe të tjerë. Shumë pjesëmarrës të Grupit Bilderberg janë krerë shtetesh, ministra të Thesarit dhe politikanë të tjerë të Bashkimit Evropian. Por kryesisht anëtarët janë anëtarë të shquar të financave evropiane dhe anglo-amerikane.
Takimet sekrete të Bilderberg
As edhe një fjalë rreth asaj që thuhet në takimet e Bilderberg mund të thithet nga jashtë. Gazetarët nuk janë të ftuar atje dhe, ndërsa merren për të folur minutat e rezervuara të mbledhjeve, emrat nuk janë shënuar. Atmosfera e paqartë shtrihet më tej – mesazhi anonim i sekretarisë telefonike, për shembull; fakti se vendet e konferencave janë mbajtur sekret. Grupi, i cili përfshin të iluminuarit si Henry Kissinger dhe ish-kancelarin e Mbretërisë së Bashkuar, Kenneth Clarke, nuk jep të dhëna për mediat. Në zbrazëtinë e krijuar nga një ftohësi e tillë, një teori konspiracioniste e jashtëzakonshme është rritur rreth grupit dhe pretendon se fati i botës është i vendosur kryesisht nga Bilderberg.
Bilderberg vendos për fatet e botës
Në Jugosllavi, liderët kryesorë serb kanë fajësuar Bilderberg se ka shkaktuar luftën që çoi në rrëzimin e Sllobodan Millosheviçit. Ndërsa e djathta ultranaziste dhe liberalët akuzojnë Bilderberg se është një komplot sionist liberal, të majtët të tillë si aktivisti Toni Gosling janë njëlloj kritik. Një ish-gazetar, Gosling menaxhon një fushatë kundër grupit nga shtëpia e tij në Bristol, Britani e Madhe. “Problemi im kryesor është sekreti. Kur kaq shumë njerëz me kaq pushtet mblidhen së bashku në një vend unë mendoj se na duhet një shpjegim rreth asaj që po ndodh”.
Shpjegimi i Bildeberg për sekretet e tyre
Liderët e “Grupit Bilderberg” theksojnë se ky diskrecion është i nevojshëm për t’ju mundësuar atyre që marrin pjesë në debate që të flasin lirisht, pa u regjistruar apo përcjellë publikisht deklarimet e tyre. Në rast të kundërt, pohojnë anëtarët e Bilderberg, do të ishin të shtrënguar të flisnin me fjalorin e një komunikate për shtyp. Pa dyshim, ky diskrecion i mundësi “Grupit Bilderberg” që të vendosë më lirisht, por në këtë mënyrë nuk i jepet përgjigje pyetjes themelore: për çfarë flasin në këto takime njerëzit më të fuqishëm të botës? Përpara se të hyhet në mbretërinë e këtij klubi ekskluziv, është e rëndësishme të pranohet se as njerëzit, as organizatat nuk janë absolutisht të “këqinj”, ashtu si askush nuk është absolutisht i “mirë”.
Kryetarët e Bilderberg
Bernhard van Lippe-BIESTERFELD në vitin 1942
Bernhard van Lippe-Biesterfeld (1954–1975)
Ëalter Scheel (1975–1977)
Alec Douglas-Home (1977–1980)
Eric Roll (1986–1989)
Peter Carington, VI barone Carrington (1990–1998)
Étienne Davignon (nga 1998)
Nga Aurora Allushaj
Agamemndon- Besim do të thotë të besosh diçka që e di që s'është ashtu.
— Mark Tuein
195
Re: Bilderberg
Odin 22.05.14 13:38
Bilderbergu dhe revolta beduine
Kosova, një triumf njerëzor dhe diplomatik
Fraternitetet, lozhat, klubet e fshehta janë tërësisht në natyrën e kulturës evropiane. Nëpër shekuj, elitat kulturore-politike të Evropës kanë qenë të prirura ndaj sekretit, konfidencialitetit, murmurimës.
Tradita e kultivimit të sekretit është e gjatë dhe e vagullt. Për shkak të natyrës konspirative të fraterniteteve, historia zyrtare, akademike, s’ka bërë veçse shënime margjinale për rosenkreutzianët, masonët, opusdeistët, etj. Mjegulla historike i jep krah imagjinatës, kurse teoritë konspirative sajohen nga ankthi i përhershëm se bota qeveriset nga njerëz të pushtetshëm, të cilët mbrapa kulisave të anonimitetit çimentojnë norma etike dhe morale, bëjnë rendin botëror ose vendosin për fatet njerëzore nëpërmjet ritualeve, simboleve, gjuhëve kriptike dhe marrinave të tjera teozofike dhe mistike.
Një lozhë që e vazhdon traditën evropiane të konfidencialitetit dhe të vendimmarrjes pas kulisave është edhe Grupi i Bilderbergut ose, siç thuhet shpesh, “qeveria e përbotshme”. Ndryshe nga ritualet e fshehta rosenkreutziane ku me siguri s’janë përjashtuar metafizika, gjeometria dhe shkëmbimi i dijeve ezoterike, ritualet e elitarëve të pushtetshëm të klubit të murmurimave të Bilderbergut janë më tokësore, me kokteje e me shujta të zhurmshme.
Thuhet se në konferencat hermetike treditore, në një atmosferë të shtendosur, bilderbergistët qëmtojnë problemet aktuale të botës: krizat financiare, kontestet politike, bëjnë analiza luftërash që tashmë kanë shpërthyer dhe luftërash që presin në radhë në sportelin e krizave të ardhshme. Kalimi nga senduiçi me djathë tek oshtimat e artilerisë dhe katastrofat humanitare dhe ambientale mund të duket aq i natyrshëm, aq i lëmuar, saqë kufijtë mes çlodhjes nonshalante, realpolitikës dhe racionalizmit që shemb dhe ndërton në emër të interesave afariste dhe gjeostrategjike ngjajnë të mezidukshëm.
Toeger Seidenfaden, publicisti, redaktori dhe debatuesi brilant danez me prejardhje hebreje, pak kohë para se të vdiste i përmendi disa biseda konfidenciale të bëra në lozhën e Bilderbergut, përkundër faktit që pjesëmarrësit e Grupit, njerëz të pushtetshëm, akademikë, diplomatë, princa, afaristë, drejtorë bankash, investitorë e publicistë të spikatur, i nënshtrohen një konfidencialiteti rigoroz. Referatet janë të ndaluara, marrëveshjet ose mosmarrëveshjet janë fjalë goje, heshtja është virtyt i artë, si në proverbin kinez. E megjithatë diçka, ndonjë fjalë, ndonjë e fshehtë, ndonjë murmurimë konfidenciale pikon nga kulluesja hermetike e Bilderbergut.
Seidenfadeni kujton një nga bisedat e tij me Henry Kissingerin. Si pjesëmarrës tridhjetëvjeçar i Grupit të Bilderbergut, Kissingeri është veteran i pashmangshëm i klubit të murmurimave të fshehta. Në bisedë me Seidenfadenin Kissingeri ngul këmbë se ndërhyrja ushtarake e Perëndimit në Kosovë ishte e pamoralshme pikërisht ngaqë ishte e moralshme.
Sipas Kissingerit nuk ka marrëzi më të madhe se sa të bësh luftë për arsye morale ose humanitare. Fajin për këtë marrëzi Kissingeri ia lë në ndërgjegje të majtës, e cila s’merr vesh nga luftërat. Sipas Kissingerit luftërat duhen bërë duke u nisur nga parime realiste dhe konform balancit të forcës.
Veç të tjerash, Kissingeri është i bindur se Ballkani është një rajon thellësisht i parëndësishëm. Në replikën e tij Seidenfadeni argumenton duke thënë se pikërisht Kosova mund të quhet një triumf njerëzor dhe diplomatik: një dëshmi e mrekullishme se Perëndimi mund të bëjë zap gjërat. Në ovacionet pozitive të lozhistëve të Bilderbergut, Kissingeri replikon me fjalët: “ju danezët e moralshëm s’dini gjë”.
Këto murmurima mund të jenë lirisht copëza anekdotash të shkëputura nga kulisat e Bilderbergut, sepse arsyet e Kissingerit për të kundërshtuar ndërhyrjen amerikane në Ballkan mund të kenë pasur burimin jo vetëm në kalkulimet realpolitike racionale të mjeshtrit të diplomacisë, por edhe në ndonjë brengë me prapavijë historike dhe emocionale.
Me sa duket, “parimet realiste” dhe “respekti për balancin e forcës” s’kanë qenë veçse elemente retorike të një porosie diplomatike që tërthorazi paralajmëronte “rrezikun” nga forcimi i ndikimit gjerman në Ballkanin e “parëndësishëm”. Gozhda e sikletshme në këpucën e Kissingerit s’ka qenë “humanizmi”, as “marrëzia e së majtës”, as “e moralshmja e pamoralshme”, por ndërhyrja ushtarake që i vuri amerikanët në anën e gjermanëve.
Kështu u rivendos në Ballkan ndikimi gjerman historikisht i luftuar nga vija sllave dhe aleancat historike serbo-ruso-franceze. Kjo mund të ketë qenë dilema morale e atëhershme e Kissingerit e servirur më pas në Bilderberg si një delikatesë gastronomike diplomatike me “erëza parimore”.
Mendimi i Seidenfaldenit se Kosova mund të quhej një triumf njerëzor dhe diplomatik mund të tingëllojë i besueshëm për kohën, por në retrospektivë, duke pasur parasysh rrjedhën e ngjarjeve mbas çlirimit të Kosovës, jo gjithçka mund të quhet triumf. Në krye të herës, ndodhi ajo historia e Laërence-it të Arabisë.
Togeri anglez Laërence, me çallmë e me kamë të përdredhur në brez, i çoi peshë fiset beduine në luftë kundër osmanëve me premtimin se mbasi të largoheshin osmanët, do të largoheshin edhe anglezët. Damasku ra në duart e arabëve, mirëpo mbas grindjesh mes fiseve rreth administrimit të qytetit, anglezët e rrëmbyen pushtetin. Në gjithë këtë rrëmujë revolte disa prej fiseve beduine u mjaftuan me plaçkitje. Mbasi derdhën gjak, u ngarkuan me plaçkat e luftës dhe u kthyen në shkretëtirë.
Në Kosovë ndodhi kështu: heronjtë ngelën në fushëbetejë, kurse një numër komandantësh, komisarësh politikë e vëzhguesish lufte nga hotelet e Tiranës ia mësyen pushtetit dhe, nëpërmjet pushtetit, plaçkitjes. Megjithëse plaçkitja vajti fjollë, pushtet të plotë s’pati për beduinët e Kosovës, sepse protektorët “shpëtimtarë” nisën të menaxhonin Kosovën me metoda të vjetra, por shumë të efektshme të shpikura qysh në kohërat kolonialiste.
Për pesëmbëdhjetë vjet rresht, në Kosovë ka funksionuar qeverisja e ashtuquajtur indirekte, të cilën anglezët e zbatonin me shumë sukses në Afrikë, me ç’rast vendimet politike të protektorit përçoheshin në popull nëpërmjet shërbëtorëve vendas, kryetarëve të tribuve, fiseve dhe klaneve të cilët zakonisht mjaftoheshin me lukset modeste të një pushteti të kufizuar.
Atëherë, ç’mund të quhet triumf në rastin e Kosovës? Sipas meje triumfi i vetëm ishte dëbimi me forcë i makinerisë ushtarake dhe paramilitare serbe nga Kosova. Në ngjarjet e mëpastajme s’ka asgjë triumfale, e aq më pak të moralshme. Aneksimi i Veriut, sabotimet dhe obstruksionet e vazhdueshme që i bënë Kosovës UNMIK-u dhe OSBE-ja, defaktorizimi i palës shqiptare, afera Ahtisaari, pavarësia e mbikëqyrur dhe mungesa e sovranitetit, korrupsioni i papenguar, Fusnota, “neutraliteti” i EULEX-it, marrëveshja “historike” mes Evropës dhe Serbisë nëpërmjet Ashtonit, të gjitha këto janë dështime dhe jo triumfe njerëzore e diplomatike. Kosova nuk ka arritur të demokratizohet dhe ajo që sot quhet “demokraci kosovare” s’është veçse një farsë propagandistike. E vërteta është se demokracia në Kosovën e pasluftës nuk është kuptuar si mënyrë e qeverisjes, po si një frazë retorike e domosdoshme e aparatçikut vendor në komunikim me diplomatët e huaj.
Për qeveritarin e Kosovës, demokracia si fjalë, si frazë, si eufemizëm, si hajgare, është shumë herë më e vlefshme sesa kuptimi i saj. I pashkollë e i pakulturë, ruajtësi i dikurshëm i bagëtisë që i ka hyrë zanatit të vështirë të politikës, e ka kuptuar eventualisht se në një vend ku demokracia nuk është tjetër veçse një fjalë pa kuptim, gjithçka është e mundur, gjithçka e lejuar, natyrisht brenda suazave strikte të pushtetit të kufizuar që ia lejon qeverisja indirekte.
Megjithatë duhet shtuar se “qeverisja indirekte” nuk do të ishte lehtësisht e aplikueshme sikur politika kosovare të mos ishte fisnore e nepotiste. Në skenën politike të Kosovës botëkuptimet politike vlejnë më pak sesa lidhjet familjare, fisnore, klanore e kështu me radhë. Në qoftë se në botën e qytetëruar ka politika socialdemokrate, konservatore, liberale, radikale, etj. në Kosovë ka politikë dajallarësh, axhallarësh, tezakësh, mëhallash e katundesh.
Përveç Lëvizjes Vetëvendosje që në një mënyrë bizare pendulon mes një nacionalizmi deklarativ dhe një forme të mistifikuar të marksizmit, formacionet e tjera politike në Kosovë janë pothuajse të pakategorizueshme. Arsyeja për këtë “homogjenitet botëkuptimesh” duhet kërkuar ndoshta në historinë e rezistencës politike kosovare. Popujt e okupuar rreshtohen zakonisht në lëvizje popullore e jo në parti politike.
Se sa vlejnë botëkuptimet dhe parimet politike në shoqërinë kosovare u pa kohëve të fundit kur nisën dyndjet parazgjedhore të funksionarëve partiakë dhe “aderimet” e “intelektualëve”, kryeredaktorëve, ojq-istëve, gazetarëve, analistëve politikë, opinionistëve, etj. në partitë që deri dje i kishin luftuar me zjarr e me hekur. Një mësymje kaq masive drejt pushtetit, drejt ndarjes së plaçkës – sepse për botëkuptime dhe vizione politike s’bëhet fjalë – nuk është shënuar në historinë e re të Kosovës. Roli i shoqërisë civile në Ballkan ka qenë gjithmonë i vagullt dhe i dyshimtë, kurse shpartallimi pothuajse i plotë i saj në Kosovë e bën edhe më të fortë këtë dyshim.
Në prag të zgjedhjeve, të kredhur në poltrone, protektorët mund të sodisin nga dritaret e ambasadave pamjet e mahnitshme të “triumfit njerëzor dhe diplomatik”. Për pesëmbëdhjetë vjet rresht s’kanë bërë pothuajse asgjë për ta nxjerrë demokracinë nga llumi i keqinterpretimeve, por ama përse ta bënin këtë gjë, kur synimi i protektorateve nuk është demokracia, po mbajtja e status quo-së. Mbasandej, demokracia s’mund të paramendohet pa popullin, e në sytë e ekspertit politik perëndimor, populli i Kosovës është veç një turmë e viktimizuar që i detyrohet përjetësisht “shpëtimtarit”. E respekti i “shpëtimtarit” për “viktimën” është gjithmonë minimal, jo vetëm në politikë, por edhe në psikologji ku hasim në karaktere si ato të luftëtarit dhe të viktimës.
Më në fund, në një vend ku “padronët” e demokracisë mund të nxjerrin nga zarfi, si magjistari lepurin, një presidente të përpunuar politikisht, aty nuk ka nevojë as për popull, as për kuptim të demokracisë.
Veli Garahoda
Kosova, një triumf njerëzor dhe diplomatik
Fraternitetet, lozhat, klubet e fshehta janë tërësisht në natyrën e kulturës evropiane. Nëpër shekuj, elitat kulturore-politike të Evropës kanë qenë të prirura ndaj sekretit, konfidencialitetit, murmurimës.
Tradita e kultivimit të sekretit është e gjatë dhe e vagullt. Për shkak të natyrës konspirative të fraterniteteve, historia zyrtare, akademike, s’ka bërë veçse shënime margjinale për rosenkreutzianët, masonët, opusdeistët, etj. Mjegulla historike i jep krah imagjinatës, kurse teoritë konspirative sajohen nga ankthi i përhershëm se bota qeveriset nga njerëz të pushtetshëm, të cilët mbrapa kulisave të anonimitetit çimentojnë norma etike dhe morale, bëjnë rendin botëror ose vendosin për fatet njerëzore nëpërmjet ritualeve, simboleve, gjuhëve kriptike dhe marrinave të tjera teozofike dhe mistike.
Një lozhë që e vazhdon traditën evropiane të konfidencialitetit dhe të vendimmarrjes pas kulisave është edhe Grupi i Bilderbergut ose, siç thuhet shpesh, “qeveria e përbotshme”. Ndryshe nga ritualet e fshehta rosenkreutziane ku me siguri s’janë përjashtuar metafizika, gjeometria dhe shkëmbimi i dijeve ezoterike, ritualet e elitarëve të pushtetshëm të klubit të murmurimave të Bilderbergut janë më tokësore, me kokteje e me shujta të zhurmshme.
Thuhet se në konferencat hermetike treditore, në një atmosferë të shtendosur, bilderbergistët qëmtojnë problemet aktuale të botës: krizat financiare, kontestet politike, bëjnë analiza luftërash që tashmë kanë shpërthyer dhe luftërash që presin në radhë në sportelin e krizave të ardhshme. Kalimi nga senduiçi me djathë tek oshtimat e artilerisë dhe katastrofat humanitare dhe ambientale mund të duket aq i natyrshëm, aq i lëmuar, saqë kufijtë mes çlodhjes nonshalante, realpolitikës dhe racionalizmit që shemb dhe ndërton në emër të interesave afariste dhe gjeostrategjike ngjajnë të mezidukshëm.
Toeger Seidenfaden, publicisti, redaktori dhe debatuesi brilant danez me prejardhje hebreje, pak kohë para se të vdiste i përmendi disa biseda konfidenciale të bëra në lozhën e Bilderbergut, përkundër faktit që pjesëmarrësit e Grupit, njerëz të pushtetshëm, akademikë, diplomatë, princa, afaristë, drejtorë bankash, investitorë e publicistë të spikatur, i nënshtrohen një konfidencialiteti rigoroz. Referatet janë të ndaluara, marrëveshjet ose mosmarrëveshjet janë fjalë goje, heshtja është virtyt i artë, si në proverbin kinez. E megjithatë diçka, ndonjë fjalë, ndonjë e fshehtë, ndonjë murmurimë konfidenciale pikon nga kulluesja hermetike e Bilderbergut.
Seidenfadeni kujton një nga bisedat e tij me Henry Kissingerin. Si pjesëmarrës tridhjetëvjeçar i Grupit të Bilderbergut, Kissingeri është veteran i pashmangshëm i klubit të murmurimave të fshehta. Në bisedë me Seidenfadenin Kissingeri ngul këmbë se ndërhyrja ushtarake e Perëndimit në Kosovë ishte e pamoralshme pikërisht ngaqë ishte e moralshme.
Sipas Kissingerit nuk ka marrëzi më të madhe se sa të bësh luftë për arsye morale ose humanitare. Fajin për këtë marrëzi Kissingeri ia lë në ndërgjegje të majtës, e cila s’merr vesh nga luftërat. Sipas Kissingerit luftërat duhen bërë duke u nisur nga parime realiste dhe konform balancit të forcës.
Veç të tjerash, Kissingeri është i bindur se Ballkani është një rajon thellësisht i parëndësishëm. Në replikën e tij Seidenfadeni argumenton duke thënë se pikërisht Kosova mund të quhet një triumf njerëzor dhe diplomatik: një dëshmi e mrekullishme se Perëndimi mund të bëjë zap gjërat. Në ovacionet pozitive të lozhistëve të Bilderbergut, Kissingeri replikon me fjalët: “ju danezët e moralshëm s’dini gjë”.
Këto murmurima mund të jenë lirisht copëza anekdotash të shkëputura nga kulisat e Bilderbergut, sepse arsyet e Kissingerit për të kundërshtuar ndërhyrjen amerikane në Ballkan mund të kenë pasur burimin jo vetëm në kalkulimet realpolitike racionale të mjeshtrit të diplomacisë, por edhe në ndonjë brengë me prapavijë historike dhe emocionale.
Me sa duket, “parimet realiste” dhe “respekti për balancin e forcës” s’kanë qenë veçse elemente retorike të një porosie diplomatike që tërthorazi paralajmëronte “rrezikun” nga forcimi i ndikimit gjerman në Ballkanin e “parëndësishëm”. Gozhda e sikletshme në këpucën e Kissingerit s’ka qenë “humanizmi”, as “marrëzia e së majtës”, as “e moralshmja e pamoralshme”, por ndërhyrja ushtarake që i vuri amerikanët në anën e gjermanëve.
Kështu u rivendos në Ballkan ndikimi gjerman historikisht i luftuar nga vija sllave dhe aleancat historike serbo-ruso-franceze. Kjo mund të ketë qenë dilema morale e atëhershme e Kissingerit e servirur më pas në Bilderberg si një delikatesë gastronomike diplomatike me “erëza parimore”.
Mendimi i Seidenfaldenit se Kosova mund të quhej një triumf njerëzor dhe diplomatik mund të tingëllojë i besueshëm për kohën, por në retrospektivë, duke pasur parasysh rrjedhën e ngjarjeve mbas çlirimit të Kosovës, jo gjithçka mund të quhet triumf. Në krye të herës, ndodhi ajo historia e Laërence-it të Arabisë.
Togeri anglez Laërence, me çallmë e me kamë të përdredhur në brez, i çoi peshë fiset beduine në luftë kundër osmanëve me premtimin se mbasi të largoheshin osmanët, do të largoheshin edhe anglezët. Damasku ra në duart e arabëve, mirëpo mbas grindjesh mes fiseve rreth administrimit të qytetit, anglezët e rrëmbyen pushtetin. Në gjithë këtë rrëmujë revolte disa prej fiseve beduine u mjaftuan me plaçkitje. Mbasi derdhën gjak, u ngarkuan me plaçkat e luftës dhe u kthyen në shkretëtirë.
Në Kosovë ndodhi kështu: heronjtë ngelën në fushëbetejë, kurse një numër komandantësh, komisarësh politikë e vëzhguesish lufte nga hotelet e Tiranës ia mësyen pushtetit dhe, nëpërmjet pushtetit, plaçkitjes. Megjithëse plaçkitja vajti fjollë, pushtet të plotë s’pati për beduinët e Kosovës, sepse protektorët “shpëtimtarë” nisën të menaxhonin Kosovën me metoda të vjetra, por shumë të efektshme të shpikura qysh në kohërat kolonialiste.
Për pesëmbëdhjetë vjet rresht, në Kosovë ka funksionuar qeverisja e ashtuquajtur indirekte, të cilën anglezët e zbatonin me shumë sukses në Afrikë, me ç’rast vendimet politike të protektorit përçoheshin në popull nëpërmjet shërbëtorëve vendas, kryetarëve të tribuve, fiseve dhe klaneve të cilët zakonisht mjaftoheshin me lukset modeste të një pushteti të kufizuar.
Atëherë, ç’mund të quhet triumf në rastin e Kosovës? Sipas meje triumfi i vetëm ishte dëbimi me forcë i makinerisë ushtarake dhe paramilitare serbe nga Kosova. Në ngjarjet e mëpastajme s’ka asgjë triumfale, e aq më pak të moralshme. Aneksimi i Veriut, sabotimet dhe obstruksionet e vazhdueshme që i bënë Kosovës UNMIK-u dhe OSBE-ja, defaktorizimi i palës shqiptare, afera Ahtisaari, pavarësia e mbikëqyrur dhe mungesa e sovranitetit, korrupsioni i papenguar, Fusnota, “neutraliteti” i EULEX-it, marrëveshja “historike” mes Evropës dhe Serbisë nëpërmjet Ashtonit, të gjitha këto janë dështime dhe jo triumfe njerëzore e diplomatike. Kosova nuk ka arritur të demokratizohet dhe ajo që sot quhet “demokraci kosovare” s’është veçse një farsë propagandistike. E vërteta është se demokracia në Kosovën e pasluftës nuk është kuptuar si mënyrë e qeverisjes, po si një frazë retorike e domosdoshme e aparatçikut vendor në komunikim me diplomatët e huaj.
Për qeveritarin e Kosovës, demokracia si fjalë, si frazë, si eufemizëm, si hajgare, është shumë herë më e vlefshme sesa kuptimi i saj. I pashkollë e i pakulturë, ruajtësi i dikurshëm i bagëtisë që i ka hyrë zanatit të vështirë të politikës, e ka kuptuar eventualisht se në një vend ku demokracia nuk është tjetër veçse një fjalë pa kuptim, gjithçka është e mundur, gjithçka e lejuar, natyrisht brenda suazave strikte të pushtetit të kufizuar që ia lejon qeverisja indirekte.
Megjithatë duhet shtuar se “qeverisja indirekte” nuk do të ishte lehtësisht e aplikueshme sikur politika kosovare të mos ishte fisnore e nepotiste. Në skenën politike të Kosovës botëkuptimet politike vlejnë më pak sesa lidhjet familjare, fisnore, klanore e kështu me radhë. Në qoftë se në botën e qytetëruar ka politika socialdemokrate, konservatore, liberale, radikale, etj. në Kosovë ka politikë dajallarësh, axhallarësh, tezakësh, mëhallash e katundesh.
Përveç Lëvizjes Vetëvendosje që në një mënyrë bizare pendulon mes një nacionalizmi deklarativ dhe një forme të mistifikuar të marksizmit, formacionet e tjera politike në Kosovë janë pothuajse të pakategorizueshme. Arsyeja për këtë “homogjenitet botëkuptimesh” duhet kërkuar ndoshta në historinë e rezistencës politike kosovare. Popujt e okupuar rreshtohen zakonisht në lëvizje popullore e jo në parti politike.
Se sa vlejnë botëkuptimet dhe parimet politike në shoqërinë kosovare u pa kohëve të fundit kur nisën dyndjet parazgjedhore të funksionarëve partiakë dhe “aderimet” e “intelektualëve”, kryeredaktorëve, ojq-istëve, gazetarëve, analistëve politikë, opinionistëve, etj. në partitë që deri dje i kishin luftuar me zjarr e me hekur. Një mësymje kaq masive drejt pushtetit, drejt ndarjes së plaçkës – sepse për botëkuptime dhe vizione politike s’bëhet fjalë – nuk është shënuar në historinë e re të Kosovës. Roli i shoqërisë civile në Ballkan ka qenë gjithmonë i vagullt dhe i dyshimtë, kurse shpartallimi pothuajse i plotë i saj në Kosovë e bën edhe më të fortë këtë dyshim.
Në prag të zgjedhjeve, të kredhur në poltrone, protektorët mund të sodisin nga dritaret e ambasadave pamjet e mahnitshme të “triumfit njerëzor dhe diplomatik”. Për pesëmbëdhjetë vjet rresht s’kanë bërë pothuajse asgjë për ta nxjerrë demokracinë nga llumi i keqinterpretimeve, por ama përse ta bënin këtë gjë, kur synimi i protektorateve nuk është demokracia, po mbajtja e status quo-së. Mbasandej, demokracia s’mund të paramendohet pa popullin, e në sytë e ekspertit politik perëndimor, populli i Kosovës është veç një turmë e viktimizuar që i detyrohet përjetësisht “shpëtimtarit”. E respekti i “shpëtimtarit” për “viktimën” është gjithmonë minimal, jo vetëm në politikë, por edhe në psikologji ku hasim në karaktere si ato të luftëtarit dhe të viktimës.
Më në fund, në një vend ku “padronët” e demokracisë mund të nxjerrin nga zarfi, si magjistari lepurin, një presidente të përpunuar politikisht, aty nuk ka nevojë as për popull, as për kuptim të demokracisë.
Veli Garahoda
Odin- 513
Faqja 1 e 1
Drejtat e ktij Forumit:
Ju nuk mund ti përgjigjeni temave të këtij forumi